Τι κατάλαβα από τις Τρεις Αδερφές του Τσέχωφ κ γιατί δεν θα πάνε ποτέ στη Μόσχα

[neon imposter]

В этом городе знать три языка ненужная роскошь = σε αυτή την πόλη το να γνωρίζεις τρεις γλώσσες είναι άχρηστη πολυτέλεια

Αυτή, για εμένα, είναι η κομβική φράση του έργου που μάλιστα, καθόλου τυχαία, εκστομίζει η Μάσα, η πιο down to earth ηρωίδα του, σύζυγος του δασκάλου Κουλίγκιν. Μάλιστα, διευκρινίζει πως αυτές οι τρεις γλώσσες είναι η Αγγλική, η Γαλλική και η Γερμανική.

Γιατί, όμως, είναι η πιο κομβική;

Μα διότι ο συγγραφέας μας περνά κρυπτικά το μήνυμα πως οι τρεις αδερφές όπως και οι τρεις γλώσσες ΔΕΝ ανήκουν στη Ρωσία σε καμία περίπτωση, καθώς δεν ανήκουν στη Μόσχα.

Διότι, για να πας στη Μόσχα (για να γυρίσεις, αν θέλετε, μια και οι τρεις αδερφές κάλλιστα μπορούν να θεωρηθούν και φαντάσματα) πρέπει να γνωρίζεις τη Ρωσική - προβλήματα στην εκμάθηση της οποίας, επίσης καθόλου τυχαία, αντιμετωπίζει και ο υποφαινόμενος, χαρακτήρας ή φάντασμα δεν έχει σημασία, καθώς όπως τονίζει και ο αλκοολικός γιατρός που κάποτε ερωτεύτηκε τη μητέρα των τριών αδερφών (δλδ τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία) ΚΑΙ υπάρχουμε ΚΑΙ δεν υπάρχετε.

Αλλά ας δούμε αναλυτικότερα τους κεντρικούς ήρωες και ηρωίδες του έργου για να διαπιστώσουμε την ακρίβεια των λεγομένων μου

Η Όλγα, η μεγαλύτερη ραφάτη αδερφή στα 28 της, κάποια στιγμή στο έργο θα γίνει Διευθύντρια Σχολείου - τι Διευθύντρια όμως; Είναι σαφές πως η Ρωσική Κεντρική Διοίκηση, θέλοντας να κρατήσει όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη Μόσχα άτομα ανεπίδεκτα μαθήσεως της Ρωσικής, έστω ως ξένης γλώσσας, δεν διστάζει να τα κάνει ακόμη και διευθυντές σχολείων εκμάθησης της Ρωσικής. Αυτό το έχει παρατηρήσει και ο Πούσκιν στο διήγημα εκείνο της δίγλωσσης συλλογής ρωσικών διηγημάτων στην αγγλική που σου έδωσα κάποτε και φυσικά μου έφαγες χωρίς να αποδώσεις το αντίστοιχο αντίτιμο. Έτσι, η Όλγα, που στην αρχή ονειρεύεται την επιστροφή στη Μόσχα, εμφανίζεται στο τέλος ικανοποιημένη με τη θέση της headmistress σε ένα σχολείο μίας κωλοβαλτώδους επαρχιακής πόλης όπου κανείς σχεδόν δεν γνωρίζει τη Ρωσική και την οποία ωστόσο το Τσαρικό καθεστώς έχει στήσει ως Μνημείο για την Μεγάλη Αικατερίνη (;).

Διακρίνουμε άραγε και μία θέση υπέρ του χόμσκούλιν από τον Τ; Δεν θα πάρω θέση.



Η Μάσα, η δεύτερη αδερφή, παντρεμένη καθόλου τυχαία με έναν δάσκαλο , που δεν μπορεί να της μάθει τη Ρωσική ώστε να μπορέσει να γυρίσει στη Μόσχα, αρκείται στη Γαλλική και στο Πιάνο επαναλαμβάνοντας εν είδει μάντρα κάποιους στίχους του Πούσκιν που έχει παπαγαλίσει - χωρίς φυσικά να γνωρίζει τι σημαίνουν αφού είναι στα Ρωσικά, μια γλώσσα που δεν δύναται να μάθει. Όπως και εγώ φαίνεται να διακρίνει στον έρωτά της για τον Βερσίνιν, έναν καραβανά με καλό μπλα μπλα αν και εντελώς ανούσιο, το μυστικό για να μάθεις τη Ρωσική.

Όταν βέβαια λέω "όπως και εγώ" δεν υπονοώ ότι για να μάθω τη Ρωσική θεωρώ πως ο έρωτας για έναν καραβανά είναι η κατάλληλη μέθοδος άνευ διδασκάλου- αυτό θα σήμαινε πως υπονοώ ότι πρέπει να γίνω μία τέταρτη αδερφή, και κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρά το θέλω.

Αυτό που πιστεύω, μαζί με τη Μάσα, είναι ότι για να μάθεις μία γλώσσα, όταν έχεις περάσει το κρίσιμο εκείνο γλωσσολογικό κατώφλι κατά το οποίο ο εγκέφαλος ρουφά σαν σπόγγος, πρέπει να γνωρίσεις με τη Βιβλική έννοια με άτομο που κατάγεται από τη χώρα τη γλώσσα της οποίας θέλεις να μάθεις - δλδ στην περίπτωσή μου με Ρωσίδα (και μάλιστα, θα έλεγα, όταν πρόκειται ειδικά για τη Ρωσική, πρέπει να γνωρίσεις τόσες Ρωσίδες όσα και τα φύλα που αποτελούν τη Μαμά Ρωσία - να γίνεις κάτα κάποιον τρόπο Μιλφχάντερ στον δρόμο προς τη Μόσχα).

(στην περίπτωση της Κινεζικής τα κόζα αλλάζουν καθότι τα ιδεογράμματα καθιστούν ιδεατό στόχο φοιτήτρια Καλών Τεχνών και όχι απλώς κάποιο κομμουνιστικό κατάλοιπο της Πολιτιστικής Επανάστασής τους).

Ο Βερσίνιν, που γνωρίζει σαφώς τη Ρωσική, καθόλου τυχαία επίσης, στο τέλος του έργου αναχωρεί με το στράτευμά του από την κωλοεπαρχιακή αυτή πόλη για να πάει στην Πολωνία (και προφανώς να μάθει Πολωνικά χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη μέθοδο άνευ διδασκάλου αλλά με δασκάλα εκείνη που χρησιμοποιεί κάποιος του οποίου ο εγκέφαλος έχει περάσει κλπ κλπ). Μπορεί να φύγει από αυτόν τον βάλτο ΕΠΕΙΔΗ είναι Ρώσος.

Η Ειρήνη είναι μία ονειροπαρμένη εικοσάρα. Μονίμως ονειρεύεται τη Μόσχα. Και είναι κάπως λογικό βέβαια αυτό μέσα στην ονειροπαρμένη λογική της - βρίσκεται αρκετά κοντά στο γλωσσολογικό κατώφλι όπου κάποιος/α μπορεί να απορροφήσει ό,τι διδάσκεται.

Αντί όμως για τη σωστή μέθοδο, αυτή το μόνο που σκέφτεται είναι ποιον θα παντρευτεί. Και στην περίπτωσή της, που είναι liminal, κάθε άλλο παρά μία τέτοια γνωριμία θα βοηθήσει - ο Τσέχωφ ευφυώς μας το δείχνει αυτό βάζοντας ως υποψήφιο γαμπρό κάποιον που δεν αγαπά (κάποιον δλδ που δεν επιθυμεί να γνωρίσει) και ο οποίος έχει Γερμανικό επίθετο (αν και ο ίδιος μονίμως υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα είναι Ρώσος - δεν θα το μάθουμε ποτέ αν λέει αλήθεια ή όχι).

Μάλιστα σε μία ιδιαίτερα εύγλωττη αποστροφή του λόγου της η Ειρήνη λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως ξέχασε τις λέξεις στην ... Ιταλική (υποδεικνύοντας άραγε το γενεαλογικό δέντρο της οικογενείας της; Δεν θα διστάζαμε να πιστέψουμε πως πρόκειται για Ιταλούς, καθώς κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης καταναλώσαμε πολλά ζυμαρικά).

Ο Αντρέι, ο αδερφός των αδερφών, στην αρχή του έργου ονειρεύεται να γίνει καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Μόσχας (κάτι παρόμοιο με εμένα που ήμουν πολύ κοντά στο να χτυπήσω ως γκόμενα την Κουρνίκοβα ενώ είναι η γνωστή η αδυναμία μου να δω το μπαλάκι του τένις σε αγώνες που έτυχε να παρευρεθώ - με την ικανότητά μου να διακρίνω το βρακάκι των τενιστριών να είναι αντιστρόφως ανάλογη βεβαίως



)

Πώς να γίνεις καθηγητής, Πανεπιστημίου μάλιστα, ΜΗ γνωρίζοντας τη Ρωσική; (καθόλου τυχαίο που στην αρχή του έργου θέλει να περάσει το καλοκαίρι του μεταφράζοντας ένα έργο, προφανώς ΠΡΟΣ τη Ρωσική, μήπως κατορθώσει να του μείνουν κάποιες φράσεις κλπ). Σημειώνω πως σε κάποια φάση κάποιος χαρακτήρας τον πιάνει να μη γνωρίζει ούτε καν πόσα Πανεπιστήμια υπάρχουν στη Μόσχα (όπως και εγώ πχ που δεν γνωρίζω πόσες τενίστριες με βρακάκι αντίστοιχο της Κουρνίκοβα παρεπιδημούν στη Μόσχα, άπειρες φαντάζομαι).

Ο Αντρέι αν και θα γεννήσει, και μάλιστα με Ρωσίδα (κ το κτλβνει κανείς αυτό παρατηρώντας πως αυτή του τα φορά με τον Διοικητή του Ζέμστβο που είναι Ρώσος, ίσως σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κάνει και κανά παιδί που ΘΑ μάθει τη Ρωσική), σε καμία περίπτωση δεν θα μάθει και αυτός τη Ρωσική.

Θα ήθελα να σημειώσω και τούτο -η Μάσα είναι καθαρό προϊόν της Ευρωπαϊκής Αστικής Νοοτροπίας, δλδ Γαλλικά και Πιάνο. Δλδ βρίσκεται ούτε λίγο ούτε πολύ στους αντίποδες της Ρωσικής Surf dom Νοοτροπίας η οποία καβαλά το κύμα μέσω βότκας δημιουργώντας ήρωες larger than life όπως τον Μίτια Καραμαζώφ που καίνε τα ρούβλια παντελονάτα και αντικαπιταλιστικά για να κερδίσουν τη γυναικεία ΧΨ που έχει υποστεί την καρτεσιανή γεώτρηση των γαλλικών και πιάνου. Ο Μ Καραγάτσης που αποδίδει τιμή στον Μίτια στον Κίτρινο Φάκελο προσπάθησε να δημιουργήσει ανάλογα πάθη.

Ο Βερσίνιν, ΑΝ είναι φερέφωνο κατά κάποιο τρόπο ιδεών του Τσέχωφ, χμ - πολύ προοδευτικός μ φαίνεται ο τύπος. Θα δουλέψουμε, θα δουλέψουμε, και θα δουλέψουμε, και αν δουλέψουμε κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα είναι ευτυχισμένη. Χμ.



Διάβασα τόσες φορές αυτός το θα δουλέψουμε που κουράστηκα ο ίδιος και αποφάσισα να μη δουλέψω εν τέλει.

Τον βαριέμαι τον Τσέχωφ

αγαπώ τον Νταστο