12 "άνθρωποι" σατανικότεροι από τον Αδόλφο Χίτλερ

[Ju-87]

12. Ντελφίν Λαλορί
Η «κυρία» της καλής κοινωνίας που διαμέλιζε τους σκλάβους της, θρυμμάτιζε τα κόκκαλα τους και άνοιγε τα κρανία τους.
Το βράδυ της 10ης Απριλίου του 1834, ακούστηκαν κραυγές από την έπαυλη της οδού Street στη Νέα Ορλεάνη. Το σπίτι ανήκε στην Μαντάμ Λαλορί, μία από τις δημοφιλέστερες και πλουσιότερες κυρίες της πόλης. Οι γείτονες που έσπευσαν είδαν ότι το σπίτι είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Αμέσως έφτασε η αστυνομία και η πυροσβεστική και όταν μπήκαν στο κτίριο, η πρώτη εικόνα που αντίκρισαν ήταν μία Αφρικανή δεμένη με αλυσίδα στην κουζίνα. Αργότερα αποκάλυψε ότι έβαλε η ίδια τη φωτιά για να αυτοκτονήσει και να αποφύγει την τιμωρία που την περίμενε.... Οι πυροσβέστες που είχαν καταφθάσει ζήτησαν από την Μαντάμ Λαλορί τα κλειδιά της σοφίτας όπου έμεναν οι υπόλοιποι αφρικανοί σκλάβοι του σπιτιού, η ίδια όμως το αρνήθηκε και έτσι οι πυροσβέστες έσπασαν την πόρτα. Το θέαμα που αντίκρισαν ήταν κάτι παραπάνω από φρικιαστικό. Από το ταβάνι, κρέμονταν εφτά άνθρωποι, με τα άκρα τους διαμελισμένα και χοντρά σιδερένια κολάρα γύρω απ’ το λαιμό τους. Σε ένα άλλο σημείο, βρισκόταν μία ηλικιωμένη μαύρη γυναίκα με μια τεράστια πληγή στο κρανίο. Όλοι ήταν μαύροι και όλοι είχαν τη κακή τύχη να είναι σκλάβοι της Λαλορί.... Οι περισσότεροι που βρέθηκαν ήταν ήδη νεκροί ενώ όσοι ήταν ακόμη ζωντανοί παρακαλούσαν να του σκοτώσουν για να απαλλαγούν από τον πόνο.
Ιστορίες για τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι σκλάβοι της Λαλορί ακούγονταν σε όλη την πόλη. Έλεγαν ότι η Μαντάμ ξυλοκοπούσε και τις κόρες της, όποτε τολμούσαν να πάνε φαγητό στους τιμωρημένους σκλάβους και ότι το ζεύγος Λαλορί έκανε ιατρικά πειράματα πάνω στους αδύναμους υπηρέτες τους. Άλλοι περιέγραφαν πως όταν μπήκαν στη σοφίτα, είδαν κατακρεουργημένα κορμιά με ραμμένα στόματα, ξεκοιλιασμένα ή ξεσκισμένα. Μία φήμη έλεγε ότι η Λαλορί είχε σπάσει τα κόκαλα μίας γυναίκας με τέτοιο τρόπο, ώστε να θυμίζει κάβουρα....
Το οργισμένο πλήθος που είχε μάθει για τα βασανιστήρια και τα παρανοϊκά «ιατρικά πειράματα» ης Μαντάμ Λαλορί στράφηκε προς την έπαυλη της προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Δυστυχώς όμως η ίδια και η οικογένεια της είχαν προλάβει να εξαφανιστούν – και δεν τιμωρήθηκε ποτέ.


11. Ελισάβετ Μπάθορι
Η «Ματωμένη Κόμισσα» που πλένονταν με το αίμα νεαρών γυναικών.
Γεννήθηκε το 1560 στην Ουγγαρία και ήταν ξαδέρφη του βασιλιά της Πολωνίας. Η περιουσία της οικογένειάς της ξεπερνούσε τα πλούτη του Αυτοκράτορας της Αυστρίας και η Ελίζαμπεθ μεγάλωσε μέσα στην πολυτέλεια.... Οι αριστοκράτες της Ουγγαρίας φημίζονταν για την απάνθρωπη μεταχείριση απέναντι στους σλοβάκους χωρικούς. Τους θεωρούσαν υποδεέστερους, σχεδόν υπάνθρωπους και ασκούσαν απόλυτη εξουσία πάνω τους. Ακόμα και οι πιο ελαφρές παραβιάσεις τιμωρούνταν σκληρά και αυτή ήταν η νοοτροπία όλων των ούγγρων αριστοκρατών, όχι μόνο της Μπάθορι.... Γι’ αυτό κανείς δεν προσπάθησε να τη σταματήσει. Ανεξέλεγκτη όμως, άρχισε να κακομεταχειρίζεται και Ούγγρους, αλλά όχι για να αποδίδουν καλύτερα στα χωράφια. Η Κόμισσα ήταν σαδίστρια και την ευχαριστούσε ο πόνος των άλλων....
Μία τεχνική, που υποστήριζε ότι έμαθε από τον σύζυγό της, ονομάστηκε αργότερα “κλωτσώντας τα αστέρια”. Ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, τοποθετούνταν χαρτιά ποτισμένα με λάδι, στα οποία έβαζαν φωτιά. Το θύμα άρχιζε να “κλωτσάει” για να πετάξει τα χαρτιά και έβλεπε “αστεράκια” απ’ τον πόνο. Σύμφωνα με άλλον μάρτυρα, η Μπάθορι ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου μία υπηρέτρια, επειδή έκλεψε ένα αχλάδι.... Σε άλλες έμπηγε βελόνες κάτω από τα νύχια ή τις άφηνες γυμνές στα χιόνια και τις έλουζε με παγωμένο νερό, μέχρι να πεθάνουν από υποθερμία....
Το 1604 όταν και πέθανε ο σύζυγος πολλοί άντρες αριστοκράτες άρχισαν να εποφθαλμιούν τα πλούτη της. Εκείνη τότε αντέδρασε με ακόμη μεγαλύτερα βασανιστήρια. Άρχισε να σκοτώνει μαζικά και τα πτώματα δεν χωρούσαν να ταφούν στις περιοχές γύρω από το κάστρο της. Οι ντόπιοι έλεγαν ότι είχε κρύψει μερικά πτώματα κάτω από το κρεβάτι της και η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη.... Σύμφωνα με τις καταθέσεις, η Μπάθορι κρατούσε τις κοπέλες σε κελιά κρεμασμένα απ’ το ταβάνι και τρυπούσε το κορμί τους με λόγχες, έτσι ώστε το αίμα τους να κυλήσει σαν τρεχούμενο νερό ώστε να απολαύσει την σαδιστική εικόνα του βασανιστηρίου.
Πίστευε ακόμη στην θεραπευτική δύναμη της σάρκας. Ένας μάρτυρας κατέθεσε ότι είδε την Κόμισσα να δαγκώνει το στήθος μια νεαρής υπηρέτριας και να κόβει κομμάτι, το οποίο έφαγε για να “δυναμώσει”. Σε άλλες περιπτώσεις, τάιζε τις υπηρέτριες με την ίδια τους τη σάρκα ή έραβε τα στόματά τους και τις άφηνε να πεθάνουν από ασιτία....
Λέγεται ότι μέχρι την δίκη της η «Ματωμένη Κόμισσα» σκότωσε γύρω στις 650 νεαρές κοπέλες.

10. Άρης Βελουχιώτης (Αθανάσιος Κλάρας)
Ο ομοφυλόφιλος παιδεραστής ψυχοπαθής σφαγέας του ΚΚ(Ε).
Ο «άνθρωπος» που χαρακτηρίστηκε από τον Νεοζηλανδό λοχαγό Ουίλιαμ Τζόρνταν ως ο «Κόκκινος Φύρερ της Ελλάδας» για την αιματηρή και σαδιστικότατη απανθρωπιά του. Τον περιέγραψε ως εκ γενετής διεστραμμένο και σαδιστή, προ παντός όμως εγκληματία. Μέθυσος, παιδεραστής, κίναιδος, δολοφόνος ακόμη και μικρών παιδιών είναι μόνο μερικά από όσα τον κατηγόρησαν οι ίδιοι οι «σύντροφοι» του. Ο Βρετανός λοχαγός Ντένις Χάμσον που τον γνώριζε προσωπικά είχε μείνει έκπληκτος από τον σκληρότατο και απολύτως ψυχρό χαρακτήρα του και την αδιαφορία του προς την ανθρώπινη ζωή. Περιγράφει μάλιστα ότι ακόμη και μετά από οινοποσία μιας ολόκληρης μέρας μαζί του ο Βελουχιώτης δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό να τον γδάρει ζωντανό αν νόμιζε ότι αυτό θα τον συνέφερε.
Είχε ένα αγόρι-σύντροφο με ρόδινα μάγουλα, τον Τζαβέλα όπως περιγράφει ο ίδιος Άγγλος λοχαγός. Περιγράφει μάλιστα στο βιβλίο του: «εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν αξιοσημείωτο ότι είχε πάντοτε ως έμπιστο ακόλουθο έναν όμορφο νεαρό με ρόδινα μάγουλα». Είχε εκδιωχτεί μικρός από το σπίτι του καθώς το είχε ατιμάσει με τις αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής.
Πολλά τα θύματα που βασανίστηκαν μέχρι θανάτου από αυτό το κτήνος. Το πιο light βασανιστήριο που έκανε σε όσους τον δυσαρεστούσαν ήταν το μαστίγωμα. Η αγαπημένη του ασχολία ήταν να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και έπειτα να ρίχνει μέσα στις πληγές καυτό λάδι. Άλλες φορές τις παραγέμιζε με αλάτι. Συνήθιζε ακόμη να κόβει τα στήθη των γυναικών ή να ξεριζώνει τα αυτιά δημάρχων και προέδρων χωριών εάν δεν εκδήλωναν μεγάλο «εαμικό ενθουσιασμό».
Ο Ναπολέων Ζέρβας στα απομνημονεύματα του περιγράφει ότι ο Βελουχιώτης έσφαξε ο ίδιος ένα 12χρονο κοριτσάκι επειδή στο διεστραμμένο μυαλό του ήταν πράκτορας των Γερμανών. Συχνά υπηρέτησε στο ειδικό εκτελεστικό απόσπασμα βασανίζοντας και δολοφονώντας άντρες που είχαν καταδικαστεί από τα λαϊκά δικαστήρια. Οι ίδιοι οι άντρες του τον θεωρούσαν ένα εγωπαθές, κτηνώδες και απάνθρωπο άτομο χωρίς ίχνος ανθρωπισμού. Ήταν ικανός να βασανίσει και να σκοτώσει ανθρώπους ακόμη και για μικρά αδικήματα όπως πχ η κλοπή ενός προβάτου ή μιας κυψέλης.
Δειλό και αξιολύπητο ανθρωπάκι. Όταν τον συνέλαβαν οι Αρχές το 1938 για ανατρεπτική δράση αμέσως αποκήρυξε τον κομμουνισμό σαν ιδεολογία, καταδίκασε σαν αντεθνικό το ΚΚ(Ε) και υπέγραψε και δήλωση μετανοίας για το προηγούμενο αντεθνικό παρελθόν του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο δεύτερος στην ιεραρχία του ΚΚ(Ε) γράφει ότι: «ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και αμέσως λύγισε…». Από τότε του έμεινε η στάμπα του «δηλωσία» και ίσως για αυτό να προθυμοποιούνταν να εκδηλώνει τόσο βάναυση συμπεριφορά. Θέλοντας να ξεχάσει το «αμαρτωλό» παρελθόν του. Και ίσως και για να κρύψει την ομοφυλόφιλη σεξουαλική διαστροφή του.
Πολλοί οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν εξαιτίας του με πιο διάσημη την δολοφονία του 13χρονου αγοριού Γιώργου Μαραθέα όπου είχε απαιτήσει λύτρα για να τον απελευθερώσει. Παρότι όμως έλαβε τα λύτρα σκότωσε το άτυχο αγόρι με έναν απίστευτα βίαιο και σαδιστικό τρόπο. Άλλο θύμα του ήταν η Ζωή Κουμανιώτου που για να την αναγκάσει να μιλήσει της έσκιζε με ένα μαχαίρι τον μηρό της και της έλεγε: «Μου αρέσει η φωνή σου σοπράνα, για αυτό θα σε κεντάω κάθε μέρα για να σε ακούω».
Εθνοπροδότης χειρότερος και από τον Εφιάλτη και τον Ανδρόνικο Δούκα. Συνέχισε την υποτιθέμενη «εθνική αντίσταση» ακόμη και όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την χώρα. Είχε μάλιστα πει ότι «Ζω την δικτατορία του προλεταριάτου και θα την επιβάλω. Δεν κάνω απελευθερωτικό αγώνα, χωνέψτε το. Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα ή θα την σπείρω με αλάτι και θα την αφανίσω».
Και αν αναρωτιέστε ακόμη γιατί αυτό το κτήνος θεωρείται χειρότερος από τον Χίτλερ να σας υπενθυμίσω και μια άλλη διάσημη φράση του. «Εφτάμιση εκατομμύρια Έλληνες είναι. Από αυτούς θα μείνουν τρία εκατομμύρια και πολύ τους…». Με άλλα λόγια, ο αρχιεγκληματίας του ΚΚ(Ε) ήθελε να αφανίσει από προσώπου γης τεσσεράμιση εκατομμύρια Έλληνες…


9. Όλιβερ Κρόμγουελ
Ο άνθρωπος που πολέμησε την Μοναρχία και μέχρι σήμερα παραμένει μισητός από τους Άγγλους.
Στυγνός πολέμιος του καθολικισμού (τόσο οι γονείς του όσο και οι δάσκαλοι του ήταν φανατικοί αντικαθολικοί), διακρίθηκε στον Αγγλικό Εμφύλιο και μετά την εκτέλεση του βασιλιά Κάρολου του Α', ανέλαβε την εξουσία της Μεγάλης Βρετανίας για 5 χρόνια. Παντελώς συντηρητικός όντας “Πουριτανός”, κυνήγησε ανελέητα τους Καθολικούς, προσάρτησε την Σκωτία και την Ιρλανδία στην Βρετανική Κοινοπολιτεία, πουλούσε ως σκλάβους τους Ιρλανδούς και αγόρασε αποικίες στις ΗΠΑ. Επίσης απαγόρευσε το μακιγιάζ στις γυναίκες και τον εορτασμό των Χριστουγέννων!
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1649, η πόλη Drogheda της κομητείας Louth ήταν η σκηνή μιας από τις χειρότερες σφαγές που έλαβαν χώρα στο ιρλανδικό έδαφος, μαυρίζοντας για πάντα το όνομα του Oliver Cromwell στην Ιρλανδία. Έρευνες έχουν δείξει ότι τέτοιες ήταν οι βιαιότητες που επέδειξε ο Cromwell και οι δυνάμεις του κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Drogheda και της επακόλουθης πολιορκίας του Wexford ότι ακόμα και σύμφωνα με τα πρότυπα του 17ου αιώνα μπορούν να θεωρηθούν εγκλήματα πολέμου. Καθολικοί ιερείς και καλόγεροι σκοτώθηκαν από τα στρατεύματα του Κρόμγουελ ενώ μια ομάδα από αυτούς κάηκαν ζωντανοί μέσα στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου όπου είχαν κρυφτεί όταν ο Κρόμγουελ πυρπόλησε την εκκλησία. Περίπου 2.000 άνθρωποι πέθαναν κατά την σφαγή. Ο Κρόμγουελ απέδιδε την δολοφονική μανία του στην εκδικητικότητα του για τους προτεστάντες που είχαν δολοφονηθεί από τους καθολικούς το 1641. Η εκδίκηση ήταν η δικαιολογία για να επιδεικνύει απίστευτη βία εναντίον των καθολικών και ελάχιστο έλεος.
Ο στρατός που είχε δημιουργήσει ο Κρόμγουελ κατάφερε να προσαρτήσει ξανά την Ιρλανδία (1649-1653) αφήνοντας πίσω του 200.000 νεκρούς αμάχους από τον πόλεμο ενώ 50.000 Ιρλανδοί αρπάχτηκαν ως σκλάβοι. Εφόσον ο Κρόμγουελ θεωρούσε αιρετικούς τους Καθολικούς, εκείνος ο πόλεμος θεωρήθηκε από τον ίδιο ως μια σύγχρονη «Σταυροφορία».

Ο βασιλιάς Κάρολος ο Β', που ανέλαβε την εξουσία μετά τον θάνατό του και επανέφερε την Μοναρχία, διέταξε να ξεθάψουν το σώμα του “προδότη” ώστε να τον... ξανασκοτώσουν! Το κρέμασαν για 12 ώρες, ύστερα το πετσόκοψαν και έκοψαν το κεφάλι του, το οποίο τοποθετήθηκε σε ένα μεγάλο καρφί καθ όλη την διάρκεια της βασιλείας του Κάρολου του ΄Β. Λέγεται πως μέχρι σήμερα, 3,5 ολόκληρους αιώνες μετά, μόνο δύο άνθρωποι γνωρίζουν που βρίσκεται κρυμμένο το κεφάλι του Κρόμγουελ και βέβαια το κρατάνε επτασφράγιστο μυστικό υπό τον φόβο ότι κάποιος μπορεί να το καταστρέψει.


8. Ιβάν ο Τρομερός
Ο απόγονος των Παλαιολόγων που σκότωσε τον γιό του και ξυλοκοπούσε μέχρι θανάτου ιερείς και μοναχούς.
Ο Ιβάν ο ΄Δ (ο Τρομερός όπως έμεινε στην ιστορία) καταγόταν από την περίφημη βυζαντινή οικογένεια των Παλαιολόγων και έγινε ο πρώτος τσάρος της Ρωσίας. Ήταν ένας από τους αγριότερους και πιο βάναυσους βασιλιάδες της Ρωσίας. Η συμπεριφορά του ήταν απρόβλεπτη. Καταλαμβανόταν από δολοφονική μανία και μετά από λίγο ζητούσε συγχώρεση απ’ τον Θεό, κλαίγοντας με λυγμούς.... Εκτελούσε φίλους και εχθρούς χωρίς κανέναν δισταγμό. Ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να τον ηρεμήσει ήταν η πρώτη του γυναίκα, η Αναστασία Ρομάνονβα. Όταν τελικά εκείνη πέθανε ο Ιβάν άρχισε να πιστεύει ότι την είχαν δηλητηριάσει οι ευγενείς και από τότε ξεκίνησε την σχιζοφρενική διακυβέρνηση της χώρας. Ήταν ένας παράφρονας ηγέτης που όμως είχε καταφέρει να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας και να ελέγξει τους ευγενείς χάρις στην τρομακτική στρατηγική του ευφυΐα.
Το πιο αιματηρό γεγονός σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του ήταν η σφαγή στο Νόβγκοροντ το οποίο εκείνη την εποχή είχε ρημαχτεί από την πανούκλα και τον πόλεμο... Ο Ιβάν φοβήθηκε ότι οι ευγενείς του Νόβγκοροντ θα εξεγείρονταν εναντίον του και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη εξαπέλυσε τους εκτελεστές του, τους «Οπρίτσνικους» ντυμένους στα μαύρα πάνω σε μαύρα άλογα να σπείρουν στην πόλη το χάος και τον όλεθρο. Όσο αυτοί πορεύονταν στην πόλη επιτέθηκαν και σε όλα τα μοναστήρια και τις εκκλησίες που ήταν στον δρόμο τους. Όταν μπήκαν στο Νόβγκοροντ, συνέλαβαν όλους τους ιερείς και τους μοναχούς και τους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Ο αριθμός τους έφτανε τους 500.... Ο Αρχιεπίσκοπος του Νόβγκοροντ αναγκάστηκε να ευλογήσει και να δειπνήσει με τον υπερβολικά ευσεβή Ιβάν, ενώ οι Οπρίτσνικοι λεηλατούσαν το σπίτι του και την πόλη. Εκτελέστηκαν όλοι οι κάτοικοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Έριξαν τα γυναικόπαιδα στον ποταμό Βόλχοβ, όπου παγιδεύτηκαν κάτω απ’ τον πάγο. Οι Οπρίτσνικοι έκαναν περιπολίες γύρω απ’ το ποτάμι και σκότωναν όποιον κατάφερνε να βγει στην επιφάνεια. Πριν εκτελέσουν τους άντρες, τους βασάνιζαν για να αποσπάσουν πληροφορίες για την υποτιθέμενη προδοσία. Η λεηλασία κράτησε πέντε εβδομάδες. Κάθε μέρα, ο Ιβάν μαζί με το γιο και διάδοχό του, παρακολουθούσαν με λαχτάρα τις σφαγές.... Συνολικά θεωρείται ότι δολοφονήθηκαν περίπου 3.000 άνθρωποι.
Ο Ιβάν ο Τρομερός αγαπούσε πολύ τον γιό του, τον Ιβάν Ιβάνοβιτς, καθώς ήταν καρπός του έρωτα με την πρώτη του γυναίκα. Το 1581 η Τρίτη του γυναίκα ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Μια μέρα ο Ιβάν ο Τρομερός την είδε να φοράει ένα φόρεμα πιο αποκαλυπτικό από ότι συνήθως. Την ξυλοκόπησε άγρια με αποτέλεσμα εκείνη να αποβάλλει. Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς το έμαθε και ξεκίνησε ένας τρομερός καβγάς. Αρχικά κατηγόρησε τον πατέρα του για τον θάνατο του αγέννητου παιδιού του, αλλά μετά ο Ιβάν κατηγόρησε τον γιο του ότι σκόπευε να τον προδώσει.... Τυφλωμένος από τον θυμό του ο Ιβάν ο Τρομερός χτύπησε τον γιό του στο κεφάλι με το σκήπτρο του τόσο δυνατά που εκείνος αιμόφυρτος στο έδαφος.
Ο Ιβάν ο Τρομερός ήταν ήρωας για τους χωρικούς της Ρωσίας, γιατί τους απάλλαξε από την κακομεταχείριση των ευγενών βογιάρων. Βέβαια, ο ίδιος φέρθηκε αγριότερα απ’ τους βογιάρους, βιάζοντας και σκοτώνοντας αμέτρητους υπηκόους του....


7. Σίρο Ίσι
Ο «Μένγκελε» της Ιαπωνίας
Ο Σίρο Ίσι ήταν μικροβιολόγος και αξιωματικός του ιαπωνικού στρατού. Έργο της ζωής του ήταν η Μονάδα Πρόληψης Επιδημιών και Παροχής Νερού» η οποία έμεινε στην ιστορία ως «Βάση 731». Ο σκοπός ύπαρξης αυτής της μονάδας δεν ήταν αθώος όπως άφηνε να εννοηθεί η παραπλανητική ονομασία της. Ο Ίσι είχε σκοπό μέσω των πειραμάτων να εφοδιάσει τον ιαπωνικό στρατό με τα πιο εξελιγμένα βιοχημικά όπλα, κόντρα στην Σύμβαση της Γενεύης που είχε απαγορέψει διεθνώς κάτι τέτοιο. Στην βάση 731 είχε μαζευτεί όλη η ελίτ των επιστημόνων της Ιαπωνίας υπό τις εντολές του Ίσι. Καθημερινά κατέφταναν φορτηγά που μετέφεραν “κούτσουρα”, όπως τα αποκαλούσαν οι εργαζόμενοι της μονάδας. Τα “κούτσουρα” μεταφέρονταν σε ψάθινα στρώματα και καλύπτονταν με κουβέρτες. Αν τα παρατηρούσε κανείς από πιο κοντά, θα έβλεπε ότι οι κουβέρτες ήταν λερωμένες με αίμα και απ’ τα φορεία, πολλές φορές εξείχαν ανθρώπινα μέλη. Τα “κούτσουρα” ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιούνταν από τους ερευνητές της μονάδας ως πειραματόζωα.... Η μονάδα 731 χώραγε μέχρι και 500 άτομα και καθημερινά συλλαμβάνονταν δεκάδες Κινέζοι άντρες, γυναίκες και παιδιά τα οποία χρησιμοποιούνταν εκεί χωρίς δισταγμό σαν πειραματόζωα.
Τα πειράματα που εφάρμοζαν επάνω σε ζωντανούς ανθρώπους ήταν κάτι παραπάνω από φρικιαστικά. Αυτά περιλάμβαναν ζωοτομία ανθρώπων ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί (συμπεριλαμβανομένων και των εγκύων γυναικών που είχαν μείνει έγκυες από τους ίδιους τους γιατρούς), ακρωτηριασμός των άκρων κρατουμένων και επανατοποθέτηση τους σε διαφορετικά σημεία, κατάψυξη και απόψυξη μερών του σώματος τους ή εσκεμμένη μόλυνση των πληγών τους για να μελετηθεί το φαινόμενο της γάγγραινας, ακρωτηριασμός για να μελετηθεί πόσο γρήγορα θα πέθαιναν από αιμορραγία. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν ως ζωντανά πειράματα σε περιπτώσεις δοκιμών για χειροβομβίδες και φλογοβόλα. Άλλοι εμβολιάζονταν με κάποια νόσο για να μελετηθούν τα αποτελέσματα της. Μελετήθηκαν επίσης και τα αφροδίσια νοσήματα –όσα δεν είχαν θεραπεία- επάνω σε άντρες και γυναίκες που μολύνθηκαν εσκεμμένα με σύφιλη και βλεννόρροια μέσω βιασμού. Είχαν φτάσει ακόμη και στο σημείο να μοιράζουν γλυκά με άνθρακα σε ανυποψίαστα παιδιά.
Όταν τελικά η Ιαπωνία παραδόθηκε στους Αμερικάνους ο αυτοκράτορας Χιροχίτο έδωσε εντολή να καταστραφούν όλα τα αρχεία που θα μπορούσε να φέρει την χώρα σε δυσμενή θέση. Μεταξύ αυτών ήταν και 400 Κινέζοι αιχμάλωτοι οι οποίοι αμέσως εκτελέστηκαν. Ο Ίσι μετά το τέλος του ΄Β ΠΠ πήρε απαλλαγή από τους Αμερικάνους και δεν τιμωρήθηκε ποτέ για τα εγκλήματα του. Πέθανε στα 67 του από καρκίνο του φάρυγγα.


6. Αμίν Νταντά
Ο Αφρικανός «Χίτλερ».
Ο Αμίν Νταντά υπήρξε πρώην πρωταθλητής του μποξ και μετέπειτα υψηλόβαθμος αξιωματικός ο οποίος κατέλαβε με την βία την εξουσία στην Ουγκάντα το 1971 εξορίζοντας τον τότε πρόεδρο Απόλο Μίλτον Ομπότε. Στην διάρκεια της οκταετούς εξουσίας του είχαν μπει στο στόχαστρο όλοι οι πολίτες της χώρας του. Περισσότεροι από 300.000 εκτελέστηκαν και 70.000 απελάθηκαν κυρίως με ρατσιστικά κριτήρια.
Του άρεσε να μαστιγώνει τους αντιπάλους με μαστίγιο από δέρμα ιπποπόταμου, όπως επίσης να ακούει τις ικεσίες των μελλοθάνατων για να αποφύγουν την εκτέλεση (στο τέλος βέβαια κατέληγαν στην αγχόνη). Του άρεσε να ταπεινώνει και να υποτάσσει ανθρώπους, ιδιαίτερα τους λευκούς. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έζησαν φριχτά βασανιστήρια στην Ουγκάντα και πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν.
Από την πρώτη στιγμή που έγινε ο κυρίαρχος ηγέτης στην Ουγκάντα έκανε μαζικές εκκαθαρίσεις αλά Στάλιν στον στρατό, στα σώματα ασφαλείας και στον δημόσιο τομέα προκειμένου να εκμηδενίσει οποιαδήποτε απόπειρα ανατροπής του ενώ όσοι υπήκοοι στήριζαν τον εξόριστο πρόεδρο εξαφανίστηκαν. Τη θέση τους πήραν άτομα του περιβάλλοντος Νταντά, τα οποία αν και αγράμματα στην πλειοψηφία τους, ανέβηκαν σε υπουργικές και άλλες υψηλές καρέκλες. Εξάλλου, δεν είχε σημασία, καθώς τις αποφάσεις τις έπαιρνε μόνο ο δικτάτορας και το Πολεμικό Συμβούλιο που είχε δημιουργήσει και φυσικά ήταν πρόεδρος.... Από τις πρώτες πληθυσμιακές ομάδες που εκκαθάρισε, ήταν οι φυλές Λάνγκο και Ατσόλι. Η αρχή έγινε με όσους υπηρετούσαν στην κυβέρνηση και στο στράτευμα και αργότερα επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα. Μετανάστες, θρησκευτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, δικαστές, δικηγόροι, φοιτητές, διανοούμενοι, αλλοδαποί και άλλοι, έχασαν τη ζωή τους, εξαιτίας του μακελάρη. Οι κατηγορίες εναντίον τους ήταν από ψευδείς ως ανύπαρκτες και τα πτώματα γέμιζαν καθημερινά το ποτάμι του Νείλου, όπου τα πετούσαν.... Η καθημερινότητα στην Ουγκάντα περιλάμβαναν σκηνές ανείπωτης φρίκης. Βιασμούς, βασανιστήρια, εκτελέσεις, εξαφανίσεις, ακρωτηριασμούς, διωγμούς. Παρά τις εξαγγελίες της διεθνής κοινότητας, ο Αμίν Νταντά, ο παρανοϊκός δικτάτορας δεν φαινόταν να φοβάται τίποτα και κανέναν και συνέχισε τις εκκαθαρίσεις.
Εκτός των άλλων υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι ο Αμίν Νταντά ήταν ανθρωποφάγος και ότι του άρεσε να τρώει το συκώτι των θυμάτων του ενώ λέγεται ότι στο ψυγείο του κρατούσε τα κεφάλια μερικών από των εχθρών του στα οποία μάλιστα πολλές φορές απεύθυνε τον λόγο σαν να κουβέντιαζαν.
Δεν πλήρωσε ποτέ για τα εγκλήματα του και πέθανε σε ηλικία 78 ετών στον ύπνο του. Έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους πιο βάναυσους δικτάτορες όλων των εποχών και άφησε στην χώρα του μόνο ερείπια. Το χάος που άφησε πίσω του, έγινε παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγή και η χώρα από τότε ακόμη παλεύει για να τα καταφέρει....

5. Λεοπόλδος ο ΄Β
Ο σφαγέας του Κονγκό
Ίσως το μεγαλύτερο σε έκταση και θηριωδία έγκλημα που γνώρισε ποτέ η αφρικανική ήπειρος από τον Ευρωπαίο λευκό συνέβη στο βέλγικο Κονγκό που ήταν προσωπικό φέουδο του βασιλιά Λεοπόλδου του ΄Β κατά τον 19ο με 20ο αιώνα. Μέσα σε λίγο περισσότερο από δύο δεκαετίες (μεταξύ 185-1908) 8 με 10 εκατομμύρια Αφρικανοί που ήταν υποχρεωμένοι να συλλέγουν καουτσούκ για λογαριασμό του βέλγου βασιλιά πέθαναν από τις επιδημίες, την πείνα, τις κακουχίες αλλά και την αποικιακή βία σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που θα έμενε ατιμώρητο. Την εποχή που οι Ευρωπαίοι ήταν λοιπόν απασχολημένοι με τη διαίρεση της αφρικανικής ηπείρου, εκεί στη διαβόητη Διάσκεψη του Βερολίνου (1885), ο Λεοπόλδος φρόντισε να πάρει στην κατοχή του τις περισσότερες αχαρτογράφητες περιοχές του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ), εκμεταλλευόμενος τις έριδες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής.
Μέσα σε μια μέρα κυριολεκτικά, ο Λεοπόλδος έλαβε ως ιδιωτική περιουσία μια έκταση 76 φορές όσο το Βέλγιο, δημιουργώντας το δικό του αφρικανικό φέουδο που ονόμασε «Ελεύθερο Κράτος του Αφρικανικού Κονγκό». Και σε μια εποχή που το νεοεμφανιζόμενο λάστιχο μετατρεπόταν σε σταθερά της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, ο Λεοπόλδος χτύπησε πραγματικά φλέβα χρυσού, αφαιμάσσοντας το καουτσούκ του Κονγκό και ξεδοντιάζοντας τους ελέφαντες, σκοτώνοντας στην πορεία όποιον αρνούνταν να πεθάνει από τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας. Οι μαζικές δολοφονίες και οι ακρωτηριασμοί θα γίνονταν καθημερινότητα στο Κονγκό την ώρα που ο Λεοπόλδος πλούτιζε όσο ελάχιστοι από το αίμα των Αφρικανών σκλάβων. Ο βασιλιάς διέταζε προσωπικά τον ακρωτηριασμό χεριών, ποδιών, ακόμα και γεννητικών οργάνων, απολαμβάνοντας από μακριά τους ήχους του μαστιγίου. Οι βέλγοι επιστάτες μαστίγωναν τους αφρικανούς σκλάβους μέχρι λιποθυμίας και συχνότατα μέχρι θανάτου, καίγοντας πτώματα και βιάζοντας τις γυναίκες τους, τις οποίες και κρατούσαν αιχμάλωτες για να αυξάνουν την αποδοτικότητα των δούλων.
Όσο προωθούσε τα εργασιακά δικαιώματα στο εσωτερικό της χώρας του, τόσο βάναυσα τα καταπατούσε στους αφρικανούς ιθαγενείς, μαστιγώνοντάς τους για να αποδίδουν καλύτερα και ακρωτηριάζοντάς τους όταν δεν κρίνονταν παραγωγικοί στη δουλική εργασία τους. Τα ακρωτηριασμένα μέλη χρησιμοποιούνταν μάλιστα ως μετρικό σύστημα, τόσο άφθονα που ήταν, την ίδια ώρα που οι σκλάβοι του Λεοπόλδου πέθαιναν μαζικά από την πείνα και τις επιδημίες. Μέσα σε 20 χρόνια, ο βέλγος αποικιοκράτης είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό του Κονγκό και είχε αφαιμάξει στη ληστρική του επιδρομή τον πλούτο της χώρας.
Δεν είναι σίγουρο πόσα εκατομμύρια μαύροι σκοτώθηκαν εξαιτίας του βέλγικου καθεστώτος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο πληθυσμός του Κονγκό εκείνη την εποχή ήταν περίπου 20.000.000 άνθρωποι. Το 1911 η επίσημη απογραφή στην αποικία του βέλγου μονάρχη έλεγε ότι στη χώρα είχαν απομείνει μόλις 8,5 εκατ. ψυχές. Αν συμπεριλάβουμε και τις εκατοντάδες χιλιάδες των ακρωτηριασμένων, τότε η τραγωδία του Κονγκό δεν έχει όμοιό της στη ζοφερή ιστορία της αποικιοκρατίας, με τους ιστορικούς να κάνουν λόγο για περισσότερους από 10 εκατ. δολοφονημένους Αφρικανούς και 50% μείωση του γενικού πληθυσμού στα μόλις 23 χρόνια της διακυβέρνησης του Λεοπόλδου!
Πέραν της απίστευτης βαναυσότητας του ο Λεοπόλδος ήταν και παιδόφιλος μιας και το 1899 ο 65χρονος τότε βασιλιάς συνδέθηκε ερωτικά με μια 16χρονη ονομαστί πόρνη της Γαλλίας την οποία και παντρεύτηκε λίγες μέρες πριν τον θάνατο του. Αυτό ήταν και το «κερασάκι στην τούρτα» για να τον σιχαθεί εντελώς ο ίδιος του ο λαός (τον είχε ήδη μισήσει για τα εγκλήματα που διέπραξε στο αφρικανικό κρατίδιο). Παρότι κυβέρνησε το Βέλγιο για 44 ολόκληρα χρόνια, η κηδεία του μετατράπηκε σε λαϊκό δικαστήριο και ο κόσμος τον γιούχαρε με την καρδιά του.


4. Πολ Ποτ
Ο ηγέτης που εξολόθρευσε τον λαό του και απαγόρευσε ακόμη και το γέλιο.
Ο Πολ Ποτ ήταν ο ηγέτης των Κόκκινων Χμερ και ο πρωθυπουργός της Καμπότζης το 1976-1979 ενώ είχε ήδη ηγετική θέση από το 1975. Στις 17 Απριλίου 1975 οι Χμερ κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Καμπότζης βάζοντας τέλος σε έναν πενταετή, αιματηρό εμφύλιο. Συμβολικά η αρχή αυτής της νέας εποχής που άρχισαν οι κομμουνιστές ονομάστηκε «Έτος Μηδέν». Οι πολίτες πίστεψαν ότι τα βάσανα τους είχαν πλέον τελειώσει. Ωστόσο, ο πραγματικός εφιάλτης είχε μόλις αρχίσει.
Ο ηγέτης των Χμέρ Πολ Ποτ (το πραγματικό του όνομα ήταν Σαλόθ Σαρ) πίστευε ότι για να επιτευχθεί πραγματική κοινωνική επανάσταση στην Καμπότζη, επέβαλε μια ακραία εκδοχή του αγροτικού κομμουνισμού κατά τον οποίον ήταν απαραίτητο ολόκληρη η χώρα να επιστρέψει σε μια αγροτική οικονομία, στην οποία δεν θα είχαν θέση η βιομηχανία, οι χρηματικές συναλλαγές, οι πόλεις και η μόρφωση.... Έτσι όλοι οι άντρες, γυναίκες και παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας και σωματικής κατάστασης μεταφέρθηκαν στην ύπαιθρο για να εργαστούν στα χωράφια. Αυτοί που δεν κατάφερναν να πιάσουν τις προβλεπόμενες «νόρμες» δεν δικαιούνταν συσσιτίου, η απλά…εκτελούνταν. Το σύνθημα των Ερυθρών Χμέρ ήταν «Αν σε κρατήσουμε δεν κερδίζουμε τίποτα, αν σε σκοτώσουμε δεν χάνουμε τίποτα»....
Λόγω της καταναγκαστικής εργασίας, του υποσιτισμού, της κακής ιατρικής περίθαλψης και των εκτελέσεων οι ιστορικοί εκτιμούν ότι σκοτώθηκαν περίπου 2.000.000 Καπουτζιανοί (περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού). Τα «χωράφια θανάτου», όπως σύντομα ονομάστηκαν τα χωράφια όπου κατέληγαν οι Καπουτζιανοί, γέμισαν με υποσιτισμένους ανθρώπους που αγωνίζονταν για ένα πιάτο φαΐ την ημέρα.
Εν τω μεταξύ πίσω στις πόλεις «φαντάσματα» οι Χμέρ κατέλυαν το κράτος. Οι ξένες πρεσβείες σφραγίστηκαν, οι τράπεζες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν. Όλοι οι θρησκευτικοί ναοί (βουδιστικά τεμένη, τζαμιά, εκκλησίες) λεηλατήθηκαν.... Όπως κάθε κομμουνιστικό καθεστώς έτσι και οι Χμερ διαχώρισαν τους διανοούμενους και άλλους «αστούς εχθρούς» και τους δολοφόνησε και κατόπιν τους έθαψε σε μαζικούς τάφους. Μάλιστα για να κάνουν οικονομία στα πυρομαχικά, τους «εχθρούς» του καθεστώτος συχνά τους δολοφονούσαν με σφυριά, τσεκούρια και μπαστούνια από μπαμπού.
Το καθεστώς απαγόρεψε τις σεξουαλικές σχέσεις, τα κοσμήματα (ως σύμβολο πλούτου), μέχρι και τα γυαλιά καθώς θεωρήθηκαν σημάδι «αστικής διανόησης». Ακόμη κανένας πολίτης δεν δικαιούνταν να φέρει φωτογραφίες των δικών του ανθρώπων. Το καθεστώς απαγόρευσε στους πολίτες να διαβάζουν βιβλία, να θρηνούν το θάνατο των συγγενών τους και η πιο εξωφρενική εντολή ήταν ότι απαγορεύθηκε το γέλιο. Φυσικά δεν επιτρέπονταν οι θρησκείες, οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις. Οι ένοχοι για τα παραπάνω μεταφέρονταν στη φυλακή-κολαστήριο Τουόλ Σλένγκ ή αλλιώς Ες-21. Από το 1974 ως το 1978, από τους 14.000 κρατούμενους, επιβίωσαν οι 12!... Ο Βαν Νατ, ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, θυμάται: «Πεινούσαμε τόσο πολύ ώστε τρώγαμε τα έντομα που έπεφταν από το ταβάνι… Τρώγαμε το φαγητό μας δίπλα σε πτώματα και δεν μας ένοιαζε επειδή ήμασταν σαν ζώα. Οι συνθήκες ήταν τόσο απάνθρωπες και το φαγητό τόσο λίγο ώστε έφτασα να σκεφτώ ότι η ανθρώπινη σάρκα θα ήταν μια καλή τροφή»....
Το 1976 η κυβέρνηση των Χμέρ ανακοίνωσε ότι ήταν πλέον ο πραγματικός γονέας όλων των παιδιών της χώρας! Επομένως τα παιδιά άνω των 12 ετών, έπρεπε να αποχωριστούν τις οικογένειές τους και να σταλούν σε στρατόπεδα «μετεκπαίδευσης». Από εκεί οι Χμερ θα αντλούσαν τα νέα αφοσιωμένα μέλη του κόμματος. Τα παιδιά μεταξύ έξι και δώδεκα ανέλαβαν τη συγκρότηση ομάδων οι οποίες περιπολούσαν στην ύπαιθρο, εντόπιζαν και κατήγγειλλαν όποιους παρέβαιναν τις εντολές της κυβέρνησης. Αυτά που ήταν κάτω των έξι εστάλησαν σε «γιαγιάδες», φανατικά μέλη των Χμέρ. Οι τελευταίες θα αναλάμβαναν να εμφυτεύσουν στη νέα γενιά των Καμποτζιανών την προσήλωση και την πίστη στο κόμμα. Παρά το γεγονός ότι ολόκληρος πλέον ο πληθυσμός της χώρας εργαζόταν στα χωράφια, παρουσιάστηκε έλλειψη τροφίμων η οποία οδήγησε σε λιμό.... Φυσικά το αίτιο του λιμού ήταν αυτό που φοβούνται να παραδεχτούν τα κομμούνια: η έλλειψη κινήτρου! Ο μόνος στόχος των ανθρώπων ήταν η επιβίωση. Παρεμπιπτόντως, η κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος αριθμούσε 22 μέλη. Μόλις τρία χρόνια μετά απέμειναν τέσσερις μιας και τους άλλους τους είχε εκτελέσει ο Πολ Ποτ.
Τα έβαλε ακόμη και με τους Βιετναμέζους και προσπάθησε να τους εξοντώσει με διάφορους τρόπους. Μάλιστα έδωσε ακόμη και εντολή πως όποιος Καπουτζιανός είναι παντρεμένος με Βιετναμέζα θα πρέπει να την σκοτώσει.
Το μόνο ευτυχές από όλη αυτή την ιστορία είναι πως το καθεστώς του Πολ Ποτ κατέρρευσε πολύ γρήγορα, αφήνοντας όμως εκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πόσο διεστραμμένη, ανήθικη, φρικαλέα και απάνθρωπη ιδεολογία είναι ο κομμουνισμός στην πράξη

3. Τζένγκις Χαν (Τεμουτζίν)
Ο ανελέητος σφαγέας των εθνών.
Ένας από τους μεγαλύτερους (και δυστυχώς από τους πιο αιμοδιψείς) κατακτητές που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο Μογγόλος στρατηλάτης κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα και να επηρεάσει τον κόσμο όσο λίγοι (άλλωστε το ίδιο το ψευδώνυμο του –Τζένγκις Χαν- σημαίνει «καθολικός κυβερνήτης»).
Ο Τζένγκις Χαν για να καταφέρει να μείνει στην εξουσία μέχρι το τέλος του επιδίδονταν σε βάρβαρες πρακτικές όπως το να βράζει ζωντανούς τους αντίπαλους αρχηγούς. Μισούσε θανάσιμα τους Τατάρους (οι οποίοι είχαν δηλητηριάσει τον πατέρα του όταν ήταν ακόμη σε ηλικία 9 ετών). Όταν κατάφερε να ενώσει όλες τις μογγολικές φυλές υπό την ηγεμονία του, επιτέθηκε στους Τατάρους και διέταξε την σφαγή κάθε άρρενα Τατάρου ψηλότερου του ενός μέτρου!
Το 1207 (και αφού είχε ήδη δημιουργήσει έναν πανίσχυρο στρατό 80.000 ανδρών) επιτέθηκε κατά της δυναστείας των Γιν στα νότια αλλά και εναντίον του βασιλιά των Ζία στα ανατολικά. Το 1209 το βασίλειο των Ζία κατακτήθηκε από τον Μογγόλο ηγέτη ενώ το 1213 οι Μόγγολοι κατόρθωσαν να περάσουν το σινικό τείχος και να ξεχυθούν στην κινέζικη επαρχία. Επιδεικνύοντας πρωτοφανή αγριότητα οι Μόγγολοι σάρωσαν την κινέζικη επαρχία φτάνοντας το 1215 στο Πεκίνο. Όταν η πρωτεύουσα των Γιν έπεσε στα χέρια του Τζένγκις Χαν ακολούθησε μια ανελέητη σφαγή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της χώρας από τους νομάδες. Οι στρατιές του Τζένγκις Χαν επιτέθηκαν και στα δυτικά, κατά του βασιλείου του μουσουλμανικού κόσμου, με τις μαζικές σφαγές του πληθυσμού να παραμένουν σήμα κατατεθέν τους.
Οι ορδές του Τζένγκις Χαν σάρωσαν την Κεντρική Ασία αφήνοντας πίσω τους σαν «πανούκλα» ατελείωτους σωρούς από πτώματα, κατεστραμμένες πόλεις, εικόνες φρίκης και καταστροφής. Μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές που κατάφερε να προκαλέσει ο μογγολικός στρατός ήταν η ερήμωση της Σαμαρκάνδης, μιας από τις πολυπληθέστερες πόλεις στον κόσμο εκείνης της εποχής. Όσους αιχμαλώτους έπιαναν οι Μογγόλοι τους χρησιμοποιούσαν στην συνέχεια σαν ανθρώπινες ασπίδες σε κατοπινές μάχες. Σε όσες πόλεις κατακτούσε άφηνε από έξω πυραμίδες από ανθρώπινα κρανία και οστά ως υπενθύμιση του μέλλοντος που περίμενε τους πληθυσμούς τους.
Το 1220 η αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν επεκτάθηκε ακόμη περισσότερο με τον ίδιο να ηγείται την εισβολή στην Ινδία και το Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που ο δεύτερος στρατός του κινούνταν κατά μήκος του Καυκάσου. Οι συγχρονισμένες αυτές εκστρατείες διάρκεσαν 5 χρόνια, έφεραν πίσω αμύθητα πλούτη-λεία από τους ηττημένους και σφαγιασμένους στρατούς και κατοίκους που βρήκαν στο πέρασμά τους οι Μογγόλοι, αποδεκατίζοντας κυριολεκτικά τους ασιατικούς πληθυσμούς. Η έκταση της Μογγολικής Αυτοκρατορίας ήταν πλέον τεράστια...
Την ώρα που ο στρατηλάτης και οι στρατηγοί του κατανικούσαν τους μουσουλμάνους στον νότο και τους χριστιανούς στον βορρά, το βασίλειο των Ζία, συμμαχώντας με την ακόμα ανθηρή δυναστεία των Γιν, αψήφησε τη δύναμη του Τζένγκις Χαν και εξεγέρθηκε εναντίον του. Το καταστροφικό μένος του Μεγάλου Χάνου θα έπεφτε πάνω τους με πρωτοφανή σφοδρότητα, ακόμα και για τα δικά του πρότυπα. Το 1226 εισβάλει εναντίον τους προχωρώντας σε γενοκτονία του πληθυσμού. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 600.000-2,5 εκατομμύρια νεκρούς που σφαγιάστηκαν από τις ορδές του Τζένγκις Χαν, ενώ ούτε τα ζώα δεν γλίτωσαν από την εκδικητική του λαίλαπα.
Ενώ είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον στρατό του Τζένγκις Χαν, πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι σφάχτηκαν περίπου 40 εκατομμύρια. Οι απογραφές του Μεσαίωνα δείχνουν ότι ο πληθυσμός της Κίνας κατέρρευσε κατά δεκάδες εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της ζωής του Χαν και οι μελετητές εκτιμούν ότι μπορεί να σκότωσε τα τρία τέταρτα του πληθυσμού του σημερινού Ιράν κατά τη διάρκεια του πολέμου του με την αυτοκρατορία Khwarezmid. Εν ολίγοις, οι επιθέσεις των Μογγόλων μπορεί να έχουν μειώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό κατά περίπου 11%.



2. Μάο Τσε Τουνγκ
Ο «άνθρωπος» που έφερε την δήθεν Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα.
Η Πολιτιστική Επανάσταση ίσως είναι η πιο δραματική σελίδα στην ιστορία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τόσο δραματική ώστε η ιστορία της συχνά απλοποιείται για να μετριάζεται το μέγεθος της καταστροφής που αυτή επέφερε στον λαό της Κίνας. Ο Μάο θεωρούσε ότι η τάξη ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται μόνο από τα μέσα παραγωγής αλλά και από την ιδεολογία και τις πολιτικές σκέψεις του. Συνεπώς, έπρεπε να πραγματοποιηθεί μια επανάσταση του πολιτισμού, για να καθαρίσει την ιδεολογία των μαζών. Αυτή θα ήταν η τελευταία επανάσταση, που θα έσωνε τις ψυχές των ανθρώπων. Παράλληλα οι σινοσοβιετικές σχέσεις διαρκώς επιδεινώνονταν (ο Μάο θεωρούσε τον Χρουστσόφ σαν ρεβιζιονιστή) και μέσα στο ίδιο του το κόμμα ο Μάο πίστευε ότι απειλείται από τους ίδιους του παλιούς του συντρόφους τους οποίους πλέον έβλεπε σαν κύριους αστικούς ταξικούς εχθρούς. Πλέον ήταν αποφασισμένος να οργανώσει την περίφημη πολιτιστική επανάσταση του.
Η στρατηγική του Μάο ήταν να χρησιμοποιήσει τους ριζοσπάστες ηγέτες και τις μάζες για να επιτεθούν στους ρεβιζιονιστές. Δεν δίστασε –εκμεταλλευόμενος την αρχηγική του θέση στο Κόμμα- να αποκαλέσει «προδότες» ακόμη και τους συντρόφους του όπως τον Λιου Σάο Σι ο οποίος πέθανε με βασανιστήρια το 1969. Ο Μάο φρόντισε να δημιουργήσει φοιτητικές οργανώσεις κατά των αστών καθηγητών. Έτσι εμφανίστηκαν οι Ερυθροφρουροί (φρουροί που υπερασπίζονταν την ερυθρή εξουσία). Τα μέλη αυτών των φοιτητικών οργανώσεων κακοποίησαν με βία και ταπεινωτικό τρόπο τους «αστούς», καθηγητές, διανοούμενους, καλλιτέχνες κ.τ.λ. Οι ερυθροφρουροί εισέβαλλαν στα σπίτια των υπόπτων «ταξικών εχθρών» και άρπαζαν τα «αποδεικτικά στοιχεία». Στις παράνομες δημόσιες δίκες, οι «ταξικοί εχθροί» αναγκάστηκαν να φορέσουν τα χάρτινα καπέλα και τις πινακίδες με τα «εγκλήματά» τους γραμμένα πάνω. Μερικοί βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Μερικοί αυτοκτόνησαν. Επιπλέον, οι ερυθροφρουροί κατέστρεψαν υπό τις ευλογίες του Μάο όλα τα παλιά και συνεπώς αντεπαναστατικά αντικείμενα: αμέτρητα αρχαία μνημεία, έργα τέχνης, αντίκες, παραδοσιακά μαγαζιά, βιβλία... Στα δέκα χρόνια που κράτησε η Επανάσταση κάθε οικονομική δραστηριότητα είχε σταματήσει, το εκπαιδευτικό σύστημα έμεινε στάσιμο και πολλοί διανοούμενοι στάλθηκαν στις φυλακές. Εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα τους και εκατομμύρια άλλοι εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών –πολίτες και Ερυθροφρουρούς- εκτιμάται να είναι γύρω στις 500.000 για το πραγματικό διάστημα του χάους 1966-1969. Υπάρχουν όμως και άλλες εκτιμήσεις που λένε ότι υπήρξαν 3 εκατομμύρια θάνατοι και άλλοι 36 εκατομμύρια άνθρωποι –μεταξύ των οποίων και απλοί μαθητές και φοιτητές που άνηκαν στους Ερυθροφρουρούς- να διώκονται.

1. Ιωσήφ Στάλιν
Σίγουρα ο πιο πολωτικός και αμφιλεγόμενος ηγέτης όλων των εποχών.
Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν ήταν Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ από το 1922 μέχρι τον θάνατο του. Ήταν ο κακοποιημένος γιος ενός φτωχού, μεθύστακα Γεωργιανού τσαγκάρη. Ήταν μάλλον ένα κομπλεξικό ανθρωπάκι μιας και από ύψος δεν ξεπερνούσε το 1,62, είχε αναπηρία στο αριστερό του χέρι, δυσμορφία στο πόδι και πρόσωπο σημαδεμένο από ευλογιά. Η στάση των Ρώσων και των ρωσικών αρχών απέναντι στον Στάλιν παραμένει μέχρι σήμερα αμφίσημη: επισήμως καταγγέλλεται το καθεστώς του τρόμου που επέβαλε από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τον θάνατό του το 1953 όπου εκατομμύρια άνθρωποι εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν, όμως πολλοί τον τιμούν για το ρόλο του στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και για την εξέλιξη της Ρωσίας από μια χώρα με ξύλινο αλέτρι σε πυρηνική υπερδύναμη (λόγια του Τσόρτσιλ).
Τα 30 χρόνια του Στάλιν ως απόλυτος άρχων της Σοβιετικής Ένωσης χαρακτηρίζονται από πολλές αγριότητες, όπως εκκαθαρίσεις, απελάσεις, αναγκαστικούς εκτοπισμούς, φυλάκιση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, κατασκευασμένους λιμούς, βασανιστήρια και όπως αναφέρουν οι επικριτές του, μαζικές δολοφονίες και σφαγές. Τον Φεβρουάριο του 1989, δύο χρόνια πριν από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ερευνητική εργασία του γεωργιανού ιστορικού Roy Aleksandrovich Medvedev που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα Argumenti i Fakti, ανέφερε ότι ο αριθμός των νεκρών υπό την ηγεσία του Στάλιν ανήλθε σε περίπου 20 εκατομμύρια, οι οποίοι προστέθηκαν στα 20 εκατομμύρια σοβιετικών στρατευμάτων και πολιτών που έχασαν τη ζωή τους στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, για μια συνολική καταγραφή των 40 εκατομμυρίων.
Η ζοφερή λογιστική του Μεντβέντεφ περιελάμβανε τα εξής: 1.000.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν μεταξύ 1927-1929 9-11.000.000 αγρότες εκδιώχθηκαν από τη γη τους 2 με 3.000.000 αγρότες συνελήφθησαν ή εξορίστηκαν κατά το πρόγραμμα μαζικής κολεκτιβοποίησης 6-7.000.000 σκοτώθηκαν από έναν τεχνητό λιμό από το 1932 έως το 1934 1.000.000 εξορίστηκε από τη Μόσχα και το Λένινγκραντ το 1935 1.000.000 εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της '' Μεγάλης Τρομοκρατίας '' του 1937-1938 4-6.000.000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας 10 έως 12.000.000 άνθρωποι μεταφέρθηκαν βίαια κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου 1.000.000 άτομα συνελήφθησαν για διάφορα «πολιτικά εγκλήματα» 1946-1953. Η εκτίμηση για 20 εκατομμύρια θανάτους αμάχων του Μεντβέντεφ, είναι πιθανά μια συντηρητική εικασία. Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, ο λογοτεχνικός γίγαντας που έγραψε για το σοβιετικό σύστημα γκουλάγκ, υποστήριξε ότι ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων του Στάλιν είναι πιθανό να έφτασε τα 60 εκατομμύρια. Σε κάθε περίπτωση, εάν ο αριθμός των 60 εκατομμυρίων νεκρών είναι ακριβής αυτό σημαίνει ότι κατά μέσο όρο 2 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια κάθε χρόνου της ηγεσίας του Στάλιν - ή 40.000 κάθε εβδομάδα (ακόμα και «εν καιρώ ειρήνης»).
Υπό την ηγεμονία του η Ουκρανία υπέφερε από λιμό τόσο μεγάλο που θεωρείται από τους ιστορικούς ως πράξη γενοκτονίας. Οι εκτιμήσεις για τους νεκρούς φτάνει μέχρι και τα 10 εκατομμύρια. Από τις εκκαθαρίσεις που έκανε ο Στάλιν μετρούνται από 20 ως και 60 εκατομμύρια νεκροί.

https://www.mixanitouxronou.gr/elizampe ... 0-kopeles/
https://www.mixanitouxronou.gr/i-kiria- ... -kinonias/
https://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80& ... 22&cid=122
https://www.newsbeast.gr/portraita/arth ... zengis-han
https://www.irishcentral.com/roots/hist ... gheda-1649
https://www.mixanitouxronou.gr/ivan-o-t ... -tromeros/

[Ju-87]

https://www.mixanitouxronou.gr/i-monada ... ike-kanis/
https://www.mixanitouxronou.gr/pol-pot- ... ous-gonis/
https://www.mixanitouxronou.gr/amin-nta ... -ti-chora/
https://www.lifo.gr/team/sansimera/55830
https://www.newsbeast.gr/portraita/arth ... ou-velgiou
https://www.kathimerini.gr/896045/artic ... -sthn-kina

[wooded glade]

Ο Τζέγκις Χαν θεωρείται προοδευτικός ηγέτης της Μογγολίας και τιμάται ως ιστορική μορφή.
Τον έχουν και σε γραμματόσημα.
Υπήρξε σκληρός πολεμιστής αλλά δεν είναι αλήθεια αυτά που λέγονται εις βάρος του.

Στη δύση έχει γίνει και τραγούδι:

[Μπίστης]

Ο Χίτλερ ήταν άγγελος.

[Highlander]

Δεν βλέπω κανέναν σατανικότερο από τον χιτλερ στο ποστ σου

[Μπίστης]

Η λέξη σατανικός ταιριάζει στον Ααρών Αβουρή τέλεια

[zteo]

[Kauldron]

Η λέξη σατανικός ταιριάζει στον Ααρών Αβουρή τέλεια

Ω, ναι.

[Dwarven Blacksmith]

Έχασα κάθε ιδέα όταν έφτασα στον Τζένγκινς Χαν. Έναν πραγματικό Άριστο της ιστορίας.

[Kauldron]

Έχασα κάθε ιδέα όταν έφτασα στον Τζένγκινς Χαν. Έναν πραγματικό Άριστο της ιστορίας.

Tί, τον είχανε κι αυτόν στη NASA?

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Το ότι τους ανθρωπους και τους λαούς τους διαμορφώνουν οι ιστορικές συνθήκες και δεν τίθεται θέμα σατανικού η αγγελικου η καλού και κακού στην ιστορία , το έχετε υπόψη σας ;

[Ju-87]

Δεν βλέπω κανέναν σατανικότερο από τον χιτλερ στο ποστ σου

Μαλλον πρεπει να πας στον οφθαλμιατρο.

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

Ο Τζέγκις Χαν θεωρείται προοδευτικός ηγέτης της Μογγολίας και τιμάται ως ιστορική μορφή.
Τον έχουν και σε γραμματόσημα.
Υπήρξε σκληρός πολεμιστής αλλά δεν είναι αλήθεια αυτά που λέγονται εις βάρος του.

Στη δύση έχει γίνει και τραγούδι:

[Alchemist501]

Ο Τζέγκις Χαν θεωρείται προοδευτικός ηγέτης της Μογγολίας και τιμάται ως ιστορική μορφή.
Τον έχουν και σε γραμματόσημα.
Υπήρξε σκληρός πολεμιστής αλλά δεν είναι αλήθεια αυτά που λέγονται εις βάρος του.

Στη δύση έχει γίνει και τραγούδι:

Οι εισβολές του κανανε τοση ζημια στους ανθρωπινους πληθυσμους που επηρεασε το ιδιο το περιβαλλον :
https://www.livescience.com/11739-wars- ... imate.html

Επισης οι Μογγολοι υπο τον Τσενγκις επιβληθηκαν σε συστημικη και μαζικη εξοντωση και γενοκτονια Βασιλειου της Western Xia.
https://en.wikipedia.org/wiki/Western_X ... he_Mongols

[Alchemist501]

Κανείς από αυτούς πάντως δεν φτάνει επίπεδο Χίτλερ.
Παραμυθιάζεται όποιος το έγραψε.