Εν γένει ακατανόμαστα όργια λαμβάνουσι καθ' εκάστην χώραν , όσα δεν διεπράχθησαν παρά των Μπολσεβίκων , οίτινες μεταξύ άλλων , εσεβάσθησαν τας ελληνίδας κόρας και γυναίκας , ενώ ο εθελοντικός στρατός ητίμασεν αυτάς.
(...)
Εν τοις χωρίοις των κυβερνείων Κουμπάν και Μαύρης Θαλάσσης ελληνικοί γεωργικοί πληθυσμοί ληστεύονται , ατιμάζονται και κρεουργούνται , οι δ' εν ταις πόλεσι παντοίας υφίστανται αφαιμάξεις παρά των αξιωματικών του Εθελοντικού Στρατού.
- Οι διώξεις των Ελλήνων δεν ξεκίνησαν από τους Μπολσεβίκους. Απ' τον 19ο αι. είχαν ξεκινήσει με την εφαρμογή του πανσλαβισμού/εκρωσισμού. Ελληνικά σχολεία έκλειναν ή καταλαμβάνονταν από τους Ρώσους και γίνονταν ρωσικά.
- Ως το 1928 είχαν έρθει από την Ρωσία στην Ελλάδα 58.526 Έλληνες.
- Για 15 χρόνια μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων τα πράγματα πήγαιναν σχετικά καλά. Το 1926 - 1930 άνοιξαν πολλά ελληνικά σχολεία στην Μαριούπολη , στην Κριμαία και στον Καύκασο. Απ' το 1937 τα πράγματα άλλαξαν. Ο Στάλιν, θέλοντας να σοβιετοποιήσει τις εθνικές μειονότητες , έκλεισε ελληνικά σχολεία , εφημερίδες , εκδοτικούς οίκους και θέατρα. Οι Έλληνες συγκαταλέγονταν μεταξύ των "απάτριδων" - "απάτριδες" ήταν πάντα οι κεφαλαιοκράτες . Θεωρήθηκαν ύποπτοι κατασκοπείας. Πολλοί Έλληνες ( Μαριούπολη , Κρασνοντάρ, Ροστόβ - 1938 , 1942 ) εξορίστηκαν ( Αρχαγγέλσκ , Κόμι , Σιβηρία, Καζακστάν ).
- Στις 2/6/1944 και 24/6/1944 εκτοπίζονται οι Έλληνες , οι Βούλγαροι , οι Τούρκοι , οι Γερμανοί, οι Ιρανοί και οι Αρμένιοι της Κριμαίας ( συνολικά πάνω από 37.000 άτομα ) στο Ουζμπεκιστάν και στο Καζακστάν με την κατηγορία της συνεργασίας με τους ναζί.
- Μέχρι τις 28/6/1944 εκτοπίζονται απ' το Κρασνοντάρ και το Ροστόβ 8.300 Έλληνες με την κατηγορία πως βρέθηκαν στην κατοχή τους 67 τουφέκια και αυτόματα όπλα και 60 ρεβόλβερ.
- Τον Ιούνιο του 1944 εκτοπίζονται από την Γεωργία , την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν 16.375 Έλληνες στο Καζακστάν.
- Στις 14/6/1949 νέες εξορίες 41.618 Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου στο Καζακστάν . Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών διαμρτυρήθηκε. Οι Σοβιετικοί το έκλασαν. Στις 12/10/1949 το ελληνικό υπ.εξ. διαμρτυρήθηκε για τον εκτοπισμό ( "εθελοντική αποχώρηση" ) 17.000 Ελλήνων της Γεωργίας.
- Στις 10/8/1951 εκτοπίζονται από την Γεωργία Έλληνες , Τούρκοι και Αρμένιοι που την είχαν γλιτώσει στις 29/5/1949 και στις 21/5/1950.
- Στις 17/9/1955 δόθηκε αμνηστία σε όσους είχαν συνεργαστεί με τους ναζί το 1941 - 45. Επιτράπηκε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους , αλλά με εξαιρέσεις. Οι Έλληνες , οι Βούλγαροι και οι Αρμένιοι δεν επιτρεπόταν να επιστρέψουν στην Κριμαία. Αρκετοί Έλληνες παρέμειναν στους τόπους εξορίας τους αφού τα σπίτια τους στις πατρίδες τους τα είχαν δεσμεύσει δίνοντάς τους σαν αποζημίωση εξευτελιστικά ποσά ή και τίποτα.
- Το 1957 ήρθαν στην Ελλάδα 20.000 Έλληνες απ' την Ρωσία. Το 1965 -67 άλλοι 13.500.
- Σήμερα οι Έλληνες της πρώην ΕΣΣΔ υπολογίζονται σε 400.000 - 500.000.
- Το 1989 οι Έλληνες της Γεωργίας ήταν 100.000 . Με την μετανάστευση όμως στην Ελλάδα , στην Κύπρο και στην Ρωσία δεν έχουν απομείνει σήμερα περισσότεροι από 27.000. Ίσως και λιγότεροι.
πηγή : Αλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού , τόμος 8
