Το Βαλκανικό Μέτωπο την εποχή του Ιουστινιανού
Το 541 οι αλταϊκής ( ουννικής ) καταγωγής Ονόγουροι Βούλγαροι λεηλάτησαν την Βαλκανική και έφτασαν ως την Κόρινθο νότια και τα προάστια της Κωνσταντινούπολης ανατολικά. Ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Βελισάριο από την Μεσοποταμία. Ο Βελισάριος άλλο που δεν ήθελε , αφού υπήρχαν φήμες για απιστία της συζύγου του. Οι Ονόγουροι αποχώρησαν προς τον βορρά.
Άλλοι αντίπαλοι της αυτοκρατορίας στην Βόρεια Βαλκανική ήταν τα γερμανικά φύλα των Γεπίδων (
Γήπαιδες ) και των Ερούλων. Ο Ιουστινιανός χρηματοδότησε το 552 τους ομοεθνείς τους Λογγοβάρδους προκειμένου να τους εξουδετερώσουν.
Τον 6ο αι. οι αλταϊκής καταγωγής Άβαροι συγχωνεύθηκαν με ουννικά υπολείμματα και τουρκικούς λαούς και υπέταξαν τους Σλάβους. Το 544 Ονόγουροι Βούλγαροι και Σλάβοι λεηλάτησαν εκ νέου την Βαλκανική. Το ίδιο έτος οι Άντες ( μάλλον πρωτοσλαβικός λαός ) που ζούσαν βόρεια της Μαιώτιδος Λίμνης ( Αζοφικής Θάλασσας ) λεηλάτησαν την Θράκη. Σλαβοβούλγαροι επέδραμαν και το 550 - 551.
Στο ουννικό μέτωπο τώρα ο Ιουστινιανός έστρεψε τους Ουτιγούρους ( ή Ουτρίγουρους ) Ούννους κατά των ομοφύλων τους Κουτριγούρων Ούννων . Και τα δύο αυτά ουννικά υπολείμματα ζούσαν στις πεδιάδες του Τάναϊ ( Ντον ). Το 559 οι Κουτρίγουροι , ακολουθούμενοι από Σλάβους , εισέβαλαν στην Βαλκανική : έφτασαν ως τα στενά των Θερμοπυλών , λεηλάτησαν την Θράκη και έφτασαν έξω απ' την Κωνσταντινούπολη. Ο Ιουστινιανός ανακάλεσε στην στρατιωτική ενέργεια τον απόστρατο Βελισάριο για να τους αντιμετωπίσει. Αυτός κατάφερε να τους αναχαιτίσει .
Καθώς οι Κουτρίγουροι επέστρεφαν στα εδάφη τους χτυπήθηκαν από τους Ουτιγούρους . Το 560 οι Κουτρίγουροι και οι Ουτίγουροι υποδουλώθηκαν στους Αβάρους. Τον 7ο αι. οι πρώτοι αφομοιώθηκαν απ' τους Βουλγάρους που εγκαταστάθηκαν βόρεια της θάλασσας του Αζόφ , ενώ οι δεύτεροι ενώνθηκαν το 576 με τους τουρκικούς λαούς του Καρς.
Οι Άβαροι μετακινήθηκαν απ' τα βόρεια του Καυκάσου προς τον Δούναβη . Ο Ιουστινιανός προσπάθησε να τους στρέψει κατά των Φράγκων. Αργότερα ο αβαρικός κίνδυνος απασχόλησε και πάλι το Βυζάντιο.
Ο Περσικός Πόλεμος του Ιουστινιανού
Οι Βυζαντινοί και οι Πέρσες συγκρούονταν για την Αρμενία και τον Καύκασο. Ο βυζαντινός στρατός υπό τον Σίττα νίκησε τους Πέρσες του Καβάδη Α΄το 528. Το 529 όμως οι Πέρσες νίκησαν τον βυζαντινό στρατό που διουκούσε ο 24χρονος και άπειρος τότε Βελισάριος στην μάχη του Δάρας. ( Το Δάρας ήταν το ακροτελεύτιο βυζαντινό οχυρό στη Μεσοποταμία. ) Οι σύμμαχοι των Περσών Λαχμίδες Άραβες εισέβαλαν στην Συρία και ο Καβάδης Α΄ επέδραμε ξανά εναντίον του Δάρας. Ο Βελισάριος όμως , περισσότερο έμπειρος τώρα , σημείωσε περιφανή νίκη κατά των υπέρτερων περσικών δυνάμεων.
Ο Ιουστινιανός συμμάχησε με την ηγεμονίδα του βορείως του Καυκάσου ουννικού ή τουρανικού ( τουρκικού ) λαού των Σαβείρων , την Βόα. [ Οι Σάβειροι αφομοιώθηκαν αργότερα από τους Αβάρους. Κατά μια άποψη η Σιβηρία έλαβε το όνομά της από δαύτους .] Μάλιστα η ικανή αυτή καλλονή αμαζόνα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη όπου την υποδέχτηκαν με τιμές.
Με την συμμαχία αυτή η Βόα με τους Σαβείρους της επέδραμε κατά των Περσών.
Ο Καβάδης Α΄, εκμεταλλευόμενος την εξέγερση των Σαμαρειτών της Παλαιστίνης κατά του Βυζαντίου , εισέβαλε στη Συρία. Ο Βελισάριος που έσπευσε να τον αντιμετωπίσει ηττήθηκε στο οχυρό Καλλίνικον . Ο Ιουστινιανός αντικατέστησε τον Βελισάριο με τους Μούνδο και Σίττα. Ο Καβάδης Α΄ πέθανε στις 13/9/531. Ο γιος και διάδοχός του Χοσρόης Α΄( 531 - 579 ), προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του στην Περσία , υπέγραψε με τον Ιουστινιανό την "απέραντη ειρήνη" ( 532 ). Η Ιβηρία ( Γεωργία ) δόθηκε στους Πέρσες και η Λαζική ( Αμπχαζία ) δόθηκε στους Βυζαντινούς.
Η "απέραντος ειρήνη" κράτησε μόλις 8 χρόνια. Ο Χοσρόης , έχοντας αναμορφώσει το κράτος του , άρχισε πάλι εχθροπραξίες στην Αρμενία. Το 538 σκοτώθηκε ο Σίττας στην Αρμενία από φιλοπέρσες επαναστάτες Αρμένιους. Εκείνη την εποχή ο βυζαντινός στρατός ήταν απασχολημένος με τους Γότθους στην Ιταλία. Έτσι , το 540 , ο Χοσρόης κατέλαβε το Δάρας και εκπόρθησε την Αντιόχεια. Έσφαξε τους κατοίκους της και λεηλάτησε την πόλη. Έπειτα κατέλαβε την Λαζική.
Το 541 ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Βελισάριο απ' την Ιταλία . Στην Ανατολή ο Βελισάριος είχε επιτυχίες , αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει στην Κωνσταντινούπολη γιατί η σύζυγός του Αντωνίνα ανέπτυξε ερωτικό δεσμό με τον θετό γιό του Θεοδόσιο !
Τον δεσμό αυτό αποκάλυψε στον Βελισάριο ο γιος του από προηγούμενο γάμο ή μια άλλη ερωτική σχέση της Αντωνίνας , κάποιος Φώτιος . Ο Βελισάριος φυλάκισε τον Θεοδόσιο. Η Αντωνίνα όμως ορκίστηκε συζυγική πίστη , και με την παρέμβαση της αυτοκράτειρας Θεοδώρας , ο Θεοδόσιος αποφυλακίστηκε και φυλακίστηκε ο καταδότης Φώτιος ! Τα παραπάνω μας μεταφέρει ο ιστοριογράφος Προκόπιος που αποστρεφόταν τόσο την Αντωνίνα όσο και την Θεοδώρα.
Το 542 οι Βυζαντινοί υπέστησαν νέα ταπεινωτική ήττα κοντά στο Τίβιο. Τελικά , το 545 , υπογράφηκε νέα βυζαντινοπερσική συνθήκη ειρήνης . Οι εχθροπραξίες όμως δεν έπαψαν στη Λαζική.
Κι άλλη συνθήκη υπογράφηκε το 547 : το Δάρας θ' ανήκε στο Βυζάντιο , έγιναν εμπορικές συμφωνίες και τέλος οι Βυζαντινοί θα έδιναν κάθε χρόνο 30.000 χρυσά νομίσματα στους Πέρσες. Η ειρήνη αυτή ήταν να διαρκέσει 50 έτη. Γρήγορα όμως θα ξανάρχιζαν οι συγκρούσεις .
Ερυθρός ( Κιδαρίτης ) Ούννος πολεμιστής σε σχέδιο του Χρήστου Γιαννόπουλου. Οι Λευκοί ( Εφθαλίτες ) Ούννοι και οι Ερυθροί Ούννοι έμειναν στην Ασία και απασχόλησαν κυρίως τους Πέρσες. Οι Μαύροι Ούννοι του Αττίλα ήταν που απασχόλησαν τους Ευρωπαίους .