Σαν σήμερα

Ιστορικά γεγονότα, καταστάσεις, αναδρομές
Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 26 Απρ 2020, 10:53

24 Απριλίου 1821 Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου με την μέθοδο του ανασκολοπισμού (σούβλισμα).

Εικόνα
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 26 Απρ 2020, 21:25

26 Απριλίου 1986 (τότε ήταν Σάββατο) που μια διπλή έκρηξη σε αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας του Τσερνόμπιλ, στην Σοβιετική Ένωση, προκάλεσε τη χειρότερη πυρηνική καταστροφή εν καιρώ ειρήνης στην Ιστορία, με χιλιάδες νεκρούς –άμεσα και αργότερα. Η έκρηξη ήταν ίση μιας έκρηξης 30 μεγατόνων, δηλαδή πάνω από 2000 φορές ισχυρότερη από τη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα!


Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι σοβιετικές αρχές, ήταν να αποκρύψουν το γεγονός. Και από τον λαό τους και από τους άλλους λαούς της Ευρώπης – το δηλητηριώδες νέφος μεταφέρθηκε παντού, με τους ανέμους.

Εικόνα
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 02 Μάιος 2020, 10:13

2 Μα'ι'ου 1919.
Αποβίβαση Ε.Σ στη Σμύρνη.
''Δεν είδα μέρα σαν κι αυτή τόσο φρικτή κι ωραία!''.

Εικόνα
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 03 Μάιος 2020, 19:00

Κυριακή, 3 Μαΐου 2020
Καλέεε μου άνθρωπε μας λείπεις.
Σαν σήμερα «έφυγε» ο καλός μας άνθρωπος, Θανάσης Βέγγος.


Εικόνα

Σαν σήμερα πριν από εννέα χρόνια πέθανε ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός Θανάσης Βέγγος....

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, και γονείς του ήταν ο Βασίλης και η Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον ανάγκασε να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόλησή του σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά.

Εξορία και πρώτα βήματα.
Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του ως “ανεπιθύμητος” στρατιώτης στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή.
Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959, πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς-πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.

Κινηματογράφος – τηλεόραση.
Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής.

Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλλα!, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ-Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία.

Εικόνα

Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωση του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο. Τη δεκαετία του ’80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997, στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Η τελευταία κινηματογραφική συμμετοχή του ήταν στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη “Ψυχή βαθιά”, το 2009.

Θάνατος.
Ο Θανάσης Βέγγος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου “Ερυθρός Σταυρός” λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου – εκεί απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011, λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του. Τάφηκε στην Αμοργό, τόπο καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του.



Προσωπική ζωή.
Την εποχή που γυριζόταν “Ο δράκος” παντρεύτηκε την Μίνα (Ασημίνα) Βέγγου με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του. Απέκτησαν μαζί δυο γιους, τον Βασίλη και τον Χάρη. Οι γιοι του τού έδωσαν εγγόνια τα οποία υπεραγαπούσε, όπως επιβεβαιώνει και η γυναίκα του : “Η αγάπη του Θανάση ήταν τόσο μεγάλη για την Νίκη και τον Θανασάκη που σχεδόν έκλαιγε κάθε φορά που άκουγε το όνομά τους. Είχε λατρεία για τα δυο του εγγόνα και τίποτα δεν μπορούσε να την επισκιάσει. Ούτε τα μικροπροβλήματα υγείας. Δεν μπορείτε να καταλάβετε το πάθος του για αυτά”

Σύμφωνα με τον πρωτότοκο γιο του Βασίλη, ο Θανάσης Βέγγος έκανε παρέα “με τον Δημήτρη Νικολαΐδη, την Σούλη Σαμπάχ, τον Γιώργο Λαζαρίδη και τον Ντίνο Κατσουρίδη. Ένας πραγματικός φίλος του είναι ο Γιώργος Σταυρόπουλος. Γενικά θεωρεί το καλλιτεχνικό κύκλωμα λίγο περίεργο και αισθάνεται σαν ψάρι έξω από το νερό”.
https://www.enikos.gr/society/572358/sa ... ngos-video






Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 03 Μάιος 2020, 19:01








Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 04 Μάιος 2020, 12:02

Εικόνα

Η Αγγελική θα ήταν σήμερα 42 χρονών κ το παιδάκι της 10.
Ο Επαμεινώνδας θα ήταν 46.
Η Παρασκευή θα ήταν 45.

5 Μαΐου 2010...
10 χρόνια μετά από το φρικιαστικό έγκλημα!
Οι νεκροί της οδού Σταδίου παραμένουν αδικαίωτοι,οι δολοφόνοι τους ασύλληπτοι.
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
plutonas
Δημοσιεύσεις: 349
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 15:00

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από plutonas » 05 Μάιος 2020, 21:08

plutonas έγραψε:
04 Μάιος 2020, 12:02
Εικόνα

Η Αγγελική θα ήταν σήμερα 42 χρονών κ το παιδάκι της 10.
Ο Επαμεινώνδας θα ήταν 46.
Η Παρασκευή θα ήταν 45.

5 Μαΐου 2010...
10 χρόνια μετά από το φρικιαστικό έγκλημα!
Οι νεκροί της οδού Σταδίου παραμένουν αδικαίωτοι,οι δολοφόνοι τους ασύλληπτοι.

10 χρόνια από το έγκλημα της Marfin: Μίλησαν όλοι, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ
Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. Θα ήταν ανυπόφορο να τα πήγαινα άσχημα σ’ έναν κόσμο που θα τα πήγαινε καλά!
Βολίνσκι, σκιτσογράφος

Όταν υποφέρεις, να κοιτάς τον πόνο καταπρόσωπο. Θα σε παρηγορήσει ο ίδιος, και θα σου μάθει και κάτι.
Αλ Δουμάς

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 13 Μάιος 2020, 21:57

13 Μαΐου 2020
Σαν σήμερα έφυγε η Κυρά της Ρω, η “Φρούραρχος” του νησιωτικού συμπλέγματος Καστελλορίζου.

Εικόνα

Σαν σήμερα έφυγε η Δέσποινα Αχλαδιώτη (Καστελλόριζο Μεγίστης, 1890 – Ρόδος, 13 Μαΐου 1982), γνωστή με το ψευδώνυμο Κυρά της Ρω,.

Ήταν μια κλασική Ελληνίδα, ηρωική μορφή της Αντίστασης κατά την περίοδο της κατοχής. Επί 40 χρόνια, από το 1943 ως το θάνατό της, ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη Δύση του ήλιου. Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της και την τυφλή μητέρα της από το 1924.

Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς.

Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελλόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Τί έκαναν όλες οι κυβερνήσεις από τότε μέχρι σήμερα γι’ αυτά τα νησιά; Πολύ απλά, ετοίμαζαν το έδαφος για την λαθροοεισβολή στην χώρα μας .

Η Κυρά της Ρω απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.

Η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Καστελλόριζο, παρουσία του τότε υφυπουργού Άμυνας Αντώνη Δροσογιάννη, και η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Α Θ Α Ν Α Τ Η!!!!!!!!!!



https://hellas-now.com/san-simera-efyge ... isiotikoy/

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 14 Μάιος 2020, 19:16

14/05/2020
14 ΜΑΪΟΥ 1948: Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ «ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ» ΣΤΑΛΙΝ.

Εικόνα

Μεγάλη μέρα η σημερινή για τους απανταχού σιωνιστάς, καθώς εορτάζουν την επέτειο της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ.

Άλλωστε, αυτός ήτο και ο πρώτος και κύριος σκοπός της ιδρύσεως του σιωνιστικού κινήματος, το 1897, από τον Τεοντόρ Χερτσλ – ο δεύτερος σκοπός του σιωνισμού είναι η παγκόσμιος κυριαρχία.

Ωστόσο, η ίδρυση του Ισραήλ οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος και στον «πατερούλη» Στάλιν! Ο οποίος ήταν και ο πρώτος που αναγνώρισε το Ισραήλ, τρεις ημέρες μετά την επίσημη ανακήρυξή της ανεξαρτησίας του – στις 17 Μαΐου 1948.

Εικόνα

Οι πρώτες επαφές των σιωνιστών με τους σταλινικούς, έγιναν στο Λονδίνο, στις αρχές του 1941, όταν ο πρόεδρος της Παγκοσμίου Σιωνιστικής Οργανώσεως, Χάιμ Βάιζμαν, συνάντησε τον Σοβιετικό πρεσβευτή Ιβάν Μάισκι (στην πραγματικότητα επρόκειτο περί του Γιαν Μιχαήλοβιτς Λιαχοβέτσκι, Εβραίου από την Πολωνία). Εκεί μπήκαν οι βάσεις της σταλινικής υποστηρίξεως στην ίδρυση του Ισραήλ, όταν θα δινόταν η ευκαιρία.

Κι όταν οι Βρετανοί, που είχαν την Εντολή στην Παλαιστίνη, έφεραν το θέμα στον ΟΗΕ, το 1947, ο τότε σοβιετικός υφυπουργός Εξωτερικών Αντρέι Γκρομίκο, ανακοίνωσε ότι η ΕΣΣΔ υποστηρίζει τον χωρισμό της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, το ένα εβραϊκό, το άλλο αραβικό, εάν η λύση τού ενός κράτους με δύο εθνότητες αποδεικνυόταν πρακτικώς ανεφάρμοστη.

Επιπλέον, η ΕΣΣΔ και οι δορυφόροι της έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην υιοθέτηση του σχεδίου χωρισμού της Παλαιστίνης, στις 29 Νοεμβρίου 1947. Ο δε –πρώην εισαγγελεύς των διαβόητων Δικών της Μόσχας- Βισίνσκι, που συμμετείχε στην σοβιετική αντιπροσωπεία, είχε λάβει την οδηγία από τη Μόσχα «να συμβουλεύεται την εβραϊκή άποψη σε όλα τα σημαντικά ζητήματα σχετικά με την Παλαιστίνη», δηλαδή να ενεργεί σύμφωνα με τα σιωνιστικά συμφέροντα!

Πρωτύτερα, οι σταλινικοί είχαν δώσει στους σιωνιστάς αυτά που κυρίως χρειάζονταν: ανθρώπινο υλικό για ν’ αλλάξουν τους πληθυσμιακούς συσχετισμούς και όπλα για να επιβληθούν στους δυστυχείς Άραβες!

Ενώ, λοιπόν, το 1946, οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη ήταν μια μειοψηφία 600.000 (το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού), ο Στάλιν στέλνει αρχικά στην Παλαιστίνη 150.000 Εβραίους της Πολωνίας, εν συνεχεία τους Εβραίους της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και το 1948 πάνω από 300.000 Εβραίους από τις υπόλοιπες χώρες του παραπετάσματος.

Επιπλέον, ο Στάλιν υποστηρίζει αναφανδόν το Ισραήλ στον εκτοπισμό περισσότερων από 700.000 Αράβων Παλαιστίνιων, καταψηφίζοντας την απόφαση 194 της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, η οποία προέβλεπε το ενδεχόμενο επιστροφής τους.

Εικόνα

Εις ότι αφορά τον οπλισμό, ο Στάλιν αναθέτει την αποστολή στην Τσεχοσλοβακία. Αρχικώς στις παράνομες εβραϊκές τρομοκρατικές οργανώσεις Ιργκούν και Χαγκάνα και εν συνεχεία στο νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ.

Αργότερα, ο σιωνιστής ηγέτης Μπεν Γκουριόν δήλωσε πως: «τα όπλα αυτά έσωσαν τη χώρα. Αποτέλεσαν την πιο σημαντική βοήθεια που είχαμε. Χωρίς αυτά, πολύ αμφιβάλλω εάν θα είχαμε επιβιώσει τον πρώτο μήνα».

Αυτή ήταν η συμβολή του σταλινισμού στην ίδρυση του Ισραήλ, προφανώς στην μνήμη του ιδρυτού και των βασικών ηγετών του κομμουνισμού (Μαρξ, Λένιν, Τρότσκυ, Σβερντλώφ, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ, κ.λπ.), που ήταν κατά 99,9% εβραίοι!
https://ethnikismos.net/2020/05/14/14-% ... %b7%ce%b8/


Εικόνα

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 10 Ιουν 2020, 18:45





Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 11 Ιουν 2020, 19:50

2015-03-14
Μία εικόνα 1000 λέξεις: Η γυναίκα από το Δίστομο.

Εικόνα

Η μαυροντυμένη κοπέλα, η άσημη Μαρία Παντίσκα, είναι ίσως το πιο διάσημο πορτρέτο Ελληνίδας στον πλανήτη

Φθινόπωρο του 1944. Ο Ουκρανός φωτογράφος Ντμίτρι Κέσερ βρίσκεται στην Ελλάδα απεσταλμένος του περιοδικού Life και καταγράφει την υποχώρηση των Γερμανών . Χάρη σε αυτόν χρωστάμε μοναδικά ντοκουμέντα που έζησε η χώρα στην δεκαετία του '40. Ήταν παρόν με τον φακό του στα Δεκεμβριανά, στην επίσκεψη Τσόρτσιλ στην Αθήνα αλλά και αργότερα στον εμφύλιο πόλεμο.

Τον Οκτώβριο επισκέφθηκε και το μαρτυρικό Δίστομο λίγο μετά από τις θηριωδίες των Γερμανών και απαθανάτισε τους εναπομείναντες κατοίκους να προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους. Εκεί, μεταξύ των άλλων φωτογραφίζει την μαυροφορεμένη Μαρία Παντσίκα η οποία έμελλε να γίνει μία από τις πιο γνωστές φωτογραφίες που απεικονίζουν τον πόνο της απώλειας. Τις φωτογραφίες μαζί με τις μαρτυρίες τις στέλνει πίσω στην Αμερική και αυτές δημοσιεύονται τελικά στις 27 Νοεμβρίου στο Life.

To τεύχος αυτό ήρθε ξανά στο φως χάρη στην επιμονή ενός φοιτητή από το Δίστομο που σπούδαζε στην Καλιφόρνια. Έτσι αφηγείται ο ίδιος την εύρεση του περιοδικού στο “Αράχωβας Blog”: Το περασμένο καλοκαίρι περπατούσαμε με ένα φίλο στο Berkeley χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Δίπλα μας σε ένα ισόγειο κτήριο που έμοιαζε αποθήκη γίνονταν δημοπρασίες. Αποφασίσαμε να μπούμε από περιέργεια, εκείνος για τα αντικείμενα της δημοπρασίας, εγώ και για την διαδικασία.

Στον τεράστιο χώρο υπήρχε ό,τι μπορείς να φανταστείς, από μικρά διακοσμητικά μέχρι αντίκες αυτοκινήτων, όλα για δημοπρασία. Χωριστήκαμε κι ο καθένας κατευθύνθηκε στα ενδιαφέροντά του. Σε ένα έδρανο ψηλό όπως στις αίθουσες δικαστηρίων οι υπεύθυνοι έβγαζαν σε δημοπρασία ένα ένα τα αντικείμενα σύμφωνα με μια προκαθορισμένη σειρά που είχαμε κι εμείς στα χέρια μας. Ο φίλος έκανε δυο απόπειρες να πάρει κάποια βιβλία χωρίς επιτυχία. Κάποιοι αποφασισμένοι ανέβαζαν τις τιμές σε απαγορευτικά ύψη.

Εικόνα

Συνέχιζα να περιεργάζομαι τα αντικείμενα μέχρι που έπεσα πάνω σε στοίβες παλιών περιοδικών Life τοποθετημένα σε ράφια και ταξινομημένα ανά δεκαετία. Κοίταξα χρονολογίες και είδα ότι υπήρχαν τεύχη ακόμα και πριν το ´50. Αυτό ενίσχυσε το ενδιαφέρον μου για τη δημοπρασία και έκανε την αναζήτηση συγκεκριμένη πλέον. Έψαξα να βρω το τεύχος με το αφιέρωμα στη σφαγή του Διστόμου. Ήξερα το έτος, 1944, αλλά όχι ακριβή ημερομηνία. Μια αναζήτηση στο κινητό μου έδωσε 29 Νοεμβρίου. Όμως όσο κι αν έψαχνα τεύχος με αυτή την ημερομηνία δεν βρήκα. Το Life ήταν εβδομαδιαίο, υπήρχαν πολλά τεύχη και τα εξώφυλλα δεν παρέπεμπαν πουθενά. Συνέχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο μέσω του κινητού και είδα ότι σε άλλη πηγή η ημερομηνία ήταν διαφορετική, 27 Νοεμβρίου 1944.

Πράγματι στις στοίβες με τα παλιά περιοδικά υπήρχε τεύχος με αυτήν την ημερομηνία. Το κράτησα στα χέρια μου αλλά δεν ήταν αυτό που περίμενα να δω. Από όσα είχα κατά καιρούς διαβάσει μου είχε σχηματιστεί η εντύπωση ότι η φωτογραφία σύμβολο της Μαρίας Παντίσκα που όλοι έχουμε δει σε αφίσες και φυλλάδια, ήταν εξώφυλλο του τεύχους κι εδώ έβλεπα μια αμερικανίδα στρατιώτη. Αργότερα διάβασα ότι ήταν η ηθοποιός Γερτρούδη Λόρενς η οποία είχε συμπληρώσει μια περιοδεία επτά εβδομάδων στις συμμαχικές εμπροσθοφυλακές στην Ευρώπη.

Όταν όμως ξεφύλλισα το περιοδικό, βρήκα στη σελίδα 21 σχεδόν ολοσέλιδη τη γνωστή φωτογραφία. Ήταν ένα αφιέρωμα στις καταστροφές που έκαναν οι Γερμανοί στη χώρα μας και μέσα σ´ αυτό το αφιέρωμα τη μεγαλύτερη έκταση είχε η σφαγή του Διστόμου.

Τα εκατοντάδες περιοδικά life που υπήρχαν εκεί είχαν πουληθεί όλα μαζί σε κάποιον συλλέκτη που όταν είδε την επιμονή μου να ξεφυλλίζω το συγκεκριμένο τεύχος με πλησίασε. Του ζήτησα αν γίνεται να το αγοράσω. Δέχθηκε και χωρίς περισσότερες εξηγήσεις για το τι σημαίνει το τεύχος αυτό για μένα, κανονίσαμε μια τιμή και έγινε δικό μου”.

Το επίμαχο άρθρο που φέρει τον τίτλο “Τι έκαναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα” ξεκινάει με την φωτογραφία της Μαρίας Παντίσκα και την λεζάντα “Η Μαρία Παντίσκα ακόμη θρηνεί τέσσερις μήνες μετά τη δολοφονία της μητέρας της από τους Γερμανούς στη σφαγή στο ελληνικό χωριό Δίστομο”.

Εικόνα

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ στην επόμενη σελίδα: “Μια από τις τελευταίες επίσημες γερμανικές πράξεις στην Ελλάδα ήταν η σφαγή του Διστόμου. Μια πόλη περίπου 60 μίλια βορειοδυτικά των Αθηνών. Τον περασμένο Ιούνιο ένας περαστικός Γερμανός ρώτησε τον παππά του Διστόμου πατέρα Σωτήριο Ζήση αν υπήρχαν αντάρτες στην περιοχή. Ο παππάς είπε ότι δεν ήξερε κανέναν. Οι Γερμανοί όμως έκαναν επίθεση στην πόλη. Στην αρχή επέστρεψαν και σκότωσαν τον πατέρα Ζήση. Λίγες μέρες αργότερα μια ομάδα μαυροφορεμενων ανδρών των SS μπήκαν στο Δίστομο, διέταξαν τους ανθρώπους να κλειστούν στα σπίτια τους, πέρασαν απο σπίτι σε σπίτι πυροβολώντας όλους αυτούς που μπορούσαν να βρουν. Σε δυο ώρες είχαν σκοτώσει 1000 Διστομίτες (σ.σ. Ο αριθμός που αναφέρεται στο άρθρο είναι λανθασμένος καθώς στην σφαγή του Δίστομου έχασαν την ζωή τους 228 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ) από τους 1200. Οι ελάχιστοι επιζήσαντες έτυχε να βρίσκονται στα βουνά και στα χωράφια. Αφού οι Γερμανοί τελείωσαν με τη σφαγή πήραν λάφυρα και έκαψαν το μικρό χωρίο. Δεκαπέντε μέρες αργότερα επέστρεψαν αλλά αυτή τη φορά οι χωρικοί είχαν προειδοποιηθεί και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Γερμανοί πήραν λάφυρα για άλλη μια φορά”.

Η Μαρία Παντίσκα έφυγε από την ζωή σε ηλικία 84 ετών πριν από έξι ακριβώς χρόνια, στις 16 Μαρτίου 2009. Εντύπωση προκαλεί ότι παρόλο ότι υπήρξε η πλέον χαρακτηριστική φυσιογνωμία από τους επιζώντες, και ενώ υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες από άλλους επιζώντες, δεν υπάρχει κάποια γνωστή μαρτυρία από την ίδια.
http://www.sperchios.com/news/mia-eikon ... _1Y8uv4dIg

Εδώ μπορείτε να ξεφυλλίσετε το τεύχος του περιοδικού:
https://books.google.gr/books?id=2UEEAA ... BF&f=false

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 26 Ιουν 2020, 20:37

26 Ιουνίου 2020
Σήμερα είναι η επέτειος του τέλους μιας μάχης λιγότερο γνωστής στην Ευρώπη.

Εικόνα
Στη φωτογραφία, οι δύο ηγέτες των Σιου, ο Καθιστός Ταύρος και ο Τρελό Άλογο, δολοφονημένοι και οι δύο με διαφορά λίγων χρόνων στις Ζώνες Επιτήρησης των Ινδιάνων.

Της μάχης του Little Bighorn («Μικρό Μεγαλοκέρατο»), στην οποία οι ενωμένοι ιθαγενείς της Αμερικής (τους οποίους καταχρηστικά ονομάζουμε Ινδιάνους, εξαιτίας του λάθος του Κολόμβου που πίστεψε ότι πάτησε στις Ινδίες το 1492), συνέτριψαν το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των Λευκών Ανθρώπων, που εισέβαλε στη γη που είχε παραχωρηθεί στις ινδιάνικες κοινότητες για να ζουν και να κυνηγούν ελεύθεροι.

Στις 26 Ιουνίου του 1876 ο συνασπισμός των Ινδιάνων (Ντακότα, Βόρειοι Τσεγιέν, Λακότα και Αραπάχο), με επικεφαλής τον Τασούνκε Ιτκό («Τρελό Άλογο») και τον Τατάνκα Ιγιοτάκε («Καθιστός Ταύρος»), περικυκλώνουν το 7ο Σύνταγμα του στρατηγού Κάστερ και σκοτώνουν όλα τα μέλη του μέχρι ενός. Είναι η μεγαλύτερη ήττα που υπέστησαν ποτέ οι λευκοί άποικοι στην Αμερική από τους Ινδιάνους και η τελευταία μεγάλη. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο ίδιος ο στρατηγός Κάστερ, διαβόητος ινδιανοφάγος, ο οποίος δοξαζόταν ανάμεσα στους λευκούς για τις μεγάλες επιτυχίες του εναντίον των Ινδιάνων: συνήθως επρόκειτο για απροειδοποίητες εισβολές σε καταυλισμούς που κατέληγαν σε σφαγή γυναικόπαιδων και αμάχων Ινδιάνων και σε πυρπόληση του καταυλισμού. Ο Καστερ, φιλοδοξούσε να θριαμβεύσει στο Λιτλ Μπιγκχόρν, προκειμένου να σιγουρέψει την εκλογική του νίκη στις προεδρικές εκλογές λίγους μήνες αργότερα, διαδεχόμενος τον μετριοπαθή Γκραντ. Ο θάνατός του (πιθανολογείται ότι αυτοκτόνησε περικυκλωμένος στη μάχη) ματαίωσε το πέρασμά του στην προεδρία, αλλά οι λευκοί Αμερικάνοι δεν έχασαν ποτέ το συνήθειο να εκλέγουν Πρόεδρο των ΗΠΑ αυτόν που σφάζει καλύτερα ή αυτόν που οργανώνει καλύτερα τις σφαγές των υπολοίπων -κυρίως όσων δεν είναι λευκοί.

Μετά τη μάχη του Λίτλ Μπιγκχόρν, οι Ινδιάνοι πίστεψαν ότι μπορούν να κρατήσουν την περιοχή τους ανέπαφη από τον πυρετό του χρυσού και να διατηρήσουν την οικολογική ισορροπία, η οποία αποτελούσε δομική παράμετρο των κοινωνιών τους.

Η νίκη στο Λιτλ Μπιγκχόρν δεν άλλαξε την πορεία του πολέμου. Οι Λευκοί Άποικοι νίκησαν τους Ινδιάνους, εφαρμόζοντας με επιτυχία την τεχνική της εξόντωσης των βούβαλων, που αποτελούσαν τη βάση του ινδιάνικου πολιτισμού (τροφή, ένδυση κ.λπ.), επιδοτώντας με παράλογα μεγάλα ποσά το κυνήγι τους, προκειμένου να προκαλέσουν λιμούς. Μερικοί από τους μεγαλύτερους ήρωες της «Άγριας Δύσης» (Μπάφαλο Μπιλ, Γουέιτ Ερπ κ.ά.), δοξάστηκαν κατά βάση, στερώντας από τους Ινδιάνους την τροφή τους. Ήταν μία από τις πολιτισμένες μορφές πολέμου των Λευκών προς τους «άγριους», που μαζί με τη σφαγή γυναικόπαιδων και την αποστολή μολυσμένων από ευλογιά σκεπασμάτων (στην οποία οι Ινδιάνοι δεν είχαν αντισώματα και πέθαιναν), αποδεικνύουν την ηθική ανωτερότητα του χριστιανικού πολιτισμού. Μόνο ο ναζισμός μπορεί να συγκριθεί με τις μεθόδους εξόντωσης των Ινδιάνων που χρησιμοποίησαν οι Λευκοί.

Δύο χρόνια μετά, οι Ινδιάνοι συνθηκολόγησαν και παρέδωσαν στους Λευκούς την περιοχή των Μαύρων Λόφων, στην οποία αυτοί επιδόθηκαν στην εξόρυξη χρυσού, κόλπο με το οποίο ο νεαρός αμερικανικός καπιταλισμός μπόρεσε να ξεπεράσει την κρίση που του είχε δημιουργήσει η πτώση της τιμής των μετοχών των σιδηροδρομικών εταιρειών στο χρηματιστήριο, εξαιτίας ενός σκανδάλου διαφθοράς. Οι Ινδιάνοι κλείστηκαν φρουρούμενοι σε ζώνες επιτήρησης, πρώτες μορφές λευκού Απαρτχάιντ, μέσα στις οποίες δολοφονήθηκαν τόσο ο Τρελό Άλογο όσο και ο Καθιστός Ταύρος.

Από τον πολιτισμό των Ινδιάνων δεν έμειναν και πολλά. Περιγραφές μόνο μας δίνουν μια εικόνα για κοινωνίες που ζούσαν χωρίς πατριαρχία, χωρίς εξουσιαστικές μορφές ιεραρχίας, χωρίς εμπόριο και οργανωμένες στη βάση της κοινοκτημοσύνης και της άμεσης επαφής με το περιβάλλον. Οι πρώτοι άποικοι, στα απομνημονεύματά τους μιλάνε για ανθρώπους που έδιναν ευχαρίστως τα πράγματά τους, αλλά επίσης θεωρούσαν ότι δικαιούνται να ζητήσουν τα πράγματα των άλλων. Οι ιεραπόστολοι του 18ου αιώνα παρατηρούσαν ότι πολλοί λευκοί προσχώρησαν στις ινδιάνικες κοινότητες την εποχή της μεγάλης φτώχειας και δεν θέλησαν ποτέ να φύγουν από αυτές, ενώ αντίθετα δεν είχε παρατηρηθεί καθόλου το φαινόμενο Ινδιάνοι να θέλουν να προσχωρήσουν στην κοινωνία των λευκών. Ο αγώνας τους για να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους, ηττήθηκε, μεταξύ άλλων, εξαιτίας της μηδενικής ενότητας που υπήρξε στα πρώτα χρόνια των ΗΠΑ ανάμεσα στα τρία βασικά υπερ-καταπιεζόμενα στρώματα: Ινδιάνους, μαύρους και πολύ φτωχούς λευκούς («υπηρέτες» με ελάχιστα προνόμια σε σχέση με τους σκλάβους και χωρίς πολιτικά δικαιώματα). Οι πρώτες ηγεσίες των ΗΠΑ, έστρεψαν σε πολλές περιπτώσεις τους μεν εναντίον των δε, διασφαλίζοντας την ευημερία μιας μειοψηφίας ιδιοκτητών, η οποία βρίσκεται πίσω από την υπερεκτιμημένη αμερικανική «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας».

Ο Νόαμ Τσόμσκι, σε μια εξαιρετικά εύστοχη φράση του, λέει: «το κράτος μας γεννήθηκε για να προστατεύει την ιδιοκτησία από την πλειοψηφία και αυτό συνεχίζει να κάνει». H αμερικανική κοινωνία, αυτή στην οποία ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός παρουσιάστηκε ως η γεννητική ουσία, εξακολουθεί να είναι μια κοινωνία τρομερών αντιφάσεων, στην οποία το σημαντικότερο πρόβλημα παραμένει η αδυναμία των διαφορετικών καταπιεσμένων στρωμάτων και των ταυτοτικών κινημάτων να συντονισθούν. Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, πολιτικοποιημένος πρώην μπασκετμπολίστας, έγραψε πριν λίγα χρόνια ένα εκπληκτικό άρθρο πάνω σε αυτό το ζήτημα, παρουσιάζοντας την ανάγκη να συναντηθούν οι εξεγερμένες μαύρες κοινότητες, με τις ριζοσπαστικές κινήσεις των πανεπιστημίων και τους λευκούς εργάτες.

Οι Ινδιάνοι δεν παίζουν πλέον κανένα σημαντικό ρόλο στις ΗΠΑ. Έχουν απομείνει ελάχιστοι και από όλες τις κοινότητες της χώρας είναι ίσως η πιο κατεστραμμένη. Η μάχη του Λιτλ Μπιγκχόρν ωστόσο, παραμένει ακόμα και σήμερα η πιο μεγάλη νίκη που πέτυχε οποιαδήποτε λαότητα στο εσωτερικό των ΗΠΑ, απέναντι στην επέλαση του ανταγωνισμού και του κέρδους. Το ότι δεν είχε αποτέλεσμα, δεν την ακυρώνει από το να αποτελεί μία από αυτές τις τεράστιου συμβολισμού στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας, όπου για μια στιγμή οι καταπιεσμένοι δείχνουν ότι μπορούν να νικήσουν. Πλάι στην Κομμούνα του Παρισιού ή την 19η Ιουλίου του 1936 στη Βαρκελώνη ή ακόμα την Εξέγερση των Αναβαπτιστών στο Μύνστερ στον Μεσαίωνα. Μέχρι να σταματήσουμε να οψόμεθα στο μέλλον...

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 27 Ιουν 2020, 19:43

ΤΙΜΗ 🇬🇷 & ΔΟΞΑ ☦ ΜΟΝΟ 🦅 ΑΘΑΝΑΤΟΣ 🙏

Εικόνα


Εικόνα

Φωτογραφία από την περίοδο του συμμοριτοπολέμου 1946-1949, που εμφανίζει τον τότε Υπλγο (ΠΒ) Γεώργιο Παπαδόπουλο.


Εικόνα


Εικόνα
Εικόνα

Άβαταρ μέλους
Juno
Δημοσιεύσεις: 16762
Εγγραφή: 01 Απρ 2018, 01:46
Phorum.gr user: ΝΕΜΕΣΙΣ, Juno

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από Juno » 14 Ιούλ 2020, 22:38

ΕικόναΣαν σήμερα: 28 χρόνια από την δολοφονία του Θάνου Αξαρλιάν

Και ο ποκοπίκος τουϊτάρει για λιμπεγτέ, εγκαλιτέ, φγατεγνιτέ.
Leporello έγραψε:
24 Ιαν 2019, 18:07
Nέα τζουνιά! Ο Αβέρωφ με αυτά που δήλωνε το ... 1962 θα διαψεύσει ΕΜΕΝΑ που μιλάω την γλώσσα.
Leporello: γιατί ο Αβέρωφ δεν ήξερε τι έλεγε!

Άβαταρ μέλους
The Rebel
Δημοσιεύσεις: 28702
Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:18
Phorum.gr user: Wild Rebel

Re: Σαν σήμερα

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από The Rebel » 16 Ιούλ 2020, 20:55

15/07/2020
Σαν σήμερα πριν από 55 χρόνια ξεκίνησαν τα Ιουλιανά, η ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από μια παλατιανή συνωμοσία με τη στήριξη των Αμερικανών και ιθύνοντα νου τον Κων. Μητσοτάκη. Η κραυγή "Μητσοτάκη κάθαρμα" δονούσε την Αθήνα επί 70 ημέρες διαδηλώσεων...
@nikosarantakos


Εικόνα



Απάντηση

Επιστροφή στο “Ιστορία”

Phorum.com.gr : Αποποίηση Ευθυνών