Re: Πληθυντικός ευγένειας
Δημοσιεύτηκε: 14 Ιαν 2024, 21:39
Να μασεπεί η ΓΑΛΗ που ειδικεύεται.
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Στα αγγλικά υπήρχε αυτή η διάκριση αλλά ισοπεδόθηκε αργότερα. Από πού προήλθε ακριβώς δεν είναι 100% εξακριβωμένο γιατί η πλεινότητα των γλωσσών έχει τέτοιο σχήμα, τα αγγλικά είναι από τις λίγες εξαιρέσεις.Annibas έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 21:32Από την Γαλλική γλώσσα προήλθε ο πληθυντικός ευγένειας, στα Αγγλικά δεν υπάρχει πληθυντικός.hellegennes έγραψε: ↑11 Ιαν 2024, 22:33Ο Ρήγας Φεραίος ήδη χρησιμοποιεί φουλ πληθυντικό ευγενείας στο Σχολείον των Ντελικάτων Εραστών, το 1790. Είναι δε αξιοσημείωτο γιατί είναι έργο που βασίζεται σε γαλλικά αναγνώσματα.
δηλαδή; πως ήταν;hellegennes έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 22:22Στα αγγλικά υπήρχε αυτή η διάκριση αλλά ισοπεδόθηκε αργότεραAnnibas έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 21:32Από την Γαλλική γλώσσα προήλθε ο πληθυντικός ευγένειας, στα Αγγλικά δεν υπάρχει πληθυντικός.hellegennes έγραψε: ↑11 Ιαν 2024, 22:33Ο Ρήγας Φεραίος ήδη χρησιμοποιεί φουλ πληθυντικό ευγενείας στο Σχολείον των Ντελικάτων Εραστών, το 1790. Είναι δε αξιοσημείωτο γιατί είναι έργο που βασίζεται σε γαλλικά αναγνώσματα.
.
Είχε ονομαστική και αιτιατική στον ενικό thou/thee (εσύ/εσένα) και στον πληθυντικό ye/you (εσείς/εσάς). Οι πληθυντικές μορφές είχαν χρήση κανονικού πληθυντικού όσο και ευγενείας. Κάποια στιγμή κατά τον μεσαίωνα ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιεί παντού πληθυντικό ευγενείας και σιγά-σιγά ο ενικός εκτοπίστηκε και παρέμεινε μόνο για άτομα με τα οποία είχαν άμεση οικειότητα (τα παιδιά τους κυρίως) ή ακόμη και ως προσβολή για να υποδείξεις την κατωτερότητα κάποιου άλλου. Μέχρι τον 16ο αιώνα οι μορφές του ενικού είχαν πρακτικά εξαφανιστεί εκτός από μερικές διαλέκτους που τις διατήρησαν 1-2 αιώνες ακόμη.Otto Weininger έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 22:24δηλαδή; πως ήταν;hellegennes έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 22:22Στα αγγλικά υπήρχε αυτή η διάκριση αλλά ισοπεδόθηκε αργότερα
.
Σωστα. Επίσης και στην προσευχή:Κάποια στιγμή κατά τον μεσαίωνα ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιεί παντού πληθυντικό ευγενείας και σιγά-σιγά ο ενικός εκτοπίστηκε και παρέμεινε μόνο για άτομα με τα οποία είχαν άμεση οικειότητα
Στα ουσιαστικά εξαφανίστηκε ο ενικός και παρέμεινε ο πληθυντικός για όλους.hellegennes έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 23:07Είχε ονομαστική και αιτιατική στον ενικό thou/thee (εσύ/εσένα) και στον πληθυντικό ye/you (εσείς/εσάς). Οι πληθυντικές μορφές είχαν χρήση κανονικού πληθυντικού όσο και ευγενείας. Κάποια στιγμή κατά τον μεσαίωνα ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιεί παντού πληθυντικό ευγενείας και σιγά-σιγά ο ενικός εκτοπίστηκε και παρέμεινε μόνο για άτομα με τα οποία είχαν άμεση οικειότητα (τα παιδιά τους κυρίως) ή ακόμη και ως προσβολή για να υποδείξεις την κατωτερότητα κάποιου άλλου. Μέχρι τον 16ο αιώνα οι μορφές του ενικού είχαν πρακτικά εξαφανιστεί εκτός από μερικές διαλέκτους που τις διατήρησαν 1-2 αιώνες ακόμη.Otto Weininger έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 22:24δηλαδή; πως ήταν;hellegennes έγραψε: ↑14 Ιαν 2024, 22:22
Στα αγγλικά υπήρχε αυτή η διάκριση αλλά ισοπεδόθηκε αργότερα
.
Στην νεότερη εποχή το ye εξέπεσε από την χρήση και η ονομαστική αντικαταστάθηκε από την αιτιατική (you).
Αυτός είναι ο άφυλος ενικός και υπάρχει στα αγγλικά από την εποχή του Τσόσερ (απαντά και στον Σαίξπηρ). Κατά τις αρχές του 20ού αιώνα αντικαταστάθηκε από τον αρσενικό ενικό αλλά ξαναγύρισε στην μόδα κάποια στιγμή κατά την δεκαετία του '90.Τζιτζιμιτζιχότζιρας έγραψε: ↑15 Ιαν 2024, 09:33Αν αυτοπροσδιορίζεται κάποιος ως they/them είναι πληθυντικός ευγενείας;
Imperium έγραψε: ↑15 Ιαν 2024, 00:48Σωστα. Επίσης και στην προσευχή:Κάποια στιγμή κατά τον μεσαίωνα ο κόσμος άρχισε να χρησιμοποιεί παντού πληθυντικό ευγενείας και σιγά-σιγά ο ενικός εκτοπίστηκε και παρέμεινε μόνο για άτομα με τα οποία είχαν άμεση οικειότητα
Πχ στο Πατερ Υμων, βλέπουμε
Our father who art in heaven, hallowed be thy name.
Thy will be done, thy kingdom come. [...]
For thine is the kingdom, etc, etc
Ενδιαφέρον οτι προτιμάται ο ενικός της οικειότητας, παρα ο πληθυντικός μεγαλειότητας/σεβασμου.
Θα έλεγα οτι η χρήση συνεχίστηκε και λίγο μέσα στον 17ο αι. Ο Σαιξπηρ γράφει (Τρικυμία, ο Προσπερο, απαρνείται την μαγεία:)
Ye elves of hills, brooks, standing lakes and groves
And ye that on the sands with printless foot do chase the ebbing Neptune, κλπ, κλπ.
(Το ye εδώ κλητική)
Οπως ήδη αναφέρθηκε, η χρήση αυτή συνεχίστηκε σε κάποιες επαρχιακές διαλέκτους, στα Δυτικά και στα Βορεια της χώρας, μέχρι και τον 19ο αιώνα.
"Η αυτού εξοχότης" (your highness / your majesty) συνοδεύεται πάντα από τρίτο πρόσωπο, δεν έχει σημασία ποιος μιλάει. Αυτό το κοπιάραμε από τα αγγλικά και λέμε "η αυτού εξοχότης ΠτΔ" και φυσικά το ρήμα θα είναι απαραίτητα στο τρίτο πρόσωπο. Μόνο όταν η προσφώνηση γίνεται με επίθετο μεταβαίνουμε σε δεύτερο πρόσωπο (εξοχότατε).