Αυτή την συζήτηση που κάνουμε εδώ ουσιαστικά την έχουμε ξανακάνει εκατοντάδες φορές στο φόρουμ.
Αλλάζει μόνο ο τίτλος και πάντοτε κάποιοι ανεπίδεκτοι μαθήσεως την επαναλαμβάνουνε ξανά και ξανά και ξανά.
Επειδή διαβάζει κόσμος που θέλει να μάθει με στοιχεία και όχι με βάση τα ιδεολογήματα κάποιων, παράγωγα δικαιολόγησης ψυχολογικών συνδρόμων.
Θα επαναλάβω πως έχει το πράμα.
Γεωγραφικός χώρος που διαπραγματεύομαι είναι ο χώρος που καταλαμβάνει το ελληνικό κράτος σήμερα και θα τον αποκαλώ "Ελλάδα".
Χρονική αφετηρία το 700 π.χ
700 π.χ-200 π.χ
Στην Ελλάδα έχουμε κατά κύριο λόγο ελληνικούς πληθυσμούς, ελληνικά φύλα. Στην νότιο ηπειρωτική Ελλάδα έχουμε κάποιες θρακικές προσμίξεις. Στην δυτική και κεντρική Μακεδονία έχουμε θράκες αναμεμειγμένους με Έλληνες και λίγους βρύγες, στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη έχουμε θράκες με Έλληνες στα παράλια.
Οι Θράκες και οι Βρύγες σιγά σιγά εξελληνίστηκαν τόσο πολιτιστικά όσο και φυλετικά.
Είναι μια εποχή που η Ελλάδα είναι κατακερματισμένη σε πόλεις κράτη, βασίλεια, κοινά, συμπολιτείες. Όλος ο γεωγραφικός χώρος ορεινός-πεδινός και παράλιος κατοικείται. Και μάλιστα υπάρχει και υπερπληθυσμός που διοχετεύεται στις αποικίες.
Στα ορεινά έχουμε τα βασίλεια όπως των Αιθίκων, Δολόπων, Περραιβών, Ευρυτάνων τις Αρκαδικές πόλεις κράτη, τα ηπειρωτικά φυλετικά βασίλεια κ.ο.κ
200 π.χ - 500 μ.χ
Εδώ έχουμε την αλλαγή του ονόματος.
Είναι η πρώτη φορά που πρώτα για λίγο λόγω Φιλίππου-Αλεξάνδρου, επιγόνων και μετέπειτα για αιώνες λόγω Ρωμαίων ο ελληνικός χώρος ενώνεται πολιτικά.
Και αν η ελληνιστική εποχή ήταν μια εποχή συγκρούσεων η Ρωμαϊκή ήταν μια εποχή ειρήνης και καλοπέρασης. Πλέον όλη η Ελλάδα είναι κάτω από μία κοινή κρατική εξουσία και επιπλέον βρίσκεται στον πυρήνα της αυτοκρατορίας και όχι στο σύνορο για να έχει προβλήματα.
Ελλάδα, δυτική μικρασία, δαλματικές ακτές, Προβηγκία και νότια Γαλλία καθώς και η μεσογειακή Ισπανία μαζί βέβαια με την Ιταλική χερσόνησο αποτελούσαν τον γεωπολιτικό και πολιτιστικό πυρήνα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Είναι αυτός ο χώρος που γεννήθηκε ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.
Επιδρομές βέβαια βαρβάρων υπήρχαν, αλλά η ορμή και η δύναμή τους όταν έφταναν στην Ελλάδα είχε ήδη μειωθεί λόγω της απόστασης της χώρας από τα σύνορα, ενώ και το πληθυσμιακό τους μέγεθος δεν ήταν τέτοιο που να μπορούσε να επιφέρει πληθυσμιακή αλλοίωση. Ήταν πιο πολύ πλιατσικολόγοι. Αυτή η μακροχρόνια ειρήνη, η ευμάρεια, η ρωμαϊκή κρατική και θεσμική οργάνωση και η συνέπεια και ακόμα ο σεβασμός της Ρώμης στο ελληνικό παρελθόν και διανόηση και από ένα σημείο και μετά και η πολιτική αφομοίωσης των διαφορετικών εθνών από την Ρώμη πάνω σε ένα κοινό μοτίβο, οδήγησαν τους Έλληνες στην οικειοθελή αποποίηση του ονόματος Έλληνας και στην υιοθέτηση του Ρωμαίος που ήρθε ταυτόχρονα με την αλλαγή θρησκείας.
Η αλλαγή αυτή όμως ήταν μόνο κατ'όνομα και πολιτικού προσδιορισμού και όχι ουσίας. Ο πληθυσμός έμεινε ο ίδιος τόσο γλωσσικά όσο και πολιτιστικά.Η μεγάλη πληθυσμιακή αλλαγή που συντελείται το προαναφερόμενο διάστημα δεν είναι η φυλετική αλλοίωση του πληθυσμού, όσο η γεωγραφική κατανομή του.
Οι παλιές ελληνικές μικρές κρατικές οντότητες των ορεινών ζωνών έπαψαν να υφίστανται και ο πληθυσμός οδηγήθηκε φυσιολογικά για τους προαναφερόμενους λόγους καλύτερου βιοτικού επιπέδου στα πεδινά και στα παράλια. Έτσι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι ορεινές ζώνες άδειασαν.
500 μ.χ - 1300 μ.χ
Εδώ έχουμε την είσοδο στην Ελλάδα τριών κύριων πληθυσμών και κάποιων μικρότερων που δεν έπαιξαν κάποιο σημαντικό ρόλο και γρήγορα αφομοιώθηκαν.
Οι πληθυσμοί αυτοί ήταν οι Σλάβοι, οι Βλάχοι και οι Αρβανίτες.
Οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στις ορεινές ζώνες που άδειασαν λόγω της προαναφερόμενης ευμάρειας. Εκεί έχουμε κυρίως το πλήθος των Σλαβικών τοπωνυμίων που δείχνει ο χάρτης.
Οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν ήταν τόσοι όσοι μπορούσαν να συντηρηθούν βιοποριστικά από αυτές τις ορεινές ζώνες και αναγκαστικά λόγω του χώρου εγκατάστασης τους ήταν κτηνοτρόφοι-κυνηγοί.
Οι Βλάχοι.
Πρόκειται για παλαιοβαλκανικούς λατινόφωνους πληθυσμούς της βαλκανικής ενδοχώρας.
Οι Σέρβοι τους αποκάλεσαν BLASI και οι Έλληνες Βλάχους, νομίζω ότι ποτέ οι Σέρβοι δεν αποκάλεσαν τους ελληνες blasi.
Και παρακάτω είναι ένα σημείο που δεν πρέπει να μας ξεφύγει.
Παρόλο που οι Βλάχοι ήταν Λατινόφωνοι και αυτοαποκαλούνται στην γλώσσα τους Ρωμαίοι, οι τότε Έλληνες δεν τους αποκάλεσαν Ρωμαίους.
Όταν εισήλθαν οι Βλάχοι ο Ελληνικός πληθυσμός είχε την ακράδαντη πεποίθηση ότι αυτός είναι ο "Ρωμαίος" καίτοι δεν μιλούσε λατινογενή γλώσσα. Δηλαδή για τον Έλληνα των τελών της πρώτης χιλιετίας Ρωμαίος ήταν αυτός που μιλούσε ελληνικά και όχι λατινικά παρότι και οι δύο πληθυσμοί ήταν ορθόδοξοι.
Άρα στα τέλη της πρώτης χιλιετίας ο πληθυσμός της Ελλάδας αυτοαποκαλείτο Ρωμαίοι και μίλαγαν ελληνικά και στην θέα κάποιου λατινόφωνου τον αποκαλούσαν Βλάχο.
Έχουμε ακούσει όλοι για την Μεγάλη Βλαχία όπως αποκαλείτο για ένα-δύο αιώνες η Θεσσαλία λόγω των Βλάχικων εγκαταστάσεων.
Γεγονός είναι πάντως ότι ιστορικά γρήγορα η ονομασία εξαφανίστηκε είτε λόγω της αφομοίωσης των Βλάχων είτε λόγω της απόσυρσης τους σε ορεινές περιοχές γεγονός που αποδεικνύει την κλίση τους προς συγκεκριμένες μορφές οικονομίας.
Οι Αρβανίτες εμφανίστηκαν τρίτοι και λόγω του στρατιωτικού χαρακτήρα τους είχαν την ικανότητα να καταλάβουν μάλλον πεδινές και ημιορεινές ζώνες παρά ορεινές όπως οι προηγούμενοι.
Σημαντικό ρόλο στις ανωτέρω μετακινήσεις, εγκαταστάσεις και εποικισμούς από τους ανωτέρω πληθυσμούς αλλά και από άλλους μικρότερους έπαιξε το γεγονός του στρατιωτικού κινδύνου από τον νότο (Άραβες) και αργότερα από την Δύση (Νορμανδοί).
Η κατάληψη της Κρήτης και της Σικελίας από τους Άραβες ήταν σημάδια ότι η εποχή της ευμάρειας και της ξεγνοιασιάς τελείωνε. Η Ελλάδα άρχισε να μεταπίπτει σε συνοριακή περιοχή και να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση πληθυσμιακής και στρατιωτικής ενδυνάμωσης και ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ , ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ των όποιων ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ από το κέντρο.
Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα διαπραγμάτευσης ενώ ξεκίνησε με την τάση του πληθυσμού λόγω της Ρωμαϊκής ευμάρειας να εγκαταλείπει τα ορεινά που κατόπιν εποικίστηκαν από Σλάβους και Βλάχους, τελειώνει με την τάση λόγω της έκρυθμης εποχής που έμπαινε η περιοχή με την παρακμή της Κωνσταντινούπολης στην τάση εγκατάλειψης παράλιων και πεδινών περιοχών και της συγκέντρωσης στα ορεινά, φαινόμενο που την επόμενη περίοδο πήρε τεράστιες διαστάσεις.
1300 μ.χ- 1945 Η επιστροφή των "Ρωμαίων" στις Ορεινές Ζώνες
Η παρακμή και πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι σταυροφορίες, η φραγκοκρατία, η πειρατεία και η επέλαση των αλλοθρήσκων Οθωμανών προκάλεσαν τεράστια κίνηση πληθυσμιακών μαζών από παράλια, πεδινά και αστικά περιβάλλοντα προς ορεινές περιοχές για προστασία. Οι Έλληνες με την ρωμαϊκή ταυτότητα επιστρέφουν μετά σχεδόν μια χιλιετία στα ορεινά και η αφομοίωση των λιγοστών μη ελληνικών πληθυσμών που κατοικούσαν εκεί η οποία συντελούνταν εως τότε αργά, επιταχύνεται και περαιώνεται.
Πλέον τον 18ο αιώνα παρά την Βλαχοφωνία ή Αρβανιτοφωνία, όλος ο Ελληνικός χώρος κατοικείται από πληθυσμό με κοινή ΠΟΛΙΤΙΚΗ και εννοείται ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ταυτότητα και εν πολλοίς κοινή κουλτούρα.
Τα περί αλλοίωσης του πληθυσμού από τους ΤΟΥΡΚΟΥΣ τα προσπερνώ ως επιεικώς ΓΕΛΟΙΑ.
Έχει αναφερθεί ως επιχείρημα:
"Μέχρι το νεολληνικό διαφωτισμό και κυρίως τη Βαυαροκρατία ελάχιστοι αυτοαποκαλούνταν Ρωμιοί. Και θυμίζω οτι σύμφωνα με το πρώτο ελληνικό σύνταγμα Ελληνας ήταν όποιος χριστιανός ζούσε στην Ελληνική Επικράτεια."
Ήδη από την εποχή της εισόδου των Βλάχων στα τέλη της 1ης χιλιετίας ο ντόπιος πληθυσμός όπως ανέφερα αυτοαποκαλείτο "Ρωμαίοι".
Το όνομα Ελλάδα επιλέχθηκε από τον Ρομαντισμό της εποχής. Το πιο εύστοχο θα ήταν Ρωμανία, όχι βέβαια επειδή έχει εξαφανιστεί το αρχαίο ελληνικό έθνος, αλλά επειδή πολιτικά και σε μέγεθος και σε κλέος και σε χρονική διάρκεια και σε χρονικά πιο κοντινή ιστορικά απόσταση και σε κοινωνικό-πολιτιστικό αντίκτυπο στον πληθυσμό, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν έστω και σαν ανάμνηση το πλησιέστερο που ικανοποιούσε
τα "ΘΕΛΩ" και τα "ΕΙΜΑΙ" του ΕΘΝΟΥΣ.
Και βεβαίως από αυτό το σύνολο δεν μπορούν να λείπουν οι πιο γνήσιοι Ρωμαίοι από όλους μας οι ΒΛΑΧΟΙ.
Οι πρώτες εθνοσυνελεύσεις έπρεπε να καταφέρουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο "Ελλάδα" που είχε θετικό αντίκτυπο στους μορφωμένους Ευρωπαίους για να μας συμπαθήσουν και στο αποκρουστικό γι αυτούς "Ρωμανία", που όπως ήξερε καλά και ο Ρήγας θα έκανε όλα τα Βαλκάνια να συστρατευθούν μαζί μας, δεκαετίες πριν βεβαίως, τις πανσλαβιστικές σάλπιγγες της Μόσχας.
Αδιάφορη λοιπόν η γλώσσα αφού κατά την τουρκοκρατία πολλές περιοχές αρβανιτοφώνησαν εκουσίως όπως στην Βοιωτία.
Και εν τέλει δεν μπορείς να αρνηθείς το "Έλληνας" σε αυτόν που σκοτώθηκε γι αυτό.Τελειώνοντας.
Όπως έχω ξαναναφέρει, όλοι οι σοβαροί επιστήμονες πάνω σε αυτά τα θέματα μετακίνησης εγκατάστασης διαφορετικών πληθυσμών σε κάποιο ξένο μέρος το περιγράφουν
ως το φαινόμενο της "χιονοστιβάδας" και όχι ως μετακίνηση αμιγώς καθαρών πληθυσμιακών συνόλων. Ως εκ τούτου βγάλτε από το μυαλό σας ότι ο ένας λαός σπρώχνει τον άλλο.
Εξηγώ υποθετικά
Αυτοί που ξεκίνησαν από την Ουκρανία ή την Πολωνία ή την Σουηδία ή την Ρουμανία για να εγκατασταθούν τελικά τον 6ο, 8ο, 9ο ή 14ο αιώνα στον Ταύγετο, στα Κράβαρα ή στο Ζαγόρι έχουν ελάχιστη σχέση φυλετικά με το αρχικό δείγμα, διότι στο διάβα τους χάνουν δικό τους πληθυσμό και παραλαμβάνουν άλλες πληθυσμιακές ομάδες.
Μπορεί γλωσσολογικά εντός του συνόλου αυτού η μεγαλύτερη (και όπου μεγαλύτερη το 30% ή και 20% σε μια πληθυσμιακά φυλετική πανσπερμία) ομάδα να υπερισχύει όμως βιολογικά το σύνολο που θα αφιχθεί στον προορισμό είναι εντελώς αλλοιωμένο και επιπλέον θα αλλοιωθεί περισσότερο στον χώρο εγκατάστασης διότι κι εκεί θα υπάρχουν κάποιοι ντόπιοι.
Ως εκ τούτου καλύτερα να μη μιλάμε για Σλάβους, Βλάχους και Αρβανίτες, αλλά για Σλαβόφωνους, Βλαχόφωνους και Αρβανιτόφωνους ήδη πληθυσμιακά αλλοιωμένους λόγω της μετακίνησης που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν σε περιοχές αραιοκατοικημένες ή και πυκνοκατοικημένες από Έλληνες με "Ρωμαϊκή" πολιτική ταυτότητα και όχι από απλά Ελληνόφωνους και επιπλέον σε ένα οργανωμένο κρατικό σχηματισμό.
Και ένα τελευταίο λάθος.
Η αντιμετώπιση του Ελληνικού έθνους και του χώρου του ως μικρού χωριού.
Οι Έλληνες πάντα καταλάμβαναν πολύ χώρο.
Ευτυχώς ο Ελληνισμός ιστορικά είχε "δεξαμενές" που αντλούσε τρόπον τινά πληθυσμούς λιγότερο αναμεμειγμένους με επήλυδες ή έστω αναμεμειγμένους με διαφορετικούς από την κυρίως Ελλάδα πληθυσμούς.
Αυτές οι "δεξαμενές" ήταν:
Τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά,
τα ιόνια νησιά,
η μικρασία.
η Κρήτη,
η Κύπρος,
ο Πόντος
και προπάντων η αγαπημένη μου MAGNA GRECIA.
Άρα και λαμβάνοντας υπόψη
α) τα ελληνικά διαχρονικά εκτεταμένα πληθυσμιακά γεωγραφικά όρια.
β) το ήδη αλλοιωμένο φυλετικό αποτύπωμα των επήλυδων πληθυσμών.
γ) Το μέγεθος και την διαφορετική προέλευση των επήλυδων πληθυσμών
δ) Το γεγονός ότι η Οθωμανική κατοχή δεν επέφερε μαζική εγκατάσταση τουρκογενών στην Ελλάδα
ο πληθυσμός της Ελλάδας μέχρι το 1991 και την έναρξη της επιχείρησης "ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ" ήταν ο ίδιος που ήτανε τον 14ο αιώνα, ασφαλώς με προσμίξεις σε σχέση με την αρχαιότητα αλλά και με την διατήρηση σε μεγάλο βαθμό πιστεύω άνω του 50% του αρχαιοελληνικού dna των κλασσικών χρόνων.