Τελευταία φασιστική διαστρέβλωση της Ιστορίας,, εντελώς εξωπραγματικών διαστάσεων, ήταν το Ψήφισμα των Ευρωπαίων, που χαρακτηρίζει την ΕΣΣΔ "συνυπεύθυνη με την ναζιστική Γερμανία, για το ξέσπασμα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου", ενόψει των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, για μια νέα επίθεση, στη σημερινή Ρωσία.
Οπως και σήμερα, η πολιτική της υπογραφής της Συνθήκης του Μονάχου, που οδήγησε στην υπογραφή του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροφ γεννήθηκε, μέσα σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και της αντίθεσης των μονοπωλίων με τον σοσιαλισμό. Ο σκοπός της, διπλός. Να εκμηδενίσουν την ΕΣΣΔ με τα όπλα της Γερμανίας και με τα χέρια των Σοβιετικών, την δουλεία τους δηλαδή, να εξασθενίσουν τους οικονομικούς ανταγωνιστές τους, Γερμανία και Ιαπωνία.
Για να υλοποιήσουν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία αυτά τα σχέδια, συνέταξαν πρώτα, το "Σχέδιο Ντάουες", που προέβλεπε την αναγέννηση της βαριάς βιομηχανίας και του στρατιωτικού δυναμικού της Γερμανίας, μετά την ήττα της, στον Α΄ΠΠ, με αμερικανικές πιστώσεις πολλών εκατομμυρίων.
Η Γερμανία, αμέσως μετά τον Α΄ΠΠ είχε, από μόνη της ξεκινήσει την διαδικασία, για έναν δεύτερο, ρεβανσιστικό πόλεμο, κατά της Δύσης. Ο βιομήχανος όπλων Κρουπ είχε δηλώσει, αμέσως μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, ότι "άρχισε μυστική εργασία, για να μπουν επιστημονικά και γερά θεμέλια, ώστε ν΄αρχίσει πάλι, η δουλειά για τις Γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, στην καθορισμένη ώρα, χωρίς απώλεια χρόνου ή απώλεια της πείρας".(δίκη της Νυρεμβέργης). Αυτό, από το 1925.
Το 1929, ξέσπασε η μεγάλη καπιταλιστική κρίση με πρωτοφανή καταστρεπτικότητα και όξυνε όλες τις αντιθέσεις του καπιταλισμού.
Ξεκίνησαν νέοι περιφερειακοί πόλεμοι, από το 1931-1939, οπότε έφτασαν, σαν αλυσίδα, στον Παγκόσμιο πόλεμο, με πρώτη την επίθεση της Ιαπωνίας, στην Βορειοανατολική Κίνα. Ακολούθησε η επίθεση της Ιταλίας, στην Αιθιοπία, το 1935 και το 1936, η Γερμανο-Ιταλική επέμβαση στην Ισπανία, υπέρ του Φράνκο.
ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία ακολουθούσαν την πολιτική της "μη επέμβασης" και της "ουδετερότητας", υποστηρίζοντας, όμως τους επιτιθέμενους.
(Ρόμπερτ Σμίθ "Η κρίση στην Μαντζουρία 1931-1932" Ν. Υόρκη 1948 σελ.416)¨Οσο, για την Ιαπωνο-κινεζική σύγκρουση-έγραφε σε υπόμνημά του, ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Χούβερ-δεν είναι δική μας δουλειά να υποστηρίζουμε με την βία την ειρήνη, ανάμεσα στα κράτη.Αν οι Ιάπωνες μας δήλωναν ανοιχτά, ότι η μισή Κίνα θα μπολσεβικοποιηθεί και θα συμμαχήσει με την Ρωσία....τότε δεν θα μπορούσαμε να τους φέρουμε καμία αντίρρηση"
Ο ίδιος ο Χίτλερ δεν έκρυβε τα αντισοβιετικά του σχέδια, αλλά από την άλλη, δεν είχε σκοπό να μετατρέψει την Γερμανία σε όργανο της Δύσης. Στο βιβλίο του "ο Αγών μου" ανέφερε ανοιχτά:
(σελ.127-128)."Αν γίνει λόγος, για κατάληψη εδαφών, στην Ευρώπη, αυτά πρέπει πρώτα-πρώτα να εξασφαλιστούν, σε βάρος της Ρωσίας. Η νέα Γερμανική Αυτοκρατορία πρέπει να ξεκινήσει και πάλι, προς την ίδια κατεύθυνση, που ακολούθησαν εδώ και πολλά χρόνια οι Τεύτονες ιππότες"
Ετσι κέρδισε και την εμπιστοσύνη των Δυτικών.
(Κ. Λούντεκε ""Ηξερα τον Χίτλερ" Ν. Υόρκη 1938 σελ.468)"Επισείοντας το φάσμα του μπολσεβικισμού-κόμπαζε ο Χίτλερ-θα πιστέψουν πως η Γερμανία είναι ο τελευταίος προμαχώνας, εναντίον του κόκκινου κατακλυσμού. Αυτό είναι το μοναδικό μέσο, για να γλυτώσουμε από τις Βερσαλλίες και να επανεξοπλιστούμε"
Το πίστεψαν οι Δυτικοί και έδιναν συμβουλές στον Χίτλερ ποιόν δρόμο ν΄ακολουθήσει. Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Σοβιετική Ενωση.
Απ την 1η Σεπτεμβρίου του 39 που κήρυξαν πόλεμο αποφάσισαν να πολεμήσουν στις 10 Μάη του 40 όταν η Γερμανία ξεκίνησε την εισβολή σε Βέλγιο και Ολλανδία.
