ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ!

[The Rebel]

16/01/2020
Παλιά Αθήνα: Όταν η Πλατεία Συντάγματος έμοιαζε με μεγάλο χωράφι.



Είναι με βεβαιότητα η πιο πολυσύχναστη και πολυπερπατημένη πλατεία της Ελλάδας. Από εκεί περνούν καθημερινά άνθρωποι για να πάνε στη δουλειά τους. Τουρίστες που επισκέφτηκαν την Ελλάδα. Μεγάλοι και μικροί που έχουν πάει για βόλτα ή για ψώνια στην Αθήνα. Η Πλατεία Συντάγματος είναι αδιαμφισβήτητα σήμα κατατεθέν της πρωτεύουσας και μια από τις πιο παλιές της χώρας. Επίσης ανήκει στις 100 μεγαλύτερες του κόσμου.

Η ιστορία της Πλατείας Συντάγματος.
Η Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα πήρε το όνομά της από το Σύνταγμα το οποίο αναγκάστηκε να παραχωρήσει το 1843 ο βασιλιάς Όθωνας λόγω της λαϊκής εξέγερσης της 3ης Σεπτεμβρίου. Ανέκαθεν αυτή η πλατεία μαζί με την πλατεία Ομονοίας αποτελούσαν και αποτελούν τα δύο σημεία αναφοράς της πόλης. Σήμερα περιβάλλεται από σημαντικά κτίρια της πρωτεύουσας, όπως το κτίριο της Βουλής, το ιστορικό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» και Κεντρικούς Φορείς του Δημοσίου. Ωστόσο δεν είχε πάντα την εικόνα που έχει σήμερα. Για την ακρίβεια αν κοιτάξει κάποιος παλιές φωτογραφίες θα δει κάτι εντελώς διαφορετικό. Μια μεγάλη έκταση ή – γιατί όχι – ένα χωράφι στο κέντρο της Αθήνας.

Ούτως ή άλλως η πλατεία Συντάγματος άρχισε να παίρνει την πρώτη μορφή της το 1834. Μέχρι το 1843 οπότε και έγινε η λαϊκή επανάσταση δεν είχε μια επίσημη ονομασία. Σε πολλά γραπτά όμως, αναφέρεται ως «Πλατεία Ανακτόρων».

Η εικόνα της Πλατείας στην Αθήνα μέσα στο χρόνο.
Όπως φαίνεται στις διάφορες ιστορικές φωτογραφίες που έχουν διασωθεί μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, η «σημαντικότερη πλατεία των Αθηνών» είχε τη μορφή ενός μεγάλου χωραφιού. Αυτό το χαρακτηριστικό που προδίδει την ταυτότητά της είναι στην πραγματικότητα ο λόφος της Ακρόπολης. Κάποτε ήταν ορατός από κάθε σημείο της πλατείας. Φυσικά δεν υπάρχει σιντριβάνι ενώ τα σπίτια που ην περιστοιχίζουν είναι λιγοστά.


Πλατεία Συντάγματος, 1865. Φωτογράφος: Δημήτριος Κωνσταντίνου.

Σταδιακά παίρνει τη μορφή πλατείας και σε κάποιες φωτογραφίες βλέπουμε πολίτες να περπατούν πηγαίνοντας στη δουλειά τους ή βόλτα. Κάπου αρχές του 20ου αιώνα, η πλατεία Συντάγματος άρχισε πλέον να αποκτά τη μορφή πλατείας ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Περιστοιχιζόταν από μεγάλα νεοκλασικά κτίρια, οι δρόμοι ήταν προσεγμένοι και κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα. Όλο και περισσότερα μαγαζιά έκαναν την εμφάνισή τους. Γινόταν σιγά σιγά το κεντρικότερο μέρος συνάντησης κατοίκων της πρωτεύουσας.

Εκείνη την εικόνα θυμίζουν μόνο πλέον οι ιστορικές φωτογραφίες από την παλιά Αθήνα…


Η πλατεία Συντάγματος σε επιστολικό δελτάριο με χρονολογία 1912



Πλατεία Συντάγματος. 1950. Φωτογράφος: Ζαν-Μπατίστ Λουί Γκρο.
https://exploringgreece.tv/athina/palia ... lLrYJMzYVk

[The Rebel]

03/05/2020
Η περιοχή της Αθήνας που κάποτε ήταν παραγκούπολη.
Πόσο άλλαξε μέσα στα χρόνια μέχρι τη σημερινή της μορφή.



Οι περιοχές της Αθήνας άλλαξαν όψη με τα χρόνια και κάποιες έχουν γίνει αγνώριστες. Άλλες δημιουργήθηκαν πιο πρόσφατα και άλλες μετρούν αιώνες ζωής αλλάζοντας ανά διαστήματα όνομα. Όπως και η παραγκούπολη που βλέπεις στη φωτογραφία η οποία βρίσκεται σήμερα σε μια όμορφη περιοχή της Αθήνας. Χτίστηκε μετά τη μικρασιατική καταστροφή για να φιλοξενήσει ορισμένους από τους χιλιάδες πρόσφυγες που έφτασαν στην Αθήνα. Βρισκόταν πολύ κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Σπίτια πρόχειρα φτιαγμένα και μια ζωή που έπρεπε να φτιαχτεί από την αρχή με όλες τις δυσκολίες. Χωρίς μπάνιο, αποχέτευση και ηλεκτρικό ρεύμα. τους ήταν πρόχειρα φτιαγμένα, εκτεθειμένα στα καιρικά φαινόμενα και φυσικά χωρίς αποχέτευση, μπάνιο και ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Νέος Κόσμος θα αποτελούσε πλέον το νέο σπίτι για χιλιάδες πρόσφυγες.

Η μικρή γειτονιά τότε ονομάζονταν Δουργούτι, από έναν παλιό κτηματία που είχε χωράφια στην περιοχή. Σιγά σιγά άρχισε να εξαπλώνεται μέχρι να φτάσει να γίνει μια μεγάλη περιοχή όπως την ξέρουμε σήμερα. Πριν καταλήξει στη σημερινή της ονομασία, η συνοικία άλλαξε και άλλα ονόματα όπως «Αλωπεκή», «Ναβαρίνο» «Μεταμόρφωση του Σωτήρος». Πολλοί συνήθιζαν να την αποκαλούν «Αρμένικα», μιας και οι περισσότεροι κατάγονταν από την Αρμενία.

Το 1924 έγινε μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασης των προσφύγων της περιοχής. Χτίστηκαν τότε 24 μονοκατοικίες σε έξι σειρές, οι οποίες ονομάστηκαν «Ιταλικά», γιατί έγιναν με χρήματα που κατέβαλε η Ιταλία στην Ελλάδα. Μερικά χρόνια χρόνια μετά ανεγέρθηκαν οι πρώτες προσφυγικές πολυκατοικίες, που βασίστηκαν στην αρχιτεκτονική του Μπαουχάους. Τον Αύγουστο του 1944 οι Γερμανοί έκαναν μπλόκο στο Δουργούτι και συνέλαβαν 1.200 άτομα. Οι 120 εκτελέστηκαν αμέσως, ενώ σχεδόν 600 οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.



Η πιο οργανωμένη,ωστόσο, ανακατασκευή της περιοχής ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60.

Η περιοχή ωστόσο επεκτάθηκε και σταδιακά η γειτονιά του Νέου Κόσμου πήρε άλλη μορφή με μερικά πλέον σημεία να θυμίζουν μόνο τη συγκεκριμένη παραγκούπολη που αποτελούσε μέρος της. Ο Νέος Κόσμος είναι σήμερα μια όμορφη γειτονιά με πολλά νεοκλασικά σπίτια που θυμίζουν μια άλλη εποχή…


https://exploringgreece.tv/athina/neos- ... q_XmagzaUk

[The Rebel]

21/04/2020
Ποια περιοχή της Αττικής ήταν το γνωστό Κακοσάλεσι.
Μια από τις συνοικίες που είδε διάφορα ονόματα να αλλάζουν με τα χρόνια.



«Στου σπιτ’ στου Κακοσάλεσ’ δε ματαξαναγυρνώ» τραγουδούσε ο Γιάννης Μηλιώκας στο γνωστό τραγούδι του αλλά σε ποια περιοχή της Αττικής αναφερόταν και ποιο ήταν παλιά το Κακοσάλεσι. Πράγματι δεν αποτελούσε απλά μια λέξη για τις ανάγκες του τραγουδιού αλλά πρόκειται για μια περιοχή που κατοικείται ακόμη και σήμερα. Ο λόγος για τον Αυλώνα.

Η περιοχή της Αττικής Αυλώνας και γιατί λεγόταν Κακοσάλεσι.
Η αρχαία ελληνική ονομασία της περιοχής είναι Αυλών που σημαίνει πέρασμα. Το όνομα Αυλών διασώζεται σε μαρμάρινη αναθηματική πλάκα αφιερωμένη στο Θεό Διόνυσο τον Αυλωνέα. Τα χρόνια της Φραγκοκρατίας τώρα επικράτησε η λέξη Σάλεσι ή Σαλισάτι. Αυτή σημαίνει επίσης πέρασμα και είναι λατινική. Πότε όμως ονομαζόταν Κακοσάλεσι και γιατί;

H ονομασία Κακοσάλεσι έμεινε από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Κι αυτό γιατί ο ορεινός όγκος ακριβώς πάνω από την κωμόπολη αποτελούσε παρατηρητήριο και ορμητήριο των επαναστατών και κλεφτώ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποτελεί ένα κακό πέρασμα για τους Τούρκους. Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε ως επίσημη μέχρι το 1927 οπότε ο οικισμός ανέκτησε την αρχαία του ονομασία Αυλών (ο Αυλώνας) από την μακρόστενη κοιλάδα-πέρασμα που διασχίζεται από τον ποταμό Ασωπό.

Το Κακοσάλεσι λοιπόν δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το «κακό πέρασμα», επειδή το ορμητήριο των κλεφτών εκεί δυσκόλευε το πέρασμα των Οθωμανών.

Υπάρχει, μάλιστα και μια γνωστή μάχη, η Μάχη στο Κακοσάλεσι που έγινε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Σύμφωνα με μια διήγηση οι γυναίκες του χωριού πολέμησαν γενναία και νίκησαν τους Τούρκους μαζί με τη δύναμη των πολεμιστών. Επίσης η διήγηση αναφέρει ότι καταδιωκόμενοι πέσανε στα έλη της περιοχής, όπου σκοτώθηκαν όλοι.



Ο Αυλώνας σήμερα.



Η περιοχή του Αυλώνα είναι παραδοσιακά γεωργική-κτηνοτροφική και βιομηχανική. Αρκετοί είναι οι κάτοικοι που μετακινούνται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις των Οινοφύτων στην Βοιωτία. Στα αξιοθέατα της περιοχής συγκαταλέγεται το Μουσείο Ζυγομαλά. Πρόκειται για δημιούργημα της Λουκίας Ζυγομαλά, μεγάλης ευεργέτριας της περιοχής. Εκεί στεγάζεται μεγάλη λαογραφική συλλογή αυθεντικών κεντημάτων και ειδών χρυσοκεντητικής.
https://exploringgreece.tv/attiki/aylon ... q5dsqj7TIU

[The Rebel]

12/04/2020
Αττική: Σε ποια περιοχή έλεγαν τους κατοίκους «δραπέτες φρενοκομείου»
Η ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τη γνωστή συνοικία.



Η κάθε περιοχή της Αθήνας και της Αττικής έχει τη δική της ιστορία. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά ονόματα συνοικιών είναι αποτέλεσμα μιας ιστορίας, ενός γεγονότος ή ακόμη και ενός κατοίκου. Άλλες έχουν παρατσούκλια ενώ σε άλλες τα παρατσούκλια τα χρεώθηκαν οι κάτοικοι. Αυτό συνέβη και με μια περιοχή στην Αττική όπου αποκαλούσαν τους κατοίκους «δραπέτες φρενοκομείου». Και φυσικά υπήρχε λόγος γι’ αυτό.

Η περιοχή στην Αττική με τους κατοίκους «δραπέτες φρενοκομείου»

Πώς ξεκίνησε όμως αυτό το παρατσούκλι και γιατί το έβγαλαν; Κάπου στα δύο πρώτα χρόνια της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αι., η συγκεκριμένη περιοχή είχε μόνο τέσσερις οικογένειες που διέμεναν μόνιμα.

Τότε ο Γεώργιος Φιλάρετος, διδάκτωρ της Νομικής, δημοσιογράφος και ο πρώτος οικιστής της, ζήτησε με αίτησή του στον Δήμο Αθηναίων ύδρευση από το Αδριάνειο Υδραγωγείο Αθηνών. Ωστόσο, ο αρμόδιος υπάλληλος που παρέλαβε το αίτημα απόρησε για το πού βρισκόταν αυτό το σημείο. Και επειδή ακριβώς δε γνώριζε, απέρριψε την αίτηση. Και ενώ ο Ερνέστος Τσίλλερ πρότεινε να ανοιχθεί πηγάδι, τελικά οι κάτοικοι ακολούθησανάλλη μέθοδο και τελικά με μολυβδοσωλήνες έφεραν νερό από την Δεξαμενή Αθηνών!



Αυτούς τους οικιστές, λοιπόν, αυτής της περιοχής με την υπέροχη θέα, οι Αθηναίοι χαρακτήριζαν «δραπέτας φρενοκομείου». Για ποιο λόγο; Όλοι τους είχαν επιλέξει να μένουν εκτός του αστικού κέντρου, παρά το γεγονός ότι ήταν καταξιωμένα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, δηλαδή μεγαλοαστοί της εποχής με δεσμούς συγγένειας μεταξύ τους. Η περιοχή στο πέρασμα του χρόνου κατοικήθηκε μαζικά και από οικισμός έγινε κοινότητα, στη συνέχεια Δήμος με τη μαζική εγκατάσταση των προσφύγων. Το 1922 από τη Μικρασία και το 1964 από την Κωνσταντινούπολη.

Η Καλλιθέα και η ιστορία του ονόματός της.



Ο λόγος για την Καλλιθέα. Η επικρατέστερη εκδοχή θέλει το όνομα της να δόθηκε από το επιφώνημα μιας αρχοντοπούλας, οποία καθισμένη στην Ακρόπολη έβλεπε την περιοχή και αναφώνησε «ω! τι καλλίστη θέα»! Η Καλλιθέα απλώνεται σε μια πεδινή, σχεδόν έκταση 4.500 στρεμμάτων. Έχει όρια τον Ιλισό και την γραμμή του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου και απέχει περίπου 3,5 χλμ. από την πλατεία Συντάγματος.
https://exploringgreece.tv/attiki/attik ... p6kscj7TIV

[The Rebel]

16/04/2020
Tο γνωστό άγαλμα της Αθήνας και γιατί έμεινε στο εργαστήριο 38 χρόνια.
Οι περιπέτειες του και ο βανδαλισμός με τα γεννητικά του όργανα.



Η Αθήνα σε πολλά σημεία της μοιάζει με ανοιχτό μουσείο με τα διάφορα αγάλματα να θυμίζουν στιγμές από το παρελθόν. Πολλά από αυτά κρύβουν την δική τους ιστορία άλλοτε πιο απλή και άλλοτε πιο παράξενη. Όπως και η ιστορία που έχει ένα γνωστό άγαλμα της Αθήνας το οποίο έμεινε στο εργαστήριο 38 ολόκληρα χρόνια. Ποιο είναι αυτό; Ο ξυλοθραύστης.

Ο ξυλοθραύστης και η ιστορία του.
Όταν θα κατέβεις την Ηρώδου Αττικού και λίγο πριν φτάσεις στη Βασιλίσσης Όλγας θα δεις σε ένα ξέφωτο του Ζαππείου ένα μαρμάρινο άγαλμα. Είναι ο ξυλοθραύστης, το πιο εμβληματικό έργο του γλύπτη Δημήτρη Φιλιππότη. Το άγαλμα που αποτελεί αναπαράσταση ενός γυμνού άνδρα ο οποίος σπάει ένα κούτσουρο χρησιμοποιώντας χέρια και πόδια. Παρά το γεγονός ότι θεωρείται από πολλούς ειδήμονες αριστούργημα, το γλυπτό έχει περάσει από διάφορες περιπέτειες.

Ο Φιλιππότης άρχισε να κατασκευάζει τον ξυλοθραύστη στο εργαστήριο του στα Πατήσια το 1871. Αρχικά το κατασκεύαζε σε γύψο και πολύ αργότερα σε μάρμαρο. Ο ίδιος θεωρούσε ότι αποτελεί ορόσημο στην καλλιτεχνική του δημιουργία και απαιτούσε από το κράτος να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του, ως έργου ισάξιου των αρχαίων έργων της κλασσικής περιόδου. Για πολλά χρόνια λοιπόν κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς έβγαζε το γύψινο πρόπλασμα έξω από το εργαστήριο του στην Πατησίων. Τι έκανε στη συνέχεια; Άναβε γύρω του κεριά και διαμαρτυρόταν, που ένα τέτοιο αριστούργημα παρέμενε ανολοκλήρωτο εξαιτίας της αδιαφορίας του κράτους.

Και πέρασαν 30 έτη μέχρι το 1901, ο μαρμάρινος «ξυλοθραύστης» να είναι μετά από περιπέτειες έτοιμος με έξοδα του γλύπτη. Ακόμη και τότε όμως και ενώ εκτέθηκε σε μια έκθεση και αναγνωρίστηκε η αξία του κανείς δεν προσφέρθηκε να τον αγοράσει. Έξι χρόνια αργότερα και ενώ το άγαλμα ήταν ακόμη στο εργαστήριο η Εθνική Πινακοθήκη έκανε μια πρόταση. Ωστόσο ο Φιλιππότης απέρριψε και αυτή την πρόταση. Μέχρι που τελικά το 1908, ο δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης διπλασίασε την προσφορά. Τότε ο γλύπτης δέχτηκε αλλά όχι με ιδιαίτερη χαρά.



Το γνωστό άγαλμα της Αθήνας που έμεινε 38 χρόνια στο εργαστήριο και η επίθεση στα γεννητικά όργανα.
Είχαν περάσει ήδη 38 χρόνια από τότε που ξεκίνησε να το φιλοτεχνεί. Το γλυπτό αποφασίστηκε να τοποθετηθεί στη λεωφόρο Αμαλίας, πίσω από τη ρωσική εκκλησία στο τέλος της Φιλελλήνων. Δυστυχώς τον ξυλοθραύστη βρήκαν κι άλλες περιπέτειες. Το 1910 κάποιος πήγε και έριξε στο πρόσωπο του μια κόκκινη χρωστική ουσία η οποία ήταν ανεξίτηλη με τα χημικά μέσα της εποχής. Έπειτα, το 1912 ο «ξυλοθραύστης» βανδαλίστηκε ξανά όταν ένας άγνωστος πήγε και έσπασε τα γεννητικά του όργανα με αποτέλεσμα έκτοτε να πορεύεται ευνουχισμένος. Γι’ αυτό το γεγονός ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμη περισσότερα στον τύπο της εποχής.

Ωστόσο, παρά και το τελευταίο γεγονός, ο «ξυλοθραύστης» έμεινε στο ίδιο σημείο για άλλα πενήντα χρόνια. Τελικά το 1960 με τα έργα διαπλάτυνσης της λεωφόρου Αμαλίας, μεταφέρθηκε στο Ζάππειο όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Με πληροφορίες από: Μια σταγόνα ιστοριά, του Δημήτρη Καμπουράκη.
https://exploringgreece.tv/athina/attik ... nia/14617/

[The Rebel]

14/04/2020
Το θαμμένο ποτάμι της Αθήνας που περνούσε δίπλα από την Ακρόπολη.
Ποια είναι η ιστορία του και πότε θάφτηκε.



Λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε ότι η εικόνα της Αθήνας σήμερα δεν μοιάζει με αυτή των αρχαίων χρόνων. Τα αξιοθέατα και τα μνημεία μένουν ακόμη να θυμίζουν την παλιά αίγλη και εικόνα που είχε η Αθήνα. Όπως επίσης και τα ποτάμια που είχε. Ακόμη και δίπλα στην Ακρόπολη. Ένα τέτοιο ποτάμι ήταν και ο Ηριδανός. Αποτελεί, μάλιστα, το πρώτο θαμμένο ποτάμι της Αθήνας.

Ηριδανός, το θαμμένο ποτάμι της Αθήνας και η ιστορία του.


Ηριδανός ποταμός. Το πρώτο Αθηναϊκό ποτάμι που θάφτηκε, ήδη από τα κλασικά χρόνια, αλλά επιμένει να κυλάει ακόμα και σήμερα στο κέντρο των Αθηνών, κάτω από τα πόδια μας και τα μπετά μας.

Ο Ηριδανός, λοιπόν, ήταν ποτάμι της Αρχαίας Αθήνας, συγκεκριμένα παραπόταμος του Ιλισού. Είχε τις πηγές του στον Λυκαβηττό και διέσχιζε την αρχαία πόλη των Αθηνών ξεκινώντας στην ουσία από ανατολικά προς στα δυτικά. Και μπορεί να ήταν ένα από τα πρώτα ποτάμια στην Αθήνα αλλά η τύχη του δεν ήταν καλή. Οι παρεμβάσεις λόγω των ανθρώπινων αναγκών τον εξαφάνισαν κάτω από κατασκευές. Σήμερα αν σε ενδιαφέρει και το ψάξεις θα βρεις μόνο την κοίτη του ποταμού πλάτους δύο μέτρων στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.

Το ταλαιπωρημένο ποτάμι δίπλα από την Ακρόπολη.



Ο Ηριδανός ποταμός είναι σίγουρα, το πλέον ταλαιπωρημένο ποτάμι των Αθηνών. Οι περισσότεροι ξέρουν την ταλαιπωρία που έχει υποστεί ο Κηφισός και ο Ιλισσός αλλά αυτών η ταλαιπωρία κρατά 100 χρόνια και όχι 3.000 όπως του Ηριδανού. Τόσα είναι τα έτη που προσπαθούν να τον διευθετήσουν και να τον υπογειοποιήσουν. Στην Αρχαία Αθήνα, λοιπόν, πήγαζε από τον Λυκαβηττό και διέσχιζε το ιστορικό κέντρο ενώ κατέληγε χύνοντας τα νερά του στον Ιλισσό. Ο Ηριδανός είχε την ατυχία να γειτνιάζει με την Ακρόπολη η οποία πρωτοκατοικήθηκε τουλάχιστον από το 3500 π.Χ. Έτσι ήρθα γρήγορα οι σκέψεις για το πώς θα μπορέσει να “καλυφθεί” για να γίνουν κατοικίες. Τελικά τον υπογειοποίησαν και το μετέτρεψαν σε αποχετευτικό αγωγό. Το ποτάμι είναι τόσα χρόνια θαμμένο που αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει σήμερα για την ύπαρξη του. Άλλοι, πάλι, συντηρούν και αναπαράγουν μύθους και μισές αλήθειες σχετικά με αυτό.



Μέρος του Κεντρικού Αγωγού στην αρχαία Αγορά.



Ο Ηριδανός οδηγούσε τα νερά που συνέλεγε προς την περιοχή του Κεραμεικού. Εκεί σχηματιζόταν ένα έλος, δεδομένου ότι τα νερά λίμναζαν εκεί και το οποίο τροφοδοτούνταν από τις εποχιακές υπερχειλίσεις των νερών του Ηριδανού ποταμού.

Το γεγονός αυτό πιστοποιείται αρχικά από γραφές αρχαίων συγγραφέων όπως ο Παυσανίας και ο Δημοσθένης. Έπειτα υπάρχουν καταγεγγραμμένα πολλά στρωματογραφικά δεδομένα ταπό ανασκαφές δεδομένου ότι το στρώμα ιλύος και αργίλου, που αποτελούσε τις αποθέσεις του έλους, βρέθηκε διάτρητο από οπές υδροχαρών φυτών (καλαμιών) που συνιστούσαν τη βλάστηση του υγρότοπου. Η εξάπλωση των λεπτομερών αποθέσεων οδηγεί στη διαπίστωση ότι το τέλμα κάλυπτε συνολική έκταση 3000 τ.μ., έχοντας μήκος 60 μέτρα και πλάτος 50 μέτρα. Η στάθμη των νερών του έλους αυξομειωνόταν ανάλογα με την εποχιακή τροφοδοσία της παροχής του Ηριδανού.

Η Αθήνα έχει πολλά μυστικά και άγνωστες πληροφορίες που μαθαίνουμε εξερευνώντας την…
https://exploringgreece.tv/athina/attik ... pgKMcj7TIU
https://theancientwebgreece.wordpress.c ... %80%CE%BF/

[The Rebel]

09/04/2020
Ο άγνωστος γιγάντιος Πύργος στην Ακρόπολη που δεν υπάρχει πια.
Οι πολλές χρήσεις του και γιατί κατεδαφίστηκε.



Όλοι έχουμε μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα για το πώς είναι εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο ανά τους αιώνες υπέστη διάφορες αλλαγές που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε. Για παράδειγμα ήξερες ότι κάποτε στην Ακρόπολη, δίπλα στον Παρθενώνα υπήρχε ένας γιγάντιος Πύργος ύψους 26 μέτρων;

Ένας Πύργος άγνωστος αλλά με ιστορία.
Σε σπάνιο φωτογραφικό υλικό που υπάρχει, μπορούμε να δούμε ότι ανάμεσα στα αρχαία κτίσματα διακρίνεται ένας ψηλός τετράγωνος πύργος, ο οποίος βρισκόταν απέναντι από το ναό της Αθηνάς Νίκης. Περί τίνος πρόκειται όμως; Υπήρξε «ιδιοκτησία» των Ατσανιόλι που κυβέρνησαν το Δουκάτο των Αθηνών από το 1388 έως τη πτώση του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1458. Ο συγκεκριμένος, λοιπόν, πύργος ανήκε στη διάσημη οικογένεια της Φλωρεντίας, Ατσαγιόλι. Το όνομά της προέρχεται από το εμπόριο ατσαλιού με το οποίο ασχολήθηκε η οικογένεια. Βασίλεψε στο Δουκάτο των Αθηνών για 73 χρόνια. Την περίοδο της κυριαρχίας τους στην Αθήνα μετέτρεψαν τα Προπύλαια σε παλάτι και η αρχαία είσοδος σφραγίστηκε. Έτσι αν ήθελε κάποιος να ανέβει στην Ακρόπολη έπρεπε να περάσει από έναν ελικοειδή δρόμο που κατέληγε στο πίσω μέρος της σημερινής εισόδου.

Μέσα στο παλάτι είχε χτιστεί και ένα καθολικό εκκλησάκι. Ο Πύργος βρισκόταν δεξιά από τα Προπύλαια και είχε ύψος είκοσι έξι μέτρα. Μια εσωτερική ξύλινη σκάλα οδηγούσε στο πιο ψηλό σημείο, απ’όπου είχε πανοραμική θέα στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Ο συγκεκριμένος πύργος ήταν πανομοιότυπος με τους πύργους της Βενετίας. Όσον αφορά την κατασκευή του, οικοδομήθηκε με πεντελικό μάρμαρο και μάρμαρα από τα μνημεία της Ακρόπολης. Δίπλα του υπήρχε ένας μικρότερος οδοντωτός πυργίσκος και πάνω από τα Προπύλαια υπήρχαν τα διαμερίσματα του διοικητή. Ο μελετητής Πίτερ Λοκ, είχε αναφέρει ότι υπήρχε πιθανότητα το κτίριο να κατασκευάστηκε από την πανίσχυρη δυναστεία Ντε Λα Ρος, η οποία καταγόταν από τη Βουργουνδία και διοίκησαν το Δουκάτων των Αθηνών πριν από τους Ατσαγιόλι.



Μετά την επικράτηση των Οθωμανών, οι Ατσαγιόλι αποχώρησαν από την Αθήνα. Την περίοδο εκείνη ο Πύργος μετατράπηκε σε αποθήκη αλατιού και ονομαζόταν Γουλάς ή Κουλάς από την τουρκική λέξη kule που σημαίνει «πύργος». Στην ελληνική επανάσταση μετατράπηκε σε φυλακή. Εκεί φυλακίστηκε ακόμη και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όχι από τους Τούρκους αλλά από τους πολιτικούς του αντιπάλους….

Η κατεδάφιση του Πύργου στην Ακρόπολη.
Μετά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους αποφασίστηκε η κατεδάφιση των μετα-κλασικών κτισμάτων που βρίσκονταν στον Ιερό Βράχο. Την περίοδο εκείνη επικρατούσε το ρεύμα του νεοκλασικισμού και οτιδήποτε δεν είχε σχέση με την Αρχαία Ελλάδα κρίθηκε ότι ήταν περιττό. Το 1874 ο Ερρίκος Σλήμαν, ο Γερμανός αρχαιολόγος που ανέσκαψε την Τροία χρηματοδότησε την κατεδάφιση του πύργου και από τότε τα Προπύλαια πήραν τη σημερινή τους μορφή. Μια ενέργεια που κατά καιρούς επικρίθηκε έντονα γιατί αφαίρεσε ένα μνημείο από τον αρχαιολογικό χώρο.
https://exploringgreece.tv/athina/o-agn ... pV4y8gzaUk

[The Rebel]

14/12/2019
Το θρυλικό ξενοδοχείο-κόσμημα στο Φάληρο και το άδοξο τέλος του.
Το «Ακταίον» φιλοξένησε δεκάδες προσωπικότητες της εποχής και έγινε σκόνη - Αυτή είναι η ιστορία του.



Σεπτέμβριος του 1900. Σε ένα οικόπεδο του Νέου Φαλήρου τοποθετείται μια πινακίδα που ανακοινώνει τις εργασίες ανέγερσης. Ενα ξενοδοχείο ήταν έτοιμο να ανεγερθεί. Την 1η Ιουνίου του 1903 το «Μέγα ξενοδοχείον Ακταίον» εγκαινιάζεται.

Σε μια μεγάλη έκταση και με κόστος 2.500.000 δραχμών (ποσό υπέρογκο για την εποχή) το νέο τετραώροφο ξενοδοχείο του Φαλήρου θα αποτελέσει σημείο αναφοράς της ελίτ κοινωνίας της εποχής. Η κατασκευή του ξενοδοχείου της Αττικής ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Πάνο Καραθανασόπουλο ο οποίος υπήρξε μαθητής του Ερνέστου Τσίλερ και το αποτέλεσμα ήταν ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό θαύμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλη την διάρκεια της κατασκευής του επισκεπτόταν το εργοτάξιο ο ίδιος ο βασιλιάς και άλλα μέλη της Βασιλικής Οικογένειας.

Η «χρυσή εποχή» στο ξενοδοχείο.



Το Ακταίον ήταν η επιτομή της χλιδής. Διέθετε 160 πολυτελή υπνοδωμάτια, εστιατόριο, εντυπωσιακά σαλόνια και ζαχαροπλαστείο. Για την ψυχαγωγία των πελατών υπήρχε αίθουσα θεατρικών παραστάσεων, χορού αλλά και πολυτελείς αίθουσες δεξιώσεων. Ολα αυτά τα περίμενες ήδη φτάνοντας στην επιβλητική κεντρική είσοδό του. Ηταν ένα ξενοδοχείο που άλλαξε τα δεδομένα της εποχής.

Το εμβληματικό κατάλυμα δεν άργησε να αποτελέσει τον πυρήνα της κοσμικής ζωής. Προσωπικότητες Ελλήνων και ξένων σύχναζαν εκεί ενώ αποτελούσε και στέκι των πολιτικών σαλονιών. Σε μια συνηθισμένη βόλτα θα συναντούσες από το βασιλιά και υπουργούς μέχρι επιχειρηματίες και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Ιδιαίτερη φήμη είχαν αποκτήσει οι επίσημοι χοροί που διοργανώνονταν εκεί χειμώνα και καλοκαίρι. Είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της δόξας του.

Η σταδιακή κατεδάφιση.



Το κόσμημα του Φαλήρου άρχισε να χάνει την αίγλη του την περίοδο του Μεσοπολέμου. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταλείφθηκε. Η πολυτελής αυτή κατασκευή δεν κατεδαφίστηκε όμως ξαφνικά. Η πρώτη καταστροφή έγινε από τον γνωστό για τις κατεδαφίσεις δήμαρχο Πειραιά Αριστείδη Στ. Σκυλίτση. Είχε κατεδαφίσει επίσης τη Ράλλειο Σχολή και το ιστορικό Ρολόι του Πειραιά.

Πέρασαν χρόνια που τμηματικά κατεδαφιζόταν και κανείς δεν αντέδρασε. Αρχικά είχαν αφαιρεθεί οι τεράστιοι θόλοι της οροφής, με την αιτιολογία ότι το κτήριο θα κατέρρεε λόγω κακής θεμελίωσης. Υπήρχε κίνδυνος λόγω του βάρους όπως έλεγαν, χωρίς καμία απόδειξη, βάσει των πληροφοριών εκείνης της περιόδου.

Οταν απέμεινε στο τέλος μόνο το ισόγειο τμήμα του κατεδαφίστηκε ολοσχερώς επί δημαρχίας Στέλιου Λογοθέτη (1991-1998). Στη θέση του ανεγέρθηκε ιδιωτικό θεραπευτήριο που υπάρχει ως σήμερα.

Το θρυλικό ξενοδοχείο των προσωπικοτήτων έγινε σκόνη οριστικά παίρνοντας μαζί του ακόμη μια ανάμνηση της παλιάς Αθήνας…
Πηγή φωτογραφιών: Ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό αρχείο http://www.elia.org.gr/
https://exploringgreece.tv/athina/to-th ... fgTdegzbIU

[The Rebel]

Το «σκάνδαλο» με τα γυμνά αγάλματα στην Παλιά Αθήνα.
Πως τα γυμνά αγάλματα στην ταράτσα του Μεγάρου Σλήμαν στην Πανεπιστημίου προκάλεσαν τους συντηρητικούς του 1880! Ο Σλήμαν ως απάντηση, τα έντυσε...



Το Μέγαρο Σλήμαν, γνωστό και ως Ιλίου Μέλαθρον, είναι ένα από τα ωραιότερα νεοκλασικά της Αθήνας, χτίστηκε μεταξύ 1878 και 1880 σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ, ως κατοικία του Ερρίκου Σλήμαν, του ερευνητή που ανακάλυψε το θησαυρό της αρχαίας Τροίας. Σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο.

Επί χρόνια το «Ιλίου Μέλαθρον» αποτελούσε το κέντρο της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής της Αθήνας. Είναι ενδεικτικό ότι σε ένα τμήμα του μεγάρου στεγαζόταν και το πολιτικό γραφείου του Ελευθέριου Βενιζέλου. Συνδέθηκε ωστόσο και με ένα ευτράπελο περιστατικό. Πάνω στο στηθαίο είχαν τοποθετηθεί 24 αγάλματα θεών. Η γυμνότητά τους όμως, προκάλεσε τη σεμνοτυφία κάποιων, με αποτέλεσμα να γίνει διάβημα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση!

Ο Σλήμαν μετά τις καταγγελίες αποφάσισε να ντύσουν τα γυμνά αγάλματα, αλλά το θέαμα την επόμενη ημέρα προκάλεσε γέλια.




Το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών στεγάζεται σήμερα στο κτίριο «Ιλίου Μέλαθρον», στην αρχοντική κατοικία του αρχαιολόγου Ερίκου Σλήμαν, έργο του αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλερ. Το κτήριο είχε συστήματα εξαερισμού και θέρμανσης με αεραγωγούς που κατέληγαν στα δάπεδα των δωματίων, εγκατάσταση φωταερίου, ρολά στις πόρτες και τα παράθυρα, ακόμα και πυροπροστασία!


Ο Μελέαγρος του Παριανού γλύπτη Σκόπα. Τότε του φόρεσαν «μπούργκα»…

Τα 24 αγάλματα ήταν τοποθετημένα στην ταράτσα.
Τα μεγάλα πήλινα αγάλματα ήταν κατασκευασμένα στη Βιέννη και παρίσταναν μορφές από το Πάνθεον, της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και Μυθολογίας. Τα αντίγραφα αυτά ήταν ο Μελέαγρος του Σκόπα, ο οινοχόος Σάτυρος της Δρέσδης, η Αμαζόνα του Βατικανού, ο Απόλλωνας, η Αθηνά, ο Διαδούμενος τύπου Farense, η Άρτεμις, ο Δορυφόρος του Πολυκλείτου της Νεαπόλεως, η Χλωρίδα της Νεαπόλεως, ο Ζήνων του Καπιτωλίου, ο Σειληνός και ο Διόνυσος του Λούβρου, η Μεγάλη Ηρακλεώτισσα, ο Αντίνοος του μουσείου του Καπιτωλίου και ο Κυνίσκος του τύπου του Castelgandolfo. Πολλά από αυτά συναντώνται περισσότερες από μια φορές στον διάκοσμο της ταράτσας και του κήπου του κτιρίου.

Γνωριμία Τσίλερ-Σλήμαν.
Η γνωριμία των δύο αντρών πραγματοποιήθηκε το 1864, όταν ο Σλήμαν επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα. Αφορμή στάθηκε ένα φυλλάδιο που περιείχε χάρτες και σχέδια της Τροίας, το οποίο είχε επιμεληθεί ο Τσίλερ με τον αστρονόμο Δρ. Σμιτ, κατά την επίσκεψη τους στην περιοχή, μετά από πρόσκληση του Αυστριακού πρέσβη Δρ. Χαν. Το φυλλάδιο αυτό δόθηκε από τον Τσίλερ στον Σλίμαν, όταν συναντήθηκαν επί ελληνικού εδάφους και η γνωριμία αυτή υπήρξε η αρχή μιας ισόβιας φιλίας.

Ανέγερση και εγκαίνια.
Μια δεκαετία μετά την εγκατάσταση του στην Αθήνα και αφού πλέον είχε γίνει πλούσιος, ο Σλήμαν ανέθεσε τη δημιουργία της κατοικίας του στον στενό του πλέον φίλο, Ερνστ Τσίλερ. Τα σχέδια της οικίας Σλήμαν στην οδό Πανεπιστημίου πραγματοποιήθηκαν το 1878. Κατά την ανάθεση του έργου στον Τσίλερ, ο Σλήμαν φέρεται να είπε τα εξής:

«Έζησα όλο μου τον βίο εν μικρά οικία, θέλω όμως να διέλθω τα υπολοιπόμενα μου έτη εν μεγάλη οικία, ζητώ ευρυχωρίαν και ουδέν πλέον, έκλεξον οιονδήποτε ρυθμόν θέλεις, οι μόνοι μου όροι είναι πλατειά μαρμάρινη κλίμαξ άγουσα από του εδάφους μέχρι του άνω πατώματος και επί της κορυφής τεράτσα».


Τα τεράστια πήλινα αγάλματα του στηθαίου σήμερα έχουν απομακρυνθεί για να προστατευτούν, ενώ ο Διαδούμενος μεταφέρθηκε και κοσμεί το εξωτερικό του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Για την κατασκευή των μωσαϊκών δαπέδων ήρθαν ειδικοί ψηφοθέτες από την Ιταλία. Ήρθαν επίσης Βαυαροί και Βιεννέζοι ζωγράφοι, οι οποίοι πραγματοποίησαν τις πομπηϊανές τοιχογραφίες και τις ζωγραφικές συνθέσεις στο εσωτερικό και τους δυο εξώστες. Ντόπιοι τεχνίτες κατασκεύασαν το υπόλοιπο κτίριο, όπως για παράδειγμα τα κιγκλιδώματα. Οι εργασίες της διακόσμησης έγιναν το 1880, ενώ ο ίδιος ο Σλήμαν επέλεξε κάποια από τα διακοσμητικά στοιχεία κυρίως με αρχαιολογικά θέματα. Η βασική σύλληψη του διακόσμου έγινε από τον Τσίλερ, ο οποίος εμπνεύστηκε από τα τρωικά και μυκηναϊκά ευρήματα για τα μωσαϊκά πατώματα....
http://www.mixanitouxronou.gr/to-skanda ... -ta-ntisi/
https://exploringgreece.tv/athina/to-sk ... ina/14157/

[The Rebel]

28/04/2020
Πέντε συνοικίες στην Αθήνα που λίγοι ξέρουν ότι υπάρχουν.
Πού είναι η Γούβα και η Ανακάσα.



Στην Αθήνα ζει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας μοιρασμένος στις δεκάδες περιοχές και συνοικίες της. Κάποιες από αυτές, μάλιστα, είναι άγνωστες σε πολλούς ενώ βρίσκονται σε πολύ κεντρικά σημεία της πόλης. Και μπορεί για παράδειγμα, να έχεις πάει πολλές φορές στο Βύρωνα αλλά ξέρεις ποια είναι η Νέα Ελβετία; Πιθανόν όχι….

Παρακάτω, λοιπόν, υπάρχουν πέντε συνοικίες στην Αθήνα που λίγοι ξέρουν ότι υπάρχουν…

Ανάκασα.



Η Ανάκασα είναι συνοικία που βρίσκεται δυτικά της Νέας Φιλαδέλφειας και βορειότερα των Αγίων Αναργύρων. Εκτός από αυτήν τη συνοικία στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων υπάρχει επίσης η Τσούμπα, τα Μυκονιάτικα, η Συνοικία Των Αγίων Ακινδύνων, η Αγία Παρασκευή, η Ανάληψη-Μυροφόρες, η Συνοικία Του Πύργου και η Γειτονιά Των Σιδηροδρομικών. Κάποιες το πιθανότερο είναι ότι τις ακούς για πρώτη φορά όπως και οι περισσότεροι.

Ελληνορώσων.



Είναι η περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στην Κατεχάκη, την Κηφισίας, την Μεσογείων και το Ψυχικό. Αν γνωρίζεις πού είναι το νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός τότε κατάλαβες πού ακριβώς είναι και η περιοχή Ελληνορώσων. Η περιοχή είναι καθαρά αστική και στέγασε αρχικά Έλληνες πρόσφυγες από την Ρωσία, από όπου προέρχεται και η ονομασία της.

Γούβα.



Η Γούβα είναι πυκνοδομημένη συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του δήμου Αθηναίων. Στα νότια συνορεύει με το Νέο Κόσμο και τη Δάφνη, στα βόρεια με το Παγκράτι και το Βύρωνα, στα ανατολικά με τον Υμηττό και στα δυτικά με την περιοχή του Μετς. Παλαιότερα η περιοχή Κάτω Γούβας θεωρούνταν η περιοχή γύρω από τον Άγιο Αρτέμιο και Άνω Γούβας η περιοχή γύρω από την Εμπεδοκλέους.

Λόφος Αξιωματικών.



Ο Λόφος Αξιωματικών αποτελεί συνοικία του Περιστερίου. Η περιοχή πήρε το όνομά της από δύο οικογένειες αξιωματικών που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή πριν το Β ́ Παγκόσμιο πόλεμο. Ο λόφος αυτός προοριζόταν για κατοικίες αξιωματικών κάτι που τελικά δεν έγινε. Στις 6 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους, έκαναν επιτόπιο μπλόκο όπου υπάρχει και το ανάλογο μνημείο των πεσόντων.

Νέα Ελβετία.



Βρίσκεται ανάμεσα στον Βύρωνα και στον Καρέα. Δεν είναι μια ιδιαίτερα μεγάλη συνοικία αλλά είναι πολύ γνωστή σε όσους μένουν στην ευρύτερη περιοχή. Πιθανόν να έχεις δει, βέβαια, αυτή την ονομασία στο τρόλεϊ που περνάει περνάει από Ν. Ελβετία, Παγκράτι και Πατήσια.
https://exploringgreece.tv/athina/pente ... nbexternal

[The Rebel]

08/09/2020
Υμηττός: Το κρυμμένο και αγαπημένο μυστικό της Αττικής.
Η πράσινη όαση στην Αθήνα.



Νεράιδες χόρευαν στα ξέφωτά του, σύμφωνα με τον θρύλο. Οι αρχαίοι Αθηναίοι παρατηρούσαν τις κορυφές του για να προβλέψουν τον καιρό. Οι Φράγκοι τον είπαν “τρελό” για τις καιρικές ανωμαλίες που μπέρδευαν τις προγνώσεις, καθώς “τρελούς” έλεγαν με αφορμή αυτό και τους Αθηναίους, γιατί «τι να περιμένεις από τους κατοίκους μιας πόλης όπου ο ήλιος ανατέλλει στον Τρελό και δύει στο Δαφνί.» Ο λόγος για τον Υμηττό. Ο Υμηττός είναι το κρυμμένο αλλά και αγαπημένο μυστικό της Αττικής.

Υμηττός: Το κρυμμένο και αγαπημένο μυστικό της Αττικής.
Δοξασίες, μύθοι, τουριστικοί οδηγοί και κοντινές αποδράσεις από το κλεινόν άστυ συνθέτουν την εικόνα του ιστορικότερου βουνού της Αθήνας που συνδέεται άμεσα με το παρελθόν της. Αλλά και στο σήμερα, πόσα και πόσα δεν μας συνδέουν με τον Υμηττό; Όλοι οι σημερινοί 45άρηδες και 50άρηδες, ακόμα και μεγαλύτεροι, που υπήρξαν μαθητές, εκεί στα τέλη της δεκαετίας ‘80 και λίγο μετά, δεν είναι δυνατόν να μην θυμούνται έστω και για μία φορά κάποια από τις μαθητικές τους εκδρομές προς τον Υμηττό.

Εκτός από τις ομορφιές της φύσης, προσέφερε πεδίο δόξης λαμπρό με την εκπαιδευτική του επιμόρφωση. Εκεί συναντάμε αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και σπουδαία βυζαντινά μοναστήρια, όπως τη Μονή Καισαριανής.

Το δάσος και ο ιστορικός κήπος της Ευρώπης.
Με βήμα γοργό, για να ξεφύγουμε από τη βουή της Αθήνας, τόσο κοντά άλλωστε στην πρωτεύουσα, μια απόσταση 15 περίπου λεπτών, με αυτοκίνητο αλλά και με ποδήλατο για τους λάτρεις του αθλήματος, φθάνουμε στον προορισμό μας για να νιώσουμε, έτσι ξαφνικά, ότι βρεθήκαμε κάπου αλλού, σε τόπο μακρινό και αλαργινό.

Μπαίνοντας στην είσοδο της Μονής, αντικριστά μας προσμένει η εκκλησιά της Παναγιάς, τα Εισόδειά της, όπως είναι γνωστή η ομώνυμη εκκλησία. Χτισμένη τον 11ο αιώνα βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μέτρων και μέσα σε ένα περιβάλλον γεμάτο από πυκνή βλάστηση και απέραντο… πράσινο. Το καθολικό της Μονής θεωρείται από τους ωραιότερους βυζαντινούς ναούς της Αθήνας.

Στον εσωτερικό περίβολο ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει ένα μικρό μαρμάρινο αρδευτικό αυλάκι το οποίο μαζεύει μέσω υδρορροής το βρόχινο νερό. Αυτό γεμίζει μια μαρμάρινη δεξαμενή η οποία διοχετεύει το νερό σε όλα τα περιβόλια της Μονής προσφέροντας δροσιά και φρεσκάδα στη διψασμένη γη.

Μία πράσινη όαση καταμεσής της πόλης.
Αιωνόβια δένδρα, πλατάνια, βελανιδιές, καστανιές και γέρικα κυπαρίσσια συνθέτουν το περιβάλλον της χλωρίδας που σε κάνει να νιώθεις το οξυγόνο μέχρι τα μύχια της ψυχής σου και να αποτοξινώνεσαι με μιας από τα καυσαέρια της Αθήνας. Περπατώντας ανάμεσα στα πέτρινα μονοπάτια της περιοχής που προσφέρουν στιγμές ξεκούρασης, χαλάρωσης και ευ ζην, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να κάνει όσα η ζωή και οι ρυθμοί της πόλης του απαγορεύουν.

Αρκετή πεζοπορία, χαλαρωτική περιήγηση, αθλητική ορθοπεταλιά, ρεμβασμό ανάμεσα στα πλατώματα των δένδρων. Όλα όσα σε κάνουν να νιώθεις γεμάτος από συναισθήματα που τέρπουν τις αισθήσεις και πλήρης από εικόνες, χρώματα, αρώματα, ήχους, θα αναζητήσεις τρόπο να ικανοποιήσεις και την πέμπτη αίσθηση.



Σειρά έχει η γεύση να δεχθεί την ευεργετική απόλαυση από ένα πρόχειρο πικνίκ, εκεί ανάμεσα στις φυλλωσιές και τη σκιά των δένδρων, ή μία επίσκεψη στο τουριστικό αναψυκτήριο του Δήμου Καισαριανής, ή Καλοπούλα όπως τη λένε όλοι. Είναι φτιαγμένο από ξύλο γύρω από τη δεξαμενή που συγκεντρώνει τα νερά, για ένα καφεδάκι ή ό,τι άλλο προσφέρει για μια σύντομη στάση και ανάπαυλα.

Πανύψηλα πεύκα, καλαμένιες ομπρέλες, χτιστά πεζούλια, πολύχρωμες τριανταφυλλιές και μια πηγή. Αυτή την οποία οι αρχαίοι Αθηναίοι θεωρούσαν πηγή της γονιμότητας. Πλημμυρίζει το χώρο με τον ζεν ήχο του νερού. Όλα αυτά διαμορφώνουν αμφιθεατρικά το σκηνικό, ενώ τα κελαηδίσματα των πουλιών συνθέτουν μια «οσκαρική» μουσική επένδυση.

Το απέραντο πράσινο…
Έχει τόσα καλά η επίσκεψη σε μέρη μακρινά… αλλά ταυτόχρονα και τόσο κοντινά στην Αθήνα! Είναι να απορεί κάποιος για το πόσα κρυμμένα μυστικά ευεξίας – πραγματικές ανάσες ζωής ανακαλύπτουμε σε περιπάτους που κάποτε κάναμε ανέμελα ως μαθητές στο πλαίσιο μιας σχολικής και επιμορφωτικής εκδρομή.

Μια δοκιμή θα σας πείσει. Αφήστε το αυτοκίνητο, βάλτε ξεκούραστα παπούτσια και εμπρός για τα περιπατητικά μυστικά που κρύβει o Υμηττός και το υπέροχο δάσος της Καισαριανής.
https://exploringgreece.tv/attiki/imitt ... reloaded=1

[The Rebel]

Το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα με σκαλισμένα αγάλματα στο εσωτερικό του βρίσκεται στον Υμηττό.



Το υπέροχο σπήλαιο με τις τοιχογραφίες, μόλις 50 λεπτά από την Ομόνοια, που θαύμασαν ο Όθωνας και ο Λόρδος Βύρων.

Στον Υμηττό, μόλις 50 λεπτά από την Ομόνοια, φιλοξενείται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σπήλαια του ελλαδικού χώρου.


Πρόκειται για το σπήλαιο του Νυμφολήπτου γνωστό και ως Σπήλαιο Πανός αλλά και Σπήλαιο Αρχέδημου.



Το σπήλαιο βρίσκεται στο λόφο Κρεβάτι, σε υψόμετρο 260 μέτρων, στη βόρεια Βάρη, στις νότιες πλαγιές του Υμηττού. Το σπήλαιο απέχει από τη Βάρη με τα πόδια περίπου μία ώρα (5 χιλιόμετρα χωματόδρομος από τη Σχολή Ευελπίδων), αλλά είναι πιο εύκολα προσβάσιμο από τη Βούλα και το δρόμο που συνεχίζει μετά το κοιμητήριο. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το μικρό σπήλαιο Συκιά. Το σπήλαιο δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό.



Η κύρια αίθουσα του σπηλαίου, με μήκος 26, πλάτος 23 και ύψος 10 μέτρα, ήταν το ιερό και στα τοιχώματα έχουν λαξευθεί σκαλοπάτια και ανάγλυφες παραστάσεις. Χωρίζεται από ένα τοίχο από σταλακτίτες σε δύο τμήματα.



Αδιάψευστη μαρτυρία των πολυάριθμων επεμβάσεων του Αρχέδημου αποτελούν οι σωζόμενες σήμερα επιγραφές, τα λαξεύματα (βαθμίδες, θέσεις τοποθέτησης αφιερωμάτων, αύλακες, υδατοδεξαμενές, βωμοί), καθώς και τα ανάγλυφα που σκάλισε στα τοιχώματα και το εσωτερικό του σπηλαίου.



Ανάμεσά τους βρίσκεται κατά χώρα το άγαλμα ακέφαλης ένθρονης θεότητας, καθώς επίσης και το ανάγλυφο ανθρώπινης μορφής που απεικονίζει, όπως δηλώνει διπλή επιγραφή, τον ίδιο τον Αρχέδημο.



Εγκαταλείφθηκε ξαφνικά στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. Άρχισε να χρησιμοποιείται πάλι από τους νεοπλατωνικούς κατά την εποχή του Ιουλιανού του Παραβάτη, τον 4ο αιώνα μ.Χ., και μέχρι τα τέλη του ίδιου ή τις αρχές του 5ου αιώνα, οπότε σταματά οριστικά η λειτουργία του ως λατρευτικού χώρου.

Το άνοιγμά του, με διαστάσεις 5 επί 2 μέτρα, είναι σχεδόν κάθετο και στο χείλος έχουν σκαλιστεί σκαλοπάτια τα οποία σήμερα έχουν καταστραφεί.


Το εσωτερικό του σπηλαίου είναι πραγματικό εντυπωσιακό.

Το σπήλαιο έγινε ξανά γνωστό κατά τα νεότερα χρόνια, το 1765, από τον Άγγλο περιηγητή, Ρίτσαρντ Τσάντλερ. Αμέσως προσέλκυσε μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς πέρα από το εντυπωσιακό σταλακτικό και σταλαγμιτικό διάκοσμο, που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση (όπως αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες από το εσωτερικό του), βρέθηκε και πλήθος αρχαίων μνημείων. Έκτοτε, αποτέλεσε τόπο επίσκεψης των ξένων περιηγητών που επισκέπτονταν την Αττική.

Μέχρι και ο Λόρδος Βύρων αλλά και το βασιλικό ζεύγος του Όθωνα και της Αμαλίας το επισκέφθηκαν για να θαυμάσουν το απόκρυφο αρχαίο ιερό.

Τρία από τα σπηλαιόμορφα μαρμάρινα αφιερωματικά ανάγλυφα, που βρέθηκαν στο σπήλαιο, εκτίθενται στη Συλλογή Γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Τα ανάγλυφα σώθηκαν από τους αρχαιοκάπηλους του 18ου και 19ου αιώνα, διότι θεωρήθηκαν άχρηστα. Στις αρχές του 20ού αιώνα την ανασκαφή και την έρευνα ανέλαβε η Αμερικάνικη Σχολή Κλασικών Σπουδών, που είχε έδρα την Αθήνα. Το 1902 βρέθηκαν πάνω από 1.000 πήλινα πλούσια διακοσμημένα λυχνάρια και αναθηματικές λίθινες επιγραφές του 4ου αιώνα.

Δείτε στο βίντεο μια μικρή ξενάγηση στο σπήλαιο από την ομάδα The Wayfarers.


https://filoitexnisfilosofias.com/%cf%8 ... Z6ChGzRCp8

[The Rebel]

07/09/2020
Ποιος ήταν ο «Μινώταυρος» του Μεταξουργείου που αποτέλεσε την πληγή της Αθήνας.
Η ενδιαφέρουσα ιστορία από την παλιά Αθήνα.



Η Αττική έχει γνωρίσει με τα χρόνια πολλές αλλαγές και ιστορικά γεγονότα κάποια από τα οποία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον φημισμένο «Μινώταυρο» του Μεταξουργείο. Ίσως το ακούς πρώτη φορά αλλά αποτέλεσε ένα σοβαρό πρόβλημα για την Αθήνα τα παλαιότερα χρόνια. Ήταν ο «Μινώταυρος» από τον οποίο ήθελε να απαλλαγεί ολόκληρη η Αθήνα, πόσω μάλλον η περιοχή του Μεταξουργείου.

Ο «Μινώταυρος» του Μεταξουργείου που αποτέλεσε την πληγή της Αθήνας.
Τι ήταν, λοιπόν, ο Μινώταυρος; Ο λόγος για το έλος του Προφήτη Δανιήλ. Ένα έλος που προκαλούσε πολλά προβλήματα με τη δυσοσμία του. Αποτέλεσε τον λόγο της διασποράς πολλών επικίνδυνων ασθενειών στην περιοχή. Ήταν αποτέλεσμα της διέλευσης από εκεί του κεντρικού αποχετευτικού αγωγού οποίος συγκέντρωνε τα ακάθαρτα νερά από τους αγωγούς των οδών Καρόλου και Πειραιώς. Τελικώς το αποτέλεσμα ήταν να γίνει η περιοχή του Προφήτη Δανιήλ το αποχωρητήριο της πρωτεύουσας. Εκεί τα νερά λίμναζαν και δημιουργούταν μόνιμα αυτό το επικίνδυνο έλος ή αλλιώς… «Μινώταυρος». Ο Μινώταυρος που ήθελαν να ξεφορτωθούν όλοι οι κάτοικοι στα πέριξ και όχι άδικα.

Στην πραγματικότητα το σημείο είχε μετατραπεί σε ένα είδος δεξαμενής. Από αυτήν ξεκινούσε ένα ολόκληρο σύστημα αρδευτικών αυλάκων και μέσα από αυτό τα απόβλητα διοχετεύονταν στα γύρω περιβόλια. Έτσι πολλές ασθένειες προσέβαλαν τους ανθρώπους που κατανάλωναν τα οπωροκηπευτικά από αυτά τα χωράφια.
Η δυσεντερία, ο τύφος και οι αμοιβάδες αποτελούσαν κάποιες από αυτές τις ενδημικές ασθένειες που προκαλούσε ο «Μινώταυρος» όχι μόνο στην περιοχή του Μεταξουργείου αλλά και σε ολόκληρη την τότε έκταση της Αθήνας.

Μετά το 1870 άρχισαν να αποκαθίστανται τα πράγματα στο αποχετευτικό καθώς αποφασίστηκε και κατασκευάστηκε ένας άλλος αγωγός. Ωστόσο δεν ήρθε η λύση για τον Μινώταυρο. Ήταν αυτός ο αγωγός που ξεκινούσε από την οδό Πειραιώς και ενωνόταν στην πορεία στη συνέχεια με τον αγωγό της οδού Δηληγιάννη που δεχόταν τις αποχετεύσεις του Κυκλοβόρου. Τελικά το 1880, το ρέμα του Κυκλοβόρου σκεπάστηκε και δημιουργήθηκε ένας μεγάλος κύριος αποχετευτικός αγωγός. Είχε πλάτος κάτι περισσότερο από 3 μέτρα και ύψος 2,45. Ήταν ο αγωγός που ουσιαστικά τροφοδότησε και εξέθρεψε τον Μινώταυρο.



Η οριστική λύση στο πρόβλημα της αποχέτευσης.
Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τον Μινώταυρο. Στην τετραετία 1925-29 και όσο ήταν δήμαρχος ο Σπύρος Πάτσης κατασκευάστηκε ο μεγάλος αποχετευτικός αγωγός μήκους οκτώ περίπου χιλιομέτρων. Ήταν αυτός που έδωσε οριστικά λύση στο πρόβλημα του έλους και απομάκρυνε τα βρωμόνερα. Ο «Μινώταυρος» αποξηράνθηκε και σήμερα δε θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν…

Με πληροφορίες από: Γειτονιές της παλιάς Αθήνας – Το Μεταξουργείο, του Κώστα Χατζιώτη, εκδόσεις Αθηναϊκή Βιβλιοθήκη.
https://exploringgreece.tv/athina/poios ... nas/26957/

[The Rebel]

05/01/2020
Οι άγνωστοι εντυπωσιακοί νεογοτθικοί πύργοι στην Αθήνα.
Αρχιτεκτονική με ευρωπαϊκό αέρα.



Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει κτήρια διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Ξεχωρίζουν ανάμεσα στις πολυκατοικίες και τα σύγχρονα κτίσματα στην Αθήνα. Δίνουν άλλο αέρα στην αρχιτεκτονική της πόλης. Ο λόγος για τους επιβλητικούς νεογοτθικούς πύργους της πρωτεύουσας.

Το ύφος και η αισθητική τους θυμίζει ιστορικά παλάτια της Κεντρικής Ευρώπης. Θα δεις αψιδωτές πύλες, οξυκόρυφα τόξα αλλά και φράγκικα διακοσμητικά στοιχεία. Η απόλυτη εφαρμογή του γοτθικού ρυθμού στην καρδιά της ελληνικής πρωτεύουσας.

Πύργος Βασιλίσσης Αμαλίας, Πάρκο Τρίτση.


Πηγή φωτογραφίας: www.pyrgosvasilissis.gr

Πρόκειται για ένα ένα μοναδικό μνημείο της νεογοτθικής αρχιτεκτονικής στην Αθήνα αλλά και την Ελλάδα. Ο Πύργος της Βασιλίσσης είναι η βασιλική έπαυλη που κατασκευάστηκε στη θέση ενός παλιού πύργου. Αποτελεί απομίμηση του πύργου Ηochenschwangau στην Βαυαρία. Εκεί δηλαδή που γεννήθηκε ο Όθωνας. Έχει βέβαια αρκετές διαφορές αλλά και πολλά κοινά στοιχεία. Και τα δύο κτήρια είναι πολυγωνικοί πύργοι, επάλξεις και τοξωτά παράθυρα. Αν και είναι άγνωστος ο αρχιτέκτονας του κτηρίου, πιθανολογείται πως είναι έργο του Φρανσουά Λουί Φλοριμόν Μπουλανζέ ή του Κ. Χάνσεν. Με αυτή την μοναδικής αισθητικής κατασκευή η Αμαλία θέλησε να ευχαριστήσει και να τιμήσει τον πεθερό της.

Παλατάκι, Χαϊδάρι.


Πηγή: wikipedia.org

Το Παλατάκι είναι διατηρητέο κτίριο που ανήκει στο Δήμο Χαϊδαρίου, στην Αθήνα. Αποτελεί ένα κλασικό, τυπικό δείγμα αρχιτεκτονικής ρομαντικού ιστορισμού με νεογοτθικά στοιχεία. Παρατηρώντας το θα δεις ότι έχει φρουριακός χαρακτήρα (επάλξεις, γωνιακοί πύργοι, στενά παράθυρα), ραδινές αναλογίες και τα γοτθικίζοντα διακοσμητικά στοιχεία. Ανάμεσα σε αυτά είναι τα παράθυρα επιστεφόμενα από οξυκόρυφα τόξα, ο εξωτερικός κεραμοπλαστικός διάκοσμος, η διαμόρφωση επάλξεων και γωνιακών πυργίσκων. Οι εκδοχές για την ανοικοδόμηση του Πύργου ποικίλλουν.
Παρουσιάζει πολλές ομοιότητες όσον αφορά την αρχιτεκτονική του με άλλα έργα του αρχιτέκτονα Σταματίου Κλεάνθη. Έτσι, πολλοί θεωρούν ότι το Παλατάκι είναι έργο δικό του, παραγγελία της Δούκισσας της Πλακεντίας.

Ο Πύργος αποτελείται από δύο ορόφους. Το εσωτερικό είναι εξίσου εντυπωσιακό με το εξωτερικό. Οι χώροι αποτελούνται από περίτεχνα διακοσμημένα δωμάτια, οροφογραφίες με επιβλητικά έπιπλα, δώμα και ημίυπόγειο. Κάποτε εκεί φιλοξενούνται τα μαγειρεία και οι βοηθητικοί χώροι. Στη θέση αυτών σήμερα φιλοξενείται η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χαϊδαρίου.


Πύργος Τυπάλδου, Αθήνα.



Σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας, ανάμεσα στην πολυκοσμία και την βουή της Πατησίων βρίσκεται ένα ιδιαίτερο κτήριο. Είναι ο Πύργος Τυπάλδου. Πρόκειται για ένα από τα σπάνια δείγματα εφαρμογής του νεογοτθισμού που εκπορεύθηκε από την Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι αποτελεί μια ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδοχή αυτού του στυλ. Βρίσκεται κεντρικά τοποθετημένο σε μεγάλη, για την αστική πυκνότητα της πόλης, κατάφυτη ιδιοκτησία, στην οδό Θήρας 54.

Η ανέγερση του ιδιαίτερου αυτού και εντυπωσιακού κτίσματος ολοκληρώθηκε το 1914. Ο πρώτος ιδιοκτήτης του ήταν ο έμπορος Τζώρτζης Αλφονσάτος Τυπάλδος. Ο ίδιος φαίνεται ότι επηρεάστηκε από ένα κτίριο παρόμοιου ρυθμού το οποίο υπήρχε ήδη από το 1865 στη συμβολή των οδών Πατησίων και Χαλκοκονδύλη. Στην είσοδο θα δει κανείς πολεμίστρες και δύο πανύψηλους κάκτους που δε γίνεται να μην σου προκαλέσουν εντύπωση. Σε ταξιδεύουν σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Στο ρομαντισμό και τις εικόνες μιας άλλης εποχής.

Πύργος Μαυρομιχάλη, Αθήνα.



Ο πύργος του στρατηγού Μαυρομιχάλη, επί της οδού Αλκιβιάδου κοντά στην αρχή της οδού Αχαρνών, οικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Τα σχέδια ανήκαν στον στρατιωτικό μηχανικό μηχανικού Αγαμέμνονα Πάλλη. Πρόκειται για ένα εκλεκτικιστικό κτίσμα, με γοτθικά ανοίγματα και άλλα μορφολογικά στοιχεία εμπνευσμένα από παλαιότερους ρομαντικούς ρυθμούς. Μπορεί να το παρατηρήσει κανείς αυτό ακόμη και με λεπτομέρειες που θα δει στο εξωτερικό του. Το 1993 ο πύργος κρίθηκε διατηρητέος από το υπουργείο Πολιτισμού και έκτοτε είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Το κτήριο ανήκει σήμερα στην Ευαγγελική Εκκλησία (μαζί με το γειτονικό του αρχοντικό Καρατζά).

Αν κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα, δες τους πύργους και γιατί όχι, φωτογράφισέ τους.
https://exploringgreece.tv/athina/oi-ag ... ina/10568/

[The Rebel]

12/12/2019
Καπνικαρέα: Αγνωστες πτυχές του ναού στο κέντρο της Αθήνας.
Η ιστορική εκκλησία στην οδό Ερμού.



Αν έχεις περπατήσει έστω και μια φορά στη ζωή σου την οδό Ερμού, σίγουρα θα έχεις δει από κοντά την όμορφη εκκλησία Καπνικαρέα. Πρόκειται για μια μικρή, βυζαντινή εκκλησία που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα. Κατεβαίνοντας την Ερμού δεν γίνεται να μην την προσέξεις.

Από πού πήρε το όνομά της; Υπάρχουν δύο επικρατέστερες εκδοχές για το από πού πήρε το όνομά της η εκκλησία Παναγία Καπνικαρέα. Η πρώτη έχει ως εξής: Το όνομα Καπνικαρέα θεωρείται ότι συνδέεται με τον ιδρυτή του ναού ο οποίος ήταν «Καπνικάριος».

Ετσι ονομάζονταν οι εισπράκτορας του καπνικού φόρου. Φυσικά ο καπνικός φόρος δεν αφορούσε τότε το κάπνισμα. Ο συγκεκριμένος φόρος καπνοδόχου αφορούσε τις κατοικημένες οικοδομές. Οχι όλες αλλά αυτές από τις οποίες έβγαινε καπνός λόγω της φωτιάς που χρησιμοποιούταν για το μαγείρεμα ή τη θέρμανση. Αυτή θεωρείται και η επικρατέστερη εκδοχή. Κάθε ιδιοκτήτης σπιτιού το οποίο «κάπνιζε» θα έπρεπε να πληρώνει αυτό το φόρο.

Το ύφασμα στην εικόνα της Παναγίας.



Η δεύτερη είναι εντελώς διαφορετική. Σύμφωνα με αυτήν, η εικόνα της Παναγίας ήταν ντυμένη με ένα ύφασμα, τον καμουκά ή αλλιώς καμουχά. Επρόκειτο για ένα πολύτιμο υφαντό. Από αυτό κατασκευάζονταν οι ποδώσεις των εικόνων. Από αυτό λοιπόν θεωρείται ότι η εκκλησία ονομάστηκε Κουμουχιριώτισσα και Καμουχαρέα. Τελικά, όμως με τον καιρό η λέξη αλλοιώθηκε και έμεινε το όνομα Καπνικαρέα.

Η πλούσια ιστορία του ναού.



Παρόλο που δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονολογία που δημιουργήθηκε η εκκλησία, είναι γνωστά διάφορες λεπτομέρειες γι’ αυτήν. Αρχικά, λίγοι γνωρίζουν ότι η σημερινή εκκλησία κτίσθηκε πάνω σε προγενέστερο ναό. Εκείνου η οικοδόμηση αποδίδονταν σε μία Αθηναία αυτοκράτειρα.

Επίσης, η Καπνικαρέα κινδύνευσε με κατεδάφιση δύο φορές αλλά και τις δύο τα σχέδια ανατράπηκαν τελευταία στιγμή. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μάλιστα, ονομαζόταν εκκλησία της Βασιλοπούλας και του Πρέντζα. Παρά τις διάφορες καταστροφές που έχει υποστεί έγιναν πολλές ενέργειες για την αποκατάστασή της.



Σήμερα η Παναγία Καπνικαρέα ανήκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποτελώντας έναν «Ιερό Πανεπιστημιακό Ναό» και είναι αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Την επόμενη φορά που θα βρίσκεσαι προς Ερμού και θα κινείσαι προς το Μοναστηράκι αξίζει να κάνεις μια στάση και να παρατηρήσεις καλύτερα.
https://exploringgreece.tv/athina/kapni ... fYuyOgzbIU