Απο που και ως που πολεμικος λαος οι ποντιοι?

[DIOMEDESGR]

Στο σημείο αυτό θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσω ότι ΟΥΔΕΙΣ αρνείται ούτε τις θλιβερές ΩΜΟΤΗΤΕΣ που διέπραξαν οι Οθωμανοί και οι Τούρκοι έναντι των Ρωμιών και λοιπών θρησκευτικών μειονοτήτων της εποχής ούτε την ανάγκη για επίσημη αποκήρυξη και ηθική επανόρθωση εκ μέρους των απογόνων των θυτων.
Άλλο αυτό όμως και άλλο η συντήρηση Εθνικιστικών αγκάθιων που δεν βοηθούν την αλληλοκατανόηση μεταξύ των λαών όπως ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ Γενοκτονία, και ο "οχετός" λαϊκισμου και πολιτικής εκμετάλλευσης που τον συνοδεύει, τουλάχιστον στην χώρα μας.
Θα πρέπει να συντηρήσουμε την Ιστορική μνήμη δίχως όμως να διαιρούμαστε και να προβάλουμε τα όσα μας χωρίζουν με τους άλλους λαούς.
Ειδάλλως κανένα νόημα δεν έχει η Ιστορική μνήμη, παλι τα ίδια θα επαναλαμβάνονται με εναλλαγή ρόλων θυτων και θυμάτων.

[Alchemist501]

Στο σημείο αυτό θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσω ότι ΟΥΔΕΙΣ αρνείται ούτε τις θλιβερές ΩΜΟΤΗΤΕΣ που διέπραξαν οι Οθωμανοί και οι Τούρκοι έναντι των Ρωμιών και λοιπών θρησκευτικών μειονοτήτων της εποχής ούτε την ανάγκη για επίσημη αποκήρυξη και ηθική επανόρθωση εκ μέρους των απογόνων των θυτων.
Άλλο αυτό όμως και άλλο η συντήρηση Εθνικιστικών αγκάθιων που δεν βοηθούν την αλληλοκατανόηση μεταξύ των λαών όπως ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΡΟΣ Γενοκτονία, και ο "οχετός" λαϊκισμου και πολιτικής εκμετάλλευσης που τον συνοδεύει, τουλάχιστον στην χώρα μας.
Θα πρέπει να συντηρήσουμε την Ιστορική μνήμη δίχως όμως να διαιρούμαστε και να προβάλουμε τα όσα μας χωρίζουν με τους άλλους λαούς.
Ειδάλλως κανένα νόημα δεν έχει η Ιστορική μνήμη, παλι τα ίδια θα επαναλαμβάνονται με εναλλαγή ρόλων θυτων και θυμάτων.

FULL TEXT OF THE IAGS RESOLUTION:

WHEREAS the denial of genocide is widely recognized as the final stage of genocide, enshrining impunity for the perpetrators of genocide, and demonstrably paving the way for future genocides;

WHEREAS the Ottoman genocide against minority populations during and following the First World War is usually depicted as a genocide against Armenians alone, with little recognition of the qualitatively similar genocides against other Christian minorities of the Ottoman Empire;

BE IT RESOLVED that it is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted a genocide against Armenians, Assyrians, and Pontian and Anatolian Greeks.

BE IT FURTHER RESOLVED that the Association calls upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution

[Giorgos 574]

Στο σημείο αυτό θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσω ότι ΟΥΔΕΙΣ αρνείται ούτε τις θλιβερές ΩΜΟΤΗΤΕΣ που διέπραξαν οι Οθωμανοί και οι Τούρκοι έναντι των Ρωμιών και λοιπών θρησκευτικών μειονοτήτων της εποχής ούτε την ανάγκη για επίσημη αποκήρυξη και ηθική επανόρθωση εκ μέρους των απογόνων των θυτων.

Πάλι καλα που το παραδέχεσαι ότι έγιναν ωμότητες.

Πριν από αυτό όμως ήταν παράδεισος;

[Alchemist501]

Στο σημείο αυτό θα ήθελα για μια ακόμη φορά να ξεκαθαρίσω ότι ΟΥΔΕΙΣ αρνείται ούτε τις θλιβερές ΩΜΟΤΗΤΕΣ που διέπραξαν οι Οθωμανοί και οι Τούρκοι έναντι των Ρωμιών και λοιπών θρησκευτικών μειονοτήτων της εποχής ούτε την ανάγκη για επίσημη αποκήρυξη και ηθική επανόρθωση εκ μέρους των απογόνων των θυτων.

Πάλι καλα που το παραδέχεσαι ότι έγιναν ωμότητες.

Πριν από αυτό όμως ήταν παράδεισος;

Έτσι πιστεύουν στην Ελεύθερη Έρευνα από όπου παπαγαλιζει ο Διομήδης
Στην αυτοκρατορία όλοι περνούσαν καλά μέχρι που ήρθε ο κακός εθνικισμός και οι αχάριστοι λαοί θελανε αυτοδιάθεση και να κυβερνάνε μόνοι τους τις πατρίδες που ζούσαν πριν έρθουν οι Τούρκοι.
Ακούς εκεί θράσος ?

[taliban]

Ο Χάρης Τσιρκινίδης στο βιβλίο ¨Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ¨ αναφέρει την μαρτυρία του θείου του Ευριπίδη.



«Με πολλά βάσανα επιτέλους φτάσαμε στην Κερασούντα . Η πόλη ήταν γεμάτη από ρακένδυτους πρόσφυγες που έφυγαν από την τρομοκρατία των Τούρκων της υπαίθρου και συγκεντρώνονταν στις πόλεις. Εκεί, στην Κερασούντα, μας προειδοποίησαν οι συμπατριώτες μας ότι μαζεύουν όλους τους Έλληνες και τους μεν μεγάλους τους κλείνουν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου για να τους εξορίσουν κάθε φορά που συμπλήρωνε ο αριθμός των 250 ατόμων, τους δε μικρούς τους οδηγούν με μικρά καΐκια σ΄άγνωστα μέρη.

Στην εκκλησία δεν συμπληρώθηκε ποτέ ο αριθμός 250, γιατί εκεί χωρίς φαγητά , χωρίς νερό, μέσα στις ίδιες τους τις ακαθαρσίες, σε λίγες μέρες πέθαιναν οι περισσότεροι. Με τα ίδια μας τα μάτια είδαμε εγώ και ο αδελφός μου να μεταφέρουν τα παιδιά λίγο παρά έξω από την Κερασούντα κι εκεί να τα παραδίδουν στους άγριους Τσέτες αντάρτες. Αυτοί τα άρπαζαν από τα πόδια και χτυπούσαν τα κεφάλια τους πάνω στα μεγάλα βράχια της ακτής , μέχρι να πεθάνουν»

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΙΛΑΝΔΡΟΥ

8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1921

“Αι γραίαι και οι γέροντες διεσκορπίζοντο τότε εις τας ερήμους, όπου γυμνοί, άστεγοι και νήστεις σωρηδόν απέθνησκον. Αλλά και οσάκις την μακράν πεζοπορίαν διεδέχετο η διά του σιδηροδρόμου μεταβίβασις των ειλώτων, εξετυλίσσοντο σκηναί φρικτοτέρας τραγωδίας. Εσταμάτα το τραίνον μέσα εις την έρημον, διά να ριφθώσιν απροστάτευτα τα δυστυχή εκείνα πλάσματα εις την διάκρισιν των αγρίων θηρίων και των ανθρωπόμορφων θηρίων. Δυστυχής μητέρα, εστoιβαγμένη μετ’ άλλων γυναικών εντός σκευοφόρου βαγονίου, βλέπουσα κινδυνεύον το τέκνο της από ασφυξίαν, ετόλμησε να ζητήσει βοήθεια. Παρευθύς Τούρκος χωροφύλαξ αρπάσας από την αγκάλην της μητρός το τέκνον της το εξεσφενδόνισεν εκ του παραθύρου εις το κενόν, ενώ το τραίνο εξηκολούθει τρέχον εις την απέραντην έρημον! Άλλαι μητέρες ευρέθησαν παγωμέναι εις τα χιονισμένα όρη με τα δυστυχή μικρά των κρεμασμένα από ξηρούς μαστούς!…”.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΑΛΤΣΙΔΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

Σαλτσίδου Βαρβάρα από Κόλοου Έρπαα
έτος γεν.1902

αφήγηση Μάρτιος 1966.

Προς τα τέλη του 1917 νομίζω, σε κάποιο κρυψώνα στο βουνό Κοτζά Ντάγ οι Τούρκοι ανακάλυψαν πολλές ομάδες κρυπτόμενων γυναικοπαίδων, άλλες τις εβίασαν, άλλες τις πήγαν εξορία όπου και χάθηκαν και άλλες τις πήγαν σαν δούλες και τις πούλησαν.

Μία ομάδα γυναικών είμασταν κρυμμένες μέσα σε ένα ρέμα στο ποταμό Λύκο, έτσι το λέγανε ή Γεσίλ Ιρμάκ ή Ίρη δεν θυμάμαι, και εκεί κρυφτήκαμε κάτω από ένα καταρράκτη που είχε πίσω σπηλιά.
Είδαμε τους Τούρκους να έρχονται προς την μεριά μας ακολουθώντας το ποτάμι και σε ύποπτα μέρη, πυροβολώντας για να δουν αν κάποιος βρίσκεται κρυμμένος σε θάμνους ή μέσα στις καλαμιές.
Καταλάβαμε ότι το ίδιο θα γίνει και με μας αν μας ανακάλυπταν, εκεί όμως που βρισκόμασταν δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι πίσω από τον καταρράκτη θα υπήρχαν άνθρωποι. Αλλά είχαμε μαζί μας και μικρά παιδιά και σκεφθήκαμε, καλά όλα αυτά αν όμως κάποιο παιδί κλάψει και προδώσει την θέση μας τι θα γίνει
Είμασταν περισσότερες από 100 γυναίκες και είχαμε 8-10 παιδιά, ηλικίας 2 έως 7 χρονών και αποφασίσαμε να τα πνίξουμε μη τυχόν και κλάψει κάποιο ή μιλήσει και όταν οι Τούρκοι θα ήταν κοντά μας θα ανακάλυπταν την κρυψώνα μας και θα μας συλλάμβαναν.
Τότε η κάθε μία από εμάς πήρε το παιδί της άλλης και το έπνιξε, σφίγγοντας το λαιμό του και αφήνοντας το νερό του καταρράκτη να μπει μέσα στο στόμα του.
Κάποιο κοριτσάκι 6-7 χρονών όταν είδε το τι γινότανε, μας παρακάλεσε να μην της βγάλουμε από το λαιμό κάτι χαϊμαλιά που είχε και μας είπε στα τούρκικα «πενί ποορκενέ τσιτσιλεριμί τσικάρτμαγιν», δηλαδή όταν με πνίγεται να μη βγάλετε από το λαιμό μου τα χαϊμαλιά.

Από το αρχείο του γιου του Κώστα Κωφίδη

“Όλες τις κοπέλες και τις γυναίκες που συνέλαβαν οι Tσέτεδες , τις οδήγησαν μέσα στη Μονή, τις βίασαν και τις διακόρευσαν κτηνωδώς. Μετά από επανειλημμένους βιασμούς και ενώ τα θύματα δεν ήταν σε θέση να κινηθούν, τα αποκεφάλισαν μέσα στη Μονή.
Έσφαξαν και άντρες, αφού τους ανάγκασαν να βλέπουν την κακοποίηση των γυναικών τους…
Μια εικοσάχρονη κοπέλα η Κυριακή Τσιρονίδου , βιάστηκε μπροστά στους δικούς της από εννέα βδελυρούς Τούρκους Τσέτεδες, από τους οποίους ο τελευταίος την αποτέλειωσε με το ξίφος του…”
Η νύκτα στην ιερά Μονή Βαζελώνος ήταν μια από τις πιο ανατριχιαστικές σελίδες της Ποντιακής Γενοκτονίας.

Περισσότερα εδώ: https://fdathanasiou.wordpress.com/2012 ... 82-%CE%BC/

[run]

στον γεωργη

είθισται οι ορεινοι παντα τον πολεμο να κατεχουν

[run]

γεια σου γεωργη και λοιπα μορμολυκεια

[dosas1312]

Από τότε που αφανίσαν τους σλαβοκομιτατζήδες στην Μακεδονία και την Θράκη.

Ακόμα σπέρνει τρόμο το όνομα του Αντών Τσαούς.

Έτσι είναι κομιτατζάκια, μετρηθήκατε και βρεθήκατε ελλιπείς.

[Οργισμένος]

Για να δούμε μερικές Εθνικιστικές ΜΑΛΑΚΙΕΣ των ημέτερων Ποντίων, που τρεμουν για την ανύπαρκτη "Ελληνικότητα" τους, και παλεύουν με νύχια και με δόντια να πείσουν ότι ακόμη και ο Erdogan είναι ΕΛΛΗΝΑΣ!

Τούρκοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο Ερντογάν έχει <<ελληνική καταγωγή>>, από το χωριό Ποταμιά της Ριζούντας του Πόντου.

Ο προπάππος τού Ερντογάν, ήταν επικεφαλής αντάρτικης ομάδας <<Ελλήνων του Πόντου>> εναντίον των Τούρκων κατακτητών.

Το επίθετο του προπάππου του Ερντογάν ήταν το εξισλαμισμένο Bakatoglu Memis.

Πριν χρόνια, μιλώντας ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε εκδήλωση πάλι στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρθηκε στην εθνική του καταγωγή και είπε:

«Ρώτησα τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου αν είμαστε Λαζοί ή Τούρκοι» ομολόγησε ο Ερντογάν.

Η πλήρης δήλωση μεταδόθηκε από τον ιστότοπο Artı Gerçek. Ο Τούρκος πρόεδρος, αναφερόμενος στους Ποντίους, τους αποκάλεσε «Λαζούς».

Πηγη:https://m.tribune.gr/world/news/article ... yrkoi.html

Τέτοιου είδους εθνικιστικές πομφόλυγες στρατευουν οι Εθνικιστές για να πάνε κόντρα στην επιστήμη και να μας πείσουν ότι οι πρόσφυγες που ήρθαν το 1915 και το 1922 ήταν ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ και όχι Χριστιανοί, Ελληνοποιημένοι ΛΑΖΟΊ, ΚΟΛΧΟΙ και ΤΖΑΝΟΙ.

Απολα τα βλητα έχει ο μπαξές.

[Georg Von Balkanen]

Που είναι ο Διομήδης;

[Ζαποτέκος]

Που είναι ο Διομήδης;

[Giorgos 574]

Που είναι ο Διομήδης;

Τον θυμάσαι από την προηγούμενη περσόνα ε;

[Ρουμ]

Που είναι ο Διομήδης;

Εκανε την δουλεια του ειπε οτι ειχε να πει και αποχωρισε...
Απο τοτε εμφανιστηκαν αλλα μπουμπουκια σαν και δαυτον

Θα την κοπανησουν κι αυτοι οταν δουνε οτι αδυνατουν να περασουν γραμμη ...

[Ζαποτέκος]

Αντάρτικο του Πόντου – Γενοκτονία Ποντίων
https://chilonas.com/2013/05/18/httpwp-mep1op6y-wt/

- «Εδώ ακόμα δρουν Πόντιοι αυτονομιστές πού θέλουν να μας πάρουν τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και να αναστήσουν το αρχαίο κράτος του Πόντου, το οποίο πέθανε πριν από 600 χρόνια.«
Καμπίτ Καμίν Μπέης, Διοικητής 3ης Μεραρχίας

- Στην δεκαετία 1914 - 1923 , 25.000 περίπου Πόντιοι αντάρτες σκαρφάλωσαν στις απόρθητες κορυφές των βουνοκορφών του Πόντου για να επιβιώσουν από το πρόγραμμα της γενοκτονίας πού είχαν σχεδιάσει αρχικά οι νεότουρκοι Τζεμάλ, Εβρέν και Ταλαάτ και στη συνέχεια ο Κεμάλ Ατατούρκ με τον Ισμετ Ινονού.

- Όσοι κατόρθωναν, από γυναίκες και παιδία και είχαν την δύναμη και το σθένος να συμμερισθούν τον αγώνα των αντρών τους, πήγαιναν μαζί τους. Και έτσι αρχίνησε ο κάθε καπετάνιος να σκέπτεται όχι μόνο τα παλληκάρια του, αλλά και τα παιδιά και τις γυναίκες. Αυτός πλέον ήταν ο νοικοκύρης για τα τριακόσια άτομα πού ήταν στα χέρια του.
Η μεγάλη τραγωδία ήταν ότι οι αντάρτες έπρεπε να υπερασπίζονται γέρους και γυναικόπαιδα πού τούς ακολουθούσαν κατά πόδας. Η έλλειψη τροφής, το κρύο, οι αρρώστιες και η κούραση γίνονται δυσβάστακτα όταν πρέπει να φροντίσεις ανυπεράσπιστους ανθρώπους.

- Τα τσαρικά στρατεύματα κατέλαβαν τον ανατολικό Πόντο δίνοντας ανάσα ζωής στους Αρμενίους και στους Έλληνες (...) Την περίοδο της ρωσικής κατοχής του Ανατολικού Πόντου αγγίξαμε το όνειρο της ανεξαρτησίας του Πόντου. Ο Βαλής της Τραπεζούντας, παρέδωσε την εξουσία, όχι στους Ρώσους, αλλά στον μητροπολίτη Χρύσανθο λέγοντας του ότι «Από Έλληνες παραλάβαμε την Τραπεζούντα, και σε Έλληνες την παραδίδουμε«.
Αλλά εκείνη η επανάσταση των μπολσεβίκων σήμανε την καταδίκη της ανεξαρτησίας του Πόντου. Ο Λένιν παίρνοντας την εξουσία απέσυρε τα Ρωσικά στρατεύματα από τον ανατολικό Πόντο, στράφηκε κατά των Ελλήνων και υποστήριξε με όλα τα μέσα τον Κεμάλ. Οι κομμουνιστές παρέδιδαν πλέον όσους Ποντίους ζητούσαν βοήθεια στους Τούρκους και οι Πόντιοι έχασαν κάθε υλική βοήθεια πού τούς παρείχε παλαιότερα το τσαρικό καθεστώς. Νέα απόγνωση!
«Από την απέναντι πλευρά του δρόμου έρχονταν πλήθος ανθρώπων. Κακοντυμένοι με κίτρινα κουρέλια. Ήταν ρακένδυτοι, εξαντλημένοι και έμοιαζαν με πτώματα. Οι γυναίκες και τα παιδιά περπατούσαν ξυπόλητοι. Το πλήθος μόλις είδε ότι το στρατιωτικό μας απόσπασμα δεν ήταν τουρκικό, άρχισε να κλαίει πιο δυνατά και να εκλιπαρεί για βοήθεια. Η σιωπή της σοβιετικής αποστολής θα καταχωρηθεί σίγουρα στο ιστορικό μητρώο ως ένοχη σιωπή.» ( Από τις σημειώσεις του Σοβιετικού στρατηγού Φρούντζε.)

https://chilonas.com/2013/05/18/httpwp-mep1op6y-wt/

[Ζαποτέκος]

Από τον παραπάνω σύνδεσμο.

Στα βουνά της Πάφρας έδρασε ο οπλαρχηγός Αντόν Πασάς ( Αντώνιος Χατζηελευθερίου ) με την σύντροφό του Πελαγία. Ήταν και οι δύο άριστοι σκοπευτές και ατρόμητοι πολεμιστές. Τα κατορθώματα τους τραγουδήθηκαν σε ολόκληρο τον Πόντο. Τα αντάρτικα τραγούδια ήταν συνήθως στην τούρκικη, διότι και οι Πόντιοι της περιοχής όπου έδρασε το αντάρτικο, ήταν τουρκόφωνοι. Η Ορθοδοξία μας όμως ήταν αυτή πού κράτησε άσβεστη την Εθνική τους συνείδηση και πολέμησαν σαν λιοντάρια τούς βάρβαρους μουσουλμάνους κατακτητές.

Ο Αντόν πασά με τη φήμη του αήττητου, το 1916 ανακηρύχθηκε στην Τραπεζούντα Γενικός Αρχηγός των Ανταρτικών Ομάδων του Δυτικού Πόντου. Οι τσαρικοί της Ρωσίας τον προμήθευαν όπλα και συχνά πυκνά κατέβαινε στις παραλίες για να τα παραλάβει. Το 1917 με 400 αντάρτες περικύκλωσε την κωμόπολη Τσιντίκ και απείλησε τον νομάρχη Αμάσειας με άμεση πυρπόληση της πόλης, προκειμένου να απελευθερώσει τη γυναίκα του Πελαγία, κάτι πού επετεύχθη. Στη μάχη του Παλίκ Κιολί ταπείνωσε ολόκληρα συντάγματα του τουρκικού στρατού. Η πιο σκληρή μάχη του Αντόν πασά δόθηκε όταν οι τούρκικες αρχές βάζοντας πείσμα να τον εξοντώσουν, αποφάσισαν να τον χτυπήσουν μέσα στο ίδιο του το λημέρι. Η κατάσταση ήταν πιο δύσκολη τώρα, γιατί οι Τούρκοι χτυπούσαν απ’ όλες τις μεριές κι ο Αντόν πασάς έβλεπε ότι είναι κυκλωμένος. Η μάχη κράτησε πολλές μέρες και στο τέλος οι Τούρκοι μη μπορώντας ν’ αντέξουν περισσότερο στην ορμή των παλληκαριών του Αντόν πασά, τα παράτησαν και έφυγαν ντροπιασμένοι, δίνοντας του μια ακόμα μεγάλη νίκη.

Οι Τούρκοι όταν δεν τα καταφέρνουν με τα όπλα καταφεύγουν στην μπαμπεσιά. Μέσω του Δεσπότη Γερμανού Καραβαγγέλη του πρότειναν αμνηστία και παράδοση. Ο Αντόν πασάς πού γνώριζε από Τουρκική μπέσα, αρνήθηκε την αμνηστία με αποτέλεσμα να επικηρυχθεί με το ποσό των 50.000 χρυσών λιρών. Το αποτέλεσμα το έχουμε ζήσει άπειρες φορές στην ελληνική ιστορία. Προδότες, έπειτα από ενέδρα, σκότωσαν τον ήρωα οπλαρχηγό, έκοψαν το κεφάλι του και το παρέδωσαν στους Τούρκους οι οποίοι ουδέποτε τούς έδωσαν την αμοιβή.