πατησιωτης έγραψε: ↑01 Δεκ 2019, 12:28
kameron έγραψε: ↑01 Δεκ 2019, 12:25
Εμένα πάντα που έκανε εντύπωση ότι από τον 2 αιώνα π.χ. που κατακτήθηκε ο (σημερινός) ελληνικός χώρος από τους Ρωμαίους, μέχρι και τον 4-5 αιώνα μ.χ. που διαλύθηκε το σύστημα της ρ.α., δεν καταγράφονται αξιοσημείωτες εξεγέρσεις. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές βορειότερα ή στην Ιουδαία και αλλού. Για την ακρίβεια, η κατάσταση στη (σημερινή) Ελλάδα φαίνεται ότι ήταν τόσο ήρεμη που οι Ρωμαίοι δεν είχαν εκεί ούτε καν μια λεγεώνα ως έδρα. Και μιλάμε για 5 αιώνες τουλάχιστον.
Σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί αυτό;
Στο ότι επρόκειτο για συγγενείς πολιτισμούς.Κατ αρχήν οι θεοί των Ρωμαίων πλην του Ιανού και κανα δυο άλλων ήσαν οι ελληνικοί με λατινικα ονόματα.
Άρα ορθώς μιλάμε για ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, συνέχεια του οποίου υπήρξε η βυζαντινή αυτοκρατορία, απόρροια τόσο της ρωμαϊκής όσο και της αρχαιοελληνικής πολιτισμικής παράδοσης.
Μόνο που με την απόλυτη επικράτηση των χριστιανικών δοξασιών, εκ των πραγμάτων η β.α. απομακρύνεται, ενίοτε και με βίαιο τρόπο, από ένα βασικό στοιχείο της ελληνορωμαϊκής κληρονομιάς, διατηρώντας ωστόσο άλλα (γλώσσες, διοικητική δομή). Βαθμιαία θα προσαρμοσθεί και σε έτερες ανατολικές επιρροές που θα ενισχύσουν τον απολυταρχικό της χαρακτήρα ενίοτε και το σκοταδισμό. Στην πορεία των αιώνων, η έλευση νέων φύλων (Σλάβοι κ.α.), θα δημιουργήσουν ένα αμάγαλμα φυλετικό, ένα είδος πολυπολιτισμικότητας ως προς τη σύνθεση του πληθυσμού. Άρα τόσο η αφήγηση Φαλμεράϊερ όσο και η αφήγηση Παπαρρηγόπουλου λένε μισές αλήθειες και μισές ανακρίβειες. Κάτι φυσικό αφού και οι δύο εξυπηρετούσαν εθνικές σκοπιμότητες κατά την εποχή γέννησης των εθνικισμών στην Ευρώπη.