Το παγκόσμιο προλεταριάτο (χρονικά)

[Sol]

[Ληστοσυμμορίτης]

Τέτοιες μέρες του 1918 πραγματοποιήθηκε το πρώτο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο. Το Συνέδριο άρχισε στις 21 Οκτώβρη 1918 στην Αθήνα και τελείωσε στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο της ΓΣΕΕ, «η ιδέα μίας κεντρικής συνδικαλιστικής οργάνωσης κερδίζει έδαφος και το 1918 με πρωτοβουλία της Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης και των Εργατικών Κέντρων Αθήνας και Πειραιά συγκαλείται πανελλαδική συνδιάσκεψη των συνδικαλιστικών οργανώσεων για τη δημιουργία εθνικού κέντρου. Συμμετείχαν 44 σωματεία που εκπροσωπούσαν 60.000 οργανωμένους εργάτες. Οι σοσιαλιστές πρότειναν να βασιστεί η ΓΣΕΕ στην αρχή της πάλης των τάξεων ενώ η άλλη πλευρά υποστήριζε ότι ο εργάτης πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο για τα στενά επαγγελματικά του συμφέροντα. Τελικά το άρθρο του καταστατικού υπερψηφίστηκε. Το Ιδρυτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος, γιατί συνένωσε το συνδικαλισμένο προλεταριάτο της χώρας μας κάτω από ένα ανώτατο ηγετικό όργανο».

[Ληστοσυμμορίτης]

Οι δύσκολες και εξοντωτικές συνθήκες εργασίας σε βιομηχανικές και βιοτεχνικές μονάδες ώθησαν τους εργαζόμενους στη δημιουργία των πρώτων σωματείων. Ιστορικά το πρώτο σωματείο ιδρύθηκε το 1879 στην Σύρο με την ονομασία Αδελφικός σύνδεσμος ξυλουργών. Αξίζει εδώ να πούμε ότι και η πρώτη σημαντική κινητοποίηση εργατών έλαβε χώρα στην Σύρο στις 17 Δεκεμβρίου του 1878 και αφορούσε στους εργάτες στα ναυπηγεία Σύρου.

[Ληστοσυμμορίτης]

Τα επόμενα χρόνια η ΓΣΕΕ ζει μια περίοδο κυβερνητικών παρεμβάσεων, καταστολών, αντιπαραθέσεων των αριστερών και των ρεφορμιστών, εσωτερικών τριβών, διασπάσεων. Το 1925 η ΓΣΕΕ αποσυνδέεται από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Ελλάδας-ΣΕΚΕ. Λίγο αργότερα (1930-1936) στη χώρα γίνονται πολυάριθμες απεργιακές κινητοποιήσεις και η γενική απεργία στο Ηράκλειο και στην Αθήνα.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια (1934), γίνεται το 7ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ σε ένα κλίμα ενοποίησης του πολυδιασπασμένου συνδικαλισμού. Όμως δεν άλλαξε κάτι , καθώς πρόλαβε η δικτατορία του Μεταξά.

[Ληστοσυμμορίτης]

Στα χρόνια που ακολούθησαν έως το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ(1946), αξίζει να θυμηθούμε την Πρωτομαγιά του ‘36 στη Θεσσαλονίκη και αλλά και λίγες μέρες αργότερα την απεργία στις 9 Μαΐου. Κατά τη διάρκεια και των δύο υπήρξαν αιματηρές συγκρούσεις. Μιλάμε για μια περίοδο σύνδεσης της οικονομικής και ιδεολογικής εξάρτησης των συνδικάτων από το κράτος και μεθόδευσης για τη συρρίκνωση της αυτονομίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Κατά τη διάρκεια της κατοχής η ΓΣΕΕ απομονώνεται. Το συνδικαλιστικό κίνημα καθοδηγείται από το ΕΑΜ και τελικά η ΓΣΕΕ είναι το μόνο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης που ματαίωσε την αποστολή εργαζομένων στη χιτλερική Γερμανία. Μετά την απελευθέρωση η Κ.Ε. του ΕΑΜ διορίζεται προσωρινή διοίκηση της ΓΣΕΕ. Το 1946 πραγματοποιείται το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το οποίο ακυρώνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας και οι ρεφoρμιστές με την υποστήριξη των Αμερικανών και του Κράτους εγκαθίστανται στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, απομακρύνοντας τους αριστερούς.

[Ληστοσυμμορίτης]

Κατά την περίοδο που ακολουθεί κυριαρχούν η συνεργασία με κρατικούς, παρακρατικούς και εργοδοτικούς μηχανισμούς. Οι μεθοδεύσεις για την αλλοίωση της θέλησης των εργαζομένων, μια σειρά από σποραδικές και ασυντόνιστες απεργίες με κύριο αίτημα την αύξηση αποδοχών και τέλος ο εργατοπατερισμός. Το 1956 ιδρύεται το Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα από συνδικαλιστικά στελέχη που συνδέονται με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).

Από το 1960 (14ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ) έως και το 1976 (18ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ) σημαντικά γεγονότα για το Συνδικαλιστικό Κίνημα λαμβάνουν χώρα. Το 1962 οι κεντροαριστερές δυνάμεις ιδρύουν τις 115 Συνεργαζόμενες Εργατοϋπαλληλικές Οργανώσεις-ΣΕΟ (1962). Παράλληλα, οι κεντρώοι δραστηριοποιούνται στη Δημοκρατική Συνδικαλιστική Αλλαγή και από κοινού οργανώνουν σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως των οικοδόμων, των δασκάλων, των καθηγητών και των τραπεζικών. Το 1966χρησιμοποιούνται οι παλιές δοκιμασμένες συνταγές της νοθείας και η κεντροαριστερά αντιπολίτευση το καταγγέλλει ως νόθο και αποχωρεί. Έτσι και οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ αντανακλούσαν τις εσωτερικές διενέξεις παραγόντων του καθεστώτος.

[Ληστοσυμμορίτης]

Οι μεταπολιτευτικοί νόμοι 5 και 6/1975 και το ΝΔ 42/74 αντικαθιστούν τις διοικήσεις των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών. Διατηρούν όμως τις διοικήσεις των πρωτοβάθμιων οργανώσεων και επικρίθηκαν για διαστρέβλωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, καθώς αναπαρήγαγαν το ίδιο σύστημα της εξάρτησης της βάσης από την κορυφή. Ο Ν.330/76 ρυθμίζει τα συνδικαλιστικά θέματα και γίνεται αντικείμενο καθολικής αντίδρασης της αντιπολίτευσης, που τον κατηγορεί ως αντεργατικό.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις στη μεταπολίτευση είναι αγωνιστικές και μεγάλης διάρκειας. Πρωτοστατούν οι βιομηχανικοί εργάτες, οι μεταλλωρύχοι, οι τραπεζικοί, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην Κοινή Ωφέλεια.

Στη ΓΣΕΕ, παρά ορισμένες παραχωρήσεις στα εργατικά αιτήματα, το Κράτος, μέσω του Υπουργείου Εργασίας, κινεί τα νήματα των εξελίξεων. Στο 18ο Συνέδριο (1976) συμμετέχει η αριστερή αντιπολίτευση, ενώ αντίθετα στα τρία επόμενα αρνείται να συμμετάσχει στις εκλογικές διαδικασίες, χαρακτηρίζοντάς τα ως νόθα.

Λίγα χρόνια αργότερα το 1982 εκπίπτει η διοίκηση της ΓΣΕΕ και διορίζεται νέα , η οποία αποτελεί τησυντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων. Με το Ν.1264/82 και την καθιέρωση της απλής αναλογικής, ξεκινά μία νέα περίοδος για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλισμού και την κατοχύρωση των ελευθεριών του. Έτσι το επόμενο Συνέδριο (22ο) είναι το πιο αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό Συνέδριο στην μεταπολεμική περίοδο, που οδηγεί σε σχηματισμό ενωτικού αντιπροσωπευτικού Προεδρείου της ΓΣΕΕ. Η θητεία της Διοίκησης αυτής διακόπηκε με δικαστική παρέμβαση ένα χρόνο πριν την κανονική λήξη της.

[Ληστοσυμμορίτης]

Τα γεγονότα που ακολουθούν τη ρήξη του 1985 καταδεικνύουν την ανάγκη θωράκισης της αυτόνομης λειτουργίας και δράσης της ΓΣΕΕ. Κάτι που επιτυγχάνεται στο 25ο Συνέδριο (1989) και ισχυροποιείται με την ψήφιση νέου Καταστατικού στο 26ο Συνέδριο (1990). Λίγο πριν τη νέα χιλιετία η ΓΣΕΕ διεκδικεί και αγωνίζεται για τη νέα εργατική τάξη και τα νέα δεδομένα της εποχής.

Τα γεγονότα που ακολουθούν τη ρήξη του 1985 καταδεικνύουν την ανάγκη θωράκισης της αυτόνομης λειτουργίας και δράσης της ΓΣΕΕ, που επιτυγχάνεται στο 25ο Συνέδριο (1989) και ισχυροποιείται με την ψήφιση νέου Καταστατικού στο 26ο Συνέδριο (1990). Λίγο πριν τη νέα χιλιετία η ΓΣΕΕ διεκδικεί και αγωνίζεται για τη νέα εργατική τάξη και τα νέα δεδομένα της εποχής.

[Ληστοσυμμορίτης]

Αυτά τα στοιχεία είναι σύμφωνα με την ιστιοσελίδα της ίδιας της ΓΣΕΕ https://gsee.gr/istoria/

[Ληστοσυμμορίτης]

[Ληστοσυμμορίτης]

"Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε". Σαν σήμερα, 1 Νοέμβρη 1864, κυρώνονται η ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Διεθνούς Ένωσης Εργατών (Α’ Διεθνής). Η ιδρυτική Διακήρυξη, που ήταν και το πρόγραμμά της Διεθνούς και φέρει την καταλυτική σφραγίδα του Μαρξ, είναι ένα από τα σημαντικότερα ντοκουμέντα στην ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος. Αναδείκνυε ως πρώτιστο καθήκον της εργατικής τάξης την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας και ως βασική ανάγκη να έχουν οι εργάτες δική τους εξωτερική πολιτική,στη βάση του προλεταριακού διεθνισμού. Αλλά και στο καταστατικό της Διεθνούς περιλαμβάνονταν σπουδαίες θέσεις, βάζοντας στο επίκεντρο το καθήκον της Διεθνούς να καθοδηγήσει την εργατική τάξη για την κοινωνική της απελευθέρωση. Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης πρέπει να κατακτηθεί από την ίδια την εργατική τάξη, ανέφερε το προοίμιο του καταστατικού.Η Διεθνής υπερασπίστηκε την εξέγερση της Κομμούνας του Παρισιού το 1871, συνέβαλε στην ανάπτυξη του εργατ.κινήματος.Έπαψε να υπάρχει το 1876.

Η ίδρυση μια νέας,σύγχρονης εργατικής και κομμουνιστικής Διεθνούς παραμένει ιστορικό ζητούμενο της εποχής μας.

[Ληστοσυμμορίτης]

[Ληστοσυμμορίτης]

[Imperium]

Παλιούτσικο ποστ, αλλά εδώ παρατηρούμε οτι ήταν η Κομουνιστική αστυνομία, του Μαρξιστικού ΑΝC, που την άναψε στους εργάτες/μελη της εργατικής τάξης.

Προφανώς δεν είχε ιδέα τι ανέβαζε ο Φλαφης.

[Imperium]

Αρα οι "εργατες" αντιπροσωπευαν τις αντιδραστικές δυνάμεις, που δεν συμμορφόνωνταν με τις συλλογικές αποφάσεις των σωματείων, συνεπώς εχθροί του "παγκοσμιου πορδοταριάτου".