Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Ζαποτέκος » 15 Απρ 2022, 15:48
Γουότεργκεϊτ : Σκάνδαλο πολιτικό των ΗΠΑ ( 1972 - 1975 ) , που αφορούσε την αποκάλυψη έκνομων δραστηριοτήτων τις οποίες ανέπτυξαν αξιωματούχοι της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης του Ρίτσαρντ Νίξον κατά την προεκλογική εκστρατεία για την ανάδειξη του νέου προέδρου το 1972. Η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα με τη σύλληψη 5 ατόμων , τα οποία στις 17/6/1972 , διέρρηξαν την έδρα του Δημοκρατικού Κόμματος , σε ένα κτιριακό συγκρότημα όπου στεγάζονταν γραφεία , διαμερίσματα και ξενοδοχείο , στο προάστιο Γουότεργκεϊτ της Ουάσιγκτον . Οι 5 συλληφθέντες παραπέμφθηκαν με την κατηγορία της διάρρηξης και της υποκλοπής τηλεφωνημάτων . Μαζί τους παραπέμφθηκαν με την ίδια κατηγορία , δύο ακόμη άτομα : ο Χάουαρντ Χαν ο Νεότερος ( σύμβουλος του Λευκού Οίκου ) και ο Γκόρντον Λίντυ ( γενικός σύμβουλος της επιτροπής προεκλογικού αγώνα για την επανεκλογή του Νίξον ). Η δίκη των επτά ατόμων έγινε τον Ιανουάριο του 1973.
Ο Νίξον δήλωνε κατηγορηματικά ότι κανένα πρόσωπο της δημόσιας διοίκησης δεν είχε τη παραμικρή ανάμιξη στην υπόθεση. Ένας όμως κατηγορούμενος , ο Τζέιμς Μακόρντ ο Νεότερος , κατήγγειλε ότι ο Λευκός Οίκος κατηύθυνε μια συγκάλυψη των πραγμάτων , για να αποκρύψει την ανάμιξή του στη διάρρηξη . Κατήγγειλε ακόμη ότι και οι 7 κατηγορούμενοι είχαν πειστεί απ' τον Λευκό Οίκο να αποδεχθούν την κατηγορία και να "κρατήσουν κλειστό το στόμα" . Επίσης ο Τζεμπ Στιούαρτ Μαγκριούντερ ( βοηθός του επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας , πρώην γενικού εισαγγελέα Τζων Μίτσελ ) αποκάλυψε ότι ο Λευκός Οίκος είχε διευθύνει όλη την υπόθεση και πως ο Τζων Μίτσελ και ο Τζων Ντην Γ΄ ( προεδρικός σύμβουλος ) τον πίεζαν να μην μιλήσει. Ο Νίξον ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τα παρανομούντα μέλη της κυβέρνησής του . Αρνήθηκε ωστόσο ότι ο ίδιος ήξερε οτιδήποτε είτε για τις υποκλοπές είτε για τις προσπάθειες συγκάλυψης της υπόθεσης. Ο Τζων Ντην ήταν ο μόνος που κατηγόρησε τότε τον Νίξον ότι είχε ενεργό συμμετοχή στο σκάνδαλο.
Στις 16/7/1973 , ο Αλεξάντερ Μπάτερφηλντ , πρώην μέλος του προσωπικού του Λευκού Οίκου , αποκάλυψε ότι είχαν μαγνητογραφηθεί κρυφά συνομιλίες που είχαν γίνει μέσα στα γραφεία του προέδρου . Ο ειδικός δημόσιος κατήγορος Κοξ διέταξε τότε ( 23/7 ) να προσκομιστούν οι μαγνητοταινίες . Ο Νίξον αρνήθηκε να τις παραδώσει , επικαλούμενος ειδικό προνόμιο της προεδρικής εξουσίας και λόγους εθνικής ασφάλειας. Τότε ο αρχιδικαστής Σίρικα διέταξε προσωπικά τον Νίξον να παραδώσει τις μαγνητοταινίες και η διαταγή αυτή επικυρώθηκε από το Ομοσπονδιακό Εφετείο. Έτσι τον Οκτώβριο , ο Νίξον προσφέρθηκε να δώσει γραπτές περιλήψεις του περιεχομένου των ταινιών , με αντάλλαγμα τη συμφωνία να μη ζητηθούν στο εξής άλλα προεδρικά απόρρητα. Ο Κοξ απέρριψε την πρόταση. Στις 20/10 ο Νίξον διέταξε τον γενικό εισαγγελέα Ρίτσαρντσον να απολύσει τον ειδικό δημόσιο κατήγορο Κοξ. Ο Ρίτσαρντσον, τότε , καθώς και ο αναπληρωτής γενικός εισαγγελέας Γουίλιαμ Ράκελσχαους , προτίμησαν να παραιτηθούν παρά να εκτελέσουν την προεδρική διαταγή. Ο Κοξ τελικά απολύθηκε από τον γενικό νομικό σύμβουλο του προέδρου.
Οι διαμαρτυρίες εντούτοις της κοινής γνώμης ανάγκασαν τον Νίξον να καταθέσει τις μαγνητοταινίες στις 8/12. Από τις 9 όμως μαγνητοταινίες , που όριζε η διαταγή του Σίρικα , μόνο 7 κατατέθηκαν - ο Λευκός Οίκος ισχυρίστηκε πως οι άλλες δύο δεν υπήρξαν ποτέ - και η μια από αυτές τις 7 παρουσίαζε ένα κενό , που σύμφωνα με πραγματογνώμονες δεν ήταν δυνατόν να έχει δημιουργηθεί τυχαία. Το 1974 πολλοί παράγοντες του Λευκού Οίκου παραδέχθηκαν την ενοχή τους . Ακόμη αποδείχτηκε ότι παρακρατική υπηρεσία του Λευκού Οίκου διέρρηξε το γραφείο ενός ψυχιάτρου και υπεξαίρεσε τον φάκελο του Ντάνιελ Έλσμπεργκ , πρώην υπαλλήλου του υπουργείου Άμυνας, ο οποίος είχε δώσει στη δημοσιότητα τα απόρρητα αρχεία του Πενταγώνου σχετικά με τον Πόλεμο του Βιετνάμ.
Απαγγέλθηκε τον Μάιο του 1974 κατηγορία κατά του Νίξον από τη Δικαστική Επιτροπή του Λευκού Οίκου. Στις 20/5/1974 , ο αρχιδικαστής Σίρικα διέταξε τον Νίξον να παραδώσει και τις υπόλοιπες μαγνητοταινίες στον Λεόν Γιαβόρσκι , διάδοχο του Κοξ. Στις 5/8 , ο Νίξον κατέθεσε μεταγραφές 3 μαγνητοταινιών , οι οποίες τον ενοχοποιούσαν αναντίρρητα για την προσπάθεια συγκάλυψης. Στις 8/8 ο Νίξον υπέβαλε την παραίτησή του . Το 1975 οι Χάλντεμαν , Έρλιχμαν και Μίτσελ καταδικάστηκαν από 2,5 ως 8 χρόνια φυλάκισης. Για τον Νίξον έπαψε κάθε άλλη ποινική δίωξη όταν ο διάδοχός του Τζέραλντ Φορντ χορήγησε γενική αμνηστία για την υπόθεση Γουότεργκεϊτ στις 8/9/1974.
πηγή : εγκυκλοπαίδεια Π-Λ-Μπ
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
). Θα ρίχνονταν 2 βόμβες σε 90 παροπλισμένα πλοία , υποβρύχια και οχήματα. Μεταξύ των σκαφών ήταν 5 θωρηκτά ( το ένα απ' τα οποία το ιαπωνικό Ναγκάτο ) και 2 αεροπλανοφόρα ( το Σαρατόγκα και το Ιντιπέντενς ).
)
φρονώ.