Δημοσιεύτηκε στα αγγλικά, ως εξής:
Article of Andreas Papandreou, published in New Perspectives Quarterly, Fall 1987.
Eπαναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Βήμα στα ελληνικά και το παραθέτω από το αντίτυπο της εφημερίδας. Πατώντας πάνω στην εικόνα ο καθένας μπορεί να το διαβάσει άνετα και έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Στα παραπάνω βλέπουμε μία αναθεώρηση της στάσης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ για τα οικονομικά δρώμενα.
Ενδοσυστημικά διαπιστώθηκε ότι η προσπάθεια αύξησης της εγχώριας ζήτησης μέσα από αύξηση των μισθών, καχέκτυπο Κεϋνσιανισμού, απέτυχε παταγωδώς(1981-83, 1984) τόσο στην Ελλάδα αλλά και στην Γαλλία του σοσιαλιστή Μιτεράν.
Όπως και η προσπάθεια προστασίας της εγχώριας παραγωγικής, μερικώς απέτυχε ιδίως όταν καταργήθηκε ο ρυθμιστικός φόρος.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχεται ως εύλογα επιχειρήματα την κάποια χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας π.χ. ως προς τις απολύσεις όπως και την μείωση της φορολογίας ή τη μη φορολόγηση των επαναπενδυόμενων κερδών.
Αναγνωρίζει πως κάποιες πτυχές του καπιταλισμού είναι ανώτερες και πως ο σοσιαλισμός της ανατολικής ευρώπης υπό την ΕΣΣΔ αποδείχθηκε να έχει τελικά υστέρηση.
Αναφέρεται στη διόγκωση του δημόσιου τομέα λέγοντας και σωστά πάντως ότι τα παρέλαβε σχεδόν όλα κρατικά.
Η Νέα Δημοκρατία έκανε πάνω από 100 κρατικοποιήσεις μέχρι το 1981!
Ουσιαστικά βλέπουμε, κάτι που ήταν εμφανές από το 1985, την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και τη σύγκλιση προς το σοσιαλφιλελεύθερο πρόταγμα έστω και με βραδείς ρυθμούς.
Τέλος με μεγάλη διορατικότητα γράφει πως ο κεϋνσιανισμός με στρεβλό τρόπο θα οδηγήσει σε χρεωκοπία.
Κάτι τέτοιο συνέβη μερικώς στην Ελλάδα το 2001-09.
Αυξήθηκαν οι παροχές υπέρμετρα, μειώθηκε η φορολογική βάση, υπήρξε διαρροή εισοδήματος στην αλλοδαπή και μία κρίση διεθνούς χαρακτήρα έδρασε καταλυτικά.
