ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΓΗ ΣΛΑΒΙΚΗ

[Georg Von Balkanen]

Εύβοια γιατί;

[Giorgos 574]

Οκ δεν υπάρχει θέμα απλά ρώτησα από περιέργεια.

[Saranda]

Οι Αλβανοί ήταν ελληνικό φύλλο,

πΟΥ το ξερεισ.
ΑΝ ειναι ετσι μπορουμε να γραψουμε το ιδιο με αλλη σειρα

οι ελληνες ειναι αλβανικο φυλλο. Μπορουμε?

Θα μπορούσαμε επειδή ομιλούμε για τον ίδιο λαό. Απλά ιστορικά ΔΕΝ αναφέρεται ποτέ έθνος των Αλβανών 2000 χρόνια πριν. Αναφέρονται όμως οι αρβανιτες. Αρα πιο λογικό να είναι οι Αλβανοί Έλληνες και όχι το αντίθετο.

αμα κανεισ ερευνα στην ιστορια, δε κοιτασ τι ειναι λογικο με το δικο σου οπινιον αλλα τι ειναι τα fakt.
αμα δεν υπαρχουν fakt δε σημαινει πωσ δεν υπαρχουν οι ανθρωποι αλλά οτι δεν εγραψανε βιβλια και δεν εμεινε σε fakt.

Ουτε για βλαχουσ δεν εχουμε fakt aλλα υπαρχουν.

Με λιγα λογια αυτο "Απλά ιστορικά ΔΕΝ αναφέρεται ποτέ έθνος των Αλβανών 2000 χρόνια πριν" δεν ειναι πολυ σωστο για ερευνα
επειδι μπορει να δεν αναφερεται επειδι δε γραψανε η επειδι γραψανε αλλα τα εκαψαν μετα.

[Hector Buas]

Απαγοήτευση. Κρίμα που σε θεωρούσα σοβαρό χρήστη...
...

Και σκοπεύω να παραμείνω σοβαρός. Και για τον λόγο αυτό δεν θα υποχωρήσω στην κάθε "Λουριά" (Sport Billy το συγκεκριμένο κλίνεται όπως το παπαριά), όποιος και να την εκφράζει.

Ας δούμε το τι κρύβεται πίσω από τις καταλήξεις "-αινα" και "-ινα" τώρα.

Κάποια στιγμή, και σίγουρα μετά από την "κάθοδο" των Σλάβων στα Βαλκάνια και μετά την μορφοποίηση της OCS οι Ρωμιοί και οι Αρβανίτες χρειάστηκε να εισάγουν, στην γλώσσα του ο καθένας και για άγνωστους λόγους, την κτητική γενική με επιθεματική κατάληξη. Αυτό είναι ένας τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής που "κυριαρχεί" στις Σλαβικές γλώσσες αλλα απουσιάζει απο την Ελληνική (η Ρωμέικη αν προτιμάτε) πριν από την κάθοδο των Σλάβων. Έτσι στις Σλαβικές γλώσσες, όταν θέλουμε να π.χ. αναφερθούμε στην "γυναίκα του Ivan" χρησιμοποιούμε την μορφή Ivanova.

Αντίθετα τόσο στις αρχαίες Ελληνικές διαλέκτους αλλά και στην Ελληνιστική Κοινή αυτός ο τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής απουσιάζει τελείως. Έτσι ενώ σήμερα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι σημαίνει Γιώργενα, κανένας αρχαίος Έλληνας δεν θα καταβαινε τι ακριβώς θα εννοούσαμε αν αναφερόμαστε στην Περίκλενα.

Κάποια στιγμή λοιπόν, πάντα μετά από την Σλαβική κάθοδο, οι Ρωμιοί άρχισαν να εισάγουν την χρήση μιας νέας κατάληξης για να σχηματίσουν την κτητική γενική. Δεν χρησιμοποίησαν την κατάληξη -ova όπως κάνουν οι Σλάβοι αλλά την πιο οικεία στην Ρωμέικη γλώσσα λατινική κατάληξη -ινα.

Η κατάληξη -ινα "κρύβεται" πίσω από τις καταλήξεις -αινα. Περισσότερες πληροφορίες στο λήμα για την κατάληξη "-ινα "στην "Πύλη για την Ελληνική γλώσσα"

Έχουμε δηλαδή ένα Σλαβισμό που εκφράζεται με "Λατινική" επιθεματική κατάληξη.

Στους Αρβανίτες η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Το όνομα της Λασκαρίνας Μπουμπούλινας είναι μία τέτοια σύνθετη περίπτωση.

[Hector Buas]

...
αμα κανεισ ερευνα στην ιστορια, δε κοιτασ τι ειναι λογικο με το δικο σου οπινιον αλλα τι ειναι τα fakt.
αμα δεν υπαρχουν fakt δε σημαινει πωσ δεν υπαρχουν οι ανθρωποι αλλά οτι δεν εγραψανε βιβλια και δεν εμεινε σε fakt.

Ουτε για βλαχουσ δεν εχουμε fakt aλλα υπαρχουν.

Με λιγα λογια αυτο "Απλά ιστορικά ΔΕΝ αναφέρεται ποτέ έθνος των Αλβανών 2000 χρόνια πριν" δεν ειναι πολυ σωστο για ερευνα
επειδι μπορει να δεν αναφερεται επειδι δε γραψανε η επειδι γραψανε αλλα τα εκαψαν μετα.

Θα άντεχες να μιλήσουμε για facts στην νότια Αλβανία?

[sport billy]

Απαγοήτευση. Κρίμα που σε θεωρούσα σοβαρό χρήστη...
...

Και σκοπεύω να παραμείνω σοβαρός. Και για τον λόγο αυτό δεν θα υποχωρήσω στην κάθε "Λουριά" (Sport Billy το συγκεκριμένο κλίνεται όπως το παπαριά), όποιος και να την εκφράζει.

Ας δούμε το τι κρύβεται πίσω από τις καταλήξεις "-αινα" και "-ινα" τώρα.

Κάποια στιγμή, και σίγουρα μετά από την "κάθοδο" των Σλάβων στα Βαλκάνια και μετά την μορφοποίηση της OCS οι Ρωμιοί και οι Αρβανίτες χρειάστηκε να εισάγουν, στην γλώσσα του ο καθένας και για άγνωστους λόγους, την κτητική γενική με επιθεματική κατάληξη. Αυτό είναι ένας τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής που "κυριαρχεί" στις Σλαβικές γλώσσες αλλα απουσιάζει απο την Ελληνική (η Ρωμέικη αν προτιμάτε) πριν από την κάθοδο των Σλάβων. Έτσι στις Σλαβικές γλώσσες, όταν θέλουμε να π.χ. αναφερθούμε στην "γυναίκα του Ivan" χρησιμοποιούμε την μορφή Ivanova.

Αντίθετα τόσο στις αρχαίες Ελληνικές διαλέκτους αλλά και στην Ελληνιστική Κοινή αυτός ο τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής απουσιάζει τελείως. Έτσι ενώ σήμερα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι σημαίνει Γιώργενα, κανένας αρχαίος Έλληνας δεν θα καταβαινε τι ακριβώς θα εννοούσαμε αν αναφερόμαστε στην Περίκλενα.

Κάποια στιγμή λοιπόν, πάντα μετά από την Σλαβική κάθοδο, οι Ρωμιοί άρχισαν να εισάγουν την χρήση μιας νέας κατάληξης για να σχηματίσουν την κτητική γενική. Δεν χρησιμοποίησαν την κατάληξη -ova όπως κάνουν οι Σλάβοι αλλά την πιο οικεία στην Ρωμέικη γλώσσα λατινική κατάληξη -ινα.

Η κατάληξη -ινα "κρύβεται" πίσω από τις καταλήξεις -αινα. Περισσότερες πληροφορίες στο λήμα για την κατάληξη "-ινα "στην "Πύλη για την Ελληνική γλώσσα"

Έχουμε δηλαδή ένα Σλαβισμό που εκφράζεται με "Λατινική" επιθεματική κατάληξη.

Στους Αρβανίτες η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Το όνομα της Λασκαρίνας Μπουμπούλινας είναι μία τέτοια σύνθετη περίπτωση.

Εσύ κι ο άλλος το θεωρείτε σλαβισμό. Η πηγή που μας έφερες διαφωνεί με σας.

<<-αινα [ena] : επίθημα για το σχηματισμό: 1. (λαϊκότρ.) του θηλυκού από αρσενικά ουσιαστικά που σημαίνουν επάγγελμα· (βλ. -άς 1)· δηλώνει τη γυναίκα κάποιου που χαρακτηρίζεται από το επάγγελμα που ασκεί αυτός ή τη γυναίκα που ασκεί η ίδια αυτό το επάγγελμα· (πρβ. -ού 1, -ίνα, -ισσα): (ψωμάς) ψωμάδαινα. 2. του θηλυκού ενός ζώου· (πρβ. -ίνα): (δράκος) δράκαινα, (λέων) λέαινα.

[αρχ. επίθημα θηλ. ουσ. -αινα με βάση αρσ. σε -ων: αρχ. λέ-αινα (< λέ-ων), θεράπ-αινα `υπηρέτρια΄ (< θεράπ-ων), Λάκ-αινα (< Λάκ-ων) με επέκτ. και σε άλλα ον.: αρχ. θέ-αινα (< θε-ός), λύκ-αινα (< λύκ-ος)] >>

<<-ίνα 1 [ína] : επίθημα για το σχηματισμό του θηλυκού από το ανάλογο αρσενικό: I. (λαϊκότρ.) σε κύρια ονόματα από το βαφτιστικό ή και από το οικογενειακό του αντρός: (Άγγελος) Aγγελίνα, (Θόδωρος) Θοδωρίνα, (Nικόλας) Nικολίνα, (Παπαρρηγόπουλος) Παπαρρηγοπουλίνα. II1. από επαγγελματικά ουσιαστικά για να δηλώσει τη γυναίκα κάποιου που χαρακτηρίζεται από το επάγγελμά του ή τη γυναίκα που ασκεί η ίδια αυτό το επάγγελμα: (γιατρός) γιατρίνα, (δικηγόρος) δικηγορίνα, (πρόεδρος) προεδρίνα. 2. από ουσιαστικά που δηλώνουν ιδιότητα: (αράπης) αραπίνα, (λήσταρχος) λησταρχίνα, (πρόσφυγας) προσφυγίνα. 3. από ουσιαστικά που δηλώνουν ζώο: (ελάφι) ελαφίνα, (κότσυφας) κοτσυφίνα, (λαγός) λαγίνα, (πρόβατο) προβατίνα.

[μσν. -ίνα < λατ. πατρωνυμικό και ανδρωνυμικό μετουσ. επίθημα -ina (< ουσιαστικοπ. θηλ. επίθημα κτητ. επιθ. -inus): Agrippina (< Agrippa) > Aγριππ-ίνα (Aγρίππ-ας), Marina > Mαρίνα που επεκτάθηκε σε ον. όχι λατ. προέλ.: Aγγελ-ίνα (< Άγγελ-ος), αραπ-ίνα (< αρά π-ης), νεοελλ. Mπουμπουλ-ίνα (< Mπούμπουλ-ης), και με επέκτ. σε θηλ. ζώων και σε επαγγελματικά] >>

Όταν μια κατάληξη υπάρχει ήδη σε μια γλώσσα για κάποιες χρήσεις είναι φυσικό να μεταφερθεί και σε άλλες εννοιολογικά κοντινές μετά από αιώνες ή χιλιετίες γλωσσολογικής πορείας. Η γλώσσα μεταβάλλεται. Δεν μιλούσαν ομηρικά τα κλασσικά χρόνια, ούτε μιλούσαν τον 1-2 αιώνα μ.χ, όπως μιλούσαν τα κλασσικά χρόνια. Το ίδιο ισχύει για όλη την ιστορική πορεία την γλώσσας μας.
Η επιρροή της λατινικής στην ελληνική είναι πιο παλιά και πιο μεγάλης διάρκειας από την επιρροή της σλαβικής. Όπως και το ανάποδο.

[Arisvilla]

Απαγοήτευση. Κρίμα που σε θεωρούσα σοβαρό χρήστη...
...

Και σκοπεύω να παραμείνω σοβαρός. Και για τον λόγο αυτό δεν θα υποχωρήσω στην κάθε "Λουριά" (Sport Billy το συγκεκριμένο κλίνεται όπως το παπαριά), όποιος και να την εκφράζει.

Ας δούμε το τι κρύβεται πίσω από τις καταλήξεις "-αινα" και "-ινα" τώρα.

Κάποια στιγμή, και σίγουρα μετά από την "κάθοδο" των Σλάβων στα Βαλκάνια και μετά την μορφοποίηση της OCS οι Ρωμιοί και οι Αρβανίτες χρειάστηκε να εισάγουν, στην γλώσσα του ο καθένας και για άγνωστους λόγους, την κτητική γενική με επιθεματική κατάληξη. Αυτό είναι ένας τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής που "κυριαρχεί" στις Σλαβικές γλώσσες αλλα απουσιάζει απο την Ελληνική (η Ρωμέικη αν προτιμάτε) πριν από την κάθοδο των Σλάβων. Έτσι στις Σλαβικές γλώσσες, όταν θέλουμε να π.χ. αναφερθούμε στην "γυναίκα του Ivan" χρησιμοποιούμε την μορφή Ivanova.

Αντίθετα τόσο στις αρχαίες Ελληνικές διαλέκτους αλλά και στην Ελληνιστική Κοινή αυτός ο τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής απουσιάζει τελείως. Έτσι ενώ σήμερα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι σημαίνει Γιώργενα, κανένας αρχαίος Έλληνας δεν θα καταβαινε τι ακριβώς θα εννοούσαμε αν αναφερόμαστε στην Περίκλενα.

Κάποια στιγμή λοιπόν, πάντα μετά από την Σλαβική κάθοδο, οι Ρωμιοί άρχισαν να εισάγουν την χρήση μιας νέας κατάληξης για να σχηματίσουν την κτητική γενική. Δεν χρησιμοποίησαν την κατάληξη -ova όπως κάνουν οι Σλάβοι αλλά την πιο οικεία στην Ρωμέικη γλώσσα λατινική κατάληξη -ινα.

Η κατάληξη -ινα "κρύβεται" πίσω από τις καταλήξεις -αινα. Περισσότερες πληροφορίες στο λήμα για την κατάληξη "-ινα "στην "Πύλη για την Ελληνική γλώσσα"

Έχουμε δηλαδή ένα Σλαβισμό που εκφράζεται με "Λατινική" επιθεματική κατάληξη.

Στους Αρβανίτες η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Το όνομα της Λασκαρίνας Μπουμπούλινας είναι μία τέτοια σύνθετη περίπτωση.

Κατά 99% έτσι είναι. Απλως στο link που παραθέτω για το τοπωνύμιο Γιάννινα διάβασα οτι υπάρχει και η άποψη οτι η κατάληξη -ινα μπορεί να είναι και σλάβικής προελεύσεως γιατί την χρησιμοποιούν και οι Σλάβοι (όπως και άλλοι λαοί βέβαια) και σε τοπωνύμια και σε ονόματα. Πχ στο ανθρωπωνύμιο Ντομπρίνα που παρέθεσα που έχει θέμα σαφέστατα σλαβικό υπάρχει σοβαρή πιθανότητα και η κατάληξη να είναι σλαβικής επιρροής. Σε άλλες περιπτώσεις όπως στην αριστοκρατία του Βυζαντίου πχ Παλαιολογίνα είναι σαφέστατα λατινικής επιρροής. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις παίζει να είναι μια σλαβική συνήθεια με λατινική κατάληξη. Τίποτε το αρχαιοελληνικό δεν υπάρχει γιατί και η συνήθεια ήταν παντελώς απούσα στην αρχαιότητα και η κατάληξη -ινα δεν είναι με τίποτε ελληνική γιατί αν ήταν θα τονιζόταν στην προπαραλήγουσα όπως η Αίγινα πχ. Τα άλλα για Λύκαινες, Λέαινες κτλ τα θεωρώ φαιδρά. Εντελώς διαφορετική περίπτωση είναι η κατάληξη αυτή που χρησιμοποιείται για τα θηλυκά ζώα.

[LOUROS]

Κάποια στιγμή, και σίγουρα μετά από την "κάθοδο" των Σλάβων στα Βαλκάνια και μετά την μορφοποίηση της OCS οι Ρωμιοί και οι Αρβανίτες χρειάστηκε να εισάγουν, στην γλώσσα του ο καθένας και για άγνωστους λόγους, την κτητική γενική με επιθεματική κατάληξη. Αυτό είναι ένας τρόπος σχηματισμού της κτητικής γενικής που "κυριαρχεί" στις Σλαβικές γλώσσες αλλα απουσιάζει απο την Ελληνική (η Ρωμέικη αν προτιμάτε) πριν από την κάθοδο των Σλάβων. Έτσι στις Σλαβικές γλώσσες, όταν θέλουμε να π.χ. αναφερθούμε στην "γυναίκα του Ivan" χρησιμοποιούμε την μορφή Ivanova...........
..................
Έχουμε δηλαδή ένα Σλαβισμό που εκφράζεται με "Λατινική" επιθεματική κατάληξη.
.................
Στους Αρβανίτες η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Το όνομα της Λασκαρίνας Μπουμπούλινας είναι μία τέτοια σύνθετη περίπτωση.

Ούτε στο Cirque du Soleil δεν κάνουν τέτοιες ακροβασίες!

Πως ρε καραγκιόζη οι Έλληνες που μεταφράσανε την Βίβλο στην OCS χρειάστηκε μετά να 'εισάγουν' δάνειο τις σλαβικές καταλήξεις;;; Την εποχή που τους Αρβανίτες δεν τους ήξερε ουτε η μάνα τους.

Ρε Μπούα, γιατί χαραμίζεσαι στο Πχόρουμ με Λούρους και Αρισβίλλες....στείλε τη θεωρία σου στο Harvard, θα πάρεις υποτροφία άνετα λέμε

Καλό και το αυτογκόλ με τη Μπουμπουλίνα, σύνθετη περίπτωση σίγουρα. Συνέχισε να σκάβεις....

[Ρουμ]

Θα ξυπνήσουν οι Σλάβοι της και θα τρέμει η γη!


Το όνομα Δρόπολη/Δρινόπολη είναι προφανώς σλάβικο, εκ του Dropolje ή Drinopolje (δηλαδή «καλή/εύφορη πεδιάδα» ή «πεδιάδα του Δρίνου», που είναι ο ποταμός που διασχίζει την εύφορη πεδιάδα της Δρόπολης και ποταμός με το ίδιο όνομα υπάρχει και στη Σερβία).
Όμοιο τοπωνύμιο είναι και το Tröpolach (πρώην Dropolje) της νότιας Αυστρίας.



Πηγή: elefthero.net

Μπουλγκαρ Μακ και ξερο ψωμι


Ας δουμε πια ειναι η αληθεια....

''''Αν συνεχίσουμε την «τοπωνυμιών ανατομία» και ανέβουμε «στης Δερόπολης τον
κάμπο», θα διαπιστώσουμε ότι η ύπαρξη σήμερα, στον ίδιο χώρο, των ερειπίων της
αρχαίας Αδριανούπολης, που ιδρύεται τον 2 αι. μ.Χ. από τον ρωμαίο αυτοκράτορα
Αδριανό, δίνει αφορμή να συσχετίσουμε την ονομασία της με το όνομα Δρόπολη. Έτσι,
σύμφωνα με όσα γράφει σχετικά ο R. Perna (2012: 256), σε επιστολή του αυτοκράτορα
Λέων Γ΄ (714-741 μ.Χ.) προς τον μητροπολίτη Νικοπόλεως, αναφέρεται και ο
Αδριανουπόλεως, ενώ σε πηγή του τέλους του 12ου αι. γίνεται μνεία για τον
Δρινουπόλεως. Στις σχετικές μαρτυρίες συγκαταλέγεται και το όνομα Adernoboli, όπως
το έχει καταγράψει ο άραβας περιηγητής Al-Idrisi στα τέλη του 12ου αι. (Perna, ό.π.).
Επίσης, στο «Χρονικό των Τόκκων», που γράφηκε γύρω στο 1400, μαρτυρείται τύπος
Δερνόπολιν (μεσότιτλος πριν από τον στ. 3185, Schirò 1975). Η τροπή ρν – ρ είναι
γνωστή στα ελληνικά ιδιώματα Χιμάρας και ΑΣΔΠΔ (Kyriazis 2016), οπότε η εξέλιξη
Αδριανούπολη > Αdernoboli > Δερνόπολη > Δερόπολη/Δρόπολη είναι καθ’ όλα πειστική
και τεκμηριωμένη''''


Διατοπικότητα και διαχρονικότητα των νεοελληνικών γλωσσικών
ιδιωμάτων της νότιας Αλβανίας
Δώρης Κ. Κυριαζής

[Ρουμ]

Γκούγκλαρε οθωμανικά κατάστιχα του 1454 ανθρωπωνύμια και θα δεις πολλά αποτελέσματα. Ηταν αρχικά στα τούρκικα αλλά τελευταία έγινε μετάφραση τους. Από την περιοχή της Ηπείρου δεν βρήκα βέβαια πολλά στοιχεία. Εχει στο διαδίκτυο αρκετά για την περιοχή της Θεσσαλίας και της Αιτωλοακαρνανίας αλλά και της Πελοποννήσου. Στη Θεσσαλία και στην Ηπειρο υπήρχαν σύμφωνα με τους Οθωμανούς Ρωμιοί, Βλάχοι και Αρβανίτες αλλά όχι Σλάβοι. Από πολλά ανθρωπωνύμια όμως (ενδεικτικά Ράδος, Στοικος, Στογιάννης, Στανίμιρος κτλ) καταλαβαίνει κανείς οτι στους Ρωμιούς συγκαταλέγονται και πολλοί εκρωμαισμένοι σλάβοι. Επίσης υπάρχουν και πολλά βλάχικα και αρβανίτικα. Στα περισσότερα χωριά που έχω κοιτάξει υπάρχουν ανθρωπωνύμια ρωμάικα, σλάβικα, αρβανίτικα και βλάχικα.

Που εισαι μωρε ;
Χαθηκες;;

Ξεχνας μονιμα τους αμιγως ελληνοφωνους της Θεσσαλιας .... [Πχ Καραγκουνηδες ,Σαρακατσανους Πυλιουριωτες κλπ
Ξεχασιαααααααρη μου εσυυυυυυ

το πιο πιθανό είναι να είναι πρωην βλάχοι ή αρβανίτες που από ένα σημείο και μετά ελληνοφώνησαν. Για τους Χασιώτες και τους Σαρακατσαναίους υπάρχουν κάποιες ενδείξεις.

Διοτι ως γνωστον ο Αρβανιτης χανει τη γλωσσα του στη Θεσσαλια
την κραταει ομως στη Βοιωτια




Τα εθνικια ξερους οτι οι μονογλωσσοι Ελληνες ηταν πλειοψηφεια στον ελλαδικο χωρο
και για αυτο προσπαθουν να βγαλουν πολλες ελληνοφωνες υποομαδες ως γλωσσικα...εξελληνισμενες
Πχ Καραγκουνοι Θεσσαλιας ,Σαρακατσανοι κλπ

[Ρουμ]

Η περιοχή του Δέλβινου μέχρι το 16ο αιώνα ονομάζονταν Βαγενετία, από τους Βαϊουνίτες Σλάβους. Δέλβινο είναι επίσης σλαβικό (πχ Delvino, Delbiništi)

Κορυτσά προέρχεται από το σλαβικό Gorica (βουνακι)

. Το πως και πότε αφομοιώθηκαν αυτοί οι Σλάβοι δεν μπορεί να το προσδιορίσει κανένας. Πάντως είναι σίγουρο οτι οι Βυζαντινοί μετέφεραν εκεί και χριστιανικούς πληθυσμούς από την Ανατολία (Μαρδαίτες και Αρμένιους) με σκοπό να εκχριστιανίσουν και να εκρωμαίσουν τους σλάβους. .

Σε ένα άρθρο
του του 1858, ο Α. Πάλλης, αφού θεωρούσε τις λέξεις αυτές «την αρχαίαν μάλιστα
καταγωγήν του ενοικούντος φύλου επιμαρτυρούσαι», έγραφε ότι
«εν Ιωαννίνοις και εν τοις Μολοσσίας χωρίοις μάστακα καλούμεν την υπό πάντων
και των καθ’ ημάς Ελλήνων ακρίδα καλουμένην·:grfl: αλλά και προ δύο περίπου
χιλιάδων ετών περί την χώραν ταύτην ούτως εκαλείτο το έντομον τούτον· διότι
‘Κλείταρχος φησίν, ότι κατά Αμβρακιώτας μάσταξ καλείται η ακρίς’ » (Πάλλης
1858: 180).

Ποιος τους τα έμαθε αυτά
Το Πατριαρχείο
η ο Νικων ο Μετανοειτε;;;

[Ρουμ]

Οι μνήμες αυτές κάνουν λόγο επιπλέον για τα πλούτη της
αρχαίας Φοινίκης. Κάστρο των Ελλήνων (château des Hellènes) ονόμασε τα ερείπιά της
ένας ντόπιος βοσκός που ρωτήθηκε από τον Pouqueville κατά την εκεί επίσκεψή του το
1807 (Pouqueville 1826-1827: 30-31).
Στη Δρόβιανη, «…παλαιοί τίνες έλληνες
(διηγούνται) έχοντες σώμα μέγα, επίσης και χείρας και πόδας, συνεπισωρεύσαντες
πολλήν γην ωκοδόμησαν τον λόφον τούτον…» (Μυστακίδης 1896: 62).
Η ίδια εικόνα
6 Βλ. τοπωνύμιο Ραχτοπγάδ (Rahtopgadhi, Palasa 2006: 42) < Στου Δράκου το Πηγάδι (Δέδες
1978: 99).

«Ότι οι παραδόσεις αυτές στο σύνολό τους δεν είναι πλάσματα των τελευταίων
αιώνων, το δείχνει πάνω απ’ όλα το όνομα Έλληνες ακριβώς, που είχε στο μεταξύ
αχρηστευθεί ως εθνικό, με την ποικιλία των τύπων που παρουσιάζει στις μαρτυρίες
αυτές: Έλληνες, Γέλληνες, Ελλένηδες, Λήνηδες, Έλληνοι, Γέλληνοι, Έλλενοι,
Λέλλενοι, Ελληνάδες, κτλ.», γράφει ο καθηγητής Ιωάννης Κακριδής (1979: 16).

Και αυτα ο Νικων τους τα εμαθε η οι .....πλειοψηφουντες ΑρμενοΣλαβοκαφηριοι;;;

[Arisvilla]

Η περιοχή του Δέλβινου μέχρι το 16ο αιώνα ονομάζονταν Βαγενετία, από τους Βαϊουνίτες Σλάβους. Δέλβινο είναι επίσης σλαβικό (πχ Delvino, Delbiništi)

Κορυτσά προέρχεται από το σλαβικό Gorica (βουνακι)

. Το πως και πότε αφομοιώθηκαν αυτοί οι Σλάβοι δεν μπορεί να το προσδιορίσει κανένας. Πάντως είναι σίγουρο οτι οι Βυζαντινοί μετέφεραν εκεί και χριστιανικούς πληθυσμούς από την Ανατολία (Μαρδαίτες και Αρμένιους) με σκοπό να εκχριστιανίσουν και να εκρωμαίσουν τους σλάβους. .

Σε ένα άρθρο
του του 1858, ο Α. Πάλλης, αφού θεωρούσε τις λέξεις αυτές «την αρχαίαν μάλιστα
καταγωγήν του ενοικούντος φύλου επιμαρτυρούσαι», έγραφε ότι
«εν Ιωαννίνοις και εν τοις Μολοσσίας χωρίοις μάστακα καλούμεν την υπό πάντων
και των καθ’ ημάς Ελλήνων ακρίδα καλουμένην·:grfl: αλλά και προ δύο περίπου
χιλιάδων ετών περί την χώραν ταύτην ούτως εκαλείτο το έντομον τούτον· διότι
‘Κλείταρχος φησίν, ότι κατά Αμβρακιώτας μάσταξ καλείται η ακρίς’ » (Πάλλης
1858: 180).

Ποιος τους τα έμαθε αυτά
Το Πατριαρχείο
η ο Νικων ο Μετανοειτε;;;

Πάλι όλα αρχαιοελληνικά τα βλέπετε. Οσον αφορά την Ηπειρο ειδικά υπάρχουν τόσες ιστορικές πηγές που αναφέρουν οτι μετά την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους οι τελευταίοι εξολόθρευσαν ή πούλησαν στα σκλαβοπάζαρα την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της (για 150.000 γίνεται λόγος) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF ... E%BF%CF%82 Ο Στράβων περιγράφει οτι η ύπαιθρος της Ηπείρου είχε ερημώσει και οι πόλεις είχαν εγκαταλειφθεί. Αρα τα στοιχεία που που δήθεν ανακαλύπτει ο Αρβανίτης Πάλλης από την γλώσσα των Μολοσσών πολυ χλωμά τα βλέπω.

[Ρουμ]

Οι μυθοι για τους Γελλενους τι εχεις να πεις;;;
Και αυτα χλωμα τα βλέπεις;;;

[Arisvilla]

Οι μυθοι για τους Γελλενους τι εχεις να πεις;;;
Και αυτα χλωμα τα βλέπεις;;;

Παλιόν καιρό οι-γι-ανθρώποι ήταν πολύ μεγάλοι. Μεγαλύτεροι απ’ όλους ήταν οι Ελλένηδες. Αυτοί ήταν κακοί ανθρώποι• γι’ αυτό ο Θεός έστειλε κάτι κουνούπια μεγάλα με μύτες σιδερένιες και τους κυνήγαγαν. Μοναχά τη νύχτα έβγαιναν οι αθρώποι, που κοιμούνταν τα κουνούπια, και το πουρνό, πριν βαρέσει ο ήλιος, και το βράδι, μότι βασίλευε. Όλη την άλλη μέρα κάουνταν μες στη γης. Είχαν φκιάσει εκεί κατοικιά ίσια για έναν άνθρωπο• είχαν το ψωμί τους, το νερό τους σε μποτίλιες, τη λάμπα τους κι ό,τι άλλο χρειαζούμενο. Μα δεν μπόρειαν να ζήσουν όλη τη μέρα κλεισμένοι, κι ένας ένας χάθηκαν. Σήμερα σκάφτουν και βρίσκουν τα κατοικιά τους, σεντούκια λιθαρένια. Μέσα βρίσκουν τα κόκαλά τους, λάμπες, μπότια [= στάμνες] και ό,τι άλλο είναι.

ΗΠΕΙΡΟΣ (Παραμυθιά), 20ος αι.
Πηγή: Λαογραφικό Αρχείο Ακαδημίας Αθηνών, χειρόγραφο 1365, σελ. 389,14.

Σε αυτό αναφέρεσαι μάλλον χαχαχαχα. Πάνε οι Ελλένηδες τους έφαγαν τα κουνούπια σύμφωνα με την παράδοση των σύγχρονων κατοίκων της Ηπείρου.