Hector Buas έγραψε: ↑25 Μαρ 2020, 15:32
Νταρνάκας έγραψε: ↑24 Μαρ 2020, 16:46
...
Νομίζω ότι είναι παρατραβηγμένες οι υποθέσεις του. Βασικά η ορολογία πρωτο-αλβανική για την εποχή στην οποία αναφέρεται είναι το λιγότερο αδόκιμη. Εδώ οι γλωσσολόγοι δεν ξέρουν καλά καλά ποια είναι ακριβώς η καταγωγή της αλβανικής γλώσσας, πόσο μεγάλη σχέση μπορεί να έχει με τις παλαιοβαλκανικές γλώσσες και με ποιες ακριβώς, κι αυτός βιάστηκε να βαφτίσει "πρωτο-αλβανική" μια άγνωστη γλώσσα. Οι εν λόγω λέξεις δεν αποκλείεται να πρόκειται για ΙΕ ομόρριζα που για κάποιον λόγο επιβίωσαν μόνο στη δωρική (ή μπορεί να είχαν επιβιώσει και σε άλλες ελληνικές διαλέκτους αλλά απλώς δεν έτυχε να καταγραφούν ποτέ, είτε από κάποιον ποιητή/συγγραφέα όπως ο Αλκμάν ή από οποιαδήποτε άλλη πηγή).
Μην τον υποτιμάς. Δες και το παρακάτω. Και αυτό δικό του.
Το πρωτότυπο με τον τίτλο "Ethnolinguistic Relations in the Ancient Epirus"
εδώ.
Και μόνο που θεωρεί ότι οι αρχαίοι Ηπειρώτες μιλούσαν μι μη-ελληνική γλώσσα είναι αρκετό για να μην τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Η κυρίαρχη άποψη στη σημερινή ιστοριογραφία είναι ότι οι Ηπειρώτες ήταν ελληνόφωνοι, με τη δική τους ιδιαίτερη διάλεκτο η οποία ανήκει στον κλάδο των ΒΔ ελληνικών διαλέκτων καθώς έχουν βρεθεί ένα σωρό επιγραφές σ' αυτή τη διάλεκτο.
Στην ουσία, οι μοναδικοί που υποστηρίζουν σήμερα ότι οι αρχαίοι Ηπειρώτες δεν ήταν Έλληνες είναι οι Αλβανοί (ασχέτως του ότι αυτός τους αδειάζει). Ακόμα κι ο Μπόρτζα, π.χ., που αμφισβητεί την ελληνική καταταγωγή των αρχαίων Μακεδόνων, για τους Ηπειρώτες δεν έχει καμία ένσταση.
Η γλώσσα των Ηπειρωτών ήταν 100% ελληνική, πιθανόν με αρκετούς αρχαϊσμούς που θα είχαν εκλείψει προ πολλού από τις άλλες ελληνικές διαλέκτους. Π.χ. ο Πλούταρχος αναφέρει ότι "στην επιχώρια φωνή" ο Αχιλλέας ονομαζόταν "άσπετος", η οποία είναι ομηρική λέξη.
Σχετικά μ' αυτό που λέει ότι οι Ηπειρώτες και οι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια περίπου μη-ελληνική γλώσσα κι ότι υπάρχουν ενδείξεις γι' αυτό στα λήμματα του Ησύχιου, ο Στράβων λέει όντως ότι οι Ηπειρώτες και οι Μακεδόνες μιλούσαν παραπλήσιες διαλέκτους, μόνο που οι κοινές αυτές Μακεδονο-ηπειρωτικές λέξεις που αναφέρει ο Ησύχιος είναι ξεκάθαρα ελληνικότατης ετυμολογίας. Π.χ. η λέξη "πελιγάνες" που είχαν οι Μακεδόνες για τους "γέροντες σύμβουλους" είναι αντίστοιχη με τους "πελείους"=γέροντες των Ηπειρωτών και Κώων (οι Κώοι ήταν Δωριείς και η δωρική συγγένευε με τις βορειοδυτικές ελληνικές διαλέκτους, στις οποίες προφανώς ανήκαν η ηπειρωτική και η μακεδονική) και βέβαι έχει στενή σχέση με τα πανελλήνια "πολιός"=γκρίζος, γκριζομάλλης, σεβάσμιος, "πελλόν"=γκρίζο, πελιδνός=μελανιασμένος κ.τ.λ. καθώς και το δωρικό "πέληος"=γέρος (λόγω των γκρίζων μαλλιών).
Μοιρίδιοι κλωστῆρες, πανάφυκτον ἀνάγκῃ ζεῦγμ’ ἐπὶ δυστήνοις παισὶ βροτῶν θέμενοι, ἠγάγετο με ποτέ ἱμερτοῦ πρὸς φάος ἠελίου.