Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8909
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 03 Σεπ 2019, 19:10

Γητειές και Εξορκισμοί σε δύο μεταβυζαντινά χειρόγραφα
Αγαμέμων Τσελίκας


https://www.archaiologia.gr/wp-content/ ... 7/71-6.pdf

Τι θεούληδες ήταν οι άτιμοι. :smt044:smt082:smt044:smt082 Είχαν και πως να μάθει το παιδί γράμματα χωρίς να κουραστεί. :smt005: Τι να κάνει και η Εκκλησία για να τους συγκρατήσει ; :vp20::vp20::vp20:
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

KRAKEN
Δημοσιεύσεις: 1708
Εγγραφή: 12 Ιουν 2019, 19:49

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από KRAKEN » 04 Σεπ 2019, 01:40

Nero έγραψε:
03 Σεπ 2019, 17:50
αρχαίος ελληνικός ονειροκρίτης απο τον Αρτεμίδωρο
αμα δεις στον ύπνο σου σκάλα, ετοιμάσου για ταξίδι :D

Εικόνα
Τζιμπιτζολογιες για τις ευαισθητοποιημένες νοικοκυρές πάντα υπήρχαν. Διαχρονικό φαινόμενο. :roll:

KRAKEN
Δημοσιεύσεις: 1708
Εγγραφή: 12 Ιουν 2019, 19:49

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από KRAKEN » 04 Σεπ 2019, 01:41

Ζαποτέκος έγραψε:
03 Σεπ 2019, 19:10
Γητειές και Εξορκισμοί σε δύο μεταβυζαντινά χειρόγραφα
Αγαμέμων Τσελίκας


https://www.archaiologia.gr/wp-content/ ... 7/71-6.pdf

Τι θεούληδες ήταν οι άτιμοι. :smt044:smt082:smt044:smt082 Είχαν και πως να μάθει το παιδί γράμματα χωρίς να κουραστεί. :smt005: Τι να κάνει και η Εκκλησία για να τους συγκρατήσει ; :vp20::vp20::vp20:
Όχι ρε φίλε :smt005:

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 08:13

KRAKEN έγραψε:
04 Σεπ 2019, 01:40
Nero έγραψε:
03 Σεπ 2019, 17:50
αρχαίος ελληνικός ονειροκρίτης απο τον Αρτεμίδωρο
αμα δεις στον ύπνο σου σκάλα, ετοιμάσου για ταξίδι :D

Εικόνα
Τζιμπιτζολογιες για τις ευαισθητοποιημένες νοικοκυρές πάντα υπήρχαν. Διαχρονικό φαινόμενο. :roll:
ποιος σου είπε ότι οι αναγνώστες ήταν νοικοκυρές; Δεν είπαμε ότι μέχρι και βυζαντινοί αυτοκράτορες έγραφαν ονειροκρίτες;

εξάλλου οι νοικοκυρές δεν ήταν και η πιο πολυπληθής δημογραφική ομάδα που ήξερε ανάγνωση :102:

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 09:42

Domus Monstellaria aka "το στοιχειωμένο σπίτι" του Πλαύτου: ένας νέος Αθηναίος playboy αρπάζει την ευκαιρία όταν ο πατέρας του λείπει στην Αίγυπτο για δουλειές για να κάνει πάρτι στο σπίτι και το κάνει καλοκαιρινό ενώ παράλληλα ψάχνει με τον κολλητό του(σκλάβο) να βρούνε τρόπο να αγοράσουν τη γκόμενα που γουστάρει ο μικρός και ανήκει σε κάποιον νταβατζή... δανείζεται τελικά από τοκογλύφο. Το πράγμα περιπλέκεται όταν αναπάντεχα επιστρέφει ο μπαμπάς και παράλληλα ο τοκογλύφος τους ψάχνει για να πάρει πίσω τα λεφτά του.

Θα μπορούσε άνετα να το έχει γράψει ο Seth Rogen :lol:

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 09:51

btw τον τοκογλύφο τον λένε Μισαργυρίδη :lol:

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 13:20

Dwarven Blacksmith: ο πρόεδρος Xi δεν είναι τόσο πρωτοπόρος τελικά :)



Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 16:09

Το παράπονο ενός Αιγύπτιου λεγεωνάριου της Ρώμης, γραμμένο πριν από 1.800 χρόνια στα ελληνικά, έρχεται σήμερα στο φως. Ένας αρχαίος πάπυρος, ο οποίος παρέμενε ανέγγιχτος για περισσότερο από έναν αιώνα, "αποκρυπτογραφήθηκε" από τον Grant Adamson και το περιεχόμενό του μας ταξιδεύει στην Κάτω Παννονία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...

Οι καημοί των ανδρών που υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους, από ό,τι φαίνεται και όπως ήταν μάλλον φυσικό, δεν είναι κάτι καινούριο. Μία επιστολή ηλικίας περίπου 1.800 ετών, γραμμένη στα ελληνικά αν και ο αποστολέας της είναι Αιγύπτιος στρατιώτης, αποκαλύπτει το παράπονο ενός λεγεωνάριου που η οικογένειά του τον έχει ξεχάσει.

Πρόκειται για ένα γράμμα σε πάπυρο του Αιγύπτιου στρατιώτη με το ρωμαϊκό όνομα Αυρήλιος Πωλίων (Aurelius Polion), της λεγεώνας Legio II Adiutrix, η οποία στρατοπέδευε στην Παννονία - μία ρωμαϊκή επαρχία που καταλάμβανε μέρη της σημερινής Ουγγαρίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης.

Ο πάπυρος στον οποίο γράφτηκε η επιστολή είναι μόνο ένα από τα πολλά έγγραφα που έφερε στο φως η αποστολή των αρχαιολόγων Grenfell και Hunt στην Αίγυπτο, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Συγκεκριμένα, ανακαλύφθηκε από τους δύο ειδικούς στην αρχαία αιγυπτιακή πόλη Τεμπτούνις, το 1899.

Αν και τα γραφόμενα στον πάπυρο είχαν περιγραφεί εν συντομία στο παρελθόν, μέχρι σήμερα κανένας δεν είχε επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσει τι ακριβώς έγραφε ο αποστολέας της επιστολής. Η απροθυμία των ειδικών πιθανότατα οφείλεται και στην πολύ κακή κατάσταση του παπύρου, που έχει ως αποτέλεσμα πολλά μέρη του γράμματος να είναι αδύνατον να αποδοθούν.

Ωστόσο, πρόσφατα, περισσότερο από 100 χρόνια μετά την ανακάλυψή του, ο απόφοιτος του τμήματος Θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Rice, Grant Adamson, μελέτησε εξονυχιστικά το αρχαίο κείμενο, το οποίο είναι γραμμένο κυρίως στα ελληνικά, καταφέρνοντας να το αποδώσει.

Μας προσφέρει, έτσι, τη δυνατότητα να "ταξιδέψουμε" νοητά, μέσα από τα λεγόμενα του Αυρήλιου, σχεδόν 2 χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν, στον κόσμο ενός στρατιώτη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να γνωρίσουμε μία περίπτωση από εκείνες που, σίγουρα, δεν βρίσκουν θέση στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, δίπλα σε Ιούλιους Καίσαρες και Μάρκους Αντώνιους...

....

Τα γραφόμενα του Αυρήλιου στα νέα ελληνικά

“Αυρήλιος Πωλίων, στρατιώτης της λεγεώνας Legio II Adiutrix, στον Ήρωνα τον αδελφό του και στην Πλούτου(;) την αδελφή του και στη μητέρα του Σεινούφις (Σεινούφη), την πωλήτρια ψωμιού και κυρία, πάρα πολλούς χαιρετισμούς.

Σας εύχομαι να έχετε υγεία νύχτα και μέρα και προσεύχομαι για εσάς πάντα σε όλους τους θεούς. Εγώ δεν παύω να σας γράφω, αλλά εσείς δεν με έχετε στο μυαλό σας. Αλλά εγώ κάνω το καθήκον μου, γράφοντας πάντα σε εσάς και δεν παύω να σας φέρνω και να σας έχω στην ψυχή μου. Αλλά ποτέ δεν μου γράψατε για την υγεία σας, πώς είστε. Εγώ ανησυχώ για εσάς, επειδή, αν και πήρατε από εμένα πολλές φορές επιστολές, ποτέ δεν μου γράψατε πίσω, για να δω πώς είστε.

Όσο είμαι μακριά στην Παννονία, έστειλα σε εσάς. Αλλά εσείς με έχετε σαν ξένο. Έφυγα [...] Και χαίρεστε [...] στρατός. Εγώ σε εσάς [...] στον στρατό, αλλά μετανοώ που έφυγα από εσάς. Εγώ έγραψα σε εσάς έξι επιστολές. Όταν εσείς με έχετε κατά νου [...] θα λάβω άδεια από τον ύπατο και θα έρθω σε εσάς, για να δείτε ότι είμαι αδελφός σας. Γιατί εγώ ποτέ δεν (ζήτησα;) από εσάς τίποτα (όσο είμαι;) στον στρατό. Αλλά σας κατηγορώ, επειδή, αν και εγώ σας γράφω, κανένας δεν με έχει υπόψη. Δείτε, είμαι γείτονάς σας, είμαι αδελφός σας. Και εσείς γράψετε πίσω [...] γράψετε σε εμένα. Όποιος από εσάς [...] στείλτε σε εμένα.

Φιλήστε μου τον (πατέρα;) Αφροδίσιο και τον Ατήσιο [...] Την κόρη του [...] και τον άντρα της, και τον Ορσινούφη και τους γιους της αδελφής της μητέρας του, Ξενοφώντα και Ουηνόφη [...] του Αυρήλιου.”

Στην πίσω πλευρά του γράμματος, γίνεται αναφορά σε ένα τρίτο άτομο, το οποίο, μάλλον, ο Αυρήλιος επιθυμούσε να μεταφέρει το γράμμα του, από την Παννονία στην Αίγυπτο:

“Στους γιους και τη Σεινούφις την πωλήτρια ψωμιού... Από(;) τον Αυρήλιο(;) Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix... Από(;) την Κάτω Παννονία... Παράδοση στον Acutius Leon (;), βετεράνο της λεγεώνας... Από τον Αυρήλιο Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix, για να το στείλει σπίτι...”


Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τον λόγο που τα προηγούμενα γράμματα του Αυρήλιου παρέμειναν αναπάντητα. Ίσως, η οικογένειά του δεν τα έλαβε ποτέ. Ίσως, ο ίδιος δεν έλαβε τα δικά τους γράμματα. Μπορεί, ακόμη, για κάποιον λόγο, οι δικοί του να μην ήταν ευχαριστημένοι που ο Αυρήλιος υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ένας απελπισμένος λεγεωνάριος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Adamson, βρίσκονταν κάπου στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας, στη σύγχρονη Βουδαπέστη, νιώθοντας μόνος και ξεχασμένος. Μάλιστα, η λεγεώνα στην οποία ανήκε είναι γνωστό ότι ήταν κινητή, άρα δεν αποκλείεται να ταξίδευε συχνά και η επικοινωνία με το σπίτι να γίνονταν ακόμα δυσκολότερη.

Γιατί γράφει στα ελληνικά ένας Αιγύπτιος λεγεωνάριος της Ρώμης;

Όπως γράφει ο Adamson στη σχετική μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Παπυρολόγων, η ελληνική γραφή του Αυρήλιου έχει λατινόφωνα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ενός σημείου στίξης σαν τη δική μας άνω τελεία – κοινή πρακτική στα κείμενα που ήταν γραμμένα στα λατινικά, για να χωρίζονται οι προτάσεις.

Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Μακριά από το σπίτι, ταξιδεύοντας με τη λεγεώνα του, ο Αυρήλιος νιώθει ξεχασμένος

Ο Adamson πιστεύει ότι ο Αυρήλιος Πωλίων έγραφε στα ελληνικά, επειδή, τη συγκεκριμένη περίοδο συμπεριλαμβάνονταν στις επίσημες γλώσσες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και επειδή η οικογένειά του στην Αίγυπτο, το πιθανότερο ήταν να γνώριζε καλύτερα την ελληνική γλώσσα σε σχέση με τη λατινική - θεωρία που συμφωνεί και με τα αρκετά ελληνικά ονόματα που αναφέρονται στο γράμμα.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι αν και Αιγύπτιος, ο Αυρήλιος μπορούσε να γράφει στα ελληνικά, δείχνει ότι ήταν εγγράμματος και η παιδεία τότε ήταν σπανιότερη από σήμερα, λέει ο Adamson. Πάντως, ο γραφικός του χαρακτήρας, η ορθογραφία του και η χρήση της ελληνικής γραμματικής ήταν ελαττωματικές, σύμφωνα με τον ερευνητή, γεγονός που ίσως οφείλεται στην πολυγλωσσία του.

Η χρονολόγηση του παπύρου και της... μοναξιάς

Η χρονολόγηση ενός αρχαίου πάπυρου είναι, γενικά, πολύ δύσκολο να γίνει με ακρίβεια, εκτός αν τυχαίνει να αναφέρεται ημερομηνία ή ένα γνωστό γεγονός, στο ίδιο το κείμενο. Αλλά μία αρχική εκτίμηση μπορεί να γίνει, με βάση τον γραφικό χαρακτήρα του γράφοντα.

Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Αυτό έκανε και ο Adamson, για να προσδιοριστεί η ημερομηνία της επιστολής, έστω κατά προσέγγιση. Οι υπολογισμοί του βασίστηκαν στο στυλ γραφής του Αυρήλιου Πωλίων και σε κάποια άλλα συγκεκριμένα στοιχεία, όπως το ρωμαϊκό όνομα του στρατιώτη – Αυρήλιος. Μπορεί να το απέκτησε στα πλαίσια μίας ευρείας χορήγησης ρωμαϊκών υπηκοοτήτων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 212 μ.Χ.

Ένα ακόμα στοιχείο που μαρτυρά την εποχή που γράφτηκε το γράμμα, είναι η αναφορά σε “ύπατο”, η οποία καθοδηγεί τον Adamson προς μία ημερομηνία μετά το 214 μ.Χ., όταν και η ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας τέθηκε υπό προξενική διακυβέρνηση.

Είτε 1800 είτε 2000 ετών, το σίγουρο είναι ότι η επιστολή του Αυρήλιου Πωλίων είναι ένα εντυπωσιακό ιστορικό ντοκουμέντο που μας επιτρέπει να κάνουμε μία βουτιά στην ψυχοσύνθεση ενός στρατιώτη μίας από τις πιο ξακουστές αυτοκρατορίες της αρχαιότητας. Όπως φαίνεται, οι ρωμαϊκές λεγεώνες δεν ήταν οι ψυχρές πολεμικές μηχανές που συχνά φανταζόμαστε, αλλά αποτελούνταν από ανθρώπους με ανησυχίες και προβλήματα. Ίσως, μεγαλύτερο όλων τη μοναξιά

http://www.pathfinder.gr/stories/362859 ... -ellhnika/
ω γαμωτο :a040:
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Nero την 04 Σεπ 2019, 17:07, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8909
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Σεπ 2019, 16:48

παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του

… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
hades
Δημοσιεύσεις: 6515
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:47
Phorum.gr user: hades

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από hades » 04 Σεπ 2019, 16:53

Nero έγραψε:
04 Σεπ 2019, 16:09
Το παράπονο ενός Αιγύπτιου λεγεωνάριου της Ρώμης, γραμμένο πριν από 1.800 χρόνια στα ελληνικά, έρχεται σήμερα στο φως. Ένας αρχαίος πάπυρος, ο οποίος παρέμενε ανέγγιχτος για περισσότερο από έναν αιώνα, "αποκρυπτογραφήθηκε" από τον Grant Adamson και το περιεχόμενό του μας ταξιδεύει στην Κάτω Παννονία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...

Οι καημοί των ανδρών που υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους, από ό,τι φαίνεται και όπως ήταν μάλλον φυσικό, δεν είναι κάτι καινούριο. Μία επιστολή ηλικίας περίπου 1.800 ετών, γραμμένη στα ελληνικά αν και ο αποστολέας της είναι Αιγύπτιος στρατιώτης, αποκαλύπτει το παράπονο ενός λεγεωνάριου που η οικογένειά του τον έχει ξεχάσει.

Πρόκειται για ένα γράμμα σε πάπυρο του Αιγύπτιου στρατιώτη με το ρωμαϊκό όνομα Αυρήλιος Πωλίων (Aurelius Polion), της λεγεώνας Legio II Adiutrix, η οποία στρατοπέδευε στην Παννονία - μία ρωμαϊκή επαρχία που καταλάμβανε μέρη της σημερινής Ουγγαρίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης.

Ο πάπυρος στον οποίο γράφτηκε η επιστολή είναι μόνο ένα από τα πολλά έγγραφα που έφερε στο φως η αποστολή των αρχαιολόγων Grenfell και Hunt στην Αίγυπτο, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Συγκεκριμένα, ανακαλύφθηκε από τους δύο ειδικούς στην αρχαία αιγυπτιακή πόλη Τεμπτούνις, το 1899.

Αν και τα γραφόμενα στον πάπυρο είχαν περιγραφεί εν συντομία στο παρελθόν, μέχρι σήμερα κανένας δεν είχε επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσει τι ακριβώς έγραφε ο αποστολέας της επιστολής. Η απροθυμία των ειδικών πιθανότατα οφείλεται και στην πολύ κακή κατάσταση του παπύρου, που έχει ως αποτέλεσμα πολλά μέρη του γράμματος να είναι αδύνατον να αποδοθούν.

Ωστόσο, πρόσφατα, περισσότερο από 100 χρόνια μετά την ανακάλυψή του, ο απόφοιτος του τμήματος Θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Rice, Grant Adamson, μελέτησε εξονυχιστικά το αρχαίο κείμενο, το οποίο είναι γραμμένο κυρίως στα ελληνικά, καταφέρνοντας να το αποδώσει.

Μας προσφέρει, έτσι, τη δυνατότητα να "ταξιδέψουμε" νοητά, μέσα από τα λεγόμενα του Αυρήλιου, σχεδόν 2 χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν, στον κόσμο ενός στρατιώτη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να γνωρίσουμε μία περίπτωση από εκείνες που, σίγουρα, δεν βρίσκουν θέση στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, δίπλα σε Ιούλιους Καίσαρες και Μάρκους Αντώνιους...

....

Τα γραφόμενα του Αυρήλιου στα νέα ελληνικά

“Αυρήλιος Πωλίων, στρατιώτης της λεγεώνας Legio II Adiutrix, στον Ήρωνα τον αδελφό του και στην Πλούτου(;) την αδελφή του και στη μητέρα του Σεινούφις (Σεινούφη), την πωλήτρια ψωμιού και κυρία, πάρα πολλούς χαιρετισμούς.

Σας εύχομαι να έχετε υγεία νύχτα και μέρα και προσεύχομαι για εσάς πάντα σε όλους τους θεούς. Εγώ δεν παύω να σας γράφω, αλλά εσείς δεν με έχετε στο μυαλό σας. Αλλά εγώ κάνω το καθήκον μου, γράφοντας πάντα σε εσάς και δεν παύω να σας φέρνω και να σας έχω στην ψυχή μου. Αλλά ποτέ δεν μου γράψατε για την υγεία σας, πώς είστε. Εγώ ανησυχώ για εσάς, επειδή, αν και πήρατε από εμένα πολλές φορές επιστολές, ποτέ δεν μου γράψατε πίσω, για να δω πώς είστε.

Όσο είμαι μακριά στην Παννονία, έστειλα σε εσάς. Αλλά εσείς με έχετε σαν ξένο. Έφυγα [...] Και χαίρεστε [...] στρατός. Εγώ σε εσάς [...] στον στρατό, αλλά μετανοώ που έφυγα από εσάς. Εγώ έγραψα σε εσάς έξι επιστολές. Όταν εσείς με έχετε κατά νου [...] θα λάβω άδεια από τον ύπατο και θα έρθω σε εσάς, για να δείτε ότι είμαι αδελφός σας. Γιατί εγώ ποτέ δεν (ζήτησα;) από εσάς τίποτα (όσο είμαι;) στον στρατό. Αλλά σας κατηγορώ, επειδή, αν και εγώ σας γράφω, κανένας δεν με έχει υπόψη. Δείτε, είμαι γείτονάς σας, είμαι αδελφός σας. Και εσείς γράψετε πίσω [...] γράψετε σε εμένα. Όποιος από εσάς [...] στείλτε σε εμένα.

Φιλήστε μου τον (πατέρα;) Αφροδίσιο και τον Ατήσιο [...] Την κόρη του [...] και τον άντρα της, και τον Ορσινούφη και τους γιους της αδελφής της μητέρας του, Ξενοφώντα και Ουηνόφη [...] του Αυρήλιου.”

Στην πίσω πλευρά του γράμματος, γίνεται αναφορά σε ένα τρίτο άτομο, το οποίο, μάλλον, ο Αυρήλιος επιθυμούσε να μεταφέρει το γράμμα του, από την Παννονία στην Αίγυπτο:

“Στους γιους και τη Σεινούφις την πωλήτρια ψωμιού... Από(;) τον Αυρήλιο(;) Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix... Από(;) την Κάτω Παννονία... Παράδοση στον Acutius Leon (;), βετεράνο της λεγεώνας... Από τον Αυρήλιο Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix, για να το στείλει σπίτι...”


Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τον λόγο που τα προηγούμενα γράμματα του Αυρήλιου παρέμειναν αναπάντητα. Ίσως, η οικογένειά του δεν τα έλαβε ποτέ. Ίσως, ο ίδιος δεν έλαβε τα δικά τους γράμματα. Μπορεί, ακόμη, για κάποιον λόγο, οι δικοί του να μην ήταν ευχαριστημένοι που ο Αυρήλιος υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ένας απελπισμένος λεγεωνάριος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Adamson, βρίσκονταν κάπου στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας, στη σύγχρονη Βουδαπέστη, νιώθοντας μόνος και ξεχασμένος. Μάλιστα, η λεγεώνα στην οποία ανήκε είναι γνωστό ότι ήταν κινητή, άρα δεν αποκλείεται να ταξίδευε συχνά και η επικοινωνία με το σπίτι να γίνονταν ακόμα δυσκολότερη.

Γιατί γράφει στα ελληνικά ένας Αιγύπτιος λεγεωνάριος της Ρώμης;

Όπως γράφει ο Adamson στη σχετική μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Παπυρολόγων, η ελληνική γραφή του Αυρήλιου έχει λατινόφωνα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ενός σημείου στίξης σαν τη δική μας άνω τελεία – κοινή πρακτική στα κείμενα που ήταν γραμμένα στα λατινικά, για να χωρίζονται οι προτάσεις.

Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τον λόγο που τα προηγούμενα γράμματα του Αυρήλιου παρέμειναν αναπάντητα. Ίσως, η οικογένειά του δεν τα έλαβε ποτέ. Ίσως, ο ίδιος δεν έλαβε τα δικά τους γράμματα. Μπορεί, ακόμη, για κάποιον λόγο, οι δικοί του να μην ήταν ευχαριστημένοι που ο Αυρήλιος υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ένας απελπισμένος λεγεωνάριος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Adamson, βρίσκονταν κάπου στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας, στη σύγχρονη Βουδαπέστη, νιώθοντας μόνος και ξεχασμένος. Μάλιστα, η λεγεώνα στην οποία ανήκε είναι γνωστό ότι ήταν κινητή, άρα δεν αποκλείεται να ταξίδευε συχνά και η επικοινωνία με το σπίτι να γίνονταν ακόμα δυσκολότερη.

Γιατί γράφει στα ελληνικά ένας Αιγύπτιος λεγεωνάριος της Ρώμης;

Όπως γράφει ο Adamson στη σχετική μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Παπυρολόγων, η ελληνική γραφή του Αυρήλιου έχει λατινόφωνα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ενός σημείου στίξης σαν τη δική μας άνω τελεία – κοινή πρακτική στα κείμενα που ήταν γραμμένα στα λατινικά, για να χωρίζονται οι προτάσεις.

Μακριά από το σπίτι, ταξιδεύοντας με τη λεγεώνα του, ο Αυρήλιος νιώθει ξεχασμένος
Μακριά από το σπίτι, ταξιδεύοντας με τη λεγεώνα του, ο Αυρήλιος νιώθει ξεχασμένος
Ο Adamson πιστεύει ότι ο Αυρήλιος Πωλίων έγραφε στα ελληνικά, επειδή, τη συγκεκριμένη περίοδο συμπεριλαμβάνονταν στις επίσημες γλώσσες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και επειδή η οικογένειά του στην Αίγυπτο, το πιθανότερο ήταν να γνώριζε καλύτερα την ελληνική γλώσσα σε σχέση με τη λατινική - θεωρία που συμφωνεί και με τα αρκετά ελληνικά ονόματα που αναφέρονται στο γράμμα.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι αν και Αιγύπτιος, ο Αυρήλιος μπορούσε να γράφει στα ελληνικά, δείχνει ότι ήταν εγγράμματος και η παιδεία τότε ήταν σπανιότερη από σήμερα, λέει ο Adamson. Πάντως, ο γραφικός του χαρακτήρας, η ορθογραφία του και η χρήση της ελληνικής γραμματικής ήταν ελαττωματικές, σύμφωνα με τον ερευνητή, γεγονός που ίσως οφείλεται στην πολυγλωσσία του.

Η χρονολόγηση του παπύρου και της... μοναξιάς

Η χρονολόγηση ενός αρχαίου πάπυρου είναι, γενικά, πολύ δύσκολο να γίνει με ακρίβεια, εκτός αν τυχαίνει να αναφέρεται ημερομηνία ή ένα γνωστό γεγονός, στο ίδιο το κείμενο. Αλλά μία αρχική εκτίμηση μπορεί να γίνει, με βάση τον γραφικό χαρακτήρα του γράφοντα.

Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Αυτό έκανε και ο Adamson, για να προσδιοριστεί η ημερομηνία της επιστολής, έστω κατά προσέγγιση. Οι υπολογισμοί του βασίστηκαν στο στυλ γραφής του Αυρήλιου Πωλίων και σε κάποια άλλα συγκεκριμένα στοιχεία, όπως το ρωμαϊκό όνομα του στρατιώτη – Αυρήλιος. Μπορεί να το απέκτησε στα πλαίσια μίας ευρείας χορήγησης ρωμαϊκών υπηκοοτήτων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 212 μ.Χ.

Ένα ακόμα στοιχείο που μαρτυρά την εποχή που γράφτηκε το γράμμα, είναι η αναφορά σε “ύπατο”, η οποία καθοδηγεί τον Adamson προς μία ημερομηνία μετά το 214 μ.Χ., όταν και η ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας τέθηκε υπό προξενική διακυβέρνηση.

Είτε 1800 είτε 2000 ετών, το σίγουρο είναι ότι η επιστολή του Αυρήλιου Πωλίων είναι ένα εντυπωσιακό ιστορικό ντοκουμέντο που μας επιτρέπει να κάνουμε μία βουτιά στην ψυχοσύνθεση ενός στρατιώτη μίας από τις πιο ξακουστές αυτοκρατορίες της αρχαιότητας. Όπως φαίνεται, οι ρωμαϊκές λεγεώνες δεν ήταν οι ψυχρές πολεμικές μηχανές που συχνά φανταζόμαστε, αλλά αποτελούνταν από ανθρώπους με ανησυχίες και προβλήματα. Ίσως, μεγαλύτερο όλων τη μοναξιά

http://www.pathfinder.gr/stories/362859 ... -ellhnika/
ω γαμωτο :a040:

ρε Νέρο γιατί τους έκανε τόσο εντύπωση οτι έγραψε Ελληνικά ; Tην εποχή που γράφτηκε το γράμμα η Αίγυπτος ήταν εξελληνισμένη στην ουσία.
"Υπάρχουν στιγμές στις οποίες ένας λαός οφείλει ,αν θέλει να μείνει μεγάλος ,να είναι ικανός να πολεμήσει ...Έστω και χωρίς ελπίδα νίκης. Μόνο διότι πρέπει "

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 16:58

hades έγραψε:
04 Σεπ 2019, 16:53
Nero έγραψε:
04 Σεπ 2019, 16:09
Το παράπονο ενός Αιγύπτιου λεγεωνάριου της Ρώμης, γραμμένο πριν από 1.800 χρόνια στα ελληνικά, έρχεται σήμερα στο φως. Ένας αρχαίος πάπυρος, ο οποίος παρέμενε ανέγγιχτος για περισσότερο από έναν αιώνα, "αποκρυπτογραφήθηκε" από τον Grant Adamson και το περιεχόμενό του μας ταξιδεύει στην Κάτω Παννονία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...

Οι καημοί των ανδρών που υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους, από ό,τι φαίνεται και όπως ήταν μάλλον φυσικό, δεν είναι κάτι καινούριο. Μία επιστολή ηλικίας περίπου 1.800 ετών, γραμμένη στα ελληνικά αν και ο αποστολέας της είναι Αιγύπτιος στρατιώτης, αποκαλύπτει το παράπονο ενός λεγεωνάριου που η οικογένειά του τον έχει ξεχάσει.

Πρόκειται για ένα γράμμα σε πάπυρο του Αιγύπτιου στρατιώτη με το ρωμαϊκό όνομα Αυρήλιος Πωλίων (Aurelius Polion), της λεγεώνας Legio II Adiutrix, η οποία στρατοπέδευε στην Παννονία - μία ρωμαϊκή επαρχία που καταλάμβανε μέρη της σημερινής Ουγγαρίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Βοσνίας Ερζεγοβίνης.

Ο πάπυρος στον οποίο γράφτηκε η επιστολή είναι μόνο ένα από τα πολλά έγγραφα που έφερε στο φως η αποστολή των αρχαιολόγων Grenfell και Hunt στην Αίγυπτο, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Συγκεκριμένα, ανακαλύφθηκε από τους δύο ειδικούς στην αρχαία αιγυπτιακή πόλη Τεμπτούνις, το 1899.

Αν και τα γραφόμενα στον πάπυρο είχαν περιγραφεί εν συντομία στο παρελθόν, μέχρι σήμερα κανένας δεν είχε επιχειρήσει να αποκρυπτογραφήσει τι ακριβώς έγραφε ο αποστολέας της επιστολής. Η απροθυμία των ειδικών πιθανότατα οφείλεται και στην πολύ κακή κατάσταση του παπύρου, που έχει ως αποτέλεσμα πολλά μέρη του γράμματος να είναι αδύνατον να αποδοθούν.

Ωστόσο, πρόσφατα, περισσότερο από 100 χρόνια μετά την ανακάλυψή του, ο απόφοιτος του τμήματος Θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Rice, Grant Adamson, μελέτησε εξονυχιστικά το αρχαίο κείμενο, το οποίο είναι γραμμένο κυρίως στα ελληνικά, καταφέρνοντας να το αποδώσει.

Μας προσφέρει, έτσι, τη δυνατότητα να "ταξιδέψουμε" νοητά, μέσα από τα λεγόμενα του Αυρήλιου, σχεδόν 2 χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν, στον κόσμο ενός στρατιώτη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να γνωρίσουμε μία περίπτωση από εκείνες που, σίγουρα, δεν βρίσκουν θέση στα σχολικά βιβλία της ιστορίας, δίπλα σε Ιούλιους Καίσαρες και Μάρκους Αντώνιους...

....

Τα γραφόμενα του Αυρήλιου στα νέα ελληνικά

“Αυρήλιος Πωλίων, στρατιώτης της λεγεώνας Legio II Adiutrix, στον Ήρωνα τον αδελφό του και στην Πλούτου(;) την αδελφή του και στη μητέρα του Σεινούφις (Σεινούφη), την πωλήτρια ψωμιού και κυρία, πάρα πολλούς χαιρετισμούς.

Σας εύχομαι να έχετε υγεία νύχτα και μέρα και προσεύχομαι για εσάς πάντα σε όλους τους θεούς. Εγώ δεν παύω να σας γράφω, αλλά εσείς δεν με έχετε στο μυαλό σας. Αλλά εγώ κάνω το καθήκον μου, γράφοντας πάντα σε εσάς και δεν παύω να σας φέρνω και να σας έχω στην ψυχή μου. Αλλά ποτέ δεν μου γράψατε για την υγεία σας, πώς είστε. Εγώ ανησυχώ για εσάς, επειδή, αν και πήρατε από εμένα πολλές φορές επιστολές, ποτέ δεν μου γράψατε πίσω, για να δω πώς είστε.

Όσο είμαι μακριά στην Παννονία, έστειλα σε εσάς. Αλλά εσείς με έχετε σαν ξένο. Έφυγα [...] Και χαίρεστε [...] στρατός. Εγώ σε εσάς [...] στον στρατό, αλλά μετανοώ που έφυγα από εσάς. Εγώ έγραψα σε εσάς έξι επιστολές. Όταν εσείς με έχετε κατά νου [...] θα λάβω άδεια από τον ύπατο και θα έρθω σε εσάς, για να δείτε ότι είμαι αδελφός σας. Γιατί εγώ ποτέ δεν (ζήτησα;) από εσάς τίποτα (όσο είμαι;) στον στρατό. Αλλά σας κατηγορώ, επειδή, αν και εγώ σας γράφω, κανένας δεν με έχει υπόψη. Δείτε, είμαι γείτονάς σας, είμαι αδελφός σας. Και εσείς γράψετε πίσω [...] γράψετε σε εμένα. Όποιος από εσάς [...] στείλτε σε εμένα.

Φιλήστε μου τον (πατέρα;) Αφροδίσιο και τον Ατήσιο [...] Την κόρη του [...] και τον άντρα της, και τον Ορσινούφη και τους γιους της αδελφής της μητέρας του, Ξενοφώντα και Ουηνόφη [...] του Αυρήλιου.”

Στην πίσω πλευρά του γράμματος, γίνεται αναφορά σε ένα τρίτο άτομο, το οποίο, μάλλον, ο Αυρήλιος επιθυμούσε να μεταφέρει το γράμμα του, από την Παννονία στην Αίγυπτο:

“Στους γιους και τη Σεινούφις την πωλήτρια ψωμιού... Από(;) τον Αυρήλιο(;) Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix... Από(;) την Κάτω Παννονία... Παράδοση στον Acutius Leon (;), βετεράνο της λεγεώνας... Από τον Αυρήλιο Πωλίων, στρατιώτη της Legio II Adiutrix, για να το στείλει σπίτι...”


Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τον λόγο που τα προηγούμενα γράμματα του Αυρήλιου παρέμειναν αναπάντητα. Ίσως, η οικογένειά του δεν τα έλαβε ποτέ. Ίσως, ο ίδιος δεν έλαβε τα δικά τους γράμματα. Μπορεί, ακόμη, για κάποιον λόγο, οι δικοί του να μην ήταν ευχαριστημένοι που ο Αυρήλιος υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ένας απελπισμένος λεγεωνάριος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Adamson, βρίσκονταν κάπου στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας, στη σύγχρονη Βουδαπέστη, νιώθοντας μόνος και ξεχασμένος. Μάλιστα, η λεγεώνα στην οποία ανήκε είναι γνωστό ότι ήταν κινητή, άρα δεν αποκλείεται να ταξίδευε συχνά και η επικοινωνία με το σπίτι να γίνονταν ακόμα δυσκολότερη.

Γιατί γράφει στα ελληνικά ένας Αιγύπτιος λεγεωνάριος της Ρώμης;

Όπως γράφει ο Adamson στη σχετική μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Παπυρολόγων, η ελληνική γραφή του Αυρήλιου έχει λατινόφωνα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ενός σημείου στίξης σαν τη δική μας άνω τελεία – κοινή πρακτική στα κείμενα που ήταν γραμμένα στα λατινικά, για να χωρίζονται οι προτάσεις.

Ο καημός ενός λεγεωνάριου

Από τη δουλειά του Adamson γίνεται εμφανές ότι, γράφοντας στο σπίτι, ο Αυρήλιος Πωλίων ήταν μάλλον απελπισμένος, αφού παραπονιέται γιατί δεν έχει λάβει κανένα γράμμα από τους δικούς του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους και αναφέρει τις σκέψεις του να πάρει άδεια, για να πάει να τους δει και να "δουν ότι είναι αδελφός τους".

Πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν για τον λόγο που τα προηγούμενα γράμματα του Αυρήλιου παρέμειναν αναπάντητα. Ίσως, η οικογένειά του δεν τα έλαβε ποτέ. Ίσως, ο ίδιος δεν έλαβε τα δικά τους γράμματα. Μπορεί, ακόμη, για κάποιον λόγο, οι δικοί του να μην ήταν ευχαριστημένοι που ο Αυρήλιος υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα ήταν ένας απελπισμένος λεγεωνάριος, ο οποίος, σύμφωνα με τον Adamson, βρίσκονταν κάπου στη ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας, στη σύγχρονη Βουδαπέστη, νιώθοντας μόνος και ξεχασμένος. Μάλιστα, η λεγεώνα στην οποία ανήκε είναι γνωστό ότι ήταν κινητή, άρα δεν αποκλείεται να ταξίδευε συχνά και η επικοινωνία με το σπίτι να γίνονταν ακόμα δυσκολότερη.

Γιατί γράφει στα ελληνικά ένας Αιγύπτιος λεγεωνάριος της Ρώμης;

Όπως γράφει ο Adamson στη σχετική μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικάνικης Εταιρείας Παπυρολόγων, η ελληνική γραφή του Αυρήλιου έχει λατινόφωνα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ενός σημείου στίξης σαν τη δική μας άνω τελεία – κοινή πρακτική στα κείμενα που ήταν γραμμένα στα λατινικά, για να χωρίζονται οι προτάσεις.

Μακριά από το σπίτι, ταξιδεύοντας με τη λεγεώνα του, ο Αυρήλιος νιώθει ξεχασμένος
Μακριά από το σπίτι, ταξιδεύοντας με τη λεγεώνα του, ο Αυρήλιος νιώθει ξεχασμένος
Ο Adamson πιστεύει ότι ο Αυρήλιος Πωλίων έγραφε στα ελληνικά, επειδή, τη συγκεκριμένη περίοδο συμπεριλαμβάνονταν στις επίσημες γλώσσες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και επειδή η οικογένειά του στην Αίγυπτο, το πιθανότερο ήταν να γνώριζε καλύτερα την ελληνική γλώσσα σε σχέση με τη λατινική - θεωρία που συμφωνεί και με τα αρκετά ελληνικά ονόματα που αναφέρονται στο γράμμα.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι αν και Αιγύπτιος, ο Αυρήλιος μπορούσε να γράφει στα ελληνικά, δείχνει ότι ήταν εγγράμματος και η παιδεία τότε ήταν σπανιότερη από σήμερα, λέει ο Adamson. Πάντως, ο γραφικός του χαρακτήρας, η ορθογραφία του και η χρήση της ελληνικής γραμματικής ήταν ελαττωματικές, σύμφωνα με τον ερευνητή, γεγονός που ίσως οφείλεται στην πολυγλωσσία του.

Η χρονολόγηση του παπύρου και της... μοναξιάς

Η χρονολόγηση ενός αρχαίου πάπυρου είναι, γενικά, πολύ δύσκολο να γίνει με ακρίβεια, εκτός αν τυχαίνει να αναφέρεται ημερομηνία ή ένα γνωστό γεγονός, στο ίδιο το κείμενο. Αλλά μία αρχική εκτίμηση μπορεί να γίνει, με βάση τον γραφικό χαρακτήρα του γράφοντα.

Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Οι λεγεωνάριοι της Ρώμης δεν ήταν απλά γρανάζια μιας πολεμικής μηχανής - ήταν άνθρωποι
Αυτό έκανε και ο Adamson, για να προσδιοριστεί η ημερομηνία της επιστολής, έστω κατά προσέγγιση. Οι υπολογισμοί του βασίστηκαν στο στυλ γραφής του Αυρήλιου Πωλίων και σε κάποια άλλα συγκεκριμένα στοιχεία, όπως το ρωμαϊκό όνομα του στρατιώτη – Αυρήλιος. Μπορεί να το απέκτησε στα πλαίσια μίας ευρείας χορήγησης ρωμαϊκών υπηκοοτήτων, η οποία πραγματοποιήθηκε το 212 μ.Χ.

Ένα ακόμα στοιχείο που μαρτυρά την εποχή που γράφτηκε το γράμμα, είναι η αναφορά σε “ύπατο”, η οποία καθοδηγεί τον Adamson προς μία ημερομηνία μετά το 214 μ.Χ., όταν και η ρωμαϊκή επαρχία της Κάτω Παννονίας τέθηκε υπό προξενική διακυβέρνηση.

Είτε 1800 είτε 2000 ετών, το σίγουρο είναι ότι η επιστολή του Αυρήλιου Πωλίων είναι ένα εντυπωσιακό ιστορικό ντοκουμέντο που μας επιτρέπει να κάνουμε μία βουτιά στην ψυχοσύνθεση ενός στρατιώτη μίας από τις πιο ξακουστές αυτοκρατορίες της αρχαιότητας. Όπως φαίνεται, οι ρωμαϊκές λεγεώνες δεν ήταν οι ψυχρές πολεμικές μηχανές που συχνά φανταζόμαστε, αλλά αποτελούνταν από ανθρώπους με ανησυχίες και προβλήματα. Ίσως, μεγαλύτερο όλων τη μοναξιά

http://www.pathfinder.gr/stories/362859 ... -ellhnika/
ω γαμωτο :a040:

ρε Νέρο γιατί τους έκανε τόσο εντύπωση οτι έγραψε Ελληνικά ; Tην εποχή που γράφτηκε το γράμμα η Αίγυπτος ήταν εξελληνισμένη στην ουσία.
Τα ονόματά τους στο γράμμα είναι Αιγυπτιακά και σε γενικές γραμμές οι ελ μετανάστες με τους ντόπιους είχαν μηδενικές επαφές, τουλάχιστον πριν τις τελευταίες δεκαετίες των Πτολεμαίων. Επίσης στα ελληνικά έγραφε η Αιγυπτιακή ελιτ κανονικά. Εδώ πρόκειται για φαντάρο με μάνα φουρνάρισσα, δηλαδή μάλλον μικρο-μεσοαστούς

Άβαταρ μέλους
Dwarven Blacksmith
Δημοσιεύσεις: 42315
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:08
Τοποθεσία: Maiore Patria

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Dwarven Blacksmith » 04 Σεπ 2019, 17:10

Ορέστιους XXXV
🔻I would have lived in peace. But my enemies brought me war.🔻

Nero

Re: Στοιχεία πολιτισμικής ιστορίας

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Nero » 04 Σεπ 2019, 17:12

Dwarven Blacksmith έγραψε:
04 Σεπ 2019, 17:10
Ορέστιους XXXV
Αυτός δε λέει ότι μένει με τους γονείς του; :smt017

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών