ο Στάλιν τον σύστησε στους δυτικούς ως τον "δικό του Χίμλερ"
http://www.mixanitouxronou.gr/o-dimios- ... ipiresias/Ο δήμιος του Στάλιν, που του άρεσαν η καλοπέραση και τα νεαρά κορίτσια.
Λαβρέντι Μπέρια, ο μακροβιότερος αρχηγός της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας
Ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς Μπέρια υπήρξε ένα από τα μισητά πρόσωπα στη Σοβιετική Ένωση. Ο μακροβιότερος αρχηγός της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας NKVD (μετέπειτα KGB), ευθύνεται για απάνθρωπα εγκλήματα αμέτρητων ανθρώπων. Ο Στάλιν, όταν τον παρουσίαζε σε ξένους ηγέτες έλεγε: «ο δικός μου Χίμλερ», καθιστώντας τον Μπέρια ως το δεύτερο ισχυρότερο άνδρα της Σοβιετικής Ένωσης. Οι δύο τους μιλούσαν συνέχεια τη γεωργιανή διάλεκτο, εκνευρίζοντας αφάνταστα πολλά μέλη του πολιτικού συμβουλίου, που δεν καταλάβαιναν λέξη, αλλά δεν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν. Ήταν από τους ελάχιστους που μπορούσαν να πηγαίνουν στις συνεδριάσεις του πολιτικού συμβουλίου έχοντας πάνω τους όπλο. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκκαθαρίσεις χιλιάδων αντιφρονούντων και εσωκομματικών αντιπάλων του Στάλιν, με πρωτοφανή σκληρότητα. Ο Μπέρια φερόταν σαδιστικά. Έδερνε, βασάνιζε, βίαζε νεαρές γυναίκες και εκτελούσε. Το γραφείο του στο μέγαρο της υπηρεσίας ασφαλείας στην Λουμπιάνκα, ήταν επιπλωμένο με ιδιαίτερη φροντίδα. Εκεί υπέβαλε τους συλληφθέντες σε διάφορα βασανιστήρια. Θέατρο της κτηνωδίας του ήταν επίσης η Σιβηρία, αλλά οι σκελετοί που βρέθηκαν στο υπόγειο του σπιτιού του, προδίδουν έναν ακόμη τόπο μαρτυρίου. Για τρεις δεκαετίες, μαζί με την προσωπική του φρουρά και τα στελέχη της NKVD, σκόρπισε τον τρόμο. Φόνοι, βιασμοί, βασανισμοί και ταπεινώσεις των αντιφρονούντων ήταν μια νοσηρή καθημερινότητα. Εκτός από τις εκκαθαρίσεις του αόρατου εσωτερικού εχθρού, είχε και την ευθύνη της οργάνωσης του διεθνούς δικτύου κατασκόπων και του ελέγχου των δορυφορικών κομμουνιστικών χωρών. Ο Σοβιετικός που λάτρευε τα αγαθά του καπιταλισμού Ιδεολογικά πάντως ο Μπέρια δεν ήταν φανατικός της κομμουνιστικής λιτότητας. Ίσως ήταν το μόνο μέλος της σοβιετικής κυβέρνησης που εκτιμούσε τη δυτική πολυτέλεια. Κυκλοφορούσε με δύο αυτοκίνητα Πάκαρντ που είχε παραγγείλει μέσω της πρεσβείας στην Ουάσινγκτον. Εκτός από το σπίτι στη Μόσχα, είχε και ένα κτήμα εκτός πόλης, που ανήκε στον κόμη Ορλώφ. Σε αυτό το κτήμα είχε γήπεδο τένις, αίθουσες μπιλιάρδου και κινηματογραφικών προβολών ενώ διέθετε και ένα παλατάκι κοντά στο Σότσι. Η γκαρνταρόμπα του ήταν εντυπωσιακή. Τα ρούχα του ήταν παραγγελία από το Λονδίνο και το Παρίσι και τρελαινόταν για τα ταχύπλοα. Ο Μπέρια ήταν καλοφαγάς και είχε αδυναμία στη βότκα και τη σαμπάνια της Γεωργίας, από όπου καταγόταν. Αν και ήταν παντρεμένος με την «πιο όμορφη γυναίκα της Γεωργίας», ήταν ασυγκράτητος και δεν δίσταζε να βιάζει όσες του αντιστέκονταν. Εκτός από νεαρά κορίτσια, του άρεσαν θεατρίνες, χορεύτριες και αθλήτριες. Μετά το θάνατο του Στάλιν, ο Λαβρέντι Μπέρια βγήκε εκτός της κούρσας διαδοχής. Σε λίγο καιρό θα οδηγούνταν με συνοπτικές διαδικασίες στο δικαστήριο με βαρύ κατηγορητήριο. Τελικά δολοφονήθηκε. Πριν από λίγα χρόνια, οι συγγενείς του επιδίωξαν να καθαρίσουν το μητρώο του Μπέρια, αιτούμενοι την αποκατάσταση της μνήμης του. Ο Ανατόλι Ουκόλοφ, ένας από τους δικαστές, αποφάσισε ότι η ιστορία οφείλει να αναφέρει τον Λαβρέντι Μπέρια ως σφαγέα. Ο Λαβρέντι Μπέρια πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου του 1953....
και ένα άρθρο για το τέλος του Μπέρια
https://www.ptisidiastima.com/berias-death/Το άδοξο τέλος του διαβόητου Λαβρέντι Μπέρια
Ο Λαβρέντι Παβλόβιτς Μπέρια γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1899 και ήταν Γεωργιανός, όπως ο Στάλιν. Συμμετέχοντας σε επαναστατικές δραστηριότητες από την εφηβεία του και επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας αργότερα στη Γεωργία, επιβλέπει τις αδίστακτες εκκαθαρίσεις της δεκαετίας του 1930 στην περιοχή του και φθάνει στη Μόσχα το 1938 για να γίνει βοηθός του τότε επικεφαλής της Μυστικής Αστυνομίας (NKVD – Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων) Νικολάι Γιεζόφ. Σύντομα διαδέχθηκε τον Γιεζόφ, ο οποίος εκτελέστηκε έπειτα από εντολή του Στάλιν. Ο Μπέρια θα αναλάμβανε υπεύθυνος των σοβιετικών γκούλαγκ και ήταν διαβόητος για τα σαδιστικά του βασανιστήρια και τους βιασμούς γυναικών και νεαρών κοριτσιών.
Όταν ο Στάλιν πέθανε στις 5 Μαρτίου 1953, ο Μπέρια καταλήγει σε συμφωνία με τον παλαιό σύμμαχο του και διάδοχο του Στάλιν, Γκεόργκι Μαλένκοφ και του ανατέθηκαν τα υπουργεία Κρατικής Ασφάλειας και Εσωτερικών Υποθέσεων που τον έδωσαν τον έλεγχο τόσο της μυστικής όσο και της τακτικής αστυνομίας, καθώς και μιας ισχυρής ομάδας “πραιτοριανών” που ήταν υποχρεωμένοι να εκτελούν τις διαταγές του.
Αν και αρχικά ο Μπέρια έδειξε πως ήθελε να “χαλαρώσει” τον σταλινισμό, οι υπόλοιποι ισχυροί άνδρες της ΕΣΣΔ, συνέχισαν να τον φοβούνται και έτσι άρχισε να οργανώνεται ένα σχέδιο για την απομάκρυνσή του.
Οι μαρτυρίες για όσα συνέβησαν στη συνέχεια ποικίλλουν σημαντικά, αλλά φαίνεται ότι η “απομάκρυνση” της Μπέρια σχεδιάστηκε από τον Νικίτα Χρουστσόφ, γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, ο οποίος εξασφάλισε την υποστήριξη άλλων ισχυρών ανδρών, μεταξύ των οποίων ο Μαλένκοφ, ο Στρατάρχης Ζουκόφ κτλ. Στις 26 Ιουνίου, σε μια συνωμοτική συνάντηση των ισχυρών ανδρών της ΕΣΣΔ στο Κρεμλίνο, ο Χρουστσόφ εξαπέλυσε μια ευθεία επίθεση εναντίον του Μπέρια, κατηγορώντας τον ότι ήταν ένας κυνικός καριερίστας και κατάσκοπος των Βρετανών.
Ο Μπέρια ξαφνιάστηκε και είπε: «Τι συμβαίνει, Νικήτα;» και ο Χρουστσόφ του είπε ότι σύντομα θα μάθει. Ο βετεράνος Υπουργός Εξωτερικών Μολότοφ και άλλοι στράφηκαν κατά του Μπέρια και ο Χρουστσόφ υπέβαλε πρόταση για την άμεση απόλυση του. Πριν από την ψηφοφορία, ο πανικόβλητος Μέλενκοφ, πίεσε ένα κουμπί στο γραφείο του που ήταν το προκαθορισμένο σήμα προς τον στρατάρχη Ζούκοφ και μια ομάδα ένοπλων αξιωματικών από ένα διπλανό δωμάτιο, οι οποίοι όρμησαν και συνέλαβαν τον Μπέρια.
Οι άνδρες του Μπέρια φρουρούσαν το Κρεμλίνο, οπότε οι αξιωματικοί αναγκάστηκαν να περιμένουν μέχρι τη νύχτα, πριν τον τοποθετήσουν στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου και τον οδηγήσουν αρχικά στη φυλακή του Lefortovo και στη συνέχεια στην έδρα του στρατηγού Moskalenko, διοικητή της αεροπορικής άμυνας της Μόσχας, όπου φυλακίστηκε σε υπόγειο καταφύγιο. Η αντίδραση του Μπέρια ήταν να αποστείλει δεκάδες γραπτές παρακλήσεις προς μέλη του Πόλιτμπίρο και τον ίδιο τον Χρουστσόφ, επιμένοντας για την αθωότητά του και ζητώντας να αποφυλακιστεί. Ο Χρουστσόφ φέρεται να διέταξε να του αφαιρεθεί το μολύβι και το χαρτί που χρησιμοποιούσε για να σταματήσει να στέλνει επιστολές.
Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος χρειάστηκε 5 ημέρες για να πείσει τον εαυτό της για την ενοχή του Μπέρια (και ακόμη 6 στενών συνεργατών του) και ανέθεσαν στον εισαγγελέα Ρουντένκο, γνωστό συνεργάτη του Χρουστσόφ τη δίωξη του. Το δικαστήριο με πρόεδρο τον Στρατάρχη Κόνιεφ τον καταδίκασε σε θάνατο με τις κατηγορίες της κατασκοπίας, της αντεπαναστατικής δράσης και της τρομοκρατίας για τις εκκαθαρίσεις στον Κόκκινο Στρατό μεταξύ Οκτωβρίου 1940 – Φεβρουαρίου 1942, τις οποίες είχε προσυπογράψει και ο Στάλιν.
Ο Μπέρια, σύμφωνα με τον Στρατηγό Μοσαλένκο, παρακάλεσε γονατιστός για έλεος από τους εκτελεστές του, χωρίς αποτέλεσμα. Ανάμεσά τους ήταν ο Στρατηγός Μπατίτσκυ που αφού τοποθέτησε ένα κομμάτι ύφασμα στο στόμα του Μπέρια για να τον κάνει να σιωπήσει, τον εκτέλεσε με μια σφαίρα στο μέτωπο. Το πτώμα του αποτεφρώθηκε και τα απομεινάρια θάφτηκαν σε ένα δάσος κοντά στη Μόσχα.
ο άλλωστε ισχυρός και τρομερός άνθρωπος που σκότωνε, βίαζε, βασάνιζε παρακάλεσε γονατιστός για τη ζωή του λίγες στιγμές πριν την εκτέλεσή του, ειρωνεία της ζωής, έτσι;
εδώ ένα εξαιρετικό βίντεο για τη ζωή και τη δράση του
τέλος, η ταινία The Death of Stalin είναι μία καταπληκτική εξιστόρηση των γεγονότων. Αν και πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία, είναι σε αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο ακριβής ως προς τα ιστορικά γεγονότα. Τα παρουσιάζει σε ένα χιουμοριστικό κλίμα και αυτό κάνει τη ταινία τρομερά διασκεδαστική ταυτόχρονα.
