Το αστείο με την Εκκλησία, είναι πως άλλοι την κατηγορούν για αντισημιτισμό και άλλοι για φιλοεβραϊσμό, ενώ στην πραγματικότητα δεν ισχύει τίποτα από τα δύο (εξάλλου και λογικά να το δει κανείς, αν μη τι άλλο δεν θα μπορούσαν να ισχύουν ΚΑΙ τα δύο!
).
Στην Ευρώπη πάντως γενικότερα, για να φύγουμε από την Ελλάδα, ο αντισημιτισμός έχει τις ρίζες της, ανάμεσα σε άλλα και στα οικονομικά. Ως γνωστόν, όπως αναφέρω και στο κείμενο από τα ελληνκά Hoaxes, για τις χριστιανικές κοινωνίες ίσχυε παλαιότερα η απαγόρευση τού τοκισμού, δηλ. τού να δανείζεις σε κάποιον χρήματα με σκοπό να τα πάρεις αυξημένα με τόκο. Οι Εβραίοι πάλι, τέτοιου είδους "κωλύματα" δεν είχαν. Η θρησκεία τους δεν τους απαγορεύει τον τοκισμό. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν αυτό το "κενό", πολλοί Εβραίαοι έγιναν τοκογλύφοι, με αποτέλεσμα με τα χρόνια το όνομα Εβραίος να γίνει συνώνυμο τού τοκογλύφου. Και φυσικά τους τοκογλύφους κανείς δεν τους συμπαθεί, πολύ δε περισσότερο αυτοί που τους χρωστάνε και χρήματα!...
Δεν είναι καθόλου τυχαίο και άσχετο με τα ανωτέρω, το γεγονός ότι οι πρώτοι τραπεζίτες ήταν Εβραίοι, ενώ έως σήμερα είναι γνωστά τα ονόματα μεγάλων τραπεζιτών (Ροκφέλερ, Ρότσιλ κτλ).
Τώρα, όσον αφορά τον θρύλο με τα παιδάκι που τα τρώγανε (φαντάζομαι όχι και σήμερα!) Εβραίοι (υποτίθεται για τελετουργικό λόγο, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το αίμα τους για τελετουργικούς λόγους και ειδικότερα για την παρασκευή τού άζυμου άρτου που τρώνε κατά το εβραϊκό Πάσχα, τα πράγματα έχουν βαθιές ρίζες, που έρχονται από την Ευρώπη. Με μια σχετική αναζήτηση βρήκα τον παρακάτω σύνδεσμο, που είναι αρκετά αναλυτικός σε σχέση με αυτήν την δοξασία και το ιστορικό της:
Επιλεκτικά παραθέτω ένα κομμάτι, καθώς το κείμενο είναι μεγάλο και ευρύτερο (φυσικά, όποιος θέλει, μπορεί να το διαβάσει όλο):
Αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία δίνουν φυσικά και ορισμένες αντιεβραϊκές σελίδες, όπως οι παρακάτω:
(σ.σ. το "μετετεστράφη", το "διεπράχθη" και γενικώς όλοι οι Αόριστοι Β΄ γράφονται με -η στο τέλος και όχι -ει!
Συνέχεια των ανωτέρω στοιχείων βρίσκουμε και εδώ, όπου υπάρχει ένας ατελείωτος κατάλογος περιστατικών (σ.σ. η πρώτη περίπτωση είναι η ίδια με την παραπάνω -ίδιο κείμενο) όπου αναφέρονται ως θύτες οι Εβραίοι και θύματά τους χριστιανοπαίδες (Βεβαίως, δεν υιοθετούμε -εφ' όσον μάλιστα δεν μπορούμε να τις διασταυρώσουμε- τις πληροφορίες· τις παραθέτω όμως -λόγω μεγέθους, το κάνω εντός spoiler- διότι αφορούν άμεσα αυτό που συζητάμε, Nandros, και είναι ενδιαφέρον να τις δούμε, έστω και στα πλαίσια τού θρύλου):
<<
• Ο Εβραίος Εμμανουήλ, που μετεστράφει στον Χριστιανισμό, κατήγγειλε την φρικώδη ανθρωποθυσία που διεπράχθει από τους Εβραίους της Σαβώννης ( Savone ) στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας, γευθείς μάλιστα και ο ίδιος από το αίμα σφαγιασθέντος βρέφους Χριστιανών γονέων.
Να πώς τα περιγράφει ο ιστορικός Αλφόνσο Σπίνας (Alphonse Spina).
Ό νεόφυτος Εμμανουήλ μου ανακοίνωσε — γράφει ο παραπάνω ιστορικός — ότι κάποια ημέρα του 1452 ο πατέρας του τον οδήγησε σε κάποιο υπόγειο ενός Εβραϊκού σπιτιού της Σαβώννης, στην οποία βρήκαν συγκεντρωμένους άλλους 7 ομοθρήσκους τους. Όλοι υποσχέθηκαν με όρκο να μην αποκαλύψουν ποτέ σε κανέναν ό,τι θα έκαναν εκείνη την ώρα μέχρι θανάτου. Μετά τον όρκο αυτό, ένας από αυτούς έφερε από παρακείμενο διαχώρισμα διετές Χριστιανικό βρέφος, το οποίο εγύμνωσαν και το τοποθέτησαν σε δοχείο ούτως ώστε να συλλέγουν το αίμα του. Έπειτα, 4 από τους παρευρισκόμενους, άρχισαν πρώτοι το απαίσιο έργο της ανθρωποθυσίας. Ο ένας κρατούσε τεντωμένο το δεξί χέρι του αθώου βρέφους και ο άλλος το αριστερό, ο τρίτος εκράτη υψω-μένο το κεφάλι του βρέφους, ώστε να σχηματίζεται έτσι σταυρός, ο δε τέταρτος έβαλε στουπιά στο στόμα του δυστυχισμένου πλάσματος, για να εμποδίζει τις κραυγές του. Κατόπιν, όλοι πήραν μακριά και αιχμηρά σιδερένια όργανα και άρχισαν να κατατρυπούν το σώμα του βρέφους σε όλες τις κατευθύνσεις, ιδίως όμως γύρω από την καρδιακή χώρα. Το αίμα έτρεχε από παντού μέσα στο σκεύος. Το φρικώδες αυτό θέαμα με κατατρόμαξε τόσο -λέει ο Εμμανουήλ — που με εγκατέλειψαν οι δυνάμεις μου και μόλις που μπόρεσα να αποσυρθώ και να πέσω στο πιο σκοτεινό μέρος του υπογείου καλύπτοντας τα μάτια μου ώστε να μη βλέπω πια. Μετά από λίγο, ήρθε ο πατέρας μου και με σήκωσε και με ανάγκασε να ορκιστώ και πάλι ότι δεν θα αποκαλύψω σε κανέναν τα όσα είδα. Έπειτα με κολάκευσε και με χάϊδεψε και με έφερε κοντά στους άλλους, όπου δεν είδα παρά το πτώμα του βρέφους διαμελισμένο, τα δε τεμάχια αυτά τα έριξαν μετά από λίγο στον απόπατο του σπιτιού.
Μετά την εξαφάνιση του πτώματος, αφού καθάρισαν και έκοψαν σε μικρά κομμάτια διάφορα φρούτα, μήλα, καρύδια, αμύγδαλα, σύκα κ.λπ., τα εβύθισαν μέσα στο σκεύος με το αίμα. Από το βδελυρό και φρικώδες αυτό γεύμα, όλοι έφαγαν χωρίς να εξαιρεθώ κι εγώ, πιεσθείς γι' αυτό. Τόσο πολύ αηδίασα, ώστε για δύο μέρες είχα εμετούς και επί πολύ χρόνο αποστρεφόμουν κάθε ζωϊκή τροφή ". (Πηγή: Alphonse Spina - De bello judoerum lib III consid 7).
• To 1451, στην Καστίλλη της Ισπανίας, οι Εβραίοι άρπαξαν παιδί από την περιοχή που ανήκε στο Δούκα Λουδοβίκο Ντ' Αλμάντσα, και αφού το οδήγησαν σε ένα ερημότοπο, το έσφαξαν και το τεμάχισαν στα δύο. Επειτα, απέσπασαν την καρδιά του και έθαψαν το πτώμα. Κατόπιν ειδοποίησαν τους ομόθρησκους τους να συναθροιστούν μυστικά όλοι σε ένα σπίτι. Πράγματι, εκεί έκαψαν την αιμοσταγή καρδιά του παιδιού και έρριψαν τη στάχτη της σε κρασί από το οποίο ήπιαν όλοι. Οι δικαστικές ανακρίσεις για το έγκλημα αυτό δεν άφησαν καμία αμφιβολία. Με χρυσό προσπάθησαν να δωροδοκή-σουν τοπικούς αξιωματούχους και επί 5ετία ανεβάλετο η εκτέλεση της απόφασης του δικαστηρίου. Στο τέλος όμως η δικαιοσύνη εθριάμβευσε, και οι κύριοι δράστες τιμωρήθηκαν σε θάνατο με δικαστική απόφαση, η δε Ιουδαϊκή φυλή εξεδιώχθη από την Ισπανία.
Ενώ οι Εβραίοι βρίσκονταν υπόδικοι στην παραπάνω δίκη οι κακούργοι και αδίστακτοι Εβραίοι κάνουν νέα απόπειρα ανθρωποθυσίας στην Ισπανική πόλη Τόρω το 1475, αρπάζοντας παιδί, αλλά -δόξα τω θεώ- απέτυχαν να το σφαγιάσουν. Πέτυχαν όμως να το ακρωτηριάσουν κόψαντες τεμάχιο από την γαστροκνήμη και διέφυγαν στην πόλη Ζαμόραν ( Πηγή:Ηenry Desportes-Le Myste-re du Sang ).
• Και άλλος Εβραίος , ο Φραγκίσκος - μεταστραφείς στον Χριστιανισμό ομολόγησε παρόμοια εγκλήματα.
Ο Φραγκίσκος διηγείται:
• " Το 1453, ο γνωστός Εβραίος ιατρός Συμεών από την Αγκώνα είχε φιλικές σχέσεις με κάποιον διεφθαρμένο Χριστιανό, τον οποίο και έπεισε να απαγάγει Χριστιανόπαιδα. Πράγματι αυτός απήγαγε 4ετές νήπιο, το οποίο και παρέδωσε στον Εβραίο γιατρό, αντί μεγάλης αμοιβής. Αυτός μόλις παρέλαβε το νήπιο, το μετέφερε στην Πίζα όπου και διέμενε. Μόλις μπήκε στο σπίτι του απομονώθηκε, πήρε το νήπιο και το ξάπλωσε σε κάποιο τραπέζι και εκεί το έσφαξε, συλλέγοντας με προσοχή το αίμα του. Έπειτα αποκόψας τελείως το κεφάλι, το άφησε στο τραπέζι και καταγίνονταν να μεταφέρει το κορμί στο διπλανό δωμάτιο. Εν τω μεταξύ ο σκύλος του σπιτιού, ένας μεγάλος μολοσσός, οσφρανθείς το αίμα και επειδή πεινούσε, μπαίνει στο δωμάτιο και ορμά πάνω στο τραπέζι και αρπάζει το κεφαλάκι του νηπίου. Στον κρότο που έκανε ο σκύλος, φοβηθείς ο Εβραίος τρέχει μέσα στο δωμάτιο, ο δε σκύλος τρομοκρατημένος από την α πειλητική διάθεση του αφεντικού του πηδά από το ψηλό παράθυρο στον δρόμο και φεύγει συναποκομίζων και την αποκομένη κεφαλή του νηπίου. Έτσι η αστυνομία ανακάλυψε το έγκλημα και ακολουθώντας τα ίχνη του αίματος, φθάνει στο σπίτι του Εβραίου γιατρού. Ο Εβραίος, όμως, αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, πήρε τα πιο πολύτιμα αντικείμενα του και έφυγε την ίδια μέρα με πλοίο για την Τουρκία " . ( Πηγή: Henri Desportes — Le Mystere du Sang ).
• To 1459, σαν αποτέλεσμα και νέας απόπειρας και της καταδικαστικής απόφασης της ανθρωποθυσίας του 1454, όλοι οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία.
• Το 1462, θυσίασαν στο Ριν, κοντά στο Ινσπρούκ ( Rinn pres Inspruck ), τον μικρό Ανδρέα, ο οποίος λόγω του μαρτυρίου του κατατάχθηκε στους Αγίους της Δυτικής Εκκλησίας.
• Το 1468, δηλαδή 9 μόλις χρόνια μετά της γενικής απέλασης των Εβραίων από την Ισπανία, και πάλι οι ανθρωποθύτες Εβραίοι διαπράττουν νέα ανθρωποθυσία στην Σεπουλβέδη ( Sepulveda ) με εντολή και καθοδή γηση του Αρχιραββίνου Σολομώντα Πέχω ( Solomon Pecho ). To θύμα αυτή τη φορά υπήρξε μια φτωχιά Χριστιανή, την οποία βασάνισαν τη Μεγάλη Παρασκευή μέ χρι θανάτου αφού την καθήλωσαν σε σταυρό. Το έγκλημα ξεσκεπάστηκε αμέσως, χάρις δε στην ενεργητικό τητα του επισκόπου Ιωάννου Δ' Αβίλα ( Jean d' Avila ), οι ένοχοι συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν στη Σεγγοβία ( Segovie ). Μετά από 4 μήνες ανακρίσεων το δικαστήριο καταδίκασε τους κύριους αυτουργούς και τον ηθικό αυτουργό Αρχιραββίνο Σολομών Πέχω σε θάνατο διά πυράς, άλλους με τροχό και άλλους με απαγχονισμό. Οι αιμοδέκτες Εβραίοι κατεδικάσθηκαν σε ισόβια δεσμά. ( Πηγή: Golmenares Hist ds Segovie ).
• To 1475, στο Τιρέντο, θυσιάζεται από τους αιμοσταγείς Εβραίους το 2 χρονών Χριστιανό νήπιο Συμεών. Η ανθρωποθυσία αυτή και η απoκάλυψή της γέννησε την πολύκροτον και πολυετή δίκη στην οποία έλαβαν μέρος οι διασημότεροι νομικοί και λόγιοι της Ευρώπης και της οποίας αποτέλεσμα ήταν η καταδίκη των δολοφόνων σε ποικιλότροπους θανάτους.
Ένας από τους κυριότερους ενόχους στη δίκη αυτή, ο Εβραίος Σαμουήλ, ομολόγησε στα δικαστήρια τα εξής:
"Προ αμνημονεύτων χρόνων - ακριβώς δεν θυμάμαι να καθορίσω την εποχή, αλλά από τότε άρχισε να εξαπλώνεται ο Χριστιανισμός - οι πιο διάσημοι Εβραίοι της Βαβυλώνας συνεκάλεσαν Συνέδριο και αποφάσισαν ότι: Το αίμα Χριστιανού παιδιού το οποίο ρέει εξαιτίας βασανιστηρίων είναι χρησιμότατο για την ψυχική μας σωτηρία. Το αίμα αυτό πρέπει οπωσδήποτε να εξάγεται από τα παιδιά των Χριστιανών και το θύμα είναι απαραίτητο να μαρτυρήσει όπως και ο Χριστός, τον οποίο εσείς τιμάτε σαν Θεό. Προτιμούνται παιδιά κάτω των 7 ετών, άρρενα, και μόνο σε απόλυτη ανάγκη επιβάλλεται η ανθρωποθυσία θηλέων καίτοι δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα που απαιτούν οι κανονισμοί του Ταλμούδ.
• Το 1476, θυσιάζεται ο έφηβος Γοτράνδος, ανθρωπο θυσία για την οποία αναφέρουν οι πιο σπουδαίοι ιστορικοί, ο Βαρώνιος και Βαρτολότσης (Baronius και Barto- locu).
• To 1480, οι Εβραίοι θυσιάζουν τον Χριστιανόπαιδα Σεβαστιανό στο Πόρτο—Βουφόλε της Βεργάμου (Por to Buf- fole in Bergamo). Οι ένοχοι αυτού του εγκλήματος δικασθέντες στη Βενετία καταδικάσθηκαν σε θάνατο διά πυράς. (Πηγή: Henri Desportes —Le mystere du Sang).
• To ίδιο έτος, το 1480, και άλλη ανθρωποθυσία εκτελείται από τους Εβραίους στην Τρεβίζα ( Πηγή: Henri Desportes -Le Mystere du Sang ).
• To 1481, στη Μόλτα της Ενετίας, και άλλο Χριστια νικό θύμα προσφέρεται από τους Ραββίνους στον βωμό του Μολόχ.
• Το 1485, στην Βικεντία, ( Vicence ) σφαγιάζεται από την αιμοδιψη φυλή με τρομερά βασανιστήρια ο Λαυ ρέντιος, παιδομάρτυρας τον οποίο η Δυτική Εκκλησία κατέταξε στους Αγίους. Η ανθρωποθυσία αυτή υπήρξε η αφορμή να εκδόσει ο Πάπας Βενέδικτος 14ος Βούλλα γνωστή με τον τίτλο " Beatus Andreas ", με την οποία α ναγνωρίζεται επισήμως από τη Δυτική Εκκλησία ως υπάρχον το Εβραϊκό έθιμο των ανθρωποθυσιών.
• Το 1490, στην Γουάρδια ( Guardia ), κοντά στο Τολέδο, οι Εβραίοι καθήλωσαν σε Σταυρό μικρό Χριστιανό και τον θανάτωσαν με φρικτά βασανιστήρια, χλευαζοντας τα πάθη του Χριστού. Οι κάτοικοι αυτής της πόλης μέχρι σήμερα σέβονται και τιμούν τα λείψανα του θύματος, το οποίο αποκαλούν Μάρτυρα της Γουαρδίας. Η εφημερίδα " Ο Σταυρός " (La Croix) ανέφερε το 1886 όλες τις λεπτομέρειες της ανθρωποθυσίας αυτής, οι δικογραφίες της οποίας διατηρούνται στα αρχεία του Καθεδρικού Ναού της Τολέδης. Οι ένοχοι κατόπιν δίκης υπέστησαν την ποινή του θανάτου.
• Το 1494, στην Τυρνώ ( Tyrnaux ) της Ουγγαρίας, οι Εβραίοι μεταχειρισθέντες ως δόλωμα δύο γυναίκες της φυλής των, παρέσυραν νεαρό Χριστιανό σε ένα σπίτι της συνοικίας τους. Εκεί επέπεσαν 12 Εβραίοι και του φίμωσαν το στόμα και έδεσαν τα πόδια και τα χέρια του. Του άνοιξαν τις φλέβες και συνέλεξαν το αίμα του και αφού πρώτα ήπιαν οι ίδιοι οι δράστες, διαφύλαξαν το υπόλοιπο για τους ομόθρησκους τους. Το πτώμα το έκοψαν σε τεμάχια και τα παρέχωσαν στη γη. Μάταια έψαχναν οι συγγενείς του νέου να τον βρουν. Μόνο ένας πολίτης τους βεβαίωνε ότι την προηγούμενη μέρα της ε ξαφάνισης είδε το νεαρό να τον συνοδεύουν 2 Εβραίες και να κατευθύνονται προς την Εβραϊκή συνοικία. Από τη μαρτυρία αυτή εγέρθησαν υπόνοιες και οι συγγενείς ζήτησαν τη βοήθεια των Αρχών, που αμέσως διέταξε έρευνες σε διάφορα Εβραϊκά σπίτια. Σ' ένα σπίτι από αυτά, ανακαλύφθηκαν ίχνη αίματος και ο ιδιοκτήτης Εβραίος συνελήφθη αμέσως μαζί με όλους τους διαμένοντες σ' αυτό. Οι ανακρίσεις άρχισαν από τις γυναίκες, οι οποίες μετά από ορισμένα ψέματα απεκάλυψαν στο τέλος τα πάντα, ακόμη και τις λεπτομέρειες. Συνέπεια αυτών των μαρτυριών και άλλων αποδείξεων, το δικαστήριο με απόφαση του που επικυρώθηκε από τον Γενικό Διοικητή, κατεδίκασε τους αυτουργούς σε διά πυράς Θάνατο και τους υπόλοιπους τους έβαλε πρόστιμα και χρηματικές αποζημιώσεις. (Πηγή: Ada Sancta - Vol 11 ρ.839)
• To 1503, στο Βαλτκίρκ ( Waltkirk ) της Αλσατίας, ένας λιμοκτονών Χριστιανός πείθεται από τους Εβραίους με 10 χρυσά φλουριά να παραδώσει σ' αυτούς το τετραετές παιδί του υπό τον όρο να το επιστρέψουν σ' αυτόν αφού του αφαιρέσουν μικρή μόνο ποσότητα αίματος. Οι Εβραϊκές όμως βδέλλες απέδωσαν στον πατέρα το πτώμα μόνο του παιδιού του. Από οργή και αγανάκτηση, θρήνοι του άσπλαχνου πατέρα απεκάλυψαν το ανοσιούργημα. Η Δικαιοσύνη κατεδίκασε τον πατέρα μαζί με τους Εβραίους σε θάνατο. Κάποιος άλλος Χριστιανός, ο οποίος εν γνώσει του ανέλαβε τη μεταφορά αίματος του παιδιού στους Εβραίους της Αλγγάσης ( Algasa ), επίσης καταδικάστηκε σε θάνατο.
•
Το 1505, στην Βουδβεϊς ( Budweiss ) της Βοημίας, γίνεται όμοια με την παραπάνω απόπειρα αφαίμαξης. Οι δράστες όμως διέφυγαν από την τσιμπίδα της Δικαιοσύνης και το παιδί, άλλωστε, επέζησε. ( Πηγή: Spectateur de Zirgler )
• To 1509, στο Ποσίγγ ( Posing ), κωμόπολη της Ουγγαρίας, οι Εβραίοι άρπαξαν το παιδί ενός Χριστιανού αμαξοποιού, απέκοψαν τις φλέβες του και με καλαμάκι από φτερά συνέλεξαν το αίμα. Κατόπιν έριξαν το πτώμα σε φράχτη ενός κήπου της κωμόπολης, όπου και ανακαλύφθηκε από μια γυναίκα. Η Δικαιοσύνη άρχισε τις ανακρίσεις. Οι ένοχοι Εβραίοι συνελήφθησαν και ομολογήσαντες την πράξη, καταδικάστηκαν σε θάνατο ( Πηγή: Spectateur de Zirgler p.588 )
• To 1510 και άλλη ανθρωποθυσία αναφέρει ο Βαρώνιος.
• Το 1520, εξαιτίας νέων ανθρωποθυσιών που δια πράχθηκαν στο Τυρνώ και Βίριγκ (Tyrneau et Biring) δύο Χριστιανοπαίδων μικρός ηλικίας, αρρένων, 30 μεν Εβραίοι καταδικάζονται και υφίστανται διά πυράς θάνατο και οι υπόλοιποι εκδιώκονται από όλη την Ουγγαρία. (Πηγή: Acta Sancta 11 vol p.839)
• To 1525, 5 χρόνια μόλις από την εκδίωξη τους από την Ουγγαρία, επανευρίσκουμε τους ίδιους κατακλύσα- ντες πάλι τη χώρα αυτή και διαπράττοντες νέα στυγερά ανθρωποθυσία στην Βούδη. Η πόλη όλη εξεγείρεται κατά των τεράτων αυτών. ( Πηγή: Henri Desportes — Le Mystere du Sang )
• To 1540, στην Σαππενφέλδη ( Sappenfeld ) της Βαυαρίας, ο τετραετής Μιχαήλ, παιδί του Γεωργίου Πιζενχάρτεν (George Pisenharter), θανατώνεται από τους Εβραίους τις παραμονές του Πάσχα. Οι Εβραίοι απαγάγουν τον μικρό Μιχαήλ, τον μεταφέρουν στην κοντινή πόλη Τιτίγγη ( Titing ), εκεί τον προσέδεσαν σε πάσσαλο ενός υπογείου Εβραϊκής οικία και τον βασάνισαν φρικωδώς 3 ολόκληρες μέρες. Έπειτα τον σταύρωσαν, του άνοιξαν τις φλέβες, τον ακρωτηρίασαν τα πόδια και τα χέρια, και τον τραυμάτισαν σε όλο το σώμα, ώστε ήταν αδύνατη η καταμέτρηση των πληγών του πτώματος. Το φρικώδες αυτό έγκλημα καταμαρτυρήθηκε κατ' αρχάς από ένα Εβραιόπουλο, το οποίο ενώ έπαιζε στο δρόμο με άλλα Χριστιανόπουλα, ακούστηκε να λέει: " Το βρωμόσκυλο ψόφησε, αφού 3 μέρες τώρα ούρλιαζε ". Οι γείτονες που άκουσαν την παραπάνω φράση δεν τόλμησαν να καταγγείλουν το κακούργημα. Ευτυχώς όμως, ο σκύλος του βοσκού του παρακειμένου δάσους ανακάλυψε το πτώμα του άτυχου νηπίου φέρων τα ίχνη των βασανιστηρίων και της προσφάτου περιτομής που υπέστει. Οι ένοχοι ανευρέθησαν και δικασδέντες τιμωρήθηκαν. ( Πηγή: Spectateur de Zirgler p.588 )
• To 1547, στο Ρωβ ( Raw ) της Πολωνίας, οι Εβραίοι άρπαξαν το παιδί ενός ράπτη και το έσφαξαν τις παρα μονές του Πάσχα. Μετά από δίκη, 2 Εβραίοι ονόματι Μωυσής και Αβραάμ θανατώνονται διά πυράς και όλοι οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώκονται από την Πολωνία ( Πηγή: Acta Santa 11 vol p. 839 ).
• Το 1551, εξαιτίας νέας φρικώδους ανθρωποθυσίας που διαπράχθηκε στο Πουλτώβ ( Pultow ) της Μοραβίας, οι 5 Εβραίοι δολοφόνοι καταδικάζονται σε θάνατο, όλοι δε οι υπόλοιποι Εβραίοι εκδιώκονται από την επαρχία αυτή και δεν τους επιτρέπεται πια η παρουσία παρά μόνο στα εμπορικά πανηγύρια (Πηγή: Henri Desportes —Le Mystere du Sang.).
• To 1569, στην Βιτόβη (Witow) της Πολωνίας, ο Ιωάννης, διετές παιδί της χήρας Μαργαρίτας Κοζανίνας, θυσιάζεται από τον Ραββίνο Ιακώβ του καταγόμενου από την Λειι^ία, με τρομερά βασανιστήρια. Ο Ραββίνος και οι συνεργάτες του καταδικάζονται σε θάνατο. Ο τότε Δι οικητής της Κρακοβίας Λουδοβίκος Ντυέξ ( Louis Dyex ) απέστειλε στον Βασιλιά εκτεταμένη αναφορά ανθρωπο θυσιών στην οποία αναφέρει ότι και στην Βιέλκο ( Bielko ) και σε άλλα μέρη της επαρχίας του οι Εβραίοι διέπραξαν ανθρωποθυσίες.
• Το 1571 και 1572, δύο ανθρωποθυσίες αποκαλύπτονται στην Ταρνόβη ( Tarnow ) και σε μια κωμόπολη της Πιλλικίας.
• Το 1574, στην Πούνια (Punia) της Λιθουανίας, μια Μέρα του Μαρτίου προ της Κυριακής των Βαΐων, σφαγιάζεται η επταετής Ελισάβετ. Από τις δικαστικές ανακρίσεις απεδείχθει ότι πολλοί Εβραίοι συνήργησαν, αλλά ο κύριος αυτουργός υπήρξε ο Ιωακείμ Σμερλοβέτς ( Ioahim Smierlowiez ), ο οποίος και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Διατηρείται ακόμη στην Εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στην Βίλνα εικόνα με επιγραφή αναπαριστάνουσα την ανάμειξη του αίματος της Μάρτυρος με τα Εβραϊκά άζυμα.
• Το 1575, ο Μιχαήλ, παιδί Χριστιανών, αφαιμάσσεται στο Πιμέν από τους Εβραίους, οι οποίοι όμως κατόρθωσαν να δραπετεύσουν και να αποφύγουν την ποινή.
• Το 1590, στην κωμόπολη Στσυδώλφ ( Szydlow ), οι Εβραίοι αρπάζουν το παιδί ενός αγρότη των περιχώρων, διατρυπώντας το παντού, ανοίγουν τις φλέβες και συλλέγουν όλο το αίμα του. Έπειτα το πτώμα το ρίπτουν σε απόκεντρο μέρος. Οι γονείς του εξαφανισθέντος παιδιού, βοηθούμενων και από άλλους χωρικούς, έφεραν στο φως το έγκλημα, οι δε ένοχοι ανακαλύφθηκαν και απεδείχθει η πράξη τους. Όλοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
• Το 1592, στην Βίλνα, ο επταετής Συμεών κατακρεουργήθηκε τόσο σκληρά από τις ύαινες της Εβραϊκής Συναγωγής, ώστε καταμέτρησαν στο πτώμα του θύματος πάνω από 170 πληγές, μη υπολογισθέντων και εκείνων που προξενήθηκαν από τη βίαιη εισαγωγή αιχμηρών καλάμων στα νύχια των χεριών και των ποδιών. Τα λείψανα του τραγικού Μάρτυρος μεταφέρθηκαν το 1623 στην Βίλνα και φυλάσσονται στη Μονή Βερναρδίνων.
• Το 1595, στην Γγόστιν, μια γυναίκα παραπλανώμενη πωλεί στους Εβραίους ένα Χριστιανόπαιδο, το οποίο θυσιάζουν με βασανιστήρια. Δύο Εβραίοι αποδειχθέντες ένοχοι καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται δια πυράς.
• Το 1597, σε έναν αγρόκηπο, όχι μακριά από την Στσυδλώφ ( Szydlow ), οι Εβραίοι εποφθαλμιούν το άρρεν παιδί ενός Χριστιανού αγρότη. Με ποικίλες προφάσεις τάχα εμπορίας, συχνάζουν στον αγρόκηπο και μιά μέρα επωφελούμενοι την απουσία του χωρικού, αρπάζουν το 9ετές παιδί και το θανατώνουν με φρικώδη βασανιστήρια. Συνέλεξαν μετά προσοχής το αίμα, για τελέσουν τις Εβραϊκές εορτές του Πάσχα και να ραντίσουν με αυτό τη νέα Συναγωγή τους στην Στσυδλώφ. Μετά έριξαν το πτώμα μακριά από τα όρια της κωμόπολης. Όταν το πτώμα ανευρέθει, η θέα του προξένησε σε όλους φρίκη. Είχε τα βλέφαρα, τον λάρυγγα και τις φλέβες κομμένες, τα μέλη ακρωτηριασμένα, τα γεννητικά μόρια απεσπασμένα, όλο δε το σώμα του είχε ίχνη βασανισμού με φωτιά.
• Το 1598, σε μία κωμόπολη της Πολωνικής επαρχίας Ποδλακύ, κατοικημένης κατά κύριο λόγο από Ορθόδοξους, υπήρχε και ένας χωρικός του Λατινικού δόγματος ο οποίος είχε ένα μόνο παιδί, τον τετραετή Αλβέρτο.
Δύο μέρες μετά την εορτή του Πάσχα των Δυτικών, ο παραπάνω αναφερόμενος χωρικός παρέλαβε μαζί του στα χωράφια και το παιδί του. Το απόγευμα ο μικρός μόνος του θέλησε να γυρίσει στο σπίτι του αλλά έχασε το δρόμο και άρχισε να κλαίει. Δύο Εβραίοι εμφανίζονται και παρασύρουν το παιδί στο υπόγειο της πατρικής τους οικίας. Τέσσερις μέρες προ του Εβραϊκού Πάσχα, προσέρχονται στο σπίτι αυτό οι εξέχοντες των Εβραίων αυτής της επαρχίας και εκεί, αφού πρώτα έσφιξαν με σχοινί το λαιμό του βρέφους για να πνίξουν τις κραυγές του άνοιξαν τις φλέβες των χεριών και των ποδιών του και σούβλισαν το σώμα του σε διάφορα μέρη. Το αίμα του παιδιού το συνέλεξαν σε δοχεία και ένα μέρος απ" αυτό άφησαν στον κύριο του σπιτιού στο οποίο έγινε το κακούργημα, το υπόλοιπο δε το μοίρασαν στους παρόντες για να χρησιμοποιηθεί για την προπαρασκευή των αζύμων.
Στη δίκη για την ανθρωποθυσία αυτή, η Εβραϊκή κοινότητα με άφθονο χρήμα προσπάθησε να απαλλάξει τους ενόχους ομόθρησκους των. Αλλά ούτε το Εβραϊκό Χρήμα, ούτε η εξαγορά ψευδομαρτύρων, ούτε οι πιέσεις και έμμεσες απειλές κατά των μαρτύρων, εμπόδισαν τη δικαιοσύνη να λάμψει. Τρεις από τους ενόχους Εβραίους Καταδικάσθηκαν και υπέστησαν θάνατο διά τροχού και οι υπόλοιποι συνένοχοι καταδικάσθηκαν σε διάφορες βαριές ποινές. Στη δίκη απεδείχθει όχι μόνο ότι για θρησκευτικούς ( Εβραϊκούς ) σκοπούς διαπράχθηκε η ανθρωποθυσία, αλλά και οι ίδιοι οι ένοχοι ομολόγησαν το Ταλμουδικό έθιμο της χρησιμοποίησης Χριστιανικού αίματος για τις άνομες τελετές τους.
Ο Ραββίνος Ισαάκ ενώπιον του Δικαστηρίου ομολόγησε ότι το αίμα της ανθρωποθυσίας αναμιγνύεται στον οίνο για διάφορες θρησκευτικές τελετές τους και την παρασκευή αζύμων.
• Το 1650, στο Καάδεν ( Caaden ) της Βοημίας, σφαγιάζεται από τους Εβραίους το τετραετές βρέφος Ματθαίος Τιλλίχ ( Mathias Tillich ). Οι ένοχοι Ταλμουδιστές καταδικάσθηκαν σε θάνατο.
• Το 1651, 1652, 1653 οι ιστορικοί σημειώνουν και άλ λες ανθρωποθυσίες που διεπράχθησαν από τις ύαινες της Συναγωγής στην Στενερμάρκ ( Stfeyer-Marck ), στην Καρντέ ( Karntcy ) και Κραίν ( Crain ) αντίστοιχα.
• Το 1655, οι Εβραίοι της Γερμανικής πόλης Τυνγγύχ ( Tunguch) τις παραμονές του Πάσχα τους σφαγιάζουν μαρτυρικά ένα μικρό Χριστιανό. Πολλοί από τους ενόχους καταδικασθέντες θανατώθηκαν με φωτιά.
• Το ίδιο έτος, το 1655, 12 Μαΐου μια Χριστιανή γυναί κα πέφτει θύμα του Ταλμουδικού φανατισμού. Το πτώμα της ανευρέθει σε κάποιο έλος που πειρβάλλει την Βιέν νη, μέσα σε σάκκο, μαζί με μια πέτρα 38 οκάδων. Το πτώμα είχε αφαιμαχθεί, γεμάτο πληγές και αποκεφαλι σμένο καθώς και ακρωτηριασμένο από τους βραχίονες των χεριών και τις κνήμες από τα γόνατα.
• Το 1669, τελείται σε τριετές βρέφος η πολύκροτος ανθρωποθυσία του Μετζ, που αναστάτωσε όλη τη Γαλλία. Με τρεις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων, πολλοί Εβραίοι αποδείχθηκαν ένοχοι και συνεργοί της ανθρωποκτονίας για θρησκευτικούς σκοπούς και καταδικάσθη καν σε διάφορες ποινές. Ο κύριος ένοχος απ' αυτούς, ο Ραφαήλ Λεβί, καταδικάσθηκε σε θάνατο διά πυρός, τον οποίο και υπέστη στις 5/17 Ιανουαρίου 1670.
• Στις 13 Απριλίου 1712, Κυριακή των Βαΐων, οι Εβραίοι της Ζακύνθου θυσιάζουν τον εξαετή Νικόλαο, μονογενές παιδί της Νικολέτας, χήρας του Θεοδώρου Βαλσαμάκη. Τον μικρό Νικόλαο τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια σταυρικής καθηλώσεως.
Αν και το χειρόγραφο δεν είναι πλήρες, είναι παρ' όλα αυτά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΤΑΤΟ ( Πηγή: YERMAC- Το Τέρμα ).
• Στις 19 Ιουνίου 1764, στο Ορκούλ (Orkul) της Ουγγαρίας, το δεκαετές, παιδί του Ιωάννου Βάλλα ( Jean Balla ) εξελθών το πρωί στους αγρούς να μαζέψει λουλούδια, εξαφανίζεται. Στις 25 Ιουνίου ανευρίσκεται το πτώμα του φέρων τα χέρια του δεμένα, το δεξί μάτι του οξωρυγμένο, τον λαιμό του σφιγμένο με σχοινί, βαθιά πληγή στον λάρυγγα, 18 μαχαιριές στο πρόσωπο, 14 στα χέρια, 32 στο στήθος, 17 στο πίσω μέρος του θώρακα και τα νώτα και 19 στα πόδια και τους μηρούς. Στο λαιμό του παιδιού είχε χαραθεί με αιχμηρό εργαλείο η εξής επιγραφή με Εβραϊκά γράμματα: " Ενας Θεός υπάρχει, γι' αυτό ας λείψει ο ένας από τους Δύο ".
Πίνακας που φέρει την εικόνα του φρικιαστικού αυτού θεάματος διατηρείται ακόμη στα αρχεία της Βουδαπέστης.
Όταν ανακάλυψαν το πτώμα, όλοι θυμήθηκαν ότι την ημέρα της εξαφάνισης του παιδιού παρετηρήθει στην κωμόπολη ασυνήθιστη προσέλευση Εβραίων της Πολωνίας. Συνελήφθησαν 3 Εβραίοι για τους οποίους υπήρχαν προηγούμενες ενδείξεις. Αξιόπιστοι μάρτυρες κατέθεσαν ότι το απόγευμα της προηγούμενης μέρα που εξαφανίσθηκε το παιδί, είδαν και άκουσαν 2 ξένους Εβραίους να συνομιλούν με το θύμα και να του προτείνουν να μαζεψει από τα χωράφια λουλούδια και βότανα τα οποία τάχα είχαν ανάγκη. Στο τέλος η διάπραξει της ανθρωποθυσίας ομολογήθηκε από τους συλληφθέντες Εβραίους, οι οποίοι και καταδικάσθηκαν σε θάνατο, τον οποίο υπέστησαν οι δύο. Ο τρίτος Εβραίος τιμωρήθηκε ελαφρότερα και λόγω των καταθέσεων του και διότι ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό στο τέλος.
• Το 1774, μια Χριστιανή νεαρά ήταν υπηρέτρια σε μια Εβραϊκή Συνοικία της Βουδαπέστης (Therese Vil- le, Rue de Roi). Μια μέρα αποκοιμήθηκε με κάποια ναρκωτική ουσία από τους Εβραίους κύριους της, κατά την παραμονή της Εβραϊκής εορτής του Φουρίμ, και εξύ- πνησε 24 ώρες μετά. Μόλις σηκώθηκε, αισθάνθηκε τον εαυτό της τόσο αδύναμο ώστε να μη μπορεί να βηματί σει καθόλου. Συγχρόνως ένιωσε όλα τα μέλη της να πονούν. Εξέτασε το σώμα της και βρήκε στο κάτω μέ ρος του δεξιού και αριστερού βραχίονα μικρές τρύπες που έμοιαζαν με δήγματα βδελλών. Αμέσως εγκατέλεψε το Εβραϊκό σπίτι. Ο ιατρός ο οποίος την εξέτασε απέ δωσε τα συμπτώματα της αδυναμίας στην αφαίρεση με γάλης ποσότητας αίματος.
• Το 1775, στην Πολωνία, ο Στανίσλαος Στρόσκυς, παιδί Χριστιανών, θανατώνεται με φρικώδη βασανιστήρι α από Εβραίους, τους οποίους καθοδηγούσε ο Ραββίνος Ιούδας. (Πηγή: Τίζα - Ελζάρ, Ούγγρου βουλευτού)
• Το 1784, χάθηκε στην Ζάκυνθο ο δωδεκαετής Ιωάννης Ζερβός. Το πτώμα του βρέθηκε εντός σάκκου από τους συγγενείς του 8 μέρες μετά την εξαφάνιση του φέρων τους τύπους των ήλων, τομές στα χέρια και τα πόδια, καθώς και λόγχης στα πλευρά. Από αυτά τα ση μάδια ο λαός της Ζακύνθου κατάλαβε ότι το έγκλημα διαπράχθηκε από τους Εβραίους. Ο λαός εξεγέρθει κατά των Εβραίων της Ζακύνθου και πλήγωσε μερικούς απ' αυτούς και προξένησε ζημιές στις Εβραϊκές περιουσίες. Ο παιδομάρτυρας ετάφει μέσα στην Μητρόπολη και μετά από 12 χρόνια κατόπιν οράματος ανευρέθη σώος. Πλη ροφορηθείς το γεγονός ο Λατίνος της νήσου Επίσκο πος, άρπαξε το σώμα και το έστειλε στην Ενετία, όπου σώζεται έκτοτε εκεί με το όνομα "Αγιος Ιωάννης του Σταυρού". Στην Ζάκυνθο περισώζεται μόνο το ένα πόδι του Αγίου Παιδομάρτυρα. (" Βήμα " Πύργου και " Καιρούς " Αθηνών, Μάιος 1890 και εφημερίδα " Ακρόπολη ", Απρίλιος 1980)
•
Το 1791, στην Τασνάδ (Tasnad) της Τρανσυλβανίας, οι Ταλμουδικές τίγρεις διέπραξαν νέα ανθρωποθυσία σφαγιάζοντας τον 12ετή Ανδρέα. Οι Ούγγροι δικαστές, άξιοι της θέσης τους, καταδίκασαν σε θάνατο 4 Εβραίους που κρίθηκαν ένοχοι, μεταξύ αυτών και ο Ραββίνος Καρολυέ ( Karolye ) της Τασνάδ.
• Το 1798, ενώ βασίλευε ο Σουλτάνος Σελίμ ο Τρίτος ( 1789—1808 ) στην Τουρκία, εξαιτίας ανθρωποθυσίας Ορθοδόξου παιδιού, ανευρέθει σε κάποιο Εβραϊκό σπίτι - λίγες στιγμές πριν το θάνατο του - με ανοιγμένες φλέβες και με το κεφάλι κρεμασμένο προς τα κάτω. 60 Εβραίοι κατηγορήθηκαν για το έγκλημα αυτό και καταδικάσθηκαν σε θάνατο δι' απαγχονισμού. Η ποινή εκτε λέσθηκε απαγχονισθέντες ανά 10, στις θύρες του Βεζεστενίου της Κωνσταντινούπολης.
• Ο Δόκτωρ Φέλλερ {Feller} παραθέτει στην " Ιστορία της Μεγάλης Στρατιάς του 1812 " μερικές σελίδες από το έργο που έγραψε ο Στρατηγός του Μεγάλου Ναπολέοντα, ο κόμης Σέγγυρος.
"20.000 άνδρες - λέγει ο ανωτέρω ιστορικός - εκ των οποίων 300 αξιωματικοί διαφόρων βαθμών και 7 στρατηγοί έμειναν στην Βίλνα της Ρωσίας μη δυναμένων των στρατιωτών αυτών λόγω των πληγών και των κακουχιών τους, ν' ακολουθήσουν την οπισθοχώρηση της υπόλοιπης στρατιάς. Οι Λιθουανοί, τους οποίους ενοχοποιήσαμε απέναντι στους Ρώσους και τους οποίους ήμασταν αναγκασμένοι να τους εγκαταλείψουμε στον κίνδυνο, χορηγούσαν αφιλοκερδώς κάθε βοήθεια και φροντίδα για τους ανήμπορους στρατιώτες μας, οι Εβραίοι, τους οποίους στις πρώτες επιτυχίες μας στη Ρωσία τους προστατεύσαμε, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν κατ' ελάχιστο από τις δυστυχίες μας, αλλά απεναντίας οι δυστυχίες αυτές εξήψαν και υποδαύλισαν το αρπακτικό και ληστρικό χαρακτήρα της μυσαράς αυτής φυλής σε ανήκουστο βαθμό. Και αν βέβαια αρκούνταν οι Εβραίοι μόνο στην απογύμνωση των ασθενών θυμάτων, τα οποία είχαν παραλάβει στα σπίτια τους με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, - η Ιστορία δεν θα κατερχόταν μέχρι του να ρυπάνει τις σελίδες της, αναγράφουσα τη ληστεία, την απογύμνωση και τα μαρτύρια, τα οποία είχαν υποστεί οι τραυματίες μας στρατιώτες από τις ειδεχθείς αυτές βδέλλες, αλλ' εκείνο που δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε, εκείνο το οποίο οφείλουμε να καταγγείλουμε σ' όλη την ανθρωπότητα είναι ότι οι Εβραίοι, οι "φίλοι" μας, μόλις προσέγγισαν τα Ρωσικά στρατεύματα, αφού πρώτα ατίμως δολοφόνησαν τους περισσότερους από τους τραυματίες μας, έριξαν γυμνά και μισοπεθαμένα τα θύματα από τα παράθυρα στους δρόμους, σε καιρό δριμύτατου χειμώνα. Επειτα, επαιρόμενα για το "γενναίο" αυτό έργο, τόλμησαν να προσέλθουν στους Ρώσους και υποκρινόμενοι αφοσίωση και πίστη σ' αυτούς, να καυχηθούν με υψηλή φωνή για τα φρικώδη βασανιστήρια στα οποία υπέβαλαν τα θύματα τους. Τέτοια μυσαρά κακουργήματα πρέπει να γίνονται γνωστά και στους σημερινούς και στους μέλλοντες αιώνες. (General Comte de Segur - Histoire de la Grand Annee de 1812 L.Livre XII chap.ll)
• To 1810, στο Χαλέπι, κάποια φτωχιά Χριστιανή μεταπράτρια θυσιάσθηκε στο σπίτι του Εβραίου μεσίτη Ραφφούλ Αγκώνα και από πολλούς άλλους της ίδιας φυλής, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του αίματος της κατά τις εορτές του Εβραϊκού Πάσχα.
• Τον Οκτώβριο του 1812, 3 Εβραίοι στην Κέρκυρα καταδικάζονται σε θάνατο εξαιτίας της ανθρωποκτονίας ενός παιδιού.
Τα δικόγραφα της εν λόγω ανθρωποθυσίας βρίσκονται στα επίσημα αρχεία της Κέρκυρας. Να τί διαβάζουμε σ' ένα φύλλο της εφημερίδας " Ακρόπολης ":
• Το 1815, στο ίδιο νησί της Κέρκυρας, το παιδί του Ι.Ρήγα, ο οποίος μετέπειτα μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια, πέφτει θύμα στο βωμό του Εβραϊκού Μολόχ.
• Το 1823 στην Βηρυτό, ο Χριστιανός Φατάλλας Σαγιέχ, διερμηνεύς του Κωνσταντινοπολίτη κ.Λάσκαρη, φονεύεται με τρομερά βασανιστήρια, από τους Εβραίους, στο σπίτι των οποίων διέμενε. Οι διενεργηθείσες τότε ανακρίσεις απέδειξαν ότι η ανθρωποκτονία αυτή διεπράχθει από τους Εβραίους, χάριν θρησκευτικού εθίμου.
• Το 1825, η προσήλυτος Εβραία Βενούδ είχε δει - διηγείται - κατά το πρώτο της ταξίδι στην Αντιόχεια, ό ταν ήταν 7 ετών και στο σπίτι το οποίο διέμενε, "δύο βρέφη κρεμασμένα από τα πόδια από την οροφή, με το κεφάλι προς τα κάτω". Τρομοκρατημένη ρώτησε τη θεία της, η οποία της είπε ότι τα δύο παιδάκια τιμωρούνταν έτσι, διότι ήταν άτακτα. Με τρόπο αυτά λέγοντα η θεία της, την διέταξε να εξέλθει στο δρόμο για να παίξει. "Κατά την επιστροφή μου" - όπως διηγείται η Βενούδ - "δεν είδα βέβαια τα δύο σώματα, αλλ' αντ' αυτών και στο ίδιο δωμάτιο παρετήρησα πολλά αίματα".
• Το 1829 στο Χαμάθ (Hamath), πόλη της Συρίας, ανευρέθει το πτώμα μιας Οθωμανίδος μικράς, σε κάποιο κήπο στις όχθες του Ορόντο. Το σώμα ήταν φρικωδώς ακρωτηριασμένο και γεμάτο πληγές που προξενήθησαν από επιμήκεις βελόνες που ράβουν τα πανιά των πλοίων. Οι ανακρίσεις απέδειξαν ότι οι διαμένοντες στην πόλη αυτή Εβραίοι απατήθηκαν για το θρήσκευμα της παιδίσκης και προέβησαν κατά λάθος στην ανθρωποθυσία αυτή. Μόλις μετά βίας κατόρθωσαν να γλυτώσουν τη ζωή τους με βοήθεια άφθονου Εβραϊκού χρυσού, εκδιωχθέντες από την πόλη αυτή.
• Το 1830, συμβαίνει το επόμενο γεγονός στο μέσο της Ευρώπης, το οποίο δείχνει το θράσος της Εβραϊκής φυλής, όταν καταλαμβάνεται από τη δίψα του αίματος.
Ο κ. Γερβαλών (Gervalon), Γάλλος έμπορος στο Τορίνο, εισήλθε μια μέρα μαζί με τη σύζυγο του στην Εβραϊκή συνοικία, σε κάποιο εμπορικό κατάστημα Εβραϊκής ιδιοκτησίας, για να αγοράσει μια παλαιά εικόνα. Επειδή όμως οι διαπραγματεύσεις επιμηκύνοντα, η γυναίκα του στενοχωρηθείσα στο σκοτεινό μαγαζί, εξήλθε στο σοκάκι της Εβραϊκής συνοικίας για να αναπνεύσει καθαρό αέρα. Μόλις όμως προχώρησε δύο βήματα, ένα σμήνος Εβραίων δήθεν αλληλομαχομένων την περικύκλωσε κραυγάζον και αλλαλάζον. Με αυτόν τον πανούργο τρόπο κατόρθωσαν να αποκρύπτουν τις φωνές της και σπρώχνοντας την, την έβαλαν σε μια τρώγλη και την έριξαν στο υπόγειο. Εκεί την ξεγύμνωσαν μέχρι τη μέση και έχοντας δύο Ραββίνους επικεφαλής, άρχισαν να ψάλλουν όλοι μαζί.
Ενώ αυτά συνέβαιναν στο υπόγειο, ο σύζυγος παρά-φρων από την ανησυχία και τον τρόμο, αναζητούσε τη γυναίκα του. Τρέχει στον πρώτο αστυνομικό σταθμό και συνοδευόμενος από μερικούς αστυνομικούς, εισορμά στην Εβραϊκή συνοικία κραυγάζω ασταμάτητα ως μαινόμενος "Ιουλία, Ιουλία...".
Τις δυνατές αυτές κραυγές, ο ήχος των οποίων εισχώρησε από κάποιο μικρό φεγγίτη στο υπόγειο, όπου βρισκόταν φυλακισμένη η δυστυχής γυναίκα, τις άκουσε και συγκεντρώνοντας όλες τις δυνάμεις της φωνάζει "Αντώνιε, εδώ είμαι, σώσε με!". Ο κ.Γέρβαλών ορμά τότε ακάθεκτος στο Εβραϊκό σπίτι, ακολουθούμενος από τους αστυνομικούς και βγάζουν από την κρύπτη την δύστυχη γυναίκα.
• Ο Αμόντ, που ταξίδειψε στην Συρία, Αραβία και Αί γυπτο, αναφέρει ότι άκουσε διήγηση από τους Μουσουλμάνους που κατοικούν στα μέρη αυτά ότι "εάν οι Ε βραίοι, οι σταυρώσαντες τον Προφήτη Χριστό, δεν μπορέσουν το Πάσχα των να αγοράσουν κάποιο τέκνο Χριστιανών, διάλεγαν ένα ευτραφές πρόβατο, το οποίο τρυπούσαν με μαχαίρια και μακριές βελόνες, προφέροντας ύβρεις και βλασφημίες κατά του Προφήτου των Χριστιανών και ότι πολλές φορές οι Εβραίοι προσέφεραν σε μερικούς από τις Μουσουλμανικές φυλές μεγάλα ποσά για να τους προμηθεύσουν άρρενα τέκνα Χριστιανών".
Οι κάτοικοι της Αιγύπτου βεβαίωσαν τον περιηγητή, λέει ο ίδιος, ότι " είδαν Εβραίους να εξαγοράζουν αντί αδρών ποσών Ελληνόπουλα από τους αιχμάλωτους του Μεσολογγίου και της Πελοποννήσου και αφού τα εξέθρεψαν τα θυσίασαν κατά την Εβραϊκή εορτή του Πάσχα ".
• Το 1834, αναφέρει και πάλι η προσήλυτος Εβραία Βενούδ, ότι ενώ βρισκόταν στην Τρίπολη της Αφρικής σε κάποιο συγγενή της, από το δωμάτιο της που είχε θέα στον κήπο παρακείμενης Εβραϊκής Συναγωγής, παρέστει μάρτυς σε τρομερό και ειδεχθές θέαμα, από το οποίο διετήρησε έκτοτε ζωντανές αναμνήσεις. Κάποιος γέροντας Χριστιανός έμπορος από το Χαλέπι προσεκλήθει από τους Εβραίους γείτονες της - με τους οποίους είχε εμπορικές συναλλαγές - να έλθει και να γευθεί πορτοκάλια από τον κήπο. Όταν ήρθε στον κήπο αυτό ο γέρων Χριστιανός οι παρευρισκόμενοι φίλοι του Εβραίοι έσπευσαν πράγματι να του προσφέρουν ναργιλέ, ρακή και πορτοκάλια. Ενώ ο δύσμοιρος γέρων βρισκόταν εκεί, 5-6 Εβραίοι πέφτουν ξαφνικά πάνω του τον δένουν, του φιμώνουν το στόμα και έπειτα τον κρεμούν ξεγυμνωμένο από ένα δέντρο με το κεφάλι προς τα κάτω. Μετά από τρίωρη αγωνία σ' αυτή τη δέση και αφού προσήλθαν οι Ραββίνοι και πολλοί άλλοι ομόθρησκοί των, οι Εβραίοι τον έσφαξαν με το πλατύ ειδικό μαχαίρι με το οποίο οι Ραββίνοι σφάζουν τα ζώα που προορίζονται για την διατροφή των ομοφύλων τους. Το πτώμα παρέμεινε κρεμασμένο μέχρι αργά τη νύχτα, ενώ το αίμα έρρεε στην αρχή κρουνηδών και έπειτα κατά σταγόνες στα χάλκινα μεγάλα δοχεία τα οποία είχαν θέσει για τη συλλογή του αίματος κάτω από το κεφάλι του θύματος.>>