Τελικα οι αρβανιτες ειναι Αλβανοί

[Ρουμ]

Πολλοί μουσουλμάνοι Γκεγκηδες πάντως ιδίως στην κεντρική Αλβανία στις αρχες του 20ου αιώνα εθνοθρησκευτικά και συνειδησιακά αυτοπροσδιορίζονταν ως Τούρκοι και μόνο δευτερευόντως ως Σκιπεταροι.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Peasant ... in_Albania

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Haxhi_Qamili

Ανακατεμενοι με Τουρκους ηταν .

[Ρουμ]

Πολλοί μουσουλμάνοι Γκεγκηδες πάντως ιδίως στην κεντρική Αλβανία στις αρχες του 20ου αιώνα εθνοθρησκευτικά και συνειδησιακά αυτοπροσδιορίζονταν ως Τούρκοι και μόνο δευτερευόντως ως Σκιπεταροι.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Peasant ... in_Albania

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Haxhi_Qamili

Ανακατεμενοι με Τουρκους ηταν .

Οι Τουρκοι
Αθηνων
Ηρακελειου
Ιωαννίνων
Κόνιτσας
Πρεβεζης
Αρτης
κλπ
κλπ
ειχαν γλωσσικά εξελληνισθη

Το αυτο συνέβη και με τους Τουρκους
Αυλώνας ,
Μπερατίου ,
Τιράνων ,
Ελμπασάνι
Σκόδρα
Τεπελένι
Παραμυθιά
ΜΝαργαρίτι
κλπ
κλπ
οι οποίοι εξαλβανισθηκαν γλωσσικά

Απλα οι δικοι μας Οθωμανοί εφυγαν ,

Ενω των Σκιπεταρων προσμίχτηκαν με τους Σκιπεταρους λογω ομοδοξίας
και αποτελέσανε τους λεγόμενους Τουρκαλβανούς

Αυτό λέει
α] η ιστορία
β] Η λογική

[Ρουμ]

Ω Γιωργο , ο πατέρας και η μάνα του Αλή Πασά είχανε τουρκική καταγωγή.
Το αυτό ισχυε και για τον Χοτζα.

Κατι παρομοιο θα συνεβαινε προφανως και με πολλους αλλους Σκιπεταρους που δεν ετυχε να γινουν γνωστοι οσο οι δυο παραπάνω

[Ρουμ]

Μια σούμα

Η πρώτη εμπειρια του νεοτερου Ελληνισμού με τον Σκιπεταρισμό.

»»Κατά τα 1770 η Ήπειρος και Αλβανία ,υπήρχον εις μέγιστον και αδειάληπτον κίνηση,
αποστέλουσαι ,στίφη επί στιφών εκ των αυτοχθόνων Οθωμανών,
τους μεν ως υπομίσθιους ,τους δε ως τυχοδιώκτας,
εις την εκστρατεία των σουλτανικών δυνάμεων κατά της Πελοπονήσου,
ότε εξεράγη εν αυτή επανάσταση κατα των Οθωμανών …
εκ της επανάστασης αυτής πολλοί χριστιανοί εθυσιάσθησαν …
οι ως ανωτέρω στρατεύοντες Αλβανοί
διέβαινων , κατέστρεφον τα προστύχοντα
και παντού η ερημία ακολούθει αυτούς……
απεριγραπτα εισί όσα δεινά επέφερον οι Αλβανοί εις την εκείσε χριστιανοσύνη…..
εις πάσαν πόλη της Πελοπονήσου κατεσφάγησαν πλείστοι χριστιανοί,
εις την Τριπολιτσά μάλιστα 3.000,
τα δε χωριά εσκεπάσθησαν υπό πτωμάτων……
[Αραβαντινός σελ 263 ,Χρονογραφία Ηπειρου .....]»


«Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».
[ Γ. Κορδάτος, «Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας», τομ. Α΄, σελ 241 ]


»’Η Ζάτουνα, ως και η περί αυτήν χώρα, ήτο πυκνώς κατωκημένη,
και αρκούντως ευημερούσα κωμόπολις.
Αλλά οι Αλβανοι; αφού εφόνευσαν όσους ηδυνήθησαν, επώλησαν τους αιχμαλωτισθέντες εν Δημητσάνη και Ζατούνη εις τους πειρατάς της Βαρβαρίας, οίτιμες έδραμον εις τον κόλπον της Κυπαρισσίας, ίνα μετέσχωσι των λαφύρων. Οικογένειαι τινές, καταφυγούσαι εις τα όρη, μόλις διεσώθηκαν…».
[Κώδικας Ιεράς μονής Σπηλαίου]

« Είκοσι χιλιάδες επωλήθησαν εις τους Αφρικανούς και τους Τούρκους της Ρούμελης». [Κωσταντίνος Σάθας ,σελ 524]

Ένα έγγραφο από το Ενετικό Προξενείο Θεσσαλονίκης μας προσδιορίζει το μέγεθος των ληστειών που διέπρατταν οι Αλβανοί στον Τουρκοκρατούμενο Μοριά: «… καντάρια πυρίτιδος εις το Ναύπλιον και άλλα 400 είναι έτοιμα δια τα Δαρδανέλλια… τα 500 καντάρια πυρίτιδος, που εστάλησαν εις το Ναύπλιον, διηρπάγησαν από τους Αλβανούς, οι οποίοι διαπράττουν παν είδος κακουργήματος εις τον Μορέαν…

». Μεταξύ άλλων στον Ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής, αναφέρει ,
ότι είναι χαραγμένα και τα εξής:
«Χρονολογίας 1771. Οι Τουρκαλβανοί καίνε τα χωριά μας, όλο φονικά κάνουν».
(Δημοκλής Χαρ. Γαρταγάνης, «Η Στεμνίτσα στο 1821», σελίδα 40, Αθήνα 1964)


Τα δεινοπαθήματα των Γραικών τραγουδήθηκαν από τους Ηπειρώτες και τους Μακεδόνες
''''Τσή Πάτρας οί άρχόντισσες τσή Πάτρας οί κυράδες
Στά Γιάννενα τσί κίνησαν, στά Γιάννενα δεμένες,
Βγαίνουν άγάδες καί τηράν μπέηδες κι* άγναντεύουν
— *Αγάδες τί κοιτάζετε, μπέηδες τί τηράτε
Έγω ειμαι ή Γιωργάκαινα γυναίκα του Γιωργάκη
Όπ* έτρωγα παχιά άρνιά καί στείρες προβατίνες.'''
ΣΗΜΕIΩΣΗ : Τό τραγούδι άναφέρεται στά δεινοπαuήματα πού έπακολούuη-
, σαν στην Πελοπόννησο μετά την άτυχη επανάσταση του 1770.
[Ηπειρωτική εστία τεύχος 131 σελ 216]


Υπάρχει και παραδοσιακό τραγούδι από τη Μακεδονία μάλιστα
για τα γεγονότα εκείνα ,
για την κάθοδο των Αλβανών στο Μωριά ,
τη σκλαβιά και τις απαγωγές των Πελοπονησίων που ακολούθησαν
''''Ξεκίνησ' η Αρναουτιά
την άκρη του θαλάσσιου
πάνε να πατήσουν το Μωριά
και το καημένου Κάστρου
πήραν μανάδες με παιδιά
αδέρφια κι αξαδέρφια
σαν πήραν και μια νιονυμφη τριων μηνών νυφούλα…..»»

Πληροφορία που είναι χαραγμένη στον ενδέκατο στύλο της νότιας πλευράς του Θησείου, η οποία λέει:
«1770 εχαλάσανε οι Αρνανουτάδες του Πιρί (προάστειον των Θηβών) και ηρίθανε οι Πιριώτες στην Αθήνα» (Δημ. Καμπούρογλου: «Ιστορία των Αθηνών, εκδ. 1969, τόμ. Α’, σ. 189).


»Απεστάλησαν εντός ολίγου ,σμήνος στρατευμάτων Αλβανικών στη Πελοπόνησσο ,καταπνίξαντες την επανάσταση
και έφεραν ως επακόλουθο την διαρπαγή και αιχμαλωσία των κατοίκων τους οποίους διεσκόρπησαν εν τη Ευρωπαική και Ασιατική Τουρκία….
»’Οι απελθόντες εις την Πελοπόνησσο Αλβανοί ,έγιναν κύριοι της αυτής ,δεσπόζοτες και καταπιέζοντες δια καταχρήσεων και διαρπαγών ….'''
[Κουτσονίκας Τομος Α Ιστορια της ελληνικής επαναστάσεως σελ 16- 17

'''Δεν εφοβουντο τόσο οι Πελοπονήσιοι τους αυτόχθονας Τούρκους όσο την επιδρομή των Τουρκαλβανών οιτινες επι Αλεξίου Ορλωφ ,
ορμησαντες ως χείμαρροι ηχμαλώτησαν κατέσφαξαν και κατερημωσαν ανιλεώς πλείστο μέρος της Πελοπονήσου.
[Περαιβός ,Απομνημονευματα Πολεμικά σελ 4]

Ο Σέργιος Μακραίος (Φουρνάς Αγράφων 1735; – Κωνσταντινούπολη 1819), λόγιος, συγγραφέας και εκπαιδευτικός, Σχολάρχης τῆς Αθωνιάδος και κατόπιν Καθηγητής Φιλοσοφίας στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, διεκτραγωδεί τα όσα συνέβησαν τότε στην Πελοπόννησο ως ακολούθως:
''''Γιατί οι Αλβανοί όρμησαν σαν αγέλες από όλη την Αχαΐα και τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και από τόπους πέρα από την Ιλλυρίδα, χωρία κανένας να μπορεί να τους αντισταθεί στον Ισθμό και στις παραλίες των δύο κόλπων (Σαρωνικού και Κορινθιακού), και σαν αιμοβόροι λύκοι ξεπέρασαν και τους Μανιάτες σε ωμότητα.
Γιατί, οι πράξεις των κακούργων αυτών ήταν πέρα από κάθε απάνθρωπο επινόημα, αλλά έκαναν και όσα ποτέ εχθρικό χέρι δεν έκανε σε έφοδο, και δεν είχε χορτασμό η αιμοβορία τους.
Η λύσσα τους για χρήματα ήταν τέτοια που δεν αρκούνταν σε όσα έβρισκαν, αλλά σούβλιζαν και έκαιγαν όσους υποψιάζονταν ότι τα είχαν κρυμμένα.
Η τόσο μεγάλη μανία των απανθρωποτάτων εκείνων δαιμόνων ξέσπασε σε κάθε πόλη, σε κάθε περιοχή και σε απλούς οικισμούς των χριστιανών της Πελοποννήσου και δεν άφησαν χωρίς να τα ερευνήσουν ούτε τα ορεινά κρησφύγετα, απόκρημνα άντρα, χαράδρες και τρύπες της γης, αλλά όλα τα λεηλατούσαν και τα κατέστρεφαν, βάφοντας τη γη με το αίμα ανθρώπων, των περισσότερων αθώων, από κάθε ηλικία και κοινωνική τάξη· κάθε πλούτο, φανερό ή κρυφό, από τις εκκλησίες και τα σπίτια και από τον καθένα χωριστά τον συγκέντρωσαν, και πολλούς τους πουλούσαν ως δούλους.''''

Ο Σατωμπριάν που περιηγηθηκε εκείνα τα χρόνια την Πελοπόνησσο γράφει...
'''Ερημη η Πελοπόνησσος...Οι Αλβανοι έσφαξαν ένα μέρος του πλυθησμού...Δεν βλέπεις παρα χωριά που τα χάλασε το σίδερο και η φωτιά..
Το διώξιμο ενός Ελληνα από το καλύβι του , ο αναιτιος σκοτωμός του,η η αρπαγή της γυναίκας ειναι ένα παιχνιδάκι για τον πιο ασήμαντο αγά'''[Κώστας Καραστάθης ,Ελληνες από το Αρβανο σελ 272]

Φραντζής, Αμβρόσιος, Επιτομή της Ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος αρχομένη από του έτους 1715, σελ 23
'''Τότε εθρήνουν τα βρέφη εντός της γαστρος της μητρος των από τις τυρρανίες και τα ανυπόφορα δεινά των Αλβανών...'''

Ακόμα πιο τραγικά τα περιγράφει ο Σάθας στο εργο του Τουρκοκρατουμένη Ελλάς, Αθήνα 1869 σελ 534
«Τα πάντα είχεν αφανίσει η Αλβανική πανώλης.
Εκεί ένθα προ ολίγου υπήρχον πόλεις και κώμαι πολύανδροι και ευδαίμονες,
ήδη έβλεπέ τις θανάτου ερήμωσιν, και πυριφλεγή ερείπια.
Η Πελοπόννησος πάσα είχε σχεδόν απογυμνωθή κατοίκων.»

Τα ίδια συνέβησαν και εκτός Πελοπονήσου οπωςπχ στην Αιτολοακαρνανία
Ηπειρωτική Εστία τευχος 207-08 σελ 300
''''.Από του 1770 ίσαμε τό 1774 οί
αίτωλοακαρνανικοί χώροι έγιναν πεδίο φοβερώτατων καί άγριώτατων επιδρομών καί σχεδόν ερημώθηκαν.
Τούς αίματόβαψε «λιάπικο χαντζάρι, Θάνατος κι ερημιά/»
Τό Βραχώρι καταστράφηκε, έπίσης τό Μεσελλόγγι καί οί άλλες παραθαλάσσιες πολιτείες ’Ανατολικό καί ’Έπαχτος.''

Τα ίδια αναφέρει και ο Κ. N. Σάθας, Τουρκοκρατουμένη Ελλάς, Αθήνα 1869 σελ 498-99-500
'''Πλοια Δουλτσινιωτων εμφανίστηκαν στο Μεσολόγγι...Οι Μεσολογγίται επι μία εβδομάδα εναυμάχουν κατά των Αλβανών
Οι Αλβανοί έπλευσαν κατα του Αιτωλικού...οι δυστυχοίς χριστιανοί παραδόθησαν δια συνθηκης,οι δε Αλβανοι κατέσφαξαν άπαντες'''


Με λίγα λόγια οπως και στους Βαλκανικους πολέμους
Γκεκηδες ,Τοσκηδες, Λιαμπηδες και Αλβανοτσαμηδες ηταν εναντίων των Ελλήνων

[Ρουμ]

Εγω να σου πω τι καταλαβα.....

Η Αρβανίτικη διάλεκτος είχε μεγάλη ικανότητα διάδωσης τα χρονια εκείνα.
Ο ι λόγοι είναι πολλοί και έχουν αναλυθεόι από παλιότερους ερευνητές

Ετσι στην μεγάλη πλειοψηφεία οπου συγκατοικησαν
Αλβανοφωνοι και Τουρκοφωνοι [πχ Τιρανα ]
Αλβανόφωνοι και Ελληνοφωνοι [ πχ Υδρα ,Σούλι]

ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Ετσι προέκυψαν οι αρβανιτοφωνοι Τουρκαλβανοι που αυτοπροσδιοριζονταν Σκιπεταροι
και οι αρβανιτοφωνοι Ελληνες που αυτοπροσδιοριζονταν Αρβανιτες

Εν τω μεταξυ σου βρηκα παραδοσεις Αρβανιτοφωνων Ελληνων που κατηλθαν στην Αττικη κατα τα Ορλωφικα

[Giorgos 574]

Εγω να σου πω τι καταλαβα.....

Η Αρβανίτικη διάλεκτος είχε μεγάλη ικανότητα διάδωσης τα χρονια εκείνα.
Ο ι λόγοι είναι πολλοί και έχουν αναλυθεόι από παλιότερους ερευνητές

Ετσι στην μεγάλη πλειοψηφεία οπου συγκατοικησαν
Αλβανοφωνοι και Τουρκοφωνοι [πχ Τιρανα ]
Αλβανόφωνοι και Ελληνοφωνοι [ πχ Υδρα ,Σούλι]

ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

[Ρουμ]

Εγω να σου πω τι καταλαβα.....

Η Αρβανίτικη διάλεκτος είχε μεγάλη ικανότητα διάδωσης τα χρονια εκείνα.
Ο ι λόγοι είναι πολλοί και έχουν αναλυθεόι από παλιότερους ερευνητές

Ετσι στην μεγάλη πλειοψηφεία οπου συγκατοικησαν
Αλβανοφωνοι και Τουρκοφωνοι [πχ Τιρανα ]
Αλβανόφωνοι και Ελληνοφωνοι [ πχ Υδρα ,Σούλι]

ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Σου βρηκα ατοπημα σοβαρο του Φαλμ
Να το παραθεσω προς συζητηση

[Giorgos 574]

Εν τω μεταξυ σου βρηκα παραδοσεις Αρβανιτοφωνων Ελληνων που κατηλθαν στην Αττικη κατα τα Ορλωφικα

Έχουν κάποια ορολογία για να περιγράψουν τους Τουρκαλβανους;

[Ρουμ]

Εν τω μεταξυ σου βρηκα παραδοσεις Αρβανιτοφωνων Ελληνων που κατηλθαν στην Αττικη κατα τα Ορλωφικα

Έχουν κάποια ορολογία για να περιγράψουν τους Τουρκαλβανους;

Οχι απλά αναφέρουν οτι ηλθαν μαζικα από τα περίχωρα Κονισπόλεως

[Giorgos 574]

Ρουμ @ Αλβανοί στο Μωριά

Για αυτό και στα ελληνικά δημοτικά τραγούδια το Αρβανιτης χρησιμοποιείται πάντα παράλληλα με το Τούρκος. Στη Θράκη πάντως υπάρχουν κάποια ελληνόφωνα δημοτικά τραγούδια που ο ορος Αρβανιτης χρησιμοποιειται θετικά για να περιγράψει τους αλβανοφωνους χριστιανους της περιοχης και όχι τους Τουρκαλβανούς. Εκεί δε θα είχαν τόσο κακή φήμη οι Τουρκαλβανοι γιατί ήταν εγκατεστημένοι πολλοί Ασιάτες Τούρκοι και Πομάκοι που είχαν αυτοί τον αντίστοιχο ρόλο του καταστολέα. Άρα το Αρβανιτης εκεί δεν απέκτησε αρνητική σημασία όπως στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Πέντι δέκα δυο ’ρβαντόπ’λα
πέντι δέκα δυο ’ρβαντόπ’λα
δίπλα στέκουν πάν’ τη στράτα
δίπλα στέκουν πάν’ τη στράτα
να βρουν Τούρκο να σκοτώσουν
να βρουν Τούρκο να σκοτώσουν
κι Ρωμιό να λιφτερώσουν
κι Ρωμιό να λιφτερώσουν.
Να και Τούρκος που κατ’βαίνει
να και Τούρκος που κατ’βαίνει
με τη ρωμιοπούλα αντάμα
με τη ρωμιοπούλα αντάμα.
Συ Τουρκί μου συ σκυλί μου
συ Τουρκί μου συ σκυλί μου
πού τη βρες τη ρωμιοπούλα
πού τη βρες τη ρωμιοπούλα.

Κάτου ‘ς άσπρη πέτρα και στο κρυό νερό
σκοτώσανε το Γιάννη τ’ Ανδρόνικου το γιο
Τούρκοι τον παραστέκουν και οι ρωμιοί τον κλαιν,
Και πάρθενα κοράσια τον μοιρολογούν.
Γιάννο μ’ δεν είχες Μάννα , μάννα κι’ αδελφή,
δεν είχες και γυναίκα για να σ’ έκλαιγεν.
Θαρρώ πως είχα μάννα, μάνα κι αδελφή,
Κι η δόλια η γυναίκα νά την πόρχεται,
Με δυο μαύρα λιθάρια στηθοδέρνοντας.
Δεν σε το είπα Γιάννο μ’ δεν σου το λέγα γω
Με Τούρκους μη τα βάζεις, μήτε και με Ρωμιούς.
Γιατί οι Τούρκοι σφάζουν και οι Ρωμιοί κρεμούν
Κι αυτοί οι Αρβανιτάδες, για σένα πολεμούν…

[Ρουμ]

Ρουμ @ Αλβανοί στο Μωριά

Για αυτό και σε πολλά δημοτικά τραγούδια το Αρβανιτης χρησιμοποίηται παράλληλα με το Τούρκος. Στη Θράκη πάντως υπάρχουν κάποια ελληνόφωνα δημοτικά τραγούδια που ο ορος Αρβανιτης χρησιμοποιειται θετικά τους αλβανοφωνους χριστιανους της περιοχης. Εκεί μπορεί να μην απέκτησαν τόσο κακή φήμη οι Τουρκαλβανοι γιατί ήταν εγκατεστημένοι πολλοί Ασιάτες Τούρκοι και Πομάκοι οπότε είχαν αυτοί τον αντίστοιχο ρόλο. Άρα το Αρβανιτης εκεί δεν απέκτησε αναλογη αρνητική σημασία όπως στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Πέντι δέκα δυο ’ρβαντόπ’λα
πέντι δέκα δυο ’ρβαντόπ’λα
δίπλα στέκουν πάν’ τη στράτα
δίπλα στέκουν πάν’ τη στράτα
να βρουν Τούρκο να σκοτώσουν
να βρουν Τούρκο να σκοτώσουν
κι Ρωμιό να λιφτερώσουν
κι Ρωμιό να λιφτερώσουν.
Να και Τούρκος που κατ’βαίνει
να και Τούρκος που κατ’βαίνει
με τη ρωμιοπούλα αντάμα
με τη ρωμιοπούλα αντάμα.
Συ Τουρκί μου συ σκυλί μου
συ Τουρκί μου συ σκυλί μου
πού τη βρες τη ρωμιοπούλα
πού τη βρες τη ρωμιοπούλα.

Κάτου ‘ς άσπρη πέτρα και στο κρυό νερό
σκοτώσανε το Γιάννη τ’ Ανδρόνικου το γιο
Τούρκοι τον παραστέκουν και οι ρωμιοί τον κλαιν,
Και πάρθενα κοράσια τον μοιρολογούν.
Γιάννο μ’ δεν είχες Μάννα , μάννα κι’ αδελφή,
δεν είχες και γυναίκα για να σ’ έκλαιγεν.
Θαρρώ πως είχα μάννα, μάνα κι αδελφή,
Κι η δόλια η γυναίκα νά την πόρχεται,
Με δυο μαύρα λιθάρια στηθοδέρνοντας.
Δεν σε το είπα Γιάννο μ’ δεν σου το λέγα γω
Με Τούρκους μη τα βάζεις, μήτε και με Ρωμιούς.
Γιατί οι Τούρκοι σφάζουν και οι Ρωμιοί κρεμούν
Κι αυτοί οι Αρβανιτάδες, για σένα πολεμούν…

[Ρουμ]

Οι Αρβανίτες αυτοζαρακτηριζονταν Αρβανιτες ,Ρωμαιοι Γραικοι και Ελληνες
Οι Αλβανοι ως Σκιπεταρ και Τουρκοι

Χασμα μέγα

Σου εχω και τον Καμπουρογλου.
Ονομαζει Αρβανιτες τους Τουρκαλβανους και Αλβανοφωνους τους Οριτζιναλ Αρβανιτες

[Ρουμ]

Χωριάται..
Δια του ονόματος αυτού ηταν γνωστοί οι αλβανόφωνοι και δίγλωσσοι κατοικοι των χωριών...υπήρξαν ουσιωδης εις την επανασταση ενεκα της ανδρειας των και την γνωσης της αλβανικης

Οι Τουρκαλβανοί [Αρβανιτάδες] φρουροι των Αθηνών...

[Giorgos 574]

Οι Αρβανίτες αυτοζαρακτηριζονταν Αρβανιτες ,Ρωμαιοι Γραικοι και Ελληνες
Οι Αλβανοι ως Σκιπεταρ και Τουρκοι

Χασμα μέγαλα

Όταν λες Αρβανίτες εννοεις αυτούς της νότιας Ελλάδας στα αρβανίτικα;

Και ένα Τουρκαλβανο παλιότερα αν ήξερε ελληνικά και τον ρώταγες τι είναι εκτος από Τούρκος Αρβανιτης ή Αλβανίτης θα έλεγε. Το Αλβανος ήταν πιο σπάνιο.

Σου εχω και τον Καμπουρογλου.
Ονομαζει Αρβανιτες τους Τουρκαλβανους και Αλβανοφωνους τους Οριτζιναλ Αρβανιτες

Στη συντριπτική πλειοψηφια των περιπτώσεων για ολους αυτό ίσχυε. Το ίδιο κάνει και ο Βλαχογιάννης που Αρβανίτες λέει τους Τουρκαλβανους και παντα τους διαχωρίζει από τους Σουλιώτες.

[Ρουμ]

Ετσι στην μεγάλη πλειοψηφεία οπου συγκατοικησαν
Αλβανοφωνοι και Τουρκοφωνοι [πχ Τιρανα ]
Αλβανόφωνοι και Ελληνοφωνοι [ πχ Υδρα ,Σούλι]

ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Η ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ

Oι Αρβανιτες στη γλωσσα τους λεγανε Αρμπερ
οι Αλβανοι Σκιπεταρ

Λιγα χωριά


4 χωρια , αρβαννιτόφωνα.
Μαρτινο Κουκουρα Κοκλα Μαλεσινα

Για παράδειγμα θα αναφέρουμε το Μαρτίνο της Λοκρίδας σε μια κάρτα απογραφής του πίνακα 4 του 1540 μΧ. από τα Οθωμανικά αρχεία της Κωνσταντινούπολης.

Είναι μια οικονομική απογραφή για φόρους που απέδιδαν στον Σουλτάνο οι οικισμοί της Λοκρίδας.

''''''Και βλέπουμε στον πίνακα 4 για το Μαρτίνο υπάρχουν δύο στήλες, η μια αναφέρεται στο Μαρτίνο Μουζάκι αυτό είναι το Αρβανίτικο τμήμα του Μαρτίνου από τον οικιστή Έλληνα χριστιανό Β. Ηπειρώτη Αρβανίτη Μουζάκι (από την Μουζακιά) μάλιστα και σε άλλο σημείο των Οθωμανικών αρχείων αναφέρεται ως «Νικόλα Μουζάκι». Από το όνομα του Έλληνα οικιστή Αρβανίτη Νικόλαου Μουζάκι, πιθανόν οι Τούρκοι για κάποια περίοδο ονόμαζαν το Μαρτίνο Μουζάκ όπως αναφέρει και ο Γ. Μίχας στο βιβλίο του. .....
Η άλλη από κάτω στήλη του πίνακα 4 αναφέρει σκέτο Μαρτίνο είναι το παλαιό τιμήμα του χωριού γύρω από την εκκλησία των Ταξιαρχών που είναι οι ντόπιοι κάτοικοι από την αρχαία πολή ΒΟΥΜΕΛΙΤΑΙΑ από το Παλιοχώρι του Μαρτίνου στον Άϊ Γιώργη αφού υπήρξε μια από τις μακροβιότερες αρχαίες πόλεις της Λοκρίδας αυτό το αναφέρουν ο Ιεροκλής 5ος -6ος αι. μ.Χ. στο βιβλίο «Συνέδκημος» και το Πανεπιστήμιο Αθηνών στον Αρχαιολογικό Άτλα του Αιγαίου κ.α.....
Το παλιό τμήμα του Μαρτίνου γύρω από την εκκλησία είναι μεγαλύτερο από το Αρβανίτικο έχει 81 σπίτι, 10 άγαμους, 5 χήρες, κανένα Μουσουλμάνο και αποδίδει φόρο 10.000 άσπρα.
Οι Λιμιθιέοι Αρβανίτες ήσαν πιο σκληροί μέχρι τις ημέρες μας αλλά σιγά-σιγά αφομοιώθηκαν από τους παλαιούς ντόπιους κατοίκους......''''



Φορολογικό κατάστιχο Μαλεσίνας 1506

Μαρτινο Μαλεσι
Νικολα Μεταξα
Γιωργη Ξενος
Θωδωρος Πιργολης
Παπαγιωργη Μαλεσι
Γιωργης Ορφανο
Κοκα Μαλεσι
Νικολα Τσανκαρης
Μεταξας Πωλημένος
Γιωργη Βλερα
Γιαννης Πιργολης

Στην επομενη απογραφη παρατηρουντε και νεα επωνυμα όπως Γκινης , Ντουσας κλπ.και τα ονόματα 3 χηρων γυναικων όπως Αρχοντω,Αυρα,,Μαρκινα

Παρακάτω τα αποτελεσματα της Οθωμανικης απογραφής στη Βοιωτία

Στο αρβανίτικο χωριό Κοκλα Μαζι παρατηρουμε την εξης ονοματολογια που επιβεβαιωνει το οσα εχει μπει ο Εκτωρας

Νικολα Μπεθανη
Νικολα Νικιφορο
Γιωργη Δημα
Παπα Γιωργη
Θωμα Φρανγκο
Θοθωρη Ζηση
Ανδρεα Μαζι
Γκινη Μαζαρακη
Λαζαρο Γουγουρουλιδη
Λαζαρο Ορφανο
Μιχα Γκολεμι
Νικολα Μουζακη
Γιαννη Αλεκσι
Δημα Κοκλα
Σεβαστο Μελλησινο
Μανωλη Αντρέα
Δημα Λεκα
Ανδρέα Αυλακίση
Διμητρη Ορφανο
Λέκα Λάτση
Γιάννη Μακρυπόδη
Λεκα Μπούγα

Αγια Αννα - Κουκουρα Βοιωτίας

Οπως βλέπουμε καταγοντε απο ολους τους πλυθημσους ενω επεξηγηται και το γιατι η αρβανιτικη ειχε τετοια ικανοτητα διαδοσης στη Βοιωτία .
Ειναι λέει '''διγλωσσοι Αρβανίτες με ισχυρη ελληνικη συνείδηση''''

Ενω λεει ''''η προφορική παράδοση διασώζει τις πρωτες 12 οικογένιες''''
Ζώτας
Ανδρέου
Κοκκόρης
Στάμος
Ανδρούτσος
Παλαβός
Φίλωνας
Κόλιας
Αντωνίου
Κεφαλάς
Ακρατος