Οι Τούρκοι πρόσφυγες της ανταλλαγής του 1922

[Νταρνάκας]

Πάντως πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά τα περιστατικά έγιναν όχι το 1922 αλλά το 1913 με την απελευθέρωση, πριν προλάβουν καν να φτάσουν ελληνικά στρατεύματα και να εγκαθιδρυθούν ελληνικές αρχές στα μέρη αυτά.

Το 1913 εκδιώχθηκαν πολλοί Τουρκοι από τα Βαλκάνια, ή εγκατέλειψαν εστίες με τον υποχωρούντα οθωμανικό στρατό.

Σε πολλά μέρη όπου οι Τούρκοι "είχαν λερωμένη τη φωλιά τους" και φοβούνταν αντεκδικήσεις έφευγαν μόνοι τους με το που μάθαιναν ότι έρχεται ελληνικός στρατός να καταλάβει την περιοχή τους. Έτσι έγινε και σε μας, μερικοί είχαν βοηθήσει το 1907 οθωμανικά αποσπάσματα να εξοντώσουν μέχρι ενός ένα σώμα μακεδονομάχων που είχε περικυκλωθεί λίγο έξω απ' το χωριό μου, κι ανάμεσα στους νεκρούς ήταν 3-4 χωριανοί μου. Γι' αυτό και μόλις άκουσαν ότι έρχεται ελληνικός στρατός, έφυγαν άρον άρον, πρώτα στις Σέρρες, απ' όπου οι ελληνικές αρχές τους έστειλαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έμειναν για έναν αρκετά μεγάλο διάστημα, δύο-τρία χρόνια μέχρι να φύγουν για Τουρκία.

Συστηματική επίθεση από τον Ελληνικό Στρατό αντιμετώπισαν οι Τουρκοι στα Καϊλάρια γιατί έκαναν νυχτερινή επίθεση σε μία μεραρχία η οποία σχεδον διαλύθηκε και εκτέλεσαν με βασανιστήρια αιχμαλώτους στρατιώτες. Την άλλη μέρα που έφτασαν ενισχύσεις δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο στα τουρκοχώρια εκεί περιξ της Πτολεμαϊδας. Στο περιστατικό αυτό νομίζω οφείλεται λόγω καθυστερήσεων και εκκαθαρίσεων και η κατάληψη του Μοναστηρίου πρώτα από τους Σέρβους και το γεγονός ότι καθυστερησε ο Κοκός Α' να κινηθεί προς Μπουγατσούπολη μεχρι να δει τι συμβαίνει στα μετόπισθεν. Υπάρχει και σχετικό διήγημα νομίζω στο η Ζωή εν Τάφω του Μυριβίλη (τοπ βιβλίο για Βαλκανικούς και ΑΠΠ).

Το έχω διαβάσει δυο-τρεις φορές το "Η ζωή εν τάφω" αλλά δε θυμάμαι το συγκεκριμένο απόσπασμα. Δεν είμαι σίγουρος αν το αναφέρει καν, γιατί περιγράφει κυρίως γεγονότα του Α Παγκοσμίου κι όχι των Βαλκανικών, τα οποία συνέβησαν σε περιοχή της σημερινής FYROM (κάπου κοντά στο Μοναστήρι).
Αυτό που μου κάνει κυρίως εντύπωση απ' τους βαλκανικούς είναι το μέγεθος της αποδιοργάνωσης που επικρατούσε στις περισσότερες οθωμανικές μονάδες την εποχή εκείνη, που εκτός δυο-τριών περιπτώσεων παντού κατέρρεαν εύκολα. Μιλάμε για πραγματική αποσύνθεση, σύμφωνα με Ευρωπαίους πολεμικούς ανταποκριτές σε κάποιες μονάδες είχαν να φαν πάνω από βδομάδα.

[deCaritaine]

Το έχω διαβάσει δυο-τρεις φορές το "Η ζωή εν τάφω" αλλά δε θυμάμαι το συγκεκριμένο απόσπασμα. Δεν είμαι σίγουρος αν το αναφέρει καν, γιατί περιγράφει κυρίως γεγονότα του Α Παγκοσμίου κι όχι των Βαλκανικών, τα οποία συνέβησαν σε περιοχή της σημερινής FYROM (κάπου κοντά στο Μοναστήρι).

Εχεις δίκιο σε αυτό. Μπορεί να θυμάμαι και λάθος, αλλά μαλλον ήταν ένας φαντάρος που επειδή στον προηγούμενο πόλεμο είχαν σκοτώσει εκεί τον αδερφό του έψαχνε εκδίκηση. Κάτι τέτοιο. Κάτσε να το ανοίξω μήπως και θυμηθώ τι ακριβώς.

εδιτ το ξεφυλλισα δεν βρήκα κάτι, μπορεί να θυμάμαι λάθος βιβλιο.

[Nandros]

'
Συστήνω θερμά να δείτε την ταινία: My Grandfather's People (Turkish: Dedemin İnsanları)
Πώς μια τουρκική ταινία προάγει την φιλία μεταξύ δύο λαών.

Σε αντίθεση με το The Water Diviner, που παρουσιάζει τους Έλληνες σαν σφαγείς των "αθώων" Τούρκων!
.