Καθαρεύουσα ή δημοτική;

[Μπίστης]

Η καθαρευουσα ειναι μια γλωσσα που δεν εχει μιληθει ποτε, και που επινοηθηκε μονο για να βασανιζει τους δυσμοιρους που ειχαν την ατυχια να γεννηθουν ελληνες

Μια χαρά τη μιλούσε ο Παπαδόπουλος.

[Beria]

Η καθαρευουσα ειναι μια γλωσσα που δεν εχει μιληθει ποτε, και που επινοηθηκε μονο για να βασανιζει τους δυσμοιρους που ειχαν την ατυχια να γεννηθουν ελληνες

Μια χαρά τη μιλούσε ο Παπαδόπουλος.

Ο Παπαδόπουλος δεν μιλούσε Καθαρεύουσα. Μιλούσε μια χωροφυλακίστικη εκδοχή της, ακατανόητη, κωμική.

Η καθαρεύουσα μπορεί να ήταν τεχνητή, κατασκευασμένη, αλλά ήταν γλώσσα γοητευτική. Η γλώσσα του Παπαδόπουλου ήταν ανελληνιστη, διεστραμμένη, σαν να του έβαζε τα λόγια στο στόμα κάποιος που μισεί τα ελληνικά.

[Antigeist]

Έχω μια εχθρότητα σε μεταφραστικά δάνεια της γαλλικής που έχουν κατακλύσει την σημερινή γλώσσα. Παράδειγμα το "χρησιμοποιώ" που είναι μετάφραση του utiliser. Το "χρήται/χρώνται" δεν είναι καλύτερο στο τρίτο πρόσωπο;

[Νταρνάκας]

Μια χαρά τη μιλούσε ο Παπαδόπουλος.

Ήταν και οι ενωμοτάρχες του μεσοπολέμου

Δε μιλήθηκε ως μητρική γλώσσα από κανέναν θέλει να πει. Ο Παπαδόπουλος και οι ενωμοτάρχες τη μιλούσαν μόνο σε επίσημες τελετές κ.τ.λ. Δε νομίζω στο σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά του ή στις παρέες του στο καφενείο και στην ταβέρνα να μιλούσε κανείς απ' αυτούς καθαρεύουσα.

[Antigeist]

Ήταν και οι ενωμοτάρχες του μεσοπολέμου

Δε μιλήθηκε ως μητρική γλώσσα από κανέναν θέλει να πει. Ο Παπαδόπουλος και οι ενωμοτάρχες τη μιλούσαν μόνο σε επίσημες τελετές κ.τ.λ. Δε νομίζω στο σπίτι με τη γυναίκα και τα παιδιά του ή στις παρέες του στο καφενείο και στην ταβέρνα να μιλούσε κανείς απ' αυτούς καθαρεύουσα.

Δεν πάει να πει κάτι αυτό. Η γερμανική αλλιώς γράφεται και αλλιώς μιλιέται από τον απλό μπεκρή του Βούπερταλ και τον μπουνταλά μικροαστό οικογενειάρχη που βρίζει τους Έλληνες και διαβάζει Bild.

[Planis]

Η καλύτερη καθαρεύουσα (σε γραπτό κείμενο) ήταν του Παπαδιαμάντη και ακολουθεί του Βιζυηνού. Η ποιητικότητα ξεχειλίζει σαν νερό από αστείρευτη πηγή...

[Beria]

Η καλύτερη καθαρεύουσα (σε γραπτό κείμενο) ήταν του Παπαδιαμάντη και ακολουθεί του Βιζυηνού. Η ποιητικότητα ξεχειλίζει σαν νερό από αστείρευτη πηγή...

Και ο Ροΐδης έγραψε πολύ όμορφη καθαρεύουσα

[parafrwn]

Δημοτική, με πολυτονικό.

Ο Ροἴδης γράφει πολύ όμορφα όντως.

[Στύγιος]

Επαναφορά των αρχαίων: " Πήξετε ρε αιδοία".

[Beria]

Δεν μιλούμε τη δημοτική, μιλούμε τη νεοελληνική κοινή η οποία συντακτικά ακολουθεί τη δημοτική αλλά μορφολογικά και λεξιλογικά (ιδίως λεξιλογικά) έχει πολλά στοιχεία της λόγιας γλώσσας.

Σε κάθε περίπτωση απορρίπτω μετά βδελυγμίας δημοτική τύπου Σεφέρη, Κ.Θ. Δημαρά, Λίνου Πολίτη, Θεοτοκά και όλου αυτού του σιναφιού της γενιάς του '30 και ακόμα χειρότερα στην πασοκική δημοτική του '80 (Σωμερίτηδες, Πλωρίτηδες, Μανιτάκηδες, Χυτήρηδες και όλος αυτός ο εσμός) και μετέπειτα. Ναι στη γλώσσα του Καβάφη, του Ελύτη (κι αυτός ανήκει στη γενιά του '30, αλλά ξεφεύγει από τη δημοτικίστικη μανία) και ιδίως των δοκιμίων του και του Καστοριάδη, του Κονδύλη ή του Μπαμπινιώτη από πλευράς ποιότητας λόγου και όχι απαραιτήτως από πλευράς περιεχομένου.

Με κάποιον άλλον μπερδεύεις τον Θεοτοκά. Η γλώσσα του ήταν πολύ προσεγμένη και καθόλου στρυφνή δημοτική. Διάβασε τα Ημερολόγια του (και για τη γλώσσα και το οξύ πολιτικό αισθητήριο)

Αυτοί που έγραψαν έξαλλη Δημοτική ήταν οι δεξιοί, οι Ρατσιστές διανοητές και λογοτέχνες. Τόσο έξαλλη που προκαλεί χαμόγελο η ακρότητά τους


πχ
Οι άνθρωποι φταίγανε γιατί ανακατεφτήκανε με χειρότερους. Το ανακάτεμα πήρε αρχή σε προϊστορικά χρόνια με τις εισβολές των άσπρωνε Χαμιτώνε στην Ασσυρία, με το κατέβασμα των Αρίωνε στο Πενταπόταμο, με το ξεχείλισμα των Ελλήνων προς την Άσπρη Θάλασσα. Η Μακεδονική κυριαρχία κ' η Ρωμαϊκή κοσμοκρατορία εφκολύνανε το φυλετικό ανακάτεμα, και φυσικά καθώς οι αδύναμες και ταπινές και σάπιες είτανε κ΄οι γονιμότερες φυλές(3), ο ξεπεσμός της ζωντάνιας και της αξιοπρέπειας ξεπέρασε στη Ρώμη και της Ασίας τα φημισμένα παραδείγματα. Ένας Σύλλας, μεγαλοφάνταστος πολιτικός, δοκίμασε να σώσει τον αρχαίο κόσμο που καγκραίνιαζε. Κ' έκοψε αλύπητα, σκότωσε με λυρισμό κ' επιστήμη. Μα είχε να παρατήσει το έργο του. Όσο απέραντες, όσο επικές και να τις έκανε τις προγραφές του, είτανε πια πολύ αργά για να πετύχει το χειρούργημα(4).
Οι γερμανοί ξανάφεραν καινούριο καθάριο αίμα, και με αφτό ξανάνιωσε η Εβρώπη. Κ' έτσι φούντωσε η Αναγέννηση, και μεσουράνισε η μεγάλη γαλλική αριστοκρατία του 17ου αιώνα, και λεφτερώθηκε η Ολλάντα, και χτίστηκε η κυματοκρατόρισα δόξα της Αγγλίας. Μα το ανακάτεμα ματάρχισε πάλι, κ' οι σημιτισμένοι Νότιοι -οι απόγονοι της Ρώμης και της Πόλης- χαλούνε και προστυχαίνουν ολοένα τη φυλή που την έφεραν οι μύθοι από την Αζαγάρδ. Και με χάλασμα δεν εννοώ πως χειροτερέβει η καλλιτεχνική αξιοσύνη κ' η οικονομική οργάνωση και της επιστήμης η ψιλόλογη περιέργεια. Εννοώ το χάσιμο της μεγαλοφροσύνης και του ατομικού σεβασμού, το νερούλιασμα του χαρακτήρα, τον άνοστο κοσμοπολιτισμό, τη γυναικούλικη φιλανθρωπία, τη σαχλή στοργή προς τους μικρούς και τους γελοίους, την ηθική ασυναρτησία, την έλλειψη κάθε πειθαρχικού νόμου και κληρονομικής συνείδησης. Και σε αφτό ξεχωρίζει ο αριστοκράτης άριος από το νοθεμένο πληβείο- πως ο πρώτος είναι σκληρός με τον εαφτό του γιατί πάντα φιλοδοξεί να γίνεται πιο δυνατός και πιο εξουσιαστής, ενώ στους δέφτερου την καρδιά φωλέβει μοναχά η ταπινή επιθυμία της καλοζωϊας, της παρασιτικής ειρήνης, της μικρής εφτυχίας, της ηδονικής τεχνολατρείας.
Πέτρος Βλαστός

δεν διαβάζεται

[Planis]

Η καλύτερη καθαρεύουσα (σε γραπτό κείμενο) ήταν του Παπαδιαμάντη και ακολουθεί του Βιζυηνού. Η ποιητικότητα ξεχειλίζει σαν νερό από αστείρευτη πηγή...

Και ο Ροΐδης έγραψε πολύ όμορφη καθαρεύουσα

Καλός. Εξαιρετική καθαρεύουσα έγραψε στα δοκίμιά του αλλά και στα λογοτεχνήματά του ο αυτόχειρ Περικλής Γιαννόπουλος. Δυστυχώς η ιδιοφυΐα του επισκιάσθηκε εν τέλει από την ψυχασθένειά του.

[Planis]

Πάει καιρός που διάβασα δοκίμια του Θεοτοκά και μου έδωσε την εντύπωση μίας δημοτικής κρύας και απόμακρής και ιδιαίτερα επιδεικτικής. Θυμάμαι σε κάποιο σημείο γράφει χαρακτηριστικά: "αυτή δεν είναι μια αφαιρεμένη (sic) έννοια.

[Νταρνάκας]

Δεν μιλούμε τη δημοτική, μιλούμε τη νεοελληνική κοινή η οποία συντακτικά ακολουθεί τη δημοτική αλλά μορφολογικά και λεξιλογικά (ιδίως λεξιλογικά) έχει πολλά στοιχεία της λόγιας γλώσσας.

Σε κάθε περίπτωση απορρίπτω μετά βδελυγμίας δημοτική τύπου Σεφέρη, Κ.Θ. Δημαρά, Λίνου Πολίτη, Θεοτοκά και όλου αυτού του σιναφιού της γενιάς του '30 και ακόμα χειρότερα στην πασοκική δημοτική του '80 (Σωμερίτηδες, Πλωρίτηδες, Μανιτάκηδες, Χυτήρηδες και όλος αυτός ο εσμός) και μετέπειτα. Ναι στη γλώσσα του Καβάφη, του Ελύτη (κι αυτός ανήκει στη γενιά του '30, αλλά ξεφεύγει από τη δημοτικίστικη μανία) και ιδίως των δοκιμίων του και του Καστοριάδη, του Κονδύλη ή του Μπαμπινιώτη από πλευράς ποιότητας λόγου και όχι απαραιτήτως από πλευράς περιεχομένου.

Με κάποιον άλλον μπερδεύεις τον Θεοτοκά. Η γλώσσα του ήταν πολύ προσεγμένη και καθόλου στρυφνή δημοτική. Διάβασε τα Ημερολόγια του (και για τη γλώσσα και το οξύ πολιτικό αισθητήριο)

Αυτοί που έγραψαν έξαλλη Δημοτική ήταν οι δεξιοί, οι Ρατσιστές διανοητές και λογοτέχνες. Τόσο έξαλλη που προκαλεί χαμόγελο η ακρότητά τους


πχ
Οι άνθρωποι φταίγανε γιατί ανακατεφτήκανε με χειρότερους. Το ανακάτεμα πήρε αρχή σε προϊστορικά χρόνια με τις εισβολές των άσπρωνε Χαμιτώνε στην Ασσυρία, με το κατέβασμα των Αρίωνε στο Πενταπόταμο, με το ξεχείλισμα των Ελλήνων προς την Άσπρη Θάλασσα. Η Μακεδονική κυριαρχία κ' η Ρωμαϊκή κοσμοκρατορία εφκολύνανε το φυλετικό ανακάτεμα, και φυσικά καθώς οι αδύναμες και ταπινές και σάπιες είτανε κ΄οι γονιμότερες φυλές(3), ο ξεπεσμός της ζωντάνιας και της αξιοπρέπειας ξεπέρασε στη Ρώμη και της Ασίας τα φημισμένα παραδείγματα. Ένας Σύλλας, μεγαλοφάνταστος πολιτικός, δοκίμασε να σώσει τον αρχαίο κόσμο που καγκραίνιαζε. Κ' έκοψε αλύπητα, σκότωσε με λυρισμό κ' επιστήμη. Μα είχε να παρατήσει το έργο του. Όσο απέραντες, όσο επικές και να τις έκανε τις προγραφές του, είτανε πια πολύ αργά για να πετύχει το χειρούργημα(4).
Οι γερμανοί ξανάφεραν καινούριο καθάριο αίμα, και με αφτό ξανάνιωσε η Εβρώπη. Κ' έτσι φούντωσε η Αναγέννηση, και μεσουράνισε η μεγάλη γαλλική αριστοκρατία του 17ου αιώνα, και λεφτερώθηκε η Ολλάντα, και χτίστηκε η κυματοκρατόρισα δόξα της Αγγλίας. Μα το ανακάτεμα ματάρχισε πάλι, κ' οι σημιτισμένοι Νότιοι -οι απόγονοι της Ρώμης και της Πόλης- χαλούνε και προστυχαίνουν ολοένα τη φυλή που την έφεραν οι μύθοι από την Αζαγάρδ. Και με χάλασμα δεν εννοώ πως χειροτερέβει η καλλιτεχνική αξιοσύνη κ' η οικονομική οργάνωση και της επιστήμης η ψιλόλογη περιέργεια. Εννοώ το χάσιμο της μεγαλοφροσύνης και του ατομικού σεβασμού, το νερούλιασμα του χαρακτήρα, τον άνοστο κοσμοπολιτισμό, τη γυναικούλικη φιλανθρωπία, τη σαχλή στοργή προς τους μικρούς και τους γελοίους, την ηθική ασυναρτησία, την έλλειψη κάθε πειθαρχικού νόμου και κληρονομικής συνείδησης. Και σε αφτό ξεχωρίζει ο αριστοκράτης άριος από το νοθεμένο πληβείο- πως ο πρώτος είναι σκληρός με τον εαφτό του γιατί πάντα φιλοδοξεί να γίνεται πιο δυνατός και πιο εξουσιαστής, ενώ στους δέφτερου την καρδιά φωλέβει μοναχά η ταπινή επιθυμία της καλοζωϊας, της παρασιτικής ειρήνης, της μικρής εφτυχίας, της ηδονικής τεχνολατρείας.
Πέτρος Βλαστός

δεν διαβάζεται

Το άκρον άωτον του μαλλιαρισμού.
Κι ο Ψυχάρης κάπως έτσι έγραφε.

[Planis]

Όντως τη δημοτική τύπου Ψυχάρη, Δραγούμη κλπ δεν την ανέφερα γιατί ακριβώς επειδή ήταν ακραία στα όρια της φαιδρότητας δεν είχε ευτυχώς καμία απολύτως συνέχεια. Η δημοτική όμως του Σεφέρη και όλων των ομοίων του μάς κυνηγάει μέχρι και σήμερα μέσω των "προοδευτικών" διανοούμενων της πασοκικής περιόδου. Μία γλώσσα απόμακρη, άνοστη και χωρίς κανένα συναίσθημα.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Πάει καιρός που διάβασα δοκίμια του Θεοτοκά και μου έδωσε την εντύπωση μίας δημοτικής κρύας και απόμακρής και ιδιαίτερα επιδεικτικής. Θυμάμαι σε κάποιο σημείο γράφει χαρακτηριστικά: "αυτή δεν είναι μια αφαιρεμένη (sic) έννοια.

Από τον Βλαστό τη ζήλεψε φαίνεται:
https://books.google.gr/books?id=45pHAA ... A3oECAMQAg