Το 1991 οι ΗΠΑνοί έδιωξαν τους Ιρακινούς απ' το Κουβέιτ , αλλά ο Τζωρτζ Μπους ο Πρεσβύτερος δεν θέλησε την εισβολή στο Ιράκ. Με τον τερματισμό των επιχειρήσεων οι Σιίτες του Νοτίου Ιράκ ξεσηκώθηκαν , αλλά οι αμερικανικές δυνάμεις τους άφησαν αβοήθητους. Η δύναμη του Σαντάμ Χουσεΐν δεν μειώθηκε καθόλου. Μεγάλο ποσοστό του Ιρακινού Στρατού υποχώρησε απ' το Κουβέιτ σχεδόν αλώβητο. Στο Βόρειο Ιράκ δημιουργήθηκε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για να προστατευθούν οι Κούρδοι. Το 1992 δημιουργήθηκε μια παρόμοια ζώνη στο Νότιο Ιράκ για να προστατευθούν οι Σίιτες. Τα αμερικανικά αεροσκάφη επιχειρούσαν από τη Σαουδική Αραβία και αεροπλανοφόρα στον Περσικό Κόλπο. Κατά τα επόμενα 12 χρόνια , στις δύο ζώνες δεν χάθηκε ούτε ένα επανδρωμένο αμερικανικό αεροσκάφος , αφού ο Σαντάμ στην πραγματικότητα δεν ήθελε να πετύχει κάποια τέτοια κατάρριψη και να προκαλέσει τις ΗΠΑ.
Το 1998, επειδή ο Χουσεϊν δεν συνεργαζόταν με τους επιθεωρητές όπλων του ΟΗΕ, εκδηλώθηκε η επιχείρηση "Αλεπoύ της Ερήμου" , ένας τετραήμερος αεροπορικός βομβαρδισμός.
Πολλοί ΗΠΑνοί πίστευαν πως ο Σαντάμ ήταν ένας νέος Χίτλερ ή Στάλιν , μοχθηρός και κακός , και έπρεπε να περιοριστεί αμέσως , πριν προκαλέσει μεγάλο κακό με τα πυρηνικά και τα βιοχημικά όπλα που θα αποκτούσε . Άλλοι ΗΠΑνοί θεωρούσαν πως αυτά ήταν απίστευτες ηλιθιότητες. Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 όμως αύξησε την κινδυνολογία και επιτάχυνε τις εξελίξεις. Αμέσως μετά την πτώση της Καμπούλ άρχισαν οι διαβουλεύσεις για μια πιθανή επίθεση κατά του Ιράκ. Το 2003 ο Τζωρτζ Μπους ο Νεότερος αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ γιατί πείστηκε πως αυτό διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και πως ο Σαντάμ Χουσεΐν συνδέεται με την Αλ Κάιντα. Οι εκτιμήσεις αυτές αποδείχτηκαν λανθασμένες. Ένα από τα αστεία που κυκλοφορούσαν στις τάξεις των ΗΠΑνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Ιράκ το 2003 , ήταν ότι "το μοναδικό όπλο μαζικής καταστροφής που υπάρχει σε αυτή τη χώρα είναι η 3η Μεραρχία Πεζικού". Πάντως τα αμερικανικά στρατεύματα φορούσαν τις βαριές ( και άβολες για το ζεστό κλίμα της Μεσοποταμίας ) στολές χημικού πολέμου καθ' όλη τη διάρκεια της εκστρατείας.
Σκοπός της εισβολής στο Ιράκ ήταν η ανατροπή του Σαντάμ και η ανακοπή της πρόσβασης του Ιράκ σε όπλα μαζικής καταστροφής με τα οποία θα μπορούσε να απειλήσει τα γειτονικά του κράτη και τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Οι ΗΠΑνοί διέθεταν όλα τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα , άριστη διοικητική μέριμνα και η επίθεσή τους θα συνδύαζε την δύναμη των τεθωρακισμένων που εισέβαλαν στο Κουβέιτ , την ταχύτητα της επιχείρησης στον Παναμά και τους βομβαρδισμούς ακριβείας της επίθεσης στο Αφγανιστάν. Η εισβολή θα ήταν ουσιαστικά η συνέχεια του πολέμου του 1991.
Κύρια επιθετική αιχμή θα ήταν η 3η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού , γνωστή και ως ο "Βράχος του Μάρνη". Μέχρι τότε ασκούσε καθήκοντα ειρηνευτικής δύναμης στην Βοσνία. Διέθετε συνολικά 20.000 άνδρες ( 3 ταξιαρχίες : 1η Raiders , 2η Spartans
, 3η Sledgehammer ) με 6 επιλαρχίες αρμάτων , 4 μηχανοκίνητα τάγματα πεζικού , 3 μοίρες αυτοκινούμενων οβιδοβόλων , 1 αεροπορική ταξιαρχία με 2 τάγματα επιθετικών ελικοπτέρων Apache και 10.000 οχήματα ! Το 2002 η 3η Μεραρχία εκπαιδεύθηκε στην έρημο του Κουβέιτ με δυνατότητα άφθονης κατανάλωσης καυσίμων και πυρομαχικών.Άλλες δυνάμεις θα ήταν μια ελαφρά μεραρχία μεταφερόμενη με ελικόπτερα της 101 Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας , η 2η Ταξιαρχία της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας , η ανεξάρτητη 173 Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία και μερικές μονάδες ειδικών επιχειρήσεων. Συνολικά θα ήταν 65.000 στρατιώτες , 247 άρματα μάχης και άλλα τόσα περίπου τεθωρακισμένα οχήματα μάχης ( TOMA ) Bradley.
To Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ θα διέθετε 60.000 άτομα και η βρετανική 1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία 20.000 άνδρες.
Συνολικά οι άνδρες και οι γυναίκες των χερσαίων ΗΠΑνικών και Βρετανικών δυνάμεων που θα επιτίθονταν ήταν 145.000 άτομα.
Ο Ιρακινός Στρατός ήταν της πλάκας παρόλο που ήταν σε θέση να παρατάξει 400.000 άνδρες και 4.000 άρματα μάχης. Η πιο επίφοβη δύναμη του ιρακινού στρατού θεωρούταν η Δημοκρατική Φρουρά ( Μεραρχία Πεζικού Ναβουχοδονόσωρ, Μηχανοκίνητη Μεραρχία Χαμουραμπί , Μεραρχία Μεδίνα κ.α. ) που ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο του δευτερότοκου γιου του Σαντάμ Χουσεΐν , Κουσάι. Ο τακτικός στρατός είχε αποδυναμωθεί και συρρικνωθεί προκειμένου να συγκροτηθούν μετά το 1991 παραστρατιωτικές οργανώσεις μαχητών Φενταγίν. Τα πολιτικά αυτά στρατεύματα του Σαντάμ Χουσεϊν είχαν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση τόσο των εξωτερικών όσο και των εσωτερικών εχθρών. Ο Ιρακινός Στρατός υποχρεώθηκε να τους παραχωρήσει τεράστιες ποσότητες όπλων αλλά δεν ασκούσε πρακτικά κανέναν έλεγχο πάνω τους , αφού λάμβαναν διαταγές μόνο από το γραφείο του προέδρου στη Βαγδάτη. Οι Φενταγίν του Σαντάμ, ο στρατός Αλ Κούντς και οι πολιτοφύλακες του κόμματος Μπάαθ θα προέβαλαν φανατική αντίσταση.
Οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν στις 20/3/2003 με ομοβροντία πυραύλων cruise και διατρητικές βόμβες. Οι ΗΠΑνοί υπερείχαν σε εξοπλισμό νυκτερινού πολέμου και μπορούσαν να ελιχθούν ταχύτατα στην έρημο. Η προέλασή τους ήταν κεραυνοβόλα. Η 2η Ταξιαρχία Spartans χωρίστηκε σε δύο τμήματα , το συγκρότημα Rock and Roll και το συγκρότημα Heavy Metal , και προχώρησε σε έναν ελιγμό που εξοικονόμησε 800.000 λίτρα καυσίμου ! Το αμερικανικό πυροβολικό κατέστρεψε εύκολα το ιρακινό πυροβολικό. Το τελευταίο , αν και εξέπεμψε μεγάλο όγκο πυρός , δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει τους ελιγμούς των αμερικανικών μονάδων και να μετατοπίσει ανάλογα τις βολές του. Από εκεί και έπειτα ήταν εύκολο για τους ΗΠΑνούς να σφυροκοπήσουν το ιρακινό πεζικό και τα ιρακινά άρματα. Οι ΗΠΑνοί εξασφάλισαν τον έλεγχο των νοτίων πετρελαιοπηγών και διέσχισαν τον Ευφράτη ποταμό γύρω από την πόλη Νασιρίγια. Οι Βρετανοί κατέλαβαν την Βασόρα , την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ. Μικρότερες μονάδες ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ απέτρεψαν στο δυτικό Ιράκ τις ιρακινές εκτοξεύσεις πυραύλων Scud κατά του Ισραήλ και στο Βόρειο Ιράκ ενώθηκαν με Κούρδους μαχητές.
Η CIA είχε επιβεβαιώσει τον ΗΠΑνικό στρατό πως οι Ιρακινοί διοικητές στο νότο θα έσπευδαν να συνθηκολογήσουν ευχαρίστως. Κάτι τέτοιο δεν επαληθεύθηκε. Οι ΗΠΑνοί χρειάστηκε να πολεμήσουν σε κάθε πόλη. Οι Ιρακινοί κατέφυγαν σε αντισυμβατικές πολεμικές τακτικές. Ιρακινές οπλισμένες παραστρατιωτικές ομάδες που δεν διακρίνονταν εύκολα από τους απλούς πολίτες , άρχισαν να αναλαμβάνουν για πρώτη φορά δράση με ξαφνικές και απρόσμενες επιθέσεις. Οι Φενταγίν πολεμούσαν φανατισμένα , αλλά δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τη μεγάλη ισχύ πυρός των ΗΠΑνών. Λέει ένας ΗΠΑνός στρατιώτης : "Ρίχναμε με βαριά πολυβόλα ... και πυροβόλα ... Ήταν σαν άσκηση σκοποβολής. Αυτοί οι τύποι ( οι Ιρακινοί ) δεν είχαν ιδέα για το τι συνέβαινε γύρω τους και είχαν πανικοβληθεί. Στις τάξεις τους επικρατούσε πλήρες χάος , ειδικά όταν έπεσε η νύχτα. Τους βλέπαμε μέσα από τις θερμικές κάμερές μας να προσπαθούν να ανασυνταχθούν στο πεδίο της μάχης . Είπα "Ας τους δώσουμε μία ευκαιρία να παραδοθούν" και παύσαμε πυρ για πέντε λεπτά. Δεν παραδόθηκε κανένας και συνέχισαν να μας πυροβολούν και να προσπαθούν να επιτεθούν. Έπειτα από αυτό τους αποτελειώσαμε."
Στο ερώτημα για το αν οι επιθέσεις των Φενταγίν προκαλούσαν προβλήματα , ΗΠΑνοί αξιωματικοί απάντησαν : "Δεν περίμενα να είναι τόσο πολλοί αλλά αυτό σημαίνει απλώς πως χρησιμοποιώ περισσότερα πυρομαχικά. Έχω άφθονα πυρομαχικά , ειδικά αν μπορώ να αποφύγω να αντιμετωπίσω αυτούς τους τύπους στη Βαγδάτη... Δεν είναι δίκαιη μάχη. Φορτηγά με πολυβόλα τίθενται αντιμέτωπα με άρματα μάχης Bradley και αυτό δεν μπορεί να έχει παρά μόνο ένα αποτέλεσμα. Τους σφαγιάζουμε.
" Γιςα τους ΗΠΑνούς οι τακτικές των Φενταγίν ήταν θείο δώρο , αφού με τις αδιάλειπτες εφόδους τους αποδεκατίζονταν και έτσι δεν χρειαζόταν να τους εκριζώσουν από αστικές περιοχές και οχυρωματικά έργα. Στην πόλη Σαμάουα ο επιλοχίας Ντίλαρντ Τζόνσον και το πλήρωμα του Bradley στο οποίο επέβαιναν , προσπαθώντας να καλύψουν συναδέλφους τους που βρίσκονταν μέσα σε ένα άλλο αχρηστευμένο Bradley , σκότωσαν 221 Ιρακινούς στρατιώτες !
Στην όχθη του Ευφράτη κοντά στην πόλη Νατζάφ, ιερό τόπο προσκυνήματος των Σιιτών, οι ΗΠΑνοί έπεσαν σε ενέδρα Φενταγίν. Ο λοχαγός Λάιλ σημείωσε πως "Υπήρχαν τόσα τροχιοδεικτικά βλήματα που εποστρακίζονταν πάνω στα οχήματά μας, ώστε το σκηνικό θύμιζε την ταινία Πόλεμος των Άστρων" . Οι ΗΠΑνοί κατάφεραν να απεμπλακούν χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των αεροσκαφών Α-10.
Στις 24/3 ξέσπασε μια τεράστια αμμοθύελλα στο Ιράκ , η χειρότερη των τελευταίων 50 ετών. Οι κύριες επιχειρήσεις σταμάτησαν για 3 ημέρες. Οι θερμικές κάμερες είχαν περιοριστεί σε εμβέλεια κάτω των 200 μέτρων λόγω της αμμοθύελλας. Οι ΗΠΑνοί δεν αναλώνονταν στην κατάληψη πόλεων αλλά τις παρέκαμπταν. Ο Σαντάμ νόμιζε γι' αυτό πως ... κέρδιζε τον πόλεμο και ζήτησε από τους Γάλλους και τους Ρώσους να σταματήσουν τις διπλωματικές ενέργειες για κατάπαυση του πυρός !
Οι επικεφαλής των φρουρών των ιρακινών πόλεων ανέφεραν στους ανωτέρους τους απλώς ότι διατηρούσαν τον έλεγχο και όχι ότι έβλεπαν να περνούν από μπροστά τους ατελείωτες αμερικανικές φάλαγγες με κατεύθυνση προς τον βορρά. 
Εξαιτίας αυτής της συστηματικής παραπληροφόρησης , η οποία ήταν αποτέλεσμα της τρομοκρατίας 
που επικρατούσε σε όλα τα κλιμάκια και του φόβου της εκτέλεσης , σταδιακά η ηγεσία του Μπααθικού καθεστώτος στην Βαγδάτη έχασε κάθε επαφή με την πραγματικότητα και άρχισε να πιστεύει τις ίδιες της τις ψευδαισθήσεις.Κοντά στη Νατζάφ οι ΗΠΑνοί είχαν τις πρώτες απώλειες αρμάτων. Όμως η ιρακινή Μεραρχία Ιερουσαλήμ ( είχε συγκροτηθεί από μαχητές Φενταγίν και Αλ Κούντς ) δεν μπορούσε να σταματήσει τους ΗΠΑνούς. Ο Κουσάι Χουσεϊν και ο αντιστράτηγος Χαμντάνι άριχσαν να ανησυχούν. Τα αμερικανικά βομβαρδιστικά έκαναν θραύση και εξολόθρευαν τις ιρακινές φάλαγγες οχημάτων.
Οι ΗΠΑνοί προχώρησαν σε έναν παραπλανητικό αντιπερισπασμό στην γέφυρα Χιντίγια του Ευφράτη προκειμένου να καθηλώσουν τις δυνάμεις της Δημοκρατικής Φρουράς ανατολικά του Ευφράτη. Έτσι έμεινε κενό στη στενή διάβαση της Καρμπάλα. Από την διάβαση της Καρμπάλα οι ΗΠΑνοί πέρασαν τον Ευφράτη ( 30/3 - 2/4 ) και προχώρησαν προς την Βαγδάτη από τα δυτικά . Ο στρατηγός Χαμντάνι είχε θελήσει 2 εβδομάδες νωρίτερα να ανατινάξει την γέφυρα Αλ Κάιντ της διάβασης της Καρμπάλα , αλλά ο Σαντάμ Χουσεΐν το είχε απαγορέψει με την ποινή της εκτέλεσης. Η συγκεκριμένη ενέργεια κόστισε στους Ιρακινούς τον πόλεμο.
Ο Σαντάμ Χουσεϊν πραγματοποίησε μερικές τηλεοπτικές εμφανίσεις κατά την διάρκεια των μαχών και εμφανώς καταβεβλημένος κάλεσε τις Ιρακινές Ένοπλες Δυνάμεις να συντρίψουν τους εισβολείς. Οι δικές του παρεμβάσεις και αυτές του γιου του Κουσάι στη διεύθυνση των επιχειρήσεων υπήρξαν καταστροφικές και στέρησαν από τους Ιρακινούς ακόμα και τις τελευταίες δυνατότητες παράτασης του αγώνα. Όταν δόθηκε εντολή για τη στρώση ναρκοπεδίων δυτικά της Βαγδάτης ο Χαμντάνι σχολίασε : "Κάποιοι νόμιζαν ότι πολεμούσαμε ακόμα το Ιράν. Η σκηνή μου θύμιζε έντονα την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο καταφύγιο του Χίτλερ στο Βερολίνο. Έπαιρναν ναρκωτικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι ;" Oι ΗΠΑνοί έκαναν θραύση στον δρόμο προς την Βαγδάτη. Σχολιάζει ένα ΗΠΑνός υπολοχαγός : "Βλέπαμε ανθρώπινα μέλη σκορπισμένα παντού. Υπήρχαν παντού πτώματα , μία ολόκληρη θάλασσα από αυτά. Τους κάναμε τεράστια ζημιά." Και ένας επίλαρχος : "Με ενοχλεί ακόμη το ότι έπρεπε να σκοτώσω τόσους ανθρώπους από τόσο μικρή απόσταση. Ακόμη έχω εφιάλτες γι' αυτό που κάναμε στη 10η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία Medina." Απογοητευμένος από τη σφαγή ο Χαμντάνι διέταξε υποχώρηση.
Στις 3/4 οι ΗΠΑνοί είχαν προσεγγίσει πλέον την Βαγδάτη. Ο Σαντάμ πίστευε ότι μπορούσε να επαναλάβει με οδομαχίες σε βάρος των ΗΠΑνών στην Βαγδάτη ( πληθυσμός 5 εκατ. ) ό,τι είχαν καταφέρει οι Σομαλοί
στο Μογκαντίσου τον Οκτώβριο του 1993. Στις 4/4 η 1η Ταξιαρχία της 3ης αμερικανικής Μεραρχίας Πεζικού ενεπλάκη σε αγώνα στην περιοχή ανατολικά του Διεθνούς Αεροδρομίου της Βαγδάτης. Ο λοχίας Πωλ Σμιθ είδε την μονάδα του να πιέζεται σκληρά από όλες τις πλευρές. Τότε έβαλλε καταιγιστικά με ένα πολυβόλο εναντίον 100 Ιρακινών , ανακόπτοντας την έφοδό τους. Ο ίδιος σκοτώθηκε , αλλά η ηρωική του μάχη είχε ανακόψει την ορμή του εχθρού και είχε σώσει την ζωή αρκετών συναδέλφων του. Γι' αυτό του απονεμήθηκε μετά θάνατον το πρώτο Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου κατά την επιχείρηση Iraqi Freedom.
Το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου είναι το ανώτατο παράσημο που απονέμεται στις ΗΠΑ για πράξεις ανδρείας .Στις 5/4 οι ΗΠΑνοί ξεκίνησαν τις κεραυνοβόλες διεισδύσεις τους με άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα κατά της ιρακινής πρωτεύουσας. Αμέσως το ιρακινό καθεστώς κατέρρευσε.
Μάταια επέμεναν σε συνεντεύξεις - παρωδίες πως οι εχθροί απωθούντο βίαια προς την έρημο και πως δεν υπάρχει ούτε ένας Αμερικανός στρατιώτης μέσα στην Βαγδάτη ( 7/4 ).
Ο Ιρακινός υπουργός Πληροφοριών Μοχάμαντ Σαϊντ αλ Σαχάφ δήλωνε : "Οι στρατιώτες του Σαντάμ Χουσεΐν τους έδωσαν ένα καλό μάθημα που θα μείνει αλησμόνητο στην Ιστορία... Οι Αμερικανοί στρατιώτες που πλησιάζουν στο κέντρο της πόλης είτε θα συλληφθούν είτε θα καούν μέσα στα άρματά τους." Αυτή ήταν η τελευταία θεατρική παράσταση του Σαχάφ πριν τον συλλάβουν οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές. 
Στις 9/4 οι ΗΠΑνοί πεζοναύτες έριξαν το άγαλμα του Σαντάμ Χουσεΐν σε μία πλατεία στο κέντρο της Βαγδάτης. Οι ΗΠΑνοί είχαν χρειαστεί μόλις 21 ημέρες για να φτάσουν απ' το Κουβέιτ στην ιρακινή πρωτεύουσα , υπερβαίνοντας σε ταχύτητα και βάθος προέλασης τον εντυπωσιακό ελιγμό των Γερμανών στη Γαλλία το 1940 και εκείνο των Ισραηλινών στο Σινά το 1967. Οι Ιρακινοί ξεσηκώθηκαν κατά του καθεστώτος του Σαντάμ και εκδήλωσαν το μίσος τους με εντυπωσιακούς βανδαλισμούς. Στις 28/4/2003 βρίσκονταν πλέον στο Ιράκ 135.000 ΗΠΑνοί στρατιώτες. Τα περίφημα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ δεν βρέθηκαν ποτέ.
ΗΠΑνοί
