Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί

[Καλαβρία]

Ακριτικο ρωμεικο τραγουδι στα αρβανιτικα -του Μικροκωσταντινου
Ελα ρε Αρβανιτιά , προχωρα με οτι σου παρεδωσαν οι προγονοι σου



Απο το Πόντο παλι ακριτικο ρωμεικο τραγουδι - ο Μικροκωσταντίνος

[Καλαβρία]

Η γλώσσα των Αλβανών είναι αδιαμόρφωτη και νοθευμένη.
Σε πολλές περιοχές ιταλικά στοιχεία έχουν ενσωματωθεί στη γλώσσα,σε άλλες ελληνικά και σε άλλες σλαβονικά.
Ως εκ τούτου Αλβανοί που μένουν πενήντα ή εξήντα μίλια μακρυά δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο.
Επιπλέον,υπάρχουν φυλετικές διαφορές ανάμεσα στους Γκέγκηδες που ζουν στον άγριο βορρά και τους Τόσκηδες στο λιγότερο τραχύ νότο.
Θα έλεγε κανείς πως ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες.Κα πράγματι αυτό συμβαίνει.
Θα ήταν εύκολο να αποδείξει κανείς πως οι Αλβανοί δεν είναι ένας λαός αλλά μισή ντουζίνα λαοί.Είναι οι απόγονοι απελπισμένων φύλων που ζούσαν προκλητικά και εκτός νόμου και δεν εξολοθρεύτηκαν ούτε αφομοιώθηκαν από τον κατακτητή αλλά διατήρησαν την ανεξαρτησία τους αποκλεισμένοι από το «οχυρό» των αλβανικών βουνών. (Frazer,σ. 257-258)

Ό δέ Γάλλος R. Pinon έγραφε τό 1919 :
*Μόλις δύναται κανείς νά είπη ότι εύρίσκει εις τούς ’Αλβανούς
’ίχνη έθνικής συνειδήσεώς.
Δεν άποτελοΰν καν λαον. Ε
ίναι άθροισμα
φυλών με πάθος προσκεκολλημμένων είς τήν ανεξαρτησίαν καί έχουν
τά έντελώς ιδιαίτερα έθιμά των»

«Εις τήν ’Αλβανίαν, έγραφε τώ 1902 ό αυτός Σ άν—Τζουλιάνο,
δέν συνήντησα παρά άνθρώπους πτω χούς καί άμαθεΐς· άποκλειστικώς άπησχόλημένους μέ τά αισθήματα φυλής, πάτριάς ή οίκογενείας
ή μέ τήν φροντίδα τών μικρών τοπικών καί προσωπικών συμφερόντων
. τελείως έστερημένους καί τού έλαχίστου έθνικου αισθήματος, άνικάνόυς δέ ν’ άνυψωθούν μέχρις ένός έθνικου καί πατριωτικού ιδανικού»

Virgilj : Έ νθ’ άν. σελ. 82. «Είς τήν γλώσσαν των Αλβανών, έγραφεν
ό Σ. Τζουλιάνο δέν υπάρχει ούδέν κάν λέξις πού νά έκφράση είς τήν ίδικήν μας
τήν ιδέαν τής πατρίδος.
Λέγουσι «βεντιβέτ» πού έχει τήν έννοιαν «τόκος ίδιος»
·... τής άρεσκείας κατά τήν ίδικήν του κεφαλήν.... κατά τό συμφέρον των προσώπων. . . .


Ή διαλεκτική διαφορά μεταξύ
του Β. Γενούσου (Γκέγκηδων)
καί Ν.τούτου (Τόσκηδων) ιδιώματος εΐνε τοιαύτη ώστε ό Hahn αναφέρει δτι
«οίαπεσταλμένοι χοϋ Άλή πασα τών ’Ιωαννίνων
πρός τον Μονσταφα Πασαν τής Σκόδρας, αν και Αλβανοί την καταγωγήν,
ήσαν ύπο χρεωμένοι νά έχουν
μαζί τους καί διερμηνείς, έάν τυχόν οΐ ίδιοι δέν έγνώριζον τήν Γκέγκικην
γλώσσαν[/b]»

[Καλαβρία]

Ακόμα χειρότερα στη Τσαμουριά οπου κατοικουσε κατα μεγαλο ποσοστο η επιτομη αυτου που ονομαζουμε ''''Τουρκαλβανός''''.....

Πριν το παραθεμα που σου ειπα δες αυτό .....


Για την Παραμυθιά και το Μαργαρίτι λέει ....
'''''Υπήρξαν όμως και παραδείγματα περιοχών στις οποίες δεν υπήρξε
εθνική εγρήγορση και αφύπνιση, τουλάχιστον μέχρι το 1911. .....
Από θρησκευτικό, λοιπόν, φανατισμό έκλιναν περισσότερο προς τον
τουρκισμό παρά προς τον αλβανισμό, γιατί η αλβανική τους συνείδηση δεν
είχε αφυπνιστεί. απάντησαν ότι δεν επιδοκιμάζουν αυτά τα κινήματα και
εννοούν να παραμείνουν πιστοί στην κυβέρνηση. .......
Η στάση των Αλβανών του καζά Μαργαριτίου ήταν περισσότερο
συντηρητική απ’ ότι των ομοφύλων τους στην Παραμυθιά. Έτσι, το 1911, ενώ
η μύηση στο αλβανικό κομιτάτο είχε επεκταθεί, οι Αλβανοί του Μαργαριτιού
απέκρουσαν τη συμμετοχή τους213.'''''

Υπήρχε και ένα μικρό τμήμα
που έδειχνε συμπάθεια προς τον επαναστατικό αγώνα των Αλβανών και
καταφερόταν εναντίον της πολιτικής των Νεοτούρκων.


3 Νικολαϊδου Ε., ό. π., σελ. 93-103

Αυτο το μικρό τμήμα αλβανιστων υπηρξε κυρίως στο Καζα Φιλιατών .
Ας δούμε ομως μερικά στοιχεια ακόμα από τους '''τουρκιστες''''΄των Φιαλιατών


''''Αι κάτωθι υπογεγραμμένε επιτροπαί των μουσουλμανικών χωριών των Φιλιάτων αντιπροσοπευουσαι το 95 τα εκατο του συνολου του μουσουλμναικου πλυθησμού της επαρχίας επαναλαμβανομε την παρακλησιν μας ητις δωθει υμιν κατ εντολης μας υπο του Μουφτή Φιαλάτων οπως ευαρεστούμενοι ενεργήσεται τάχυστα παρά την Μεικτή επιτροπή δια αναχώρηση μας.
Ευρισκομεθα παρα τη μεθόριο γραμμή και εις τας κακοβουλους ενεργειας μας Αλβανιστων συμπατριωτων μας...
παρακαλουμε οπως δια ταχυστης ενεργειας της Μεικτης επιτροπής απαλαγωμεν από των συμπατριωτων μας Αλβανιστών ,ανταλλαγόμενοι συμφωνως με τη συνθήκη της Λωζάνης.
ΕύελπιστοΟμεν δτι ή θερμή αϋτη παράκλησίς μας θά είσακουσθή καί θά ένεργηθώσι τά δέοντα τάχιστα».

Ταυτοχρόνος σχεδόν ό πρόεδρος τής Μικτής Ε πιτροπής κ. Κάρολος
Μπρατλή έπιστρέφων μέ τά άλλα μέλη τής Ε π ιτρ ο π ή ς άπό τήν Πωγωνιανήν (Βοστίναν) Πωγωνίου εις 'Ιωάννινα έδήλου εις τήν εφημερίδα
«Κήρυξ» τήν 25 Α ύγουστου 1924 δτι
«εκ τών μέχρι τοϋδε πληροφοριών, ας εχόμεν
παρατηρώ δτι πλεΐστοι των Μουσουλμάνων τής Τσαμουργιας εΐναΐ κεκηρυγμένοι ύπερ τής ανταλλαγής
και επιθυμοϋσι νά άναχωρήσωσιδιά τήν Τουρκίαν».

[Καλαβρία]

...
Οπως σου έχω ξαναπεί, αποσπασματικά η θεωρία σου έχει ενδιαφέροντα επιμέρους στοιχεία, κυρίως τα δαλματικής/ΔΒΡ προέλευσης επώνυμα κάποιων πρωτοαρβανιτών, χωρίς να είναι ξεκαθαρο ότι τέτοιου τύπου δεν είχαν/έχουν και οι άλλοι Αλβανοί. Αλλά μου είναι δύσκολο να αποδεχθώ ότι αυτά αρκούν για μια γενική εικόνα αντίθεσης Ελλ-Σκιπ αλβανόφωνων, ότι απο πάντα οι "Ελλ Αρβανίτες" ήταν άλλοι/αντίπαλοι/διαφορετικοί των "Σκιπετάρων". Οτι ήταν ένας δαλματικός πληθυσμός που μίλησε κάποια στιγμή την γλώσσα των Τόσκων, αλλά διατήρησε την εθνική ιδιαιτερότητά του, αντιπαλη εξ αρχής των άλλων αλβανόφωνων clans.
...

Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποια εικόνα μεγάλης αντίθεσης ανάμεσα σε Έλληνες και Σκυπετάρους. Κατα καιρούς έχουν υπάρξει διάφορα "επεισόδια" αλλά η γενική εικόνα δεν είναι αυτή της έντονης εχθρότητας. Μπορεί κανείς να αναφέρει εδώ τα γεγονότα του 1770, με τους Τσάμηδες σε ρόλο θύτη (με την οικογένεια Τσάπαρη και τους παρατρεχάμενους σε ηγετικό ρόλο), αλλά και τα γεγονότα των αρχών του 20ου αιώνα στην περιοχή της Χειμάρας και της Λούντζης, με πρωταγωνιστές τον Σπύρο Σπυρομήλιο (Αθάλη Μπούα) και Γεώργιο Χρηστάκη - Ζωγράφο.

Εκτορα γίνανε κι άλλα

Πχ για το 1912 -13 που λες γίνανε αισχη και από τις 2 πλευρες

Πχ για τα οσα κανανε οι Τουρκλαβανοι ....

Ορθως αναφερει ο Σπυριδων Λάμπρος για τα αρβανιτόφωνα χωρια της περιοχής .


''''Η πειστικότατη απόδειξη του ελληνισμου των χωριων αυτών [ εννοει των αρβανιτοφωννων ] ειναι το πληθος εν ταις περιοχες Χιμαρας και Δελβίνου κατεστραφεντων υπο των Τουρκαλβανων , ων οι κατοικοι εσωσαν τη ζωη των φευγοντες κατα τη νοτιο Ηπειρο.
Tα χωρια αυτα λαφυραγογυθεντα και πυρπολυθεντα ανερχοντο εις 60 περιπου .
Ειναι προφανες οτι οι Αλβανοι δεν ηθελον καμει χρηση των γιαταγανιων αυτων και του δαυλου
εναντιον ομοεθνων εχόντων την αυτη εθνικη συνειδηση''''''

Μαρτυρια από ελληνοφωνο χωριο της Βορειου Ηπείρου που καηκε κατα την επιστροφη των Αλβανων Λιάμπηδων απο το μετωπο Ηπειρου το1912-13



Η Καταστροφη ελληνοφωνν και αρβανιτοφωνων χωριων της Χειμαρας και των Αγιων Σαραντα από τους επιστρεφοντες Τουρκοαλβανους της Λαμπερίας

https://enoriakapareliou.files.wordpres ... bfcf83.pdf

σελ 60-73 γινετε αναλυτικη περιγραφη για τα αρβανιτοφωνα ελληνικα χωρια Νιβιτσα,Λουκοβο,Αγιος Βασιλειος,Πικέρνι κλπ

Ό Η. W. Pem ber R eever πού Αναφέρει τά άνωτέρω είς άρθρον του υπό τίτλον «Α plea for a civilized Epirus» (1913) δικαίως διερω τάται : ν
« Έ άν τό πλεΐστον της ’Ηπείρου ε!νε Αλβανικόν καί Ανθελληνικόν, διατί κατά τούς τελευταίους όλίγους μήνας (1913)
οί Τούρκοι καί οί ’Αλβανοί έλεηλάτησαν καί έπυρπόλησαν πλεΐστα ήπειρωτικά
χωρία, έκακομεταχειρίσθησαν άπανθρώπως τούς κατοίκους καί ήνάγκασαν χιλιά δα ς έξ αύτών νά' ζητήσουν καταφύγιον είς τάς Ίόνίους
νήσους»;

[Καλαβρία]

[Giorgos 574]

Ο Αθανάσιος Διάκος πριν την εκτέλεση του προς τους τουρκαλβανούς:

— "Ωρέ Αρβανίτες, δεν είναι κανένας από σας πα­λικάρι να με ξεκάνει με την μπιστόλα του, παρά αφήνετε τους χαλδούπηδες να με τυραννάνε; Δεν είμαι κακούργος. Για το μιλέτι μου πολέμησα."

"Χαλδούπηδες" ήταν η ονομασία που είχαν καθιερώσει οι Έλληνες για τους Ασιάτες Τούρκους
https://www.slang.gr/lemma/21154-xaldoupides

[Juno]

...
Αυτό το βιβλίο δείχνει καμία αρχαία επιγραφή στα αρχαία πελασγικά ή κανά αρχαίο πελασγικό μνημείο που να συνδέει τους Πελασγούς με τους Αλβανούς και όχι με τους Έλληνες, ή απλά κάποιος έκανε τους μπάφους του και είπε να γράψει κάτι;
...

Προσωπικά είμαι σίγουρος πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν γράφτηκε κάτω από την επίδραση των "μπάφων". Το συγκεκριμένο βιβλίο απεικονίζει την αίσθηση που είχαν οι Αρμπερέσηδες της κάτω Ιταλίας σχετικά με την καταγωγή τους στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι Αρμπερέσηδες δεν πέρασαν από κάποια διαδικασία "διαφωτισμού" στο θέμα αυτό, όπως και σε πολλά άλλα.

Τώρα, αν σε κάποιον δεν αρέσει το περιεχόμενο του συγκεκριμένου βιβλίου, αυτό που μπορεί να κάνει είναι πολύ απλό: να καθίσει και να αντικρούσει αυτά που γράφονται εκεί μέσα με τα δικά του επιχειρήματα.

Δηλαδή κάποιος έγραψε περιγράφοντας μία .... αίσθηση που είχαν .... κάποιοι και για να τον αντικρούσουμε πρέπει να έχουμε επιχειρήματα.
Αυτός δεν χρειάζεται επιχειρήματα, αρκεί η ..... αίσθηση. Το λέει ο Χέκτορ Μπουάς αφού!

Να επαναλάβω εδώ πως, την ίδια περίοδο, ο συγκεριμένος, Πελασγικός μύθος ήταν τελείως άγνωστος στους Αρβανίτες της Ελλάδας. Αυτός έφτασε στην Ελλάδα πολύ αργότερα.

Διαπιστώνω έναν αποπροσανατολισμό στον χρόνο. Εκτός αν μιλάς για έναν και μόνον μύθο που μπορεί να κατέβασε από τη κεφάλα του ο οποιοσδήποτε. Σε αυτήν την περίπτωση, όταν οι αρχαίοι έλεγαν τους Πελασγούς, οι Αλβανοί ήταν ακόμα ανύπαρκτοι. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%BF%CE%AF

Οι Πελασγοί στις αρχαίες πηγές
Για τους Πελασγούς στη μυθολογία και την ιστορία, έχουν γράψει πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι: Ησίοδος, Όμηρος, Έφορος, Στράβων, Σκύμνος, Ηρόδοτος, Μενεκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Αισχύλος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Αντικλείδης, καθώς και ο Πλάτων.

Ο Όμηρος περιγράφει τον Αχιλλέα να προσεύχεται στον Δωδώνιο Δία ως τον αρχέγονο θεό των Πελασγών: «Βασιλέα Ζευ, φώναξε, Άρχοντα της Δωδώνης, θεέ των Πελασγών, που κατοικούν μακριά, που έχεις τη χειμωνιάτικη Δωδώνη κάτω από την εξουσία σου, όπου οι Ιερείς σου οι Σελλοί κατοικούν γύρω σου με τα πόδια τους άπλυτα και τα καταλύματά τους πάνω στο έδαφος[2].» Για την Ήπειρο, στην Ιλιάδα, αναφέρεται στην προσευχή του Αχιλλέα ο Ζευς, ο οποίος προσφωνείται βασιλιάς της Δωδώνης και των Πελασγών.[3] Ο Στράβων μνημονεύει τον Ησίοδο, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Δωδώνη ως το Πελασγών έδρανον (fr.225).

Για την Πελοπόννησο, ο Ησίοδος αναφέρει τον μύθο πως πρώτος κάτοικος της Αρκαδίας ήταν ο Πελασγός, ο δε Έφορος ότι όλοι οι Πελασγοί είναι αρκαδικής καταγωγής, σημείο που αναφέρει ο Στράβων [4]. Ο δε Παυσανίας συμπληρώνει πως την εποχή που βασίλευε ο Πελασγός, όλη η Πελοπόννησος λεγόταν Πελασγία ή Αχαϊκόν Άργος. Ο δε Διονύσιος Αλικαρνασσεύς διατρανώνει: «των Πελασγών το γένος εκ Πελοποννήσου το αρχαίον» (Ι 17). Αλλά και ο Ευριπίδης στο έργο του «Αρχέλαος» αναφέρει πως «όταν ο Δαναός ήλθε στο Άργος κι έκτισε την πόλη του Ινάχου, και ενώ οι κάτοικοι λέγονταν «Πελασγιώται» εκείνος τους όρισε με νόμο αυτοί σε όλη την αρχαία Ελλάδα να λέγονται Δαναοί». Επίσης, ο Ηρόδοτος σημειώνει πως «όσο καιρό οι Ίωνες κατοικούσαν στη Πελοπόννησο στη περιοχή της σημερινής Αχαΐας, πριν ακόμη να έλθουν ο Δαναός και ο Ξούθος ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς και που έλαβαν τελικά το όνομα Ίωνες από τον Ίωνα του Ξούθου»[5]. Τέλος, ο Στράβων αναφέρει ότι ο Αισχύλος στις Ικέτιδες, καθώς και στις Δαναΐδες αναφέρεται στη καταγωγή των Πελασγών από το Άργος (Ε κεφ. Β).

Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη πελασγικού έθνους στην Αττική[6] και συμπληρώνει πως όταν ο Κροίσος θέλησε να μάθει ποιοι Έλληνες είναι οι πιο ισχυροί, βρήκε πως πρώτοι ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και μετά οι Αθηναίοι, οι πρώτοι από τη φυλή των Δωριέων και οι δεύτεροι από των Ιώνων. «Πράγματι αυτοί οι λαοί ήσαν οι πλέον εξέχοντες, οι δεύτεροι μεν καταγωγής πελασγικής, οι πρώτοι δε καταγωγής ελληνικής»*.

Στους Πελασγούς της Φθίας αναφέρεται ο Στράβων. Εκεί, μεταξύ άλλων περιοχών, ζούσαν Πελασγοί και κατονομάζει τη μία από τις τέσσερις πόλεις του βασιλείου των Πηλέα - Αχιλλέα, το οποίο συμπίπτει με τη σημερινή Ανατολική - Βορειανατολική Φθιώτιδα και τμήματα των σημερινών νομών Λαρίσης και Μαγνησίας[εκκρεμεί παραπομπή], το Πελασγικόν Άργος, την αποκαλούμενη αργότερα Κρεμαστή Λάρισα (κοντά στη σημερινή κωμόπολη Πελασγία) στην περιοχή που εκτείνονταν από «τη Θεσσαλία μεταξύ των εκβολών του Πηνειού και των Θερμοπυλών μέχρι της ορεινής χώρας σε όλη την έκταση της Πίνδου, αφού οι Πελασγοί ήταν κυρίαρχοι των τόπων αυτών» και ιδιαίτερα πως είχαν επεκταθεί «προπάντων μεταξύ των Αιολέων που ήταν ανά τη Φθία και τη Θεσσαλία.»[7] Αργότερα, κατά τους ιστορικούς χρόνους, το νότιο τμήμα της Θεσσαλίας μεταξύ Λάρισας και Φερών διατηρούσε το όνομα Πελασγιώτις.

Για τη Μακεδονία, χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Αισχύλου στο έργο Ικέτιδες (250), όπου ο βασιλιάς Πελασγός αναφέρει: «Του γηγενούς Παλαίχθονος είμαι εγώ γιος, ο Πελασγός, που κυβερνώ τη χώρα. Και αφού είμαι ο βασιλιάς επόμενο είναι να πάρουν από μένα τ΄ όνομά τους οι Πελασγοί που κατοικούν τη χώρα. Όλη αυτή που τη διασχίζει ο αγνός Στρυμόνας στη δυτική πλευρά του. Και τη χώρα των Περραιβών ακόμη εξουσιάζω και όσα μέρη είναι πέρα από την Πίνδο και της Δωδώνης τα βουνά. Τα σύνορά μου ορίζει η θάλασσα»[8].

Κατά τον Ηρόδοτο, «τη Σαμοθράκη κατοικούσαν παλαιότερα Πελασγοί». [9]. Ο ίδιος, αναφερόμενος στον 5ο αιώνα π.Χ., σημειώνει τόσο για την Ίμβρο όσο και για τη Λήμνο, ότι την εποχή εκείνη και τα δύο αυτά νησιά τα κατοικούσαν ακόμα οι Πελασγοί[10]. Και η Λέσβος κατά τον Στράβωνα, (Ε, κεφ.Β΄), λεγόταν Πελασγία. Ο Αθηναίος Αντικλείδης, Αλεξανδρινός ιστορικός, παραδίδει κατά μαρτυρία του Στράβωνα (E κεφ.B) πως οι Πελασγοί εκείνοι που ζούσαν στη Μακεδονία και στην Αττική ήταν εκείνοι που κατοίκησαν και στα γύρω από την Ίμβρο και τη Λήμνο μέρη και πως μερικοί απ' αυτούς υπό τον Λύδο τον Τυρρηνό μετανάστευσαν στην Ιταλία, που απετέλεσαν και στη συνέχεια το έθνος των Τυρρηνών ή Ετρούσκων.

Kατά την Περσική εκστρατεία, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως οι Κυκλάδες πρόσφεραν 17 πλοία συμπληρώνοντας ότι «και αυτοί ήταν λαός Πελασγικός που αργότερα όμως ονομάσθηκαν Ίωνες» [11].

Για την Κρήτη παραδίδεται, από τον Όμηρο, στην Οδύσσεια (Τ 175) η παρουσία των «δίων Πελασγών». [12]

Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως στον Ελλήσποντο πελασγικές εγκαταστάσεις υπήρχαν στις περιοχές Πλακία και Σκυλάκη και πως οι Πελασγοί αυτοί του Ελλησπόντου προέρχονταν από την Αττική[13].

Για τη Μικρά Ασία, ο Όμηρος, στην Ιλιάδα, χαρακτηρίζει τους γείτονες των Κιλίκων της Τρωάδας, Πελασγούς, και συγκεκριμένα αναφέρει πως «ο Ιππόθοος οδηγούσε τα φύλα των κονταρομάχων Πελασγών αυτών που κατοικούσαν στην εύφορη Λάρισσα»[14]. Ο δε Μεκράτης ο Ελαΐτης θεωρεί τους Πελασγούς κατοίκους όλης της ιωνικής ακτής: «την παραλίαν την νυν Ιωνικήν πάσαν από Μυκάλης αρξαμένην υπό Πελασγών οικείσθαι πρότερον». Ακόμη όμως και ο Ηρόδοτος επισημαίνει για τους Αιολείς πως «στους παλαιότερους χρόνους και αυτοί λέγονταν Πελασγοί».

Και για την Κύπρο ο Ηρόδοτος αναφέρει πως είχαν μεταναστεύσει εκεί Πελασγοί από την Αρχαία Αθήνα, τη Σαλαμίνα, την Κύθνο και από την Αρκαδία[15]. Μάλιστα ο βασιλιάς της Τεγέας, Αγαπήνωρ, ήταν ο ιδρυτής της Πάφου.

[Giorgos 574]

Επιτέλους έχω τη μετάφραση του Χαλκοκονδύλη στα αγγλικά! Για να δούμε τι αναφέρει για την εξέγερση των Αρβανιτών το 1454:

p.215,book 8: "
I return to the point in my narrative from where I departed. While the rulers [Thomas and Demetrios] were rushing to flee from the Peloponnese to Italy along with the most distinguished ofthe Greeks who inhabited that island, the sultan made a treaty with them. So they were no longer considering their departure and remained, but still they fell into a great and extradictionary misfortune. For when the Albanians saw them preparing to depart, they were no longer willing to obey them but came to an agreement with each other and formed a conspiracy to attack the Peloponnese. They did this at the instigation of Peter the Lame; a man who was not of good character, but otherwise capable. He was the leader of the Albanians when it came to proposing this uprising. He suggested and urged upon them that they should rebel against the Greeks and choose for themselves whomever they wanted as their ruler. They set out to come to an agreement regarding their rulers, but encountered difficulties. They even called in various Greeks for this enterprise, asking them to be their leader. Finally they appointed Manuel, of the Kantakouzenos family, as their ruler and then they proceeded to attack the Greeks far and wide, campaigning and plundering the pack animals and livestock that the Greeks had.
The Albanians are completely nomadic and they never spend much time in one place. They set out against the cities there and subjected them, advancing and besieging some
of them while plundering others. 𝗧𝗛𝗘𝗬 𝗠𝗔𝗗𝗘 𝗦𝗟𝗔𝗩𝗘𝗦 𝗢𝗨𝗧 𝗢𝗙 𝗧𝗛𝗘 𝗚𝗥𝗘𝗘𝗞𝗦, and they entered into negotiations with the sultan's Porte to be entrusted with the Peloponnese. They promised to give him an army and cities [in the Peloponnese], and to pay a large annnal tribute to the sultan"

[sport billy]

Επιτέλους έχω τη μετάφραση του Χαλκοκονδύλη στα αγγλικά! Για να δούμε τι αναφέρει για την εξέγερση των Αρβανιτών το 1454:

p.215,book 8: "
I return to the point in my narrative from where I departed. While the rulers [Thomas and Demetrios] were rushing to flee from the Peloponnese to Italy along with the most distinguished ofthe Greeks who inhabited that island, the sultan made a treaty with them. So they were no longer considering their departure and remained, but still they fell into a great and eKtraordinary misfortune. For when the Albanians saw them preparing to depart, they were no longer willing to obey them but came to an agreement with each other and formed a conspiracy to attack the Peloponnese. They did this at the instigation of Peter the Lame; a man who was not of good character, but otherwise capable. He was the leader of the Albanians when it came to proposing this uprising. He suggested and urged upon them that they should rebel against the Greeks and choose for themselves whomever they wanted as their ruler. They set out to come to an agreement regarding their rulers, but encountered dif- ficulties. They even called in various Greeks for this enterprise, asking them to be their leader. Finally they appointed Manuel, of the Kantakouzenos family, as their ruler and then they proceeded to attack the Greeks far and wide, campaigning and plundering the pack animals and livestock that the Greeks had.
The Albanians are completely nomadic and they never spend much time in one place. They set out against the cities there and subjected them, advancing and besieging some
of them while plundering others. THEY MADE SLAVES OUT OF THE GREEKS, and they entered into negotiations with the sultan's Porte to be entrusted with the Peloponnese. They promised to give him an army and cities in the Peloponnese], and to pay a large annnal tribute to the sultan"

Ευτυχώς που μαζί με τους ξένους μπορείς τώρα να τον διαβάσεις κι εσύ.

ΤΙΝΑΤΗΚΑΝΟΥΜΕ ΡΕ

[Giorgos 574]

Επιτέλους έχω τη μετάφραση του Χαλκοκονδύλη στα αγγλικά! Για να δούμε τι αναφέρει για την εξέγερση των Αρβανιτών το 1454:

p.215,book 8: "
I return to the point in my narrative from where I departed. While the rulers [Thomas and Demetrios] were rushing to flee from the Peloponnese to Italy along with the most distinguished ofthe Greeks who inhabited that island, the sultan made a treaty with them. So they were no longer considering their departure and remained, but still they fell into a great and eKtraordinary misfortune. For when the Albanians saw them preparing to depart, they were no longer willing to obey them but came to an agreement with each other and formed a conspiracy to attack the Peloponnese. They did this at the instigation of Peter the Lame; a man who was not of good character, but otherwise capable. He was the leader of the Albanians when it came to proposing this uprising. He suggested and urged upon them that they should rebel against the Greeks and choose for themselves whomever they wanted as their ruler. They set out to come to an agreement regarding their rulers, but encountered dif- ficulties. They even called in various Greeks for this enterprise, asking them to be their leader. Finally they appointed Manuel, of the Kantakouzenos family, as their ruler and then they proceeded to attack the Greeks far and wide, campaigning and plundering the pack animals and livestock that the Greeks had.
The Albanians are completely nomadic and they never spend much time in one place. They set out against the cities there and subjected them, advancing and besieging some
of them while plundering others. THEY MADE SLAVES OUT OF THE GREEKS, and they entered into negotiations with the sultan's Porte to be entrusted with the Peloponnese. They promised to give him an army and cities in the Peloponnese], and to pay a large annnal tribute to the sultan"

Σημείωση δικιά μου για τα προαναφερόμενα: ο Καντακουζινός που τον επέλεξαν για ηγέτη τους άλλαξε το όνομα του σε Γκιν και της γυναίκας του σε Κούκια.

Ο Φραντζής που είναι πιο λιγομίλητος μας αναφέρει περίπου τα ίδια πιο περιληπτικά:

p.74: " In the same autumn of the year 6962 [1453] the Albanian population of the Morea, apparently unanimously, revolted against their despots and lords, and strangely enough, proclaimed Manuel Katakouzenos their despot soon thereafter"

[Ζαποτέκος]

Επιτέλους έχω τη μετάφραση του Χαλκοκονδύλη στα αγγλικά! Για να δούμε τι αναφέρει για την εξέγερση των Αρβανιτών το 1454:

p.215,book 8: "
I return to the point in my narrative from where I departed. While the rulers [Thomas and Demetrios] were rushing to flee from the Peloponnese to Italy along with the most distinguished ofthe Greeks who inhabited that island, the sultan made a treaty with them. So they were no longer considering their departure and remained, but still they fell into a great and eKtraordinary misfortune. For when the Albanians saw them preparing to depart, they were no longer willing to obey them but came to an agreement with each other and formed a conspiracy to attack the Peloponnese. They did this at the instigation of Peter the Lame; a man who was not of good character, but otherwise capable. He was the leader of the Albanians when it came to proposing this uprising. He suggested and urged upon them that they should rebel against the Greeks and choose for themselves whomever they wanted as their ruler. They set out to come to an agreement regarding their rulers, but encountered dif- ficulties. They even called in various Greeks for this enterprise, asking them to be their leader. Finally they appointed Manuel, of the Kantakouzenos family, as their ruler and then they proceeded to attack the Greeks far and wide, campaigning and plundering the pack animals and livestock that the Greeks had.
The Albanians are completely nomadic and they never spend much time in one place. They set out against the cities there and subjected them, advancing and besieging some
of them while plundering others. THEY MADE SLAVES OUT OF THE GREEKS, and they entered into negotiations with the sultan's Porte to be entrusted with the Peloponnese. They promised to give him an army and cities in the Peloponnese], and to pay a large annnal tribute to the sultan"

Σημείωση δικιά μου για τα προαναφερόμενα: ο Καντακουζινός που τον επέλεξαν για ηγέτη τους άλλαξε το όνομα του σε Γκιν και της γυναίκας του σε Κούκια.

Ο Φραντζής που είναι πιο λιγομίλητος μας αναφέρει περίπου τα ίδια πιο περιληπτικά:

p.74: " In the same autumn of the year 6962 [1453] the Albanian population of the Morea, apparently unanimously, revolted against their despots and lords, and strangely enough, proclaimed Manuel Katakouzenos their despot soon thereafter"

Έτσι εξαρβανιτίζονταν οι ελληνόφωνοι.

[Giorgos 574]

Επιτέλους έχω τη μετάφραση του Χαλκοκονδύλη στα αγγλικά! Για να δούμε τι αναφέρει για την εξέγερση των Αρβανιτών το 1454:

p.215,book 8: "
I return to the point in my narrative from where I departed. While the rulers [Thomas and Demetrios] were rushing to flee from the Peloponnese to Italy along with the most distinguished ofthe Greeks who inhabited that island, the sultan made a treaty with them. So they were no longer considering their departure and remained, but still they fell into a great and eKtraordinary misfortune. For when the Albanians saw them preparing to depart, they were no longer willing to obey them but came to an agreement with each other and formed a conspiracy to attack the Peloponnese. They did this at the instigation of Peter the Lame; a man who was not of good character, but otherwise capable. He was the leader of the Albanians when it came to proposing this uprising. He suggested and urged upon them that they should rebel against the Greeks and choose for themselves whomever they wanted as their ruler. They set out to come to an agreement regarding their rulers, but encountered dif- ficulties. They even called in various Greeks for this enterprise, asking them to be their leader. Finally they appointed Manuel, of the Kantakouzenos family, as their ruler and then they proceeded to attack the Greeks far and wide, campaigning and plundering the pack animals and livestock that the Greeks had.
The Albanians are completely nomadic and they never spend much time in one place. They set out against the cities there and subjected them, advancing and besieging some
of them while plundering others. THEY MADE SLAVES OUT OF THE GREEKS, and they entered into negotiations with the sultan's Porte to be entrusted with the Peloponnese. They promised to give him an army and cities in the Peloponnese], and to pay a large annnal tribute to the sultan"

Σημείωση δικιά μου για τα προαναφερόμενα: ο Καντακουζινός που τον επέλεξαν για ηγέτη τους άλλαξε το όνομα του σε Γκιν και της γυναίκας του σε Κούκια.

Ο Φραντζής που είναι πιο λιγομίλητος μας αναφέρει περίπου τα ίδια πιο περιληπτικά:

p.74: " In the same autumn of the year 6962 [1453] the Albanian population of the Morea, apparently unanimously, revolted against their despots and lords, and strangely enough, proclaimed Manuel Katakouzenos their despot soon thereafter"

Έτσι εξαρβανιτίζονταν οι ελληνόφωνοι.

Έχεις δίκιο σε αυτό

[Hector Buas]

...
Δηλαδή κάποιος έγραψε περιγράφοντας μία .... αίσθηση που είχαν .... κάποιοι και για να τον αντικρούσουμε πρέπει να έχουμε επιχειρήματα.
...

Κάθε επιχείρημα, κάθε αίσθηση, κάθε ισχυρισμός θα πρέπει να αντικρούεται, αν φυσικά κανείς έχει την διάθεση, τις γνώσεις και τα επιχειρήματα να το κάνει. Αλλιώς σε 500 η 1000 χρόνια από τώρα, αν δεν υπάρχει καμμία αντίθετη άποψη, η αίσθηση αυτή θα αποτελεί ιστορικό επιχείρημα. Και φυσικά οι Αλβανοί θα θεωρούνται οι γνήσιοι απόγονοι των Πελασγών ίσως και με την βοήθεια της γενετικής βέβαια, η οποία προχωράει με μεγάλα βήματα).

...
Διαπιστώνω έναν αποπροσανατολισμό στον χρόνο. Εκτός αν μιλάς για έναν και μόνον μύθο που μπορεί να κατέβασε από τη κεφάλα του ο οποιοσδήποτε. Σε αυτήν την περίπτωση, όταν οι αρχαίοι έλεγαν τους Πελασγούς, οι Αλβανοί ήταν ακόμα ανύπαρκτοι. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%BF%CE%AF
...

Εγώ προσωπικά διαπιστώνω έναν αποπροσανατολισμό γενικά. Μπορεί, για παράδειγμα, κανείς να βρεί πολύ εύκολα τι αίσθηση είχαν για την σχέση τους με τους αρχαίους Έλληνες οι κάτοικοι της Ελλάδας, ακριβώς την ίδια εποχή που οι Αρμπερέσηδες της νότια Ιταλίας ανέπτυσσαν τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς για την καταγωγή τους από τους Πελασγούς. Μία πρόταση σε αυτή την κατεύθυνση θα ήταν αυτά που αναφέρονται στο παρακάτω βιβλίο, του Ι. Κακριδή.



Βέβαια, για να μην αδικούμε κανέναν, θα πρέπει να εξαιρέσουμε από τα παραπάνω τους κατοίκους των χωριών Ανω και Κάτω Ραχούλας Τυμφρηστού. Από όσα έχω πληροφορηθεί, στα συγκεκριμένα χωριά οι κάτοικοι, κάθε απόγευμα και αμέσως μετά το άρμεγμα των κοπαδιών τους, μαζεύονται στα καφενεία και συζητούν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Πελασγούς και άλλα παρόμοια και πολύ ενδιαφέροντα θέματα.

Για τα έργα και τις ημέρες του Πέτρου Μπούα στην Πελοπόννησο μία ενδιαφέρουσα δημοσίευση από την Diana Gilliland Wright με τον τίτλο: Archons: Petro Bua

[nostromos]

Άρθρο στο in.gr

Οι Αρβανιτες τελικά πριερχονται απο Αλβανούς. Προφανως καποιοι αναμεοχθηκαν και με ελληνες αλλα το νόημα ειναι αυτο.

https://www.in.gr/2018/11/01/plus/featu ... ti-glossa/

ρε μλκ Διαδοχε ακομη να ρεφαρεις το account στο ελευθερο

[ΠΥΡΡΟΣ Ο ΜΟΛΟΣΣΟΣ]

Άρθρο στο in.gr

Οι Αρβανιτες τελικά πριερχονται απο Αλβανούς. Προφανως καποιοι αναμεοχθηκαν και με ελληνες αλλα το νόημα ειναι αυτο.

https://www.in.gr/2018/11/01/plus/featu ... ti-glossa/

Μην τους το πεις γιατι θα φας ξύλο αρβανίτικο
Οι αρβανίτες έλληνες είναι τόσο αλβανοί, όσο οι Ιταλιώτες έλληνες, Ιταλοί και όσο οι Αιγυπτιώτες έλληνες ...Αιγύπτιοι...
Τώρα καθήστε να σκεφτείτε