ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ!

[Δημοκρατικός]

Τσιγκενέ μαχαλάς η παλιά Αθήνα

Προτιμούμε την σύγχρονη!

[alekhine]

Στην ίδια τοποθεσία, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρχε επίσης και η κρήνη της Μπουμπουνίστρας. Η συγκεκριμένη κρήνη λάμβανε νερά από τον ποταμό Ηριδανό ποτάμι της αρχαίας Αθήνας και παραποτάμου του Ιλισού. Το ποτάμι αυτό πήγαζε από τον Λυκαβηττό και διέσχιζε την αρχαία πόλη των Αθηνών από ανατολικά προς τα δυτικά. Για να διαβάσεις περισσότερα γι’ αυτό μπορείς να πατήσεις ΕΔΩ.

αυτο δεν ειναι απολυτα σωστο

η κρηνη της μπουμπουνιστρας επαιρνε νερο απο το πεισιστρατειο υδραγωγειο που εφερνε τα υπογεια νερα του υμηττου με φυσικη ροη

[The Rebel]

22/10/2020
Η άλλη όψη της Αθήνας: Πώς ήταν πρωτεύουσα όταν η πλατεία Ομονοίας ήταν… χωράφι.
Οι σημερινοί πολυσύχναστοι δρόμοι πριν από 162 χρόνια.



Η πλατεία Ομονοίας… χωράφι και η Πατησίων επαρχιακός και όχι όπως σήμερα πολυσύχναστος δρόμος. Μια φωτογραφία – ντοκουμέντο δείχνει την άλλη όψη της Αθήνας και αποδεικνύει πως κάποτε έμοιαζε με χωριό.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία που είδε το φως της δημοσιότητας χάρη στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας που τον Φεβρουάριο του 2020 ψηφιοποίησε σε τεράστια ανάλυση ένα άγνωστο άλμπουμ κάμποσων αθηναϊκών φωτογραφιών (https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b ... %a8ce.zoom), αποτυπώνει το «πρόσωπο» της μεταοθωμανικής Αθήνας.

Τραβήχτηκε περίπου 25 χρόνια αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους ενώ δεν έχει γίνει γνωστό το όνομα του φωτογράφου. Όπως φαίνεται όμως το εν λόγω στιγμιότυπο έχει τραβηχτεί από την Ακρόπολη και αποτελεί μία πανοραμική όψη της πρωτεύουσας.



Πώς ήταν η Ομόνοια χωρίς την πλατεία.
Στη φωτογραφία βλέπουμε πως δεν υπάρχει η πλατεία Ομονοίας και αντί για αυτή δεσπόζει ένα χωράφι. Το άδειο σημείο περιμένει να περάσουν τα χρόνια για να κατασκευαστεί εκεί η πλατεία που κυριαρχεί ακόμη και σήμερα.



Η Πατησίων.
Στη φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω δεν είναι κάποιος επαρχιακός δρόμος αλλά η οδός Πατησίων. Ο τότε χωμάτινος δρόμος σήμερα είναι γεμάτος με καταστήματα, εταιρείες και σπίτια ενώ το 1858 με 1859 που εκτιμάται πως τραβήχτηκε η φωτογραφία ήταν τελείως άδειος.



Ερμού και Αθηνάς.
Σήμερα αποτελούν τους πιο κεντρικούς και γνωστούς δρόμους της πρωτεύουσας. Τότε είχαν μόνο παλιά σπίτια με μικρές αυλές και παράγκες. Αραγμένες άμαξες με άλογα στέκονται μπροστά από κατώφλια στη γειτονιά των «καραγωγέων» και «χαμάληδων» όπως αποκαλούνταν τότε. Έξω από τα σπίτια φαίνονται απλωμένες οι μπουγάδες των οικογενειών.



«Η Ωραία Ελλάς»
Στη φωτογραφία φαίνονται καθαρά δύο από τις πιο ιστορικές γωνίας της τότε Αθήνας. Η Μητροπόλεως και η Αιόλου. Εκεί από τότε έως και σήμερα παραμένει το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» (https://www.newsbeast.gr/weekend/arthro ... apo-to1839). Πρόκειται για ένα στέκι διανόησης της εποχής και των δημοκρατικών Αθηναίων. Άλλωστε σε αυτό το σημείο άρχιζαν και κατέληγαν διάφορες κινητοποιήσεις, όπως για παράδειγμα τα «Σκιαδικά» μία από τις πιο ισχυρές συγκρούσεις ανάμεσα σε φοιτητές και αστυνομία.

[The Rebel]

01/02/2021
Οδός Πατησίων: Ο διάσημος για περιπάτους δρόμος της Αθήνας.



Ας υποθέσουμε ότι μεταφερόμαστε περίπου έναν αιώνα πριν στην παλιά Αθήνα. Αντί για πολυκατοικίες, συναντούμε κτήρια χαμηλά και αραιά μεταξύ τους και δρόμους φαρδείς και όχι με άσφαλτο. Και κάπου εκεί ανθρώπους να περπατούν και να απολαμβάνουν την απογευματινή βόλτα τους. Κι όμως κάπως έτσι συνέβαινε ακόμη και σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας ο οποίος κάποτε ήταν χωματόδρομος.


1920 Πατησίων και Ηπείρου

Ένας χωματόδρομος που αποτελούσε τον δρόμο που επέλεγαν πολλοί για να έχουν τα εξοχικά τους αλλά και για να περπατήσουν κάνοντας τη βόλτα τους, ιδιαίτερα για τους καλοκαιρινούς μήνες. Η εικόνα που βλέπουμε από το 1900 περίπου δεν θυμίζει σε τίποτα τη σημερινή εποχή και το πόση κίνηση και κτήρια έχει ο δρόμος. Ο λόγος για την την οδό Πατησίων. Έναν δρόμο τότε… επαρχιακό που θα συναντούσες άμαξες. Ήταν επίσης η περίοδος που περνούσε από εκεί ο ιπποσιδηρόδρομος.



Στην εικόνα, λοιπόν, βλέπουμε την οδό Πατησίων του 1900. Μπορείς να παρατηρήσεις ότι ο δρόμος είναι φαρδύς και με χώμα. Και τα σπίτια και τα κτήρια, φυσικά, πολύ λίγα σε σχέση με σήμερα. Περπατώντας κατά μήκος του δρόμου δε θα δεις συχνά κτίσματα αλλά κάποιες εκτάσεις μόνο. Η Πατησίων ήταν ένας ήσυχος δρόμος παρά το γεγονός ότι ήταν μια βασική οδική αρτηρία. Αποτέλεσε τον βασικό οδικό άξονα ο οποίος συνέδεε το κέντρο της Αθήνας με τα προάστια, την εξοχή ας πούμε. Εκεί όπου πολλοί ευκατάστατοι Αθηναίοι είχαν τα εξοχικά τους σπίτια.



Ο φαρδύς και ήρεμος αυτός δρόμος ήταν ο αγαπημένος των κατοίκων της περιοχής αλλά και επισκεπτών από πιο μακριά για περίπατο. και όχι τυχαία, βέβαια. Ακόμη και η θέα που προσέφερε εξηγεί το γιατί. Από την οδό Πατησίων μπορούσες τότε να δεις ακόμη και την Πάρνηθα και φυσικά την Ακρόπολη. Πολλά από τα λίγα κτήρια που υπήρχαν ήταν μεγαλοπρεπή και επιβλητικά. Δυστυχώς δεν υπάρχουν όλα σήμερα. Στη θέση τους έχουν χτιστεί πολυκατοικίες και σύγχρονα κτίσματα που δε θυμίζουν σε τίποτα τον περασμένο αιώνα.

Στην εικόνα μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμη και τμήμα της Στρατιωτικής Ιππευτικής Σχολής, κατασκευή του 1869. Το κτήριο αυτό βρισκόταν σχεδόν στο ίδιο σημείο που σήμερα βρίσκεται ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος.

Μια διαφορετική παλιά Αθήνα.



Η οδός Πατησίων είναι μόνο ένα από τα σημεία που πλέον είναι αγνώριστα στην περιοχή της Αθήνας αλλά και γενικά της ευρύτερης περιοχής της Αττικής.
https://exploringgreece.tv/athina/o-pol ... CVJznmxWUk
https://socialsecurity.gr/ellada/%CF%83 ... %89%CE%BD/

[The Rebel]

14/02/2021
Ο γιγάντιος κρατήρας της Αττικής που μοιάζει με καρδιά.



Η φύση πάντα μας εκπλήσσει και δημιουργεί εντυπωσιακά σκηνικά γύρω μας. Εικόνες, σχέδια και σχήματα που πολλές φορές δεν μπορείς καν να φανταστείς. Ακόμη και δίπλα μας κρύβονται πολλές φορές άγνωστα μέρη και τοποθεσίες που δεν τα έχουμε καν ακούσει και περιμένουν να τα εξερευνήσουμε. Ένα τέτοιο μέρος είναι και ένας κρατήρας δίπλα στην Αθήνα και εντός Αττικής. Ένας κρατήρας… ρομαντικός ο οποίος έχει ένα χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς. Σε αντίθεση με το σχήμα του, το όνομά του είναι λίγο διαφορετικό. Ονομάζεται Χάος. Αυτός ο τεράστιος κρατήρας βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Αθήνα και συγκεκριμένα στο Λαύριο. Οι εικόνες από ψηλά είναι εντυπωσιακές και δείχνουν αυτό το σχήμα της καρδιάς.



Το Χάος, ο γιγάντιος αυτός κρατήρας δίπλα στην Αθήνα βρίσκεται στην καρδιά του δήμου Λαυρεωτικής. Ο γιγάντιος κρατήρας βρίσκεται πολύ λίγο έξω από την πόλη του Λαυρίου και αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει μεταξύ άλλων είναι το σχήμα καρδιάς που έχει. Παρότι πολλοί θα έσπευδαν να το χαρακτηρίσουν φυσικό μνημείο των ερωτευμένων, οι θρύλοι που περικλείουν τη δημιουργία του δεν είναι τόσο ρομαντικοί.

Υπάρχει μια γνωστή και πολύ διαδεδομένη επιστημονική άποψη για την κατασκευή αυτού του ιδιαίτερου και μεγάλου κρατήρα στην Αττική. Η άποψη αυτή υποστηρίζει ότι η δημιουργία του είναι αποτέλεσμα της κατάπτωσης της οροφής ενός μεγάλου σπηλαίου. Και μπορεί να είναι και αυτή η πραγματικότητα. Από την άλλη υπάρχει και μια άλλη, ευρέως διαδεδομένη «λαϊκή» άποψη. Αυτή, λοιπόν, λέει ότι δημιουργήθηκε από πτώση μετεωρίτη κατά τον 18ο ή 19ο αιώνα. Ωστόσο υπάρχουν και ακόμη πιο ακραίες θεωρίες οι οποίες κάνουν λόγο για… εξωγήινους που προσγειώθηκαν στο σημείο. Όπως και να έχει το εντυπωσιακό Χάος είναι το απόλυτο μνημείο της φύσης για τους ερωτευμένους στην Αττική! Και το θέαμα από ψηλά είναι άκρως εντυπωσιακό.

Και πώς να μην είναι άλλωστε; Ο γιγάντιος κρατήρας σε σχήμα καρδιάς προκαλεί δέος καθώς η διάμετρός του φτάνει τα 120 μέτρα και έχει βάθος 55 μέτρα. Εκτός από το εντυπωσιακό εξωτερικό του κρατήρα, άκρως ενδιαφέρον είναι και το εσωτερικό του. Περιλαμβάνει μέταλλα διάφορων ειδών και σπάνια πετρώματα. Ένα από αυτά είναι και ο γαληνίτης, μετάλλευμα που έδινε 99% άργυρο και 1% μολύβι. Άλλωστε, η ευρύτερη περιοχή του Λαυρίου, από την αρχαιότητα φημιζόταν για τη μεταλλουργία της.


https://exploringgreece.tv/attiki/o-gig ... Cmle3nQDIU

[The Rebel]

27/01/2021
«Μεγάλος Δρόμος»: Ο παλιός χωματόδρομος των γιατρών και δικηγόρων.



Η Παλιά Αθήνα και ο «Μεγάλος Δρόμος» μας είναι ως ένα βαθμό οικεία από τις εικόνες και τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που διασώζονται. Μέσα από τις εικόνες αυτές, μπορείς να μάθεις ή και να διαπιστώσεις ιστορίες του παρελθόντος που δεν τις γνώριζες και δεν τις φανταζόσουν.

Για παράδειγμα, γνωρίζεις ποιος κεντρικός δρόμος της Αθήνας ήταν κάποτε χωματόδρομος και αποκαλούνταν «Μεγάλος Δρόμος»; Μάλιστα θεωρούταν ο δρόμος των γιατρών και δικηγόρων καθώς εκεί από πολύ παλιά είχαν επιλέξει να έχουν τα σπίτια τους πολλοί επιστήμονες.

Σήμερα φυσικά δε θυμίζει σε τίποτα τον παλιό χωματόδρομο από τον οποία περνούσαν κάρα. Είναι ένας εμπορικός δρόμος με μεγάλη κίνηση και πάρα πολύ γνωστός.

Ο λόγος για την οδό Ερμού όπως ονομάστηκε ο «Μεγάλος Δρόμος». Έναν δρόμο που άλλαξε πολύ στο πέρασμα του χρόνου, όπως συνέβη και με τις περισσότερες οδούς και λεωφόρους όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της Αττικής. Οι εικόνες από το παρελθόν, μας δίνουν μια οπτική διαφορετική από αυτή που ξέραμε.

Η Ερμού, λοιπόν, αποτελούσε από πολύ παλιά έναν εμπορικό δρόμο όπου οι κάτοικοι των Αθηνών αποφάσισαν να στήσουν τις επαγγελματικές έδρες τους. Και όπως αποδείχτηκε δεν είχαν άδικο μιας και τελικά ο κόσμος αγαπούσε (όπως και σήμερα) να επισκέπτεται το κέντρο για τις αγορές του.

Η Ερμού ήταν μια από τις πρώτες οδικές αρτηρίες που σχεδιάστηκαν στη σύγχρονη Αθήνα και ένας από τους κεντρικούς και βασικούς οδικούς άξονες της πρωτεύουσας. Ο «Μεγάλος Δρόμος» σχεδιάστηκε από τους κορυφαίους της εποχής αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρτ Σάουμπερτ το 1833.

Το τμήμα από την Πλατεία Συντάγματος έως την οδό Αιόλου αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Αθήνας και έχει πεζοδρομηθεί από το 1997.

Ο άλλοτε χωματόδρομος, λοιπόν, πέρασε από διάφορα στάδια μέχρι να γίνει μεγάλος εμπορικός δρόμος και να αποκαλείται κάποια στιγμή ως «Μεγάλος Δρόμος». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μικρός Ρωμηός, η οδός Ερμού αποκαλούταν και «Μεγάλος Δρόμος» μέχρι τα τελευταία χρόνια της Οθωνικής περιόδου.



Ήταν η κεντρική εμπορική αρτηρία της πρωτεύουσας με πολλές κατοικίες γιατρών και δικηγόρων. Εκείνη την περίοδο που η Ερμού γνώριζε την πρώτη της εμπορική άνθιση, πολλοί νέοι, που δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ανεβοκατεβαίνουν την Ερμού παρακολουθώντας τις κυρίες που σύχναζαν στα εμπορικά καταστήματα.

Το 1920 η Ερμού ήταν πλέον ένας οργανωμένος εμπορικός δρόμος και όχι χωματόδρομος, αρχίζοντας να παίρνει σιγά σιγά τη μορφή εμπορικών δρόμων άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Είχε, βέβαια, δρόμο μπροστά της ακόμη.



«Μεγάλος Δρόμος»: Ήξερες ότι;

Η οδός Ερμού έχει αδελφοποιηθεί με την οδό Okurayama στο νομό Kanagawa της Ιαπωνίας από το 1988;

Η οδός Ερμού αφιερώθηκε στον θεό του εμπορίου Ερμή και γι΄ αυτό ονομάστηκε έτσι.

Τα γλυκά «εργολάβοι» πήραν το όνομά τους από τους νεαρούς που παραηρούσαν τις κυρίες που ψώνιζαν. Γιατί; Ο τύπος της εποχής αλλά και οι μεγαλύτερη σε ηλικία διαπίστωσαν ότι είχαν πάρει… το έργο κατά αποκλειστικότητα και με πλήρη απασχόληση. Έδωσαν, λοιπόν, αυτό το ψευδώνυμο. Προς τιμήν τους ονομάστηκε έτσι το συγκεκριμένο γλύκισμα, που υπάρχει μέχρι σήμερα σε όλα τα ζαχαροπλαστεία.

Στη συμβολή των οδών Ερμού και Αιόλου βρισκόταν το Καφενείο της «Ωραίας Ελλάδος» το οποίο απέκτησε μεγάλη φήμη ακόμη και στα πιο σύγχρονα χρόνια.

Οι ιστορίες από την Παλιά Αθήνα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και ιδιαίτερα όταν βλέπεις τις φωτογραφίες. Μπορείς να μεταφερθείς νοητά εκεί. Και όταν ξαναπερπατήσεις στον ίδιο δρόμο να κάνεις σκέψεις.

Σαν να είσαι εκεί. Και να περπατάς στο χωματόδρομο. Στο δρόμο των γιατρών και δικηγόρων. Εκεί που κάποτε γεννήθηκε ο πιο εμπορικός δρόμος της Αθήνας.
https://exploringgreece.tv/athina/touri ... BgcMnmxWUk

[The Rebel]

16/02/2021
Σε ποια περιοχή της Αθήνας πέθανε από τραύμα σε μάχη ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.



Οι ήρωες που πολέμησαν κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ήταν αναρίθμητοι. Ωστόσο οι οπλαρχηγοί και οι στρατάρχες έχουν ξεχωρίσει για τον αγώνα τους και έμειναν στην ιστορία με τα ονόματά τους. Ένας από αυτούς είναι φυσικά ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ο Έλληνας αγωνιστής και επαναστάτης αρχικά υπήρξε κλέφτης και έπειτα σπουδαίος αρματολός και στρατάρχης της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του και μάλιστα έφυγε πληγωμένος από τραύμα στη μάχη. Και συγκεκριμένα τη μάχη του Ανάλατου. Μια μάχη που δόθηκε σε μια περιοχή της Αθήνας η οποία σήμερα έχει αλλάξει όνομα. Και αυτή η περιοχή είναι ο Νέος Κόσμος. Τα γεγονότα εκτυλίχθηκαν τον Απρίλιο του 1827 και η ήττα ήταν ολέθρια για τους Έλληνες. Αφενός γιατί ήταν μια καθοριστική μάχη, αφετέρου γιατί η έκβαση έφερε μαζί και την απώλεια του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Η μάχη του Ανάλατου έγινε στη σημερινή περιοχή της Νέας Σμύρνης και του Νέου Κόσμου.



Το χρονικό της Μάχης του Ανάλατου και το τραύμα του Γεώργιου Καραϊσκάκη.
Στόχος της μάχης ήταν η διάσπαση της πολιορκίας της Ακρόπολης και η απελευθέρωση των πολιορκημένων Ελλήνων. Αρχικά στόχος των Ελλήνων ήταν η επίθεση να γίνει κατά μέτωπο, αλλά απορρίφθηκε επειδή οι Τούρκοι είχαν πολύ περισσότερο στρατό. Τελικά αποφασίστηκε να μεταφερθούν οι ελληνικές δυνάμεις με πλοία στους Τρεις Πύργους, δηλαδή στο Λιμάνι Φαλήρου. Κάποια άλλα στρατεύματα θα προέλαυναν μέχρι την Ακρόπολη, ενώ μερικοί να μείνουν υπό τον Καραϊσκάκη μεταξύ Κερατσινίου-Πειραιά-Φαλήρου.



Στις 21 Απριλίου ο Καραϊσκάκης πήγαινε να φτιάξει οχυρό κοντά στο Δαφνί αλλά λόγω της μορφολογίας του εδάφους, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει εκείνο το μέρος. Στις 23 του μήνα θα γινόταν μάχη σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα. Το μεσημέρι της 22ης Απριλίου, μια αψιμαχία στο Φάληρο στην οποία ενεπλάκησαν με τους Τούρκους, νησιώτες και Κρητικοί, οδήγησε τον Καραϊσκάκη ο οποίος ήταν άρρωστος στο πεδίο τής μάχης. Σ’ αυτήν τη μάχη οι Τούρκοι ήταν κρυμμένοι πίσω από έναν τοίχο και κατάφεραν να αποκρούσουν τους Έλληνες. Κάποιοι απ’ αυτούς που είχαν οχυρωθεί σε αμμώδη έκταση, άρχισαν να οπισθοχωρούν. Κάποιος όμως του είδε και φώναξε «Βγαίνουν οι Τούρκοι». Εκεί έγινε μπέρδεμα καθώς οι Έλληνες που πολεμούσαν, νόμισαν πως έρχονταν ενισχύσεις για τους Τούρκους. Άρχισαν τόσο να οπισθοχωρούν επειδή φοβόντουσαν ότι οι Τούρκοι γίνονταν περισσότεροι. Την ίδια στιγμή, όντως έφτασαν κάποιοι Τούρκοι με συνοδεία πυροβολικού.



Ο Καραϊσκάκης, αν και είχε πάει εκεί αρχικά για να σταματήσει τους πυροβολισμούς, αναγκάστηκε τελικά να συμμετάσχει στη μάχη.
Επειδή, όμως, ήταν έφιππος, είχε ευδιάκριτα ρούχα και συνοδευόταν πάντα, έγινε αντιληπτός από τους Τούρκους, οι οποίοι τον πυροβόλησαν. Επικράτησε πανικός και κάποια στιγμή δέχτηκε έναν πυροβολισμό στο υπογάστριο. Αυτοί που ήταν γύρω από τον Καραϊσκάκη κατάλαβαν πως είχε τραυματιστεί. και τον μετέφεραν στη σκηνή του και τον ξάπλωσαν, καθώς αιμορραγούσε και ήταν πολύ εξαντλημένος. Ο χειρουργός που είδε το τραύμα του, ανακοίνωσε με θλιμμένο ύφος ότι ήταν θανάσιμο. Προσπάθησαν να του το κρύψουν αλλά εκείνος το κατάλαβε και κάλεσε τους οπλαρχηγούς στη σκηνή του. Τους είπε να συνεχίσουν να αντιστέκονται στους Τούρκους και να μην πέσει το ηθικό τους, επειδή εκείνος δεν θα υπήρχε.

Τελικά, υπέκυψε στο τραύμα του στις 22 ή κατ’ άλλους στις 23 Απριλίου του 1827.



Όπως είπαμε η μάχη του Ανάλατου δόθηκε στα σημερινά σύνορα Νέας Σμύρνης και Νέου Κόσμου. Και φυσικά τίποτα δεν θυμίζει εκείνη την εποχή. Τα πεδία των μαχών σήμερα είναι πλέον μεγάλοι δρόμοι, πλατείες και πολυκατοικίες. Ουσιαστικά ο «Ανάλατος» είναι μια περιοχή στα όρια του Νέου Κόσμου με τον Δήμο της Νέας Σμύρνης στο ύψος περίπου του Αγίου Σώστη στη λεωφόρο Συγγρού. Ο μύθος λέει πως πήρε το όνομά της από ένα πηγάδι, το μοναδικό της περιοχής που είχε γλυκό νερό. Με δεδομένη τη θέση του πηγαδιού κοντά στην παραλία θεωρήθηκε περίεργο που το νερό του δεν ήταν γλυφό. Έτσι με τα χρόνια η μοναδικότητα αυτή καθιέρωσε και το όνομα ανάλατος.
https://exploringgreece.tv/attiki/se-po ... CwmEo8zY2w

[The Rebel]

13 Φεβρουαρίου, 2021
Η άγνωστη ιστορία του άνδρα που δεν ήταν Έλληνας και έδωσε το όνομά του στο λόφο Φιλοπάππου.



Και ποιος δεν ξέρει τον λόφο του Φιλοπάππου και ποιος δεν έχει πάει μια βόλτα στην περιοχή κάποια στιγμή.

Όσο γνωρίζουμε όμως το λόφο και την περιοχή γύρω, τόσο λίγο ίσως ξέρουμε λεπτομέρειες για την ιστορία του ανθρώπου που είναι πίσω από αυτό το όνομα.

Είναι ο Φιλοπάππος ο οποίος μάλιστα πολλοί δεν γνωρίζουν ότι δεν ήταν Έλληνας. Κι όμως υπάρχουν πολλές άγνωστες πληροφορίες για τον ίδιο και την ιστορία του Φιλοπάππου.

Μια προσωπικότητα που δεν έχει συζητηθεί πολύ στο παρελθόν. Ο κατάφυτος λόφος που βρίσκεται, λοιπόν, απέναντι από την Ακρόπολη πήρε το όνομά του από τον Φιλοπάππο. Παλιότερα δεν είχε βέβαια αυτό το όνομα.

Για την ακρίβεια, στην αρχαιότητα τον αποκαλούσαν λόφο των Μουσών ή Μουσείο κι αυτό γιατί σύμφωνα με τη μυθολογία πάνω στο λόφο συνέθετε και έψαλε τους ύμνους του συνοδεία της λύρας του ο μαθητής του Ορφέα. Ήταν ο περίφημος Μουσαίος. Μάλιστα λεγόταν ότι εκεί πάνω βρισκόταν και ο τάφος του. Από λόφο Μουσών μετονομάστηκε σε Φιλοπάππου κατά τη Ρωμαϊκή εποχή.

Ποιος ήταν όμως ο Φιλοπάππος; Όπως είπαμε δεν πρόκειται για κάποιον Αθηναίο αλλά ούτε καν Έλληνα. Ολόκληρο το όνομά του ήταν Γάιος Ιούλιος Αντίοχος Επιφανής Φιλόπαππος (στα λατινικά: Gaius Julius Antiochus Epiphanes Philopappus‎) και ήταν ένας ευεργέτης της πόλης των Αθηνών. Γεννημένος κοντά στο 70 μ.Χ. ήταν ο εγγονός του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανούς, τελευταίου βασιλέως της Κομμαγηνής στη σημερινή Συρία. Σε αυτό τον άνδρα είναι αφιερωμένο, λοιπόν, το μνημείο του Φιλοπάππου στον ομώνυμο λόφο.

Ο Φιλοπάππος ήρθε από την πατρίδα του με αρκετό πλούτο και σύντομα άρχισε να τον μοιράζει στην τότε αρχαία Ελλάδα. Ήταν μάλιστα αγωνοθέτης στα Διονύσια, ενώ στην πορεία ονομάστηκε Αθηναίος πολίτης και τέλος ανακηρύχτηκε και ύπατος της πόλης.

Κι γι’ αυτό οι Αθηναίοι τίμησαν την αγάπη του για την πόλη τους ενώ υπάρχουν αναφορές για την αγάπη του στον αρχαίο ελληνικό πολιτισιμό. Το μνημείο του Φιλοπάππου ανεγέρθη το 114 με 116 προς τιμή τουμε δαπάνες της πόλης των Αθηνών και υπό την επίβλεψη των δύο αδελφών του. Και δεν επρόκειτο για κάποιον απλό τάφο ή ένα μικρό μνημείο. Αντιθέτως ήταν ένα ολόκληρο ταφικό μνημείο τεραστίων διαστάσεων. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η πρόσοψη του η οποία έβλεπε προς την πλευρά του Παρθενώνα είχε ύψος 12 μέτρα και όλο το μνημείο είχε τον όγκο μιας σημερινής πολυώροφης πολυκατοικίας.

Το ταφικό μνημείο δεν είχε απλή όψη αλλά αντιθέτως ήταν διακοσμημένο με ανάγλυφες παραστάσεις οι οποίες έδειχναν τον ίδιο τον Φιλόπαππο πάνω σε άρματα, να παρακολουθεί διάφορες τελετές αλλά και να περικυκλώνεται από υπηρέτες και ραβδούχους και άλλα παρόμοια.

Η περιοχή του Φιλοπάππου σήμερα.
Σήμερα, ό,τι έχει απομείνει από το μνημείο μπορεί να σου θυμίσει τα γεγονότα και τις στιγμές μιας άλλης εποχής. Της Αρχαίας Ελλάδας και της παλιάς Αθήνας… Φυσικά πλέον πρόκειται για μια πυκνοκατοικημένη περιοχή και δεν μπορείς να δεις από παντού την Ακρόπολη όπως παλιά. Κάντε μια βόλτα στο λόφο του Φιλοπάππου μέσα από το παρακάτω βίντεο του καναλιού Up Drones:


https://www.el.gr/ethnos/istoria/i-agno ... y-den-ita/

[The Rebel]

10/02/2021
Το φρούριο της Αττικής που βρίσκεται εκεί εδώ και 2.300 χρόνια.



Η ιστορία της Ελλάδας μετρά αιώνες και αυτό μπορείς να το καταλάβεις πολύ απλά κάθε φορά που επισκέπτεσαι και έναν καινούριο προορισμό, ένα καινούριο μέρος ακόμη και μέσα στην Αττική. Υπάρχουν γωνιές και αξιοθέατα που είτε δεν τα έχεις ακούσει ποτέ είτε μπορεί να έχεις ακούσει πληροφορίες αλλά να μην γνωρίζεις λεπτομέρειες. Ίσως, λοιπόν, συμβαίνει κάτι τέτοιο και με ένα φρούριο της Αττικής το οποίο βρίσκεται στη Φυλή εδώ και 2.300 χρόνια. Και η ιστορία του, φυσικά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Αξίζει να βρεθείς εκεί με την πρώτη ευκαιρία και να κάνεις ένα ταξίδι στο παρελθόν και μάλιστα αιώνες πριν.

Το αρχαίο φρούριο ή αλλιώς οχυρό της Φυλής βρίσκεται σε ένα σημείο πλαγιά της Πάρνηθας και συγκεκριμένα σε υψόμετρο κάτι λιγότερο από 900 μέτρα και βρίσκεται πολύ κοντά στον σημερινό σύγχρονο οικισμό της Φυλής. Το εντυπωσιακό είναι ότι βρίσκεται εκεί εδώ και 2.300 χρόνια και συγκεκριμένα από τον 4ο αιώνα.

Δεν είναι σίγουρα τυχαία η θέση στην οποία έχει κατασκευαστεί. Το φρούριο που δεν γνωρίζουν αρκετοί, κατέχει όπως και τα περισσότερα φρούρια μια πολύ στρατηγική θέση. Κι αυτό γιατί βρίσκεται πάνω στον πιο άμεσο δρόμο οποίος ουασιαστικά συνέδεε την Αθήνα με τη Θήβα. Παρατηρώντας το σήμερα θα δεις ότι διαθέτει ένα τείχος ακανόνιστου σχήματος στην ανατολική πλευρά του υψώματος.

Το σημείο διαθέτει απότομα βράχια τα οποία μπορείς να δεις ότι έχουν εξομαλυνθεί σε μεγάλο βαθμό έτσι ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί αρκετός χώρος αρκετά επίπεδος για να φιλοξενήσει οικοδομήματα. Εκεί υπήρχαν πριν εκατοντάδες χρόνια διάφορα κτήρια, τα οποία στην ουσία εξυπηρετούσαν τις καθημερινές ανάγκες της φρουράς. Μιας φρουράς η οποία έμενε εκεί σε μια μόνιμη βάση. Από τα κτίσματα αυτά έχουν διασωθεί μόνο τα θεμέλια τα οποία μπορεί να δει κανείς σήμερα με μια βόλτα εκεί.

Το φρούριο της Φυλής που στέκει εκεί εκατοντάδες χρόνια αποτελεί ένα από τα πολυάριθμα παραμεθόρια φρούρια τα οποία είχαν κατασκευάσει οι Αθηναίοι. Σκοπός τους ήταν να ελέγχουν τους δρόμους που οδηγούσαν στην αττική ενδοχώρα.

Μια άλλη άποψη που αφορά την κατασκευή του αλλά έχει απορριφθεί είναι ότι το φρούριο χτίστηκε πολύ πιο πριν και μάλιστα όχι από τους Αθηναίους. Από ποιους όμως; Από γείτονες τους για δύο σκοπούς. Αφενός για κατόπτευση αυτής της κατεύθυνσης από την Αθήνα, αφετέρου για άλλους στρατηγικούς λόγους.

Δείτε το βίντεο από το κανάλι n.p. production του Youtube.



Το φρούριο της Φυλής εκτός από την ιστορία του, διαθέτει επίσης καταπληκτική εποπτική θέα προς την Αθήνα που σου κόβει την ανάσα. Μπορείς να δεις ακόμη και τις προσβάσεις από και προς αυτήν στα νότια του Βουνού της Φυλής. Επίσης έχεις πλήρη οπτική επαφή τόσο με την κορυφή Κεραμίδι όσο και με την πανέμορφη Ακρόπολη.
https://exploringgreece.tv/attiki/vorei ... DAfw48zaUl

[The Rebel]

27/02/2021
Βίλα Καλλέργη: Το αρχοντικό του μυστηρίου στο Πικέρμι και η ιστορία του.



Δεν είναι λίγα τα μέρη της Αττικής που συγκεντρώνουν γύρω τους ιστορίες και θρύλους που τα έχουν κάνει να χαρακτηρίζονται ακόμη και στοιχειωμένα ή χαρακτηρίζονται από μεταφυσικές ιδιότητες. Ένα από αυτά βρισκόταν στο Πικέρμι και έχει τη δική του ιστορία. Η οποία είναι τόσο δυνατή που σε κάνει να νομίζεις ότι είναι ακόμη ζωντανή Δεν είναι καθόλου τυχαίο, αν την διαβάσεις ότι το έχουν χαρακτηρίσει και αρχοντικό του μυστηρίου. Ο λόγος για τη Βίλα Καλλέργη για την οποία τόσα πολλά έχουν ειπωθεί. Και σίγουρα τα όσα εκτυλίχθηκαν κάποτε εκεί ενισχύουν όλες αυτές τις εικασίες αλλά και τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να ακούσεις σήμερα.



Βίλα Καλλέργη: Η ιστορία του και οι θρύλοι που το συνοδεύουν.
Η Βίλα Καλλέργη θεωρείται ότι κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Σύμφωνα με άλλες αναφορές προφορικές και γραφές, αποτελεί μια ακόμη πιο παλιά κατασκευή των τελών του 19ου αιώνα. Ήταν δημιούργημα και ιδιόκτησία του Περικλή Καλλέργη, επιστάτη της οικογένειας Σκουζέ. Εκτός από τους θρύλους και όλα όσα ακούστηκαν αργότερα για το συγκεκριμένο οικοδόμημα, η Βίλα Καλλέργη είχε μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που δεν γινόταν να μην προσέξεις. Το σπίτι ακολουθούσε τον προσανατολισμό των εκκλησιών όσον αφορά τη διαρρύθμιση και πολύ χαρακτηριστικές ήταν οι καμάρες τους.



Υπάρχουν λοιπόν δύο εκδοχές και σενάρια που βάζουν το σπίτι από την αρχή στην κατηγορία όσων είναι στοιχειωμένα ή μεταφυσικά. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή-θρύλο, ο Καλλέργης φαίνεται να δολοφόνησε τη γυναίκα του και ύστερα αυτοκτόνησε. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος που θέλει τον Καλλέργη ανύπανδρο. Αυτές οι εικασίες ενισχύθηκαν αργότερα από το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια Κατοχής η βίλα χρησιμοποιήθηκε από τον Ιταλικό στρατό ως τοπικό φρουραρχείο, στα υπόγεια της οποίας γίνονταν βασανιστήρια.



Όταν το σπίτι εγκαταλείφθηκε, ερήμωσε και άρχισε να είναι ένα κτήριο με γκρεμισμένους τοίχους και παράθυρα, άρχισαν να λέγονται διάφορα για όσα ζούσε όποιον βρισκόταν εκεί για κάποιο λόγο. Μαρτυρίες κάνουν λόγο για ουρλιαχτά, φωνές και παράξενους ήχους. Άλλοι λένε ότι όταν βρέθηκαν εκεί και ενώ η Βίλα Καλλέργη ήταν άδεια, άρχισαν να τρίζουν όλα, παράθυρα και πατώματα.



Το τέλος του σπιτιού και η καταδάφιση.
Όλοι αυτοί οι θρύλοι και οι ιστορίες όμως σταμάτησαν το 1995. Κι αυτό γιατί εκείνη τη χρονιά η Βίλα Καλλέργη γκρεμίστηκε για να κτιστεί σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας. Πολλοί ήταν μάλιστα εκείνοι οι οποίοι θα ήθελαν να έχουν βρεθεί εκεί πριν ακόμη κατεδαφιστεί για να επιβεβαιώσουν ή να ακυρώσουν όλα όσα είχαν ακούσει.
https://exploringgreece.tv/attiki/vorei ... toy/34630/
https://www.irafina.gr/spanies-fotograf ... o-pikermi/

[The Rebel]

15/02/2021
Τζίνα Μπαχάουερ: Το «στοιχειωμένο» σπίτι στην Αθήνα και οι θρύλοι που το συνοδεύουν.



Σπίτια και πύργοι έρημοι και απομονωμένοι. Κτήρια που έχουν τη δική τους ιστορία αλλά και τους θρύλους που τα συνοδεύουν. Κάποια από αυτά είναι πολύ πιο κοντά απ’ ό,τι φανταζόμαστε ενώ οι ιστορίες τους μπορεί να μας είναι άγνωστες. Ένα από αυτά είναι το σπίτι της Τζίνα Μπαχάουερ το οποίο βρίσκεται στο Χαλάνδρι. Η μονοκατοικία της Ελληνίδας πιανίστριας η οποία είναι πια έρημη και αφημένη μέσα στο χρόνο και διάφροι θρύλοι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Αν το ακούς πρώτη φορά, έχει ενδιαφέρον να μάθεις όχι μόνο για την σημαντική πορεία της αλλά και για το σπίτι της που το αποκαλούν και «στοιχειωμένο». Ένα σπίτι που πολλοί θαυμαστές της από όλο τον κόσμο θέλουν να επισκεφθούν και να δουν από κοντά.

Τζίνα Μπαχάουερ: Η ζωή της σπουδαίας πιανίστριας και το τέλος της.



Η Τζίνα Μπαχάουερ γεννήθηκε το Μάιο του 1913 στην Αθήνα. Ο πατέρας της ήταν Αυστριακός και η μητέρα της Ιταλίδα. Η ίδια ασχολήθηκε με το πιάνο από μικρή ηλικία ενώ έδωσε το πρώτο τη ρεσιτάλ σε ηλικία 8 ετών. Στην Αθήνα έκανε τις πρώτες τις σπουδαίες και έλαβε τις πρώτες και σημαντικές τιμητικές διακρίσεις. Συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι ενώ το πρώτο της κονσέρτο με ορχήστρα έγινε όταν ήταν μόλις 20 ετών για να ακολουθήσει μια μεγάλη πορεία η οποία ξεκίνησε από το Λονδίνο όπου πήγε ως μαθητευόμενη του Σεργκέι Ραχμάνινοφ.



Έκανε δύο γάμους και με τον πρώτο της σύζυγο, επιχειρηματία Ιωάννη Χριστοδούλου ζούσαν στην Αίγυπτο. Ωστόσο, μετά τον αιφνίδιο θάνατό του το 1950, δεύτερος σύζυγος της έγινε ο βρεττανός διευθυντής ορχήστρας Άλεκ Σέρμαν. Για πολλά χρόνια έζησε στην Ελλάδα και πολιτογραφήθηκε Ελληνικά. Μέχρι τον Αύγουστο του 1976. Στις 22 Αυγούστου εκείνου του έτους και ενώ αναμενόταν στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, βρέθηκε νεκρή στο δωμάτιό της, από τον άντρα της Σέρμαν, από καρδιακή ανακοπή. Στο σπίτι στο Χαλάνδρι για το οποίο μιλάμε. Και από τότε ξεκίνησαν διάφοροι θρύλοι για το κτήριο αυτό.

Το σπίτι της Τζίνα Μπαχάουερ βρίσκεται στο Χαλάνδρι και συγκεκριμένα στη διασταύρωση των οδών Προφήτη Ηλία και Μάρκου Μπότσαρη. Εκεί έζησε πολλά χρόνια από τη ζωή της και αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο σπίτι της. Αν βρεθείς εκεί θα δεις απ’ έξω μια έρημη πια μονοκατοικία. Οι ιστορίες που αναφέρονται σε αυτό το έρημο οίκημα αναφέρουν ότι από το σπίτι ακούγονται περίεργοι θόρυβοι και όχι μόνο. Οι θρύλοι, οι μύθοι και οι αναφορές κάνουν λόγο για όσα άφησε πίσω της με το θάνατό της η Μπαχάουερ. Και αυτά μεταξύ άλλων είναι οι μελωδίες πιάνου μετά το θάνατό της. Άλλοι λένε ότι έχουν δει τριγύρω από το σπίτι αρκετές φορές να κυκλοφορεί μία μαυροφορεμένη γυναίκα. Κάπως έτσι δόθηκε η αίσθητη ότι το σπίτι είναι «στοιχειωμένο».
https://exploringgreece.tv/attiki/tzina ... DDKeHmxWUk

[The Rebel]

13 Ιουλίου 2017
Η Νήσος Ράφτη και ο μύθος της μαρμαρωμένης πεντάμορφης στο νησάκι απέναντι από το Πόρτο Ράφτη!



Στην κορυφή του μικρού νησιού -Ράφτης- που βρίσκεται απέναντι από το Πόρτο Ράφτη, υπάρχει ένα άγαλμα, την ιστορία του οποίου λίγοι γνωρίζουν.

Το Up Drones πέταξε πάνω από το νησί, κατέγραψε μοναδικά στιγμιότυπα και διηγιέται το μύθο της μαρμαρωμένης πεντάμορφης.

Πριν από πάρα πολλά χρόνια ζούσε στα Μεσόγεια μια πεντάμορφη κοπέλα. Η ομορφιά της ήταν ξακουστή στα πέρατα της οικουμένης αλλά ακόμη και στους θεούς. Δυστυχώς της έμελε να πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της ομορφιάς της.



Ένας νέος άντρας εκείνης της εποχής την πολιορκούσε επίμονα και έντονα. Την πίεζε τόσο πολύ και με τόσο άσχημο για εκείνη τρόπο που είχε κάνει τη ζωή της αφόρητη.

Για να απαλλαγεί από το μαρτύριο της επικαλέστηκε την βοήθεια τον Θεών. Εκείνη για να τη λυτρώσουν αποφάσισαν να τη μαρμαρώσουν και η ομορφιά της να παραμείνει χαραγμένη στο πέρασμα τον χρόνων.



H κοπέλα δέχτηκε την απόφαση των Θεών με μοναδικό όρο το άγαλμά της να βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα που τόσο πολύ αγαπούσε.

Έτσι λοιπόν οι θεοί την μαρμάρωσαν και την τοποθέτησαν στο θρόνο της στη Νήσο Ράφτη να αγναντεύει το πέλαγος που τόσο αγαπούσε.

Σήμερα το άγαλμα στέκει ακέφαλο και ακρωτηριασμένο στην κορυφή του νησιού και ίσως σε αυτόν το μύθο να οφείλεται και η έκφραση «Είναι τόσο όμορφη. Να της πάρεις το κεφάλι».


https://www.travelstyle.gr/nhsos-rafth- ... rto-rafth/
https://exploringgreece.tv/attiki/anato ... CQJQ3mxWUk

[The Rebel]

24/02/2021
Το εγκαταλελειμμένο σπίτι με την «πήλινη γυναίκα» στην Αθήνα.
Ποιος είναι ο αστικός μύθος με τη μαϊμού.



Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, το σίγουρο είναι ότι μπορεί να παρατηρήσεις και να δεις κτήρια, μνημεία και γωνιές που αγνοούσες ή προσπερνούσες σε άλλες βόλτες σου. Και εμείς είμαστε εδώ να σε βοηθήσουμε να ανακαλύψεις αρκετές από αυτές τις γωνιές και να τις παρατηρήσεις περισσότερο την επόμενη φορά που θα περπατήσεις δίπλα τους. Ένα από τα κτήρια που έχουμε ξεχωρίσει και αξίζει να γνωρίσεις την ιστορία αλλά και τον παράξενο μύθο με τη μαϊμού που το συνοδεύει είναι το μυστηριώδες σπίτι με την «πήλινη γυναίκα» στην Αθήνα. Καθώς το ακούς μπορεί να μην σου πηγαίνει το μυαλό πού αναφερόμαστε αλλά η εικόνα σίγουρα κάτι σου θυμίζει. Ο λόγος για την οικία Κωλέττη στην Πλάκα.



Οικία Κωλέττη: Το μυστηριώδες σπίτι των θρύλων με την «πήλινη γυναίκα» στην Αθήνα.
Η οικία Κωλέττη βρίσκεται στο τέλος της οδού Πολυγνώτου στην Πλάκα, κοντά στην Αρχαία Αγορά και στους πρόποδες του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Πιθανόν να έχει πέσει το βλέμμα σου καθώς περιπλανιέσαι στην Πλάκα. Αλλά ίσως δεν ξέρεις ποια είναι η ιστορία του μυστηριώδους σπιτιού με την «πήλινη γυναίκα» που στέκεται έξω από αυτό. Το νεοκλασικό αυτό αρχοντικό αποτελεί ένα εξαίσιο δείγμα αρχιτεκτονικής το οποίο ξεχωρίζει ακόμη και στην εγκατάλειψή του.



Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι θεωρείται και πράγματι είναι ένα από τα ωραιότερα και ταυτόχρονα παλαιότερα σπίτια της Αθήνας. Εκεί στην οδό Πολυγνώτου 13 επρόκειτο, μάλιστα να βρει κάποτε στέγη και το μουσείο Καβάφη. Κάτι που τελικά έμεινε στα χαρτιά μιας και το κτήριο εγκαταλείφθηκε και τα σχέδιά του τελικά στο συρτάρι. Αν σταθείς και το παρατηρήσεις περνώντας από εκεί μπορείς να φανταστείς πώς ήταν κάποτε. Όταν είχε πρωτοχτιστεί και ήταν γεμάτο ζωή. Η οικία Κωλέττη είχε κίτρινους τοίχους, γαλάζια παράθυρα και δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το ότι αποτελούσε ένα στολίδι. Εκεί, όπως μπορείς να καταλάβεις και από το όνομά του, έμενε ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Κωλέττης.

Ο Κωλέττης και ο μύθος με τη μαϊμού.


http://karteria1.blogspot.com/2013/03/blog-post_25.html
https://www.epamhellas.gr/h-maimou-tou- ... makedonia/

Το σπίτι συνοδεύει και ένας παράξενος μύθος από τον οποίο έχει γίνει γνωστή μια φράση. Είναι μια από τις πιο γνωστές, ίσως, ατάκες από τότε που ο Ιωάννης Κωλέττης έμενε σε αυτό το σπίτι της Πλάκας και αυτή είναι η «Μαϊμού του Κωλέττη». Τι λέει, λοιπόν, ο αστικός μύθος; Σύμφωνα με όσα διαδίδονταν από στόμα σε στόμα, κάποια στιγμή ένας φίλος του Κωλέττη, του πήγε δώρο μια μαϊμού την οποία είχε φέρει από ένα ταξίδι του στο εξωτερικό. Η μαϊμού αποδείχτηκε ιδιαίτερα ενοχλητική όταν ο Πρωθυπουργός καλούσε κόσμο στο σπίτι του. Έπαιρνε τα γάντια, τα καπέλα και τα μπαστούνια των καλεσμένων και τα έκρυβε, ενώ μια φορά είχε κρύψει δύο τσιμπούκια σε ένα καπέλο και ένα παλτό ενός επισκέπτη. Από τότε η έκφραση «μαϊμού του Κωλέττη» χαρακτηρίζει όποιον είναι ενοχλητικός.

Το σπίτι πάντως σήμερα αποτελεί μια γωνιά που σου θυμίζει την Παλιά Αθήνα και όσα πια γνωρίζουμε μέσα από διηγήσεις και ασπρόμαυρες φωτογραφίες…


https://exploringgreece.tv/athina/touri ... DbHV2gzaUk

[The Rebel]

17/02/2021
Ο μοναδικός ορθόδοξος ναός γοτθικού ρυθμού στην Ελλάδα είναι στην Αθήνα.
Μια εντυπωσιακή γωνιά στην πόλη...



Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας ή σε συνοικίες της, ίσως συχνά περνάς δίπλα από διάφορα σημεία, κτήρια και αξιοθέατα που έχουν μεγαλύτερη ιστορία απ’ ό,τι φαντάζεσαι. Μπορεί να είναι ακόμη και εκκλησίες ή παρεκκλήσια. Όπως αυτό για το οποίο θα σου μιλήσουμε σήμερα και το οποίο βρίσκεται στο σημείο που είναι το πανέμορφο άλσος Συγγρού. Εκεί δίπλα είναι η άκρως εντυπωσιακή Βίλλα Συγγρού, ένα στολίδι για την περιοχή, αποτέλεσμα του ταλέντου του σπουδαίου Ερνέστου Τσίλλερ. Ο Βαυαρός αρχιτέκτονας σχεδίασε τη Βίλλα Συγγρού για τον τον Ανδρέα Συγγρό ως εξοχική έπαυλη. Το κτήριο χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι αυτό που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Ο λόγος για τον μοναδικό ορθόδοξο ναό γοτθικού ρυθμού στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον ναό του Αγίου Ανδρέα στην Αθήνα. Στην πραγματικότητα είναι ένα άκρως ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά παρεκκλήσι το οποίο αποτελεί και το μοναδικό δείγμα ορθόδοξης εκκλησίας με γοτθικό ρυθμό στην χώρα. Την επόμενη φορά που θα βρεθείς εκεί αξίζει της προσοχής σου. Δεν περνάει, εξάλλου, εύκολα απαρατήρητο.



Βλέποντας ακόμη και από μια φωτογραφία τον ναό του Αγίου Ανδρέα σίγουρα το σχέδιο του θα σου προκαλέσει εντύπωση. Και η εξήγηση θα δοθεί όταν μάθεις την ιστορία του. Όπως ακριβώς και η εξοχική κατοικία του Ανδρέα Συγγρού, και το παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα, κατασκευάστηκε με βάση τα σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα, δηλαδή του Τσίλλερ, μαθητή του Θεόφιλου Χάνσεν. Ενός ανθρώπου που γέμισε την Αθήνα με στολίδια. Εκτός από το αυτό το παρεκκλήσι, εξίσου εντυπωσιακό είναι και το λεγόμενο μαγικό παρεκκλήσι του Τσίλερ στο κέντρο της Αθήνας.



Το μικρό παρεκκλήσι στο Άλσος Συγγρού ακολουθεί τον τύπο της βασιλικής ενώ ταυτόχρονα έχει αρκετά κοινά στοιχεία στην αρχιτεκτονική του με τον καθολικό ιερό ναό του Αγίου Λουκά στο Νέο Ηράκλειο Αττικής. Δεν είναι τυχαίο ότι και εκείνος θεμελιώθηκε πάνω σε σχέδια του Θεόφιλου Χάνσεν το 1842 και αποπερατώθηκε το 1845. Επίσης πολλά κοινά στοιχεία θα παρατηρήσει κάποιος πιο προσεκτικός και με τις Gustan-Adolifkirche του 19ου αιώνα των Ludwing Foster και Θεόφιλου Χάνσεν στη Βιέννη. Και είναι λογικό μιας και ο Τσίλλερ ήταν βαθιά επηρεασμένος από την αρχιτεκτονική τάση στη Βιέννη, την οποία επισκεπτόταν συχνά. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί όλα τα δημιουργήματά του στην Ελλάδα.
https://exploringgreece.tv/attiki/notia ... C7cTY8zaUk
https://www.vimaorthodoxias.gr/nea/also ... rint=print

[The Rebel]

1 Φεβρουαρίου, 2021
Η “τρύπια εκκλησία” σε σπηλιά της Αττικής, που λίγοι γνωρίζουν.



Ακόμη και αν μένεις χρόνια στην Αθήνα και έχεις κάνει πολλές βόλτες στην Αττική, πιθανόν να υπάρχουν ακόμη μέρη ανεξερεύνητα, που όταν τα ανακαλύπτεις, η έκπληξή σου είναι μεγάλη. Το ίδιο θα συμβεί και με τη λεγόμενη “τρύπια εκκλησία” ή την εκκλησία στον βράχο, όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν.

Πρόκειται για το ξωκλήσι της Ανάληψης το οποίο βρίσκεται στον Υμηττό. Μια εκκλησία μέσα σε μια σπηλιά, με μεγάλη ανοιχτή είσοδο. Δεν είναι τυχαίο ότι την αποκαλούν “τρύπια εκκλησία”. Με το που φτάνεις εκεί και την βλέπεις, εντυπωσιάζεσαι από το δημιούργημα αυτό και το σημείο προσευχής κυριολεκτικά μέσα στο δάσος.



Το εξωκλήσι της Ανάληψης του Ιησού είναι στην πραγματικότητα ένα ανοιχτό εκκλησάκι σε μια σπηλιά κοίλη. Είναι πάντα πολύ περιποιημένο και καθαρό και σου δίνει την αίσθηση ότι κάποιος το προσέχει. Και έτσι ακριβώς γίνεται, μιας και φροντίζουν να διατηρείται σε αυτή την κατάσταση οι κάτοικοι της περιοχής που το προσέχουν. Η κατασκευή του είναι τέτοια ώστε είναι πάντα ανοιχτό σε όλους όλες τις μέρες και τις ώρες, όλες τις εποχές του χρόνου. Μπορείς να πας οποιαδήποτε στιγμή σε αυτό το ησυχαστήριο και να προσευχηθείς.

Είναι ένα πραγματικό θαύμα το πώς δημιουργήθηκε ένα τέτοιο εκκλησάκι μέσα στην πέτρινη στοά του δάσους. Δεν επιλέχθηκε τυχαία όμως το σημείο. Λέγεται ότι εκεί που βρίσκεται το Ιερό σήμερα, κάποτε κατέληγε και ανέβλυζε νερό το οποίο προερχόταν από ένα υδραγωγείο, που ήταν κατασκευασμένο πιο ψηλά. Μάλιστα, αυτό το νερό οι κάτοικοι της περιοχής το αποκαλούσαν “αγιασμένο νερό” και το θεωρούσαν επίσης θεραπευτικό.



“Το Θαύμα της Καισαριανής”
Αν έχει τύχει να διαβάσεις το διήγημα “Το Θαύμα της Καισαριανής” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, θα καταλάβεις ότι υπάρχει και εκεί αναφορά στο συγκεκριμένο εκκλησάκι, αλλά στην λαϊκή παράδοση για το αγιασμένο και θαυματουργό νερό.

Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Ήταν μια σπηλιά ωραία, στον βράχο τον θεόρατο, με χρώμα σταχτερό, που έσταζε δροσιές ολόγυρα. Μοσχοβολούσε ο τόπος από θυμάρια, σχοίνους και αγριοδυόσμους. Κόσμος ένα πλήθος, γυναίκες ένα σωρό, άντρες πολλοί και παιδιά ένα μελίσσι, άλλοι ορθοί, άλλοι καθισμένοι, μερικοί άρρωστοι από διάφορες ασθένειες, μισεροί και σακατεμένοι, βρίσκονταν εκεί και έκαναν το σταυρό τους. Το νερό ήταν δροσερό, γλυκό νερό, αγίασμα. Είχε μια μοσχοβολιά, που δεν ξαναέγινε…».


https://exploringgreece.tv/attiki/i-try ... BXYAugzaUk
https://proklitiko.gr/to-xoklisi-tis-an ... -ekklisia/