LOUROS έγραψε:Θα πει ακριβώς αυτό που λέω. Οταν ενας 'κανόνας' εχει ενα κάρο εξαιρέσεις, δεν είναι κανόνας, είναι 'ετσι μ' αρέσει' για να γράφω λεξικά και να πάιρνω κονδύλια. Εχουμε αμέτρητα παραδείγματα τροπών που δήθεν εχουν κάποιο ΠΙΕ υπόβαθρο οι οποίες παρατηρούνται μέσα στις διάφορες αρχαιοελληνικές διαλέκτους. Οι πρωτοι ομιλητές δεν είχαν λεξικά και γραπτούς κανόνες. Δεν παραβιαζεται κάποιος κανόνας αν η αχλύς βγαίνει απο το akw-. Δεν ξέρουμε πόσο παλιά μπορεί να εγιναν αυτές οι τροπές. Σε ορισμένα τοπωνύμια τουλάχιστον μιλάμε για αρκετά προ της Ομηρικής εποχής. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Ας αφήσουμε τη συνωμοσιολογία με τα κονδύλια καλύτερα. Δεν μπορεί ένας γλωσσολόγος-λεξικογράφος να φτιάχνει κανόνες από την κούτρα του όταν το αντικείμενό του -δηλαδή οι γλώσσες- μπορούν να ελεγχθούν από τόσους άλλους συναδέλφους του. Οι κανόνες εξηγούν φαινόμενα σε πάρα πολλές ΙΕ γλώσσες που δεν μπορούν να εξηγηθούν από τις ελληνικές διαλέκτους τις οποίες τις ξέρουμε για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα αφού ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. αρχίζει να τις καταπίνει η αττική διάλεκτος. Αν ασχοληθείς με την ΙΕ γλωσσολογία θα δεις ότι ακόμα και εξαιρέσεις υπόκεινται σε κανόνες. Αλλες εξαιρέσεις ερμηνεύονται με δάνεια όπως έχουν ερμηνευτεί λέξεις τις ιστορικής περιόδου που δεν ακολουθούσαν τους φωνητικούς κανόνες των προγονικών τους γλωσσών (όπως το μεσαιωνικό γερμανικό koopt που ξέρουμε ότι είναι δάνειο από λατινική λέξη λόγω του αρχικού k και υπάρχει παράλληλα προς το γνήσιο γερμανικό hooft που ακολουθεί κανονικά την τροπή *k σε h).
Η αχλύς δεν πείθει ότι προέρχεται από το *akw- όχι μόνο λόγω της μη συμμόρφωσης με τον κανόνα, αλλά και επειδή σημασιολογικά είναι αρκετά μακριά από το νερό. Στον Ομηρο σημαίνει σκοτοδίνη που βλέπουν όσοι λιποθυμούν ή πεθαίνουν.
LOUROS έγραψε:Σε Γερμανικές γλώσσες σήμερα έχουμε τη πόλη Aachen, η οποία στη Φλαμανδική διάλεκτο λέγεται Aken. Συγχρόνως. Αν σε 3000 χρόνια μείνει ενα γραπτό με την μια ή την άλλη ορθογραφία, τι συμπέρασμα θα βγάλει ο ΠΙΕστης; Οτι δεν γίνεται τέτοια τροπή στα γερμανικά. Άλλο παράδειγμα - Στις Γερμανικές διαλέκτους του σήμερα βλεπουμε τα /p/ /t/ and /k/ να προφέρονται "b", "d" and "g" αναλόγως την επαρχία. Στον ίδιο χώροχρόνο. Αρα τι κανόνες; Οτι νάναι.
Οι διαλεκτικές διαφοροποιήσεις περιέχονται στα βιβλία, δεν είναι κάτι κρυφό. Αυτό δεν αλλάζει τους κανόνες όπου υπόκεινται οι γνωστές γλώσσες. Το παράδειγμά σου με τα 3000 χρόνια "μετά" είναι υπερβολικά "βολικό" και κομμένο στα μέτρα που θες για να το λάβω ως "λύση" στο θέμα της ρίζας akw- και της όποιας ελληνικής αντανάκλασής της. Συνήθως όταν οι γλωσσικές μαρτυρίες είναι περιορισμένες οι γλωσσολόγοι αναφέρουν ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Οπότε κάτι τέτοιο μπορεί να έλεγαν και στο παράδειγμά σου για το Aken. Εγώ τώρα όταν έχω να επιλέξω ανάμεσα σε γνωστά δεδομένα, δηλαδή τις γνωστές τροπές του kw στην ελληνική και μιας υπερβολικής υπόθεσης, ότι δηλαδή κάποτε στην προϊστορία το "kw" απαντούσε και ως "χ" σε μια απροσδιόριστη ελληνική διάλεκτο αλλά χάθηκε (παρά την μεγάλη του γεωγραφική έκταση στον ελλαδικό χώρο, τουτέστιν Ηπειρο, Στερεά, Πελοπόννησο και πιθανώς αλλού), θα διαλέξω την πρώτη περίπτωση διότι τεκμηριώνεται καλύτερα.
LOUROS έγραψε:Δεν σημαίνει νερό, αλλά ουτε στα Γερμανικά είναι νερό το αχ-. Ειναι παρεμφερεις έννοιες απο την ίδια ρίζα.
Στις γερμανικές γλώσσες σώζονται λέξεις από τη ρίζα akw- που σημαίνουν νερό, ποταμός και τα σχετικά. Γοτθικά ahua=ποταμός, νερά. /Αρχ. Αγγλικιά ea=ποταμός./ Αρχ. Σαξονικά aha=ποταμός, ρεύμα. /Αρχ. Ανω Γερμανικά aha=τρεχούμενο νερό. Η έννοια νερό εκπροσωπείται ικανοποιητικά σε διαφορετικές, ακόμα και γεωγραφικά απομακρυσμένες γερμανικές γλώσσες. Στην ελληνική δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.