Ελλένκο μου!
είδα όσα με γράφεις με το από τας 15 του ενεστώτος γράμμα σου, εγώ δεν ανέφερα άτομον εις το γράμμα να υποθέτης ότι ύβρησα φίλον μας, αλλά απλώς ύβρησα όποιον σε έβαλλεν εις εκείνας τας ιδέας, όπού με προέγραφες. και πάλιν σε γράφω να τον χέσω και να τον γαμήσω το κέρατον, εάν έχη. με γράφεις ότι αδιαφόρηνες. τούτο το γνώρησα προκαιρού οπού δεν σε μέλλει. να με κατηγορήση κανένας δεν δύναται, ή να με βλάψη και όσον έχω το μυαλόν μου, καθώς το έχω τώρα και εάν δεν τον αλλάξω καλόν κατευώδιον, και ο κατηγορούμενος τότες, ας με κλάση τον πούτζον.
είδα ότι ο παππούς πεθαίνει. η συμβουλή μου το γνωρίζεις ότι ήτον τοιαύτη να πηγαίνατε προ τρεις χρόνους χρεωστικώς, ως εις πατέραν και όχι να αρπάξητε την στιγμήν οπού πεθαίνει. αλλά προσφέρετε το σέβας εις αυτόν ως το καθήκον απαιτεί. μα τι να σας κάμω, εγώ πταίστης δεν είμαι, αλλά ούτε προφήτης, αν λοιπόν πεθαίνουν, και ό ένας και ο άλλος καλόν κατευώδιον, και ας είναι καλά εκείνοι οπού θα μείνουν.
θα μάθω ελλένκο μου όταν με ζητείς κελήμη από τούτα τα μέρη. σε είπα εκατόν χιλιάδες φοραίς ότι εδόθεν τέτοια είδη δεν ευρίσκονται και προμηθεύονται δια της Σύρας, Σμύρνης και Κωνσταντινουπόλεως. τι παραπονείσαι λοιπόν και εις αυτό;
τούτο μόνον θα σε παρακαλέσω. επειδή εδώ γυναίκαι να ράπτουν καλά δεν ευρίσκονται να με κόψης τρία υποκάμησα, από χονδρόν πανί να τα ράψητε αυτού εάν αγαπάς και να με τα στείλλης ογλήγορα διότι δεν έχω καθόλου.
τα παιδιά μας ασπάζομαι εκ ψυχής και μένω
την 21 Δεκεμβρίου 1838
Στυλίδα Σύζυγός σου Βάσος Μαυροβουνιότις
να με γράψης εάν έφθασε το
κοπέλι οπού έστειλα εις το
Συκάμηνον, και εάν εδωσες
τροφήν εις τον Μπαρμπαγιάννην.
Ελλένκο μου
Τα χρήματά σου βέβαια δεν λέγω να τα εξωδεύσης, μάλιστα ούτε οβολόν να πειράξης από αυτά. και δεν λέγω ακόμη να τα δώσης εις ανθρώπους χωρίς οικοκυργιόν να σε τα φάγουν, αλλά να τα δώσης εις τιμίους οίτινες έχουν κτήματα να σε δώσουν υποθήκην να είσαι πάντοτε ασφαλισμένη και να λαμβάνης τον τόκον. μάληστα εις ετούτα τα μέρη ευρίσκονται με κτήματα σίγουρα να τα δώσης προς είκοσι τοις εκατόν, και να τα δεκαπλασιάσης, ενώ αυτού τέτοιο κέρδος δεν είναι. ο μισθός είναι πλουσιοπάροχος να εξοδεύσωμεν δια τα οικειακά μας και μας αρκούν, όχι όμως εις τας Αθήνας αλλά εδώ, δια τούτο και μόνον σε λέγω ότι άφευκτα εις ετούτα τα μέρη θα ευπορίσωμε, και θα αυξήσωμεν την κατάστασίν μας, ενώ εις τας αθήνας θα την ελαττώσωμεν, και ο θεός φυλάξη, να μην την χάσωμεν. τα παιδιά μας αυτού φθείρονται Ηθηκώς και ποτέ προκομένα δεν θα τα ιδούμεν και καθώς επιθυμούμεν, ενώ εδώ κακοήθεια εν υπάρχει και κακή συναναστροφή και ευρίσκονται και σχολεία καθ’ όλην την έκτασιν κατάλληλα να σπουδάσουν και τα γράμματα και την ηθικήν.
ο σπητότοπος ευθύς οπού ελευθερωθή από το σχέδιον, τόν θέλω τόπον να τον έχω δεν θέλω γρόσια, τόσον τον επάνω, καλώς και τον κάτο δεν τους πωλώ.
περί της ενεργείας και την {...} μου από αρχηγείον δεν είναι έργον σου να το κιττάζεη, δια τούτο ούτε εις τον Βασιλέα πρέπει να το ειπής ούτε να το λέγης εδώ και εκεί να γελούν.
τα τέκνα μας ασπάζομαι εκ ψυχής καθώς και την Ευγενείαν σου και μένω
ειλικρινής Σύζυγός σου
την 20 μαρτίου 1839 Βάσος Μαυροβουνιότις
λαμία
Γενεόταται σας προσκυνώ,
Και Μετά τους προσκυνισμούς σας φανερόνω ότι δεν λοίπο από το να εροτό Καθιμερινός δια το έσιον τις περιποθητί σας υϊγιας σας Κε επομένως με το παρόν μου να σας φανερόσο ότι κε ερώ έως όρας χάριτη θύα καλώς υϊγιενομεν. Με απορίαν ήδαμεν το να σας καταπήση ο φίλοσας και να ενοχλίσε με την Κυρίαν Κουμπάρα μου με όλον τούτον ήχε δίκαιον εκείνο το οποίον έκαμε έπρεπε να του το κάμη αρχίτερις κι αυτός επρόλαβε κε ήρθε αυτού κε σας ήπε όσα ενάντια ημπόρεσε αυτός ο άνθροπως εστάθη πάντοτε με κακούς σκοπούς εις την ιδίαν όχι μόνιν εδό αλά και εις το Μενίδη80 εμάχονταν την ηκογένιάν σας κε προσπαθούσε πάντοτε Δια να την ενοχή. το έτιον ήτον οπού τον επαρακίνησε δια να έρθη να σας ιπή όσον ηδίνονταν ήταν ετία οπού άπλοσε απάνοτις κε της έπιασε το χέρι κι αφού τον έσπροξε του ήπε να φήγη από το σπήτι μου κε άλιν μίαν φορά να μην ξαναπατίση την πόρταν της λοιπόν αυτός τις απεκρίθη και τις ήπε μην σε μέλη τίποτες κε εγώ να ιδής τη θε να σου κάμω. Πιγενάμενος, εγώ την άλιν ημέραν κε η θύα μου Πενιζέλαινα εις το αρχοντικόν σας μας ήπε όλιν την ηστορίαν ότι αυτό και αυτό μου έκαμεν ο Φίλος και τον έδιοξα. εγώ όμως τις ήπα, ότι κάμνης καλά να το Γράψης του αρχιγού κε αυτή μου είπε, ότι δεν είναι Κουμπάρε πρότιν φοράν οπού μου το έκαμεν, ήτον πολές φορές αλλά εγώ το απόφευγα τοιούτον πράγμα. Δια τούτο σε ηδοποιώ προς τούτοις, ότι η Κυρία Κουμπάρα μου είναι Γυνέκα πεπεδευμένη με μέτρα καλά κε ηποθέρη σύμερον, ότι έχει έναν Άνδραν, ος Σπανίος κε άλλες Γυνέκες τον έχουν εις την Ελλάδα, τόσον εις την υπόληψιν τόσον και εις την θεορίαν, η κοκόνα Γενεότατε είναι τόσον ακλόνιστη και απαρασάλευτη ο νους της καθός η Γενεότι την εξέβρει παρομίος κε εγώ οπού την εξέβρω τόσους χρόνους από το αμπελάκι και εις το μενίδη το όμοιον κι εδό εις τας αθήνας ήξευρε ότι συναναστροφαίς δεν έχει ούτε ημέραν ούτε νίχτα αλά καταγίνετε με τα πεδάκια της και εις την Δουλιά του οσπητίου τις εγώ όμος δεν λοίπο από του να πιγένω εις το Αρχοντικόν σας κε να μου παραπονίτε πάντοτε δια της ηποθέσεός τις. Κε δεν βλέπω να μπένη κανένας άλος άνθροπως παρά μόνον ο αδελφός τις, εγώ όχι μόνον αν έβλεπα το παραμικρόν αλά να άκουγα από κανέναν φίλον μου εις το Καφενίον οπού κάθομαι μέραν κε νύχτα έπρεπε να σας το Γράψω διότι εγώ γνωρίζετε οπού σέβομαι την Γενεότην σας πολύ περισσότερον παρά την Κουμπάραν μου. εγώ γνωρίζις ότι σε έχω μεγάλιν υπόλιψιν ότι τότε οπού με εστεφάνοσες κε μου εβάυτισε και την ερασμίαν η Κουμπάρα μου αλά κε προτίτερις πριν σας κάμω Γονέους σας σέβομαν κε πάντοτε πονούσα το σπιτικό σας, τόρα ε σας ορκίζομε Γενεότατε, εν φόβου θεού και εις την ζωήν του πεδίου μου, ότι ήτον όλα του φίλου σας κακίαν και συκοφάντισιν δια να σας φέρει σε ενόχλισιν έπρεπε να μου Γράψετε να σας πλιροφορίσο περί τούτο κι εγώ ήθελα σας ηπό όλιν την αλίθιαν διατί σας θεωρώ ος Γονέους μου κε οχι ος ξένους κε λοιπούμε δε να ακούω το παρα μικρός εις το αρχοντικόν σας τάχατε δεν ήχατε κανέναν άλον φίλον να σε ηδοπιηση περί της ηκογενίας σας αλά εκείνος οπού ήλθε δίο μίνες κε σας ανακάλιψε κε όχι ημείς οπού ήμαστε τόσους χρόνους οπού ήμαστε εις τας αθίνας κε αν δεν ήδομεν ημπορούσαμεν να ακούσαμεν κε αν ήθλε ηδουμεν τίποτες ή νακούσομεν έπρεπε να Σας Γράψωμεν την ηδίαν στιγμήν. Κι αν καλά όσι άκουσαν το κακορίζικόν του φέρσιμον εκείνον εκατηγόρισαν κε βλέπουν το ευγενικόν τις φέρσιμον καθώς φέρνετε εις τας αθίνας την σήμερον σας ορκίζομε Γενεότατε να βάνετε βάσιν εις εμένα και όχι εις τον εχθρόν σας και αν αγαπάτε να μου Γράψετε να έχω την απόκρισίν σας.
εν Αθήναις την 2 Ιουλίου 1839 Μένω με το προσήκον σέβας
ο Κουμπάρος Σας
Γεώργιος Κάλκος
ο Αλέξανδρος, ο Γεωργάκης και ο Τιμολέων σας ασπάζονται την δεξιάν σας χείρα και είναι καλά.
την 11 αυγούστου 1839 νεραΐδα
Κυρία Ελλένκο!
Αδιάφορος όλως διόλου δια τα οικιακά συμβάντα μεταξύ σου, και του ανδρός σου σεβόμενος το ιερόν τούτο ανδρόγυνον, το οποίο εθεώρουν ότι ο θεός έχει δώσει όλην την χάριν του επ' αυτώ, ήταν πεπρωμένον φαίνεται να υπερισχύσουν αι κακαί εισηγήσεις αναμεταξύ Σας, και να φέρετε την υπόθεσιν εις την κατάστασιν καθ' ην διατρέχετε σήμερον, να λυπήσθε εσείς οι δύο πρώτον, και να θέτεττε και τους σεβομένους υμάς εις την πλέον δεινήν θέσιν, να μην ηξεύρουν πως να φερθούν, και πού να κλίνουν.
Προκαιρού κουμπάρα μου ψιθυρισμοί κακοί, κι ενάντιοι της διαγωγής σου ηκούσθησαν, αλλά γνωρίζων την φρόνησίν σας, και δεν ήχετε καμμίαν αφορμήν να εκπέσητε εις τοιαύτα άτοπα, ούτε επίστευσα, ούτε ηθελησα να κεντήσω τοιαύτην χορδήν, της οποίας η παραμικρά αφορμή αν ήθελε δοθεί προέβλεπα να κακά αποτελέσματα. όταν όμως η υπόθεσις έλαβεν σοβαρώτερον χαρακτήρα, δηλαδή εδόθησαν αιτίαι από το οξύ και απερίσκεπτον φέρσιμόν Σας, να μην έχουν ομιλίαν εις όλα τα μέρη παρά την ιδικήν Σας, και όταν από την ανάγνωσιν του περί δολοφονίας γράμματός Σας προς τον Βάσον, εδόσατε αφορμήν, ηθέλησα να πλησιάσω με πολύ σέβας και συστολλήν να εξετάσω τι μεσολάβησεν τάχα δια να σε θέση εις τοιαύτην κατάστασιν, ώστε να εκτεθής τόσον εις ανυπάρκτους υποψίας; και να διαφημήσης τον Βάσον τόσον και τον εαυτόν σου; δηλαδή τον μεν Βάσον να κηρύξης ως δολοφόνον; και τον εαυτόν σου να θέσης εις τας εικασίας του κόσμου να υποθέττουν ότι κάποιαν αφορμήν έλαβεν ο Βάσος να σε το κάμη; ήμην εις απορίαν ας όψονται κουμπάρα μου οι ανόητοι (αν ήτον φίλου) οίτινες σ' εμβάσαν την ιδέαν αυτήν της δολοφονίας, και επί κεφαλής των ας πέση κεραυνός, διότι καθόσον τούτη όλη η σκηνή άρχισεν να μεγαλήνεται από ταύτην την περίστασιν, και να γίνεται σοβαροτέρα αναμεταξύ Σας.
έως αυτού προχωρήσας και μην έχων άλλην καμμίαν ιδέαν, περίμενα να ιδώ τι θελει εύγει από τούτο; ήλθεν ο αυτάδελφός σου Δημητρός [Ιωαννίτης] και συνήλθον οι αδελφοί Σας και ο Βάσος, τί ωμίλησαν τί είπον δεν ηξεύρω. είναι μάρτυρες όλοι ότι ούτε καν ηθέλησα να ερωτήσω τί έτρεξεν περί δολοφονίας, και έως πού φθάνει η υπόθεσις με την ελπίδα, ότι η συνέλευσις ταύτη έμελλεν να διασκεδάση όλα τα διατρέξαντα. ο Δημητρός όθεν ανεχώρησεν δια Αθήνας, κι εγώ ευρέθην απομακρυσμένις του Βάσου δεκαπέντε ημέρας δι' άλλην υπηρεσίαν.
μεταβάς είς Λαμίαν εις ταύτν την περίστασιν, και εις την περιοδείαν μου γύροθεν των χωρίων του όρους Οίτης πολλοί φίλοι Σας με ηρώτησαν ως πλησιέστερον να μάθουν τι τρέχει μεταξύ σού και του Βάσου, κι εγώ τους ηρνούμην τα πάντα υπερασπιζόμενος την τιμήν σου και την σύμπνοιαν κατηγορών τους ραδιούργους οίτινες κοινοποίησαν ταύτα.
επειδή μοι εδόθησαν τόσαι αφορμαί, όταν επέστρεψα ενταύθα ετόλμησα να ερωτήσω τον Βάσον δια να με κάμη κοινωνόν των περιστάσεών σας, ως και διακιολογίας του αντέτεινα, η ψυχή μου δεν το έλεγεν να σε κατακρίνουν, εφιλονίκησα δε ισχυρίσθην κράτιστα εις τας κακάς και πλαγίας εισηγήσεις των φίλων του Βάσου, κάθε ευσυνείδητος τούτο έπρεπε να κάμη, τέλος στεναχωρηθείς ο Βάσος με είπεν, "δια να εύγης από την απάτην κι εσύ ανέγνωσε το γράμμα της προς τον ερρωμένον."
το ανέγνωσα δύω τρεις φοραίς, το παρετήρησα μήπως ήτον πλαστόν, τι να σε ειπώ κουμπάρα μου επείσθην, και άρχισα να δακρύζω, εις την κατάστασιν όπου σε είδα εκτεθειμένην. σε παραδειγμάτησα εν συνειδήσει με την ποτέ γυναικάδελφή μου, ήτις αλησμονήσασα, τον ωραιότερον άνδρα της Ελλάδος, τον πλουσιώτερον και τον ευηποληπτότερον τότε σύζυγόν της, μετά δύω μήνας αφ' ού εθανατώθη και εσυζεύχθη άλλον, όλως διόλου ανάξιον του ονόματός της και της υπολήψεως. εσιώπησα εγώ ο πλέον θερμότερος υπερασπιστής των δικαίων σου, ενάντιος και πολέμιος των κατά σού ενεργειών των φίλων του Βάσου, κι έμεινα άφωνος.
εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκόμενος είδα χθες ότι με επιφόρτισες να σε γράψω. είδα και την τροπολόγησιν του περί ού ο λόγος γράμματός σου προς τον ερρωμένον πως έγινεν να βλαφθής παρ’ ενός υποκειμένου. το ευρίσκω πιθανόν αλλά παρατηρώ ότι όσον σημαίνει τούτο το έγγραφον κατά σού νομικώς δεν σημαίνει εις το πνεύμα του Βάσου. Ο Βάσος Κουμπάρος μου βασίζεται περισσότερον εις τας πληροφορίας των φίλων οίτινες αδίκως δικαίως μαρτυρούσι κατά σου παρά εις το έγγραφον εκείνο. πιστεύει κι αυτός, καθόσον εξηγήθημε να έγινεν ως γράφεις, μ' όλον οπού τούτο είναι δυσαπόδεικτον, και δύσκολον να σε αθωώση, αλλά τας κατά σού κατηγορίας των φίλων του, στηριζόμενος εις πράγματα τας φυλάττει εις τον κόλφον του αναποσπάστους. το δε υποκείμενον το οποίον έχεις αντικείμενον, ούτε καν το συλλογίζεται μ΄όλον οπού φρόντησεν να σε αποδείξη ένοχον, και επέτυχεςν αν έχη ως γράφεις.
τούτων ούτως όλων εχόντων τι να ειπώ άλλο κουμπάρα μου δεν ηξεύρω μόνον τούτο έχετε τέκνα και όπως δήποτε και αν ακολουθήσουν τα περιστατικά σας η εγκάρδιος σχέσις μεταξύ σας {...} από τα φίλτρα πάντοτε θα φυλάττεται. είμαι γνώμης λοιπόν να σταθής γενναία, να λυπηθής και η ευγενεία σου τα τέκνα σου, (καθώς βλέπω ότι τα λυπήται και ο Βάσος) και να φροντίσης να φέρης την πρώτην σου υπόληψιν εις τον τόπον με άλλους λόγους, ή από εχθρούς έπαθες ή από αννοήτους φίλους τούτο, να αγκαλισθής μίαν αυστηράν ηθικήν εις το στάδιον της ζωής σου, χωρίς να παρασυρθής από θυμούς, και από ανεκδικήσεις, και από κανέναν άνθρωπον, και με τον καιρόν και εις τους φίλους του Βάσου θέλεις αποδείξη ότι απατήθηκαν, και εις τον Βάσον ότι παρασυρθείς από κακάς εισηγήσεις, και δεν επίστευσε εσένα την οποίαν ελάτρευεν. χωρίς δε να σε ενοχλώ με περισσότερα εύχομαι από καρδίας την διάλυσιν όλων τούτων, δι’ ειρηνικής εξετάσεως με καλόν πέρας. η σύζυγός μου σας προσκυνεί και λυπείται ωσαύτως εγώ μενω εις τας προσταγάς σου ειλικρινής και πρόθυμος.
Ν.[ικόλαος] Κ. Κασομούλης.
Κουμπάρα μου Ελλένκο!
Ανέγνωσα με συνείδησιν της ψυχής μου το από τας 28 του τρέχοντος σταλλέν μοι γράμμα σου και είδα τας εν αυτώ δικαιολογίας σου. χωρίς να επέμβω να εξετάσω πως θέλεις θεωρή τον Βάσον εις το εξής, σοι λέγω πάλι ότι η άμεσος σχέσις σας μετά του Βάσου θέλει είναι τα τέκνα σας. ο Βάσος έκλαυσεν δια τα περιστατικά όπου σε απήντησαν πλην ευρέθη και εις θέσιν δεινή και όλη η δουλειά είναι αίτιον να δυνηθή κανένας να εύρη την θεραπείαν.
ο Βάσος πριν λάβω το γράμμα σου, με είπεν ότι με τους αδελφούς σου ενταύθα ομιλήσαντες έμειναν σύμφωνοι, δια να παύσουν οι κατασού κρισολογίαι των τυχόντων να μεταβής εις τα νησιά με τα τέκνα σου να ησυχάσης, (δεν ηξεύρω αν είναι τούτο αλήθεια) ο Βάσος δεν ψεύδεται και πείθομαι. επί τη βάσει λέγει της συμφωνίας ταύτης και δια να ξεπληρώση τα χρέη του εις Αθήνας, αποφάσισεν να σείρη τον μισθόν του και να τον λαμβάνη εις λαμίαν, διά μέσου άλλου, και τούτο αφ' ού τον δυσκόλευεν τόσον καιρόν το έκαμε προχθές με τους άνωθεν λόγους.
ούτε δια τα όπλα, και δια τα ρούχα του, ούτε δια αυτά πρέπει να συλλογίζεται κανένας τόσον, όταν έφθασαν τα πράγματα ή δικαίως ή αδίκως εις ταύτην την καταστασιν μεταξύ σας εκείνο το οποίον φρονώ εγώ Κουμπάρα μου, και λέγω και εις δύω Σας είναι όπως και αν έγινεν, να διατηρήσητε την υγείαν των τέκνων Σας και εις αυτά να ευρίσκετε και οι δύω την παρηγορίαν Σας. σε βλέπω ασθενήν, αγανακτησμένην, ληποθυμησμένην! βέβαια μία ευαίσθητος καρδία δεν ήτον δυνατόν να αδιαφορίση τόσον ώστε να μην την μέλλη αλλά να ιδής τον Βάσον και να τον Λυπιθής! κουμπάρα μου. ο τόπος δεν τον χωρεί, αι νύκταις του φαίνονται απέραντες αι ημέραις σκοτεινές, και βλέπων τον εαυτόν του, πόσον έχασεν και χάνει εις τοιαύτην περίστασιν είναι απαρηγόρητος. τι χρειάζεται λοιπόν δια να διατηρηθή η μεταξύ σας αγάπη μ' όλας τας προσβολλάς τας οποίας έλαβεν η καρδία Σας. καθώς προείπα πρέπει να φυλάξητε τα τέκνα Σας, να κλείσετε πλέον τα αυτιά σας από τον έναν και τον άλλον, και επειδή ο Βάσος πονεί τα πεδία και εις την κατάστασιν οπού ήλθεν η υπόθεσις δεν ημπορεί να έλθη εις Αθήνας να τα ιδή. στείλλε τον Αλέξανδρον δια να τον έχη να τον πονή. καθώς βλέπομεν, δια να ευρίσκουν και οι φίλοι Σας καιρόν να μεσολαβούν και να σβύσουν το πυρ το οποίον άναψε εις τας καρδίας Σας. και με τον καιρόν εάν δεν εξαφθήτε πάλιν από άλλα περιστατικά, να προχωρήσητε περισσότερον εις την συνεννόησίν Σας. Τι να σας είπω άλλο κουμπάρα μου δεν ηξεύρω. είσαι γνωστική και φρόντησε να σβύνης πλέον παρά να ανάπτης, και στάσου γενναία καθώς σε προγράφω.
ασπάζομαι τα τέκνα σου και μένω ο κουμπάρος σου
Νικόλαος Κασομούλης
την 30 Αυγούστου 1839
Στυλίδα
η σύζυγός μου και η αυταδέλφη μου σας προσκυνούν.
με λυπηρά αισθήματα δια τα συμβεβηκότα. και τόσον
περισσότερον οπού δεν έλαβον την τύχην να σας γνω-
ρίσουν και μεολλάβισαν τα δινά ταύτα.
προς την Ελέγκω Βάσσου
Σεβαστή μοι Κομπάρα
Το από τας 13 του ενεστώτος γράμμα σου προς εμέ το ανέγνωσα εις τον Βάσον, όστις με επιφόρτισε να σε ειπώ αυτολεξί.
ότι ομίλησεν με τον Δημητρόν [Ιωαννίτην] όταν ήταν εδώ να μεταβής εις ένα νησί ή εις την τζιάν δια να αποφύγης του κόσμου της πρωτευούσης την καταισχύνην πρώτον και δεύτερον εκεί οπού ημπορούσες να ζήσης με 200 δραχμάς τον μήνα καλλήτερα παρά εις τας Αθήνας με 1500. επιή τόσην δύναμιν κατά το παρον εξόδων είχε να στέλνη εις τα παιδία του διότι δεν έχει παραπάνω.
όσον δια τον Σκουρτανιώτην μ' είπεν να σε γράψω ότι ο Σκουρτανιώτης σύντροφος ων του Βάσου εις τας προσόδους καμμίαν φοράν κατά την συμφωνίαν των λογαριασμών δεν τον έδωσεν, παρά μόνος τους και τα είσπραξεν, και τα εξόδευσεν, κέρδος ή ζημία έκαμε κανένας δεν ηξεύρει, διότι ποτέ την συντροφίαν δεν ερώτησε τι να πωλίση και τι να αγοράση; Ο Βάσος νομίζων, ότι είχε κέρδος μεγάλον και όχι ζημίαν απαιττεί μάλιστα δια να λάβη, και έτζι είναι δίκαιον, αυτούς τους λόγους θα ειπείς του Σκουρτανιώτη δια ν' αποφύγης την πληρωμήν των όσων σε ζητή. Οι σύντροφοι συμπράττουν όταν συμφωνήσουν και κανένας δεν ενεργεί μόνος του. και να ζητή και από κανέναν δεν δύναται να ακολουθή μόνος του εκείνην την δουλειάν βάνει επίτροπόν του. Ο Σκουρτανιώτης επειδή δεν εφ....εν ταξιν εις την συντροφίαν αυτήν, ούτε εγώ γνωρίζω αυτόν σύντροφον. αυτοί οι λόγοι είναι αρκετοί να υπερασπισθής κατά του Σκουρτανιώτη εάν δε εισάξη εις δίκην.
περί της καταδρομής του την οποίαν τον ετοίμαζιν, και την αποποιήθης με είπεν να σε ειπώ.
ότι ο Βάσος δεν εφοβήθη ποτέ από φρονήμους εχθρούς, όχι από ανοήτους. άνθρωποι οίτινες δεν ιξεύρουν να προφυλάξουν τον εαυτόν τους, πως έμελλον και ημπορούσαν να κατατρέξουν τον Βάσον; έμαθε μάλιστα ότι εσύ η ίδια τον εφοβέρησες με κάτι αλύσους τους οποίους έχεις, και τους οποίους τους επαρρησίασες εις τον Στρατηγόν [Χριστιανό] Σμαλτζ. με αυτά λέγει έπρεπε να πεθάνη ο Βάσος; με ψευτιαίς; με φλυαρίαις του ενός και του άλλου;
χωρίς να του γράψης λέγει τι διοργάνωνες δια την καταδρομήν του, και τι είπες, και γνωρίζει έως και την τρίχα, καθώς και ότι σε συμβουλεύουν οι φίλοι σου να κάμης, και μη στοχάζεσαι, λέγει, διότι ευρίσκεται εις τα μεθύσια και δεν ήξευρεν, τι γίνεται εις το σπίτι του, και το παραμικρόν το γνωρίζει. λέγει δε ότι εκείνοι οι φίλοι οπού σε συμβουλεύουν, εκείνοι σε έφαγαν και το κεφάλι.
με είπεν να σε ειπώ ακόμη ότι ο Μεγαλειότατος τον Βάσον εχθρόν δεν εδύνατο να τον κάμη, από ότι τον έκαμεν περισσότερον. και αυτόν και τους εκατόν σου, και την οικογένειάν σου λέγει ακόμη, δε, να ειπείτε εις τους εχθρούς του Βάσου χαράμι να τους γενή, ότι ημπορέσουν ας του κάμουν, διότι από τέτοιους κινιγήδες δεν φοβείται, επειδή εις σάποιο σανήδι δεν παττεί.
δια τα παιδιά σου λέγει καθώς τα κατηύθηνες και τα έκαμες δεν έχει άλλο παρά εις τον θεόν να σε αφήση και έπρεπεν να τα λυπηθής πριν κάμεις το κίνημα τούτο και όχι τώρα αφ' ού τα εφόνευσες!
αυτά με είπεν ο Βάσος όλα να σοι τα γράψω και είναι του αυτού λόγοι.
εγώ θα σε προσθέσω, ότι η συμβουλή, την οποίαν σε έδωσεν να μεταβής εις ένα ήσυχον και ασφαλές μέρος, είναι η πλέον καλητέρα ιδέα. διότι εις τας Αθήνας καθώς βλέπω εις το γράμμα σου, όλοι σε έλαβον ως αντικείμενον, και δεν θα ησυχάσεις, όσον καλά πλέον κι αν φέρεσαι. τι να σε ειπώ Κουμπάρα μου! σε έγραψα και εις τον 1ον γράμμα, ότι ήμουν ο πρώτος υπερασπιστής σου, και έπειτα εβουβάθην! ο κόσμος δεν πα΄γει ζητώντας την αλήθειαν να εύρη, που θα εύρεις δέκα, είκοσι, τριάντα, σαράντα να τους πληροφορήσης και να τους πείσης να σε δικαιώσουν! γνωρίζεις πολλά καλά ότι το γυναικείον φύλλον υπόκειται περισσότερον εις τας κατακρίσεις! δια τούτο και τόσαις προλήψεις των δεινών με διαφόρους νόμους και ήθη το έδεσαν. όπως και αν συνέβησαν τα πράγματα, επαναλαμβάνω να σε ειπώ άλλο να μην φροντίσης, παρά με την διαγωγήν σου να πνίξης την κατάκρισιν των φίλων και εχθρών σου, και την διατήρησιν των τέκνων σου. άφησον δε εις τον καιρόν τα πάντα. όστις πολλάκις έκαμε θαύματα εις πολλά δεινά και μάλιστα τοιαύτης φύσεως περιστατικά, και ελπίζω εις τον θεόν ότι μετανοημένη δεν θέλεις ευρεθή.
εάν τα λοιπά νησιά δεν τα βλέπεις κατάλληλα, διότι είναι δύσκολον να ξεμάθης την πολιτικήν ζωήν, κι αν το στοχάζεσαι καλόν πέρνα με τα παιδιά σου εις Χαλκίδαν. εις την Χαλκίδαν ελπίζω να εύρηςυπερασπιστάς των δικαίων σου, και φίλους περισσοτέρους να μη θέλουν το κακόν σου. και είσαι εις μίαν πόλιν οπωσούν, ήτις ησυχάζει την λύπην σου και να αποφύγης όσους σε δακτυλοδεικτούν, ή δια να δικαιώσουν τον Βάσον ή από φθόνον πλέον να κατατρέξουν την ευγενείαν σου.εις την χαλκίδαν με το εδικόν σου εισόδημα εκ του κεφαλαίου σου, και με τας 200 δραχμάς απενάς καθώς αυτού, και λείπεις από τους τριβόλους της ραδιουργίας κατασού. Αυτά γνωρίζω και σε λέγω εγώ, όστις εύχομαι να ιδώ εξομαλυσμένην την μεταξύ σας λογοτριβή, και πάλιν η ευγενεία σου στοχασμένη είσαι, και εάν το ευρίσκης αλλέως καλήτερα, εύχομαι τον ίδιον καλόν πέρας.
ο ειλικρινής σου κουμπάρος Νικόλαος Κασομούλης
τη 22 Σεπτεμβρίου 1839, Στυλίδα
η σύζυγός μου και αυταδέλφη μου σε προσκυνούν.
ασπαζόμεθα δε τα τέκνα σας όλοι εκ ψυχής.
απο το αρχείο του Βάσου που αποδελτίωσε και εξέδωσε ο Στέφανος Παπαγεωργίου
έκανε ο,τι μπορούσε για να σώσει το γάμο