Ο χειμώνας μόλις είχε τελειώσει και ήταν οι πρώτες μέρες του Μαρτίου του 1772 όταν ο Νικόλαος και η Νικολέτα, στο Λιβάδι μεταξύ Λάρισας και Πιερίας, ψηλά στα 1200 μέτρα απέκτησαν τον γιο τους, τον Γεωργάκη. Λίγα χρόνια μετά η Νικολέτα πέθανε και ο πατέρας του μαζί με την γιαγιά του την Αγνή φρόντισαν το παιδί να μορφωθεί. Όταν τελείωσε το σχολείο και πήρε τα εφόδια αυτά της ψυχής και του μυαλού ο πατέρας του αποφάσισε πως ήταν ώρα πια να μάθει και τη τέχνη του Αγώνα. Γρήγορα ο Γεωργάκης Ολύμπιος ξεχώρισε σε βαθμό τέτοιο που τον επικήρυξε ο Αλή Πασάς. Το 1804 ξεσπάει η επανάσταση των Σέρβων ενάντια στους Τούρκους στην οποία συμμετέχει ο Ολύμπιος για να πολεμήσει τον κοινό εχθρό. Κι άλλοι Έλληνες συμμετέχουν στην Σέρβικη επανάσταση όπως ο Καρατάσος, ο Νικοτσαράς και ο μακρινός μου συγγενής εκπρόσωπος της Σερβικής διπλωματίας, Πέτρος Ίτσκος. Συντάσσεται με τις δυνάμεις του Σέρβου ήρωα Βέλικο Πέτροβιτς (για τον οποίο θα γίνει μνεία σε άλλη δημοσίευση) και τσακίζουν μαζί το στρατό του Τοπάλ Πασά. Γνωρίζει τον θαυμασμό και την αγάπη των Σέρβων οι οποίοι τον αποκαλούν Καπετάν Γιόργκατς. Το 1806 σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη δημιουργεί Ελληνικό στρατιωτικό σώμα 1300 ανδρών το οποίο συμμετέχει στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο το οποίο μαζί με τους Ρώσους νικάει τους Τούρκους στην μάχη της Όστροβας. Οι Ρώσοι παρσημοφορούν τον Γεωργάκη Ολύμπιο και του απονέμουν το αξίωμα του Συνταγματάρχη. Τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να πολεμάει τους Τούρκους μια στο πλευρό των Σέρβων, μια στο πλευρό των Ρώσων. Το 1814 θα παντρευτεί την χήρα του Βέλικο Πέτροβιτς, Στάνα (άλλη μια μεγάλη μορφή αντιτουρκικού αγώνα) και θα αποκτήσει μαζί της τρία παιδιά. Το 1815 θα συμπεριληφθεί στην Ρωσική αντιπροσωπεία στο Συνέδριο της Βιέννης.
Συνέδριο Βιέννης, 1815
Ιωάννης Καποδίστριας: Νομίζω πως χρέος των Μεγαλειοτάτων, είναι να λάβετε οποιαδήποτε πρόνοιαν και δια το καταδυναστευόμενον ελληνικόν έθνος παρά της Οθωμανικής εξουσίας, το οποίον υποφέρει τόσους αιώνας τον τυραννικόν οθωμανικόν ζυγόν και το οποίον διακινδυνεύει να πέση εις την τελευταίαν εξόντωσιν και τον μηδενισμόν, όθεν δεν μου φαίνεται δίκαιον το να αδιαφορήσουν οι Βασιλείς.
Μέττερνιχ: Κύριε Κόμη! Η Ευρώπη δεν γνωρίζει Έλληνας, γνωρίζει την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν υπό της οποίας την εξουσίαν είναι οι κατοικούντες σ' αυτήν Έλληνες. Δια τούτο φαίνεται, Κύριε Κόμη, υποστήριξες τόσον, και άφησες εκτός Συνδέσμου της Ιεράς Συμμαχίας, το απέραντον Οθωμανικόν Κράτος, αλλά δεν θα επιτύχεις τις ελπίδες σου περί τούτων
Τσάρος Αλέξανδρος, διακόπτοντας τον Μεττερνιχ: Οι Έλληνες δια της Θείας Πρόνοιας και της Ευρωπαϊκής αιχμής ενόπλου βοήθειας θέλουν ελευθερωθούν ταχέως και συμφώνως προς τα αρχαία πατρογονικά των δίκαια, θα μείνουν ελεύθεροι, αυτόνομοι και ανεξάρτητοι.
Ο Μέττερνιχ δεν απάντησε.
