"ΛΕΞΙΚΟ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΑΣΧΗΜΙΩΝ" -Θαλής Κουτούπης

[Νατάσα]

Απο τον Θαλή Κουτούπη, συμβουλο στρατηγικής και επικοινωνίας.
Θα τον βρείτε στο φβ.


ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΑ Σ’ ΕΝΑ «ΛΕΞΙΚΟ» ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ 100 ΠΙΟ ΚΟΙΝΕΣ «ΓΛΩΣΣΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ», ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΙΟΥΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΙ ΒΡΙΘΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟ FACEBOOK.

ΘΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΣΥΧΝΑ (ΣΕ ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ), ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΜΟΝΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ _____________________________________________________________


GREEKLISH: Τα υπονομευτικά για τη γλώσσα μας greeklish βρήκαν.. σύμμαχο στα αγγλικά, σε… ελληνική εκδοχή: «βέρυ γουέλ σεντ»! Για όνομα του Θεού (!), φίλοι. Μην πληγώνετε τη γλώσσα μας!
ΑΓΩ: Το ρήμα «άγω» χρησιμοποιείται πολύ, κυρίως σύνθετο με προθέσεις, όπως παράγω, υπάγω, ανάγω, εισάγω, εξάγω κ.λπ. Παράλληλα είναι ένα από τα πιο κακοποιούμενα ρήματα, από «γραμματιζούμενους» και μη, που συνεχώς χρησιμοποιούν τον β’ αόριστο (παραγάγω) ως ενεστώτα και το αντίθετο.
Άλλη μια φορά λοιπόν: «Οι τζιχαντιστές απάγουν παιδιά» σημαίνει επανειλημμένα, συνεχώς, σήμερα, τώρα. «Οι τζιχαντιστές απήγαγαν τον Πρεσβευτή», σημαίνει μια φορά στο παρελθόν.
ΑΔΩΝΙΣ: ΆδωνΗ τον ανεβάζουν (εχθροί και φίλοι), ΆδωνΗ τον κατεβάζουν!
Γατί δεν γράφουν και τη ΘέμΗ, την ΆρτεμΗ και την… ελπΗδα;;;
ΑΙΓΙΑΛΟΣ: Ο γιαλός γράφεται με γιώτα (αιγιαλός). Ο γυάλινος γράφεται με ύψιλον (ύαλος - γυαλί).


ΑΙΟΛΟΣ: Ο Αίολος είχε ένα μόνον ασκό, όπου είχε φυλακίσει όλους τους ανέμυς. Μην τού φορτώνετε λοιπόν πολλά ασκιά και μη λέτε «άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου»!
ΑΜΕΣΩΣ: Πάει, το λάθος αυτό νομιμοποιήθηκε και κατοχυρώθηκε στη γλώσσα μας! Το χρονικό επίρρημα αμέσως έχει αντικατασταθεί (με πρώτο «ένοχο» το ΠΑΣΟΚ των πρώτων χρόνων) από το «άμεσα», που σημαίνει όμως «κατ’ ευθείαν». Άλλο το «αντέδρασε αμέσως» κι άλλο το «απευθύνθηκε άμεσα στον διοικητή». Το ίδιο συμβαίνει και με τα επιρρήματα «απλώς» και «πιθανόν», που έχουν αντικατασταθεί από τα επίθετα «απλά» και «πιθανά».

ΑΜΟΙΒΗ: Τα ουσιαστικά αμοιβή και αλοιφή γράφονται με "οι". Τα ρήματα αμείβω και αλείφω γράφονται με "ει".
ΑΝΑΒΑΛΛΩ: Τα ρήματα αναβάλλω, υποβάλλω, μεταβάλλω, υπερβάλλω κ.λπ. παίρνουν δύο «λλ» μόνο στον ενεστώτα, δηλαδή όταν εννοούμε ΤΩΡΑ ή/και πολλές φορές! Στον αόριστο («ανέβαλα» ή μέλλοντα «θα αναβάλω») θέλουν ένα «λ», δηλαδή όταν εννοούμε ΜΙΑ φορά!
ΑΝΕΚΑΘΕΝ: Ανέκαθεν σημαίνει "από πάντα". Άρα η φράση "από ανέκαθεν" αποτελεί βαρβαρικό πλεονασμό.

ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΣΥΜΦΟΡΑ: συμφορά κι η καταστροφή δεν είναι ποτέ ΑΝΕΛΠΙΣΤΕΣ! Ανέλπιστες μπορεί να είναι η τύχη, η ευτυχία κ.λπ.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ: «Ανεξαρτήτου καιρού, εγώ θα πάω», «ανεξαρτήτου φύλου, οι άνθρωποι είναι ίσοι». Ουπς! Έχουμε και ανεξάρτητο καιρό και ανεξάρτητο φύλο! Κι αυτό συμβαίνει, όταν αντί του σωστού επιρρήματος (ανεξαρτήτως καιρού – ανεξαρτήτως φύλου), χρησιμοποιούμε το επίθετο!
ΑΝΤΕΠΕΞΕΡΧΟΜΑΙ: Το ρήμα «αντεπεξέρχομαι- αντεπεξήλθα» συναποτελείται από τις προθέσεις αντί, επί και το ρήμα εξέρχομαι κα σημαίνει «τα βγάζω πέρα». Το ρήμα «αντΑπεξέρχομαι» απλώς δεν σημαίνει τίποτα.

ΑΞΙΟΤΙΜΗ: Η προσφώνηση, «Αξιότιμη Κυρία» είναι λάθος. Αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το «Ερίτιμος (η) Κυρία», που είναι εξεζητημένο, μπορείτε να γράψετε «Αγαπητή Κυρία» ή «Κυρία Ταδοπούλου».

ΑΠΑΛΟΙ ΟΝΥΧΕΣ: «Δεν το κατάλαβες, γιατί το διάβασες εξ απαλών ονύχων»!... Ήθελε να του πει ότι το διάβασε επιδερμικά, ξώφαλτσα, μόνο που το «εξ απαλών ονύχων» σημαίνει εντελώς άλλο πράγμα! «Εξ απαλών ονύχων έδειχνε πως θα γίνει σπουδαίος πιανίστας», δηλαδή από μικρός έδειξε το ταλέντο του στο πιάνο.
ΑΠΟΤΕΙΝΟΜΑΙ: ΛΑΘΟΣ: ΑποταΝθείτε – ΣΩΣΤΟ: Αποταθείτε

ΑΡΑ: Το "άρα" είναι συμπερασματικό: 'Βρέχει, άρα πρέπει να πάρω ομπρέλα".
Το "άραγε" είναι ερωτηματικό: "Θα μπορέσει άραγε να πετύχει";
ΑΡΧΗ: Όταν θέλουμε να πούμε «κατά πρώτον», λέμε «κατ’ αρχάς». Το λανθασμένο εν προκειμένω «κατ’ αρχήν» σημαίνει «συμφωνώ κατά βάση». Στη Βουλή π.χ. ένας νόμος ψηφίζεται πρώτα «κατ’ αρχήν» και μετά κατ άρθρο.
ΑΥΤΟΣ ΚΑΘ’ ΑΥΤΟΝ: "Αυτός καθ' αυτόΣ" είναι λάθος, επειδή η πρόθεση "κατά" συντάσσεται με αιτιατική. Το σωστό είναι "αυτός καθ' αυτόΝ" ή "αυτή καθ' αυτήΝ". (Το "τ" γίνεται "θ", επειδή ο "αυτός" δασύνεται, προερχόμενο από το "εαυτός").

ΑΦΗΓΗΜΑ: Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο οι νεολογισμοί σ’ όλες τις γλώσσες και ανάλογα με την εποχή. Τα τελευταία χρόνια έχουν επικρατήσει π.χ. στη γλώσσα μας το πρόσημο, το διακύβευμα (για το οποίο έχω γράψει ότι δεν υπάρχει ως λέξη) και το «αφήγημα», που χρησιμοποιείται με εντελώς λανθασμένη έννοια, αφού αφήγημα = εξιστόρηση πραγματικών ή φανταστικών γεγονότων!
ΓΕΝΝΗΣΗ: ΓεΝΝήθηκε σαν σήμερα κι έχει τα γεΝέθλιά του, ενώ η γεΝιά του ήταν τυχερή!
ΓΛΕΙΦΩ: Επειδή το δια της κολακείας «γλείψιμο» φοριέται διαχρονικά πολύ και καταγγέλλεται επίσης συχνά και δικαίως, δεν έχει καμιά σχέση με τη… γλυπτική (ώστε να γράφεται με «υ»), αλλά με το… καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο, τη γλώσσα, εξ ου και γράφεται με «ει».
ΔΕΟΝ: Παιδιά, δεν ξέρω, αν συμπαθείτε το δέον, αλλά μην το δηλώνετε... βαρβαρικά! Το σωστό δεν είναι "ενήργησε υπέρ του δέοντος", αλλά "ενήργησε υπέρ το δέον". Δεν ξέρω επίσης, αν βρίσκεσθε προσωπικά υπό του μηδενός, αλλά η θερμοκρασία δεν είναι ποτέ, μα ποτέ "υπό του μηδενός". Είναι "υπό το μηδέν"!
ΔΗΜΟΦΙΛΙΑ: Ο όρος "δημοφιλία" έχει πλέον καθιερωθεί δυστυχώς, για πολιτικούς, αθλητές, ηθοποιούς κ.λπ. Μόνο που σημαίνει στην πραγματικότητα ότι όσοι έχουν υψηλή δημοτικότητα... αγαπούν τον Δήμο! Όπως κάποιοι αγαπούν το σεξ με νεκρούς (Νεκροφιλία), άλλοι με παιδιά (Παιδοφιλία) και άλλοι αγαπούν τα ζώα (Ζωοφιλία). ΔΗΜΟΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι ο σωστός όρος.
ΔΙΑΔΙΔΩ: Στο τρίτο ενικό πρόσωπο (αυτός), η κατάληξη του ρήματος γράφεται με «ΑΙ». «Η είδηση διαδίδετΑΙ». Στο δεύτερο πληθυντικό (εσείς), η κατάληξη του ρήματος είναι «Ε». «Μη διαδίδετΕ ψευδείς ειδήσεις».
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ: Άλλο «δίκη» κι άλλο «διαδικασία». Δυστυχώς, αντί του σωστού «διαδικασιακά», έχει επικρατήσει παντάπασιν το «διαδικαστικά»!

ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ: Το «διακύβευμα», που το πιπιλάνε όλοι (σχεδόν χωρίς εξαίρεση), σαν την πιο γλυκιά καραμέλα, με την έννοια του «στοιχήματος» ή του «στόχου», δεν υπάρχει στην ελληνική γλώσσα και στα λεξικά. Το ρήμα «διακυβεύω» σημαίνει διακινδυνεύω, ρισκάρω και το ουσιαστικό του είναι «διακύβευση».
ΔΙΑΛΥΤΙΚΑ: Τα διαλυτικά μπαίνουν μόνον, όταν υπάρχει δίφθογγος! Το «ΩΙ» και το «ΙΙ» δεν είναι δίφθογγοι. Επομένως το σωστό είναι «πρωί» και «εποποιία», χωρίς διαλυτικά. Διαλυτικά επίσης δεν μπαίνουν, όταν τονίζεται το πρώτο γράμμα της διφθόγγου. Μαΐου λοιπόν, αλλά Μάιος, χωρίς διαλυτικά.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ: Ένα βιβλίο δεν «διαπραγματεύεται» ποτέ ένα θέμα. Ούτε μια διάλεξη ούτε ένας ομιλητής. «Πραγματεύονται» κάποιο θέμα. Μόνον ο Αλέξης… διαπραγματεύεται αενάως!
ΔΙΑΡΡΟΗ: Στη γλώσσα μας υπάρχουν ρήματα μεταβατικά (που έχουν δηλαδή αντικείμενο: έσπασε το τζάμι) και ρήματα αμετάβατα (χωρίς αντικείμενο: στενοχωρήθηκε). Το ρήμα «διαρρέω» είναι αμετάβατο, δηλαδή χωρίς αντικείμενο. Επομένως, φράσεις όπως «η Κυβέρνηση διέρρευσε την πληροφορία» αποτελούν βαρβαρισμό. Το σωστό είναι «διέρρευσε από την Κυβέρνηση η πληροφορία».
ΔΙΔΥΜΟΙ: Όσοι λένε ή γράφουν «τα ΔΥΟ δίδυμα αδέλφια», φαντάζονται ότι θα μπορούσαν να είναι τρία ή τέσσερα; «Έχω δίδυμα παιδιά», «Στην ομάδα αυτή παίζουν δίδυμα αδέλφια» είναι οι σωστές εκφράσεις. Εκτός, αν κάποιος έχει τέσσερα παιδιά, οπότε βέβαια μπορεί να είναι «ΔΥΟ δίδυμα»!
ΔΙΚΛΙΔΑ: Επειδή ετυμολογικά δεν έχει σχέση με τα κλειδιά, γράφεται με «Ι».
ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΑ: Τα εθνικά ουσιαστικά γράφονται με ΚΕΦΑΛΑΙΟ το πρώτο γράμμα: Έλληνας, Άγγλος, Γερμανός κ.λπ. Αντίθετα, τα εθνικά επίθετα γράφονται με ΠΕΖΟ το πρώτο γράμμα: ελληνικός πολιτισμός, αγγλική ευγένεια, γερμανική πειθαρχία.
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: Κυρίως σε διαφημίσεις, βλέπω συχνά το «εισΗτήριο», αντί του σωστού «εισΙτήριο».
ΕΚ – ΕΞ: Το εξ’ ΔΕΝ παίρνει απόστροφο, γιατί είναι η πρόθεση «εκ», η οποία μετατρέπει το «κ» σε «ξ», όταν η επόμενη λέξη αρχίζει με φωνήεν.
«Εκ παραδρομής», «εξ αποστάσεως». Επίσης δεν παίρνει απόστροφο το «κι’». Είναι ο σύνδεσμος «και», το «α» του οποίου συγκόπηκε.
ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ ΑΝΕΥ: «Είναι μια προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ» σημαίνει «αυτή η προϋπόθεση είναι αναγκαία, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί να γίνει τίποτα»! Το «εκ των ουκ άνευ» (με «φαγωμένο» το «ων») δεν σημαίνει ΤΙΠΟΤΑ!
ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΗ: Όταν λέμε σ’ ένα φίλο κάποιο μυστικό μας, δεν του λέμε κανένα… μυστήριο! Γι’ αυτό το ρήμα είναι «εκμυστηρεύομαι» κι όχι «εκμυστηρΙεύομαι»
ΕΛΛΕΙΠΤΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ: Για λόγους συντομίας, βιασύνης, βαρεμάρας, καθιερώνονται σιγά-σιγά ελλειπτικές λέξεις, που υπάρχει κίνδυνος να «χρισθούν» σωστές! Π.χ. ο αριθμός 1, αντί ένας, μία, ένα – Το «κ», αντί και, ενώ σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει το σχετικό σύμβολο &. (Μιμητισμός ίσως των αγγλοσαξονικών CU – 4U – 2U κ.λπ.)
ΕΛΛΕΙΠΩ: Το ρήμα είναι «ελλείπω», αλλά το επίθετο, που πηγάζει από αυτό, είναι «εΛΛΙπής».
ΕΝΝΕΑ: Ο μήνας έχει εΝΝέα, αλλά διασώθηκαν ενεΝήντα άνθρωποι από το ναυάγιο.
ΕΞΟΚΕΛΛΩ, κατά το παρεισφρέω. Σύνηθες λάθος το εξοκείλω στον ενεστώτα. Το σωστό είναι «εξοκέλλω».
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Έχετε σίγουρα ακούσει και διαβάσει μερικές φορές ότι «τα στοιχεία επεξεργάζονται». Έλα όμως που τα κακόμοιρα τα στοιχεία δεν μπορούν να… αυτό-επεξεργάζονται. Κάποιος άλλος πρέπει να κάνει αυτή τη δουλειά, δηλαδή να τα επεξεργασθεί!
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ: Το «επικεφαλής» δεν είναι επίθετο, αλλά επίρρημα και ως τέτοιο δεν κλίνεται. Άρα οι τύποι «τον επικεφαλή», «του επικεφαλή» αποτελούν βαρβαρισμό.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ: Στην ίδια κατηγορία (των αμετάβατων ρημάτων) και μαζί με το «διαρρέω» είναι και το «επικοινωνώ». Επικοινωνώ με τον φίλο μου, επικοινωνώ με το τηλέφωνο. Ποτέ όμως δεν επικοινωνώ μια είδηση, μια διαφημιστική εκστρατεία, μια πρόσκληση. Τα αμετάβατα ρήματα απλώς ΔΕΝ έχουν αντικείμενο!
ΕΠΙΜΕΛΗΣ - ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ: Τι τραβάνε τα κακόμοιρα τριτόκλιτα επίθετα! «Του επιμελή μαθητή», «του απεχθή δολοφόνου». Με λίγη περισσότερη επιμέλεια κάποιων, δεν θα βλέπαμε ούτε θ’ ακούγαμε τέτοια απεχθή λάθη, αλλά τα σωστά «επιμελούς» και «απεχθούς»! Τα ίδια τραβάει και το επίρρημα «επικεφαλής», που το μετατρέπουν σε «επίθετο», λέγοντας «τον επικεφαλή».ΡΤ: ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ -ΚΥΡΙΩΣ- ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ!
ΕΥΑΡΙΘΜΟΣ: «Ευάριθμος» δεν σημαίνει μεγάλος αριθμός, αλλά αντιθέτως μικρός! Επομένως, «Οι άριστοι φοιτητές είναι ευάριθμοι», σημαίνει είναι «λίγοι»!

ΘΗΛΥΚΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ: Η μέθοδος, η παράμετρος, η οδός, η ψήφος, είναι θηλυκά. Μην τα μεταχειρίζεσθε στον λόγο σας σαν... αρσενικά. Θα σάς κατηγορήσουν για... σεξισμό!
ΚΑΛΕΝΔΕΣ: Καλένδες = ημερολόγια. Οι Ρωμαίοι λοιδορώντας τους Έλληνες, έλεγαν ότι καθυστερούσαν και μετέφεραν τις υποχρεώσεις τους στις «ελληνικές καλένδες». Όσοι λοιπόν χρησιμοποιούν «σκέτες» τις καλένδες, για να υποδηλώσουν καθυστέρηση (κι είναι πολλοί αυτοί και… γραμματιζούμενοι), απλώς ακρωτηριάζουν αυτή τη ρήση και ακυρώνουν το νόημά της.
ΚΑΡΔΙΑΚΟΣ: Ο Γκαρδιακός φίλος είναι εγκάρδιος φίλος. Ο Καρδιακός φίλος, απλώς πάσχει από την καρδιά του!
ΚΑΤΑΤΡΕΧΩ: Κυνηγώ, διάκειμαι εχθρικά, προσπαθώ να τον βλάψω.
ΚΑΤΑΤΡΥΧΩ: Βασανίζω, ταλαιπωρώ, καταπονώ, τυραννώ.
ΚΗΡΥΣΣΩ – ΚΗΡΥΓΜΑ / ΜΗΝΥΩ - ΜΗΝΥΜΑ : Δεν μπορώ να φανταστώ τον λόγο, αλλά αρκετοί και συχνά αναγραμματίζουν το «μήνυμα» και τον «κήρυκα», σε «μΥνΗμα» και «κΥρΗκα». Για να βοηθήσω, ας θυμούνται ότι στο αλφάβητο, προηγείται το Η του Υ!

[Νατάσα]

ΛΕΞΙΚΟ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΑΣΧΗΜΙΩΝ (2)
(απο Θαλή Κουτούπη)



ΚΑΤΑΤΡΥΧΩ: Βασανίζω, ταλαιπωρώ, καταπονώ, τυραννώ.
ΚΗΡΥΣΣΩ – ΚΗΡΥΓΜΑ / ΜΗΝΥΩ - ΜΗΝΥΜΑ : Δεν μπορώ να φανταστώ τον λόγο, αλλά αρκετοί και συχνά αναγραμματίζουν το «μήνυμα» και τον «κήρυκα», σε «μΥνΗμα» και «κΥρΗκα». Για να βοηθήσω, ας θυμούνται ότι στο αλφάβητο, προηγείται το Η του Υ!
ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ: Είναι «κοινός τόπος» ότι 2+2=4 κι ότι η γη γυρίζει. Όχι «κοινοτΥπία» λοιπόν, αλλά «κοινοτΟπία», δηλαδή κάτι παγκοίνως γνωστό και βαρετά επαναλαμβανόμενο.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ: Στις φλέβες μας δεν κυκλοφορούν… αυτοκίνητα! Το σωστό για το αίμα μας είναι ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ και για την κίνηση στους δρόμους ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ.
ΚΥΡΙΟΙ: Γράφουν κάποιοι (ή/και λένε): οι «κύριοι κύριοι» ή «οι κ. κ.». Πόσοι είναι πια αυτοί οι κύριοι;;; Σολοικισμός, του οποίου την προέλευση δεν γνωρίζω. Το σωστό είναι απλώς «οι κύριοι».
ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ: Από λανθασμένη έμπνευση κάποιου «λόγιου», το αγγλοσαξονικό «takes place” μεταφράσθηκε στα ελληνικά «λαμβάνει χώρα». Καμιά εκδήλωση όμως, κανένα γεγονός, δεν πήρε ποτέ κάποια… χώρα!  Η λέξη «place» άλλωστε σημαίνει τόπος, χώρος και όχι χώρα. Η γλώσσα μας έχει σχετικά κυριολεκτικά ρήματα, όπως το έγινε, πραγματοποιήθηκε, συνέβη κ.λπ.
ΛΟΙΔΟΡΩ: Όποιος θέλει να λοιδορήσει κάποιον, ας το κάνει ορθογραφημένα, για να μη βρεθεί λοιδορούμενος για τα ελληνικά του!... Όχι «λιδωρία» ή «λοιδωρία». Το ρήμα είναι «λοιδορώ» και το ουσιαστικό «λοιδορία».

ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ:Όλοι σχεδόν αναφέρουν τον «Μαυρογιαλούρο» (τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, ήρωα ταινίας της δεκαετίας ’60) ως παράδειγμα ανέντιμου, ψηφοθήρα πολιτικού, που έκανε παράνομα ρουσφέτια. Η αλήθεια είναι ότι ο Μαυρογιαλούρος ήταν ένας εντιμότατος πολιτικός, που όταν ανακάλυψε τις λοβιτούρες που έκανε εν αγνοία του το πολιτικό γραφείο του, έγινε έξαλλος και τιμώρησε τους υπεύθυνους!

ΜΕΓΕΘΥΣΗ: Το ρήμα είναι μεγεθύνω. Επομένως η «μεγέθυΝση» είναι λάθος!

ΜΕΛΑΨΟΣ: ΛΑΘΟΣ: ΜελαΜψός – ΣΩΣΤΟ: Μελαψός

ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ: «Παν» μέτρον ΔΕΝ είναι άριστον, γιατί τότε, ό,τι έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καλώς καμωμένο. Άρα το «Παν μέτρον άριστον» είναι λάθος! Η σωστή ρήση είναι «Μέτρον άριστον», που σημαίνει πως σε όλα πρέπει να υπάρχει μέτρο και να αποφεύγουμε τις υπερβολές και τις ακρότητες!
ΜΗΝΕΣ: Τι τραβάνε κι αυτοί οι μήνες! Κόβουν το «π» από τον Σεπτέμβριο και φορτώνουν τον Οκτώβριο με ένα «μ». (Σεμτέβριος – Οκτώμβριος).
ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ: Άλλη μια κατασκευασμένη, ασύστατη κι ανύπαρκτη λέξη είναι ο «ομοφοβικός». Ετυμολογικά η λέξη παραπέμπει είτε σ’ αυτόν που φοβάται τους ανθρώπους (από το λατινικό homo) είτε σ’ αυτόν που φοβάται τον όμοιό του!!!
Η σωστή λέξη λοιπόν είναι «ομοφιλοφυλοφοβικός»! Ναι, είναι κομμάτι μεγάλη η λέξη και θυμίζει «γλωσσοδέτη», αλλά η «τεμπελιά» δεν αποτελεί άλλοθι για το πλήγωμα της γλώσσας μας…
ΟΣΟΙ: «Προσέλαβε τόσους, όσους μπορούσαν να βγάλουν τη δουλειά». Λάθος! Το «όσοι» είναι υποκείμενο και δεν μπορεί να είναι στην αιτιατική. Το σωστό λοιπόν είναι: «Προσέλαβε τόσους όσοι μπορούσαν να βγάλουν τη δουλειά».γιώτα (αιγιαλός). Ο γυάλινος γράφεται με ύψιλον (ύαλος
ΟΤΙ: Το «ότι» παράλληλα χρησιμοποιείται άλλοτε ως ειδικός σύνδεσμος «Μού είπε ότι θα έλθει», οπότε δεν παίρνει κόμμα ή ως αναφορικός «Ό,τι και να πεις δεν με πείθεις», οπότε θέλει κόμμα.
ΟΦΕΙΛΗ - ΩΦΕΛΕΙΑ: Όποιος χρωστάει (χρήματα, καθήκον, χάρη) «οφείλει» (με «ο») και τα σχετικά ουσιαστικά είναι η «οφειλή» και το «όφελος». Όποιος κερδίζει κάτι (χρήματα, προαγωγή, κληρονομιά) «ωφελείται» (με «ω») και το ουσιαστικό είναι η «ωφέλεια».
ΠΑΙΔΕΙΑ: Σωστά λέμε π.χ. Μέση Εκπαίδευση και Ανώτατη Εκπαίδευση. «Εκπαίδευση» είναι η μαθησιακή διαδικασία. «Παιδεία» είναι το αποτέλεσμά της. Είναι λάθος λοιπόν, όταν λέμε η «ελληνική παιδεία έχει διαλυθεί». Η η ελληνική εκπαίδευση, έχει διαλυθεί, με αποτέλεσμα μια προβληματική κι ελλιπή παιδεία!
ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ: ΛΑΘΟΣ: ΠαλιΡΡΙακά κύματα – ΣΩΣΤΟ: Παλιρροϊκά κύματα
ΠΑΡΩΝ: Ο «Χ» έδωσε το παρόν στην εκδήλωση. Ούτε το παρόν ούτε το μέλλον έδωσε!... Το σωστό είναι «έδωσε το «παρών».
ΠΑΡΕΙΣΦΡΕΩ: Επειδή στον αόριστο το ρήμα είναι «παρεισέφρΗσα», πολλοί παρασύρονται και γράφουν τον ενεστώτα ως «παρεισφρΗω» ή «παρεισφρΥω». Το σωστό είναι «παρεισφρΕω».
ΠΑΤΗΡ: Ο «πάτερ» Αντώνιος, σού λέει ο άλλος, θρησκευόμενος ή μη. Οι κλίσεις των ονομάτων δεινοπαθούν συχνά κι αυτή είναι μια από τις πιο κλασικές και διαδεδομένες περιπτώσεις, όπου αντί της ονομαστικής «πατήρ», «πατέρας», χρησιμοποιείται η κλητική «πάτερ». (Ο πατήρ, του πατρός, τον πατέρα, τω πατρί, ω πατέρα).
ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ: Θηλυκιά είναι η κακόμοιρα, όχι ουδέτερο (το περίπολο)
ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ: Η «πάσα» είναι πρωτόκλιτη. Η «περίπτωσις» είναι τριτόκλητη. Επομένως το «εν πάσΕΙ περιπτώσει» είναι λάθος. Το σωστό είναι «εν πάσΗ περιπτώσει»!
ΠΕΤΕΙΝΟΣ: Ο Ιησούς Χριστός, που λέτε, είπε στον Πέτρο:
"Πριν λαλήσει ο πετεινός, θα με απαρνηθείς τρεις φορές" - "Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήσει με". Ε, μορφωμένα παιδιά εσείς, γιατί λέτε και γράφετε: "Πριν αλέκτορα φωνήσαι ΤΡΙΣ";;;
ΠΛΑΙΣΙΟ: Έχετε δύο ποτέ κάποιο πίνακα ζωγραφικής, καδραρισμένο σε πολλές… κορνίζες (πλαίσια) μαζί; Λάθος λοιπόν η έκφραση «στΑ πλαίσιΑ αυτής της εκδήλωσης»; Τα πλαίσιο είναι ένα, είτε μιλάμε για το Σύνταγμα, είτε για μια διάσκεψη είτε για ένα συνέδριο!
ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ: ΛΑΘΟΣ: Η πλειοψηφία των επιβατών – ΣΩΣΤΟ: Η πλειονότητα των επιβατών (εκτός αν είχαν… ψηφίσει!).αποτελεί βαρβαρικό πλεονασμό.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: Γραμματιζούμενοι και μη λένε και γράφουν «πολιτισΤική εκδήλωση», «πολιτισΤικός οργανισμός» κ.λπ. Όταν μιλάμε όμως για καλλιτεχνικό και πνευματικό πολιτισμό, το σωστό είναι «πολιτισΜική εκδήλωση» (civilization). O όρος «πολιτιστικός» αναφέρεται στον καθημερινό τρόπο ζωής, την τεχνολογία κ.λπ. (culture).
ΠΟΛΛΗ-ΠΟΛΥ: Επειδή πολλή αγάπη πέφτει στο Facebook –και όχι μόνον- ας μην την... κακομεταχειριζόμαστε! Σ' αγαπάω πολύ (επίρρημα) - Με πολλή αγάπη (επίθετο).
ΠΟΡΕΙΑ: Η πορεία γράφεται με "ει", αλλά πρωτοπορία, η πεζοπορία κι η αργοπορία γράφονται με "ι".

ΠΟΥ – ΠΩΣ: Όταν ρωτάμε, το «πού» και το «πώς» τονίζονται. «Πώς θα πάω στην Ομόνοια;» - «Πού τα βρήκες αυτά τα λεφτά;». Αντίθετα, δεν τονίζονται, όταν το «πως» χρησιμοποιείται ως «ότι», π.χ. «Μού είπε πως θα ερχόταν» και το «που» ως η αναφορική αντωνυμία «οποίος», π.χ. «Οι αθλητές, που παίρνουν αναβολικά, βλάπτουν την υγεία τους».
ΠΡΕΣΒΗΣ: Συχνότατο μπέρδεμα από γραμματιζούμενους και μη γίνεται ανάμεσα στον «Πρέσβη» (ή Πρέσβυ) και τον «Πρεσβευτή» που χρησιμοποιείται σωστά και μεταφορικά, όπως π.χ. «Ο Τάδε Δεινόπουλος είναι Πρεσβευτής της UNESCO». Το πρώτο είναι βαθμός της διπλωματικής ιεραρχίας, ενώ το δεύτερο είναι «θέση», «αξίωμα».
ΠΡΙΝ: Το «πριν» συντάσσεται μαζί με το «από». «Ήρθε πριν ΑΠΟ το τέλος του έργου» κι όχι «ήρθε πριν το τέλος του έργου».
ΠΡΟΚΑΤΑΒΑΛΛΩ σημαίνει δίνω προκαταβολή, έναντι κάποιας οφειλής μου.
ΠΡΟΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΩ σημαίνει προϋποθέτω αυθαίρετα τη γνώμη του άλλου.

ΠΡΟΟΙΩΝΙΖΟΜΑΙ: Τα σύννεφα, αγαπητοί φίλοι δεν «προοιωνίζουν» βροχή και το μέλλον δεν «προοιωνίζει» τίποτα, γιατί απλούστατα το σωστό ρήμα συναντάται μόνο στην παθητική φωνή: «προοιωνίζεται»!
ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ: Εκτός από τους μισθούς και τις συντάξεις, αύξηση ΔΕΝ παίρνει ούτε η... προστακτική! Φράσεις όπως "αντέγραψέ μου αυτό", "ανέλυσέ μου αυτό το άρθρο" είναι λανθασμένες.Το σωστό είναι: "ΑντΙγραψέ μου αυτό", "ανΑλυσέ μου αυτό το άρθρο".
ΣΑΝ: Η λέξη "σαν" σημαίνει "ωσάν να ήταν". Όταν λοιπόν λέμε ή γράφουμε: "Ο Υπουργός τάδε παρέστη ΣΑΝ εκπρόσωπος της Κυβέρνησης", σημαίνει ότι δεν ήταν εκπρόσωπος, αλλά κάτι άλλο ή ότι... πλαστοπροσωπούσε τον εκπρόσωπο! Το σωστό είναι: "Παρέστη ο Υπουργός Τάδε, ΩΣ εκπρόσωπος της Κυβέρνησης". Το ΣΑΝ χρησιμοποιείται μόνο σε "μεταφορικές" εκφράσεις, όπως π.χ.: "Όρμησε ΣΑΝ λιοντάρι", αλλιώς ΑΦΑΙΡΕΙ την ιδιότητα, που θέλουμε να δώσουμε σ' ένα πρόσωπο.

ΣΑΤΙΡΑ: Άλλο ο «ΣάτΥρος» και άλλο η «σάτΙρα, το σατΙρικό κείμενο κ.λπ». Το πρώτο γράφεται με «Υ», τα δεύτερα με «Ι».
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ: Οι σωστοί τύποι στον μέλλοντα είναι: Θα «συμμετάσχω» ή θα «συμμεθέξω» - Θα «παράσχω» ή θα «παρέξω». Είναι και οι δύο τύποι σωστοί, αλλά οι δεύτεροι είναι εξεζητημένοι.

ΣΤΥΛΟΣ: Άλλο στύλος κι άλλο στήλη. Δεν είναι λοιπόν οι «στήλες», αλλά οι «στύλοι του Ολυμπίου Διός».

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: Αντίθετα, το ρήμα «συνδΥάζω» γράφεται με «Υ» κι όχι με «Ι».
ΣΟΡΟΣ: Με τον Σώρρα να κατακλύζει την επικαιρότητα, ευκαιρία είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι: Άλλο "Ο σΩρός" από χώματα κι άλλο "Η σΟρός" ενός νεκρού
ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ: ΣτενΑς χώρος δεν υπάρχει! ΣτενΟς, μπορεί να είναι. Επομένως το ρήμα είναι «στανΟχωριέμαι» κι όχι «στενΑχωριέμαι.
ΣΤΙΓΜΑ: Άλλο «αφήνω το στίγμα μου» (το καλό σημάδι μου) κι άλλο «στιγματίζω», που σημαίνει «αμαυρώνω», «στηλιτεύω», «καυτηριάζω».
ΣΤΙΞΗ: Μην υποτιμάτε ποτέ τη στίξη! Ο Αριστοτέλης αφιερώνει στη "Ρητορική" του ολόκληρο κεφάλαιο στη σημασία της. 1.- Τα αποσιωπητικά είναι 3 (...). Ούτε δύο ούτε τέσσερα ούτε 34! Το ίδιο και τα θαυμαστικά. Είναι ένα έως τρία.
2.- Ανάμεσα στους συνδέσμους "και - ούτε - μήτε - είτε - ή" δεν μπαίνουν κόμματα, γιατί είναι συνδετικοί.
3.- Το "κι" και το "εξ" δεν παίρνουν απόστροφο.
4.- Κάθε "εντολή-διαταγή" θέλει στο τέλος θαυμαστικό. "Προσοχή!" - "Φέρε μου γρήγορα ένα μολύβι!".
5.- Πριν από κάθε δευτερεύουσα πρόταση, μπαίνει κόμμα. "Ο Θανάσης, ο οποίος..." - "Τρόμαξα, όταν είδα..." - "Το βιβλίο, που διαβάζω τώρα..." κ.λπ. (Το "και λοιπά" δεν παίρνει τρεις τελείες (κ.λ.π.) αλλά μόνο δύο, όπως παραπάνω).
6.- Τα διαλυτικά δεν μπαίνουν όταν τονίζεται το πρώτο γράμμα της διφθόγγου ούτε στα δύο "γιώτα" ούτε στο "ωι". Π.χ. Μάιος, αλλά Μαΐου - εποποιία - πρωί.
7.- Τόνοι μονοσύλλαβων λέξεων: Δεν μπαίνουν στα άρθρα, αλλά μπαίνουν στις αντωνυμίες. Π.χ. "Έφερε την καταστροφή", "Μάς έφερε καλούδια".
8.- Προσοχή, στα κόμματα! Ανάλογα με το πού μπαίνουν, μπορούν ν' αλλάξουν εντελώς το νόημα της φράσης. Είναι πασίγνωστη η διπλή ανάγνωση του χρησμού "Ήξεις αφίξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις". Αν το κόμμα μπει στο "αφίξεις", το νόημα είναι ότι "δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο". Αν το κόμμα μπει στο "ουκ", το νόημα είναι "θα πεθάνεις στον πόλεμο".
9.- Η κατάχρηση θαυμαστικών και αποσιωπητικών δεν συνιστάται.
10.- Τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται είτε για να δηλώσουν ακριβείς κατά λέξη φράσεις είτε για τη διαφοροποιημένη από την κυριολεκτική σημασία μιας λέξης είτε για τίτλους βιβλίων κ.λπ. Π.χ. Ήταν "πεθαμένος" στην κούραση... - Η "Ρητορική" του Αριστοτέλη - Ο κινηματογράφος "Απόλλων" κ.λπ.
11.- Το "ότι" είναι άλλοτε "ειδικό" κι άλλοτε "αναφορικό". Ως ειδικό, δεν παίρνει κόμμα: "Μού είπε ότι θα έλθει". Ως αναφορικό, παίρνει κόμμα: "Ο,τι και να μού πεις, δεν θα με πείσεις".
13.- Τέλος το που και το πως, τονίζονται μόνον, όταν είναι "ερωτηματικά": " Μού εξήγησε πώς θα πάω" - Τον ρώτησα, πού θα τον βρω". Αντίθετα, άτονα είναι όταν χρησιμοποιούνται ως αναφορικά: "Αυτό ακριβώς ήταν που έψαχνα" - "Μου είπε πως ήταν καλά".
14.- Θαυμαστικά κι ερωτηματικά μπαίνουν μέσα στα εισαγωγικά μιας φράσης, εφ' όσον ανήκουν οργανικά στη φράση: "Πότε θα πας;". - "Είναι θαυμάσιο το κείμενό σου!". Αντίθετα η τελεία μπαίνει πάντα έξω από τα εισαγωγικά. "Μέτρον άριστον".
ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ: Η «συγκομιδή» αφορά καρπούς. Η «διακομιδή» αφορά μεταφορά αντικειμένων. Η «αποκομιδή» αφορά μεταφορά πτωμάτων.

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ξέρω ότι τα παρακάτω δεν οφείλονται σε αγραμματοσύνη, αλλά σε παιγνιώδη γλωσσική διάθεση ή ειρωνεία αγράμματων ή "συντομία". Παρ' όλα αυτά η συχνή επανάληψή τους δεν παύει να κάνει ζημιά στη γλώσσα, με κίνδυνο να επικρατήσουν ως "σωστά" Το σκέτο "κ" αντί του "και". (Υπάρχει άλλωστε το & για τους... τεμπέληδες. Το "1" αντί του "ένας", "μία", "ένα". Τα πΧιάσει, πΧια, ΓκόΖμος κ.ά. Κι εγώ έκανα τη γκάφα στη δεκαετία του '80 να "αστειευθώ" επανειλημμένα με το "πιο καλύτερος" και "καλυτερότερος" και "κατάντησαν" να θεωρούνται σωστά από πολλούς!...

ΣΥΝΤΡΕΧΩ: "Οι Ένοπλες Δυνάμεις συνδράμουν στο έργο..." Όοοχι, φίλοι μου, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δημόσια ομιλούντες και γράφοντες! Δεν υπάρχει ρήμα "συνδράμω". Το ρήμα είναι "συντρέχω" και μόνο στον παρατατικό και στον αόριστο γίνεται "συνέδραμαν", "θα συνδράμουν"! Συντρέξτε λίγο στην προστασία της γλώσσας μας!
ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ: «Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ στον καλλιτεχνικό χώρο»! Το ρήμα «τεκταίνεται» (μόνο στον ενεστώτα) σημαίνει μεθόδευση μέσω σχεδίου, συνήθως δόλιου! Το σωστό είναι τα «συμβαίνοντα», τα «όσα γίνονται», τα «γεγονότα» κ.λπ.
ΤΕΛΙΚΟ «Ν»: Πολλοί ερίζουν, γύρω από τη χρήση του ευφωνικού τελικού «ν». Δεν θα μπω σ’ αυτή τη διαμάχη, αλλά θα σας πω τη δική μου προσωπική θέση. Αφαιρώ το «ν» από τα θηλυκά άρθρα, όταν η επόμενη λέξη αρχίζει με άφωνο σύμφωνο (π, β, φ) όπως και από θ, δ, ζ, λ, μ, ν, ρ, σ και χ. Δεν ακολουθώ όμως αυτόν τον κανόνα στα αρσενικά, γιατί σε πρώτη ανάγνωση κι εντύπωση, μπορούν να οδηγήσουν τον αναγνώστη σε «ουδέτερο» ουσιαστικό ή επίθετο, όπως π.χ. «το φοβερό στην όψη ληστή», «το χαρούμενο για την επιτυχία του γιού του πατέρα» κ.λπ.
ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ: Η διαφήμιση είναι από τους βασικούς υπεύθυνους της διάχυσης μιας λανθασμένης προστακτικής: π.χ. «τηλεφωνείστε», «ακολουθείστε» κ.λπ. Το σωστό είναι «τηλεφωνΗστε», «ακολουθΗστε» που προήλθαν από τη συγκοπή του «α» της προστακτικής β’ αορίστου «τηλεφωνήσατε», «ακολουθήσατε»!
ΤΥΠΟΣ: Μού είναι αδύνατον να χωνέψω τις αγράμματες ταυτολογίες «ΕΝΤΥΠΟΣ Τύπος» και «Γραπτός Τύπος»! Θα μπορούσε δηλαδή ο Τύπος να είναι… άτυπος και άγραφος;;; Η σωστή έκφραση είναι: «Τα έντυπα μέσα ενημέρωσης» ή σκέτο «ο Τύπος», σε αντιδιαστολή με τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
ΥΓΕΙΑ: Η υγεία απαιτεί υγΙεινή διατροφή, ώστε να είναι κάποιος υγιΗς! ΓΕΙα, χαρά!
ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ: Υποβολιμαίες πράξεις κι όχι υποβολιμΙαίες.
ΥΠΟΘΑΛΠΩ: ΛΑΘΟΣ: ΥποθάλπΤω, περιθάλπΤω – ΣΩΣΤΟ: Υποθάλπω, περιθάλπω
ΦΟΥ ΠΟΥ Α: Το λένε ΟΛΟΙ, σπουδαγμένοι και ασπούδαστοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι: Το Δου Νου Του και ο Φου Που Α. Ξέρετε να περιέχει η ελληνική αλφάβητος τέτοια γράμματα; Το Δέλτα Νι Ταυ και το Φι Πι Α, σε τι τους ενοχλεί; Γλωσσοδέτης είναι; Κάτι μού λέει ότι είναι απότοκος του επί δεκαετίες προφερόμενου Κου Κου Ε, αντί του Κάπα Κάπα Έψιλον...
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ: Άλλο κάνω κάποιον μεταφορικά αθάνατο, φωτογραφίζοντάς τον (απΑθανατίζω) κι άλλο τον... αποσκοτώνω! (απΟθανατίζω).
ΨΗΦΟΣ: Σεξιστική η μεταχείριση της ψήφου, που κάποιοι τη θέλουν ντε και καλά αρσενική (ο ψήφος, τους ψήφους κ.λπ.),

ΩΡΕΣ: Αν δεν το ξέρουν κάποιοι, η μία δεν είναι... πολλές ώρες! Άρα, δεν λέμε και δεν γράφουμε... ΣΤΙΣ 1 η ώρα, αλλά ΣΤΗ 1 ή ώρα!
ΩΡΙΜΑΖΩ: Η ωρίμαΝση δεν έρχεται πάντα με τη μεγέΝθυνση της ηλικίας! Θα μπορούσε, αν έλειπαν τα δύο λανθασμένα «Ν». Τα ρήματα είναι «ωριμάζω» και «μεγεθύνω» και τα εξ αυτών ουσιαστικά είναι: «ωρίμαση» και «μεγέθυνση»!
ΩΦΕΛΕΙΑ: Άλλο όφελος και οφείλω (χρωστάω) κι άλλο ωφέλεια και ωφελώ (κάνω καλό).

[Highlander]

Ωραίο.

[Dwarven Blacksmith]

Τι βλακειες. Άλλος ένας εμμονικος για τον οποίο οι γλώσσες ορίζονται στατικά.

Γλωσσική ασχήμια είναι η λέξη "ποδάρι". Ποιος σκέφτεται ένα σεξι πόδι όταν την ακούει;

[alexandroso]

Τι βλακειες. Άλλος ένας εμμονικος για τον οποίο οι γλώσσες ορίζονται στατικά.

Γλωσσική ασχήμια είναι η λέξη "ποδάρι". Ποιος σκέφτεται ένα σεξι πόδι όταν την ακούει;

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

[Dwarven Blacksmith]

Τι βλακειες. Άλλος ένας εμμονικος για τον οποίο οι γλώσσες ορίζονται στατικά.

Γλωσσική ασχήμια είναι η λέξη "ποδάρι". Ποιος σκέφτεται ένα σεξι πόδι όταν την ακούει;

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

[alexandroso]

Τι βλακειες. Άλλος ένας εμμονικος για τον οποίο οι γλώσσες ορίζονται στατικά.

Γλωσσική ασχήμια είναι η λέξη "ποδάρι". Ποιος σκέφτεται ένα σεξι πόδι όταν την ακούει;

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

[hellegennes]

ΑΞΙΟΤΙΜΗ: Η προσφώνηση, «Αξιότιμη Κυρία» είναι λάθος. Αν δεν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το «Ερίτιμος (η) Κυρία», που είναι εξεζητημένο, μπορείτε να γράψετε «Αγαπητή Κυρία» ή «Κυρία Ταδοπούλου».

Πολλά που λέει είναι ξεκάθαρα λάθος*. Άλλα έχουν περάσει στην γλώσσα κανονικά ως και αιώνες πριν. Αλλά το από πάνω είναι μνημείο σεξισμού. Γιατί να είναι άξια τιμής άλλωστε μια γυναίκα...




* π.χ. το διακύβευμα είναι οτιδήποτε έχει αβέβαιο αποτέλεσμα. Ουσιαστικά το παιχνίδι, το στοίχημα, αφού άλλωστε η έννοια απ' την οποία πηγάζει είναι η κυβεία, το παιχνίδι με τα ζάρια των αρχαίων Ελλήνων (κύβοι).

[hellegennes]

Τι βλακειες. Άλλος ένας εμμονικος για τον οποίο οι γλώσσες ορίζονται στατικά.

Γλωσσική ασχήμια είναι η λέξη "ποδάρι". Ποιος σκέφτεται ένα σεξι πόδι όταν την ακούει;

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

Είναι υποκοριστικό της λέξης πους. Αρχαίο υποκοριστικό. Άρα οι Έλληνες της εποχής την έβρισκαν χαριτωμένη λέξη.

[Dwarven Blacksmith]

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

Είναι υποκοριστικό της λέξης πους. Αρχαίο υποκοριστικό. Άρα οι Έλληνες της εποχής την έβρισκαν χαριτωμένη λέξη.

Α τους πουςτηδες

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Οι Ρωμαίοι λοιδορώντας τους Έλληνες, έλεγαν ότι καθυστερούσαν και μετέφεραν τις υποχρεώσεις τους στις «ελληνικές καλένδες».

Δύο χιλιάδες έτη ΔΙΚΑΙΗΣ δίκης από τους εταίρους

[Γιάννης]

Στον ενικό. Στον πληθυντικό χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει σέξι πόδια. Πχ "κοίτα κάτι ποδάρες"

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

Είναι υποκοριστικό της λέξης πους. Αρχαίο υποκοριστικό. Άρα οι Έλληνες της εποχής την έβρισκαν χαριτωμένη λέξη.

Εμείς πάλι δεν την βρίσκουμε καθόλου χαριτωμένη.

Μάλλον επειδή συνηθίζεται να μην είναι χαριτωμένες οι (συνήθως δανεικές) λέξεις που λήγουν σε -άρι (νταμάρι, γομάρι, στουρνάρι, ντουβάρι, παπάρι).

[hellegennes]

ΛΕΞΙΚΟ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΑΣΧΗΜΙΩΝ (2)
(απο Θαλή Κουτούπη)

ΤΥΠΟΣ: Μού είναι αδύνατον να χωνέψω τις αγράμματες ταυτολογίες «ΕΝΤΥΠΟΣ Τύπος» και «Γραπτός Τύπος»! Θα μπορούσε δηλαδή ο Τύπος να είναι… άτυπος και άγραφος;;; Η σωστή έκφραση είναι: «Τα έντυπα μέσα ενημέρωσης» ή σκέτο «ο Τύπος», σε αντιδιαστολή με τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Δηλαδή η έννοια που υπάρχει σε όλες τις γλώσσες, αφορά τα μέσα ενημέρωσης και ανάγεται στην εποχή του Γουτεμβέργιου, δεν είναι μετά από τόσους αιώνες δόκιμη για τον κύριο Κουτούπη, γιατί δεν είναι πλέον κυριολεκτική.

Μόνο που ούτε οι εφημερίδες που είναι τυπωμένες είναι στ' αλήθεια τυπωμένες, αν πιάσουμε την αρχική έννοια του τυπώματος.

[Dwarven Blacksmith]

ΚΗΡΥΣΣΩ – ΚΗΡΥΓΜΑ / ΜΗΝΥΩ - ΜΗΝΥΜΑ : Δεν μπορώ να φανταστώ τον λόγο, αλλά αρκετοί και συχνά αναγραμματίζουν το «μήνυμα» και τον «κήρυκα», σε «μΥνΗμα» και «κΥρΗκα». Για να βοηθήσω, ας θυμούνται ότι στο αλφάβητο, προηγείται το Η του Υ!

Εγώ μπορώ, πάσχω από αυτό που λέω "δυαδική αμνησία". Μπερδεύω δύο πράγματα μεταξύ τους, οπότε αν μου πουν "κόψε το κόκκινο καλώδιο" , το θυμάμαι μια χαρά, αν μου πουν "κόψε το κόκκινο καλώδιο, όχι το μπλε!" τότε γίνεται θρίλερ.

[hellegennes]

Οι ποδάρες είναι ο πληθυντικός της ποδάρας, όχι του ποδαριού.

Είναι υποκοριστικό της λέξης πους. Αρχαίο υποκοριστικό. Άρα οι Έλληνες της εποχής την έβρισκαν χαριτωμένη λέξη.

Εμείς πάλι δεν την βρίσκουμε καθόλου χαριτωμένη.

Μάλλον επειδή συνηθίζεται να μην είναι χαριτωμένες οι (συνήθως δανεικές) λέξεις που λήγουν σε -άρι (νταμάρι, γομάρι, στουρνάρι, ντουβάρι, παπάρι).

Δεν νιώθω να μου τρέχουν τα δάκρυα από την χαριτωμενιά, αλλά δεν βρίσκω τίποτα προβληματικό στο βεστιάριο, το δολάριο, το αμπάρι, το ερμάρι, το καντάρι και το κελάρι (για να πιάσουμε μόνο δάνεια).

Κανένα πρόβλημα με τα ελληνικά θηκάρι, ζωνάρι, ζυμάρι, ζευγάρι, επίσης.