Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Ζαποτέκος]

Μαρτυρίες από τον πλέον συκοφαντημένο Ορθόδοξο, τον Αθανάσιο τον Πάριο, που τα λεγόμενα του αφορούσαν τη στάση του απέναντι στο ενδεχόμενο να υπάρξει απελευθέρωση αλλά να υπερισχήσει το πνεύμα της δυτικής αθεΐας ή στην ελπίδα να υπάρξει απελευθέρωση χωρίς απώλεια της πίστης.

Δυστυχώς, τις παρακάτω σημαντικές μαρτυρίες στις δύο πρώτες εικόνες τις αγνοούσα μέχρι πρότινος, την ώρα που αποτελούν σαφές αντίβαρο για τα όσα γνωρίζαμε για την σκέψη του, έχοντας παρασυρθεί από τους εμμονικούς εθνοφοβικούς για τους οποίους οφείλει να αποτελεί κανόνα ότι λένε πάντα ψέματα ή μισές αλήθειες, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο, δηλ. για κάθε τι που γράφουν πρέπει να προηγηθεί διασταύρωση μέχρι να γίνει αποδεκτό. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε ανώνυμους παραχαράκτες του διαδικτύου, αλλά και σε αναγνωρισμένους ιστορικούς, που δυστυχώς, η ιδεοληψία τους, αποδείχτηκε ισχυρότερη από την επιστημονική τους εντιμότητα...

Είναι φανερό λοιπόν ότι κανένα πνεύμα "εθελοδουλείας" δεν υπήρχε αλλά αντιθέτως, πίστευε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι Έλληνες έχουν απωλέσει την αρχαία δόξα τους ευρισκόμενοι κάτω από την δουλεία των βαρβάρων.

Και το σημαντικότερο, μιλάμε για τον Αθανάσιο τον Πάριο, έναν εκπρόσωπο του "ρωμέικου πνεύματος", που σε εξαιρετικά σαφείς αναφορές δηλώνει:

- Είμαστε "παιδιά Ελλήνων" και "Έλληνες",
- Πρέπει να διασώσουμε χωρίς βαρβαρισμούς την πάτριο γλώσσα,
- Το γένος μας έχει προσφέρει πολλά καλά και μεγάλα
- Τώρα τα πάντα έχουν υποδουλωθεί στους βάρβαρους Τούρκους
- Επαινεί και χαίρεται για την καταστροφή των Τούρκων στο Τσεσμέ που αποτελεί μεγαλουργία των Ορθοδόξων κατά των μιαρών αθέων

Στην τελευταία εικόνα υπενθύμιση παλαιότερων ευρημάτων όπου το Βυζάντιο αναφέρεται ως γραικική αυτοκρατορία ή γραικορωμαϊκή αυτοκρατορία και οι ρωμιοί αποτελούν φυσικά ελληνικό έθνος/γένος:

[Φοῖνιξ]

Εκφράζει τις μάζες ο Αθανάσιος ο Πάριος; Όχι. Μήπως την επίσημη θέση της εκκλησίας; Οχι. Αυτό δεν καταλαβαίνετε πεισματικά εδώ μέσα. Κάποιοι στην Αμερική σήμερα πιστεύουν σε αυτό: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Christian_Identity ή σε αυτό: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Solutrean_hypothesis. Φυσικά ο μέσος Αμερικανός, η πλειοψηφία, όχι. Ένας ιστορικός του μέλλοντος πως θα καταλάβαινε την ταυτότητα των Αμερικανών;

[Chronicle]

[Αρίστος]

Εκφράζει τις μάζες ο Αθανάσιος ο Πάριος; Όχι. Μήπως την επίσημη θέση της εκκλησίας; Οχι.

Σαφεστατα και εκφραζει την επισημη θεση της Εκκλησιας ο Παριος, πλην Τσεσμε φυσικα, γιατι αν ελεγε τα αντιστοιχα ο χι Ελληνας πατριαρχης θα αποκεφαλιζοταν. Και η επισημη θεση της Εκκλησιας ταυτιζεται με τη θεση του λαου ακριβως γιατι επι Τουρκοκρατιας ηταν ενα και το αυτο σωμα. Η Εκκλησια εξαλλου ειναι που θα δημιουργησει Σχολες με Ελληνικα μαθηματα οχι μονο στον ελλαδικο χωρο αλλα και στα Βαλκανια και τη Μικρα Ασια και θα διορισει σε αυτες τις Σχολες δασκαλους με ελληνικοτατη συνειδηση οπως πιχι τον Κορυδαλλεα, το Βουλγαρη και το Θεοτοκη. Καποιοι απο αυτους δεν εχουν απλα ελληνικη συνειδηση, ουσιαστικα μπορουμε να τους πουμε και πρωιμους εθνικιστες (ακομη και σε σχεση με τα ευρωπαικα δεδομενα) που αφιερωσαν ολη τους τη ζωη στο φωτισμο του Ελληνικου Γενους ωστε να ελευθερωθει συντομοτερα. Ακομη και πολιτικες ενεργειες εκαναν καποιοι απο αυτους τους δασκαλους του Γενους, πιχι επεχειρησαν να επηρεασουν τους Ρωσους υπερ της αναγκαιοτητας της απελευθερωσης των Ελληνων απο τον Οθωμανικο ζυγο.

.

[Φοῖνιξ]

Μιλάμε για την ίδια εκκλησία που ήθελε να ονομαστούμε Ρωμανία ή από άλλο σύμπαν; Και τα περί ελληνικής παιδείας είναι προπαγάνδα. Αυτό που ήξερε ο λαός είναι την παλιά διαθήκη, δηλαδή την ιστορία των Εβραίων εως τον Χριστό. Μετά από Κωνσταντίνο και πέρα εως που η Ρωμανία πάρθεν, δηλαδή την ιστορία των ανατολικών Ρωμαίων. Αν μια μικρή ελίτ είχε σπουδάσει στην Ιταλία ή στο Παρίσι δεν λέει τίποτα.

Εμένα οι παππούδες και γιαγιάδες μου θα έπρεπε να ειναι εξπερ στον Όμηρο και ας ήταν αμόρφωτοι λόγο πολέμου και φτώχιας, αλλά ήξεραν για τον κήπο της Εδέμ, τον κατακλυσμό του Νώε, ποιόν είχαν πατέρα τα παιδιά του Ζεβεδαίου και το τούτο νικα.

[Αρίστος]

Μιλάμε για την ίδια εκκλησία που ήθελε να ονομαστούμε Ρωμανία ή από άλλο σύμπαν; Και τα περί ελληνικής παιδείας είναι προπαγάνδα. Αυτό που ήξερε ο λαός είναι την παλιά διαθήκη, δηλαδή την ιστορία των Εβραίων εως τον Χριστό. Μετά από Κωνσταντίνο και πέρα εως που η Ρωμανία πάρθεν, δηλαδή την ιστορία των ανατολικών Ρωμαίων. Αν μια μικρή ελίτ είχε σπουδάσει στην Ιταλία ή στο Παρίσι δεν λέει τίποτα.

Εμένα οι παππούδες και γιαγιάδες μου θα έπρεπε να ειναι εξπερ στον Όμηρο και ας ήταν αμόρφωτοι λόγο πολέμου και φτώχιας, αλλά ήξεραν για τον κήπο της Εδέμ, τον κατακλυσμό του Νώε, ποιόν είχαν πατέρα τα παιδιά του Ζεβεδαίου και το τούτο νικα.

Σου ανεβαζω ως παραδειγμα τα μαθηματα που διδασκε ο Οικονόμος Ιωάννης Πέζαρος στον Τυρναβο το 18ο αιωνα (παντα με τη συγκαταθεση της Εκκλησιας) και συ κρινε και πες μου αν ηταν ελληνικα μαθηματα ή οχι.

"Δίδασκε τη Γραμματική του Λάσκαρη, Δημοσθένη, Λουκιανό και τα γνωμικά του Χρυσολωρά...Στις ανώτερες τάξεις δίδασκε Όμηρο και τους τραγικούς. Φιλοσοφία παρέδιδε από τη "Λογική" του Σουγδουρή και του Βούλγαρη και από την "Μεταφυσική" του Γενουήσιου. Στις θετικές επιστήμες χρησιμοποιούσε την "Αριθμητική" του Γέσνερ, τη Γεωμετρία του Ευκλείδη και τη "Φυσική" του Θεοτόκη. Τέλος Θεολογία από τους Πατέρες και το "Θεολογικόν" του Βούλγαρη".

Γιώργης Θ. Πρίντζιπας, Λογάδες του Γένους, Οικονόμος Ιωάννης Πέζαρος ("Ο δάσκαλος του Τυρνάβου"). Εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα 1985, σελίδες 173-174.

Χωρις τυπους σαν τον Οικονομο Ιωαννη Πεζαρο και την Εκκλησια που υποστηριζε το εργο τους εσυ σημερα δεν θα μιλουσες ελληνικα και δεν θα ειχες ελληνικη συνειδηση. Πιθανοτατα θα ονομαζοσουν Χασαν και θα γιορταζες το Ραμαζανι.

.

[Chronicle]

Μιλάμε για την ίδια εκκλησία που ήθελε να ονομαστούμε Ρωμανία ή από άλλο σύμπαν; Και τα περί ελληνικής παιδείας είναι προπαγάνδα. Αυτό που ήξερε ο λαός είναι την παλιά διαθήκη, δηλαδή την ιστορία των Εβραίων εως τον Χριστό. Μετά από Κωνσταντίνο και πέρα εως που η Ρωμανία πάρθεν, δηλαδή την ιστορία των ανατολικών Ρωμαίων. Αν μια μικρή ελίτ είχε σπουδάσει στην Ιταλία ή στο Παρίσι δεν λέει τίποτα.

Εμένα οι παππούδες και γιαγιάδες μου θα έπρεπε να ειναι εξπερ στον Όμηρο και ας ήταν αμόρφωτοι λόγο πολέμου και φτώχιας, αλλά ήξεραν για τον κήπο της Εδέμ, τον κατακλυσμό του Νώε, ποιόν είχαν πατέρα τα παιδιά του Ζεβεδαίου και το τούτο νικα.

Δεν έχει την παραμικρή σχέση το εύρος της παιδείας με την ταυτότητα φίλε μου. Εϊναι αστείο να θέτεις θέμα Ομήρου για παππούδες ή προπαππούδες, όταν ένας σημερινός απόφοιτος λυκείου του 21ου αιώνα δεν γνωρίζει για την αρχαία ελληνική ιστορία τίποτα παρά 6-7 ονόματα αρχαίων (ούτε καν γνωρίζει τι έχουν γράψει αυτοί), τον Μ. Αλέξανδρο, τον Παρθενώνα, τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες, τον Λεωνίδα και αυτό ήταν. Δεν έχουν καν ιδέα από αρχαία ελληνικά σε ποσοστό 99%.

Αλλά δεν έχει σχέση αυτό με την ταυτότητα που θέλει να έχει κάποιος. Για την ταυτότητα αρκεί να μια εικόνα μεγαλείου, μια αντίληψη της πνευματικής προσφοράς, ένας θαυμασμός για την μακρά ιστορία του μεγαλείου αυτού ή για τα μνημεία, μια υπερηφάνεια για τον θαυμασμό που εκφράζουν οι άλλοι για την ιστορία σου ή την πνευματική προσφορά των αρχαίων ή τη γλώσσα. Εϊναι αρκετό να θέλεις να είσαι Έλληνας για όλα αυτά και ας είσαι αγράμματος. Αυτά αρκούσαν και αρκούν. Αλλιώς, ελληνική ταυτότητα ή οποιαδήποτε εθνική ταυτότητα θα είχαν μόνο οι λόγιοι.

Στα σχόλια μιλάμε για την ημική ελληνική ταυτότητα που είχαν και οι αγράμματοι ακροατές κειμένων σε δημώδη γλωσσική μορφή οι οποίοι άκουγαν χωρίς να ξέρουν να διαβάσουν, στην "ριμάδα του βελισαρίου" ότι είναι "παιδιά ελλήνων". Που άκουγαν εκκλησιαστικά κηρύγματα σε δημώδη μορφή που έλεγαν για το "γένος των γραικών" ή για το ένδοξο "γένος των ελλήνων". Διότι κείμενα σε δημώδη υπάρχουν είτε για να διαβαστούν από ολιγογράμματους, είτε για να τα ακούσουν ως αναγνώσματα λαϊκοί άνθρωποι που δεν γνωρίζουν ανάγνωση. Και όταν αυτά τα συναντάμε σε πολλές επανεκδόσεις χειρογράφων, αυτό σημαίνει ότι αντιγράφονταν επειδή είχαν ζήτηση.

Αποφασίζεις να μπεις σε μια σειρά σχολίων. Έκανες τον κόπο να διαβάσεις τι έχει γραφτεί σε αυτές τις έρμες 193 σελίδες σχολίων;

Αυτά που γράφεις δεν ξέρω που τα έχεις βρει, αλλά μοιάζουν με κάτι παλιακά μυθεύματα που έγραφε ο "Δαυλός" και κάτι νεοπαγανιστές.

Η απέχθεια για το Ισλάμ και τους Τούρκους και η ομοτιμία ή συνωνυμία ή και ταυτοσημία των ονομάτων Ρωμαίος, Γραικός, Έλληνας είναι δεδομένα για τους πάντες, λαό, λογίους, κληρικούς, λαϊκούς, μοναχούς. Τα τεκμήρια είναι χιλιάδες και καλό είναι να αρχίσεις να τα μελετάς για να μην παρασύρεσαι από απιθανολογίες που γράφονταν στο διαδίκτυο πριν 30 χρόνια.

Για παράδειγμα γράφεις "Μιλάμε για την ίδια εκκλησία που ήθελε να ονομαστούμε Ρωμανία ή από άλλο σύμπαν"!

Έχεις την εντύπωση φίλε μου ότι οι λόγιοι στην Τουρκοκρατία ήταν.. εξωγήινοι;! Δεν ξέρεις ότι σε ποσοστό μπορεί και άνω του 70% ήταν είτε κληρικοί, είτε μοναχοί, είτε σχετίζονταν με το όλο εκκλησιαστικό πλαίσιο;! Που νομίζεις ότι βρίσκονταν οι λόγιοι; Στο φεγγάρι; Ο μεγαλύτερος ίσως από τους λόγιους της Τουρκοκρατίας, ο Ευγένιος Βούλγαρης ήταν επίσκοπος. Από τον τεράστιο αριθμό λογίων που υπήρξαν σε όλη την Τουρκοκρατία, εκτός φάσματος Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν ελάχιστοι μετρημένοι στα δάχτυλα, ο Καΐρης, ο Παμπλέκης και ελάχιστοι άλλοι. Κάθε τι που κινήθηκε στον ελληνικό χώρο σε σχέση με την παιδεία, σχετιζόταν έμμεσα ή άμεσα με την Εκκλησία. Ο Ζυγομαλάς, ο Ιέρακας, ο Πηγάς, ο Ματθαίος Μυρέων, ο Κριτόπουλος, ο Μηνιάτης, ο Φαρμακίδης, ο Νεόφυτος Δούκας και πλήθος άλλων ήταν εκκλησιαστικά πρόσωπα που στο θέμα του ελληνισμού είχαν ακριβώς τις ίδιες θέσεις με τον Αθανάσιο Πάριο.

[Chronicle]

Μία πηγή με την οποία δεν θυμάμαι να είχαμε ασχοληθεί, είναι ένας χρησμός, δήθεν αρχαίος, που γράφτηκε γύρω στα 1430 (όπως λέει ο Βακαλόπουλος), ο οποίος χρησμός αφορά τα τείχη του Ισθμού και εκεί αναφέρεται ο τίτλος "Ελλήνων αρχηγός" με τον οποίο εννοείται ο ρωμαίος αυτοκράτορας. Μάλιστα, η αξία του χρησμού μεγαλώνει καθώς μια παραλλαγή του βρίσκεται και σε κώδικα του 1590.

Το ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι ότι σώζεται κείμενο στο οποίο ο Ισίδωρος Κιέβου ερμηνεύει τον χρησμό αυτό, και εξηγώντας τον όρο "Ελλήνων αρχηγός", αντί να μιλήσει για "ρωμαίων βασιλέα", το αποδίδει ως "βασιλεύς των Ελλήνων"! Μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που σε αυτό το επίπεδο εξουσίας αντικαθίσταται το όνομα "Ρωμαίος". Μια δεύτερη περίπτωση είχα βρει στον 10ο αι. το "Γραικών άρχων" στο "Μαρτύριο των 63".



Ο Χρησμός.
Αριστερά η μορφή του 1430 (Νέος Ελληνομνήμων 2 (1905), σελ. 175-176) και δεξιά η παραλλαγή του 1590 (Νέος Ελληνομνήμων 4 (1907), σελ. 21-22) όπου ο Χρησμός αποδίδεται στον... Γρηγόριο τον Θεολόγο!




Η αναφορά του Βακαλόπουλου:




Απόσπασμα από το κείμενο του Ισιδώρου (σελ. 61). Το κείμενο αυτό δεν μπορώ να το βρω πλήρες. Βρίσκεται στο άρθρο του Διον. Ζακυθηνού, "Μανουήλ Β’ ο Παλαιολόγος και ο καρδινάλιος Ισίδωρος εν Πελοποννήσω" στο περιοδικό Melanges Octave et Melpo Merlier, τ.3, Institut francais d'Athenes, 1957, σ. 45-69 ( εδώ μια βιβλιογραφική αναφορά: https://www.culturetheque.com/GR/doc/SYRACUSE/8053 )

[Ζαποτέκος]

Μία πηγή με την οποία δεν θυμάμαι να είχαμε ασχοληθεί, είναι ένας χρησμός, δήθεν αρχαίος, που γράφτηκε γύρω στα 1430 (όπως λέει ο Βακαλόπουλος), ο οποίος χρησμός αφορά τα τείχη του Ισθμού και εκεί αναφέρεται ο τίτλος "Ελλήνων αρχηγός" με τον οποίο εννοείται ο ρωμαίος αυτοκράτορας. Μάλιστα, η αξία του χρησμού μεγαλώνει καθώς μια παραλλαγή του βρίσκεται και σε κώδικα του 1590.

Το ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι ότι σώζεται κείμενο στο οποίο ο Ισίδωρος Κιέβου ερμηνεύει τον χρησμό αυτό, και εξηγώντας τον όρο "Ελλήνων αρχηγός", αντί να μιλήσει για "ρωμαίων βασιλέα", το αποδίδει ως "βασιλεύς των Ελλήνων"! Μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που σε αυτό το επίπεδο εξουσίας αντικαθίσταται το όνομα "Ρωμαίος". Μια δεύτερη περίπτωση είχα βρει στον 10ο αι. το "Γραικών άρχων" στο "Μαρτύριο των 63".



Ο Χρησμός.
Αριστερά η μορφή του 1430 (Νέος Ελληνομνήμων 2 (1905), σελ. 175-176) και δεξιά η παραλλαγή του 1590 (Νέος Ελληνομνήμων 4 (1907), σελ. 21-22) όπου ο Χρησμός αποδίδεται στον... Γρηγόριο τον Θεολόγο!




Η αναφορά του Βακαλόπουλου:




Απόσπασμα από το κείμενο του Ισιδώρου (σελ. 61). Το κείμενο αυτό δεν μπορώ να το βρω πλήρες. Βρίσκεται στο άρθρο του Διον. Ζακυθηνού, "Μανουήλ Β’ ο Παλαιολόγος και ο καρδινάλιος Ισίδωρος εν Πελοποννήσω" στο περιοδικό Melanges Octave et Melpo Merlier, τ.3, Institut francais d'Athenes, 1957, σ. 45-69 ( εδώ μια βιβλιογραφική αναφορά: https://www.culturetheque.com/GR/doc/SYRACUSE/8053 )

[Chronicle]

Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά σε όλους.

Να προσθέσουμε ότι από τους τίτλους που φέρουν τα χειρόγραφα για τον χρησμό αυτό, γίνεται σαφές ότι οι βυζαντινοί που έγραψαν και υιοθέτησαν το κείμενο αυτό που αναφέρεται σε Έλληνες, θεωρούν ότι είναι οι ίδιοι ακριβώς Έλληνες που πολέμησαν στο παρελθόν τον Ξέρξη:

[Ζαποτέκος]

Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά σε όλους.

Να προσθέσουμε ότι από τους τίτλους που φέρουν τα χειρόγραφα για τον χρησμό αυτό, γίνεται σαφές ότι οι βυζαντινοί που έγραψαν και υιοθέτησαν το κείμενο αυτό που αναφέρεται σε Έλληνες, θεωρούν ότι είναι οι ίδιοι ακριβώς Έλληνες που πολέμησαν στο παρελθόν τον Ξέρξη:

Αληθώς Ανέστη ! ! !

Ωραία ευρήματα !

____________________________________
Νικήτας Χωνιάτης για την άλωση του 1204 απ' τους Δυτικούς ( Αινειάδες ) . Πλέον το Αινειάδες δεν εννοεί τους Βυζαντινούς όπως π.χ. επί Ιουστινιανού ( : Αἰνείας ἡμῖν ὁ Τρὼς ὁ βασιλεὺς τῆς πολιτείας ἐξάρχει, Αἰνεάδαι τε ἡμεῖς ἐξ ἐκείνου καλούμεθα· ) , αλλά τους Δυτικούς :

...εἶπον δ’ ἂν ὡς καὶ ἀντίποινα τοῦ τὴν Τροίαν ᾐθαλῶσθαι πυρὶ ταῖς σαῖς σχετλίως φρυκτευθέντι φιλότησιν οἱ Αἰνειάδαι οὗτοι πυρί σε κατέκριναν ...

[The Rebel]

Σάββατο, 26 Δεκεμβρίου 2020
Ιδού Ποιός Άνοιξε την Κερκόπορτα και Έγινε Γραμματόσημο το 1953 από την Τουρκία.



Ὁ Αὐτοκράτορας τοῦ εἶπε ὅτι θὰ πέσουμε πολεμώντας καὶ ὁ προδότης ἀπαντᾷ: «Σὺ μὲ κρίνεις σήμερα, αὔριο θὰ σὲ δικάσει ὁ θεός». Δὲν ἠρνήθη τὴν κατηγορία, ἀλλὰ ἐκαυχήθη καὶ διὰ τὴν προδοσία, γεγονός ποὺ φανερώνει τὸ πνεῦμα ποὺ διεῖπε τὴν ἐπίσημο ἡγεσία τοῦ κλήρου, ἐκεῖνές τις κρίσιμες στιγμές. Ο Γεννάδιος Σχολάριος είχε ξεσηκώσει τους καλογέρους προτρέποντας τους να ανοίξουν τις πύλες της Κωνσταντινούπολης και να επαληθευτούν οι γραφές.

ΤΟ 1953 Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΕΝΝΑΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ. ΠΟΙΟΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ;

Ο Δούκας Νοταράς ανθενωτικός, φίλος και συνεργάτης του Γεννάδιου Σχολάριου, παρακαλούσε να πέσει η πόλη μια ώρα γρηγορότερα. Ο Αυτοκράτορας είχε δώσει εντολή «Να κλείσουν όλες οι πόρτες των τειχών», κάτι που δεν έγινε ποτέ, γιατί η αποστολή αυτή είχε ανατεθεί στους ιερωμένους».

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ:
«ΠΝΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ».

O Γεώργιος Γεννάδιος ή Σχολάριος έγραφε:
«Χαίρε στρατιώτα Χριστού καί τής αυτού δόξης υπέρδικε, χαίρετε ώ μακάριαι χείρες τούς γούν δυσσεβείς καί αλάστορας Ελληνιστάς καί πυρί καί σιδήρω καί ύδατι καί πάσι τρόποις αξαγαγατέτης παρούσης ζωής ράβδιζε, είργε, είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείραν απότεμνε, καί άν ούτω μένει κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ».
«Έλλην ων τη φωνή, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι, δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες’ αλλ’ από της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης. Και ει τις έροιτό με τις ειμι, αποκρινούμαι χριστιανός είναι».



ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΘΕΟΔΩΡΑ ΦΡΑΝΤΖΗ Ή Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ», / αγγλιστί συγγραφείσα υπό του Αιδεσίμου I. M. Neale, κτλ. μεταφρασθείσα δε υπό Χ. Α. Παρμενίδου Σισμανόγλειο Μέγαρο Ελληνικού Γ. Προξενείου Κων/πολης Εκδίδοται νυν το δεύτερον υπό Ι.Ε. Μάνου Συγγραφείς: Neale, I. M Παρμενίδης, Χ. Α. Τόπος έκδοσης και Ημερομηνία Έκδοσης: Εν Σμύρνη: Ι. Ε. Μάνος, 1879, 414 σ.; 13χ20 εκ

Τὸ χρονικὸ τῆς «ἁλώσεως» περιγράφεται ἀπὸ τὴν Θεοδώρα Φραντζῆ, που στο παραπάνω μυθιστόρημα υποτίθεται ότι είναι κόρη τοῦ χρονικογράφου τῆς «ἁλώσεως» Γεωργίου Φραντζῆ, ποὺ ἤταν πρωτοβεστάριος τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

(Eάν διαβάσουμε το «Χρονικόν» του Φραντζή θα διαπιστώσουμε ότι το πρόσωπο «Θεοδώρα Φραντζή» είναι ανύπαρκτο. Πρόκειται για πλάσμα της φαντασίας του Τζον Μέισον Νιλ. Ο Φραντζής είχε μόνο μία κόρη που έφερε το όνομα Θάμαρ και πέθανε το 1464, στο σαράι του Σουλτάνου σε ηλικία 16 ετών).

Διαβάστε επίσης:
Ποιοί «Άνοιξαν την Κερκόπορτα» και πως Συνέβη η Άλωση της Πόλης.

ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ:
Ἡ ἐπιτροπή ποὺ θὰ διαπραγματευόταν τὴν παράδοσι τῆς Πόλης στον Σουλτάνο, ἦτο ἐξαμελῆς καὶ ἀπετελεῖτο ἀπὸ τὸν Ἱεροκήρυκα «τότε» Ἰωασὰφ (Ἰωσήφ) Κόκα, τὸν Μέγα Δοῦκα Λεόντειο καὶ ἄλλα τέσσερα ἄτομα.

Ἡ ἐπιτροπὴ τῶν Τούρκων εἶχε ἀρχηγὸ τὸν Πασὰ τῆς Ἀδριανουπόλεως Ῥεσίτ.

Ὁ Ἰωασὰφ καὶ οἱ προδότες συνελήφθησαν ἀπό τὶς αὐτοκρατορικὲς ἀρχὲς διὰ προδοσία, μετὰ ἀπὸ τὴν δεύτερη συνάντησι μὲ τοὺς Τούρκους.

Ἐρωτηθεὶς ἐὰν ἀρνῆται τὴν κατηγορία τῆς συνομωσίας, ὁ Ἰωασὰφ ἀπήντησε: «Καυχιέμαι δι’ αὐτό. Ἤθελα νὰ σώσω τὴν ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἔνωσι μὲ τοὺς καταραμένους καθολικούς. Προτίμησα νὰ βάλω τέλος εἰς τὴν αὐτοκρατορία. Αὐτοκράτορα θὰ πέσει ὁ θρόνος σου καὶ θὰ καταπατηθεῖ».

Εικόνα που προσκυνούν στις εκκλησίες τους οι «Έλληνες» ορθόδοξοι χριστιανοί: 1453. O (Άγιος;) Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής παραχωρεί τα προνόμια του Πατριαρχείου στον Πατριάρχη ( Άγιο !) Γεννάδιο Σχολάριο, γιατί (ο Πατριάρχης) του παρέδωσε την Πόλη.
Για να το καταλάβουμε: σε Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία παρουσιάζεται σαν Άγιος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας ο μουσουλμάνος σφαγέας Μωάμεθ Β’;

ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ.
Ὁ Αὐτοκράτορας τοῦ εἶπε ὅτι θὰ πέσουμε πολεμώντας καὶ ὁ προδότης ἀπαντᾷ: «Σὺ μὲ κρίνεις σήμερα, αὔριο θὰ σὲ δικάσει ὁ θεός»(!!!).

Ὁ προδότης Ἰωασὰφ κατεδικάσθη εἰς θάνατο. Καθόλην τὴν διάρκεια τῆς ἀνακρίσεως, ἦτο προκλητικὸς καὶ αὐθάδης καὶ ὄχι μόνο δὲν ἠρνήθη τὴν κατηγορία, ἀλλὰ ἐκαυχήθη καὶ διὰ τὴν προδοσία, γεγονός ποὺ φανερώνει τὸ πνεῦμα ποὺ διεῖπε τὴν ἐπίσημο ἡγεσία τοῦ κλήρου, ἐκεῖνές τις κρίσιμες στιγμές.

Μετὰ ἀπὸ ἰσχυρὲς πιέσεις τῶν ὑπολοίπων στελεχῶν τῆς ἐπισήμου ἡγεσίας τοῦ κλήρου στὸν Αὐτοκράτορα, ἐκεῖνος ἔδωσε τελικὰ χάρι στὸν Ἰωασὰφ Κόκα, ἔναν προδότῃ ποὺ ἔκανε τὰ πάντα διὰ νὰ κυριευθῇ ἡ Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς Τούρκους.

Ὁ Ἰωασὰφ Κόκας εἶναι ὁ Γ’ μετὰ τὴν ἁλωσιν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1459-1463)…

Το παραπάνω βιβλίο είναι μυθιστόρημα άγγλου συγγραφέως του 19ου αώνος. Φαίνεται όμως ότι περιγράφει τα γεγονότα πολύ καλύτερα από «σοβαρούς» ιστορικούς. Προσέξτε και τα παρακάτω:

1. «Ἡ Πόλις ΕΠΑΡΑΔΟΘΗ ἀπὸ τὴν θρησκευτικὴ μερίδα τῶν ἀνθενωτικῶν στοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ πολιορκητικοῦ Στρατοῦ» (Καρολίδης – Ἱστορία Τῆς Ἑλλάδος).

2. Σὲ παλιὸ λαϊκὸ τραγούδι τοῦ Πόντου ἀναφέρεται ἡ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ Τῆς Πόλεως μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ φράσι «ΕΔΩΚΑΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ»…(Νικ. Πολίτης: Τραγούδια του ελληνικού λαού).



3. «Ο Γεννάδιος Σχολάριος είχε ξεσηκώσει τους καλογέρους προτρέποντας τους να ανοίξουν τις πύλες της Κωνσταντινούπολης και να επαληθευτούν οι γραφές. «Ανοίξτε τις πύλες του κάστρου, αντί να περιμένετε να τις ανοίξει ο εχθρός. Αφήστε τον να μπει στην πόλη. Τότε άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει …Η από άνωθεν απόφαση υπόσχεται την βοήθειά της. Ούτε την βοήθεια των Λατίνων θέλουμε, ούτε την ένωση χρειαζόμαστε. Αφήστε τον άπιστο να περάσει. Τότε άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει. Πιστεύσατε και θα σωθείτε. Μα αν είστε τόσο άπιστοι ώστε να κρέμεστε από την ανδρεία των στρατιωτών, τότε μάθετε πως η πατρίδα σας είναι χαμένη και σεις μαζί της» (Δούκας-Σάθας-Μόρτμαν)».

4. «Ο Δούκας Νοταράς ανθενωτικός, φίλος και συνεργάτης του Γεννάδιου Σχολάριου, παρακαλούσε να πέσει η πόλη μια ώρα γρηγορότερα … Όταν έγινε η άλωση αυτός ο άθλιος προδότης βρέθηκε να φρουρείται στο σπίτι του από ισχυρή τουρκική δύναμη. Σκοτώθηκε αργότερα από τον Σουλτάνο λόγω πλεκτάνης που εξυφάνθηκε σε βάρος του από τους αντιπάλους του.

Ο Αυτοκράτορας είχε δώσει εντολή «Να κλείσουν όλες οι πόρτες των τειχών», κάτι που δεν έγινε ποτέ, γιατί η αποστολή αυτή είχε ανατεθεί στους ιερωμένους».

John Mason Neale, «Theodora Phranza; or, the Fall of Constantinople» (J. Masters, Λονδίνο 1857). Πρόκειται για το μυθιστόρημα του αγγλικανού θεολόγου, ιεροκήρυκα και λογοτέχνη Τζον Μέισον Νιλ (John Mason Neale, 1818-1866), το οποίο εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1857 με τίτλο «Theodora Phranza; or, the Fall of Constantinople».
«Θεοδώρα Φραντζή ή η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως» (υπό του αιδεσίμου I. M. Neale, κτλ., μετεφράσθη εκ του αγγλικού υπό Χ. Α. Παρμενίδου, Τύποις Σ. Παυλίδου, Αθήνα 1860). «Θεοδώρα Φραντζή ή η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως» (αγγλιστί συγγραφείσα υπό του Αιδεσίμου I. M. Neale, κτλ. μεταφρασθείσα δε υπό Χ.Α. Παρμενίδου, Εν Σμύρνη: Ι. Ε. Μάνος, 1879).

Ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”:
«Και ήταν οι καιροί που η Πόλη Πόρνη
σε μετάνοιες ξενυχτούσε
και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε
και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη
Και καρτέραγε τον τούρκο να την πάρει».

Διαβάστε επίσης:
Τι ΔΕΝ μας Λένε για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

H ΕΛΛΑΔΑ TOY 1453, H ΕΛΛΑΔΑ TOY 2018.
Το γενικότερο κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής του 1453 ήταν δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά, παρακμή. Η γενική δεισιδαιμονία τρεφόταν από τις προφητείες. Προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας.

Το 1453 η Ελληνική Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, εκεί τους δέχονταν με ψεύτικες τιμές και δόξες, αλλά ουσιαστική βοήθεια δεν πρόσφεραν. Πράγματι η «Δύση» δεν βοήθησε. Όταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη αλλά εμείς οι ίδιοι τι κάναμε;

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση, τοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου.

Σύμφωνα με διάφορες πηγές η Κωνσταντινούπολη το 1453 είχε πληθυσμό περί τις 70.000 με 100.000 κατοίκους.

Ένας βασικός κανόνας – δείκτης σε μια γενική πολεμική επιστράτευση ενός λαού είναι ότι, οι ικανοί προς πόλεμο και μάχη είναι περίπου ένας στους επτά και βοηθητικοί άλλοι τόσοι.

Θα περίμενε κανείς ότι οι πολεμιστές που υπερασπίζονταν την Βασιλεύουσα το 1453, ανάλογα με τον πληθυσμό της πόλεως, θα ήταν περίπου 15.000 άνδρες και άλλοι τόσοι οι βοηθητικοί. Οι υπόλοιποι 70.000 θα ήταν ανίκανοι προς πόλεμο γέροντες, γυναικόπαιδα κα άρρωστοι.

Επειδή όλες οι γειτονικές ελληνικές επαρχίες, αλλά και οι μακρινότερες, θα έδιναν και αυτές κάποιους μαχητές για την υπεράσπιση της πρωτεύουσας των Ελλήνων, είναι λογική η σκέψη ότι ο αυτοκράτορας θα μπορούσε να έχει τουλάχιστον 50.000 πολεμιστές στα κάστρα.

Και όμως δεν διέθετε παρά μόνο 4.500 άνδρες, μαζί με τους ξένους. (Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους, τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000).

Οι υπόλοιποι άνδρες στην πόλη τι έκαναν;

Μήπως ήταν αστράτευτοι μοναχοί, οι οποίοι αντί να πολεμούν, έκαναν ατελείωτες δεήσεις στον ιεχωβά για να σώσει την πόλη;

Την εποχή της Αλωσης υπήρχε έξαρση του μοναχισμού.

Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθωνα ήταν πρώτοι. Η Πόλη ήταν στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών που, αν δεν προέκυπταν οι Τούρκοι, πιθανότατα θα ξεσπούσε. Οι καλόγεροι ήταν πολλοί, αλλά δεν πολεμούσαν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς (βλέπε τάγμα τευτόνων ιπποτών), που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν.

Η Αγιά Σοφιά, όπως και όλες οι εκκλησίες ήταν γεμάτες, πλην των γυναικόπαιδων, από μοιρολάτρες άντρες που περίμεναν να τους σώσει ο φυλετικός θεός των εβραίων Ιεχωβά. Ήταν τέτοια η θρησκολατρεία όπου το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού πληθυσμού, αυτό ως προς τον αντρικό πληθυσμό, είχε βάλει τα καλογερικά ράσα.
Η Πόλη το 1453 είχε 300 μοναστήρια με 10.000 καλόγερους, που θα μπορούσαν να δώσουν 10.000 πολεμιστές.

Εντός των τειχών επίσης υπήρχαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αμπέλια κλπ και οι αγρότες έκαναν με ασφάλεια τις εργασίες τους. Η Πόλη είχε και δύο τεράστιους ναυστάθμους και μεγάλες ανοικτές δεξαμενές, δηλαδή θεωρητικά θα μπορούσε να αντέξει μακροχρόνια πολιορκία, αν είχε άνδρες πολεμιστές.

Όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι.

Ο Σφραντζής στο “Μικρό Χρονικό” αναφέρει ξεκάθαρα ότι στις λίστες των υπερασπιστών περιελάμβαναν ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ και τους υπολόγιζαν μέσα σε αυτούς που θα έπρεπε να λάβουν όπλα. Οι μοναχοί όμως δεν πολεμούσαν.

Ακόμη και ο Σχολάριος έγραφε: «ότι για να υπάρξει άμυνα της πόλης, πρέπει όλοι να δώσουν ό,τι έχουν από χρήματα, όλοι να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα, αυτά όμως να τα κάνουν διατηρώντας την ορθή πίστη, και σε κάθε περίπτωση χωρίς να κάθονται άπραγοι και απλά να κάνουν θείες λειτουργίες, γιατί στην περίπτωση αυτή, οι ψαλμωδίες χωρίς την γνήσια ευσέβεια ίσως να παροξύνουν τον Θεό».

Ο Γεννάδιος Σχολάριος βέβαια είχε κλειστεί στη Μονή Παντοκράτορα, που ήταν το αρχηγείο της ανθενωτικής παράταξης και προφήτευε την επικράτηση των Τούρκων, λόγω των αμαρτιών των κατοίκων της.

Κατά τον Σλουμπερζέ «μη έχον συνείδησιν του φοβερού υπό των Τούρκων κινδύνου … εβροντοφώνει αδιακόπως κατά του νέου καθεστώτος (ενωτικού) … προλέγων δια μυστηριωδών προφητειών το τέλος της Αυτοκρατορίας υπό θείας οργής… ενώ οι στασιασταί των οδών, άντρες και γυναίκες, μοναχοί και ιερείς, καλογραίαι και λαϊκοί …δεν έπαυον αναφωνούντες «θάνατος εις τους αζυμίτας και της ειδωλολατρείας αυτών» … και επικαλούνταν την Θεοτόκο που θα έδιωχνε τους Τούρκους.

Οι καλόγεροι της Πόλης κατά τον χρονογράφο της Άλωσης Δούκα ήθελαν να ανοίξουν τις πύλες μια ώρα αρχύτερα για να επαληθευτούν … οι προφητείες. Κατά τον Φραντζή οι ξένοι μισθοφόροι του Παλαιολόγου δεν πληρώνονταν καλά. Ο Παλαιολόγος ζήτησε χρυσάφι και ασήμι από τις εκκλησίες για να κόψει νόμισμα, αλλά του το αρνήθηκαν. Όταν ζητούσε στρατιώτες από τους υπηκόους του, παραπονιούνταν ότι «δεν αδειάζουν, γιατί έχουν δουλειές και πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους».

Δύο απατεώνες της εποχής (Μανουήλ Ιάγαρης και μοναχός Νεόφυτος ο Ρόδιος) που τους ζητήθηκε να επισκευάσουν μέρος των κάστρων που καταστράφηκε από τα τούρκικα κανόνια , έκλεψαν τα χρήματα.

Ο μετέπειτα γνωστός περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή αναφέρει ότι πλήθος ανθενωτικοί και κυρίως καλόγεροι λιποτακτούσαν και πήγαιναν με τους Τούρκους.

Από ένα νεόκτιστο οχυρό τόσκασε ένας καλόγερος ονόματι Πέτρος με άλλους 300, αλλαξοπίστησαν όλοι, αυτός ονομάστηκε Μεχμέτ και πήραν μέρος στην πολιορκία στο πλευρό των Τούρκων.

Αυτή ήταν η τραγωδία του Ελληνικού Έθνους την εποχή εκείνη.

Βλέπετε τίποτε κοινό με τους σημερινούς Έλληνες;

Οι Βυζαντινοί Έλληνες, ό,τι και να ήταν, ό,τι και να πίστευαν, είναι οι εξ αίματος πρόγονοί μας, οι παππούδες μας.

Έχουμε το ίδιο αίμα μ’ αυτούς. Μπορεί οι ίδιοι οι Βυζαντινοί να είχαν μία μειωμένη και ελαττωματική συνείδηση της Ελληνικής καταγωγής τους και να έδιναν μεγαλύτερη βαρύτητα στην θρησκεία. Μπορεί να έλεγαν είμαστε χριστιανοί, πιστεύουμε στον ιουδαίο θεό ιεχωβά, δεν είμαστε Έλληνες.

Ο Βυζαντινός πατριάρχης Γεώργιος Γεννάδιος, αυτός που πρόδωσε την Πόλη στους τούρκους, είχε δηλώσει: «είμαι χριστιανός, όχι Έλληνας». «Έλλην ων τη φωνή, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι, δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες’ αλλ’ από της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης. Και ει τις έροιτό με τις ειμι, αποκρινούμαι χριστιανός είναι.»

Την ίδια στιγμή ο Έλληνας Αυτοκράτορας, στον τελευταίο συγκινητικό λόγο του, αποκαλεί την Βασιλεύουσα «ελπίδα και χαρά πάντων των Ελλήνων».
Το αίμα είναι αίμα, η θρησκεία δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Ο διάσημος σέρβος σκηνοθέτης Εμίρ Κουστορίτσα, γιος του Μουράτ Κουστουρίτσα (δημοσιογράφου που εργαζόταν στην Γραμματεία Πληροφοριών του Σεράγεβο) και της Σένκα Νουμάνκαντιτς (δικαστική γραμματέας) μεγάλωσε ως το μοναχοπαίδι μιας μουσουλμανικής Βοσνιακής οικογένειας στη Γκόριτσα, μια γειτονιά στο Σεράγεβο της Βοσνίας. Την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου (Đurđevdan) το 2005 ο Εμίρ βαπτίστηκε ως μέλος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με το όνομα Νεμάνια (Немања) στη μονή Σαβίνα του Μαυροβουνίου, κοντά στο Herceg Novi.
Δήλωσε: «μπορεί να ήμασταν μουσουλμάνοι για 250 χρόνια, αλλά πρώτα ήμασταν Ορθόδοξοι και βαθιά μέσα μας ήμασταν πάντα Σέρβοι, η θρησκεία δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Γίναμε μουσουλμάνοι μόνο για να γλιτώσουμε από τους Τούρκους».
https://eleusisdiagoridon.blogspot.com/ ... QpYzIkCvAU
https://www.diadrastika.com/2018/05/ano ... yrkia.html#

[Pertinax]

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «ΘΕΟΔΩΡΑ ΦΡΑΝΤΖΗ Ή Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ», / αγγλιστί συγγραφείσα υπό του Αιδεσίμου I. M. Neale

Τὸ χρονικὸ τῆς «ἁλώσεως» περιγράφεται ἀπὸ τὴν Θεοδώρα Φραντζῆ, που στο παραπάνω μυθιστόρημα υποτίθεται ότι είναι κόρη τοῦ χρονικογράφου τῆς «ἁλώσεως» Γεωργίου Φραντζῆ, ποὺ ἤταν πρωτοβεστάριος τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

(Eάν διαβάσουμε το «Χρονικόν» του Φραντζή θα διαπιστώσουμε ότι το πρόσωπο «Θεοδώρα Φραντζή» είναι ανύπαρκτο. Πρόκειται για πλάσμα της φαντασίας του Τζον Μέισον Νιλ. Ο Φραντζής είχε μόνο μία κόρη που έφερε το όνομα Θάμαρ και πέθανε το 1464, στο σαράι του Σουλτάνου σε ηλικία 16 ετών).


Το παραπάνω βιβλίο είναι μυθιστόρημα άγγλου συγγραφέως του 19ου αώνος. Φαίνεται όμως ότι περιγράφει τα γεγονότα πολύ καλύτερα από «σοβαρούς» ιστορικούς.

Να πούμε βέβαια ότι η μητέρα του Άδωνι είχε προσπαθήσει να πλασάρει το εν λόγω μυθιστόρημα σαν αυθεντικό χρονικό της (ανύπαρκτης) κόρης του Φραντζή Κατόπιν ο Άδωνις το παρουσίασε σαν μυθιστόρημα "Ανωνύμου" (δεν ανέφερε δηλαδή τον Άγγλο συγγραφέα) και το επανέκδοσε με δικές του γλαφυρές προσθήκες...

[Chronicle]

Φίλε μου, οι νεοπαγανιστικές αερολογίες έκαναν τον κύκλο τους στο διαδίκτυο από το 1997 και για 5-6 χρόνια. Δυστυχώς δεν γνωρίζεις πως η κοπτοραπτική των κειμένων και όλες οι παραχαράξεις τους έχουν απαντηθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Μην επικαλείσαι πλέον αυτές τις ανοησίες αλλά φρόντισε να μελετάς τις πηγές.

1) Οι πηγές είναι ξεκάθαρες. Με τα ίδια τα λόγια των Τούρκων καταγράφεται ότι η Πόλη κατακτήθηκε και ουδέποτε παραδόθηκε. Πόσο μάλλον που το απόσπασμα είναι του Δούκα που θα ήταν ο πρώτος που θα κατηγορούσε με χαρά τον Σχολάριο αν ίσχυε έστω και στο ελάχιστο αυτή η νεοπαγανιστική εφεύρεση:



2) Ο Σχολάριος ονομάζει τον εαυτό του Έλληνα. Οπότε καταλαβαίνεις ότι είναι άνευ νοήματος να γράφεις ότι ο Σχολάριος θα εννοούσε να πνίξει τον εαυτό του...



3) Με τον όρο "Ελληνιστάς" δεν εννοεί εθνοτικά Έλληνες αλλά την δολοφονική συμμορία του νεοειδωλολάτρη Ιουβενάλιου που ζούσε ως παράσιτο, διαπράττωντας απάτες, ληστείες, ιεροσυλίες, τυμβωρυχίες και φόνους. Όπως καταλαβαίνεις, οι νεοπαγανιστές σου έδειξαν μόνο μια μικρή φράση που θεωρούσαν ότι τους βόλευε, αλλά δεν σου έδειξαν ποτέ την υπόλοιπη επιστολή που δείχνει ακριβώς τα εγκλήματα του ιουβενάλιου και ότι ο Σχολάριος απλά συμφωνεί στο να εφαρμοστεί ο αυστηρός νόμος κατά μιας εγκληματικής συμμορίας:



Μάλιστα ο Σχολάριος -που όταν γράφεται η επιστολή αυτή έχει παρατήσει όλα του τα αξιώματα για να γίνει μοναχός- όταν είχε την δικαστική δύναμη, ουδέποτε επέβαλλε στον Ιουβενάλιο ποινή μεγαλύτερη από φυλάκιση ή εκτοπισμό...



4) Και βεβαίως οι ρασοφόροι που κατηγορείς επαναλαμβάνοντας τα νεοπαγανιστικά παραμύθια, συμμετείχαν στην άμυνα της Κων/πολης και στα 1453 όπως λέει ο Σφραντζής αλλά και πιο πριν, στα 1422 όπως γράφει ο Κανανός:







ΓΙα το μυθιστόρημα δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι, διότι ακριβώς είναι μυθιστόρημα...
Ξυπνάτε επιτέλους. Ο Δαυλός έκλεισε, ο Ρασσιάς πέθανε και ο Αρτέμης Σώρρας δεν νομίζω ότι μπορεί να σας βοηθήσει τώρα...

[Chronicle]

Μεσά στο σεντόνι που έκανε copy-paste o χρήστης rebel βλέπω ενσωματώθηκε σε βελτιωμένη μορφή και ο μύθος που είχε εφεύρει ο αγωνιστής Νίκoς Μπελoγιάννης γράφοντας τα κείμενα του στη φυλακή της Κέρκυρας γύρω στα 1950. Βεβαίως η αντικληρικαλιστική ιδεοληψία που ταλάνιζε και ταλανίζει πολλούς αριστερούς είναι αντίστοιχη με των ακροδεξιών νεοπαγανιστών.

Έτσι μέσα στη φαντασία του ο Μπελoγιάννης είχε πλάσει τον μύθο ότι όταν έπεσε τo βυζάντιο υπήρχαν... 500 χιλ. μoναχοί(!) που απλά κάθονταν και κοίταζαν την Άλωση.
Βλέπω λοιπόν ότι έγινε επεξεργασία σε αυτή την ηλιθιότητα, προφανώς επειδή ήταν εξωφρενική και έτσι οι 500 χιλ. έγιναν τελικά... 10 χιλ.

Φυσικά, σύμφωνα με τα στατιστικά προγενέστερων και μεταγενέστερων εποχών, η αναλογία των μοναχών επί του πληθυσμού ήταν περίπου 1%. Δηλαδή όταν στα 1453 η Κων/πολη είχε 50 χιλ. κατοίκους, οι μοναχοί θα ήταν γύρω στα 500 άτομα (540 λέει ο Χαρανής) και βεβαίως ανάμεσα τους θα ήταν και μοναχοί μεγάλης ηλικίας ανίκανοι για μάχη. Οι δημιουργοί λοιπόν αυτής της φανταστικής ιστορίας, αύξησαν κατά 9,5 ολόκληρες χιλ. τους μοναχούς της Πόλης αφού ούτως ή άλλως το ψεκασμένο αναγνωστικό τους κοινό καταπίνει αμάσητα όσα τους σεβρίρουν: