Αίτια αποτυχίας ΕΣ κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία

[Esperos]

Ο Ελληνικός στρατός, ήταν ο μοχλός πίσεσης των άγγλων κατά του Κεμαλ
πετρελαιοπηγές.
ο ελληνικός στρατός περίμενε σε αδράνεια
διαπραγματεύονταν Αγγλοι Τούρκοι για την Μοσούλη

Αυτά ισχύουν.

Το ότι ο πρήγκιπας Αντρέας, ήταν ο πράκτορας και εκτελεστικό όργανο των Άγγλων, δεν ισχύει δηλαδή ?
Μόνος του ο Παπούλας είπε καθήστε παιδιά τώρα εδώ ένα χρόνο στην αλμυρά έρημο να κοιτάμε τα βουνά απέναντι, αυτό δεν ισχύει ?

[Esperos]

Ο Ελληνικός στρατός, ήταν ο μοχλός πίσεσης των άγγλων κατά του Κεμαλ
πετρελαιοπηγές.
ο ελληνικός στρατός περίμενε σε αδράνεια
διαπραγματεύονταν Αγγλοι Τούρκοι για την Μοσούλη

Αυτά ισχύουν.

Και για να γίνω λίγο πιο σαφής, ο ρόλος του πρίγκηπα Ανδρέα, στα κείμενα που παραθέσατε ΔΕΝ σχολιάζεται καθόλου.


Μετά,. λέτε

29/8 - 14/9/1921 : Ο ελληνικός στρατός συμπτύσσεται αποκρούοντας τις τουρκικές αντεπιθέσεις. Εγκαθίσταται αμυντικά στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ - Εσκί Σεχίρ - Όρμος Κίου. Ουσιαστική απραξία του στρατού από αυτή την στιγμή και ως τις 13/8/1922.

Συμπληρώνω εγώ.
Την ίδια περίοδο διεξάγονταν διαπραγματεύσεις για τα όρια του τουρκικού κράτους, αν θα συμπεριλαμβάνει τοσημερινό Ιρακ,
ή μέρος του σημερινού Ιρακ (πετρελαιοπηγές Μοσούλης) ή όχι. Φυσικά ο Κεμάλ ήθελε να ΜΗΝ παραχωρήσει αυτήν την Οθομανική επαρχία.
Οι Αγγλοι τον εκβίαζαν με την επέλαση του ελληνικού στρατού.

Ο Ανδρέας ήταν ο διορισμένος πράκτορας μάτι και χέρι των Άγγλων στο πεδίο των μαχών.

Το ότι η ιστορία δεν τον πολυαναφέρει, ύποπτο.
Όλοι αυτοί οι ακατάλληλοι στρατηγοί που υποτίθεται διοικούσαν το στράτευμα, ήταν επιλογές τέτοιες ώστε να μην δυσκολεύουν
το έργο του πρίγκιπα Ανδρέα.

Ένα χρόνο που περίμεναν στην έρημο δε μπορούσαν να κάνουν ντου βαθύτερα ώστε οι διαπραγματεύσεις να γείρουν προς την Ελληνική πλευρά ;

Όχι, διότι οι Άγγλοι θεωρούσαν την Τουρκία, πιο εύκολη και διαχειρίσιμη χώρα, ήθελαν την ελλάδα πιόνι στην ανατολική μεσόγειο, όχι παίκτη.
Αυτή η επιλογή της Δύσης πριν 100 χρόνια, έχει τις επιπτώσεις της τώρα με την ισλαμοποίηση της ευρώπης και της προδοτικής στάσης των τούρκων σε συμμαχικά θέμτα.

[Ζαποτέκος]

Ο Ελληνικός στρατός, ήταν ο μοχλός πίσεσης των άγγλων κατά του Κεμαλ
πετρελαιοπηγές.
ο ελληνικός στρατός περίμενε σε αδράνεια
διαπραγματεύονταν Αγγλοι Τούρκοι για την Μοσούλη

Αυτά ισχύουν.

Αυτό ποιο πολύ ισχύει μετά.την.μικρασιατικη καταστροφή Ειδικα την περίοδο.του Πάγκαλου που ταν και ο μόνος που ήθελε και άλλο γύρο με τους Τούρκους Την εποχή του έγινε και σχετικός επαναξοπλισμοσ του στρατού Με το που πείσθηκε ο Κεμάλ έπεσε και ο Πάγκαλος σε μια νύκτα

Ο Πάγκαλος μπορεί να έκανε τον μάγκα στα λόγια , αλλά όταν ο διοικητής του Δ΄ΣΣ στρατηγός Τσερούλης τον ρώτησε "Τι να κάνω αν οι Σύμμαχοι προσπαθήσουν να εμποδίσουν την ελληνική προέλαση ;" , ο Πάγκαλος απέφυγε να του απαντήσει.

[Ζαποτέκος]

Ένα χρόνο που περίμεναν στην έρημο στο Αφιόν Καραχισάρ δε μπορούσαν να κάνουν ντου βαθύτερα ώστε οι διαπραγματεύσεις να γείρουν προς την Ελληνική πλευρά ;

Όχι αν δεν μάζευαν περισσότερο στρατό.

Ο Ελληνικός στρατός, ήταν ο μοχλός πίσεσης των άγγλων κατά του Κεμαλ
πετρελαιοπηγές.
ο ελληνικός στρατός περίμενε σε αδράνεια
διαπραγματεύονταν Αγγλοι Τούρκοι για την Μοσούλη

Αυτά ισχύουν.

Το ότι ο πρήγκιπας Αντρέας, ήταν ο πράκτορας και εκτελεστικό όργανο των Άγγλων, δεν ισχύει δηλαδή ?
Μόνος του ο Παπούλας είπε καθήστε παιδιά τώρα εδώ ένα χρόνο στην αλμυρά έρημο στο Αφιόν Καραχισάρ να κοιτάμε τα βουνά απέναντι, αυτό δεν ισχύει ?

Ναι δεν ισχύει.
Δεν ισχύει. Δεν είχε λόγο ο Παπούλας. Η κυβέρνηση αποφάσιζε.

Και για να γίνω λίγο πιο σαφής, ο ρόλος του πρίγκηπα Ανδρέα, στα κείμενα που παραθέσατε ΔΕΝ σχολιάζεται καθόλου.


Μετά,. λέτε

29/8 - 14/9/1921 : Ο ελληνικός στρατός συμπτύσσεται αποκρούοντας τις τουρκικές αντεπιθέσεις. Εγκαθίσταται αμυντικά στη γραμμή Αφιόν Καραχισάρ - Εσκί Σεχίρ - Όρμος Κίου. Ουσιαστική απραξία του στρατού από αυτή την στιγμή και ως τις 13/8/1922.

Συμπληρώνω εγώ.
Την ίδια περίοδο διεξάγονταν διαπραγματεύσεις για τα όρια του τουρκικού κράτους, αν θα συμπεριλαμβάνει τοσημερινό Ιρακ,
ή μέρος του σημερινού Ιρακ (πετρελαιοπηγές Μοσούλης) ή όχι. Φυσικά ο Κεμάλ ήθελε να ΜΗΝ παραχωρήσει αυτήν την Οθομανική επαρχία.
Οι Αγγλοι τον εκβίαζαν με την επέλαση του ελληνικού στρατού.

Ο Ανδρέας ήταν ο διορισμένος πράκτορας μάτι και χέρι των Άγγλων στο πεδίο των μαχών.

Το ότι η ιστορία δεν τον πολυαναφέρει, ύποπτο.
Όλοι αυτοί οι ακατάλληλοι στρατηγοί που υποτίθεται διοικούσαν το στράτευμα, ήταν επιλογές τέτοιες ώστε να μην δυσκολεύουν
το έργο του πρήγκιπα Ανδρέα.

Ο πρίγκιπας Ανδρέας κατηγορήθηκε μόνο γιατί στην Μάχη στον Σαγγάριο πήρε μια πρωτοβουλία που δεν άρεσε στον Παπούλα και τον διέταξε να μην την πραγματοποιήσει. Την επομένη ο ίδιος ο Παπούλας τον διέταξε να κάνει αυτό που του είχε απαγορέψει...
Επίσης έχουν κρατήσει απ' τον Ανδρέα πως σχολίαζε το 1921 ( δηλαδή πολύ πριν την καταστροφή ) πως θα άξιζε οι βενιζελικοί Σμυρνιοί [ προύχοντες ] να αφεθούν στον Κεμάλ.
Δεν χρειάζεται οι Άγγλοι να είχαν κάποιο πράκτορα αφού τόσο οι βενιζελικοί όσο και οι αντιβενιζελικοί δεν έκαναν κάτι προτού πάρουν την άδειά τους.

[Ζαποτέκος]

«Ανδρέας Βασιλόπαις», ο Έλληνας παππούς τού Καρόλου τής Αγγλίας
Του Σπύρου Α. Θεοδωρόπουλου
https://greekcivilwar.wordpress.com/201 ... /gcw-1575/

Μια σημαδιακή αν όχι συγκλονιστική επιστολή την οποία έγραψε στις 19.12.1921, διαρκούσης δηλαδή της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο (τόσο κακολογημένος και απαξιωμένος) τότε αντιστράτηγος πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδος, παππούς (από πατέρα) τού Καρόλου τής Αγγλίας.

Η επιστολή αυτή, (την οποία εγώ τουλάχιστο δεν μπόρεσα να εντοπίσω στο διαδίκτυο, με εξαίρεση ένα ελάχιστο πλην περιβόητο απόσπασμα μιας παραγράφου της για το οποίο θα γίνει λόγος παρακάτω), γράφτηκε στη Σμύρνη και απευθυνόταν στον στενό φίλο του, τότε απόστρατο αντιστράτηγο (και μετέπειτα δικτάτορα) Ιωάννη Μεταξά (Αθήνα).

Ο Ανδρέας ήταν γιος τού βασιλιά Γεωργίου Α΄, και αδελφός τού βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄.

Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Ανδρέας, (ο οποίος σημειωθήτω είχε κάμει πολύ καλές στρατιωτικές σπουδές στην Ελλάδα και στη Γερμανία, και είχε λάβει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού ιππικού), είχε διατελέσει διοικητής τής ΧΙΙ μεραρχίας (υποστράτηγος) και εν συνεχεία διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού (αντιστράτηγος).


Κατά τη μεγαλειώδη -μα τελικά θανάσιμη για τα ελληνικά όπλα- προέλαση προς Άγκυρα (Αύγουστος 1921), το Σώμα αυτό, διοικούμενο από τον Ανδρέα, διέσχισε τα βόρεια κράσπεδα της (θεωρούμενης σχεδόν αδιάβατης) Αλμυράς Ερήμου, διέσπασε τις πρώτες αμυντικές γραμμές τών λυσσωδώς αμυνομένων Τούρκων και, ύστερα από επικό αγώνα, κατέλαβετο αιματοπότιστο, απαίσιο μα και θρυλικό Καλέ Γκρότο, κάποιες δεκάδες χιλιόμετρα από την Άγκυρα…

Η Ελλάδα, δια του Στρατού της, χτυπούσε απεγνωσμένα τις πύλες τού παραδείσου, οι οποίες, όμως, δεν ήτανε γραφτό ν’ ανοίξουν…

Ο Ελληνικός Στρατός και μαζί του ο Ελληνικός Λαός, είχαν φθάσει πια στα έσχατα όρια της αντοχής τους…

Μετά την καταστροφή, η επαναστατική κυβέρνηση Πλαστήρα παρέπεμψε τον Ανδρέα σε έκτακτο στρατοδικείο (Νοέμβριος 1922) με την κατηγορία τής ανυπακοής σε διαταγή τού αρχιστράτηγου Παπούλα, κατά τη διάρκεια της προελάσεως προς Άγκυρα. Ακόμα και σήμερα, διάφοροι ανιστόρητοι, μικρόψυχοι και εμπαθείς, επιμένουν ότι αν τότε ο Ανδρέας είχε εκτελέσει τη διαταγή εκείνη και δεν είχε κάμει «του κεφαλιού του», το αποτέλεσμα της προέλασης εκείνης μπορεί να ήταν διαφορετικό, πράγμα που, βεβαίως, καθόλου δεν ευσταθεί. Διότι, την επομένη τής ανυπακοής εκείνης, ο Παπούλας διέταξε να γίνει αυτό ακριβώς που ο ανυπάκουος Ανδρέας είχε επιχειρήσει να κάμει αυτοβούλως, μη συμμορφούμενος δηλαδή με τη διαταγή του αρχιστρατήγου… Αν και η κατηγορία (για ανυπακοή) απεδείχθη πλήρως, το επαναστατικό στρατοδικείο, με παρέμβαση του Παγκάλου, αναγνώρισε στον Ανδρέα το ελαφρυντικό της «τελείας απειρίας» περί την διοίκηση μεγάλων μονάδων, και τον καταδίκασε, τελικά, σε ισόβια υπερορία (εξορία) και σε διαγραφή από το μητρώο τών αξιωματικών. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ο Ανδρέας δεν ακολούθησε την τραγική τύχη των «6», χάρις στην εσπευσμένη μεσολάβηση της κυβέρνησης της Αγγλίας, δια του πλοιάρχου Τάλμποτ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογη «ανυπακοή» είχε διαπράξει και ο ίδιος ο επαναστάτης Πλαστήρας ένα χρόνο αργότερα, τον θλιβερό εκείνο Αύγουστο του 1922, με αποτέλεσμα κάποιοι αντιβενιζελικοί να χρεώνουν, ανόητα, την κατάρρευση του μετώπου στην ανυπακοή εκείνη του Πλαστήρα…

Αμέσως μετά την καταδίκη του, ο Ανδρέας αναχώρησε για το εξωτερικό με αγγλικό πολεμικό πλοίο, για να εγκατασταθεί τελικά στο Παρίσι.

Γιος τού Ανδρέα είναι ο Φίλιππος, σύζυγος της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισσάβετ και πατέρας τού διαδόχου Καρόλου, του «υψηλού» φιλοξενουμένου μας.

Το 1928 εκδόθηκε στο Παρίσι το, (σημαντικό κατά τη γνώμη μου ιστοριογραφικά, πλην -για λόγους ευνόητους-καθόλου «δημοφιλές»), βιβλίο του «Δορύλαιον Σαγγάριος», το οποίο υπογράφει ως «Ανδρέας Βασιλόπαις».

Με την παλινόρθωση της βασιλείας στην Ελλάδα (1935), ο Ανδρέας ξαναπήρε τον βαθμό τού αντιστρατήγου που, όπως προείπαμε, του είχε αφαιρεθεί από το έκτακτο στρατοδικείο το 1922…

Ο Ανδρέας πέθανε το 1944, τη μέρα που στην Αθήνα άρχιζαν τα φρικώδη Δεκεμβριανά, σε ηλικία 62 ετών.

Την προφητική αυτή (και γι’ αυτό ακριβώς συγκλονιστική) επιστολή, διέσωσε στο περίφημο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς. Ένα μικρό -αλλά πολύ χαρακτηριστικό- τμήμα της, υπάρχει και στο προαναφερθέν βιβλίο τού συντάκτη της Ανδρέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το απόσπασμα που παραθέτει ο ίδιος ο Ανδρέας στο βιβλίο του, παρουσιάζει ελάχιστες μικροδιαφορές με το κείμενο που μας παραδίδει ο Μεταξάς, οι οποίες, όμως, δεν επηρεάζουν καθόλου την ουσία.

Τουλάχιστο με βάση την επιστολή αυτήν,αποδεικνύεται κατά τη γνώμη μου ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν επ’ ουδενί ο «βασιλικός τενεκές», (όπως θέλει να τον εμφανίσει / παραστήσει η ιστορία του συρμού), αλλά ένας καθόλου τυχαίος στρατιωτικός και πολιτικός νους τού καιρού του.

Άσχετα με το γεγονός ότι ο Ανδρέας, (όπως και τόσοι άλλοι Έλληνες άλλωστε), δεν ήταν υπέρ τής Μικρασιατικής εκστρατείας και δεν ήταν καθόλου αισιόδοξος για την τελική έκβασή της, αποτυπώνει (στην επιστολή του αυτήν) με απίστευτη ακρίβεια την πολύ δύσκολη κατάσταση της Στρατιάς τον Δεκέμβριο του 1921, διαβλέπει προφητικά την τραγική συνέχεια, και προτείνει ρεαλιστικές λύσεις…

Στον Ανδρέα ανήκει και η αποφθεγματική,(φοβερή μα πέρα για πέρα αληθινή), φράση: «…η γραμμή Εσκί Σεχίρ – Αφιόν Καραχισάρέφερεν εν εαυτή το σπέρμα τού θανάτου, έστω και άνευ της επιχειρήσεως του Σαγγαρίου»…

Από το σημαντικό αυτό (πλην σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό) ιστορικό ντοκουμέντο, οι μεροληπτικώς και, τελικά, ανεντίμως ιστορούντες ή ιστοριολογούντες, επιμένουν να κρατούν και να προβάλουν επιμόνως μόνο ένα απόσπασμα από μια φράση:
«Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την 15ην Δεκεμβρίου [ονομαστική εορτή τού Ελευθερίου Βενιζέλου] είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους» (!;)

Από την όλη επιστολή ωστόσο, αλλά και από τα γραφόμενα ιδίως στον επίλογο του προαναφερθέντος βιβλίου του, καθίσταται απολύτως σαφές σε κάθε καλόπιστο αναγνώστη ότι τα λόγια αυτά, (λόγια πράγματι πολύ σκληρά και -καθαυτά- απαράδεκτα), είναι απλώς λόγια σαν αυτά που ο καθένας μας μπορεί να ξεστομίσει σ’ ένα στιγμιαίο ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης, (όταν μάλιστα απευθύνεται εμπιστευτικά στον καλύτερο φίλο του), χωρίς, όμως, να τα εννοεί επ’ ουδενί!

Και ο λόγος που, (όντας προφανώς θυμωμένος και αγανακτισμένος με την όλη κατάσταση), χρησιμοποίησε αυτήν την, (επαναλαμβάνω), καθαυτήν απαράδεκτη έκφραση, ήταν μια πολύ πικρή αλήθεια που μερικοί εξ ημών ενοχλούνται πάρα πολύ να διαβάζουν, να ακούνε, να μαθαίνουν. Ότι τη μεγάλη εκείνη ώρα, ο Μικρασιατικός Ελληνισμός ΔΕΝ έσπευσε να πλαισιώσει τον εν εκστρατεία Ελληνικό Στρατό με όσο έμψυχο υλικό μπορούσε αλλά και όφειλε… Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας που πολέμησαν πλάι – πλάι με τους Ελλαδίτες φαντάρους για να γίνει πραγματικότητα το Μεγάλο Όνειρο της Ιωνίας, ήταν συγκριτικά πολύ λίγοι…

Γιατί η πλήρης φράση, (από την οποία οι μεροληπτικώς και ανεντίμως ιστορούντες και ιστοριολογούντε ςαπομονώνουντη συγκεκριμένη δυσώνυμη έκφραση), έχει ως εξής:


[«Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους], οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν τού φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ. Αίματος της Παλαιάς Ελλάδος δε, διότι όλα τα παιδιά τών οπωσδήποτε καλυτέρων οικογενειών τών ενταύθα, [των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας] υπηρετούν εις την Σμύρνην και τα μετόπισθεν, αλλοίμονον δε αν εν οιονδήποτε τμήμα ευρεθή σχηματισμένον μόνον από Μικρασιάτας και ενώπιον τού εχθρού!»…




Αγαπητέ Γιαννάκη ,

Προτού αναχωρήσω εξ Αθηνών, εζήτησα να σε ιδώ για να σου ειπώ ότι το τηλεγράφημα της Στρατιάς {Μικράς Ασίας} , περί μη επανόδου μου, μοι εστάλη κατά λάθος εκ του Υπουργείου!

Ο Θεοτόκης {Υπουργός Στρατιωτικών} είχεν ήδη λύσει την υπόθεσιν. Καλύτερα όμως ότι το έλαβα, διότι ούτω γνωρίζω το έδαφος επί του οποίου ίσταμαι. Η εκ μέρους της Στρατιάς δεξίωσίς μου ενταύθα υπήρξε παγερά, δηλ. ουδείς εκ των κυρίων ουδέ καν δι’ επισκέψεως με ετίμησε. Μόνον ο Παπούλας {Διοικητής τής Στρατιάς Μικράς Ασίας} με εδέχθη λίαν εγκαρδίως, αυτός είναι αγαθός άνθρωπος, όστις παρασύρεται από τους περί αυτόν. Τον Πάλλην {Επιτελάρχηςτής Στρατιάς ΜΑ} είδον μόνον, διότι συνήθως τρώγει την εσπέραν εις το ξενοδοχείον τούτο, και μετ’ αυτού ωμιλήσαμεν επισταμένως επί της εδώ καταστάσεως. Δεν ηρκέσθην εις τας ομιλίας ταύτας, τας εξέτεινα και μεθ’ ενός αξιωματικού, Σκυλακάκη, άλλοτε διευθυντού τού ΙΙΙ Γραφείου παρ’ εμοί, και νυν διευθύνοντος το ΙΙΙ Γραφείον τής Στρατιάς, του Βερνάρδου κωλυομένου και αρνουμένου να εργασθή καθότι ασχολείται εις την πολιτικήν (διαδίδει εις όλους ότι είναι μαζί σου) . Είδες τον Πάλλην εις Αθήνας και υποθέτω ότι θα σου είπε, ότι η Στρατιά εγγυάται περί της ασφαλείας τού μετώπου μέχρις Ιανουαρίου, συνεπώς δεν θα σε κουράσω με αυτά. Το σοβαρόν είναι ότι η Στρατιά φοβείται ενδεχομένην επίθεσιν τουρκικήν, όχι αμέσως τώρα, αφεύκτως όμως περί τον Φεβρουάριον ή Μάρτιον {του 1922}.Συστηματική άμυνα επί του νυν κατεχομένου μετώπου είναι δύσκολος, αν όχι αδύνατος, δεδομένου τού φοβερού μήκους αυτού και της ανεπαρκείας τών στρατευμάτων. Ημετέρα υποχώρησις συνεπώς είναι πράγμα όπερ λίαν ενδεχόμενον είναι να συμβή, είτε αυτοβούλως είτε λόγω πιέσεως του εχθρού. Θα υπέθετέ τις, ότι υπό τοιαύτας συνθήκας θα είχεν γίνει ήδη μελέτη και έναρξις προετοιμασίας μιας δευτέρας {αμυντικής} γραμμής μάλλον συνεπτυγμένης και δυναμένης να κρατηθή οπωσδήποτε με τα μέσα άτιναδιαθέτομεν. Ουδέν τοιούτον συνέβη, δεν υπάρχει δευτέρα γραμμή, ουδέ καν μελέτη περί αυτής! Η κατάστασις του στρατού δεν μου εμπνέει μεγάλην πεποίθησιν, η ορμή του εξηντλήθη, και αν παραμένη τώρα ησύχως επί της γραμμής του, το πράττει διότι νομίζει ότι θα έχωμεν λίαν προσεχώς την ειρήνην. Αν όμως αι διαπραγματεύσεις παραταθούν υπέρ το δέον, ή εάν ο Γούναρης {Πρωθυπουργός} επιστρέψη άπρακτος, και επομένως έχωμεν εξακολούθησιν του πολέμου, τότε; Δεν νομίζω απολύτως, ότι ο στρατός θα είναι εις κατάστασιν να αντιμετωπίση σοβαράν ενέργειαν του εχθρού, αποτυχία δε εις εν σημείον τού μετώπου θα παρασύρη αφεύκτως το επίλοιπον και τότε θα σταματήσωμεν πού; Τότε δια μιάς μονοκονδυλιάς χάνομεν ολόκληρον το ζήτημα -ή μάλλον τας θυσίας- και δεν θα ωφελήσουν πλέον τίποτα αι αισιοδοξίαι τών αξιοτίμων Γούναρηκαι Φώντα! {Ξενοφώντας Στρατηγός, πρώην υπαρχηγός του ΓΕΣ}.


Πρέπει να γίνη κάτι το ταχύτερον διά ν’ απαλλαχθώμεν του εφιάλτου τής Μικράς Ασίας. Δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνη, πρέπει όμως να παύσωμεν μπλοφάροντες και ν’ αντιμετωπίσωμεν την κατάστασιν οία πραγματικώς είναι.

Διότι, επί τέλους, τι είναι καλλίτερον; Να πέσωμεν εις την θάλασσαν ή να φύγωμεν [οικειοθελώς]προ τού λουτρού; Με όσα λέγω, φοβούμαι, ότι θα εκληφθώ ως defaitiste {ηττοπαθής}, ή ότι παρασύρομαι από την ψυχικήν μου κατάστασιν. Σε διαβεβαιώ όμως, ότι ούτε το εν συμβαίνει ούτε το άλλο. Δεν βλέπω όμως ότι με την παράτασιν του πολέμου σώζομεν την ύπαρξιν και την υπόστασιν της Ελλάδος, το εναντίον βλέπω, και τόσον φανερά, ώστε, με φόβον παρεξηγήσεως ακόμη, σου γράφω δια να σου εκθέσω τας σκέψεις μου. Θα ωμίλουν διαφορετικά, εάν είχομεν τον πόλεμον εν Ελλάδι, όπως και διαφορετικάθα ήσαν τότε και τα αισθήματα του κόσμου. Τι θα κερδίσωμεν όμως με μίαν καταστροφήν, ή επί τέλους με μίαν ήτταν ενταύθα; Διατί να κυνηγώμεν σκιάς ενταύθα, αντί να κυνηγώμεν την πραγματικότητα εν Ηπείρω και Θράκη;

Ήκουσα και άλλο. Το γόητρον της ανωτέρας διοικήσεως εκλονίσθη σοβαρώς παρά τω στρατεύματι – γνωρίζεις ότι εγώ προσωπικώς απώλεσα προ πολλού πάσαν εμπιστοσύνην εις αυτήν. Το τοιούτον δεν είναι απίθανον, αν και ίσως δεν θα έπρεπε να το έλεγον εγώ αυτό. Η ασθένεια εδώ δύναται να συνοψισθή εις τρία κεφάλαια: 1ον) Έλλειψις επαρκών στρατευμάτων, 2ον) Μείωσις του ηθικού, 3ον) Εξασθένησις του κύρους τής Διοικήσεως. Τα παρά του «Temps» γραφέντα περί της επισκέψεως του Διαδόχου εις το μέτωπον είναι αληθή κατά τούτο, ότι εις Αφιόν {Καραχισάρ} σχεδόν ολόκληρος η IVΜεραρχία (Δημαρά) τον υπεδέχθη με αγρίας φωνάς περί απολύσεως, τόσον ώστε ηναγκάσθη ο Κοντούλης {Διοικητής του Α΄ ΣΣ} να επέμβη δια δημηγορίας εκ του εξώστου. Πάσα ιδέα δημιουργίας δήθεν στάσεως εκ μέρους τού στρατού προς παραμονήν ενταύθα -κάποια εργασία εν τούτοις γίνεται- παρά τας διαταγάςτής Κυβερνήσεως αποκλείεται απολύτως κατ’ εμέ. Όταν μάθουν οι στρατιώται ότι απολύονται και ότι οι αξιωματικοί τούς εμποδίζουν να φύγουν, θα μας δέσουν, αν δεν μας σκοτώσουν εν απολύτωδικαίω! Άλλωστε ηρώτησα τον Βασιλέα περί αυτού -δεν του ανέφερον το όνομά σου- και το διέψευσε κατηγορηματικώς ειπών, ότι αυτά ήσαν ανοησίαι!


Εις πάντα τ’ ανωτέρω προσθέτω και άλλο τεκμήριον διοικητικής παραλυσίας: Την σχεδόν τελείαν ανεξαρτησίαν τής Στρατιάς, την ανυπακοήν μάλλον αυτής προς το Υπουργείον! Το κακόν έχει προσλάβει τοιαύτας διαστάσεις, ώστε κατακρίνεται και εν αυτή τη Στρατιά παρά τινων, οίτινες εκράτησαν ακόμη κάποιαν νηφαλιότητα! Δείγμα έστω το τελευταίον επεισόδιον Δούσμανη {πρωην Αρχηγός ΓΕΣ} διαταχθέντος παρά του Υπουργού αυτοπροσώπως να έλθη εδώ δια το συμβούλιον και αποπεμφθέντος εντεύθεν βαναύσως παρά Παπούλα και Πάλλη! Αυτά περίπου, όσον αφορά την στρατιωτικήν κατάστασιν.

Τα πολιτικά παρεστάθησαν πολύ εξογκωμένα εις Αθήνας. Ο Παπούλας έχω την εντύπωσιν, ότι δεν πολιτεύεται, δεν υποστηρίζει δε τον Στεργιάδην {Ύπατος Αρμοστής Σμύρνης} λόγω αντιζηλίας. Λέγει, ότι θέλει να τελειώση το ταχύτερον το συμβούλιον δια να φύγη. Τα περί ενεργείας αξιωματικών υπέρ του Στεργιάδη, άνευ σοβαρότητος· υπάρχουν βέβαια οι νομίζοντες αυτόν ως τον μόνον σωτήρα, αλλά δεν προπαγανδίζουν υπέρ αυτού.
Μετά του Στεργιάδου είχον μεγάλην και λίαν ενδιαφέρουσαν ομιλίαν. Ομολογώ, ότι δεν τρέφω και πολύ μεγάλην εμπιστοσύνην εις τον άνδρα, νομίζω όμως ότι όσα μου είπε, τα είπεν ειλικρινώς, τουλάχιστον νομίζω, δεν αναλαμβάνω όμως ουδεμίαν ευθύνην!

Είναι όλως διόλου της ιδέας ότι ο στρατός δεν είναι πλέον δυνατόν να δώση περισσότερα αφ’ ό,τι έδωσεν ήδη. Και αυτά τα δοθέντα είναι κατά πολύ ανώτερα αφ’ ό,τι αυτός -ο Στεργιάδης- ενόμιζεν ως δυνατά. Στηρίζεται εις το οικονομικόν ζήτημα και λέγει ότι εφθάσαμεν πλέον εις το όριον του δυνατού. Δεν γνωρίζει ποία θα είναι η εξέλιξις, η ιδέα όμως της αποχωρήσεως εκ Μ. Ασίας δεν τον τρομάζει. Λέγει ότι τα κατορθώματα του στρατού, ως επίσης και της ελληνικής διοικήσεως επί χώρας ημιαγρίας θα μείνωσι πάντως εις το ενεργητικόν του έθνους εφόδια πολύτιμα και εκμεταλλεύσιμα διά το μέλλον . Η Αγγλία, κατ’ αυτόν, έχει ανάγκην Ελλάδος ισχυράς στρατιωτικώς. Όσον αφορά αυτόν τον ίδιον, μοι εδήλωσε κατηγορηματικώς -άνευ ιδικής μου προκλήσεως- ότι ουδέποτε θα επολιτεύετο υπό οιονδήποτε όρον. Τούτο με ύφος, ως να επεθύμει να το μεταβιβάσω, και το μετεβίβασα ήδη. Δεν ηδυνήθην ν’ αντιστώ εις τον πειρασμόν να τον ερωτήσω, διατί αυτή η απόλυτος άρνησις, ενώ υπήρχε τοιούτον ρεύμα υπέρ αυτού εν Ελλάδι. Έλαβον ως απάντησιν ότι αυτός, ο Στεργιάδης, και ο κοινοβουλευτισμός αποτελούσι δύο πόλους εντελώς ασυμβιβάστους, λόγω τού χαρακτήρος του, ότι αι μέθοδοι της διοικησεώς του δεν επιδέχονται έλεγχον Βουλής και Τύπου , ότι τους υπουργούς του θα ηννόει ως υπαλλήλους του , ως συμβαίνει ενταύθα με τον Γουναράκην και τους λοιπούς. Ότι βεβαίως τοιαύται αντιλήψεις θα έβλαπτον και Βασιλέα και χώραν, και ότι συνεπώς είναι αδύνατοι, και ότι τέλος η υγεία του τού απαγορεύει τελείως τοιαύτας επιχειρήσεις. Εν μιά λέξει, δεν άφησε ουδέ την ελαχίστην θυρίδα ανοικτήν, δια της οποίας ίσως να επείθετο να αναλάβει την αρχήν. Αυτά, άρα, είναι αρκετά ικανοποιητικά, νομίζω, αν είναι ειλικρινή.

Ο κόσμος εδώ γενικώς είναι απαίσιος. Αφήνω τους διαφόρους ποντικούς -ούτως αποκαλούνται ενταύθα οι Λεβαντίνοι- αυτοί επί τέλους έχουν και δικαίωμα να ακολουθούν την πολιτικήν τής δήθεν πατρίδος των. Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την 15ην Δεκεμβρίου {ονομαστική εορτή τού Ελευθερίου Βενιζέλου}είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ διά να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν τού φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ. Αίματος της Παλαιάς Ελλάδος δε, διότι όλα τα παιδιά τών οπωσδήποτε καλυτέρων οικογενειών τών ενταύθα, {των Ελλήνων τής Μικράς Ασίας} υπηρετούν εις την Σμύρνην και τα μετόπισθεν, αλλοίμονον δε αν εν οιονδήποτε τμήμα ευρεθή σχηματισμένον μόνον από Μικρασιάτας και ενώπιον τού εχθρού!

Το επεισόδιον Δούσμανη λαμβάνει διαστάσεις επιφόβους. Αυτοί διατείνονται ότι εστάλη ενταύθα τη επιμόνω απαιτήσει τού Υπουργού, αφ’ ετέρου ο Πάλλης μου λέγει ότι έχουν τηλεγράφημα του Υπουργού λέγοντος ότι ο Δούσμανης προσέρχεται τη επιμόνω απαιτήσει αυτού του ιδίου! Προ της αναχωρήσεώς του εντεύθεν ετηλεγράφησεν ο Δούσμανης εις τον Υπουργόν, ότι, κατόπιν της διαγωγής τούΠαπούλα, ζητεί την έγκρισιν να επανέλθει, και ο υπουργός απήντησεν εγκρίνων «μετά λύπης και δυσφορίας αναγκάζομαι εγκρίνω».

Κόπιασε να βγάλης άκρη!
Οπωσδήποτε το Συμβούλιον {των Αντιστρατήγων} εματαιώθη, πρώτη πράξις τού αρχομένου δράματος, του οποίου τον αντίκτυπον φοβούμαι επί του πνεύματος των αξιωματικών.

Παύω όμως τώρα αυτή τη φλυαρία με την ελπίδα ότι δεν σε εκούρασα πάρα πολύ.

Σου εύχομαι καλές εορτές και ευόδωσιν εις το έργον σου.

Πότε, Θεέ μου, θα γλυτώσω από αυτήν την κόλασιν εδώ;

Πάντοτε σος

Ανδρέας.

[Esperos]

Δεν χρειάζεται οι Άγγλοι να είχαν κάποιο πράκτορα αφού τόσο οι βενιζελικοί όσο και οι αντιβενιζελικοί δεν έκαναν κάτι προτού πάρουν την άδειά τους.

Βενιζελικοί - αντιβενιζελικοί δεν έκαναν κάτι προτού πάρουν την άδειά των Άγγλων, δεκτόν,
εφόσον βέβαια η επιχείρηση άφηνε υποσχέσεις για κάποιο μικρό ή μεγάλο κέρδος και για τους ίδιους τους έλληνες.
Εδώ όμως μιλάμε για μια αποστολή αυτοκτονίας.
Πως να είναι σίγουροι οι Άγγλοι ότι οι διαχρονικοί τους εργολάβοι (οι έλληνες) θα έκαναν ότι έπρεπε να κάνουν
μέχρι να αυτοκτονήσουν την κατάλληλη στιγμή? Την στιγμή που θα επέλεγαν οι εργοδότες τους που θα εξυπηρετούσε τα αγγλικά σχέδια.
Π.χ, Πως να είναι σίγουροι πως δεν θα έκαναν τα ελληνικά στρατά ένα ντου, στα καλά καθούμενα, μια νύχτα με φεγγάρι,
και θα καταλάμβαναν την Άγκυρα ?

Λοιπόν
Αυτό που θα έπρεπε να μας δώσεις μια επαρκή εξήγηση, είναι, για ποιο λόγο ο Ανδρέας, φτάνει το στράτευμα μπροστά
στην Αγκυρα, διατάσσει την στάση εκεί (διότι δεν είχαν δυνάμεις) , μένει εκεί το στράτευμα για ένα ολόκληρο χρόνο
σε αδράνεια ώσπου μια επίθεση των Τούρκων ένα χρόνο μετά, (μετά την λήξη διαπραγματεύσεων με άγγλους για μοσούλη)
είναι αρκετή για να ανατρέψει τα πάντα.

Σημείωση. Οι Άγγλοι θέλουν να κατοχυρώσουν το βιλαέτι της Μοσούλης στο Ιρακ όπου το Ιρακ είναι αποικία τους
και επομένως έτσι θα κατοχυρώσουν την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών. Την Μοσούλη επιδιώκει να την ενσωματώσει
στην Τουρκία και ο Κεμαλ. Αρχικά ο Κεμάλ είναι ανένδοτος, δεν αποδέχεται να μην συμπεριλαμβάνεται και η Μοσούλη
στα όρια του Τουρκικού κράτους που θα οριοθετήσει σύνορα.
Οι Άγγλοι, δεν έχουν δυνάμεις για να εμπλακούν σε πολεμική σύρραξη με Τουρκία (πολλά τα θύματα από α'ΠΠ).
Οι Αγγλοι προτείνουν σε Βενιζέλο να αποβιβαστεί σε Σμύρνη, ο Κεμαλ πιέζεται αφόρητα.
Οι Ελληνες αποβιβάζονται σε Σμύρνη και προελαύνουν, όταν ο Κεμαλ τελικά ενδίδει και δέχεται να διαπραγματευθεί
το γεγονός η Μοσούλη να είναι στα όρια του Ιρακ, τότε συμπωματικά ο πρίγκιπας Ανδρέας σταματάει η ελληνική προέλαση
μπροστά στην Άγκυρα. Όσο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις μεταξ΄γ Άγγλων Κεμαλ (και Γάλλων Αμερικανών, στανταρτ οιλ, Πέρσες κλπ)
ο ελληνικός στρατός ξεκουράζεται σε αδράνεια, όταν τελειώνουν οι διαπραγματεύσεις , ο Κεμαλ εγκαταλείπει την Μοσούλη,
ο ελληνικός στρατός δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να αντισταθεί και σε μια επίθεση των Τούρκων, απλώς καταρρέει.
Η μικρασιατική καταστροφή είναι γεγονός.

Αυτές οι συμπτώσεις, δεν μπορεί να είναι εντελώς άσχετες με την δράση την αποστολή και τον ρόλο του πρίγκιπα Ανδρέα
στην εκστρατεία. Ίσως για αυτό, ο φίλτατος του Ανδρέα, ο Γιαννάκης, δεν ήθελε να πάει, διότι ήξερε από πριν την όλη φάση.
Για αυτό ο π.Ανδρέας διόρισε τους πιο ψυχάκηδες ανίκανους αξιωματικούς στην διοίκηση, για να είναι σούζα σε ότι λέει
και να μην τον πολυενοχλούν.
Κάνε μια αναζήτηση στο ιντερνετ Μosul vilayet και Mosul question, να δεις τι παίχτηκε και πότε παίχτηκε και πως κάμφθηκε
η σφοδρή επιθυμία του Κεμάλ να ενσωματώσει τις πετρελαιοπηγές στην επικράτειά του.

[adon99]

Πως τα εχει κανει ετσι η προπαγανδα του συστηματος ωστε να εχει καταληξει μια ξεκαθαρη ιστορια προδοσιας των "Δυτικων Συμμαχων" μας
Να ειναι εχει περασει σε "Απετυχε ο Ελληνικος στρατος"

[Esperos]

Πως τα εχει κανει ετσι η προπαγανδα του συστηματος ωστε να εχει καταληξει μια ξεκαθαρη ιστορια προδοσιας των "Δυτικων Συμμαχων" μας
Να ειναι εχει περασει σε "Απετυχε ο Ελληνικος στρατος"

Η προπαγάνδα αρχίζει από την πεποίθηση ότι υπάρχουν "σύμμαχοι" που μας κερνάνε διάφορα προνόμοια (ή πρέπει να μας κερνάνε)
επειδή είμαστε ωραίοι και καλά παιδιά και τους δώσαμε λόγο και νομίζουμε πως αυτοί θα πρέπει να θυσιάζονται για μας και να
αδιαφορούν για τα δικά τους συμφέροντα.

Τίποτα από αυτό δεν ισχύει.
Η ιστορία είναι πρωταθλήματα, κάποιοι υποβιβάζονται, κάποιοι παίρνουν πρωτάθλημα, κάποιοι βγαίνουν στο τσαμπιονς γιουροπα λινγκ.
Ο ρόλος ο δικός μας είναι σε κάθε πρωτάθλημα να παίρνουμε καλύτερη θέση και να αναζητούμε την ευκαιρία, από απλά πιόνια,
να αναβαθμιστούμε σε παίκτες. Εκείνη την περίοδο, αυτός που θα μπορούσε να πετύχαινε το καλύτερο ήταν ο Βενιζέλος. Όλοι οι άλλοι
πρακτορίσκοι της κακιάς ώρας.

[adon99]

Την συμφωνια την υπεγραψαν οι "συμμαχοι"
Δεν ηταν Ελληνοτουρκικη

Οταν εισαι "μεγαλη δυναμη" και βαζεις την υπογραφη σου πρεπει να την τιμας
Αλλιως εισαι ενα ξεφτυλισμενο κρατιδιο


Εντωμεταξυ ο βενιζελος ηταν ο αρχιπρακτοροχαφιες των αγλλογαλλων που για αυτους θα εκαιγε και ολη την χωρα

[Esperos]

Την συμφωνια την υπεγραψαν οι "συμμαχοι"
Δεν ηταν Ελληνοτουρκικη

Οταν εισαι "μεγαλη δυναμη" και βαζεις την υπογραφη σου πρεπει να την τιμας
Αλλιως εισαι ενα ξεφτυλισμενο κρατιδιο


Εντωμεταξυ ο βενιζελος ηταν ο αρχιπρακτοροχαφιες των αγλλογαλλων που για αυτους θα εκαιγε και ολη την χωρα

Καλά, πάντα μπορείς και να διακόψεις διπλωματικές σχέσεις με τους πάντες και τα πάντα.
(Μέχρι να γίνεις κάτι σαν ανατολική ρωμυλία και να σε ενσωματώσει μια υπερδύναμη σαν την βουλγαρία)
Επίσης μπορείς πάντα να λες στη Μεγάλη Δύναμη, να σου δίνει την αποζημίωση προκαταβολικά
και εσύ μετά θα εκτελείς τα προσυμφωνηθέντα. Για όλα έχει μια λύση.

[Ζαποτέκος]

22/5/1922 : Ο αρχιστράτηγος Χατζανέστης προτείνει στην κυβέρνηση σύμπτυξη του μικρασιατικού μετώπου προς ενίσχυση της Στρατιάς Θράκης , η οχυρωμένη περιοχή γύρω απ' την Σμύρνη και η ίδια η Σμύρνη να κρατηθούν μέχρι να εξασφαλιστούν οι μειονότητες , υπαγωγή της Στρατιάς Θράκης στην Στρατιά Μικράς Ασίας ως Δ΄ΣΣ και ελάττωση του στρατεύματος κατά 50.000 άνδρες με αποστράτευση παλαιοτέρων κλάσεων. Η κυβέρνηση υποστήριξε πως η νέα γραμμή άμυνας θα έπρεπε να περιλαμβάνει τα όρια της Συνθήκης των Σεβρών επεκτεινόμενα ως την Προποντίδα . Ο υπουργός οικονομικών δήλωσε πως τα οικονομικά του κράτους δεν επέτρεπαν την παράταση της εκστρατείας πέραν του τετραμήνου.

23/5/1922 : Ο Χατζανέστης φτάνει στην Σμύρνη. Καθώς ενημερώνεται , αναρωτιέται προς τον επιτελάρχη υποστράτηγο Πάλλη : Πώς κοιμάσθε ήσυχοι με τοιαύτην παράταξιν του στρατεύματος και άνευ δευτέρας γραμμής εκ των προτέρων προπαρασκευασμένης ;

25/5/1922 : Ο Στεργιάδης ήταν αρνητικός στο Σχέδιο αυτονομίας της εθνικής Άμυνας ( Ιούνιος 1921 ) και υποστήριξε δικό του σχέδιο ( με το οποίο συμφωνούσε και η ελληνική κυβέρνηση ) περί ίδρυσης αυτόνομου Μικρασιατικού Κράτους ( Αυτόνομη Πολιτεία της Μικράς Ασίας ) : Το νέο κράτος θα ήταν υπό την ψιλή επικυριαρχία του Σουλτάνου , θα ήταν μεγαλύτερο απ' την Ζώνη Σμύρνης της Συνθήκης των Σεβρών και θα είχε χαρακτήρα αποκλειστικά μικρασιατικό με ισοτιμία χριστιανών και μουσουλμάνων.
Με το σχέδιο - αν δεν ήταν μάλιστα δικό τους - συμφωνούσαν και οι ίδιοι οι Άγγλοι προκειμένου η προσοχή του Κεμάλ να στραφεί προς τα εκεί και όχι προς τα αγγλοκρατούμενα Στενά. Ακόμη , με την προσοχή του Κελάμ στραμμένη αλλού , οι Άγγλοι θα προχωρούσαν πιο εύκολα στην σχεδιαζόμενη κατάληψη της Μοσούλης και της Μεσοποταμίας.

2/6/1922 : Σύλληψη και φυλάκιση στην Αθήνα της ηγεσίας του ΣΕΚΕ ( ΚΚΕ ).

12/6/1922 : Ο Χατζανέστης καταργεί το Βόρειο και Νότιο συγκρότημα και την Ομάδα Μεραρχιών και τα αντικαθιστά με 3 Σώματα Στρατού : A¨, Β΄και Γ΄.

20/6/1922 : Δικάζεται στο Κακουργοδικείο Λαμίας ο Παπαναστασίου για το Δημοκρατικό Μανιφέστο του.

23/6/1922 : Σχεδιασμός ελληνικής κατάληψης της Πόλης στις 15/7/1922.

26/6/1922 : Συμφωνία ΣΕ - Κεμάλ για προξενεία και σιδηροδρομικές μεταφορές.
Ο Χατζανέστης επιθεωρεί την Στρατιά Μικράς Ασίας κει διαπιστώνει πως η περίφημη "εξέχουσα του Αφιόν Καραχισάρ" είναι η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής διάταξης.

28/6 - 11/7/1922 : Το Δ΄ΣΣ ( Στρατιά Θράκης ) προετοιμάζεται για την κατάληψη της Πόλης.

2/7/1922 : Στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση της Άγκυρας αναφέρεται πως πλέον διαθέτουν στο Δυτικό Μέτωπο 95.313 τυφέκια , 599 ελαφρά πολυβόλα , 826 βαρέα όπλα και 314 πυροβόλα.

3/7/1922 : Σύνοδός Τουρκοορθοδόξων στην Καισάρεια υπό τον παπα - Εφτίμ . Στις 10/7/1922 ο Κεμάλ της απευθύνει χαιρετισμό.

8/7/1922 : Η ΣΕ χορηγεί στον Κεμάλ 22 γερμανικά αεροπλάνα ( είχε υπογραφεί απ' τις 3/4/1922 η Συνθήκη του Ράπαλο μεταξύ ΣΕ και Γερμανικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ).

10/3/1922 : Ορίζεται η ενέργεια κατά της Πόλης στις 16/7/1922. Ο Χατζανέστης φτάνει στη Ραιδεστό για να διευθύνει την επιχείρηση.

11/7/1922 : Συνάντηση Κεμάλ με τον βουλευτή του Συντηρητικού Κόμματος και πρώην στρατηγό Townshead.

14/7/1922 : Ο Κεμάλ προετοιμάζει την μεγάλη επίθεση για τις 13/8/1922.
Ο υπουργός εξωτερικών Μπαλτατζής ενημερώνει τους Αγγλο-Γαλλο-Ιταλούς πως η Ελλάδα "θα λάβει τα προσφορότερα μέτρα για να τελειώσει η ένοπλη σύρραξη" , δηλαδή θα καταλάβει την Πόλη.

15/7/1922 : Ο Στεργιάδης στην Σμύρνη ανακηρύσσει την Αυτόνομη Ιωνική Πολιτεία.

16/7/1922 : Οι Σύμμαχοι συστήνουν έντονα στην Ελλάδα να εγκαταλείψει κάθε σχέδιο αιφνιδιαστικής επιχείρησης και προέλασης του ελληνικού στρατού προς την Ουδέτερη Ζώνη των Στενών.
Γαλλικά στρατεύματα λαμβάνουν θέσεις στην Τσατάλτζα για αποτροπή ελληνικής επίθεσης.
Ο Μπαλτατζής επιμένει και λέει προς τους Συμμάχους : "Μόνο η κατάληψις της Κωνσταντινουπόλεως , πρωτευούσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , υπό του Ελληνικού Στρατού , θέλει επιβάλλει την συνομολόγηση συνθήκης".

17/7/1922 : Συλλαλητήρια υπέρ της αυτονομίας στην Σμύρνη και άλλες μικρασιατικές πόλεις.
Ο Μπαλτατζής απευθύνεται πάλι προς τους Αγγλο-Γαλλο-Ιταλούς : " Μόνο η κατάληψις της Κωνσταντινουπόλεως από τον Ελληνικό Στρατό μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη."

18/7/1922 : Ακόμη εντονότερα οι Δυνάμεις επαναλαμβάνουν πως απαγορεύουν την προέλαση του ελληνικού στρατού προς την Πόλη και απειλούν με χρήση στρατιωτικής βίας.
Ομοίως απειλεί τα ίδια ο στρατηγός Χάρινγκτον τον Χατζανέστη στην Ραιδεστό.
Αναστολή της επιχείρησης κατάληψης της Πόλης.

19/7/1922 : Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις Ελλήνων στις πόλεις της Ιωνίας υπέρ της αυτονόμησης της Μικράς Ασίας. Ο σουλτάνος διαμαρτύρεται προς τους Συμμάχους για την αυτονόμηση της Μικρασίας.

21/7/1922 : Διαμαρτυρία της ελληνικής κυβέρνησης προς τους Συμμάχους για την ανθελληνική τους στάση.

23/7/1922 : Η αγγλική κυβέρνηση ζητάει απ' την Ελλάδα να πληρώσει άμεσα τα οικονομικά της χρέη προς τους αγγλικούς Φορείς και την αγγλική κυβέρνηση.

24/7/1922 : Διαταγή προετοιμασίας του Ισμέτ Πασά για την "Μεγάλη Επίθεση".

29/7/1922 : Επαφές Αλβανών - Κεμάλ.

30/7/1922 : Συνέντευξη Βενιζέλου στο Ελεύθερον Βήμα : Έκαμαν ακριβώς το αντίθετον όσων τους υπέδειξα . Αντί να φανούν μετριοπαθείς , ηθέλησαν να υπερθεματίσουν την πολιτικήν μου. Δεν θα είχαν να φοβηθούν μήπως κατηγορηθούν επί υποχωρητικότητα υπ' εμού , τον οποίον εθεώρουν αρχηγόν της Αντιπολιτεύσεως , αφού εγώ αυτός συνίστων υποχωρητικότητα.

2/8/1922 : Γαλλία και Κεμάλ υπογράφουν πρωτόκολλο για την δημιουργία ουδέτερης ζώνης στην Ανατολική Θράκη.
Οι Σύμμαχοι ανακοινώνουν στην ελληνική κυβέρνηση την απόρριψη της ανακήρυξης της Αυτόνομης Ιωνικής Πολιτείας.
Οι Σύμμαχοι προετοιμάζουν Διάσκεψη Ειρήνης με την συμμετοχή Ελλάδας και Τουρκίας στην Βενετία στις 18/8/1922 με σκοπό την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών.

3/8/1922 : Στο Παρίσι η γαλλική κυβέρνηση υποδεικνύει στους κεμαλικούς αντιπροσώπους πως είναι απαραίτητη μια τουρκική επιθετική ενέργεια προκειμένου να ενισχυθούν οι τουρκικές θέσεις στην σχεδιαζόμενη Διάσκεψη της Βενετίας.

6/8/1922 : Πρώτη παραπλανητική επίθεση του τουρκικού στρατού στην περιοχή του Ουσάκ. Η Τουρκία διακόπτει όλες τις επικοινωνίες της με το εξωτερικό.

7/8/1922 : Ο Κεμάλ διατάσσει την Μεγάλη Eπίθεση για της 13/8.

9/8/1922 : Το ελληνικό Γενικό Στρατηγείο πληροφορείται για την κεμαλική επίθεση της 13/8 στην εξέχουσα του Αφιόν.

1 - 11/8/1922 : Διαρκής ροή πληροφοριών προς την Διοίκηση της Στρατιάς ότι επίκειται τουρκική επίθεση στην εξέχουσα του Αφιόν.

11/8/1922 : Δεύτερη παραπλανητική επίθεση του κεμαλικού στρατού στο Μπίλετζικ.

[Ζαποτέκος]

13/8/1922 : Μεγάλη επίθεση του κεμαλικού στρατού ( 120.000 άνδρες, 85.000 τυφέκια, 5.282 σπάθες ιππικού, 10 αεροπλάνα, 839 πολυβόλα, 323 πυροβόλα - στρατηγοί Ισμέτ, Γιακούμπ Σεφκή, Νουρεντίν, Φαχρεδίν ) στο Αφιόν Καραχισάρ μετά από ισχυρότατη προπαρασκευή πυροβολικού . Βοηθούν επικουρικές δυνάμεις χωρικών και κατοίκων των κωμοπόλεων των γύρω περιοχών. Πλήρης στρατηγικός και τακτικός αιφνιδιασμός του Γενικού Στρατηγείου.

14/8/1922 : Δημοσιεύεται στην Καθημερινή το άρθρο ΟΙΚΑΔΕ του βασιλικού εκδότη Βλάχου : ... η Ελλάς ... έχει την υποχρέωσιν να διαχειμάση ΟΙΚΑΔΕ ...
Κατάρρευση μετώπου , βαθιά εισχώρηση του τουρκικού ιππικού , υποχώρηση Α΄ΣΣ και Β΄ΣΣ.

16/8/1922 : Τη νύκτα της 16ης Αυγούστου ο Γούναρης συνάντησε τον Βλάχο και του ζήτησε να γραφεί ένα άρθρο, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να αποκρυβεί η υποχώρηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας, ώστε να προϊδεασθεί η κοινή γνώμη και για περαιτέρω υποχώρηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας και ταυτόχρονα να δοθεί η εντύπωση στις Μεγάλες Δυνάμεις ότι η υποχωρητική κίνηση της ελληνικής Στρατιάς γινόταν βάσει σχεδιασμού, με δική της πρωτοβουλία και όχι υπό την πίεση του εχθρού.

17/8/1922 : Γούναρης και Βλάχος μετέβησαν στα γραφεία της «Κ» και ενημέρωσαν τον διευθυντή Νικόλαο Κρανιωτάκη ότι έπρεπε να γραφεί σχετικό πρωτοσέλιδο άρθρο. Πράγματι, ο Κρανιωτάκης συνέγραψε το «Οι Πομερανοί», στο οποίο περνούσε το μήνυμα ότι αν και ήταν δυνατή η επιθετική επιστροφή της ελληνικής Στρατιάς, ο Αρχιστράτηγος είχε αποφασίσει να μην υποβάλει το Στράτευμα σε άσκοπες θυσίες. Μεταξύ άλλων σημείωνε: « ... Αν δεν πρόκειται περί ενεργείας εκμηδενίσεως μεγάλων μονάδων του εχθρού επ' ουδενί λόγν πρέπει να θυσιασθή έστω και εις πλέον Έλλην στρατιώτης ... Αν πρόκειται να ποτίσωμεν πάλιν με αίμα αξένους τουρκικάς εκτάσεις, διά ν’ ανακτήσωμεν τους εγκαταλειφθέντας μιναρέδες του Αφιόν Καραχισάρ, ή διά να κρατήσωμεν τους μιναρέδες του Εσκί Σεχίρ, ή της Κιουταχείας, αν η διατήρησις απαιτή τυχόν θυσίας, δεν πρέπει να συγκατανεύσωμεν εις τας θυσίας ταύτας. Ας μείνωμεν όπου ευρισκόμεθα ή, αν η εκεί παραμονή μας είνε αιματηρά ή επίπονος, ας έλθωμεν όπου ούτε επίπονος είνε, ούτε, προ παντός, αιματηρά. […] Το αίμα της Ελλάδος δεν ρέει εις τας φλέβας της διά να χύνεται εις την απωτάτην Μικρασίαν. […] Ο σιδηρούς Γερμανός Καγκελάριος είπεν κάποτε : Ούτε ένα Πομερανόν δια την Ανατολήν. Και η Ελλάς δεν πρέπει να δίδη πλέον τους Πομερανούς της διά την πέραν των βλέψεών της Ανατολήν. Ούτε έναν εύζωνον δια νέας περιπετείας . [...] ».

[Ζαποτέκος]

18/8/1922 : Στράτος, Θεοτόκης, Χατζανέστης και Στεργιάδης διαβουλεύονται στη Σμύρνη. Αποφασίζουν την οριστική εγκατάλειψη της Σμύρνης . Στράτος και Θεοτόκης επιστρέφουν στην Αθήνα.

19/8/1922 : Ο Κεμάλ προς τον στρατό του : Πρώτος στόχος σας η Μεσόγειος . Εμπρός !
Ο Ισμέτ Πασάς προτείνει την εγκαθίδρυση στρατιωτικής κυβέρνησης στην Τουρκία.

20/8/1922 : Ο υποστράτηγος Νικόλαος Τρικούπης ( διοικητής Α΄ΣΣ ) και ο υποστράτηγος Κίμων Διγενής ( Β΄ΣΣ ) κυκλώθηκαν και παραδίδονται με χιλιάδες στρατό και άφθονο πολεμικό υλικό στους Τούρκους.

21/8/1922 : Ο Χατζανέστης δηλώνει στην εφημερίδα Θάρρος της Σμύρνης : Οι Τούρκοι όχι μόνο μετά 10 ημέρας , αλλά ούτε μετά από 10 μήνας θα δυνηθούν να εισέλθουν στη Σμύρνη.
Ο Στεργιάδης ενημερώνει την κυβέρνηση ότι αδυνατεί να διατηρήσει την τάξη και την ασφάλεια στη Σμύρνη με δικές του δυνάμεις.
Οι πρόξενοι των συμμάχων στην Σμύρνη ζητούν από τις χώρες τους αποστολή πολεμικών πλοίων για την προστασία των υπηκόων τους.
Ο αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Χρυσόστομος ζητάει απ' τον Κωνσταντίνο να δώσει την διακυβέρνηση της χώρας στον Βενιζέλο και να εκδιώξει τους Στεργιάδη και Χατζανέστη.

22/8/1922 : Η κυβέρνηση παύει τον Χατζανέστη και διορίζει αρχιστράτηγο τον Ν. Τρικούπη που ωστόσο είχε αιχμαλωτιστεί εδώ και δυο ημέρες απ' τους Τούρκους. Τον δε διορισμό του , του τον ανακοινώνει ο ίδιος ο Κεμάλ στο Ουσάκ , όπου κρατείτο .

23/8/1922 : Διορίζεται στην θέση του Χατζανέστη ο αντιστράτηγος Γ. Πολυμενάκος. Αμέσως αναχωρούν απ' την Αθήνα για την Σμύρνη ο Πολυμενάκος, ο υπουργός στρατιωτικών Θεοτόκης , οι στρατηγοί Δούσμανης και Πάλλης και ο συνταγματάρχης Σαρηγιάννης.

24/8/1922 : Στρατιωτικό συμβούλιο στην Σμύρνη με τους παραπάνω αφιχθέντες. Ο Χατζανέστης τους ενημερώνει : Η καταδίωξις του τουρκικού στρατού έπαυσε και ο κίνδυνος για τη Σμύρνη εξέλιπε. Ο Πολυμενάκος δίνει διαταγές για τη δημιουργία γραμμής άμυνας γύρω απ' την ενδοχώρα της Σμύρνης.
Οι αντιβενιζελικοί σκέφτονται να κάνουν πρωθυπουργό με έκτακτες εξουσίες τον Μεταξά.

25/8/1922 : Μαζική έξοδος των Ελλήνων της Σμύρνης και της ενδοχώρας προς τη νησιωτική Ελλάδα.
Επιστολή του Χρυσοστόμου Σμύρνης προς τον Βενιζέλο στο Παρίσι μέσω του κυβερνήτη του αντιτορπιλλικού Λήμνος. Τον κατηγορεί πως φέρει ευθύνη για τις εκλογές του 1920 και τον διορισμό του Στεργιάδη.
Ο Βλάχος της Καθημερινής αντιτίθεται στην πρωθυπουργοποίηση του Μεταξά.

26/8/1922 : Διαταγή της Διοίκησης της Ελληνικής Στρατιάς για εκκένωση της Μικρασίας από τον ελληνικό στρατό.
Διοικητικοί υπάλληλοι και χωροφυλακή εγκαταλείπουν τη Σμύρνη.
Ο Πολυμενάκος και το επιτελείο του μεταφέρουν το Γενικό Στρατηγείο επί των ελληνικών πλοίων που ναυλοχούσαν στη Σμύρνη.
Ο Στεργιάδης εγκαταλείπει τη Σμύρνη με αγγλικό πλοίο. Με ρουμανικό πλοίο μέσω Κωστάντζας φτάνει στη Γαλλία και θα μείνει ως το τέλος της ζωής του. Στην Ελλάδα δεν ξαναήλθε ποτέ.
Στην ιταλική πρεσβεία της Πόλης παρατίθεται επίσημο δείπνο για την επιτυχία των Τούρκων.

27/8/1922 : Τα τελευταία τμήματα του ελληνικού στρατού εγκαταλείπουν τη Σμύρνη.
Στο λιμάνι της Σμύρνης υπάρχουν ελληνικά πολεμικά πλοία, 11 αγγλικά, 5 γαλλικά , 2 ιταλικά και 3 ΗΠΑνικά.
Στη Χίο και στη Μυτιλήνη έχουν συγκεντρωθεί 50 εμπορικά ατμόπλοι για να σπεύσουν στη Σμύρνη και να σώσουν τον κόσμο.
Είσοδος τουρκικού ιππικού στην Σμύρνη. Σύσταση έκτακτων στρατοδικείων. Οι τουρκικές αρχές κηρύττουν στρατιωτικό νόμο. Γράφεται σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια "μουσουλμανική ιδιοκτησία".
Βίαιες εκδηλώσεις στην Πόλη κατά Ελλήνων και Αρμενίων.
Σφαγές στη Σμύρνη. Αδιαφορία των Συμμαχικών πλοίων και στρατευμάτων λόγω της ουδετερότητας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο.

28/8/1922 : Ο Νουρεντίν Πασάς στρατιωτικός διοικητής Σμύρνης. Παραδίδει τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Καλαφάτη στον τουρκικό όχλο. Λεηλασίες στην αρμενική συνοικία. Σφαγές Ελλήνων.
Συγχαρητήρια των Σοβιετικών στον Κεμάλ για την κατάληψη της Σμύρνης.
Ο Κωνσταντίνος καλεί σε ενότητα και πειθαρχία τον λαό.
Παραίτηση Πρωτοπαπαδάκη , κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου.

30/8/1922 : Τμήματα των Α΄ΣΣ , Β΄ΣΣ και Ανεξάρτητης Μεραρχίας διαπεραιώνονται στα νησιά.
Φωτιά στην αρμενική συνοικία ( Λέσχη Αρμενίων ) στη Σμύρνη.

31/8/1922 : Πυρπόληση των ελληνικών και αρμενικών συνοικιών για 4 ημέρες. Κάηκαν και λίγα εβραϊκά και λεβαντίνικα σπίτια.
Ο Κεμάλ φτάνει στη Σμύρνη και ενημερώνει τον Άγγλο πρόξενο Lamb πως η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο με την Αγγλία και μόνο η παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης θα μπορούσε να αποτρέψει τη σύγκρουση στον Ουδέτερη Ζώνη των Στενών.

3/9/1922 : Υποστολή της ελληνικής σημαίας στην Κρήνη. Τα τελευταία τμήματα των Α΄ΣΣ και Β΄ΣΣ αποχωρούν απ' την Ερυθραία.
Ο Νουρεντίν διατάζει να συλληφθούν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι ηλικίας 18 - 45 ετών γιατί έλαβαν τα όπλα εναντίον της πατρίδος. Οι υπόλοιποι Έλληνες και Αρμένιοι διατάσσονται να μεταναστεύσουν ως τις 17/9/1922 , αλλιώς θα εκτοπιστούν.

5/9/1922 : Τα τελευταία τμήματα του Γ΄ΣΣ αναχωρούν από Αρτάκη.
Δοξολογία στους ναούς των Τουρκορθοδόξων της Ανατολής για την κεμαλική επιτυχία.

6/9/1922 : Εκκένωση του Τσανάκαλε από τις γαλλικές και ιταλικές δυνάμεις.
Η κυβέρνηση διατάσσει την κατάργηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας και την ανασυγκρότηση της Στρατιάς Θράκης.

7/9/1922 : Ο Κεμάλ δηλώνει σε διπλωμάτες : Επιθυμούμε την επιστροφή της Κωνσταντινούπολης και της Αδριανούπολης. Οι διομολογήσεις θεωρούνται ήδη κατηργημένες.

[Ζαποτέκος]

10/9/1922 : Επίσημη τελετή στη Μόσχα για τις επιτυχίες του Κεμάλ στη Μικρασία.
Οι Σύμμαχοι ( Κώρζον, Πουανκαρέ, Σφόρτσα ) καλούν Αθήνα και Κεμάλ για προκαταρκτική διάσκεψη στα Μουδανιά και προαναγγέλουν πως η Ανατολική Θράκη θα δοθεί στην Τουρκία.

11/9/1922 : Κίνημα Πλαστήρα - Γονατά - Φωκά σε Μυτιλήνη και Χίο. Ζητούν Παραίτηση του Κωνσταντίνου υπέρ του Γεωργίου Β΄, σχηματισμό κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Αντάντ και ενίσχυση του θρακικού μετώπου.

12/9/1922 : Ο πρωθυπουργός Τριανταφυλλάκος συμμορφώνεται με την απόφαση των Συμμάχων για την Ανατολική Θράκη κατανοώντας τις σοβαρές συνέπειες που θα είχε για την Αγγλία ο πόλεμος με την κεμαλική Τουρκία.

13/9/1922 : Οι κινηματίες φτάνουν στο Λαύριο. Διορίζουν τον Βενιζέλο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στο εξωτερικό.

14/9/1922 : Παραίτηση Κωνσταντίνου υπέρ Γεωργίου Β΄.

15/9/1922 : Οι κινηματίες φυλακίζουν τους Πρωτοπαπαδάκη, Γούναρη, Στράτο, Θεοτόκη, Μπαλτατζή, Χατζανέστη, Γούδα και Ξ. Στρατηγό.

17/9/1922 : Συμφωνία Γαλλία - Κεμαλικής Τουρκίας στη Βηρυτό για την συνοριακή γραμμή.

18/9/1922 : Οι Σύμμαχοι διατάσσουν τον ελληνικό στρατό να συμπτυχθεί στον Έβρο.

19/9/1922 : Ο Άγγλος πρέσβυς στην Αθήνα Lindley διακοινώνει στον Πλαστήρα πως η Ελλάδα δεν θα πρέπει να περιμένει Συμμαχική βοήθεια.

20/9/1922 : Οι Σύμμαχοι διαπραγματεύονται στα Μουδανιά χωρίς την Ελλάδα και την Τουρκία την ανακωχή.
Ο Λώρδος Κώρζον ενημερώνει στο Λονδίνο τον Βενιζέλο πως η Ανατολική Θράκη θα παραδοθεί στην Τουρκία.

21/9/1922 : Συνεδρίαση στα Μουδανιά Συμμάχων και Τούρκων χωρίς την Ελλάδα.

22/9/1922 : Συνεδρίαση στα Μουδανιά Συμμάχων και Ελλήνων. ( Οι Τούρκοι είχαν αποχωρήσει αφού πήραν ό,τι ήθελαν ). Οι Σύμμαχοι απλώς ανακοινώνουν στους Έλληνες αντιπροσώπους τις συμφωνίες τους με τους Τούρκους : Σύμπτυξη του ελληνικού στρατού στον Έβρο και εκκένωση Ανατολικής Θράκης ( περιλαμβανομένων Αδριανούπολης και Καραγάτς ) εντός 15 ημερών. Την Διοίκηση θα αναλαμβάνουν οι Συμμαχικές Αρχές και αυθημερόν θα παραδίδουν στις Τουρκικές Αρχές. Την τάξη θα επιτηρούν Συμμαχικά στρατεύματα και η τουρκική χωροφυλακή.

26/9/1922 : Με υπόδειξη του Βενιζέλου οι Έλληνες αντιπρόσωποι ζητούν απ' τους Συμμάχους στα Μουδανιά τα εξής : 1) H Eλλάδα δέχεται να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη , αλλά μέχρι την τουρκοβουλγαρική μεθόριο του 1915, δηλαδή 2 χλμ. ανατολικά του Έβρου , καθόσον το δυτικό από αυτήν έδαφος ήταν βουλγαρικό ( και όχι τουρκικό ) και είχε αφαιρεθεί απ' την Βουλγαρία με την Συνθήκη του Νεϊγύ. 2) Η προθεσμία εκκένωσης να είναι 1 μήνας και όχι 15 ημέρες.

27/9/1922 : Η Συμμαχική Διάσκεψη στα Μουδανιά απορρίπτει τις ελληνικές προτάσεις.

28/9/1922 : Συμφωνία Ανακωχής στα Μουδανιά Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Κεμαλικής Τουρκίας χωρίς την συμφωνία της Ελλάδας : Η Ελλάδα θα εκκενώσει την Ανατολική Θράκη ως τον Έβρο ( η περιοχή παραδόθηκε στους Συμμάχους στις 12/11/1922 και αυτοί αυθημερόν την μεταβίβασαν στην Κεμαλική Τουρκία ) και θα συναφθεί συνθήκη ειρήνης στη Λωζάνη της Ελβετίας. ( Ο Γάλλος διπλωμάτης Franklin Βuillon πέτυχε ) οι Άγγλοι παραμένουν προσωρινά στα Στενά υπό την προϋπόθεση ότι ο ελληνικός στρατός θα εκκενώσει την Ανατολική Θράκη εκουσίως ή βιαίως.

10/9/1922 : Οι Σύμμαχοι ανακοινώνουν στην Ελλάδα τους όρους της Ανακωχής των Μουδανιών. Τους αποδέχεται για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης ο Έλληνας ύπατος αρμοστής στην Πόλη Χ. Σιμόπουλος.
Ο διοικητής της Στρατιάς Μακεδονίας - Θράκης Κ. Νίδερ διατάσσει την αποχώρηση του ελληνικού στρατούς δυτικά του ποταμού Έβρου.

1 - 18/10/1922 : Ο ελληνικός στρατός εκκενώνει την Ανατολική Θράκη ( μονομερής από ελληνικής πλευράς παράταση της προθεσμίας εκκένωσης προς προστασία των προσφύγων ).
Οι κινηματίες καλούν τον Στεργιάδη να έρθει στην Ελλάδα να λογοδοτήσει.

Οκτώβριος 1922 : Οι Άγγλοι καταλαμβάνουν την Μοσούλη.

12/10/1922 : Θα γίνει στρατοδικείο για τους 8 που συνελήφθησαν και τον πρίγκιπα Ανδρέα ( τέως διοικητής Β΄ΣΣ ) . Ανακριτές οι Πάγκαλος, Καλογεράς και Λούφας . Πρόεδρος στρατοδικείου ο στρατηγός Οθωναίος ( 24/10 ).

19/10/1922 : Ο Κεμάλ καταργεί την εξουσία του σουλτάνου και κηρύσσει την Τουρκική Δημοκρατία.

31/10/1922 : Αρχίζει το στρατοδικείο.
Κατά ρητή και εκβιαστική αξίωση του Άγγλου πρέσβεως απαγορεύθηκε στους κατηγορούμενους να αναφερθούν προς εξήγηση της πολιτικής τους σε διπλωματικά έγγραφα υψίστης σημασίας.

[Ζαποτέκος]

Μικρασιατική Εκστρατεία. Τα Στρατιωτικά Εγκλήματα του Συνταγματάρχη Νικόλαου Πλαστήρα μεταξύ 13ης και 16ης Αυγούστου 1922 (π.ημ.). Μέρος Δεύτερο
Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης
https://belisarius21.wordpress.com/2024 ... 9%cf%84-2/

Πίνακας Περιεχομένων

SpoilerShow

1. Η καταστροφή της IV Μεραρχίας

 1.1 Το ιστορικό

 1.2 Πληροφορίες για την αιφνιδιαστική τουρκική επίθεση κατά της IV Μεραρχίας από το σύγγραμμα της Διεύθυνσης Ιστορίας του τουρκικού στρατού, «Η Μεγάλη Επίθεση»

 1.3 Πληροφορίες για τον αιφνιδιασμό της IV Μεραρχίας από την Έκθεση Πεπραγμένων του διοικητή της, Υποστράτηγου Δ. Δημαρά

 1.4 Πληροφορίες από το υπόμνημα που υπέβαλε ο διοικητής του 8ου Συντάγματος, Αντισυνταγματάρχης Καρύδης, στην Ανακριτική Επιτροπή Ελέγχου Δοσιλόγων

 1.5 Πληροφορίες από την Έκθεση Πεπραγμένων του 8ου Συντάγματος, που συντάχθηκε από τον διοικητή του ΙΙ/8 Τάγματος Ταγματάρχη Σπυρίδωνα Αθανασόπουλο

 1.6 Πληροφορίες από την Έκθεση Πεπραγμένων του διοικητή του 35ου Συντάγματος ΠΖ Αντισυνταγματάρχη Παπαπαναγιώτου

 1.7 Πληροφορίες για την τουρκική αιφνιδιαστική επίθεση από την κατάθεση στην Ανακριτική Επιτροπή Επιχειρήσεων Μικράς Ασίας του Υπασπιστή του 26ου Συντάγματος Λοχαγού Σ. Πανταζή

 1.8 Οι απώλειες προσωπικού και υλικού των IV και ΧΙΙ Μεραρχιών

2. Οι ευθύνες του διοικητή της IV Μεραρχίας για την καταστροφή της Μεραρχίας του

3. Το Απόσπασμα Πλαστήρα κατά την φυγή του προς το Τουμλού Μπουνάρ συναντάται με τα ατάκτως υποχωρούντα τμήματα της IV Μεραρχίας

 3.1 Η συνάντηση με βάση την Έκθεση Πλαστήρα

 3.2 Ο Συνταγματάρχης Πλαστήρας αποφεύγει να θέσει τα ατάκτως υποχωρούντα τμήματα της IV Μεραρχίας υπό τις διαταγές του

 3.3 Ο Πλαστήρας αποφεύγει να ενημερωθεί από τους διοικητές του 8ου και 35ου Συνταγμάτων περί των διαταγών που έλαβαν από την IV Μεραρχία

 3.4 Η μη ανάληψη από τον Πλαστήρα της διοίκησης των Συνταγμάτων της IV Μεραρχίας συνιστά στρατιωτικό έγκλημα

 3.5 Η συνάντηση του Πλαστήρα με τα ατάκτως υποχωρούντα Συντάγματα της IV Μεραρχίας είναι πραγματικό γεγονός;

 3.6 Το Απόσπασμα Πλαστήρα έφευγε συντεταγμένο, ή ατάκτως;


4. Ο Πλαστήρας φθάνοντας στο χωριό Μπασκιμσέ παρουσιάζεται στον διοικητή της I Μεραρχίας Υποστράτηγο Α. Φράγκου

 4.1 Η συνάντηση με βάση την Έκθεση Πλαστήρα

 4.2 Η σχολιαζόμενη καταχώρηση της Έκθεσης Πλαστήρα είναι ψευδής και του «παραλόγου»

 4.3 Η συνάντηση Φράγκου – Πλαστήρα μέσα από το βιβλίο του Αντιστράτηγου ε.α. Κλεάνθη Μπουλαλά – ο Υποστράτηγος Φράγκου δεν έθεσε τον Πλαστήρα υπό την διοίκησή του

5. Ο Πλαστήρας συνεχίζει τη «συντεταγμένη» φυγή του προς το Τουμλού Μπουνάρ όπου φθάνει πολλές ώρες νωρίτερα από τους «φυγάδες» της IV Μεραρχίας

6. Στρατιωτικές μειονεξίες του Πλαστήρα που είχαν ως αποτέλεσμα τον αιφνιδιασμό του Αποσπάσματός του, μεγάλες απώλειες προσωπικού και υλικού και την άτακτη φυγή της δύναμής του

 6.1 Ο αιφνιδιασμός και η συντριβή του Αποσπάσματος Πλαστήρα τη 18η Αυγούστου στην περιοχή των χωριών Dumenler – Bahadir – Samra

 6.2 Η μάχη του Σαλιχλί – Μη λήψη από τον Πλαστήρα των επιβαλόμμενων μέτρων ασφαλείας για την κάλυψη της οδού υποχώρησης της Ομάδας Φράγκου και ο επελθών αιφνιδιασμός του Αποσπάσματος του

Υ.Γ. Η τουρκική ιστορία ξέρει το Απόσπασμα Πλαστήρα ως Απόσπασμα Πλάστρα και όχι Καραπιπέρ .