Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 25 Ιούλ 2022, 16:37

Λεωνίδας Παρασκευόπουλος ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, 1896-1920 (2 τόμοι) Αθήνα 1933, σελ. 442 (1ος τόμος) + 387 (2ος τόμος) Ανατύπωση: Εκδόσεις Λαβύρινθος, Αθήνα 2020
γράφει ο Νίκος Νικολούδης, διδάκτωρ Ιστορίας πανεπιστημίου Λονδίνου
https://www.istorikathemata.com/2022/07 ... -2020.html
(...)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις του Παρασκευόπουλου για τις εξελίξεις στη Μικρά Ασία την περίοδο της προσωπικής του συμμετοχής σε αυτές.

(...)

Ο Παρασκευόπουλος όμως επικρίνει και ορισμένους αξιωματικούς των στρατών της Αντάντ οι οποίοι, ενώ είχαν πολεμήσει μαζί με τους Έλληνες κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν δίσταζαν να εκφράζονται αρνητικά για τον Ελληνικό Στρατό στις διεθνείς διπλωματικές διασκέψεις για το Μικρασιατικό ζήτημα. Ένας από αυτούς ήταν ο Γάλλος στρατηγός Γκουρώ, διοικητής των γαλλικών δυνάμεων που πολεμούσαν τον Κεμαλικό Στρατό στην Κιλικία, για τον οποίο σχολιάζει ότι, παρά ταύτα, «ετηλεγράφησε προς τον αρχηγόν της εν Αθήναις Αποστολής να μου κάμη γνωστήν την δύσκολον εν Κιλικία θέσιν του Γαλλικού Στρατού και παρεκάλει να σπεύσω να του παράσχω βοήθειαν, φυσικά ενεργών κατά των Κεμαλικών δυνάμεων» (τόμος Β΄, σελ. 283).

(...)

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που προκύπτει από την ανάγνωση των απομνημονευμάτων του Παρασκευόπουλου είναι το πώς σχεδίαζε να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα την τουρκική αντίσταση στην ελληνική στρατιωτική παρουσία στη Μικρά Ασία. Από τα σχόλιά του αποκαλύπτεται ότι πίστευε στη δυνατότητα του ελληνικού κράτους να εξελληνίσει τη δυτική Μικρά Ασία μέσω της μεταφοράς εποίκων από φτωχές περιοχές της κυρίως Ελλάδας (Ευρυτανία, Αρκαδία κλπ.) και της εγκατάστασής τους στα εύφορα εδάφη των μικρασιατικών παραλίων. Σήμερα κάτι τέτοιο θα εθεωρείτο ανέφικτο, με τα δεδομένα όμως που είχαν προκύψει το καλοκαίρι του 1920, και τα οποία ίσχυαν σε μεγάλο βαθμό έως τις εκλογές του επόμενου Νοεμβρίου, το ανέφικτο φαινόταν εφικτό. Μάλιστα, ο Παρασκευόπουλος καταγράφει το σχέδιο που είχε καταρτίσει για την εκμηδένιση της τουρκικής αντίστασης, το οποίο προέβλεπε προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέχρι την Άγκυρα και ακόμη ανατολικότερα, μέχρι το Ικόνιο: «Ιδιαιτέρως η κατάληψις της Αγκύρας θα ήτο κολοσσιαίον μέγιστον ηθικόν πλήγμα διά τον εχθρόν εφόσον η πόλις αύτη είναι η πρωτεύουσα της Επαναστατικής Κυβερνήσεως […] Η ενδεχομένη ώθησις της καταλήψεως μέχρι Ικονίου και η ευχερής κατάληψις και του κλάδου τούτου της σιδηροδρομικής γραμμής θα έχη μεγάλην ευρυτέρου συμμαχικού ενδιαφέροντος σημασίαν δια της ελευθέρας λειτουργίας της γραμμής Βαγδάτης από Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του τμήματος Ταρσού-Αδάνων, όπερ κατέχεται ήδη παρά του Γαλλικού Στρατού. Τελικόν συμπέρασμα, ότι δια της προτεινομένης ενεργείας ο Κεμάλ ή θ’ αναγκασθή να καταθέση τάχιστα τα όπλα ή συνεχίζων την άφρονα στάσιν του θα διασπαρή εις ασημάντους συμμορίας αίτινες ταχέως θα εκμηδενισθώσι μακράν των σημαντικών κέντρων και επί χώρας εστερημένης σχεδόν συγκοινωνιών […] Διά την ευρυτέραν ταύτην ενέργειαν εναντίον των κεμαλικών δυνάμεων ήτο σύμφωνον από της 27ης Ιουνίου και το Αγγλικόν Επιτελείον» (τόμος Β΄, σελ. 352-353).



Όταν βέβαια ο Παρασκευόπουλος έγραφε αυτές τις γραμμές (1934), είχε λήξει προ πολλού η προέλαση προς τον Σαγγάριο και την Άγκυρα (το καλοκαίρι του 1921) που είχε αποτελέσει την κορύφωση της ελληνικής πολεμικής προσπάθειας στη μικρασιατική ενδοχώρα. Ο ίδιος όμως θεωρεί ότι το καλοκαίρι του 1920 συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την επιτυχία του σχεδίου του, επειδή είχε εξασφαλίσει την παροχή άφθονων μεταφορικών και πολεμικών μέσων από τους Βρετανούς, καθώς και τη στρατιωτική τους υποστήριξη στο αριστερό του Ελληνικού Στρατού, στην περιοχή του Σαγγάριου. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με την τότε ακόμη ασταθή ηγεσία του Κεμάλ στο στρατόπεδο των εθνικιστών Τούρκων, «με έπεισαν ότι τοιαύτη ενέργεια επεβάλλετο τότε […] Το ωραίον αυτό θετικόν σχέδιον ασφαλώς τότε θα επραγματοποιείτο, διότι ως είπον ο Στρατός του Κεμάλ μη παρουσιάζων την οίαν αργότερον απέκτησε μαχητικότητα, ιδίαν δύναμιν και ξένην βοήθειαν, θα συνετρίβετο, ευθύς αμέσως δε το Εθνικιστικόν Κίνημά του θα έσβηνε» (τόμος Β΄, σελ. 354-5).

Οπωσδήποτε πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, που δυστυχώς παρέμεινε μόνο στη σφαίρα του ιστορικού “What if?”!
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 05 Σεπ 2022, 22:44

Η Στρατιά Μικράς Ασίας εγκαταλείπει την προσπάθεια προς Άγκυρα (19-29 Αυγούστου 1921)
https://www.istorikathemata.com/2022/09/19-29-1921.html
Του Κωνσταντίνου Δ. Βλάσση (πρώτη δημοσίευση:https://doureios.com/i-stratia-mikras-a ... ros-agyra-)
Εικόνα

Μετά τις νικηφόρες επιχειρήσεις Ιουνίου – Ιουλίου 1921, η Στρατιά Μικράς Ασίας, αφού αναπαύθηκε και κάλυψε τις ελλείψεις σε άνδρες και υλικό, εκκίνησε την 1η Αυγούστου προελαύνοντας προς τον ποταμό Σαγγάριο, προκειμένου να συναντήσει τον εχθρό. Η συνολική δύναμη των 3 σωμάτων στρατού (9 μεραρχίες και 1 ταξιαρχία Ιππικού) ανερχόταν σε περίπου 120.000 άνδρες. Αφού προέλασε για 10 ημέρες και διέβη τον Σαγγάριο από την νότια καμπή του, έλαβε επαφή με την αμυντική γραμμή του κεμαλικού Στρατού, ο οποίος αντέταξε δύναμη περίπου 100.000 ανδρών.

To επόμενο 10ήμερο η ελληνική Στρατιά διεξήγαγε σκληρούς αγώνες και με καταβολή μεγάλου φόρου αίματος άλωσε τις εχθρικές θέσεις προωθούμενη σε βάθος περίπου 20 χλμ., φθάνοντας σε απόσταση περίπου 70 χλμ. σε ευθεία γραμμή από την Άγκυρα. Ακροβολισμένη από Βορρά προς Νότο με τα Γ΄, Α΄ και Β΄ Σώματα Στρατού (ΣΣ) η ελληνική παράταξη δίχως πρόβλεψη σοβαρών εφεδρειών, στάθηκε ανίκανη να εκμεταλλευθεί τα ρήγματα που επετύγχανε στις αντίπαλες γραμμές.

Η μεγάλη φθορά της Στρατιάς, οφειλόταν εν πολλοίς στις ανεφοδιαστικές δυσκολίες που προέκυψαν, καθιστώντας από τις πρώτες ημέρες προβληματική την επαρκή ανανέωση με τροφή και πυρομαχικά των μαχομένων μονάδων. Συνεπώς, οι επιθετικές επιχειρήσεις έναντι καλά οργανωμένου αμυντικά και αποφασισμένου αντιπάλου απέφεραν αποτέλεσμα μόνο μετά από παρέλευση σημαντικού χρόνου και βαριές απώλειες σε έμψυχο δυναμικό.

Το 10ήμερο της αμηχανίας και αδράνειας

Στις 20 Αυγούστου το Γενικό Στρατηγείο (ΓΣ) διέταξε την ανάπαυση, ανασυγκρότηση και αμυντική οργάνωση των στρατευμάτων. Η Διοίκηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας είχε ήδη από την 19η Αυγούστου κλονιστεί. Ο Επιτελάρχης Συνταγματάρχης (ΠΒ) Κωνσταντίνος Πάλης, παρουσιαζόμενος ψύχραιμος δεν εξέφραζε άποψη, σε αντίθεση με τον Υπαρχηγό του Επιτελείου Συνταγματάρχη (ΜΧ) Πτολεμαίο Σαρρηγιάννη, ο οποίος θεωρούσε ότι «χάθηκε το παιχνίδι». Από την πλευρά του, ο επιτελικώς αστοιχείωτος Αρχιστράτηγος Αναστάσιος Παπούλας δεν μπορούσε να αντιληφθεί την κατάσταση και τις προοπτικές/ επιλογές που διανοίγονταν ενώπιόν του. Εν μέσω αυτής της αμηχανίας, ζήτησε να συναντηθεί με τον Συνταγματάρχη (ΠΖ) Αλέξανδρο Γαβαλιά, παλαιό του γνώριμο από τους Βαλκανικούς Πολέμους, που τελούσε Επιτελάρχης του Β΄ ΣΣ.

Εικόνα
Ο επιτελάρχης Συνταγματάρχης Πάλης κι ο Αρχηγός της Στρατιάς Μικράς Ασίας Αντιστράτηγος Παπούλας. Ο πρώτος δεν εκτίμησε ορθώς τα προβλήματα ανεφοδιασμού που είχαν επισημανθεί ενώ ο δεύτερος υπήρξε τραγικά απών της όλης επιχείρησης.

Στις 21 Αυγούστου, ο Υποστράτηγος Πρίγκηπας Ανδρέας διοικητής του Β΄ ΣΣ, έχοντας συζητήσει εκτενώς το ζήτημα της συνέχισης των επιχειρήσεων με τον Συνταγματάρχη Γαβαλιά, του ζήτησε να επικοινωνήσει με τον Αρχιστράτηγο και αυτός πράγματι απέστειλε αυθημερόν εκτενή επιστολή. Σε αυτήν, ανέπτυσσε ως γενική ιδέα ενεργείας προς άρση του αδιεξόδου, την μεταφορά ολόκληρου του Β΄ ΣΣ (V, XIII Μεραρχίες Πεζικού, Ταξιαρχία Ιππικού) από το νότιο σκέλος της ελληνικής παράταξης στο βόρειο πίσω από το Γ΄ ΣΣ (III, VII, IX, X Μεραρχίες Πεζικού), προκειμένου να εκτελέσουν μια τελευταία προσπάθεια στον τομέα εκείνο, ο οποίος δεν φαινόταν να έχει οχυρωθεί σοβαρά από τον εχθρό. Σε κάθε περίπτωση, η Στρατιά διέταξε για την επομένη ημέρα, την διεξαγωγή επίθεσης μόνο από το Γ΄ ΣΣ και το αριστερό και κέντρο του Α΄ ΣΣ.

Ο Αρχιστράτηγος Παπούλας, απάντησε στον Συνταγματάρχη Γαβαλιά στις 23 Αυγούστου, ότι το σχέδιο που του παρατέθηκε μελετάται και θα εφαρμοσθεί μετά από 5 ημέρες, αφού εξετασθεί αν ήταν εκτελέσιμο με σχετικά μικρές απώλειες ώστε να προχωρήσει. Διαφορετικά θα ανέμενε την απόφαση της κυβέρνησης, στην οποία εκείνη την ημέρα είχε αποστείλει βαρυσήμαντη έκθεση (φέρουσα ημερομηνία 22 Αυγούστου).

Στην έκθεση της Στρατιάς, αφού εξηγούντο και περιγράφοντο οι απώλειες, η αντίσταση του εχθρού, οι δυσχέρειες στους ανεφοδιασμούς και οι βραδείς ρυθμοί προχώρησης, αναφερόταν πως το μέγεθος της μάχιμης δύναμης των ελληνικών μεραρχιών είχε κατέλθει σε 47.000 άνδρες, την στιγμή που η αντίστοιχη κεμαλική υπολογιζόταν σε 48-50.000 άνδρες και 5.000 ιππείς. Εν κατακλείδι και επιθυμώντας να υπεκφύγει της λήψης απόφασης, η Στρατιά ζητούσε να λάβει τις διαταγές της κυβέρνησης, επικαλούμενη άγνοια επί της πολιτικοδιπλωματικής κατάστασης: «Η Στρατιά ούσα εν απολύτω αγνοία της εν γένει πολιτικής καταστάσεως δεν δύναται να κρίνη αν τα προσδοκώμενα εκ της καταλήψεως της Αγκύρας ωφέλη είναι τοιαύτα από πολιτικής απόψεως ώστε να ριψοκινδυνεύση την αντί πάσης θυσίας, έστω και με κίνδυνον μιας ήττης και επομένως μιας αποτυχίας του όλου Μικρασιατικού Ζητήματος μετάβασιν μέχρις εκεί, ή αν το μέχρι τούδε επιτευχθέν αποτέλεσμα είναι αρκετόν ώστε η κυβέρνησις να επωφεληθή αυτού προς επιτυχή διαπραγμάτευσιν».

Εικόνα
Ο Συνταγματάρχης (ΜΧ) Πτολεμαίος Σαρρηγιάννης υπαρχηγός του Επιτελείου της Στρατιάς Μικράς Ασίας, ο κύριος υπεύθυνος για την αποτυχία του όλου επιχειρησιακού σχεδιασμού και υπερκερωτικού ελιγμού από τον Νότο.

Την έκθεση μετέφερε οδικώς από το μέτωπο στην Προύσσα όπου ευρίσκετο ο υπουργός Στρατιωτικών, ο Υποστράτηγος Ξενοφών Στρατηγός ως σύνδεσμος μεταξύ ΓΣ και Επιτελικής Υπηρεσίας Στρατού. Από εκεί, μετέβη στα Μουδανιά, όπου επέβη αντιτορπιλλικού και έφθασε στον Πειραιά στις 25 Αυγούστου.

Ήδη στις 22 Αυγούστου, ο Συνταγματάρχης (ΠΒ) Νικόλαος Ραγκαβής που είχε αποσπασθεί στο Α΄ ΣΣ και είχε παρακολουθήσει εξ αρχής τις επιχειρήσεις, υπέβαλλε έκθεση αναφέροντας ότι επιβάλλεται η εκτέλεση γενικότερου ελιγμού προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο και να προελάσει ο Ελληνικός Στρατός προς την Άγκυρα. Την επόμενη 23 Αυγούστου, ο επιτελάρχης του Α΄ ΣΣ (στο κέντρο της ελληνικής παράταξης) Συνταγματάρχης (ΠΖ) Στυλιανός Γονατάς κλήθηκε για συνεννοήσεις στο ΓΣ, όπου σχημάτισε την εντύπωση πως ήταν καταπτοημένο. Εν συνεχεία κλήθηκε και ο διοικητής Υποστράτηγος Αλέξανδρος Κοντούλης, ο οποίος στις 24 Αυγούστου, ανέφερε πως αν το Γ΄ ΣΣ εκκαθάριζε τον εχθρό από τις θέσεις που κατείχε, εν συνεχεία θα μπορούσε μαζί με το Α΄ ΣΣ να εκτοξεύσουν συνδυασμένη επιχείρηση, με το πέρας της οποίας μπορούσε να εκτελεστεί ελιγμός προς Άγκυρα. Ο Αρχιστράτηγος Παπούλας συμφώνησε και επιφυλάχθηκε να απαντήσει συνεννοούμενος με τον διοικητή του Γ΄ ΣΣ Υποστράτηγο Γεώργιο Πολυμενάκο, ο οποίος πράγματι την επόμενη ημέρα κλήθηκε να μεταβεί προς συνάντηση με τον Αρχιστράτηγο.

Στις 25 Αυγούστου από την Προύσσα, ο Υποστράτηγος Ξενοφών Στρατηγός, γνωρίζοντας τις εισηγήσεις του Β΄ ΣΣ περί μετατόπισης του κέντρου βάρους της ελληνικής παράταξης στο βόρειο σκέλος, έθεσε εκ νέου το ερώτημα στην Στρατιά. Ο Επιτελάρχης Συνταγματάρχης Πάλης απάντησε: «Ενέργεια αριστερού μηδαμινή. Επιμένω γνώμας μου». Ήταν προφανές, πως στο Επιτελείο της Στρατιάς είχε επικρατήσει μια γενικά αρνητική διάθεση, σε αντίθεση με τον Αρχηγό της Στρατιάς, ο οποίος έδειχνε να εξετάζει και άλλες εναλλακτικές. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, η Στρατιά εξέδωσε προς το τέλος της ημέρας διαταγή προς τα Σώματα Στρατού ώστε, «να προβώσι εσπευσμένως και δραστηριότατα εις σοβαρόν αμυντικόν καταρτισμόν».

Σε κάθε περίπτωση, μετά την παραπάνω διαταγή, ο Συνταγματάρχης Γαβαλιάς (αγνοώντας φυσικά την προαναφερθείσα απάντηση του Συνταγματάρχη Πάλη) έπειτα από έγκριση του σωματάρχη του, απέστειλε επιστολή στον Αντιστράτηγο Παπούλα, υπενθυμίζοντάς του την απάντηση που είχε δώσει ότι το σχέδιο μεταφοράς του Β΄ ΣΣ πίσω από το Γ΄ ΣΣ προκειμένου να επιτεθούν θα υλοποιείτο στις 28 Αυγούστου. Τέλος επεσήμαινε πως η διαταγή έπρεπε να δοθεί, όσο υπήρχε διαθέσιμος καιρός πριν η μετακίνηση αυτή καταστεί αδύνατη.

Εικόνα
Ο Επιτελάρχης του Β΄ ΣΣ Συνταγματάρχης (ΠΖ) Αλέξανδρος Γαβαλιάς υπήρξε ο μόνος ικανός να συλλάβει και προτείνει σχετικά έγκαιρα την ιδέα επιθετικού ελιγμού προς μια τελευταία προσπάθεια της ελληνικής Στρατιάς προς Άγκυρα.

Γεγονός είναι, ότι στις 26 Αυγούστου κι ενώ εκκρεμούσε η λήψη απάντησης από τον πρωθυπουργό στην έκθεση που του είχε σταλεί προ τριημέρου, αλλά και η απάντηση του Υποστρατήγου Πολυμενάκου για το εφικτό συνέχισης επιχειρήσεων, ο Αρχιστράτηγος απέστειλε τηλεγράφημα στην κυβέρνηση, σύμφωνα με το οποίο η μάχη έτεινε να λάβει μορφή αγώνα χαρακωμάτων, κάτι που ευνοούσε τον εχθρό και τέλος εξέφραζε σαφώς την άποψη για ανάγκη παραίτησης από την όλη προσπάθεια: «Παράτασιν επιχειρήσεων θεωρώ επικίνδυνον. Στρατός απέδωκε ό,τι ηδύνατο». Η παραπάνω θέση του Αρχηγού της Στρατιάς ήταν ιδιαίτερα ενδεικτική ως προς τα μάλλον οριστικά συμπεράσματα που είχε καταλήξει και τις σκέψεις του.

Την νύκτα, η Στρατιά Μικράς Ασίας ενημέρωσε τα τρία Σώματα Στρατού πως σύμφωνα με ενδείξεις και πληροφορίες ο εχθρός αφού συγκέντρωσε σημαντικές δυνάμεις έναντι του Γ΄ ΣΣ ετοιμαζόταν για επίθεση, συνεπώς μόλις αυτή εκδηλωνόταν, τα Α΄ και Β΄ ΣΣ θα έπρεπε να εκτοξεύσουν «απεγνωσμένη και λυσσαλέα» –όπως έγραφε χαρακτηριστικά– επίθεση και συμπλήρωνε ως προς την πρόταση που είχε εκφράσει ο Συνταγματάρχης Γαβαλιάς: «Μεταφορά δυνάμεων αδύνατος εκ δεξιού μας προς αριστερόν, θα έδιδεν οριστικώς πρωτοβουλίαν εις εχθρόν και δυνάμεις αύται θα έφθανον πολύ αργά, ότε αποτέλεσμα θα επήρχετο». Από την διατύπωση της διαταγής, τόσο το Α΄ όσο και το Β΄ ΣΣ σχημάτισαν την εντύπωση πως επικρατούσε εκνευρισμός στο Επιτελείο της Στρατιάς.

Στις 27 Αυγούστου δεν εκδηλώθηκε κεμαλική επίθεση ενώ το μεσημέρι ο Υποστράτηγος Πολυμενάκος απάντησε στον Αρχιστράτηγο, ότι κατά την κρίση του, δεν έπρεπε να αποφασισθεί η συνέχιση των επιχειρήσεων προς Άγκυρα άνευ προηγούμενης ενίσχυσης των μεραρχιών σε αξιωματικούς και οπλίτες, αλλά και αν δεν εξασφαλισθεί εκ των προτέρων η μέλλουσα συμπλήρωση των νέων κενών που θα προέκυπταν.

Στο μεταξύ, το Β΄ ΣΣ θεωρούσε ότι υπήρχε επαρκής χρόνος για την έγκαιρη μεταφορά του βορειότερα. Σε επικοινωνία που είχε με το γειτονικό Α΄ ΣΣ, διαπιστώθηκε ταύτιση απόψεων ότι τυχόν αντεπιθέσεις δεν θα είχαν οποιοδήποτε σοβαρό αποτέλεσμα, ενώ η μετακίνηση του Β΄ ΣΣ βόρεια ήταν ορθή. Με τον εχθρό να μην δείχνει σημάδια δραστηριότητας, ο Πρίγκηπας Ανδρέας σε συνεννόηση με το Επιτελείο του και τους διοικητές των μεραρχιών αποφάσισε να λάβει παράτυπη πρωτοβουλία. Ήλπιζε, πως πιέζοντας το ΓΣ που φαινόταν να αμφιταλαντεύεται, αυτό θα αποφάσιζε –επιτέλους– να κινηθεί επιθετικά. Διέταξε την έναρξη μετακίνησης των μεταγωγικών (που ούτως ή άλλως κινούντο καθημερινώς για να εξασφαλίσουν τον ανεφοδιασμό), ενώ οι V, XIII Mεραρχίες Πεζικού και η Ταξιαρχία Ιππικού θα άρχιζαν την κίνησή τους μετά την επέλευση του σκότους προκειμένου να μην γίνουν αντιληπτές από τον εχθρό. Το Β΄ ΣΣ θα ενημέρωνε το ΓΣ για την πρωτόβουλη αυτή απόφασή του και σε περίπτωση που αυτό δεν συμφωνούσε, τα μεταγωγικά που θα είχαν αρχίσει να κινούνται δεν θα είχαν διανύσει μεγάλη απόσταση, οπότε θα επέστρεφαν στις θέσεις τους.

Πράγματι, το Β΄ ΣΣ απέστειλε τηλεγράφημα ενημερώνοντας ότι εκτόξευση επίθεσης από την πλευρά του προς την κατεύθυνση που του είχε δοθεί ήταν αδύνατη. Αντίθετα μετακίνησή του βόρεια θα επέτρεπε την ενεργή και αποτελεσματική επέμβαση στον αγώνα. Η σκέψη αυτή σε συνδυασμό με την άποψη του ΓΣ ότι η μετακίνηση δεν διατάσσεται επειδή δεν εθεωρείτο δυνατή η έγκαιρη εκτέλεσή της, αλλά και τις προηγούμενες συνεννοήσεις του Συνταγματάρχη Γαβαλιά με τον Αρχιστράτηγο, είχαν οδηγήσει τον Πρίγκηπα Ανδρέα στην απόφασή του να διατάξει την μετακίνηση του Β΄ ΣΣ κατά την νύκτα. Ούτως ή άλλως κεμαλική επίθεση δεν είχε εκδηλωθεί.

Η απάντηση του Αρχιστρατήγου ελήφθη το απόγευμα και ζητούσε την ανάκληση της διαταγής, σημειώνοντας: «Έκπληκτος προ σκέψεως εγκαταλείψεως θέσεών σας διατάσσω Σώμα παραμείνη θέσεις του. Μόνος αρμόδιος κρίνη και αποφασίση τυγχάνω εγώ ως διοικητής της Στρατίας». Πράγματι, τα μεταγωγικά διετάχθησαν να επιστρέψουν και η παράταξη του Β΄ ΣΣ παρέμεινε αμετάβλητη.

Το πρωΐ της 28ης Αυγούστου εκτοξεύτηκε γενική κεμαλική επίθεση, όχι μόνο εναντίον του Γ΄ αλλά και του Α΄ ΣΣ. Το Β΄ ΣΣ ενέπλεξε δυνάμεις του προς υποστήριξη του Α΄ ΣΣ, ενώ την ίδια στιγμή παρατηρήθηκε εχθρική φάλαγγα να κινείται προς τα νώτα και ταυτόχρονα εκδηλώθηκε βομβαρδισμός στο δεξί του άκρο. Η εξέλιξη των επιχειρήσεων υπήρξε ευνοϊκή για τα ελληνικά όπλα που απέκρουσαν τις επιθέσεις.

Εικόνα
Η κεμαλική αντεπίθεση της 28ης Αυγούστου στο βόρειο άκρο της ελληνικής παράταξης που τάραξε το Επιτελείο της Στρατιάς λόγω της εγγύτητας με τις γέφυρες του Σαγγαρίου. Εμφανίζεται η συγκέντρωση του Β΄ ΣΣ στις 29 Αυγούστου.

Στις 12.45΄ και προς έκπληξη του Β΄ ΣΣ, το ΓΣ εξέδωσε διαταγή η οποία ελήφθη στις 16.00΄ σύμφωνα με την οποία δεδομένου ότι οι Δίδυμοι Λόφοι, στο άκρο αριστερό του Γ΄ ΣΣ κατελήφθησαν από κεμαλικές δυνάμεις, το Β΄ ΣΣ έπρεπε «άμα λήψει» να σπεύσει κινούμενο βόρεια όπισθεν του Γ΄ ΣΣ, ενώ και το Α΄ ΣΣ θα έπρεπε να στείλει την ΧΙΙ Μεραρχία Πεζικού. Η κίνηση όμως αυτή την δεδομένη στιγμή ήταν δυσχερής, καθώς τόσο το Α΄ όσο και το Β΄ ΣΣ είχαν εμπλακεί σε αγώνα με τον εχθρό. Ως εκ τούτου, η έναρξη κίνησης των μεταγωγικών του Β΄ ΣΣ σημειώθηκε στις 18.00΄ και των μάχιμων μονάδων μόνο από την 20.00΄. Επιπλέον, στις 22.15΄ η Στρατιά εξέδωσε διαταγή σε όλα τα Σώματα Στρατού, με την οποία ενημέρωνε για την μετακίνηση του Β΄ ΣΣ και σημείωνε χαρακτηριστικά: «Στρατιά υπολογίζει δυνηθή αναλάβη αντεπίθεσιν διαθέτουσα μεθαύριον Β΄ ΣΣ μεταξύ των Α΄ και Γ΄». Επίσης, το ΓΣ ζήτησε την γνώμη του Υποστρατήγου Κοντούλη, εάν διατασσομένης επίθεσης θα μπορούσε το Α΄ ΣΣ να αναλάβει επιχειρήσεις κατά των υψωμάτων Σαριγκιόλ (σε βάθος περίπου 10 χλμ. από τις ελληνικές γραμμές).

Δίχως να είναι ξεκάθαρο, φαίνεται πως αργά την 28η Αυγούστου ή νωρίς την 29η, η Στρατιά έλαβε την απάντηση του πρωθυπουργού Γούναρη, σύμφωνα με την οποία αυτή θα έπρεπε να ενεργήσει αποκλειστικά βάσει του στρατιωτικού συμφέροντος. Με την σειρά της, στις 09.15΄ της 29ης Αυγούστου, η Στρατιά ενημέρωνε την κυβέρνηση για την απόφασή της περί επαναδιάβασης του Σαγγαρίου.

Μόλις στις 18.30΄, ο Υποστράτηγος Κοντούλης απάντησε πως μετά την απομάκρυνση της ΧΙΙ, οι Ι και ΙΙ Μεραρχίες Πεζικού, λόγω της μικρής μαχητικής τους ισχύος, ενδεδειγμένο ήταν να τηρήσουν αμυντική στάση. Σε κάθε περίπτωση, στις 20.45΄ το ΓΣ διέταξε την απόσυρση πέραν του Σαγγαρίου.


Θλιβερές Διαπιστώσεις

Στις 12 Ιουλίου, η Στρατιά Μικράς Ασίας, πριν την λήψη οποιασδήποτε οριστικής απόφασης για συνέχιση των επιχειρήσεων, εξέδωσε διαταγή με την οποία ζητούσε να διαπιστώσει την κατάσταση των μονάδων, ιδίως από άποψης ηθικού! Όπως αναφέρει ο τότε Αντισυνταγματάρχης Γυαλίστρας: «Αποτελεί συμπέρασμα της κοινής λογικής, δηλαδή αξίωμα της Στρατιωτικής Τέχνης ότι “το πρώτιστον προσόν παντός στρατιωτικού Ηγήτορος αποτελεί η ικανότης του να εμπνέη εις πάντας την επί την νίκην ακλόνητον πεποίθησιν” και “ότι προ πάσης μάχης ο μόνος σταθμητός εκ των προτέρων παράγων είναι η θέλησις του Αρχηγού όπως κερδίση την νίκην και η ικανότης όπως μεταδώση την θέλησίν του ταύτην εις τους υφισταμένους”. Εν αντιθέσει προς ταύτα εξεδόθη η γνωστή διαταγή προς όλους τους διοικητάς μονάδων διά της οποίας ηρωτάτο η γνώμη τούτων περί του δυνατού της εκείθεν του Σαγγαρίου εκστρατείας. Η διαταγή αύτη ως γνωστόν δεν εκοινοποιήθη μόνον προς τους Ανωτάτου διοικητάς, μόνον, δηλαδή προς του διοικητάς Σωμάτων Στρατού και Μεραρχιών, αλλά και προς τους διοικητάς Συνταγμάτων Πεζικού και Μοιρών Ορειβατικού, ήτοι εκοινοποιήθη και μέχρι της βαθμίδος του λοχαγού».

Η πρωτοφανής αυτή κίνηση, μαρτυρεί την παντελή απώλεια επαφής του Επιτελείου της Στρατιάς με τα μαχόμενα τμήματα. Αντί να συνεννοηθεί απ’ ευθείας με τους άμεσα υφισταμένους της διοικητές των τριών Σωμάτων Στρατού, αυτή κατέφυγε στην «εν είδει δημοψηφίσματος μέχρι του βαθμού του λοχαγού εκπεμφθείσα έγγραφον διαταγή, ήτις εθεμελίωνε την έλλειψιν πεποιθήσεως διά την επιτυχή έκβασιν της αναλαμβανομένης επιχειρήσεως».

O ίδιος ο Αρχηγός της Στρατιάς στις παραμονές του Συμβουλίου της 15ης Ιουλίου στην Κιουτάχεια, «ηρνήθη απολύτως να εγκρίνη την επιχείρησιν ταύτην, απειλήσας μάλιστα και παραίτησιν εν η περιπτώσει το επιτελείον του και η Κυβέρνησις επέμενον εις τας αντιλήψεις των. Η αντίστασις αύτη του Αρχιστρατήγου εξεδηλώθη προ του συμβουλίου, κατ’ αυτό όμως εδέχθη να ενεργήση εναντίον της πεποιθήσεώς του. [. . .] Ο Αρχιστράτηγος δεν ανεμίχθη παντελώς εις την συζήτησιν –η παρουσία του Βασιλέως, [. . .] τον άφηκεν άναυδον– αι αποφάσεις ελήφθησαν άνευ της συνεργασίας του, αν δε εν τέλει εδέχθη τας απόψεις του επιτελείου του, το έπραξε μεν και εξ αγνοίας, ιδίως όμως διότι δεν έσχε το ψυχικόν σθένος να επιμείνη εις την γνώμην του, ότι τοιαύτη επιμονή συνεπήγετο παραίτησιν εκ της θέσεως του Αρχιστρατήγου, τοιούτο δε τι δεν συνεβιβάζετο προς την τυφλώττουσαν αυτόν φιλαρχίαν».

Η απόφαση που ελήφθη, ήταν ουσιαστικά ένα «βλέποντας και κάνοντας», αφού αν διαπιστώνετο πως ο κεμαλικός Στρατός αποσυρόταν θα καταδιώκετο ως την Άγκυρα, ενώ αν αντέτασσε άμυνα, η ελληνική Στρατιά θα επέστρεφε στις αρχικές της θέσεις καταστρέφοντας ριζικά την σιδηροδρομική γραμμή και αφαιρώντας τους πόρους από την εκκενούμενη χώρα. Έως τις 19 Αυγούστου, η Στρατιά είχε ματώσει και δεν υπήρχαν σημάδια κάμψης του αντιπάλου. Η εικόνα του ελληνικού Επιτελείου και της Διοίκησης ήταν θλιβερή. «Ο Αντιστρ. Παπούλας παρασυρθείς να δεχθή την επιχείρησιν ταύτην παρά την αρχικώς εκφρασθείσαν απόλυτον άρνησιν αυτού, ευρίσκετο νυν εις κατάστασιν στενοχωρίας και οργής δυσκόλως περιγραφομένην. Οι αρχικώς τόσον βέβαιοι περί της επιτυχίας και της ανάγκης της εκστρατείας ταύτης σύμβουλοι αυτού, οι εξαναγκάσαντες αυτόν να μεταλλάξη την φρόνιμον αυτού γνώμην περί επαρκείας των ήδη κτηθέντων, . . . . ίσταντο νυν ενώπιόν του άφωνοι και εζήτουν ίνα αυτός αποφασίση και αυτός αναλάβη την περαιτέρω διεύθυνσιν των επιχειρήσεων. Δίκην μυνύοντος Αχιλλέως απεσύρθη ο Αρχιστράτηγος εις την σκηνήν του, ένθα μόνον τους υπασπιστάς αυτού έβλεπεν επί τινας ημέρας, και ευλόγως, διότι πως εν τη ώρα της ανάγκης εζητείτο η διοικητική αυτού συνδρομή και πέραν μιας υπογραφής υπό μίαν διαταγήν επιχειρήσεων, ενώ καλώς εχόντων των πραγμάτων δεν τον ηξίουν και εισηγήσεως καν διά τα παρ’ αυτού διατασσόμενα; Πάντα ταύτα και ευνόητα είναι και ανθρώπινα, δεν αποτελούσιν όμως διοίκησιν Στρατού, ιδίως υφ’ ας συνθήκας ευρέθη ο Ελληνικός Στρατός κατά τας μοιραίας εκείνας ημέρας του Αυγούστου 1921».

Συνεπώς, με την από τις 22 Αυγούστου έκθεσή της, η Στρατιά Μικράς Ασίας απευθύνεται στην κυβέρνηση και ζητά διαταγές, με πρόσχημα ότι: «Η Στρατιά ούσα εν απολύτω αγνοία της εν γένει πολιτικής καταστάσεως δεν δύναται να κρίνη . . .» ως να μην αντιλαμβάνεται πως δεν ήταν δυνατόν από το Συμβούλιο της Κιουτάχειας πριν 38 ημέρες, να έχει μεταβληθεί η πολιτική κατάσταση, δεδομένου ότι αυτή εξαρτάτο πλέον ακριβώς και απολύτως από την στρατιωτική νίκη της ίδιας της Στρατιάς στο πεδίο της μάχης.

Ήδη όμως από την 5η ημέρα της επίθεσης, το ΓΣ έπρεπε να αντιληφθεί το αδύνατο της συνέχισης των επιχειρήσεων. Τις πρώτες 2 ημέρες διέταξε το Β΄ ΣΣ να αδρανήσει ενώ τα υπόλοιπα είχαν εμπλακεί στον αγώνα, εξαιτίας λανθασμένων πληροφοριών και εκτιμήσεως αυτών. Όμως η βασική ιδέα του ελληνικού σχεδιασμού προέβλεπε ακριβώς την υπερκερωτική κίνηση του Β΄ ΣΣ από νότια. Συνεπώς, εξ αρχής αυτή έπαψε να υφίσταται ως δυνητική εξέλιξη, ανατρέποντας τον όλο σχεδιασμό. Εντός των πρώτων 3 ημερών, μόνο το Α΄ ΣΣ είχε απώλειες άνω των 3.000 ανδρών. Οι απώλειες δε, αναμένετο να αυξηθούν καθώς το Βαρύ Πυροβολικό που θα έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο στον αγώνα κατά οχυρωμένων θέσεων, έπαυσε από νωρίς να δρα, εξαντληθέντων των πυρομαχικών του. Επιπλέον, το πρόβλημα γενικεύθηκε και εξαιτίας της υψηλής κατανάλωσης πυρομαχικών και αδυναμίας ικανοποιητικού ανεφοδιασμού, προτιμήθηκε η προώθηση αποκλειστικά πυρομαχικών, εις βάρος της τροφής. Στις 14 Αυγούστου το ΓΣ ενημέρωσε πως για τις 15 και 16 Αυγούστου δεν θα έπρεπε να αναμένεται καν η ανεφοδιασμός σε πυρομαχικά, ενώ στις 15 διέταξε την εξόρμηση του Πεζικού, άνευ προπαπαρασκευής Πυροβολικού. Συνεπώς, το Στράτευμα αναγκάστηκε από τις πρώτες ημέρες να εμπλακεί σε έναν τιτάνιο αγώνα, όχι μόνο δίχως την απαραίτητη υποστήριξη πυρός, αλλά και νηστικό. Αντί άρτου διανέμετο βρασμένος σίτος, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι το πλέον απομεμακρυσμένο Β΄ ΣΣ δεν έλαβε καθόλου άρτο το διάστημα 13–24 Αυγούστου!

Ως εκ τούτου είναι προφανές ότι ακόμα και στις 19 Αυγούστου, όταν φάνηκε πως οι επιτελείς του ΓΣ κλονίζονταν και ο Αρχιστράτηγος δεν ήταν σε θέση να λάβει απόφαση, ήταν ήδη πολύ αργά. Ακόμα δε και η αντίδρασή του, με την αποστολή σχετικής έκθεσης στην κυβέρνηση για την οποία δαπάνησε 3 επιπλέον ημέρες έως ότου αποφασίσει να την συντάξει, είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη των τμημάτων σε άσκοπες θυσίες αίματος.

Δυστυχώς σε επιτελικό επίπεδο η ελληνική Στρατιά, επέδειξε απόλυτη ανεπάρκεια στον τομέα πρόβλεψης, σχεδιασμού, υλοποίησης, φαντασίας, επιχειρησιακής ευελιξίας αλλά, κυρίως, εμμονής στον σκοπό. Με τον Αρχηγό εκφράζοντα σκεπτικισμό και επιφυλάξεις, με την αποθάρρυνση που προκάλεσε τουλάχιστον στο Σώμα των αξιωματικών με την εν είδει δημοψηφίσματος ερώτηση για το εφικτό ή μη μιας τελευταίας προσπάθειας, με την παλιμβουλία και αναποφασιστικότητα που εξέπεμπαν αυτός και το Επιτελείο του, καταδίκασαν εξ αρχής τον αγώνα, σε αντίθετη με τον απλό στρατιώτη και αξιωματικό που έδωσαν το παν για την νίκη. Όπως σημειώνει και η ΔΙΣ χαρακτηριστικά: «Διά το επικρατήσαν τότε μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών πνεύμα αυτοθυσίας, κατά την εκπλήρωσιν του προς την Πατρίδα καθήκοντος, αφήκεν υπέροχον δείγμα ο μεταξύ των ηρωϊκώς πεσόντων, Υπολοχαγός Τσιτούρης. Εις ανευρεθέν επ’ αυτού σημειωματάριον, ούτος απευθυνόμενος προς τους γονείς του, είχε χαράξει αυτάς τας απλάς, αλλά μεγαλειώδεις εν τη απλότητί των λέξεις: “Σεβαστοί μου γονείς. Σας προσκυνώ. Εκπληρών τον προορισμόν μου και προς τιμήν Υμών, έπεσα ενδόξως μαχόμενος. Μη στενοχωρείσθε. Τα ιδανικά μου εξεπλήρωσα καλώς. 29 Αυγούστου”».

Η Ελλάδα ατύχησε στην κρισιμότερη μάχη της νεότερης ελληνικής ιστορίας, να ηγείται αυτής ένας εντελώς ακατάλληλος Αρχηγός και ένα ανεπαρκές Επιτελείο. Το υψηλό ηθικό του Έλληνα πολεμιστή, δεν ήταν αρκετό για την επιτυχία.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 18 Σεπ 2022, 00:33

μερικοι δινουν σημασια και στην...αποψη Μεταξα
ομως δεν εχει καποια αξια η αποψη του

ο ανθρωπος προμηνυε καταστροφη για την Ελλαδα και στους Βαλκανικους Πολεμους και παρακαλουσε να επεμβουν οι Συμμαχοι να μην παμε σε πολεμο :lol: ηλπιζε να μην μπουμε,μαλιστα 18 μερες πριν την εναρξη των πολεμων θεωρουσε πως δεν προκειται να συμβει τπτ...
να διαβαστει το link (αναφερονται πολλα περισσοτερα και ακρως ενδιαφερονται)απο ολους οσους ενδιαφερονται για την περιοδο αυτη και εχουν δωσει καποια βαση στην αποψη του για το ζητημα

Ἄν σοῦ ἔγραφα πρὶν γράμματα ποὺ δὲν ἤθελα τον πόλεμον, δὲν σημαίνει. Δὲν τὸν θεωρῶ ὠφέλιμον διὰ τὴν Ἑλλάδα… Ἐλπίζω νὰ μᾶς σταματήσωσιν ἐν καιρῷ οἱ Εὐρωπαῖοι… (Σόφια, 19 Σεπτεμβρίου 1912).

Ἀπὸ τὰς ἐφημερίδας γνωρίζεις τὰ νεώτερα﮲ ὅλα λέγουν ὅτι βαίνομεν πρὸς πόλεμον﮲ ἐν τούτοις μέσα μου κάτι μοῦ λέγει ὅτι κάτι θὰ μᾶς σταματήσῃ… Συλλογίζομαι τὴν κακομοίραν τὴν Ἑλλάδα μας. Μόλις ἄρχισε νὰ ἀνακύπτῃ… νὰ τύχῃ ἡ φοβερὰ αὐτὴ ἀνωμαλία. Ἀλλὰ οἱ εὐλογημένοι πὼς ἀφέθησαν καὶ ἐμπλέχθηκαν; Ἔκαμαν τόσας ἀνοη­σίας!… Τοὐλάχιστον θὰ πάρωμεν τὴν Κρήτην; Ἐγὼ ἀμφιβάλλω πολύ…

Οἰκονομικὴ κρίσις εἰς Ἀθήνας! Τὰ δικαστήρια ἐσταμάτησαν. Ἄραγε θὰ πληρώσουν οἱ ἐνοικιασταί; Ἀμφιβάλλω. Δι’ ὅλα αὐτὰ ἐγὼ θεωρῶ τὸν πόλεμον ἀσύμφορον διὰ τὴν Ἑλλάδα, διότι κατὰ τὴν γνώμην μου, δὲν πρόκειται περὶ ζωτικοῦ ζητήματος αὐτῆς… (Σόφια 21 Σεπτεμβρίου)[2]
Αυτόν τον άνθρωπο έστειλε ο Βενιζέλος να διαπραγματευτεί τους όρους της αντιτουρκικής συμμαχίας με τη Βουλγαρία! Δέκα οκτώ ημέρες πριν την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, πιστεύει ότι τελικώς δεν θα γίνει η σύγκρουση, αλλά και την απεύχεται! «Ἐλπίζω νὰ μᾶς σταματήσωσιν ἐν καιρῷ οἱ Εὐρωπαῖοι…», καθώς δεν θεωρεί τον πόλεμο «ὠφέλιμον διὰ τὴν Ἑλλάδα…». Η προοπτική της απελευθέρωσης της Κρήτης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης χαρακτηρίζεται ως «ἡ φοβερὰ αὐτὴ ἀνωμαλία» στην οποία μας ενέπλεξε ο Βενιζέλος: «Ἀλλὰ οἱ εὐλογημένοι πὼς ἀφέθησαν καὶ ἐμπλέχθηκαν; Ἔκαμαν τόσας ἀνοησίας!…Τοὐλάχιστον θὰ πάρωμεν τὴν Κρήτην; Ἐγὼ ἀμφιβάλλω πολύ…» Όσο για τη Θεσσαλονίκη, ούτε η παραμικρή αναφορά. Άλλωστε ο πόλεμος θα προκαλέσει οικονομική κρίση, οι «ἐνοικιασταί» δεν θα πληρώνουν τα ενοίκιά τους καθώς «τὰ δικαστήρια ἐσταμάτησαν…» Και η κατακλείδα: «Δι’ ὅλα αὐτὰ ἐγὼ θεωρῶ τὸν πόλεμον ἀσύμφορον διὰ τὴν Ἑλλάδα, διότι κατὰ τὴν γνώμην μου, δὲν πρόκειται περὶ ζωτικοῦ ζητήματος αὐτῆς…»

https://ardin-rixi.gr/archives/245780
:lol:
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Κόκκορας την 18 Σεπ 2022, 01:08, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 18 Σεπ 2022, 01:07

και συνεχιζει
Ο Μεταξάς ο οποίος έβλεπε το καλοκαίρι του 1914 ακόμα και μια μονομερή ενέργεια τα Ελλάδας εναντίον της Τουρκίας, εντούτοις, το 1915 θα απορρίψει την εκστρατεία στην Καλλίπολη παρ’ όλο που αυτή θα διεξαγόταν με τη συμμαχική συνδρομή των Αγγλογάλλων, οι οποίοι ως αντάλλαγμα παραχωρούσαν την Κύπρο, την Ιωνία και τη Βόρειο Ήπειρο στην Ελλάδα.

Το 1919 θα θεωρήσει απολύτως λανθασμένη την απόβαση στη Σμύρνη, η οποία μάλιστα είχε πραγματοποιηθεί με τη συναίνεση του σουλτάνου, παρότι το 1914 ως μόνο εμπόδιο έβρισκε τη βουλγαρική απειλή, ανύπαρκτη μετά το 1918.

Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1915; Απλούστατα, η συμμαχία της Τουρκίας με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1920; Η ταύτιση του Μεταξά με τον Κωνσταντίνο και τον μικροελλαδισμό και η πρωταγωνιστική εμπλοκή του στον εθνικό διχασμό.
οπως και αλλα πολλα και ακρως ενδιαφεροντα στο Link

Άβαταρ μέλους
Scouser
Δημοσιεύσεις: 11581
Εγγραφή: 13 Αύγ 2020, 23:18

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Scouser » 18 Σεπ 2022, 17:53

Το έχουμε πει πολλές φορές. Ο Μεταξάς είναι τρομερά υπερτιμημένη προσωπικότητα, τουλάχιστον ως στρατηγικός εγκέφαλος. Εξιλεωθηκε ως ένα βαθμό με την επιτυχή πολεμική προπαρασκευή την περίοδο '36-40 και τους επιδέξιους διπλωματικους χειρισμούς στην περίοδο του ελληνοιταλικου πολέμου. Αν όμως η σταδιοδρομία του τελείωνε το 1936, το πρόσημο θα ήταν σίγουρα αρνητικό.
''That's not what your fucking job is. You are bullshiting people, you are acting as a propagandist. It's not 'mostly peaceful' when a car is on fire''. Joe Rogan

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 18 Σεπ 2022, 21:47

Κόκκορας έγραψε:
18 Σεπ 2022, 01:07
και συνεχιζει
Ο Μεταξάς ο οποίος έβλεπε το καλοκαίρι του 1914 ακόμα και μια μονομερή ενέργεια τα Ελλάδας εναντίον της Τουρκίας, εντούτοις, το 1915 θα απορρίψει την εκστρατεία στην Καλλίπολη παρ’ όλο που αυτή θα διεξαγόταν με τη συμμαχική συνδρομή των Αγγλογάλλων, οι οποίοι ως αντάλλαγμα παραχωρούσαν την Κύπρο, την Ιωνία και τη Βόρειο Ήπειρο στην Ελλάδα.

Το 1919 θα θεωρήσει απολύτως λανθασμένη την απόβαση στη Σμύρνη, η οποία μάλιστα είχε πραγματοποιηθεί με τη συναίνεση του σουλτάνου, παρότι το 1914 ως μόνο εμπόδιο έβρισκε τη βουλγαρική απειλή, ανύπαρκτη μετά το 1918.

Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1915; Απλούστατα, η συμμαχία της Τουρκίας με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1920; Η ταύτιση του Μεταξά με τον Κωνσταντίνο και τον μικροελλαδισμό και η πρωταγωνιστική εμπλοκή του στον εθνικό διχασμό.
οπως και αλλα πολλα και ακρως ενδιαφεροντα στο Link
:fp:

Θα παω στον Καράμπελια..Παναγιά μου...βρε θα παω στον Καράμπελια..
πούχει λεβέντες νέους..αναρχικούς κι 'ωραίους..



Αχ, αυτοί οι βενιζελογενείς αντι-μεταξικοί. Τόσα χρόνια μυαλό δεν έβαλαν.

Μέσα από την αρθρογραφία Μεταξά - Βενιζέλου το 1934 μαθαίνουμε τι προέβλεπε εκείνο το σχέδιο και ποιες ήταν όλες οι προϋποθέσεις για να εφαρμοστεί και να επιτύχει.

Καίριον πλήγμα κατά της Τουρκίας η Ελλάς μόνον εις Μ. Ασίαν θα ηδύνατο να καταγάγη μεταφέρουσα εκεί τον στρατόν της , αναζητούσα και καταστρέφουσα εκεί τον όγκον των τουρκικών δυνάμεων. Αλλά τούτο το εθεώρησα αδύνατον. (…) η Τουρκία ηδύνατο κάλλιστα να εξακολουθήση την αντίστασίν της, και άνευ της Θράκης και της Κων/πολεως, αγωνιζομένη εν Μ.Ασία. Αλλά εφρόνουν ότι διά της καταλήψεως της Κων/πολεως , ο ηθικός αντίκτυπος επί του μουσουλμανικού πληθυσμού της Τουρκίας θα ήτο τόσον μέγας, ώστε εθεώρουν πιθανώτατον ότι η Τουρκία θα επειθαναγκάζετο εις ειρήνην , εφ’ όσον αι όροι [ 1. εκχώρηση στην Ελλάδα των 2 στην Αγγλία κατασκευαζομένων τουρκικών θωρηκτών για να συνεχίσουμε να κυριαρχούμε στο Αιγαίο 2. αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου. 3. να σταματήσουν οι διωγμοί κατά των Ελλήνων. ] μας θα ήσαν λίαν περιωρισμένοι , μη θιγομένων δι’ αυτών ζωτικών τουρκικών συμφερόντων. (…) Περί εδαφικών παραχωρήσεων εις την Ελλάδα εκ μέρους της Τουρκίας, ούτε λόγος έδει να γίνει. Επομένως κατέληγον εις την διά των Δαρδανελίων επίθεσιν κατά της Κων/πολεως. (…) η τοιαύτη εκστρατεία ΕΔΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ, με ταχύτατον αποτέλεσμα , ώστε και ταχυτάτη να είναι η άνευ μεγάλων απαιτήσεων εκ μέρους μας σύναψις της ειρήνης. Και τούτο , ένεκα φόβου (…) επεμβάσεων (…) της Βουλγαρίας (…) [και] μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. (..) Πρός κατάληψιν της χερσονήσου της Καλλιπόλεως καί της αντίπεραν ασιατικής όχθης δια στρατού , θα έδει να γίνη απόβασις αυτού εις έν εκ των τριών κατωτέρω (…) Αργότερα φυσικά ηδύνατο να φέρη [ η Τουρκία ] και άλλας δυνάμεις εκ του εσωτερικού της Μ.Ασίας. (…) επομένως μεγίστην σημασίαν είχε το εάν η ελληνική επιχείρησις εγίνετο εν πλήρει ειρήνη, ανεπιστρατεύτου ούσης της Τουρκίας, ή εν πολέμω με πλήρη τουρκικήν επιστράτευσιν. Επί πλέον κεφαλαιώδη σημασίαν θα είχε το εάν η Τουρκία επληροφορείτο εγκαίρως ότι επίκειται απόβασις (…) Εάν η Τουρκία υπωψιάζετο κατά το διάστημα αυτό και ελάμβανε τα μέτρα της ; Τότε η επιχείρησις θα καθίστατο αδύνατος , θα ανεστέλλετο και θα εματαιούτο.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 18 Σεπ 2022, 22:02

αυτο ηταν το περιβοητο σχεδιο του το 14;
φοβερο σκεπτικο,να ρισκαρουμε να καταλαβουμε την Κωνσταντινουπολη για να ζητησουμε τα...νησια,τα οποια ηδη κατεχουμε!και μια δηλωση(με μηδενικες εγγυησεις) πως δεν θα πειραξουν τους ελληνες! :smt005:
σαν να λεμε δεν ηθελε κανενα πολεμο και μετα αδικα ο καραμπελιας του την λεει για μικροελλαδιτισμο,ισως
αλλα τα δεδομενα ειναι τα εξης
-δεν ηθελε πολεμο στους βαλκανικους και μαλιστα θεωρουσε ελαχιστες μερες πριν πως δεν θα γινει τπτ!
-θεωρουσε σιγουρη νικητρια την γερμανια στον Α παγκοσμιο και ηταν υπερ της ουδετεροτητας...

αν ακολουθουσε η χωρα πιστα το πολιτικο/στρατιωτικο αισθητηριο του Μεταξα που θα ειχε συνορα:
δεν θα παρεμεναν αυτα στο υψος περιπου της Μελουνας;
στην καλυτερη περιπτωση,

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 18 Σεπ 2022, 22:06

Καλά φιλοβενιζελικέ :c020: ... Η Τουρκία αποκτούσε υπεροχή στην θάλασσα για να πάρει πίσω τα νησιά. Διάβασε αυτό Ζαποτέκος @ Η κατάληψη της ανατολικής Μακεδονίας από τους Βούλγαρους (1916). Μια ιστορική ταπείνωση της Ελλάδας για να καταλάβεις τι έπαιζε.
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Who is The 4th man
Μέλη που αποχώρησαν
Δημοσιεύσεις: 4465
Εγγραφή: 11 Απρ 2018, 17:44

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Who is The 4th man » 03 Οκτ 2022, 01:21

Η Μικρασιατική Εκστρατεία (επανάληψη) - Μελ. Μελετόπουλος και Γ. Φίλης
Αυτομπαναρισμενος επ αόριστον

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 03 Οκτ 2022, 01:30

Ζαποτέκος έγραψε:
18 Σεπ 2022, 22:06
Καλά φιλοβενιζελικέ :c020: ... Η Τουρκία αποκτούσε υπεροχή στην θάλασσα για να πάρει πίσω τα νησιά.
γνωστο ειναι αυτο και τους προλαβε ο Α παγκοσμιος

τι φιλοβενιζελικος μωρε; καμια σχεση,εγω με την ελλαδα ειμαι,αμα βασιλιας πραττει σωστα γιασαν,αν ειναι ο βενιζελος με τον βενιζελο,αν ειναι ο μεταξας το 40 μπραβο του κ.ο.κ
απλα τι να λεμε τωρα οτι ο μεταξας επεσε μεσα στις προβλεψεις του :lol: ή βοηθησε την πατριδα του εκεινα τα χρονια;(Δεν λεω για βαλκανικους για τα κρισιμα χρονια του α παγκοσμιου και ιδιως κατοπιν στην μικρα ασια,αξιωματικος ηταν επρεπε να τον διαταξουν να αναλαβει θεση αντι να το παιζει κασσανδρα περιμενοντας το μετα,ως κασσανδρα αλλωστε ειχε αποτυχει πολλακις οπως αναφερθηκε παραπανω)

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 03 Οκτ 2022, 12:42

Κόκκορας έγραψε:
03 Οκτ 2022, 01:30
απλα τι να λεμε τωρα οτι ο μεταξας επεσε μεσα στις προβλεψεις του :lol: ή βοηθησε την πατριδα του εκεινα τα χρονια;(Δεν λεω για βαλκανικους για τα κρισιμα χρονια του α παγκοσμιου και ιδιως κατοπιν στην μικρα ασια,αξιωματικος ηταν επρεπε να τον διαταξουν να αναλαβει θεση αντι να το παιζει κασσανδρα περιμενοντας το μετα,ως κασσανδρα αλλωστε ειχε αποτυχει πολλακις οπως αναφερθηκε παραπανω)
Και τι είναι ο Μεταξάς ; Μέντιουμ είναι και πρέπει να πέφτει οπωσδήποτε μέσα στις προβλέψεις του ; Σε άλλα έπεσε μέσα ( επιχείρηση Δαρδανελίων , σωστή πλευρά Β΄ΠΠ ) και σε άλλα όχι.

Για τους Βαλκανικούς πήρε αποκόμματα ο Καραμπελιάς απ' το ημερολόγιο του Μεταξά που εξέφραζε την απαισιοδοξία και την επιφυλακτικότητά του και απαξιώνει τον Μεταξά. Ούτε αν ανταπεξήλθε στα καθήκοντα που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός και ο βασιλιάς λογαριάζει , ούτε τι γράφει αφού ξεκίνησε ο πόλεμος , ούτε τίποτα. Να δω αν ο Καραμπελιάς κρατούσε ημερολόγιο ή κανένας από μας και γύρναγε να διαβάσει τι έγραφε πριν μια δεκαετία πως θα χαρακτήριζε τον εαυτό του.

Ο Μεταξάς είχε ζήσει τον Ατυχή Πόλεμο του 1897. Φυσικό ήταν να διακατέχεται από απαισιοδοξία. Ο ελληνικός στόλος τότε δεν είχε παίξει κανέναν ρόλο. Το 1885 οι Τούρκοι είχαν αφήσει ανενόχλητους τους Βουλγάρους να προσαρτήσουν την Ανατολική Ρωμυλία. Όταν εμείς κινηθήκαμε το '97 μας χτύπησαν κάτω σαν χταπόδια. Γιατί να μην φοβάται κάποιος πως το 1912 θα μπορούσε να γίνει κάτι παρόμοιο. Δεν έγινε. Οι Βούλγαροι σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος του χερσαίου πολέμου και το ναυτικό μας έκανε με τα κρεμμυδάκια τους Τούρκους. Ο Βενιζέλος δεν ήταν απαισιόδοξος ; Όταν έμαθε για την ήττα της Μεραρχίας Κρητών στο Αμύνταιο , τα έκανε επάνω του και τηλεγράφησε στο επιτελείο να του στείλουν δια θαλάσσης γρήγορα μια μεραρχία να καλύψει τον δρόμο προς την Αθήνα ! Ο διάδοχος και ο Μεταξάς απλά τον αγνόησαν.

Δεν ενθυμείται ο κ. Βενιζέλος το 1912 όταν ηττήθη η ημετέρα 5η μεραρχία εις το Σόροβιτς , του όγκου του ημετέρου στρατού νικήσαντος εις Γιαννιτσά και προελαύνοντος προς Θεσ/νίκην , ότι κατελήφθη η εν Αθήναις κυβέρνησις υπό τοιούτου πανικού μήπως ο Δζαβήτ προελάση εκ Σόροβιτς προς Λάρισαν ! και Αθήναις !! ... ώστε ο κ. Βενιζέλος εζήτησε δια τηλεγραφήματός του προς τον Διάδοχον, όπως δύο μεραρχίαι εκ του προελαύνοντος προς Θεσσαλονίκην στρατού αποσταλώσι ταχέως εις Κατερίνην , επιβιβασθώσι και μεταφερθώσι θαλασσίως εις Βόλον , και εκείθεν δια ξηράς προς Λάρισαν δια να καλύψωσιν από τον Δζαβήτ την οδόν της πρωτευούσης ; Εννοείται ότι τοιούτος φόβος εκίνησε το μειδίαμα ημών εις Γιαννιτσά και δεν εδώσαμεν καμμίαν προσοχήν εις την διαταγήν ταύτην του κ. Βενιζέλου.

Στον Α΄ΠΠ είχε δίκιο. Μας έλεγε η Αντάντ να βγούμε στον πόλεμο στο πλευρό της χωρίς να μας εξασφαλίζει τίποτα . Ούτε αν θα φέρει επαρκή στρατεύματα , ούτε ποια εδάφη θα πάρουμε. Και δελέαζαν και τους Βουλγάρους με ελληνικά εδάφη. Αν δεν είχαν μπει ενεργά οι ΗΠΑ στον Α΄ΠΠ θα νικούσαν οι Αγγλογάλλοι ; Άρα πού είναι το λάθος του βασιλιά ή του Μεταξά ; Ρε Αντάντ , όλα δείχνουν πως θα χάσεις. Θέλεις να έρθω μαζί σου ; Ωραία. Τι θα πάρω μετά τον πόλεμο έτσι και νικήσεις - που όλα δείχνουν πως θα χάσεις ; Θα μου πεις τίποτα συγκεκριμένο ή θα μου λες να δώσω την Καβάλα στους Βουλγάρους και ότι θα πάρω κάποια εδάφη ( ποια ; ) στην Μ.Ασία ; Ο Κάιζερ μου λέει συγκεκριμένα πράγματα και αρκεί να παραμείνω ουδέτερος. Συγκεκριμένα :
1) Αναγνωρίζει ως ελληνικά τα νησιά του Αιγαίου.
2) Θα κάνει ό,τι μπορεί για να προστατευτεί ο ελληνικός μικρασιατικός πληθυσμός από τις διώξεις.
3) Θα ενισχύσει οικονομικά την Ελλάδα.
4) Η Ελλάδα δεν θα χάσει καθόλου εδάφη.
5) Η Βουλγαρία είναι σύμφωνη να πάρει η Ελλάδα την Δοϊράνη και την Γευγελή μετά το νικηφόρο πέρας του πολέμου.
6) Η Ελλάδα θα πάρει αλβανικά εδάφη.
7) Η Γερμανία θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε η Τουρκία να δεχτεί την ελληνική ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου.
8) Τα παραπάνω πρέπει να μείνουν μυστικά και η Ελλάδα να διατηρήσει κατά την διάρκεια του πολέμου ευμενή ουδετερότητα έναντι της Γερμανίας και των συμμάχων της ( 30/9/1915 ).
Τι έκανε ο βασιλιάς ; Διατηρούσε ουσιαστικά ευμενή ουδετερότητα έναντι της Αντάντ παρά τις μυστικές του επαφές με τους Γερμανούς.

Για την Μικρασία τα πράγματα είχαν ως εξής :
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 03 Οκτ 2022, 12:42

( συνέχεια απ' το προηγούμενο )
Εικόνα
(...)
Εικόνα
Και παρόλα αυτά αμφιταλαντευόταν !
Εικόνα
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Άβαταρ μέλους
Ίακχος
Δημοσιεύσεις: 4708
Εγγραφή: 05 Απρ 2018, 15:26

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ίακχος » 03 Οκτ 2022, 14:45

Κόκκορας έγραψε:
18 Σεπ 2022, 01:07
και συνεχιζει
Ο Μεταξάς ο οποίος έβλεπε το καλοκαίρι του 1914 ακόμα και μια μονομερή ενέργεια τα Ελλάδας εναντίον της Τουρκίας, εντούτοις, το 1915 θα απορρίψει την εκστρατεία στην Καλλίπολη παρ’ όλο που αυτή θα διεξαγόταν με τη συμμαχική συνδρομή των Αγγλογάλλων, οι οποίοι ως αντάλλαγμα παραχωρούσαν την Κύπρο, την Ιωνία και τη Βόρειο Ήπειρο στην Ελλάδα.

Το 1919 θα θεωρήσει απολύτως λανθασμένη την απόβαση στη Σμύρνη, η οποία μάλιστα είχε πραγματοποιηθεί με τη συναίνεση του σουλτάνου, παρότι το 1914 ως μόνο εμπόδιο έβρισκε τη βουλγαρική απειλή, ανύπαρκτη μετά το 1918.

Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1915; Απλούστατα, η συμμαχία της Τουρκίας με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Τι είχε αλλάξει μεταξύ 1914 και 1920; Η ταύτιση του Μεταξά με τον Κωνσταντίνο και τον μικροελλαδισμό και η πρωταγωνιστική εμπλοκή του στον εθνικό διχασμό.
οπως και αλλα πολλα και ακρως ενδιαφεροντα στο Link
Και ακόμα περισσότερα στο τεύχος 24 καλοκαίρι 2022 του Ερμή του Λόγιου.
Κράζει κανονικά το Μεταξά και το βασιλιά που δεν έστειλαν στρατό στην Καλλίπολη όσο ακόμα ήταν ανοχύρωτη το 1915 με αντάλλαγμα την Ιωνία.

Άβαταρ μέλους
Κόκκορας
Δημοσιεύσεις: 17777
Εγγραφή: 03 Ιουν 2018, 17:20
Phorum.gr user: Κόκορας
Τοποθεσία: Συμβασιλεύουσα Πόλις

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Κόκκορας » 03 Οκτ 2022, 15:48

ναι βγηκε και καινουριο βιβλιο του καραμπελια,θα το παρω


ΥΣ ναι στον Β παγκοσμιο Ζαποτέκος,οταν πια γερασε και αποδεχτηκε το ορθο της πολιτικης Βενιζελου και της προσδεσης στο βρετανικο αρμα και μπραβο του καλλιο αργα,αλλα εδω δεν μιλαμε για εκεινη την περιοδο για τα τελευταια χρονια...μιλαμε για ακομη πιο προφανεις καταστασεις,για τοτε που ΔΥΟ δυναμεις στην γειτονια ειναι αυτες που επιβουλευονται εθνικα μας εδαφη και να ανατρεψουν το αποτελεσμα των βαλκανικων και παρολαυτα δεν κανουμε το προφανες!να μπουμε με τους αγγλογαλλους(Ειχαμε και ελληνοσερβικη συμμαχια εξαλλου)!ελπιζοντας σε λογια πως δεν θα απωλεσουμε και πολλα και πιστευοντας ακραδαντα σε νικη των γερμανων.αυτη ηταν η πολιτικη της ελιτ της παλαιας ελλαδας που κυβερνουσε.Πατησανε στην καταστροφικη πεποιθηση οτι οι γερμανοι ειναι αηττητοι και δεχτηκαν να διασκεδασουν την κοινη λογικη με
ΛΟΓΙΑ!στην πραξη η γενοκτονια ελληνων και αρμενιων εκτυλισσοταν (με τους γερμανους να συνεπικουρουν),η βουλγαρια ειχε εισβαλλει στην χωρα κανονικα(Αλλιως γιατι μπηκε στον πολεμο; αναλογως και η τουρκια!) και μαλιστα ειχαν το θρασος να παραδωσουν και το Δ σωμα στρατου αμαχητι στους βουλγαρους

η παραδοση του ρουπελ στον αιωνιο (τοτε)εχθρο της φυλης ποιανου εργο ηταν;!

αν ολα αυτα τα συνδυασουμε με την...πεποιθηση του στους βαλκανικους
τοτε βγαζουμε πολυ καλα το συμπερασμα ποια συνορα θα ειχε η χωρα ακολουθωντας την πολιτικη μεταξα εκεινα τα χρονια
διοτι ουτε και ο βενιζελος ηταν μεντιουμ....απλουστατα πατουσε σε συμμαχιες και στην κοινη λογικη παιρνοντας το ρισκο
αυτος μας εβαλες στους βαλκανικους,αυτος μας εβαλε στο πλευρο των νικητων στον Α παγκοσμιο και η Ελλαδα μεγαλωσε!να ναι καλα το Κινημα στο Γουδι του 1909

ενα ωραιο κειμενο για βαλκανικους!https://www.kathimerini.gr/investigatio ... -polemoys/

Άβαταρ μέλους
Ζαποτέκος
Δημοσιεύσεις: 8928
Εγγραφή: 14 Ιαν 2019, 17:08

Re: Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Ζαποτέκος » 03 Οκτ 2022, 16:42

Κόκκορας έγραψε:
03 Οκτ 2022, 15:48
η παραδοση του ρουπελ στον αιωνιο (τοτε)εχθρο της φυλης ποιανου εργο ηταν;!
Όταν οι Αγγλογάλλοι παραβίασαν πρώτοι την ελληνική ουδετερότητα και αποβιβάστηκαν στην Θεσσαλονίκη , συμφώνησαν με τον βασιλιά πως σε περίπτωση γερμανοβουλγαρικής επίθεσης , ο ελληνικός στρατός θα έφευγε απ' την μέση, και οι δύο αντίπαλοι θα έλυναν μόνοι τους τις μεταξύ τους διαφορές σε ελληνικό έδαφος.
Οι Αγγλογάλλοι άρχισαν να προκαλούν τους Γερμανοβουλγάρους περνώντας τον Στρυμόνα . Οι Γερμανοβούλγαροι ετοιμάστηκαν για επίθεση. Ο βασιλιάς το έμαθε και είπε στους Αγγλογάλλους πως οι ελληνικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν. Να σπεύσουν λοιπόν πρώτοι οι Αγγλογάλλοι να καταλάβουν το Ρούπελ και να λύσουν τις διαφορές τους με τους Γερμανοβουλγάρους. Φυσικά οι ολιγάριθμοι Αγγλογάλλοι δεν το έκαναν, αφού το μόνο που ήθελαν να πετύχουν με τα επεισόδια που δημιουργούσαν , ήταν σύγκρουση Ελλήνων και Γερμανοβουλγάρων. Οι τελευταίοι κατέλαβαν το Ρούπελ δηλώνοντας πως η κατάληψη θα είναι προσωρινή και πως αναγκάζονται να το κάνουν εξαιτίας των προκλητικών ενεργειών των Αγγλογάλλων.

Για τα Δαρδανέλια το 1915 απαντάει ο Μεταξάς στις φαντασιώσεις του Βενιζέλου :
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

συνεχίζεται ...
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )

Απάντηση


  • Παραπλήσια Θέματα
    Απαντήσεις
    Προβολές
    Τελευταία δημοσίευση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών