Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
Fluffy
Δημοσιεύσεις: 21735
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2019, 08:54

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Fluffy » 24 Ιαν 2020, 07:45

Ζαποτέκος έγραψε:
03 Ιαν 2020, 20:46
Fluffy έγραψε:
27 Δεκ 2019, 18:39
Βρε σύντροφε γκαζμά, ο απλός μακεδονικός λαός ούτε έγγραφε ούτε διάβαζε. Δεν υπήρχε η συγχρονη υποχρεωτική εκπαιδευση που απαιτεί το έθνος-κράτος. Επομένως, το «Επιγραφές έχουν βρεθεί» δεν λέει κάτι για τους μακεδόνες.
Και ο απλός μακεδονικός λαός ανήκε στους Έλληνες. Το λέει ξεκάθαρα ο Ηρόδοτος σε 3 τουλάχιστον χωρία :

Ηρόδοτος ( A 56 ) : Και ψάχνοντας έβρισκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες. Γιατί αυτά τα έθνη ήσαν τα πιο γνωστά, όντας τα παλιά χρόνια το τελευταίο πελασγικό, το πρώτο ελληνικό. Οι Αθηναίοι ποτέ ώς τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήσαν πολυπλάνητοι. Γιατί όσο βασίλευε ο Δευκαλίων, κατοικούσαν τη Φθιώτιδα, στα χρόνια πάλι του Δώρου, γιου του Έλληνος, τη χώρα στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου που τη λεν Ιστιαιώτιδα. Κι αφότου και από την Ιστιαιώτιδα τους ξεσήκωσαν οι Καδμείοι, κατοικούσαν στην Πίνδο με το όνομα έθνος Μακεδνόν. Από εκεί πάλι άλλαξαν τόπο και πήγαν στη Δρυοπίδα και από τη Δρυοπίδα έφτασαν πια εκεί που είναι, δηλαδή στην Πελοπόννησο, και ονομάστηκαν έθνος Δωρικό.

Ηρόδοτος ( ΣΤ 44 ) : το σχέδιό τους [ των Περσών ] ήταν να υποδουλώσουν όσο γίνεται περισσότερες ελληνικές πόλεις, κι έτσι τη μια φορά υποδούλωσαν με το στόλο τους τους Θασίους, που ούτε καν πρόβαλαν αντίσταση, την άλλη με το πεζικό τους πρόσθεσαν, στους λαούς που είχαν σκλαβώσει, τους Μακεδόνες


Ηρόδοτος ( Η 43 ) : Στο στρατόπεδο παρατάχτηκαν οι εξής: από την Πελοπόννησο, οι Λακεδαιμόνιοι που έδιναν δεκαέξι καράβια κι οι Κορίνθιοι που έδιναν τον ίδιο στρογγυλό αριθμό που έδωσαν και στο Αρτεμίσιο· κι οι Σικυώνιοι έδιναν δεκαπέντε καράβια, κι οι Επιδαύριοι δέκα, κι οι Τροιζήνιοι πέντε, κι οι Ερμιονείς τρία (όλοι αυτοί, με εξαίρεση τους Ερμιονείς, ανήκουν στο έθνος το Δωρικό και Μακεδνό, κι ήταν αυτοί που κίνησαν τελευταίοι από τον Ερινεό και την Πίνδο και τη χώρα των Δρυόπων· οι Ερμιονείς όμως είναι Δρύοπες, που τους ξεσήκωσαν με τη βία από τη χώρα που σήμερα λέγεται Δωρίδα ο Ηρακλής και οι Μαλιείς).
Ρε συ να μην κάνουμε κύκλους, αυτά τα λέει ο ηρόδοτος, από την άλλη ο ισοκράτης λέει πως ο φίλιππος είναι έλληνας που ηγεμονεύει σε αλλοφυλους (όχι αλλοεθνείς, γιατί τότε τα έθνη τότε σχηματιζόταν αλλιώς εξου και μακεδονικό έθνος).

Άβαταρ μέλους
Fluffy
Δημοσιεύσεις: 21735
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2019, 08:54

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Fluffy » 24 Ιαν 2020, 08:07

Σέλευκας έγραψε:
15 Ιαν 2020, 15:18
Fluffy έγραψε:
30 Σεπ 2019, 20:58
Ένα άλλο στοιχείο ήταν πως μακεδόνες δεν συμμετείχαν στους ολυμπιακούς αγώνες μέχρι την κατάκτηση των ελληνικών πόλεων από τους μακεδόνες. Φυσικά αν κάποιος ήθελε να συμμετέχει έπρεπε να αποδείξει πως είχε ελληνική καταγωγή.
έχεις Ηπειρώτες Ολυμπιονίκες; Ευρυτάνες ;

Τα επιχειρήματα για το αν οι Μακεδόνες ήταν Ελληνες είναι άπειρα. Αν νομίζετε οτι υπερβάλω πιάστε οποιονδήποτε Μακεδόνα και δείτε τους γονεις του τους γιους του κορες μαναδες γιαγιαδες κλπ στην wiki ειναι πολυ εύκολο.

Ή μπορεί κανείς να δει μια ιστορική μάχη π.χ την μάχη της Σελλασίας όπου η μια παράταξη ήταν οι Σπαρτιάτες και οι άλλη ονομαζόταν «Πανελλήνια Συμμαχία» με αρχηγό τον Αντιγονο Δώσωνα τον Μακεδόνα Βασιλιά. Οταν ο Αντίγονος Δώσων νίκησε τους Σπαρτιάτες τους υπέταξε και τους έβαλε και αυτούς στην Πανελλήνια Συμμαχία.
(Αν δηλαδή κάποιος απομονώσει αυτό,φαίνεται ότι οι Μακεδόνες ανήκαν στην πανελλήνια συμμαχία και οι Σπαρτιάτες ήταν αντίπαλοι των Ελλήνων. ΟΙ αποσπασματικές περιγραφές δεν αρκούν αλλά χρειάζεται να δει κανείς την γενική εικόνα.)

Ποιος ηταν ο Αντιγονος Δωσων; πατέρας Δημήτριος Καλός (καθόλου ελληνικό το Καλός)<γιος του Δημήτριου του Πολιορκητή και της Πτολεμαΐδας<Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ<κάποιος Φιλιππος

αν τα πάρεις ένα ένα δεν τελειώνουν καμιά φορά και καταλαβαίνεις τι ήταν οι Μακεδόνες.

Ενα άλλο ερώτημα είναι πότε δεν ήταν Ελληνες οι Μακεδόνες. Ξέρουμε σίγουρα ότι είναι Ελληνες απο τον 4ο αιώνα και μετά. Πριν γιατί να μην ήταν; Τους εξελλήνισε κανένας ήταν κατακτημένοι απο ελληνική πόλη; Οι Μακεδόνες έκαναν την αττική κοινή επίσημη γλώσσα αλλά τα ονόματά τους δεν ανήκουν στην αττική κοινή ούτε οι μήνες τους και τα τοπωνύμιά τους. Η Αθήνα δεν ήταν τίποτε μέχρι τους περσικούς πολέμους, δεν υπάρχει ούτε μισός φιλόσοφος Αθηναίος μέχρι τότε ούτε καν αποικίες. Οι Μακεδόνες ήταν ήδη ισχυροί ποιος τους εξελλήνισε;
Μηπως ήταν εντελώς ανυπόληπτοι και γιαυτό δεν τολμούσαν να κρατήσουν τίποτε ιδιωματικό ούτε καν ονόματα; Ενώ ας πούμε οι Κάρες ήταν ισχυροί και πολιτισμένοι οπότε κράτησαν τα δικά τους βάρβαρα ονόματα αιώνες μετά τον εξελληνισμό. Οκ αλλά κάτι θράκες της Χαλκιδικής εντελώς ανυπόληπτοι και ανύπαρκτοι πως κράτησαν τα ονόματά τους αρκετούς αιώνες μετά την κατάκτηση απο τους Μακεδόνες και γιατί δεν εμμακεδονίστηκαν (οι Θράκες) αλλά εξελληνίστηκαν;
Μετά φυσικά έρχονται και τα σκέτα επιχειρήματα οπως π.χ ο Ιουλιανός ο αυτοκράτωρ (ο Παραβάτης όχι κανένα λιμό) που είπε για την θεία του την Ευσεβία που ήταν Μακεδόνισσα
«Το γένος αυτής είναι σφόδρα Ελληνικόν, Ελλήνων των πάνυ και πόλις η μητρόπολις της Μακεδονίας»
στο πρωτο τμήμα τα συμπεράσματα σου δεν είναι ορθολογικά και πρέπει να πάρουμε υπόψιν το πότε χρονικά παίρνουμε γεγονότα, ποιός το λέει με τι απόψεις, σε τι συνθήκες. Π.χ. ο δημοσθένης, η κριτική του είχε να κάνει με πολιτικά ζητήματα. Ενας βαθυά φιλεελέυθερος και δημοκρατικός αθηναίος έβλεπε την μακεδονία ως δεσπότισσα και τυρανική. Αυτή ήταν η βαραβαρότητα και μη ελληνικοτητα για αυτόν.
Επομένως πρέπει να αξιολογούνται τα πάντα, μη τα θέλουμε μονα ζυγά δικα μας.

Στο δευτερο τμήμα τώρα, Ο ιουλιανός ήταν μετα χριστον, τι δουλειά έχει με τον 5ο αιώνα; ΟΙ μακεδόνες κατακτήθηκαν από την ελληνική ελιτ (και αυτό ελεγχεται) όπως μπορεί κάποιοι παλαιοινδοί κατακήθηκαν από την κάθοδο των ινδοευρωπαίων. Ο αρχέλαος τους εξελλήνισε, γνωρίζουμε πως είχαμε μια ελληνική πολιτιστική επανάσταση, εισήγαγε γράμματα, θεατρο, τέχνες. Πριν ήταν θρακοιλλυριοί(+φρύγες κ.α.) με επαφές με τον ελληνικό κόσμο, προφανώς και είχαν επιρροές και από τον ελλαδικό χώρο. Πότε μπήκε στο μακεδονικό βασίλειο η χαλκιδική; πριν ή μετά τον αρχέλαο; Η χαλκιδική, το έχω αναφέρει παραπίσω, δεν ήταν μακεδονία, ήταν θράκη όπου οι έλληνες αποικησαν. Το ίδο και η αμφίπολη.

Άβαταρ μέλους
Fluffy
Δημοσιεύσεις: 21735
Εγγραφή: 12 Ιούλ 2019, 08:54

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Fluffy » 24 Ιαν 2020, 08:08

Jimmy81 έγραψε:
16 Ιαν 2020, 07:21
Να θυμίσουμε και τα λίγα, αλλά ιδιαίτερης φύσεως επιχειρήματα υπέρ της ελληνικότητας των Μακεδόνων που με πολύ κόπο μάζεψα :8)

3 Άγνωστα Στοιχεία υπέρ της Ελληνικότητας των Μακεδόνων
πολύ ωραίο, μπορούν οι συντονιστές να το συγχωνέυσουν

Άβαταρ μέλους
Jimmy81
Δημοσιεύσεις: 6237
Εγγραφή: 04 Ιαν 2019, 05:42
Phorum.gr user: Jimmy81
Τοποθεσία: Ουκρανικές στέπες

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Jimmy81 » 24 Ιαν 2020, 08:28

Ευχαριστώ Fluffy, αλλά δεν θα ήθελα να το συγχωνεύσουν οι συντονιστές διότι θα χάσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. :)
Ροζάκης-Κοτζιάς-Δένδιας: Οι 3 σύγχρονοι Τιτάνες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Κράτη με Σύνθετη Ονομασία αλλά ιθαγένεια από τη μία λέξη της κρατικής ονομασίας

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 24 Ιαν 2020, 11:39

Fluffy έγραψε:
24 Ιαν 2020, 07:45
Ρε συ να μην κάνουμε κύκλους, αυτά τα λέει ο ηρόδοτος, από την άλλη ο ισοκράτης λέει πως ο φίλιππος είναι έλληνας που ηγεμονεύει σε αλλοφυλους (όχι αλλοεθνείς, γιατί τότε τα έθνη τότε σχηματιζόταν αλλιώς εξου και μακεδονικό έθνος).
Θα μου εξηγήσεις γιατί οι Πέρσες αντιλαμβάνονταν ως Έλληνες τους Μακεδόνες και όχι τους Θράκες ; :xena:
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Σέλευκας
Δημοσιεύσεις: 8844
Εγγραφή: 04 Αύγ 2018, 01:00
Phorum.gr user: Seleykos
Τοποθεσία: Sapan

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Σέλευκας » 24 Ιαν 2020, 19:45

Fluffy έγραψε:
24 Ιαν 2020, 08:07
Σέλευκας έγραψε:
15 Ιαν 2020, 15:18
Fluffy έγραψε:
30 Σεπ 2019, 20:58
Ένα άλλο στοιχείο ήταν πως μακεδόνες δεν συμμετείχαν στους ολυμπιακούς αγώνες μέχρι την κατάκτηση των ελληνικών πόλεων από τους μακεδόνες. Φυσικά αν κάποιος ήθελε να συμμετέχει έπρεπε να αποδείξει πως είχε ελληνική καταγωγή.
έχεις Ηπειρώτες Ολυμπιονίκες; Ευρυτάνες ;

Τα επιχειρήματα για το αν οι Μακεδόνες ήταν Ελληνες είναι άπειρα. Αν νομίζετε οτι υπερβάλω πιάστε οποιονδήποτε Μακεδόνα και δείτε τους γονεις του τους γιους του κορες μαναδες γιαγιαδες κλπ στην wiki ειναι πολυ εύκολο.

Ή μπορεί κανείς να δει μια ιστορική μάχη π.χ την μάχη της Σελλασίας όπου η μια παράταξη ήταν οι Σπαρτιάτες και οι άλλη ονομαζόταν «Πανελλήνια Συμμαχία» με αρχηγό τον Αντιγονο Δώσωνα τον Μακεδόνα Βασιλιά. Οταν ο Αντίγονος Δώσων νίκησε τους Σπαρτιάτες τους υπέταξε και τους έβαλε και αυτούς στην Πανελλήνια Συμμαχία.
(Αν δηλαδή κάποιος απομονώσει αυτό,φαίνεται ότι οι Μακεδόνες ανήκαν στην πανελλήνια συμμαχία και οι Σπαρτιάτες ήταν αντίπαλοι των Ελλήνων. ΟΙ αποσπασματικές περιγραφές δεν αρκούν αλλά χρειάζεται να δει κανείς την γενική εικόνα.)

Ποιος ηταν ο Αντιγονος Δωσων; πατέρας Δημήτριος Καλός (καθόλου ελληνικό το Καλός)<γιος του Δημήτριου του Πολιορκητή και της Πτολεμαΐδας<Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ<κάποιος Φιλιππος

αν τα πάρεις ένα ένα δεν τελειώνουν καμιά φορά και καταλαβαίνεις τι ήταν οι Μακεδόνες.

Ενα άλλο ερώτημα είναι πότε δεν ήταν Ελληνες οι Μακεδόνες. Ξέρουμε σίγουρα ότι είναι Ελληνες απο τον 4ο αιώνα και μετά. Πριν γιατί να μην ήταν; Τους εξελλήνισε κανένας ήταν κατακτημένοι απο ελληνική πόλη; Οι Μακεδόνες έκαναν την αττική κοινή επίσημη γλώσσα αλλά τα ονόματά τους δεν ανήκουν στην αττική κοινή ούτε οι μήνες τους και τα τοπωνύμιά τους. Η Αθήνα δεν ήταν τίποτε μέχρι τους περσικούς πολέμους, δεν υπάρχει ούτε μισός φιλόσοφος Αθηναίος μέχρι τότε ούτε καν αποικίες. Οι Μακεδόνες ήταν ήδη ισχυροί ποιος τους εξελλήνισε;
Μηπως ήταν εντελώς ανυπόληπτοι και γιαυτό δεν τολμούσαν να κρατήσουν τίποτε ιδιωματικό ούτε καν ονόματα; Ενώ ας πούμε οι Κάρες ήταν ισχυροί και πολιτισμένοι οπότε κράτησαν τα δικά τους βάρβαρα ονόματα αιώνες μετά τον εξελληνισμό. Οκ αλλά κάτι θράκες της Χαλκιδικής εντελώς ανυπόληπτοι και ανύπαρκτοι πως κράτησαν τα ονόματά τους αρκετούς αιώνες μετά την κατάκτηση απο τους Μακεδόνες και γιατί δεν εμμακεδονίστηκαν (οι Θράκες) αλλά εξελληνίστηκαν;
Μετά φυσικά έρχονται και τα σκέτα επιχειρήματα οπως π.χ ο Ιουλιανός ο αυτοκράτωρ (ο Παραβάτης όχι κανένα λιμό) που είπε για την θεία του την Ευσεβία που ήταν Μακεδόνισσα
«Το γένος αυτής είναι σφόδρα Ελληνικόν, Ελλήνων των πάνυ και πόλις η μητρόπολις της Μακεδονίας»
στο πρωτο τμήμα τα συμπεράσματα σου δεν είναι ορθολογικά και πρέπει να πάρουμε υπόψιν το πότε χρονικά παίρνουμε γεγονότα, ποιός το λέει με τι απόψεις, σε τι συνθήκες. Π.χ. ο δημοσθένης, η κριτική του είχε να κάνει με πολιτικά ζητήματα. Ενας βαθυά φιλεελέυθερος και δημοκρατικός αθηναίος έβλεπε την μακεδονία ως δεσπότισσα και τυρανική. Αυτή ήταν η βαραβαρότητα και μη ελληνικοτητα για αυτόν.
Επομένως πρέπει να αξιολογούνται τα πάντα, μη τα θέλουμε μονα ζυγά δικα μας.

Στο δευτερο τμήμα τώρα, Ο ιουλιανός ήταν μετα χριστον, τι δουλειά έχει με τον 5ο αιώνα; ΟΙ μακεδόνες κατακτήθηκαν από την ελληνική ελιτ (και αυτό ελεγχεται) όπως μπορεί κάποιοι παλαιοινδοί κατακήθηκαν από την κάθοδο των ινδοευρωπαίων. Ο αρχέλαος τους εξελλήνισε, γνωρίζουμε πως είχαμε μια ελληνική πολιτιστική επανάσταση, εισήγαγε γράμματα, θεατρο, τέχνες. Πριν ήταν θρακοιλλυριοί(+φρύγες κ.α.) με επαφές με τον ελληνικό κόσμο, προφανώς και είχαν επιρροές και από τον ελλαδικό χώρο. Πότε μπήκε στο μακεδονικό βασίλειο η χαλκιδική; πριν ή μετά τον αρχέλαο; Η χαλκιδική, το έχω αναφέρει παραπίσω, δεν ήταν μακεδονία, ήταν θράκη όπου οι έλληνες αποικησαν. Το ίδο και η αμφίπολη.
δεν ξέρω που δεν είναι ορθολογικά. Στην περίοδο εκείνη της αρχαίας Αθήνας υπήρχε φιλομακεδονική και αντιμακεδονική παράταξη. Η μια απο τις δυο παρατάξεις δεν είναι ελληνική; Ο Αριστοτέλης εξορίστηκε επειδή θεωρήθηκε φιλομακεδόνας και μάλλιστα απο κάποιους και Μακεδόνας (ενώ δεν ήταν).

Ο ιουλιανός ήταν μετα χριστον, τι δουλειά έχει με τον 5ο αιώνα;
κάποιος είπε οτι οι Μακεδόνες ποτέ δεν θεωρούνταν Έλληνες. Απο την ελλληνιστική εποχή και μετά μιλούσαν αττική κοινή πως γίνεται να μην θεωρούνται Ελληνες;
ΟΙ μακεδόνες κατακτήθηκαν από την ελληνική ελιτ (και αυτό ελεγχεται) όπως μπορεί κάποιοι παλαιοινδοί κατακήθηκαν από την κάθοδο των ινδοευρωπαίων. Ο αρχέλαος τους εξελλήνισε, γνωρίζουμε πως είχαμε μια ελληνική πολιτιστική επανάσταση, εισήγαγε γράμματα, θεατρο, τέχνες. Πριν ήταν θρακοιλλυριοί(+φρύγες κ.α.) με επαφές με τον ελληνικό κόσμο, προφανώς και είχαν επιρροές και από τον ελλαδικό χώρο. Πότε μπήκε στο μακεδονικό βασίλειο η χαλκιδική; πριν ή μετά τον αρχέλαο; Η χαλκιδική, το έχω αναφέρει παραπίσω, δεν ήταν μακεδονία, ήταν θράκη όπου οι έλληνες αποικησαν. Το ίδο και η αμφίπολη.
Ο Ηρόδοςτος λέει οτι οι Δωριείς λεγόταν Μακεδόνες πριν κατέβουν στην Ελλάδα και μετά άλλαξαν όνομα. Ποια ελίτ λοιπόν; Ο Μακεδόνας το μυθικό πρόσωπο δεν ήταν γενάρχης των ευγενών αλλά όλων. Οτι οι Μακεδόνες μιλούσαν ίδια γλώσσα με τους Μολοσσούς δεν αναφέρεται σε ελίτ. Η δυτική μακεδονία (άνω Μακεδονία τότε) δεν ανήκε στο βασίλειο των Αργεαδών της ελίτ. ΟΙ περιοχές του βασιλείου των Αργεαδών αποκλειστικά ήταν μη ελληνικές πριν τις κατακτήσδουν οι Μακεδόνες και διώξουν τις αυτόχθονες φυλές. Αν δεις τα τοπωνύμια θα καταλάβεις ότι δεν είναι ελληνικά ενώ στην Ανω Μακεδονία είναι ελληνικά. Ηθελα να κάνω σχετικό νήμα να το εξηγήσω με ιστορικές πηγές. Οι Θράκες και οι άλλοι λαοί είχαν διαφορετικά ονόματα και όχι ελληνικά όπως οι μακεδόνες. Και δεν τα εξελλήνισαν παρά πολλούς αιώνες μετά την μακεδονική κατάκτηση (επί Ρωμαίων) και οι περισσότεροι εκρωμαΐστηκαν και δεν εξελληνίστηκαν. Στη Χαλκιδική ζούσαν Θράκες και στα παράλια είχε ελληνικές πόλεις επίσης υπήρχαν φυλές που δεν ηταν ούτε Θράκες ούτε Ελληνες (οι εκδιωγμένοι των Μακεδόνων). Στην Αμφίπολη Θράκες και Έλληνες και μετά Μακεδόνες.
Ιδιωτικές δομές παιδιών. Πως είναι δυνατόν;
Greece, Woke free

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 22 Ιούλ 2020, 17:08

Περιοδικό Πάπυρος , Ιούνιος 2013, Θωμάς Μαστακούρης, δικηγόρος , συγγραφέας και μεταφραστής.
Το Μυθιστόρημα του Μεγαλέξανδρου


Ο Αλέξανδρος Γ΄ της Μακεδονίας δοξάστηκε όσο ζούσε ως στρατηγός , βασιλιάς , αυτοκράτορας και θεός. Πολλοί λαοί τον τιμούν ακόμη ως ήρωα , ημίθεο ή προφήτη. Τα κατορθώματά του , πραγματικά και φανταστικά, αναμείχθηκαν και έγιναν θρύλος. Τέτοιο παράδειγμα ανάμειξης της πραγματικότητας και της φαντασίας είναι το "Μυθιστόρημα του Μεγαλέξανδρου" , το οποίο αποτέλεσε δημοφιλές λαϊκό ανάγνωσμα εδώ και 2.000 χρόνια.

Εικόνα
Σελίδα αγγλικής παραλλαγής του "Μυθιστορήματος" , εικονογραφημένη απ' τον Φλαμανδό Ζεχάν ντε Γκριζ , 1344. Εικονίζεται η θαυματουργή γέννηση του Αλεξάνδρου και κάτω δεξιά ο ανθρωποφάγος και μονόκερως Βουκεφάλας. Βιβλιοθήκη Μπόντλιαν , Οξφόρδη.

Τον 2ο - 3ο αι. μ.Χ. δημιουργήθηκε η πεζή λαϊκή αφήγηση την κατορθωμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακολούθησε στην Δύση τον 3ο - 4ο αι. μ.Χ. από τον Ιούλιο Βαλέριο Πολέμιο η λατινική μετάφραση. Η τελευταία έγινε η βάση για τις μετέπειτα μεσαιωνικές μεταφράσεις στα γαλλικά , στα αγγλικά και στα γερμανικά. Ταυτόχρονη εξάπλωση είχε ο μύθος και στην Ανατολή με αρμενικές , αραβικές , περσικές , τουρκικές και ινδικές μεταφράσεις , φθάνοντας ως τη Μαλαισία και την Ιάβα !

Το "Μυθιστόρημα" του Αλεξάνδρου ίσως αποτελούσε το πιο πολυδιαβασμένο μη θρησκευτικό βιβλίο στην Ευρώπη του Μεσαίωνα ! Έχει βρεθεί μεγάλος αριθμός χειρογράφων με πλουσιότατη εικονογράφηση. Οι διασκευές του Μυθιστορήματος είναι πολλές , η ελληνική όμως και οι δυτικές βασίζονται κυρίως στο έργο του "Ψευδοκαλλισθένη" .

Εικόνα
Εικονογραφημένη σελίδα αγγλικής παραλλαγής του Μυθιστορήματος από τον Φλαμανδό Ζεχάν ντε Γκριζ , 1344

Οι περιπέτειες του Αλεξάνδρου θυμίζουν αυτές άλλων ηρώων. Όπως ο Γιλγαμές των Σουμερίων , έτσι και ο Αλέξανδρος ψάχνει την Πηγή της Αθανασίας. Θυμίζει ακόμη τον Οδυσσέα , τον Σίντμπαντ τον Θαλασσινό ( ο γνωστός Σεβάχ ο Θελασσινός στην ελληνική μετάφραση των αραβικών μύθων ) και τους εξολοθρευτές των δράκων Απόλλωνα , Ζίγκουρντ ή Ζίγκφριντ , Μπέογουλφ και φυσικά τον Άγιο Γεώργιο.

Στο Μυθιστόρημα ο Αλέξανδρος δεν είναι γιος του Φιλίππου αλλά του εξόριστου Αιγύπτιου βασιλιά και μάγου Νεκτανεβώ , ο οποίος εξαπατά την Ολυμπιάδα και τον Φίλιππο , ώστε να νομίζουν ότι το παιδί που απέκτησε μαζί της είναι γιος του θεού Άμμωνα Δία. Ο Αλέξανδρος μορφώνεται από σπουδαίους δασκάλους , δαμάζει τον Βουκεφάλα , διαδέχεται σε νεαρή ηλικία τον πεθαμένο Φίλιππο , οργίζεται με τους βαρύτατους φόρους υποτέλειας που ζητά ο Δαρείος και αποφασίζει να εκστρατεύσει κατά της Περσίας. Πρώτα κατακτά την Θήβα , την Αθήνα και τη ... Ρώμη ! :D Ύστερα περνά στη Μικρασία και εισβάλλει στην Περσία. Νικάει τον Δαρείο , ο οποίος πεθαίνει προδομένος απ' τους ευγενείς του. Γίνεται αυτοκράτορας , σκοτώνει σε μονομαχία τον βασιλιά της Ινδίας Πώρο και τον θάβει με τιμές. Τελικά ο Αλέξανδρος πεθαίνει από δηλητήριο που του έδωσαν δυσαρεστημένοι συνωμότες. Κατά τις περιπέτειές του συναντά τέρατα , φυλές κτηνανθρώπων , ζώα με ανθρώπινη φωνή, Αμαζόνες και τη βασίλισσα της Νουβίας Κανδάκη. Κατεβαίνει με ... "βαθυσκάφος" στον βυθό του ωκεανού , συζητεί με τους Βραχμάνους γυμνοσοφιστές γιόγκι της Ινδίας και επισκέπτεται το Νησί των Μακάρων. Αναζητεί την πηγή με το αθάνατο νερό και χάνει τελικά τη αθανασία από ατυχία.


Εικόνα
Ο Αλέξανδρος κατεβαίνει στον βυθό του ωκεανού. Από γαλλικό χειρόγραφο του 1445, το οποίο βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο.

Η θρησκεία του Αλεξάνδρου

Η αρμενική μετάφραση του 5ου αι. είναι η πιο κοντινή στο χαμένο αυθεντικό ελληνικό κείμενο του Ψευδοκαλλισθένη και παρουσιάζει τον Αλέξανδρο να ζει σε πολυθεϊστικό περιβάλλον. Σε πολλές μετέπειτα δυτικές διασκευές παρουσιάζεται ως πιστός χριστιανός. Στην ελληνική "Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου" του 18ου αι. υποτάσσεται στον Ιεχωβά , τον παντοκράτορα Σαβαώθ ,εισέρχεται ως Μεσσίας στην Ιερουσαλήμ και ελευθερώνει τους Ιουδαίους απ' τους ειδωλολάτρες ( ίσως ο εκδότης ή ο συγγραφέας της Φυλλάδας να ήταν Εβραίος της διασποράς ). Στις ισλαμικές παραλλαγές παρουσιάζεται σαν υποδειγματικός μουσουλμάνος που πραγματοποιεί το υποχρεωτικό προσκύνημα στη Μέκκα.

Οι ελληνικές παραλλαγές
Το "Μυθιστόρημα του Μεγαλέξανδρου" αποδιδόταν στον Καλλισθένη τον Ολύνθιο ( 360 - 328 π.Χ. ) , γιο μιας ανιψιάς του Αριστοτέλη. Ο Καλλισθένης ακολούθησε ως ιστορικός τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του. Στράφηκε όμως εναντίον του όταν υιοθέτησε περσικές συνήθειες και έτσι ο Αλέξανδρος τον φυλάκισε ως συνωμότη. Ο Καλλισθένης πέθανε στην φυλακή πριν ο Αλέξανδρος ξεκινήσει την εκστρατεία του κατά των Ινδιών. Παρ' όλα αυτά στον Καλλισθένη αποδόθηκε ψευδώς ή λανθασμένα η πρώτη και βασική μορφή του Μυθιστορήματος ( 2ος αι. μ.Χ. ) και όταν το λάθος έγινε αντιληπτό ο άγνωστος συγγραφέας ονομάστηκε Ψευδο - Καλλισθένης .

Η βάση του Μυθιστορήματος πιθανότατα ξεκίνησε απ' την πτολεμαϊκή Αίγυπτο. Στην Αλεξάνδρεια ήταν ταριχευμένο το σώμα του Αλεξάνδρου ( αργότερα εξαφανίστηκε ) και πολλοί Αιγύπτιοι τον λάτρευαν σαν θεό. Στο Βυζάντιο το Μυθιστόρημα είχε μεγάλη απήχηση , αλλά δυστυχώς έχουν διασωθεί ελάχιστα αντίτυπα. Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες προσπαθούσαν να ταυτισθούν με τον Μακεδόνα στρατηλάτη.

Εικόνα
Ο Μέγας Αλέξανδρος ντυμένος σαν Βυζαντινός αυτοκράτορας. Από το μοναδικό πλούσια εικονογραφημένο χειρόγραφο του "Μυθιστορήματος" που έχει διασωθεί ακέραιο από τη βυζαντινή περίοδο και προέρχεται από την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και τη βασιλεία του Αλεξίου Γ΄Κομνηνού ( 1349 - 1390 ). Υπάρχουν σχόλια ( βλ. παρακάτω φωτο ) σε αραβική γραφή και προέρχονται από κάποιον Τούρκο , στην κατοχή του οποίου περιήλθε το χειρόγραφο . Βενετία , Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών.

Εικόνα
Ο γάμος του Μ. Αλεξάνδρου με την κόρη του Δαρείου, Ρωξάνη.

Εικόνα
Η αναγόρευσή του σε βασιλέα των Μακεδόνων.

To 1388 παρουσιάζεται σε ελληνικό χειρόγραφο μια έμμετρη διασκευή του Μυθιστορήματος , με τίτλο "Η Ρημάδα του Μεγαλέξανδρου'" , την οποία διέσωσε ο φιλέλληνας Γερμανός καθηγητής Βίλχελμ Βάγκνερ ( 1843 - 1880 ). Εκδόθηκε το 1881 στο Βερολίνο , μετά τον θάνατο του καθηγητή . Ο πρόλογος και οι σημειώσεις της έκδοσης είναι του Έλληνα λογοτέχνη Δημητρίου Βικέλα ( Trois poems grecs de Moyen Age ). Τα έμμετρα ποιήματα είναι τρία : Η Διήγησις του Αχιλλέως , Ο Βίος του Αλεξάνδρου ( το μεγαλύτερο απ' τα τρία - 6.120 στίχοι ) και το ειδύλλιο Κατά Λύβιστρον και Ροδάμνην .

Το 1529 τυπώθηκε στη Βενετία από τον Ζακυνθινό Δημήτριο Ζήνο μια άλλη έμμετρη παραλλαγή του Μυθιστορήματος με τίτλο "Γέννησις , κατορθώματα και θάνατος Αλεξάνδρου του Μακεδόνος, δια στίχου."

Εικόνα
Από την "Ρημάδα του Μεγαλέξανδρου" , τυπωμένη στη Βενετία τον 16ο αι.

Από τον 17ο αι. γίνεται δημοφιλής στη τουρκοκρατούμενη Ελλάδα μια πεζή διασκευή του Μυθιστορήματος του Αλεξάνδρου , η "Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου' , η οποία τυπωνόταν σε φτηνό χαρτί στην Βενετία.

Όλα αυτά ενέπνευσαν το Θέατρο Σκιών της σύγχρονης Ελλάδας : Καραγκιόζης - Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι. Εδώ ο Μεγαλέξανδρος είναι χριστιανός , φέρει σταυρό στην άκρη του δόρατός του και σκοτώνει με τη βοήθεια του Καραγκιόζη τον τρομερό δράκοντα.

Άλλος πασίγνωστος θρύλος που προέρχεται και αυτός έμμεσα απ' το Μυθιστόρημα είναι αυτός της Γοργόνας , αδελφής του Μεγαλέξανδρου. Ο Μεγαλέξανδρος αναζητούσε το Αθάνατο Νερό . Αλλά η ετεροθαλής αδελφή του Θεσσαλονίκη ( 352 - 295 π.Χ. ) του στέρησε άθελά της την αθανασία. Έτσι καταδικάστηκε να ζει στις θάλασσες , μισή ψάρι και μισή γυναίκα , ρωτώντας τους ναυτικούς αν ο αδελφός της ζει ακόμη. Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης τους παρασέρνει στον υγρό τάφο.

Εικόνα
Εικόνα
Ο Κύρος, ο Πώρος, ο Δαρείος και ο Μέγας Αλέξανδρος. Αγιογραφία του 1740. Ναός Αγίου Αχιλλείου στον Πεντάλοφο Κοζάνης.
συνεχίζεται
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 22 Ιούλ 2020, 17:09

συνέχεια
Η δυτική παράδοση

Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα ο Αλέξανδρος συγκαταλεγόταν στους 9 μεγάλους ήρωες που ενσάρκωναν τα ιπποτικά ιδεώδη : Έκτορας , Αλέξανδρος , Ιούλιος Καίσαρας , Ιησούς του Ναυή , Δαβίδ , Ιούδας Μακκαβαίος , Αρθούρος , Καρλομάγνος και Γοδεφρίγος ντε Μπουγιόν.

Η πρώτη παραλλαγή του Μυθιστορήματος στα γερμανικά ( έμμετρο , 7000 + στίχοι ) γράφτηκε το 1130 απ' τον Γερμανό ιερέα Λάμπρεχτ , ο οποίος βασίστηκε στη λατινική μετάφραση του Μυθιστορήματος από τον Ιούλιο Βαλέριο. Εισήγαγε όμως και χριστιανικά διδάγματα , όπως τη ματαιότητα της επίγειας δόξας και εξουσίας.

Στα γαλλικά ( έμμετρο , 16.000 στίχοι ) το Μυθιστόρημα γράφτηκε τον 12ο αι. απ' τον Νορμανδό ποιητή Αλέξανδρο του Μπερνέι. Γράφτηκε σε δωδεκασύλλαβο στίχο ( "αλεξανδρινός" , εξαιτίας αυτού του ποιητή που τον πρωτοχρησιμοποίησε ). Βασίστηκε σε μια λατινική μετάφραση του Μυθιστορήματος του Ψευδοκαλλισθένη από τον αρχιεπίσκοπο της Νάπολης Λέοντα του 10ου αι.

Στα αγγλικά οι παραλλαγές εμφανίστηκαν επίσης τον 12ο αι. . Ο Τσόσερ λέει στους "Θρύλους του Καντέρμπουρι" ( στην "Ιστορία του Καλόγερου" ) πως δεν υπήρχε άνθρωπος με έστω και ελάχιστη γνώση που να μην έχει ακούσει για τα κατορθώματα του Αλεξάνδρου.

Στη σλαβική γλώσσα έγιναν μεταφράσεις τον 14ο και 15ο αι. και έχουν σωθεί παραπάνω από 250 χειρόγραφα !

Οι πιο δημοφιλείς παραλλαγές του Μυθιστορήματος δημιουργήθηκαν στη Δύση μετά τις Σταυροφορίες και αναμείγνυαν τις υπερβολές για τέρατα και φυσικά φαινόμενα του Πλινίου του Πρεσβύτερου , του Κλαύδιου Αιλιανού και τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο. Έτσι στο γαλλικό "Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου" ( 1460 ) ο Βουκεφάλας είναι μονόκερως και ο στρατός του Αλεξάνδρου αντιμετωπίζει κερασφόρους τριχωτούς γίγαντες.

Εικόνα
Ο Αλέξανδρος πετάει στον ουρανό με κλουβί που βαστάνε γρύπες , δηλαδή πλάσματα με σώμα λιονταριού και κεφάλι και φτερά αετου. Γαλλικό μυθιστόρημα του 15ου αι. "Η αληθινή ιστορία του καλού βασιλιά Αλεξάνδρου".

Εικόνα
Ο Αλέξανδρος συναντάει τους ακέφαλους Βλέμμυες. Γαλλική παραλλαγή του Μυθιστορήματος, Βρετανικό Μουσείο.

Η ανατολική παράδοση
Το Κοράνι αναφέρει τον Μεγαλέξανδρο ως Δουλ Καρνέιν ( Δικέρατο ), γιατί έτσι ήταν γνωστός σε Σύριους και Άραβες , πιθανώς επειδή απεικονιζόταν με τα κέρατα του αιγυπτιακού θεού - κριού Άμμωνα στα νομίσματα του βασιλιά της Θράκης Λυσίμαχου.
Εικόνα
KINGS of THRACE. Lysimachos. 305-281 BC. AR Tetradrachm (16.97 g, 1h). Lampsakos mint. Struck circa 297-281 BC. Diademed head of the deified Alexander right, with horn of Ammon / Athena Nikephoros seated left, spear behind; ΔΞ monogram to inner left, crescent in exergue.

Στα νομίσματα του βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου του Σωτήρος ο Αλέξανδρος απεικονίζεται με δορά ελέφαντα στο κεφάλι , από την οποία οι χαυλιόδοντες προεξέχουν όμοιοι με κέρατα. Τα αργυρά αυτά νομίσματα κυκλοφορούσαν επί αιώνες στην Ασία και στην Αφρική , προσφέροντας έτσι μια φανταστική απεικόνιση του Αλεξάνδρου στους Άραβες και στον Μωάμεθ. Ο Δίκερως λοιπόν εμφανίζεται στο Κοράνι ως πιστός μουσουλμάνος ηγεμόνας που έκλεισε ένα ορεινό πέρασμα στα βουνά του Καυκάσου για να σταματήσει τις επιδρομές του Γωγ και του Μαγώγ.

O Γωγ και ο Μαγώγ αναφέρονται στο προφητικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ ( Κεφ. 38 και 39 ) της Παλιάς Διαθήκης και στην Αποκάλυψη της Καινής Διαθήκης ( Κεφάλαιο 20 ). Σημαίνουν ίσως ο Γωγ , ο ηγεμόνας της χώρας Μαγώγ και συμβολίζουν κάποιον λαό του Βορρά ( Σκύθες ή άλλοι στεπαίοι λαοί ) ή του Νότου ( Αιθίοπες ή Νούβιοι ) ή τέρατα . Κατ' άλλη άποψη η ονομασία είναι συμβολική , προέρχεται από το σουμεριακό Gug που σημαίνει σκοτάδι και στην Αποκάλυψη σημαίνει τους αντίθεους ανθρώπους.

Στη μεσαιωνική Περσία ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν γνωστός ως Ισκάνταρ μέσα από το "Σαχάμα" ( "Βιβλίο των Βασιλέων" ) ένα τεράστιο έμμετρο έπος 120.000 στίχων του 10ου αι. , γραμμένο στα περσικά από τον Χακίμ Τουσί ή Φερντουσί ( Παραδείσιο ) . Το έπος αυτό έγινε για τους Πέρσες ότι η Ιλιάδα για τους Έλληνες. Στο τμήμα που αφορά τον Αλέξανδρο ο Φερντουσί βασίστηκε στον Ψευδο-Καλλισθένη, παραποιώντας το όμως για να ταιριάζει με τον περσικό πατριωτισμό. Ο Ισκάνταρ είναι γιος του Ντάραμπ ( = Δαρείος ο Πρσβύτερος ) και της Ναχίμπ ( = Αφροδίτης ), κόρης του βασιλιά των Ρωμιών Φαλαϊκούς ( = Φιλιππος ). Ο Ντάραμπ στέλνει τη Ναχίμπ πίσω στον Φαλαϊκούς όσο ακόμη αυτή ήταν έγκυος , επειδή η ανάσα της ήταν δύσοσμη :078: , και στη συνέχεια νυμφεύθηκε μια Περσίδα πριγκίπισσα , αποκτώντας μαζί της έναν δεύτερο γιο , τον Ντάρα ( = Δαρείο ). Έτσι ο Αλέξανδρος και ο Δαρείος ήταν ετεροθαλείς αδελφοί . Στην ιστορία του Φερντουσί ο Φίλιππος ( Φαλαϊκούς ) είναι χριστιανός και έχει πρωτεύουσα το Αμόριο της Μικράς Ασίας . Δηλαδή ο Φερντουσί συγχέει τον Πόλεμο του Αλεξάνδρου με τους Πέρσες Αχαιμενίδες με τους Βυζαντινοπερσικούς Πολέμους του 7ου αι. επί δυναστείας Σασσανιδών.

Ζωροαστρικό κείμενο του 9ου – 10ου αι. αναφέρει στον Μέγα Αλέξανδρο ως “Ρωμαίο” για τους ίδιους λόγους .

Alexander the Great was called "the Roman" in Zoroastrian tradition because he came from Greek provinces which later were a part of the Byzantine Empire .

instigated the accursed Alexander, the Rûman

https://en.wikipedia.org/wiki/Book_of_A ... cite_ref-8

Το 1200 ο Πέρσης ποιητής Νιζαμί γράφει το "Ισκάνταρ Ναμέχ" ( "Βιβλίο του Μεγάλου Αλεξάνδρου" ), έμμετρο έπος 10.500 διστίχων. Βασίζεται στον Ψευδοκαλλισθένη και στην περσική και ισλαμική παράδοση. Ο Αλέξανδρος είναι πιστός μουσουλμάνος , κατακτά την Κίνα , την Ρωσία και όλο τον κόσμο , αναζητεί την γνώση και τη σοφία , συζητά με τους 7 σοφούς - όχι τους γνωστούς κλασικούς - της αρχαίας Ελλάδας ( Αριστάλις/Αριστοτέλη , Εφλατούν/Πλάτωνα , Ιντρίς/Ερμή Τρισμέγιστο , Μπελινάς/Απολλώνιο Τυανέα κ.α. ) και μεταφέρει την λατρεία του ενός Θεού στα πέρατα του κόσμου.

Με τις μογγολικές κατακτήσεις ( 13ος αι. ) ο Αλέξανδρος εμφανίζεται με μογγολοειδή χαρακτηριστικά , αφού οι Μογγόλοι που τον γνώρισαν ήθελαν να τον παρουσιάσουν σαν δικό τους ηγεμόνα. Οι παραλλαγές του Μυθιστορήματος έφτασαν ως τη Μαλαισία και την Ινδονησία , όπου ο Αλέξανδρος είναι γνωστός ως Ισκάνταρ Ζουλκαρνάιν ( Αλέξανδρος ο Δίκερως ). Ως τον 18ο αι. οι τοπικοί ηγεμόνες ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν απευθείας από αυτόν !

Ας κλείσουμε όπως κλείνει και ο Ψευδοκαλλισθένης :

Τοιούτος είναι ο θάνατος. Δεν κάμνει καμία διαφοράν από Βασιλέα εις υπήκοον , από πλούσιον εις πτωχόν , από νέον εις γέροντα, αλλά όλους όμοια τους έχει και κανένα δεν εντρέπεται , ούτε φοβάται.


Εικόνα
Ζωοκέφαλοι δαίμονες και εργάτες κτίζουν κατόπιν εντολής του Δουλ Καρνέιν ( Μεγάλου Αλεξάνδρου ) το τοίχος της προστασίας από τους Γωγ και Μαγώγ στον Καύκασο , όπως αναφέρεται στο Κοράνι. Περσικό χειρόγραφο 16ου αι.

Εικόνα
Ο Αλέξανδρος πλάι στον ετοιμοθάνατο Δαρείο. Περσικό χειρόγραφο της πόλης Σιράζ τον 16ο αι. Μουσείο Αυστραλίας.

Εικόνα
Ο Αλέξανδρος και οι 7 αρχαίοι Έλληνες σοφοί. Έπος Ναμέχ του Νιζάμι, Περσία , 16ος αι.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 22 Ιούλ 2020, 17:19

Ο Άγιος Σισώης βρίσκει τον τάφο ενός νεκρού στην έρημο. Πολλοί πίστεψαν πως ήταν ο Αλέξανδρος.
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

-------------------------------------------------------------------------
Μαυριώτισσα, λίμνη Καστοριάς

Ό όσιος Σισώης μπροστά στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ό όσιος εικονίζεται όρθιος με έντονη κλίση τής κεφαλής έμπρός, ανασηκωμένους τούς ώμους και τα χέρια σέ θέση απορίας ή έκπληξης. Μπροστά του υπάρχει σαρκοφάγος στην οποία εικονίζονται τρεις σκελετοί ( Στις τριάντα περίπου παραστάσεις, τοιχογραφίες καί φορητές εικόνες τοϋ 16ου , του 17ου αι. καί 18ου αί. πού ξέρουμε, τό μνήμα περιέχει ένα μόνο σκελετό. Οι τρείς σκελετοί συμβολίζουν έναν βασιλά [ Αλέξανδρο ] , έναν στρατιώτη και έναν δούλο. Κοινή η μοίρα τους .)
Ό μοναχός άγιος άποδίνεται γέρος, φαλακρός μέ λίγα άσπρα μαλλιά καί γένια. Φέρει χιτώνα καί μανδύα. Αριστερά του υπάρχει ή έξης μικρογράμματη έπιγραφή:

+ ός ουδέποτε έωρακώς άν(θρωπον) νεκρόν συμβιωτευούσης μόνης εv τη ησύχω καί μακαρίας ερήμου, δι' όλοκλήρου τής ζωής αυτού, κατά δε συγκυρίαν οικονομικής τυχών ηρίον, εν ω άν(θρωπ)ος τέθαπτο. Ίδών γούν καί εκπλαγείς καί έκθαμβος γεγονώς, εφη:

+ ΟΡΩ CE ΤΑΦΕ ΔΕΙΛΙΩ ( COY ΤΗΝ ΘΕΑΝ ΚΑΙ ΚΑΡΔIOCTAΛΑΚΤΟΝ ΔΑΚΡΥΟΝ ΧΕΩ/ΧΡΕΟC ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ ΦΡΙ/ΤΤΩΝ EIC ΝΟΥΝ ΛΑΜΒΑΝΩ ΠΩC ΓΑΡ ΔΙΕΛΘΩ ΠEPAC BABAI /τοιούτον αί αί θάνατε, τίς δύναται φυγειν σε: —


Ή παράσταση του έρημίτη άγιου μπροστά στον τάφο είναι συχνή μετά το 15ο αιώνα. 'Η διαμόρφωση τής σύνθεσης οφείλεται μάλλον στή χάρη πού, κατά το συναξάριό του, είχε άπό τον Κύριο νά άνασταίνει νεκρούς .
Ή προσθήκη του όνόματος τού Μεγάλου ’Αλεξάνδρου πάνω άπό τόν τάφο συνετέλεσε στο νά συνδεθεί ό όσιος μέ τό βασιλιά, πού ή παράδοση τόν παρουσιάζει ώς δείγμα τού ευμετάβλητου τής τύχης. Κάποιος άλλος ζωγράφος άργότερα δέν κατάλαβε τήν κρυπτογραφική άναγραφή του όνόματος καί διαμόρφωσε μέ έπιγραφή έπίσης δίπλα στήν παράσταση τό θρύλο δτι ό όσιος Σισώης άνακάλυψε τόν τάφο του Μ. ’Αλεξάνδρου .

Εικόνα
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 18 Δεκ 2020, 20:19

Ένα εξαιρετικό βιβλίο ( πλήθος πηγών και εικόνων ) για τον Μέγα Αλέξανδρο. Κατεβάστε το δωρεάν με ένα μόνο κλικ.

“Ο Μέγας Αλέξανδρος του Ελληνισμού” – Σύγγραμμα του Δημητρίου Κ. Κουγιουμτζόγλου
Αρχαιότητα – Βυζάντιο – Νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα

https://www.openbook.gr/o-megas-alexand ... llinismou/
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Ιουν 2021, 08:09

Λυκίσκος o Ακαρνάν https://sites.google.com/site/geaitolon ... o/lykiskos
Σπάρτη . 211 π.Χ. Συνέδριο των Ελλήνων. Ο Λυκίσκος απ' την Ακαρνανία προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ομονοήσουν.



Απευθυνόμενος στον Αιτωλό Χλαινέα, του υπενθυμίζει ότι οι Αιτωλοί, είναι πλέον σύμμαχοι αλλόφυλων βαρβάρων (των Ρωμαίων),που προσπαθούν να υποδουλώσουν όλους τους Έλληνες, ξεχνώντας ότι στο παρελθόν ρύθμιζαν τις υποθέσεις τους με ομόφυλους:
"...σας ρωτώ λοιπόν, Κλεόνικε και Χλαινέα, ποιούς είχατε συμμάχους τότε, όταν καλούσατε αυτούς εδώ να συμπράξουν μαζί σας; Δεν ήταν τάχα όλοι οι ΄Ελληνες; Με ποιούς όμως τώρα μοιράζεστε τις ελπίδες σας, ή σε ποιά συμμαχία καλείτε αυτούς εδώ; Δεν είναι τάχα βαρβαρική; Φαντάζομαι πως η τωρινή κατάσταση σας φαίνεται όμοια με την προηγούμενη, καθόλου αντίθετη! Τότε όμως διεκδικούσατε την υπεροχή και τη δόξα από τους ομόφυλους Αχαιούς και Μακεδόνες και τον βασιλιά τους Φίλιππο· τώρα όμως ξεκινά πόλεμος με αλλοφύλους, οι οποίοι θέλουν να υποδουλώσουν τους Έλληνες…."

(...τότε μεν γάρ υπέρ ηγεμονίας και δόξης εφιλοτιμείσθε προς Αχαιούς και Μακεδόνας ομοφύλους... νυν περί δουλείας ενίσταται πόλεμος τοις Ελλησι προς αλλοφύλους ανθρώπους...)


Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί στην αγόρευσή του τον Μέγα Αλέξανδρο, αντικρούοντας μια προηγούμενη αναφορά του Χλαινέα εναντίον του:
"...Τον Αλέξανδρο που τιμώρησε τους Θηβαίους, επειδή πίστεψε ότι αδικείται, τον κατηγόρησες αυστηρά. Το ότι όμως πήρε εκδίκηση από τους Πέρσες για την προσβολή που έκαναν σε όλους τους Έλληνες, δεν το ανέφερες, ούτε το ότι μας απάλλαξε όλους από κοινές και μεγάλες συμφορές, υποδουλώνοντας τους βαρβάρους και αφαιρώντας τους τα μέσα με τα οποία κατέστρεφαν την Ελλάδα … και τελικά υπέταξε (ο Αλέξανδρος) την Ασία στους Έλληνες..."

(Πάλιν Αλεξάνδρω, διότι μεν, αδικείσθαι δόξας, των Θηβαίων πόλιν εκόλασε, τούτο πικρώς ωνίδεισας, ότι δε τιμωρίαν έλαβε παρα των Περσών υπέρ της εις άπαντας τους Έλληνας ύβρεως, ουκ εποιήσω μνήμην...)


Και αφού εξυμνεί τους Αιτωλούς, που πριν λίγα χρόνια ηγήθηκαν των Ελλήνων και πολέμησαν τους Γαλάτες για το ελληνικό κοινό καλό, παρουσιάζει τους Μακεδόνες ως τη μοναδική ελπίδα για να ενώσουν το πανελλήνιο, εναντίον του κοινού εχθρού:
"...ποιας και πόσο μεγάλης τιμής πρέπει να είναι άξιοι οι Μακεδόνες, οι οποίοι κατά το μεγαλύτερο μέρος τής ζωής τους δεν σταματούν ν’ αγωνίζονται εναντίον των βαρβάρων για χάρη τής ασφαλείας των Ελλήνων; Διότι πάντα σε μεγάλο κίνδυνο θα ήταν τα πράγματα των Ελλήνων, εάν δεν είχαμε τούς Μακεδόνες σαν προμαχώνα και την φιλότιμη συμπεριφορά των βασιλέων τους..."

(.. . Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας, ο τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τούς βαρβάρους υπέρ τής των Ελλήνων ασφαλείας; Ότι γάρ αιεί ποτ’ αν εν μεγάλοις ν κινδύνοις τα κατά τούς Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα και τας των παρά τούτοις βασιλέων φιλοτιμίας...)
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Ιουν 2021, 08:25

Σύμφωνα με τον Κατάλογο Γυναικών του Ψεδο - Ησιόδου ( 6ος αι. π.Χ. ) ο Μακεδόνας και ο Μάγνητας ήταν αδέλφια , γιοι του Δία και της Θυίας , κόρης του Δευκαλίωνα και αδελφής του Έλληνα. Την πληροφορία μας διασώζει ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος στο έργο του Περί Θεμάτων :

Μακεδονία ἡ χώρα ὠνομάσθη ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ ∆ιὸς καὶ Θυίας τῆς ∆ευκαλίωνος, ὥς φησιν Ἡσίοδος ὁ ποιητής·
Ἣ δ' ὑποκυσαμένη ∆ιὶ γείνατο τερπικεραύνῳ
υἷε δύω, Μάγνητα Μακηδόνα θ' ἱππιοχάρμην,
οἳ περὶ Πιερίην καὶ Ὄλυμπον δώματ' ἔναιον.

SpoilerShow
Νεοελληνική απόδοση :

H δε [ Θυία ] υποκύπτοντας στον Δία που ευχαριστιέται με τους κεραυνούς ,
γέννησε δυο γιους, τον Μάγνητα και τον Μακεδόνα που χαίρεται με τα άλογα,
οι οποίοι γύρω από την Πιερία και τον Όλυμπο κατοικούν.
Ο Πορφυρογέννητος συνεχίζει παραθέτοντας και άλλες πληροφορίες. Πως σύμφωνα με τον Ελλάνικο ο Μακεδών ήταν γιος του Αιόλου ( και συνεπώς εγγονός του Έλληνος ). :grfl:

Ἄλλοι δὲ ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ Αἰόλου, ὡς Ἑλλάνικος, Ἱερειῶν πρώτῃτῶν ἐν Ἄργει· "ἐκ Μακεδόνος τοῦ Αἰόλου, ἀφ' οὗ νῦν Μακεδόνες καλοῦνται, μόνοι μετὰ Μυσῶν τότε οἰκοῦντες".

Σύμφωνα με τον Μαρσύα τον Πελλαίο , ένα Μακεδόνα ιστορικό του 4ου αι. π.Χ. , η Ορεστεία ήταν τμήμα της Μακεδονίας και λέγόταν Μάκετα.

Λέγεται δὲ καὶ Μακεδονίας μοῖρα Μάκετα, ὡς Μαρσύας ἐν πρώτῳ Μακεδονικῶν· "καὶ τὴν Ὀρεστείαν δὲ Μάκεταν λέγουσιν ἀπὸ τοῦ Μακεδόνος".

Σύμφωνα με τον ατθιδογράφο Κλείδημο ολόκληρη η Μακεδονία λεγόταν Μακετία.

Ἀλλὰ καὶ τὴν ὅλην Μακεδονίαν Μακετίαν οἶδεν ὀνομαζομένην Κλείδημος ἐν πρώτῳ Ἀτθίδος· "καὶ ἐξῳκίσθησαν ὑπὲρ τὸν Αἰγιαλὸν ἄνω τῆς καλουμένης Μακετίας".

Ο Πορφυρογέννητος κλείνει αναφέροντας πως οι βασιλείς της Μακεδονίας ονόμαζαν τους εαυτούς τους απογόνους του Ηρακλή.

Οἱ δὲ τῆς Μακεδονίας βασιλεύσαντες ἀπογόνους ἑαυτοὺς Ἡρακλέους ὀνομάζουσιν

_______________________________

Ο Βυζαντινός γεωγράφος του 5ου αι. μ.Χ. Στέφανος Βυζάντιος αναφέρει στο λήμμα του για την Μακεδονία :

Εικόνα
------------------------------------
H λέξη Μακεδονία μάλλον σχετίζεται με την λέξη μάκος - μήκος :

μᾶκος, τό, Δωρ. αντί μῆκος, αιτ. μᾶκος· ως επίρρ. ισοδύν. με μακράν, σε Πίνδ.

Ο Μακεδνός - Μακεδών - Μηκεδανός - Μακηδών σημαίνει μακρύς , ψηλός , υψηλόκορμος.

μᾰκεδνός *, -ή, -όν, = μηκεδανός, μακρός, ψηλός, λαμπάδα, σε Ομήρ. Οδ.
μηκεδᾰνός, -ή, -όν (μῆκος), μακρύς, σε Ανθ.


https://www.greek-language.gr/digitalRe ... F%8C%CF%82
https://www.greek-language.gr/digitalRe ... &lq=%CE%9C

* Οδύσσεια ( η 105 ) : φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο = φύλλα ψηλής λεύκας
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 04 Ιουν 2021, 09:49

  • Τα σπουδαιότερα τοπωνύμια των Μακεδόνων ήταν ελληνικά : π.χ. Αιγές και Πέλλα.
  • Οι θεοί των Μακεδόνων ήταν οι ελληνικοί με εξαίρεση κάποια δάνεια , π.χ. τον Σαβάζιο , δηλαδή τον Διόνυσο των Θρακών.
  • Οι μήνες των Μακεδόνων είχαν ελληνικά ονόματα :

    Αυδηναίος, Περίτιος, Δύστρος, Ξανθικός, Αρτεμίσιος, Δαίσιος, Πάνημος, Λώιος, Γορπιαίος, Υπερβερεταίος, Δίος, Απελλαίος


    Μάλιστα ο μήνας Υπερβερεταίος υπάρχει μόνο στο κρητικό ημερολόγιο, μιά απόδειξη ίσως κοινής δωρικής/βορειοδυτικής καταγωγής Κρητών και Μακεδόνων. Επίσης μήνας Απελλαίος απαντάται σε Μακεδόνες, Σπαρτιάτες, Επιδαυρίους, Κορινθίους και στους Δελφούς. Ομοίως ο μήνας Αρτεμίσιος σε Μακεδόνες , Κορίνθιους και Σπαρτιάτες.
  • Τα ονόματα των Μακεδόνων είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ελληνικά. Ελάχιστα είναι μη ελληνικά ή ανετυμολόγητα ( π.χ. Δέρδας ) και αυτό ίσως οφείλεται στην επαφή των Μακεδόνων με τους Θράκες , τους Ιλλυριούς και άλλους γειτονικούς λαούς.
  • Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει δείξει πως η Πιερία , η κοιτίδα δηλαδή των Μακεδόνων , ήταν τμήμα του μυκηναϊκού κόσμου.
  • Αποκλείεται ο εξελληνισμός των Μακεδόνων τόσο γρήγορα. Άλλοι λαοί ( π.χ. Θράκες και Φρύγες ) δεν εξελληνίστηκαν πλήρως παρά μόνο τον 6ο - 7ο αι. μ.Χ. Οι Μακεδόνες βασιλείς δεν επέβαλαν με την βία πολιτιστικές αλλαγές στον λαό τους όπως λέει ο Καλλισθένης :

    Ο Καλλισθένης ωστόσο πήρε τον λόγο και είπε: (...) δεν συναναστρέφεσαι ή δεν συμβουλεύεις Ανάξαρχε τον Καμβύση ή τον Ξέρξη, αλλά τον γιο του Φιλίππου, απόγονο του Ηρακλή και του Αιακού, του οποίου οι πρόγονοι ήρθαν από το Άργος στη Μακεδονία και είναι μέχρι σήμερα άρχοντες των Μακεδόνων όχι με τη βία αλλά νόμιμα. Άλλωστε ούτε στον ίδιο τον Ηρακλή παραχώρησαν οι Έλληνες θεϊκές τιμές όσο ζούσε, αλλά ούτε και αφού πέθανε, έως ότου ο θεός των Δελφών έδωσε τη συγκατάθεσή του να τον τιμούν ως θεό. Εάν όμως πρέπει να σκεφτόμαστε ως βάρβαροι, επειδή γίνεται η συζήτησή μας σε βαρβαρική χώρα, έχω από σένα την αξίωση, Αλέξανδρε, να θυμάσαι την Ελλάδα, προς χάρη της οποίας έγινε όλη αυτή η εκστρατεία, για να προσαρτήσεις την Ασία στην Ελλάδα. Σκέψου, λοιπόν, όταν επιστρέψεις εκεί, θα εξαναγκάσεις άραγε και τους Έλληνες, τους πιο μεγάλους φίλους της ελευθερίας, να σε προσκυνούν ή θα αφήσεις ήσυχους τους Έλληνες και θα επιβάλεις στους Μακεδόνες αυτήν εδώ την ατιμία; Ή θα κάμεις ο ίδιος μια για πάντα την διάκριση των τιμών, δηλαδή από τους Έλληνες και τους Μακεδόνες να τιμάσαι κατά τρόπο ανθρώπινο και ελληνικό και μονάχα από τους βαρβάρους κατά τρόπο βαρβαρικό; Αλλά, αν λένε για τον Κύρο, τον γιο του Καμβύση, ότι πρώτος αυτός από τους ανθρώπους προσκυνήθηκε και ότι γι᾽ αυτόν τον λόγο παρέμεινε αυτή η ταπεινή συνήθεια στους Πέρσες και τους Μήδους, πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνον τον Κύρο σωφρόνισαν οι Σκύθες, άνθρωποι φτωχοί, αλλά ελεύθεροι, και άλλοι πάλι Σκύθες τον Δαρείο, ενώ τον Ξέρξη συνέτισαν οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι και τον Αρταξέρξη ο Κλέαρχος και ο Ξενοφών και οι μύριοι που ήταν μαζί τους, και αυτόν εδώ τον Δαρείο ο Αλέξανδρος χωρίς να προσκυνείται. Όταν, λοιπόν, ο Καλλισθένης είπε αυτά και άλλα παρόμοια, στενοχώρησε υπερβολικά τον Αλέξανδρο, ευχαρίστησε όμως τους Μακεδόνες. ( Αρριανός )

    Εξάλλου οι Μακεδόνες αντέδρασαν στην υιοθέτηση περσικών εθίμων :

    ταῦτα πάντα ἐλύπει τοὺς Μακεδόνας, ὡς πάντῃ δὴ βαρβαρίζοντος τῇ γνώμῃ Ἀλεξάνδρου, τὰ δὲ Μακεδονικὰ νόμιμά τε καὶ αὐτοὺς Μακεδόνας ἐν ἀτίμῳ χώρᾳ ἄγοντος

    όλα αυτά προκαλούσαν δυσαρέσκεια στους Μακεδόνες, που παρατηρούσαν ότι ο Αλέξανδρος υιοθετούσε τον βαρβαρικό τρόπο ζωής και δεν έδειχνε σεβασμό στα μακεδονικά έθιμα τους αλλά και σε εκείνους τους ίδιους ακόμα.

    Γιατί δεν έκαναν το ίδιο όταν οι Μακεδόνες βασιλείς υιοθέτησαν ελληνικά ήθη ; :102:
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 15 Ιουν 2021, 12:13

Ο Λόγος του Μ. Αλεξάνδρου και ο «Όρκος» στην Ώπιδα
http://ethnologic.blogspot.com/2009/10/ ... st_20.html
Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Ένα κείμενο, που επιχειρεί να βάλει τέλος στην απάτη του διαβόητου «Όρκου» του Μ. Αλεξάνδρου, που κυκλοφορεί ! Παραθέτω συγκεκριμένα στοιχεία και πληροφορίες, για το τι υπάρχει στην πραγματικότητα και τι συνέβη και είναι ιστορικώς καταγεγραμμένο (βλ. Ιστορία Ελλ. Έθνους ΕΚΔΟΤΙΚΗ Αθηνών 1973 Τόμ. Δ΄σελ. 206-207):

Τον Αύγουστο του 324 π.Χ. στην πόλη Ώπιδα (και όχι Ιόππη!) της Βαβυλωνίας, οι στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου στασίασαν. Αφορμή υπήρξε το γεγονός της αποστράτευσης των παλαιμάχων, στους οποίους χάρισε πλουσιότατα δώρα «ώστε να τους ζηλεύουν όλοι όταν γυρίσουν στην πατρίδα», όπως επί λέξει τους είπε ο Μακεδόνας στρατηλάτης, αποχαιρετώντας τους, στην διάρκεια μιας γενικής συνέλευσης του στρατού (=το Κοινόν των Μακεδόνων). Αυτό παρεξηγήθηκε από τους στρατιώτες του, οι οποίοι πίστεψαν ότι ο Αλέξανδρος ήθελε να τους «ξεφορτωθεί» επειδή τους αντιπαθούσε (μετά την άρνησή τους να συνεχίσουν την εκστρατεία στις Ινδίες) και τους θεωρούσε ανίκανους πλέον να πολεμήσουν. Επί πλέον είχαν πληροφορηθεί ότι μόλις είχαν φθάσει στα Σούσα οι νέες πολεμικές μονάδες από τους λεγομένους «Επιγόνους», δηλ. από εκπαιδευμένους στην πολεμική τακτική των Μακεδόνων, νέους αριστοκρατικών οικογενειών Περσών, Μήδων, Βακτριανών κ.λπ. Ξέσπασε τότε οχλαγωγία και εκτοξεύθηκαν προσβλητικά λόγια από τους στρατιώτες εναντίον του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος εξεμάνη και αφού υπέδειξε 13 από τους υποτιθέμενους πρωτεργάτες της ανταρσίας διέταξε να εκτελεστούν. Νεκρική σιγή έπεσε στην Συνέλευση και ο Αλέξανδρος εξαγριωμένος τους τα είπε «έξω από τα δόντια»:

«...Αυτός ο λόγος μου, Μακεδόνες, δεν θα εκφωνηθεί για να σταματήσει την επιθυμία σας για επιστροφή στην πατρίδα - γιατί μπορεί ο καθένας σας να φύγει όπου θέλει με την έγκριση μου - αλλά για να καταλάβετε τι λογής είμαστε εμείς και τι λογής γίνατε εσείς και φεύγετε.
Και θα αρχίσω πρώτα την ομιλία μου με αναφορά στον πατέρα μου Φίλιππο, όπως είναι φυσικό, ο Φίλιππος λοιπόν, αφού σας παρέλαβε περιφερομένους και φτωχούς, που βοσκούσατε τα λίγα σας πρόβατα στα βουνά ντυμένοι με προβιές και που πολεμούσατε με δυσκολία γι’ αυτά εναντίον των Ιλλυριών και των Τριβαλλών και των γειτόνων Θρακών, σας αξίωσε να φορέσετε χλαμύδες αντί για τα δέρματα και σας κατέβασε από τα βουνά στις πεδιάδες, καθιστώντας σας αξιωματούχους (αντιπάλους) απέναντι των γειτόνων βαρβάρων, έτσι που να στηρίζετε τη σωτηρία σας πια όχι στην οχυρότητα της τοποθεσίας αλλά στην προσωπική σας ανδρεία, και σας κατέστησε πολίτες πόλεων και σας εκπολίτισε με νόμους και χρηστά ήθη. Και απέναντι αυτών των βαρβάρων, από τους οποίους υποφέρατε εσείς και τα υπάρχοντας σας, σας ανέδειξε σε ηγεμόνες από δούλους και υπηκόους και πρόσθεσε τα περισσότερα μέρη της Θράκης στην Μακεδονία και, καταλαμβάνοντας τα πιο επίκαιρα σημεία των παραθαλασσίων περιοχών, ανέπτυξε το εμπόριο στη χώρα και εξασφάλισε για εσάς την χωρίς κινδύνους (εξωτερικούς) εκμετάλλευση των μεταλλείων και σας κατέστησε κυρίαρχους των Θεσσαλών, που παλιότερα πεθαίνατε από τον φόβο σας, και ταπεινώνοντας το έθνος των Φωκέων άνοιξε διάπλατα και ευκολοδιάβατο το δρόμο για την Ελλάδα αντί του αρχικά στενού και αδιάβατου, και τους Αθηναίους και Θηβαίους, που ταλαιπωρούσαν πάντα την Μακεδονία με τις επιδρομές τους, τους ταπείνωσε σε τέτοιο βαθμό, και με δική σας ήδη συμμετοχή σ’ αυτά, ώστε αντί να πληρώνετε φόρους στους Αθηναίους και να είστε υπήκοοι των Θηβαίων, να εναποθέτουν εκείνοι την ασφάλεια τους σε σας ως επί το πλείστον.
Και αφού κατέβηκε στην Πελοπόννησο, διευθέτησε τις εκεί υποθέσεις και, αφού ανακηρύχθηκε στρατηγός με απεριόριστες αρμοδιότητες όλης της υπόλοιπης Ελλάδας για το στράτευμα εναντίον του Πέρση βασιλιά, πρόσθεσε περισσότερο αυτή τη δόξα όχι στον εαυτό του περισσότερο παρά στο κοινό των Μακεδόνων.
Αυτές τις υπηρεσίες έχει προσφέρει ο πατέρας μου σε εσάς, ώστε να τις εκτιμήσει κανείς σπουδαίες αυτές καθαυτές, αλλά μικρές σε σύγκριση με τις δικές μας.
Γιατί εγώ, παραλαμβάνοντας από τον πατέρα μου ελάχιστα χρυσά και ασημένια σκεύη, ούτε εξήντα τάλαντα στα ταμεία, χρέη του Φιλίππου πάνω από πεντακόσια τάλαντα και, αφού δανείστηκα ο ίδιος επιπλέον άλλα οχτακόσια, ξεκινώντας από τη χώρα μας, που δεν επαρκούσε ούτε για τις βοσκές σας, αμέσως σας άνοιξα τον δρόμο του Ελλησπόντου, ενώ οι Πέρσες τότε ήταν παντοδύναμοι στην θάλασσα, και κατανικώντας με το ιππικό τους σατράπες του Δαρείου, προσάρτησα όλη την Ιωνία στην δική σας επικράτεια και όλη την Αιολίδα και τις δύο Φρυγίες και τους Λυδούς και κυρίευσα την Μίλητο με πολιορκία και όλα τα άλλα μέρη, που προσχώρησαν σε μας με την θέληση τους, τα πήρα και τα παρέδωσα σε εσάς να τα καρπώνεστε και τα αγαθά από την Αίγυπτο και την Κυρήνη, όσα απόχτησα χωρίς μάχη, ανήκουν σε εσάς, και η Κοίλη Συρία και η Παλαιστίνη και η χώρα ανάμεσα στα ποτάμια (Μεσοποταμία) είναι δικό σας κτήμα, και η Βαβυλώνα και τα Βάκτρα και τα Σούσα δικά σας, και ο πλούτος των Λυδών και οι θησαυροί των Περσών και τα αγαθά των Ινδών και η έξω θάλασσα δική σας, εσείς είστε σατράπες, εσείς στρατηγοί, εσείς ταξίαρχοι. Γιατί για μένα τι υπάρχει παραπάνω ύστερα από αυτούς τους κόπους πέρα από αυτή την πορφύρα και το διάδημα αυτό; Προσωπικά δεν έχω τίποτε άλλο και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για δικούς μου θησαυρούς παρά μόνο γι’ αυτά, δικά σας αποκτήματα ή όσα φυλάγονται για εσάς.
Γιατί δεν υπάρχει λόγος να φυλάξω τους θησαυρούς προσωπικά για μένα, που σιτίζομαι το ίδιο με εσάς και προτιμώ τον ίδιο με εσάς ύπνο, και μάλιστα νομίζω ότι ούτε καν τρώω τα ίδια φαγητά με όσους από εσάς έχουν κοιλιόδουλες προτιμήσεις, και ξέρω ότι ξαγρυπνώ για σας, για να μπορείτε εσείς να κοιμάστε ήσυχοι.
Αλλά μήπως απόχτησα αυτά διοικώντας ο ίδιος άκοπα και χωρίς ταλαιπωρίες, ενώ εσείς κοπιάζατε και ταλαιπωρούσασταν; Και ποιος από εσάς αναγνωρίζει ότι κουράστηκε περισσότερο για μένα, από ότι εγώ για εκείνον;
Εμπρός λοιπόν, και οποίος από εσάς έχει τραύματα, ας βγάλει τα ρούχα του και ας τα δείξει, και εγώ θα δείξω τα δικά μου σχετικά, γιατί, από έμενα κανένα μέρος του σώματος μετωπικά δεν απόμεινε χωρίς τραύματα, ούτε υπάρχει όπλο ή από τα χειριζόμενα με το χέρι ή από αυτά από εκτοξεύονται, που να μη φέρω πάνω μου τα ίχνη του, αλλά και με ξίφος από χέρι έχω πληγωθεί και τόξα έχω δεχτεί ήδη και με βλήματα μηχανών χτυπήθηκα και με πέτρες πολλές φορές και με καδρόνια βαλλόμενος για εσάς και για δική σας δόξα και για δικό σας πλούτο σας οδηγώ νικητές ανάμεσα από κάθε στεριά και θάλασσα και από όλους τους ποταμούς και τα όρη και όλες τις πεδιάδες, και τέλεσα τους ιδίους γάμους με σας και τα παιδιά μου. Και απέναντι σε όποιον υπήρχαν χρέη, χωρίς να πολυεξετάσω για ποιόν λόγο δημιουργήθηκαν, ενώ τόσα πολλά εισπράττατε ως μισθό και τόσα πολλά ιδιοποιούντουσαν όταν γινόταν λεηλασία μετά από πολιορκία, όλα τα εξόφλησα.
Και υπάρχουν χρυσά στεφάνια για τους περισσοτέρους από σας, αθάνατα ενθύμια και της δικής σας ανδρείας και της από μένα επιβράβευσή σας. Και οποίος σκοτώθηκε, έπεσε ένδοξα, και έγινε μεγαλοπρεπής η ταφή του, και χάλκινοι ανδριάντες έχουν τιμηθεί, απαλλαγμένοι από εκτάκτους φόρους και κάθε οικονομική υποχρέωση, γιατί, πράγματι, κανείς από εσάς δεν σκοτώθηκε υποχωρώντας, όταν εγώ πρωτοστατούσα στις μάχες.
Και τώρα εγώ σκόπευα να στείλω πίσω τους απόμαχους από σας αξιοζήλευτους από τους συμπατριώτες σας, αλλά αφού θέλετε να επιστρέψετε όλοι σας, φύγετε όλοι και στην επιστροφή ανακοινώστε ότι το βασιλιά σας Αλέξανδρο, που κατανίκησε τους Πέρσας και τους Μήδους και τους Βάκτριους και τους Σάκες, που κυρίευσε τους Ουξίους και Αραχωτούς και Δραγγιανούς, που υπόταξε τους Παρθυαίους και τους Χορασμίους και τους Υρκανίους μέχρι την Κασπία θάλασσα, που πέρασε τον Καύκασο πέρα από τις Κασπίες πύλες, που διάβηκε τον Ώξο ποταμό και τον Τάναϊ, ακόμη και τον Ινδό ποταμό που δεν πέρασε κανένας άλλος εκτός από τον Διόνυσο και τον Υδάσπη και τον Ακεσίνη και τον Υδραώτη, και που θα περνούσε και τον Ύφαση, αν εσείς δεν αντιδρούσατε, και που προχώρησε στη μεγάλη θάλασσα και από τα δύο στόμια του Ινδού, και που διέσχισε την έρημο της Γεδρωσίας, απ’ όπου κανείς ποτέ νωρίτερα δεν πέρασε με στρατό, και που στο πέρασμα του κατέκτησε την Καρμανία και τη χώρα των Ωρειτών, και που τον εγκαταλείψατε και φύγατε, παραδίδοντάς τον στους κατανικημένους βαρβάρους να τον φυλάγουν. Ίσως αυτά θα είναι για εσάς δόξα εκ μέρους των ανθρώπων και (θεωρηθούν) όσια βέβαια, όταν θα τα αναγγείλετε.
Φύγετε...».


Οι Μακεδόνες τελικά συμφιλιώθηκαν με τον Βασιλιά τους και ακολούθησε ένα μεγάλο συμπόσιο που παραβρέθηκαν 9.000 συμπολεμιστές του Αλεξάνδρου μαζί με υψηλόβαθμους αξιωματούχους Πέρσες και άλλους «βαρβάρους».

Όλα τα παραπάνω κατεγράφησαν (και έτσι τα γνωρίζουμε) από τον ελληνικής καταγωγής, αλλά Ρωμαίο πολίτη (είχε μάλιστα αναδειχθεί σε συγκλητικό), τον περίφημο ιστορικό Λεύκιο Φλάβιο Αρριανό (περίπου 87 – 145 μ.Χ.), από την Νικομήδεια της Βιθυνίας, στο πασίγνωστο έργο του «Αλεξάνδρου Ανάβασις», στο Βιβλίο Ζ΄ κεφ. 8-11. Ο παραπάνω Λόγος του Αλεξάνδρου καταλαμβάνει τα κεφάλαια 9 και 10.

Όσο για την πόλη Ώπιδα (στην ακκαδική γλώσσα, Upa ή Upija) της Βαβυλωνίας (και όχι της Ασσυρίας, όπως την αναφέρουν κάποιοι αγεωγράφητοι), αυτή βρισκόταν στην ανατολική όχθη του ποταμού Τίγρη, κοντά στην συμβολή με τον μεγάλο παραπόταμό του, Ντιγιάλα (Diyala), μνημονευόμενη ήδη από τις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. Αργότερα, απετέλεσε ένα σημαντικό διοικητικό κέντρο της Περσικής αυτοκρατορίας και έναν από τους βασικούς σταθμούς της περίφημης «Βασιλικής οδού» που ξεκινούσε από τις Σάρδεις (την παλιά πρωτεύουσα του βασιλείου των Λυδών) και έφθανε στα Σούσα και την Περσέπολη, δύο από τις πρωτεύουσες των Αχαιμενιδών αυτοκρατόρων. Από την Ώπιδα μάλιστα ξεκινούσε ο κλάδος της «Βασιλικής οδού», που έφθανε στα Εκβάτανα (την παλιά πρωτεύουσα της Μηδικής αυτοκρατορίας) και από εκεί στις ανατολικές επαρχίες της αχανούς αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Η Ώπις κατελήφθη από τους Μακεδόνες μάλλον τον Σεπτέμβριο του 331 π.Χ. λίγο μετά την μάχη των Γαυγαμήλων και παρέμεινε ένα σημαντικό πολιτικό κέντρο. Μετά την ίδρυση της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών από τον Σέλευκο Α΄ τον Νικάτορα, αποφασίσθηκε η δημιουργία μιας νέας πρωτεύουσας, η οποία κτίσθηκε στην άλλη όχθη (την δυτική) του Τίγρη, ακριβώς απέναντι από την Ώπιδα. Η νέα πρωτεύουσα ονομάσθηκε Σελεύκεια επί του Τίγρητος, προς τιμήν του ιδρυτή της. Όταν τον 2ο αιώνα π.Χ. οι Πάρθοι κατέλαβαν την περιοχή, αρχικά έκαναν πρωτεύουσά τους την Σελεύκεια, αλλά σύντομα έκτισαν μια νέα πρωτεύουσα δίπλα στην Ώπιδα, την γνωστή Κτησιφώντα, η οποία παρέμεινε και πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών (γνωστών μας από τους πολέμους με το Βυζάντιο), της νέας Ιρανικής δυναστείας που εξεδίωξε την Παρθική.

Όσο για τον κυκλοφορούντα «Όρκο του Μ. Αλεξάνδρου», αυτός αναφέρει τα εξής:

«...Σας εύχομαι τώρα που θα τελειώσουν οι πόλεμοι να είστε ευτυχισμένοι μέσα σε ειρήνη. Όλοι οι θνητοί από εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός μονιασμένος για την κοινή προκοπή, να έχετε την οικουμένη για πατρίδα σας, με νόμους κοινούς, όταν θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξάρτητα απ’ τη φυλή. Δε χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και βάρβαρους. Δεν μ΄ ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν, τους καταμερίζω με μοναδικό κριτήριο την αρετή, για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρο. Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα, παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ διαιτητής σας. Τον Θεό δεν πρέπει να τον έχετε σαν αυταρχικό κυβερνήτη, αλλά σαν κοινό πατέρα όλων, ώστε η διαγωγή σας να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ’ αδέλφια μέσα στην οικογένεια. Απ’ τη μεριά μου όλους σας θεωρώ ίσους, λευκούς και μελαψούς και θάθελα να μην αισθάνεστε μόνο σαν υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου, αλλά να νοιώθετε όλοι σαν μέτοχοι και συνέταιροι. Όσο περνά απ’ το χέρι μου, θα προσπαθήσω να γίνουν πραγματικότητα αυτά που υπόσχομαι. Αυτόν τον όρκο που δώσαμε απόψε με σπονδές κρατήστε τον σαν σύμβολο αγάπης...»

Πρόκειται για μια καθαρή περίπτωση λογοτεχνικής λαθροχειρίας και δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα ο Μ. Αλέξανδρος να εκστόμισε αυτά τα γλυκανάλατα, αν λάβουμε υπόψη όχι μόνον το περιβάλλον που μεγάλωσε, αλλά κυρίως τους δασκάλους του.

Είναι μια γνωστή ιστορία που κρατάει δυστυχώς πολλά χρόνια και "σέρνεται" εδώ κι εκεί με διάφορες παραλλαγές. Το φαιδρό της όλης υπόθεσης και αφορμή για να υποψιασθούμε, είναι το γεγονός ότι ο «Όρκος» κυκλοφορεί μόνον στην Δημοτική και δεν υπάρχει πουθενά αρχαίο κείμενο! Ο «Όρκος» λοιπόν, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι τίποτα άλλο από μια συγγραφική δημιουργία που την συνέθεσε ο γνωστός πεζογράφος Χρήστος Ζαλοκώστας, «λογοτεχνική αδεία», το 1951. Πήρε αφορμή πιθανότατα από ένα κείμενο του Στράβωνος, αναφερόμενο στον Ερατοσθένη και έγραψε αυτόν τον «όρκο», που τον απέδωσε στον Μ. Αλέξανδρο. Ο Ζαλοκώστας αναφέρει τον όρκο στο έργο του "ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ".

Σχετικά με τους ισχυρισμούς ότι ο «Όρκος» καταγράφεται στο ανυπόληπτο (λόγω επεμβάσεων και προσθηκών εν ψυχρώ από κάποιους καλόγερους αντιγραφείς) κείμενο (που αποδίδεται λανθασμένα – γι’ αυτό επισήμως αναφέρεται ως Ψευδο-Καλλισθένης – στον Καλλισθένη τον Ολύνθιο, ο οποίος συνέγραψε το έργο «Αλεξάνδρου πράξεις», απ’ όπου διασώζονται μόνον αποσπάσματα, μικρανηψιό του κορυφαίου φιλοσόφου Αριστοτέλη), το οποίο πρωτοεμφανίσθηκε γύρω στον 3ο αιώνα μ.Χ. και είναι γνωστό ως «Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου» ή «Αλεξάνδρου βίος», εκεί αναφέρονται τα παρακάτω:

«...Θεέ των Θεών και κυρίαρχε ολόκληρης της κτίσης, εσύ που δημιούργησες με τον Λόγο σου το σύμπαν, τον ουρανό και την γη. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για εσένα, αφού όλα υποτάσσονται δουλικά στον λόγο του προστάγματός σου, γιατί μίλησες και δημιουργήθηκαν, έδωσες εντολή και γεννήθηκαν, εσύ μόνο είσαι αιώνιος, άναρχος, αόρατος, μοναδικός Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός από εσένα, γιατί με το όνομα και το θέλημά σου έκανα και εγώ όσα θέλησες, και έδωσες στο χέρι μου ολόκληρο τον κόσμο, παρακαλώ λοιπόν το πολυύμνητο όνομά σου και τούτη την δέηση μου εκπλήρωσε και ας θελήσεις να κατέβω σύντομα για δεύτερη φορά στην χθόνα, και να βοηθήσω ξανά την ανθρωπότητα γιατί σίγουρα με έχει ανάγκη, και μην παραβλέψεις έμενα τον άθλιο που έχω τολμήσει να ξεστομίσω τέτοια λόγια, γιατί γνωρίζω την φροντίδα σου για μένα και την τέλεια αγαθότητά σου...»
«Ψευδο-Καλλισθένης, «Αλεξάνδρου Βίος» 26, 29, 41 Εκδόσεις Κάκτος, σελ. 463»

Καμιά σχέση λοιπόν με τον φανταστικό «Όρκο».

Ουδείς αρχαίος συγγραφεύς (επικαλούνται κατά περίπτωση διάφορους) ανέφερε κάποιον «όρκο». Ούτε ο Πλούταρχος στα έργα του "Περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής" και "Αλέξανδρος - Καίσαρ", ούτε ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, που είχε αφιερώσει μάλιστα 4 από τα 19 βιβλία του της περίφημης παγκόσμιας ιστορίας του (Βιβλιοθήκη Ιστορική) στην εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, ούτε βέβαια ο μεγάλος γεωγράφος και αστρονόμος Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (385-294 275 - 194 π.Χ.), τρίτος κατά σειράν διευθυντής της ανεπανάληπτης Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, αναφέρουν το παραμικρό. Ειδικώς ο τελευταίος (και απορώ μάλιστα ποιος άσχετος τον σκέφτηκε), ποτέ δεν έγραψε ιστορικά κείμενα και από το έργο του σχεδόν κανένα χειρόγραφό του δεν έχει σωθεί, εκτός από κάποια αποσπάσματα. Το μοναδικό σωσμένο κείμενο (σε επιτομές) που έχουμε στα χέρια μας είναι "Οι καταστερισμοί" και μερικά αποσπάσματα από το έργο "Ακροθεσία", που καμιά σχέση δεν έχουν με «όρκους», αλλά είναι καθαρά αστρονομικά βιβλία - εγχειρίδια. Εικάζω ότι γίνεται σύγχυση με τα αναφερόμενα από τον σπουδαίο Γεωγράφο Στράβωνα ("Γεωγραφικά" Ι. 4.9), που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. - 1ο αιώνα μ.Χ. στην κριτική του για τον Ερατοσθένη, ο οποίος διέσωσε μ’ αυτόν τον τρόπο και το σχετικό κείμενο από χαμένο πια έργο του Ερατοσθένους. Παραθέτω το κείμενο (μεταφερμένο στην νεοελληνική) του Στράβωνος:

“Στο τέλος της (γεωγραφικής) αναφοράς του (ο Ερατοσθένης) μη ασπασθείς τη γνώμη εκείνων που διαιρούν την ανθρωπότητα σε Έλληνες και βαρβάρους, και εκείνων που συμβούλευαν τον Αλέξανδρο να συμπεριφέρεται προς μεν τους Έλληνες ως εις φίλους προς δε τους βαρβάρους ως εις εχθρούς, διατυπώνει την άποψη ότι είναι καλύτερα να διακρίνουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Διότι πολλοί από τους Έλληνες είναι κακοί ενώ πολλοί από τους βαρβάρους είναι πολιτισμένοι, όπως συμβαίνει με τους Ινδούς και τους Αριανούς και επίσης με τους Ρωμαίους και Καρχηδονίους που τόσο θαυμάσια πολιτεύονται. Για τον λόγο αυτόν βέβαια ο Αλέξανδρος, μη δίνοντας βαρύτητα σε τέτοιες προτροπές, προτιμούσε να αποδέχεται και να ευεργετεί τους επιτυχημένους (ικανούς) άνδρες όποιοι και αν ήσαν αυτοί. Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, οι διαχωριζόμενοι με αυτόν τον τρόπο, ετίθεντο άλλοι μεν σε ευμένεια άλλοι δε σε δυσμένεια. Διότι σε άλλους επικρατούσε η νομιμότητα και η παιδεία και η λογική και σε άλλους τα αντίθετα. Έτσι λοιπόν ο Αλέξανδρος δεν αγνόησε τους συμβουλάτορες αλλά αποδεχθείς το σκεπτικό των συμβουλών, έκανε αυτά που ήταν συνεπαγόμενα μάλλον παρά αντίθετα, στοχεύοντας στη λογική αφετηρία των μηνυμάτων που έπαιρνε”.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... ection%3D9

Tο τμήμα με τα κόκκινα γράμματα πιστεύεται ότι είναι το αυθεντικό απόσπασμα του Ερατοσθένη. Δεν νομίζω ότι η κριτική του Στράβωνος ή το απόσπασμα του Ερατοσθένους μας επιτρέπει να υποθέσουμε για την ύπαρξη κάποιου "όρκου" ή κάτι παρόμοιου.
Πάντως, για όσους δεν πείθονται, μπορούν να ψάξουν και στο πασίγνωστο TLG (Thesaurus Lingue Graecae) http://www.tlg.uci.edu/ το εκπληκτικό και μοναδικό ερευνητικό αποτέλεσμα δεκαετιών, μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων πλήρους κειμένου, που περιλαμβάνει όλα τα σωζόμενα αρχαία ελληνικά κείμενα από τον 8ο αι. π.Χ. μέχρι και το 600 μ.Χ., καθώς και ιστοριογραφικά και λεξικογραφικά κείμενα, και κείμενα σχολιαστών της περιόδου 600 μ.Χ. έως 1453 μ.Χ.
Με λίγα λόγια ο όρκος λοιπόν είναι συγγραφική δημιουργία του πεζογράφου Χρήστου Ζαλοκώστα στο έργο του Μ. Αλέξανδρος. Ο Πρόδρομος του Ιησού. ( Αθήνα 1950 ) και το πήρε από έναν πιο παλιό συγγραφέα , τον Σκώτο ιστορικό W.Tarn ( 1869 - 1957 ).
https://www.academia.edu/9674247/%CE%91 ... E%BF%CF%85


Oι αρχαίες πηγές στις οποίες βασίστηκε ο ψευδεπίγραφος όρκος ήταν ο Στράβων ( παραθέτει κείμενο του Ερατοσθένη ) , ο Αρριανός , ο Ψευδο - Καλλισθένης και πιθανότατα και ο Πλούταρχος. Τα αποσπάσματα και των 4 αυτών συγγραφέων είναι πραγματικά υπέροχα και αξίζει να διαβαστούν ! :hebit::g094:
SpoilerShow
Το κείμενο του Πλουτάρχου από σχόλιο του παραπάνω συνδέσμου στο ethnologic.blogspot εδώ :

" Εκείνο πάλι το πολύ θαυμαζόμενο πολίτευμα του Ζήνωνα, που
υπερασπίζεται την επιλογή των Στωικών, συντείνει σ’ αυτόν τον κεφαλαιώδη
στόχο, να μην κατοικούμε δηλαδή κατά πόλεις και δήμους διοικούμενοι ο
καθένας με ξεχωριστούς νόμους, αλλά να θεωρούμε όλους τους ανθρώπους
δημότες και πολίτες (μιας πόλης), και να υπάρχει ένας τρόπος ζωής και
μια τάξη, όπως ένα κοπάδι πειθαρχημένο που ζει με κοινές συνήθειες. Αυτό
ο Ζήνωνας το περιέγραψε σαν αποτύπωση ονείρου ή ειδώλου φιλοσοφικής
ευνομίας και διακυβέρνησης, αλλά ο Αλέξανδρος υλοποίησε με πράξη τη
θεωρία. Γιατί δε γέμισε την (απέραντη) επικράτειά του με πολλούς
πολέμους και εξορίες και ύπουλες στάσεις (εξεγέρσεις) αντιμετωπίζοντας
τους Έλληνες ως ηγέτης και τους βαρβάρους ως κατακτητής, όπως τον είχε
συμβουλεύσει ο Αριστοτέλης, και φροντίζοντας τους πρώτους ως φίλους και
συγγενείς και τους δεύτερους ως ζώα ή φυτά, αλλά πιστεύοντας ότι είχε
αποσταλεί από το θεό ως κοινός κυβερνήτης και συμφιλιωτής όλων,
εξαναγκάζοντας με τα όπλα όσους δεν έπειθε με το λόγο και συνενώνοντας
σε ένα τα πάντα, αναμειγνύοντας τον τρόπο ζωής και τα ήθη και τους
γάμους και τις συνήθειες, όπως σε κρατήρα αγάπης, καθόρισε όλοι να
θεωρούν ως πατρίδα την οικουμένη και ως ακρόπολη και φρουρά το
στρατόπεδο και ως συγγενείς τους ενάρετους και ως αλλόφυλους τους
κακούς· και τον Έλληνα ή το βάρβαρο να μην τον προσδιορίζει η χλαμύδα ή η
ασπίδα, ούτε το περσικό μαχαίρι ή το ένδυμα, αλλά να συμπεραίνουν ότι
κάποιος είναι Έλληνας από την αρετή του και βάρβαρος από την κακία του,
και να έχουν συναντίληψη για τα ενδύματα και τα φαγητά και τους γάμους
και τον τρόπο ζωής, συνενούμενοι με συγγένεια αίματος και με παιδιά".
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Μακεδονία (Αρχαία χρονικά)

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 21 Ιουν 2021, 23:00

καλα τα αρχαια χρονικα,να τα λεμε μεταξυ μας,αλλα
εδώ δες μεροληπτική παράγραφο στην wiki!

Authors, historians, and statesmen of the ancient world often expressed ambiguous if not conflicting ideas about the ethnic identity of the Macedonians as either Greeks, semi-Greeks, or even barbarians. This has led to debate among modern academics about the precise ethnic identity of the Macedonians, who nevertheless embraced many aspects of contemporaneous Greek culture such as participation in Greek religious cults and athletic games, including the Ancient Olympic Games. Given the scant linguistic evidence, it is not clear how closely related the Macedonian language was to Greek, and how close it was to the Phrygian, Thracian, and Illyrian languages.
καμια αναφορα σε πολιτικη αιτια που γεννα την διαμαχη και μια αντιστοιχη προπαγανδα
ξεκαθαρα μεροληπτει αφου ξεκινωντας απο ενα ή ελληνες ή εν μερει ή βαρβαροι(χωρις πηγες σε σοβαρους μελετητες,βασικα καμια πηγη δεν εχει η παραγραφος αλλα λεμε τωρα,αμα ηθελε αλλωστε εβρισκε πηγη που εξυπηρετει οσα γραφει :wink )μας οδηγει με τροπο,με το γαντι που λενε, στο (δικο του;) ποθουμενο που ειναι πως τα στοιχεια του ελληνικου πολιτισμου τα εγκολπιστηκαν αρα δεν ηταν ελληνες!! :lol:
εχει και για την μακεδονικη γλωσσα να πει ενα καλο λογο...αντι ναμεινει σε οσα στοιχεια διαθετουμε βγαζοντας αντιστοιχο συμπερασμα(προσθετοντας εστω τις οποιες αμφιβολιες,αλλα οχι προφανως τοποθετωντας τες στο κεντρο του καδρου!),το παιζει ποντιος πιλατος(πραγμα που εξυπηρετει συγκεκριμενο αφηγημα) οτι οκ δεν γνωριζουμε κ.λπ...

παιρνει μια συγκεκριμενη αποψη/αμφιβολια και την αναδεικνυει σε κανονα,σε μπουσουλα,υποβαθμιζοντας την κυριαρχη θεση βασει των δεδομενων

τι μου θυμιζει τι μου θυμιζει; :lol:

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών