Ήταν δικτάτορας ο Καποδίστριας;

[Cavaliere]

O Kαποδίστριας έσφαλλε.

[stavmanr]

O Kαποδίστριας έσφαλλε.

Για τη δήλωσή σου αυτή σε ονομάζω 8ο σοφό του ελληνισμού:
"Καβαλιέρε ο φορουμιστής".

[πατησιωτης]

Νέο χτύπημα του Χατζή : ανέβασε άρθρο για την ερωτική ζωή του Καραισκάκη στην ιστοσελίδα της επιτροπής 2021 που μετά από διαμαρτυρίες κατέβηκε.


https://www.lifo.gr/now/greece/283624/e ... o-facebook


Που μπορούμε να βρούμε το άρθρο;

[perseus]

Ετσι καμουν ολους τους μεγάλους ανδρες τους αποκαλουν δικτακτορες ,καποδιστρια,μεταξα,γιωργαρο

[georgebi]

Νέο χτύπημα του Χατζή : ανέβασε άρθρο για την ερωτική ζωή του Καραισκάκη στην ιστοσελίδα της επιτροπής 2021 που μετά από διαμαρτυρίες κατέβηκε.


https://www.lifo.gr/now/greece/283624/e ... o-facebook


Που μπορούμε να βρούμε το άρθρο;

https://infognomonpolitics.gr/2020/02/o ... araiskaki/ Ο έρωτας του Καραϊσκάκη Μια που σήμερα είναι η γιορτή των ερωτευμένων, ας περιοριστούμε σε ένα ερωτικό θέμα. Οι ευαίσθητες/οι, όμως, ας μην διαβάσουν τη συνέχεια γιατί στην αρχή θα προσβληθούν και στο τέλος θα πληγωθούν.
Ο Καραϊσκάκης έχει πει και έχει κάνει πολλά. Συνοψίζω με δύο λόγια τη σχέση του με τις γυναίκες που επηρεάζονται πάντα από τη σχέση του με τη μητέρα του («έφαγε σαράντα χιλιάδες πούτσαις έως να με γεννήση»). Για τις γυναίκες συνήθιζε να λέει «η γυναίκα και το άττι θέλουν καβαλάρην».
Νομίζω πήρατε μια ιδέα.
Στο παλάτι του Αλή Πασά γνώρισε την όμορφη Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου που ήταν μέλος του χαρεμιού. Ο Αλή Πασάς τα φρόντιζε τα κορίτσια. Αφού τελείωνε η θητεία τους, τις καλοπάντρευε. Στην Γκόλφω έδωσε τον Καραϊσκάκη. Ήταν καλός γάμος, αγαπήθηκαν, έκαναν δύο κορίτσια (Πηνελόπη και Ελένη) που επέζησαν και μετά την Επανάσταση καλοπαντρεύτηκαν. Ήταν, λοιπόν, ευχαριστημένος. Έλεγε μάλιστα και το εξής όταν τον ρωτούσαν:
«Νέος υπανδρεύθηκα, ωραίαν γυναίκα πήρα.
Ζεύκια [απολαύσεις] πολλά ετράβησα, δόξαν μεγάλην ηύρα,
Και γρόσια εκαζάντησα, όσα μου ήταν χρεία.»
Αλλά ήρθε ο πόλεμος. Κατάφερε να φυγαδεύσει την οικογένειά του από τα Ιωάννινα και την έστειλε στον Κάλαμο της Λευκάδας που τον έλεγχαν οι Βρετανοί. Αλλά την άνοιξη του 1823 τον πληροφόρησαν διάφοροι καλοθελητές ότι η όμορφη και νέα Γκόλφω τον απατούσε. Προσποιήθηκε ότι αδιαφορούσε:
«Όποιος την πρωτοπάρη να την έχη! Να την χέσω την πουτάνα!»
Αλλά πληγώθηκε και προσπάθησε να την κάνει να ζηλέψει διαδίδοντας ότι θα τη χωρίσει και θα παντρευτεί νεότερη και πλούσια. Δεν ξέρω αν η Γκόλφω ήταν αθώα ή όχι. Αλλά πέθανε νεότατη τον Αύγουστο του 1826. Λίγο πριν πεθάνει, όμως, ο Καραϊσκάκης πρόλαβε να την εκδικηθεί.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1825, ο Καραϊσκάκης έπιασε αιχμάλωτη στην Πελοπόννησο μια τουρκοπούλα, μέλος χαρεμιού. Την έβαλε να βαφτιστεί χριστιανή και της έδωσε τρία ονόματα. Κανονικά Μαρία, τη φώναζε Μαργιώ αλλά και …Ζαφείρη. Διότι, για να μην προκαλεί, την έντυνε με ανδρικά ρούχα και την είχε ορντινάτσα.
Μαργιώ τον αγάπησε, τον φρόντιζε (είχε φυματίωση) και πολεμούσε δίπλα του.
Στον γιατρό του, τον Ελβετό Gosse, φαινόταν σαν Αμαζόνα. Βέβαια πολλοί νόμιζαν ότι ο Ζαφείρης ήταν μία από τις «χατζαρούλες». Έτσι ονόμαζαν τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους αγωνιστές, που έκαναν συχνά γυναικείες δουλειές στο στρατόπεδο, είχαν σεξουαλικές σχέσεις με αρκετά παλληκάρια και φυσικά, όταν υπήρχε ανάγκη, πολεμούσαν το ίδιο ηρωικά με τους straight. Αλλά ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα 100%, σαν τον Πίπη, στο Αρχόντισσα και ο Αλήτης.
Λίγο πριν πεθάνει η γυναίκα του, ο Καραϊσκάκης πήγε να την επισκεφτεί στον Κάλαμο. Έφερε μαζί του και τον Ζαφείρη/Μαργιώ. Ο οποίος είχε εντολή να παριστάνει τον άνδρα για να μην την μυριστούν. Τι να κάνει και ο Ζαφείρης, την έπεφτε σε υπηρέτριες, τις τσιμπούσε, τις χούφτωνε κλπ. Υπερέβαλε λίγο και οι κοπέλες διαμαρτυρήθηκαν στην κυρά τους, τη Γκόλφω. Η Γκόλφω αγανάκτησε και το είπε στον Καραϊσκάκη: «Μάζεψε τους άνδρες σου που την πέφτουν στις ψυχοκόρες μου!». Το μπέρδεμα τον ανάγκασε να ομολογήσει ότι ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα. Έγιναν οι σχετικές σκηνές – όχι τόσο επειδή είχε εξωσυζυγική σχέση όσο γιατί την κουβάλησε μέσα στο σπίτι της οικογένειάς του. Ο Καραϊσκάκης όμως είχε μια αφοπλιστική δικαιολογία: «Έγνοια σου μουρή, έχω και για σένα πούτσο. Μη μου χολιάζεις!»
Κράτησε τον λόγο του και πριν φύγει την άφησε έγκυο. Μάλλον στη γέννα του τρίτου παιδιού, του Σπύρου ή στις επιπλοκές μετά τη γέννα, πέθανε η άτυχη Γκόλφω. Τον μοναχογιό του, ο Καραϊσκάκης δεν τον γνώρισε ποτέ. Του άφησε μόνο το σπαθί του που το χρησιμοποιούσε ο Σπύρος ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Δυστυχώς ο Καραϊσκάκης δεν πρόλαβε να καμαρώσει τον γιο του, όταν ο Σπύρος, μισό αιώνα αργότερα, έγινε Υπουργός Στρατιωτικών.
Όμως η Μαργιώ/Ζαφείρης δεν ήταν μια απλή σχέση. Ήταν η υπαρχηγός του Καραϊσκάκη. Ας αφήσουμε τους Έλληνες σεξιστές της εποχής που τους ενοχλούσε η Μαργιώ και την υποτιμούν ή την εξαφανίζουν από τις περιγραφές κι ας δούμε τι γράφει γι’ αυτήν στα απομνημονεύματά του ένας τζέντλεμαν, ο νεαρός George Cochrane, ανιψιός του θρυλικού (για τη συμμετοχή του στις επαναστάσεις της Νότιας Αμερικής) και τραγικού (για τη συμμετοχή στη δική μας), βρετανού ναυάρχου Thomas Cochrane. Ο George θα πρέπει να έπαθε την πλάκα του με την κοκκινομάλλα Μαργιώ γιατί την πέρασε από ακτινογραφία και της αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα:
“Among his followers was an orderly [ορντινάντσα], who attended him everywhere, – and of whom I must pause to give a brief account.
This orderly was a Turkish woman, dressed partly in man’s attire, and partly in female. She had been taken prisoner by Karaiskaki at Trippolitza, when that city fell into the hands of the Turks; and Karaiskaki became attached to her, and she to him. She watched him night and day. She carried over her shoulder a light Greek musket, and in her girdle a brace of pistols and an ataghan [γιαταγάνι].
Her countenance was very pleasing, but possessing more of the Turkish than the Greek character. Her face was rather round than oval; she had a perfectly straight nose, dark eyes and eyebrows, and a complexion not at all dark, but of a healthy and beautiful white and red. Her hair was dark auburn, and was plaited, and part of it wound round a Greek red cap with a blue tassel [κόκκινο φέσι με μπλε φούντα]. She wore white cotton trousers, with a white sheep-skin jacket, coming down to her waist only, which latter was encircled with a red leathern girdle, as I have said before, containing arms.
Her manners were very mild and inobtrusive, and when noticed by us strangers, she cast down her eyes with a very becoming and attractive modesty.
The conduct of this woman offered a fine specimen of what female attachment is capable of effecting. No danger, however great, kept her from the field; and although she did not fight, still she was regardless of her life while following her lord.”
Όταν γίνεται η ιστορική πρώτη σύσκεψη, μεταξύ του ναυάρχου Cochrane και του Καραϊσκάκη, η Μαργιώ έχει πρώτη θέση πίστα:
“To the right of the general was the orderly I have before spoken of, who was seated in the same position as the general. It appeared that, in the general’s tent she exercised that prerogative which her beauty and attachment had acquired for her; there she was evidently second in command.”
Όταν ο Καραϊσκάκης, πληγωμένος θανάσιμα, καταλαβαίνει ότι θα πεθάνει κάνει τη διαθήκη του το βράδυ της 22ης Απριλίου 1827. Θα αφήσει στη Μαργιώ 4.000 γρόσια (αγοραστική δύναμη γύρω στα €50.000) για προίκα και θα την παντρέψει με ένα από τα παλληκάρια του. Ο γάμος θα γίνει δίπλα στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου Καραϊσκάκη. Τα χαράματα της 23ης Απριλίου θα ξεψυχήσει με τη Μαργιώ δίπλα του. Τι απέγινε η Μαργιώ, δεν γνωρίζουμε.
[Στην εικόνα η δεύτερη σελίδα της ιδιόγραφης διαθήκης του Καραϊσκάκη. Διαβάστε στις τελευταίες σειρές: «Τέσσαρες χιλιάδες γρόσια της Μαργιώς». Η διαθήκη εκτίθεται στο Μουσείο Μπενάκη.]
Aristides Hatzis

[perseus]

Και γιατι αυτο θεωρηθηκε απρεπές?
Ασε που γίνεται και γαμω τα σενάρια.

[πατησιωτης]

Eπεκτείνεται το πεδίο ενασχόλησης της επιτροπής.


https://dexiextrem.blogspot.com/2020/05/2021_23.html

[perseus]

Eπεκτείνεται το πεδίο ενασχόλησης της επιτροπής.


https://dexiextrem.blogspot.com/2020/05/2021_23.html

Δικιο εχει διαφωνεις?

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Νέο χτύπημα του Χατζή : ανέβασε άρθρο για την ερωτική ζωή του Καραισκάκη στην ιστοσελίδα της επιτροπής 2021 που μετά από διαμαρτυρίες κατέβηκε.


https://www.lifo.gr/now/greece/283624/e ... o-facebook


Που μπορούμε να βρούμε το άρθρο;

https://infognomonpolitics.gr/2020/02/o ... araiskaki/ Ο έρωτας του Καραϊσκάκη Μια που σήμερα είναι η γιορτή των ερωτευμένων, ας περιοριστούμε σε ένα ερωτικό θέμα. Οι ευαίσθητες/οι, όμως, ας μην διαβάσουν τη συνέχεια γιατί στην αρχή θα προσβληθούν και στο τέλος θα πληγωθούν.
Ο Καραϊσκάκης έχει πει και έχει κάνει πολλά. Συνοψίζω με δύο λόγια τη σχέση του με τις γυναίκες που επηρεάζονται πάντα από τη σχέση του με τη μητέρα του («έφαγε σαράντα χιλιάδες πούτσαις έως να με γεννήση»). Για τις γυναίκες συνήθιζε να λέει «η γυναίκα και το άττι θέλουν καβαλάρην».
Νομίζω πήρατε μια ιδέα.
Στο παλάτι του Αλή Πασά γνώρισε την όμορφη Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου που ήταν μέλος του χαρεμιού. Ο Αλή Πασάς τα φρόντιζε τα κορίτσια. Αφού τελείωνε η θητεία τους, τις καλοπάντρευε. Στην Γκόλφω έδωσε τον Καραϊσκάκη. Ήταν καλός γάμος, αγαπήθηκαν, έκαναν δύο κορίτσια (Πηνελόπη και Ελένη) που επέζησαν και μετά την Επανάσταση καλοπαντρεύτηκαν. Ήταν, λοιπόν, ευχαριστημένος. Έλεγε μάλιστα και το εξής όταν τον ρωτούσαν:
«Νέος υπανδρεύθηκα, ωραίαν γυναίκα πήρα.
Ζεύκια [απολαύσεις] πολλά ετράβησα, δόξαν μεγάλην ηύρα,
Και γρόσια εκαζάντησα, όσα μου ήταν χρεία.»
Αλλά ήρθε ο πόλεμος. Κατάφερε να φυγαδεύσει την οικογένειά του από τα Ιωάννινα και την έστειλε στον Κάλαμο της Λευκάδας που τον έλεγχαν οι Βρετανοί. Αλλά την άνοιξη του 1823 τον πληροφόρησαν διάφοροι καλοθελητές ότι η όμορφη και νέα Γκόλφω τον απατούσε. Προσποιήθηκε ότι αδιαφορούσε:
«Όποιος την πρωτοπάρη να την έχη! Να την χέσω την πουτάνα!»
Αλλά πληγώθηκε και προσπάθησε να την κάνει να ζηλέψει διαδίδοντας ότι θα τη χωρίσει και θα παντρευτεί νεότερη και πλούσια. Δεν ξέρω αν η Γκόλφω ήταν αθώα ή όχι. Αλλά πέθανε νεότατη τον Αύγουστο του 1826. Λίγο πριν πεθάνει, όμως, ο Καραϊσκάκης πρόλαβε να την εκδικηθεί.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1825, ο Καραϊσκάκης έπιασε αιχμάλωτη στην Πελοπόννησο μια τουρκοπούλα, μέλος χαρεμιού. Την έβαλε να βαφτιστεί χριστιανή και της έδωσε τρία ονόματα. Κανονικά Μαρία, τη φώναζε Μαργιώ αλλά και …Ζαφείρη. Διότι, για να μην προκαλεί, την έντυνε με ανδρικά ρούχα και την είχε ορντινάτσα.
Μαργιώ τον αγάπησε, τον φρόντιζε (είχε φυματίωση) και πολεμούσε δίπλα του.
Στον γιατρό του, τον Ελβετό Gosse, φαινόταν σαν Αμαζόνα. Βέβαια πολλοί νόμιζαν ότι ο Ζαφείρης ήταν μία από τις «χατζαρούλες». Έτσι ονόμαζαν τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους αγωνιστές, που έκαναν συχνά γυναικείες δουλειές στο στρατόπεδο, είχαν σεξουαλικές σχέσεις με αρκετά παλληκάρια και φυσικά, όταν υπήρχε ανάγκη, πολεμούσαν το ίδιο ηρωικά με τους straight. Αλλά ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα 100%, σαν τον Πίπη, στο Αρχόντισσα και ο Αλήτης.
Λίγο πριν πεθάνει η γυναίκα του, ο Καραϊσκάκης πήγε να την επισκεφτεί στον Κάλαμο. Έφερε μαζί του και τον Ζαφείρη/Μαργιώ. Ο οποίος είχε εντολή να παριστάνει τον άνδρα για να μην την μυριστούν. Τι να κάνει και ο Ζαφείρης, την έπεφτε σε υπηρέτριες, τις τσιμπούσε, τις χούφτωνε κλπ. Υπερέβαλε λίγο και οι κοπέλες διαμαρτυρήθηκαν στην κυρά τους, τη Γκόλφω. Η Γκόλφω αγανάκτησε και το είπε στον Καραϊσκάκη: «Μάζεψε τους άνδρες σου που την πέφτουν στις ψυχοκόρες μου!». Το μπέρδεμα τον ανάγκασε να ομολογήσει ότι ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα. Έγιναν οι σχετικές σκηνές – όχι τόσο επειδή είχε εξωσυζυγική σχέση όσο γιατί την κουβάλησε μέσα στο σπίτι της οικογένειάς του. Ο Καραϊσκάκης όμως είχε μια αφοπλιστική δικαιολογία: «Έγνοια σου μουρή, έχω και για σένα πούτσο. Μη μου χολιάζεις!»
Κράτησε τον λόγο του και πριν φύγει την άφησε έγκυο. Μάλλον στη γέννα του τρίτου παιδιού, του Σπύρου ή στις επιπλοκές μετά τη γέννα, πέθανε η άτυχη Γκόλφω. Τον μοναχογιό του, ο Καραϊσκάκης δεν τον γνώρισε ποτέ. Του άφησε μόνο το σπαθί του που το χρησιμοποιούσε ο Σπύρος ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Δυστυχώς ο Καραϊσκάκης δεν πρόλαβε να καμαρώσει τον γιο του, όταν ο Σπύρος, μισό αιώνα αργότερα, έγινε Υπουργός Στρατιωτικών.
Όμως η Μαργιώ/Ζαφείρης δεν ήταν μια απλή σχέση. Ήταν η υπαρχηγός του Καραϊσκάκη. Ας αφήσουμε τους Έλληνες σεξιστές της εποχής που τους ενοχλούσε η Μαργιώ και την υποτιμούν ή την εξαφανίζουν από τις περιγραφές κι ας δούμε τι γράφει γι’ αυτήν στα απομνημονεύματά του ένας τζέντλεμαν, ο νεαρός George Cochrane, ανιψιός του θρυλικού (για τη συμμετοχή του στις επαναστάσεις της Νότιας Αμερικής) και τραγικού (για τη συμμετοχή στη δική μας), βρετανού ναυάρχου Thomas Cochrane. Ο George θα πρέπει να έπαθε την πλάκα του με την κοκκινομάλλα Μαργιώ γιατί την πέρασε από ακτινογραφία και της αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα:
“Among his followers was an orderly [ορντινάντσα], who attended him everywhere, – and of whom I must pause to give a brief account.
This orderly was a Turkish woman, dressed partly in man’s attire, and partly in female. She had been taken prisoner by Karaiskaki at Trippolitza, when that city fell into the hands of the Turks; and Karaiskaki became attached to her, and she to him. She watched him night and day. She carried over her shoulder a light Greek musket, and in her girdle a brace of pistols and an ataghan [γιαταγάνι].
Her countenance was very pleasing, but possessing more of the Turkish than the Greek character. Her face was rather round than oval; she had a perfectly straight nose, dark eyes and eyebrows, and a complexion not at all dark, but of a healthy and beautiful white and red. Her hair was dark auburn, and was plaited, and part of it wound round a Greek red cap with a blue tassel [κόκκινο φέσι με μπλε φούντα]. She wore white cotton trousers, with a white sheep-skin jacket, coming down to her waist only, which latter was encircled with a red leathern girdle, as I have said before, containing arms.
Her manners were very mild and inobtrusive, and when noticed by us strangers, she cast down her eyes with a very becoming and attractive modesty.
The conduct of this woman offered a fine specimen of what female attachment is capable of effecting. No danger, however great, kept her from the field; and although she did not fight, still she was regardless of her life while following her lord.”
Όταν γίνεται η ιστορική πρώτη σύσκεψη, μεταξύ του ναυάρχου Cochrane και του Καραϊσκάκη, η Μαργιώ έχει πρώτη θέση πίστα:
“To the right of the general was the orderly I have before spoken of, who was seated in the same position as the general. It appeared that, in the general’s tent she exercised that prerogative which her beauty and attachment had acquired for her; there she was evidently second in command.”
Όταν ο Καραϊσκάκης, πληγωμένος θανάσιμα, καταλαβαίνει ότι θα πεθάνει κάνει τη διαθήκη του το βράδυ της 22ης Απριλίου 1827. Θα αφήσει στη Μαργιώ 4.000 γρόσια (αγοραστική δύναμη γύρω στα €50.000) για προίκα και θα την παντρέψει με ένα από τα παλληκάρια του. Ο γάμος θα γίνει δίπλα στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου Καραϊσκάκη. Τα χαράματα της 23ης Απριλίου θα ξεψυχήσει με τη Μαργιώ δίπλα του. Τι απέγινε η Μαργιώ, δεν γνωρίζουμε.
[Στην εικόνα η δεύτερη σελίδα της ιδιόγραφης διαθήκης του Καραϊσκάκη. Διαβάστε στις τελευταίες σειρές: «Τέσσαρες χιλιάδες γρόσια της Μαργιώς». Η διαθήκη εκτίθεται στο Μουσείο Μπενάκη.]
Aristides Hatzis

Γνωστές αλήθειες όλα αυτά, αλλά στα κομματοσκυλα και στους φανατικούς πάσης ιδεολογίας αρέσουν οι αγιογραφίες ως γνωστόν.

[southern]

Eπεκτείνεται το πεδίο ενασχόλησης της επιτροπής.


https://dexiextrem.blogspot.com/2020/05/2021_23.html

ΚΕΦΙΜιτζης ειναι ο Χατζης οχι αριστερος

[stella]

Όλα κομπλέ, το ερευνούν το αλλόκοτο.

[paul25]

Ειχε και αλλους λογους να κατεβει περα απο εθνικιστικους, εχει βρισιες και παραγει σεξισμο. Ετσι οπως ολοι προσεχουν σε αυτα τα θεματα, μην τα διαβασουν και παιδια και παρουν κακο παραδειγμα, το κατεβασαν.

[Fipps]

Με σημερινούς όρους, μπορείς και να τον θεωρήσεις δικτάτορα.
Άλλα αυτό είναι ένας τελείως άστοχος αναχρονισμός!
Ο Καποδίστριας ήταν ένας ικανότατος, έμπειρος και καταξιωμένος πολιτικός και διπλωμάτης της εποχής του. Ήξερε πολύ καλά πώς να χτίσει ένα μοντέρνο με τους όρους της εποχής του προοδευτικό, δυτικού τύπου κράτος.
Έιχε ακριβώς τις ίδιες γνώσεις και ικανότητες με την κουστωδία των Βαυαρών που έφερε ο Όθωνας στην Ελλάδα μερικά χρόνια αργότερα και που έβαλαν τα θεμέλια της δημόσιας διοίκησης και του κρατικού μηχανισμού της Νεότερης Ελλάδας.
Και ο Καποδίστριας και οι Βαυαροί αντιμετώπισαν τις ίδιες δυσκολίες στην προσπάθεια τους να χτίσουν αυτό το νέο κράτος. Και οι δύο εφάρμοσαν βίαιες και κατασταλτικές μεθόδους για να το πετύχουν. Οι Βαυαροί σε αντίθεση με τον Καποδίστρια τα κατάφεραν, γιατί αυτοί έφεραν μαζί τους και στρατιωτικές δυνάμεις για αυτό το σκοπό.
Η Ελλάδα εκείνης της εποχής ήταν μια κοινωνία ανατολίτικη. Η κοινωνική δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση των Ελλήνων. Οι παλιοί Μπέηδες και Κοτζαμπάσηδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν ακόμη αφέντες των περιοχών τους. Η ελληνική άρχουσα τάξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ελλάδα, συνέχιζε να κυριαρχεί με δύναμη μεγαλύτερη από αυτην που είχε πρίν. Πλέον δεν υπήρχε Σουλτάνος και Βαλής για να λογοδοτήσουν.Είχαν, είτε πολεμήσει είτε ξοδέψει πολλά από την περιουσία τους, για να διώξουν τους Βαλίδες και να αποτινάξουν την κυριαρχία του Σουλτάνου πάνω τους. Έτσι απαιτούσαν στο νέο αυτό κράτος που χτιζόταν και στο οποίο επένδυσαν, όχι μόνο να έχουν τα ίδια προνόμια που είχαν και επί Οθωμανικής κυριαρχίας αλλά και περισσότερα! Αυτο μεταφράζεται, στο να έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα συλλογής των φόρων, με "καπέλο" που θα όριζαν οι ίδιοι όπως ήθελαν και ισόβιο κληρονομικό δικαίωμα ηγεμονίας των περιοχών των οποίων διοικούσαν για αιώνες.
Υπήρχαν και οι οπλαρχηγοί. Άνθρωποι αμόρφωτοι που είχαν περάσει όλη τους τη ζωή κρυμμένοι στα βουνά, κυνηγημένοι από τους Τούρκους και που στην επανάσταση αποτελούσαν τον στρατό αυτής, τον στρατό που απελευθέρωσε όλα τα εδάφη του νέου αυτού κράτους. Και αυτοί απαιτούσαν να γίνουν Μπέηδες και Κοτζαμπάσηδες στις περιοχές που απελευθέρωσαν και ήλεγχαν, και δεν τους περνούσε καν από το μυαλό να προσπαθήσει κάποιος ξενόφερτος "Κυβερνήτης" ή Βασιλιάς να βάλει χέρι στις περιουσίες που έχτισαν κατά την Επανάσταση.
Τέλος υπήρχε ο απλός λαός των πρώην ραγιάδων, αμόρφωτοι χωρικοί, οι οποίοι αν και απελευθερώθηκαν από τον Σουλτάνο και τους Τούρκους κυβερνήτες τους, ακόμη ένοιωθαν υποτελείς και υπήκοοι των Ελλήνων μπέηδων και Κοτζαμπάσηδων ή αρματωλών που τους εξουσίαζαν.
Στην ουσία η ελληνική κοινωνία του 1830 ήθελε και πίστευε απλά, πως θα συνεχίσει το οθωμανικό σύστημα κυβέρνησης, χωρίς Σουλτάνους, Βοεβόδες, Βαλίδες, Καδήδες κ.τ.λ.
Άνθρωποι σαν τον Καποδίστρια και τους Βαυαρούς δεν θα το δέχονταν ποτέ αυτό, γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να χτίσεις ένα δυτικού τύπου αστικό κράτος με τέτοιους όρους. Η αστική δημοκρατία έχει κεντρικό σύστημα είσπραξης των φόρων και δεν αφήνει αυτήν στις ορέξεις του κάθε λογής φεουδάρχη. Η αστική δημοκρατία δεν έχει Φεουδάρχες,Μπέηδες ή Πρίγκηπες.
Εάν ο Καποδίστριας δεν επέβαλλε με κατασταλτικές μεθόδους το πρόγραμμά του και άφηνε τους Έλληνες να επιλέξουν "δημοκρατικά" το πως θα ήθελαν να εξουσιάζονται, η Ελλάδα θα κατακερματιζόταν σε δεκάδες φέουδα-Μπεηλίκια-Πριγκηπάτα, τα οποία θα ανταγωνίζονταν και θα πολεμούσαν το ένα το άλλο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά λόγω τις αδυναμίας τους πολλοί άπό αυτούς θα συμμαχούσαν με τους Οθωμανούς εναντίον των αντίπαλων φέουδων, με αποτέλεσμα να φέρουν πίσω τους Τούρκους στα απελευθερωμένα εδάφη.
Ο Καποδίστριας αυτό ακριβώς πλήρωσε. Προσπάθησε να εφαρμόσει,χωρίς ισχυρή ένοπλη δύναμη, την αστική δημοκρατία της Δύσης σε έναν λαό βαθιά ανατολίτικο που είχε ξεμείνει στο φεουδαρχικό σύστημα διακυβέρνησης του 15ου αιώνα. Οι Μαυρομιχαλαίοι τον δολοφόνησαν γιατί πολύ απλά δεν τους άφηνε να εισπράττουν αυτόνομα και αυτόβουλα τους φόρους της Μάνης... Γιατί πολύ απλά δεν τους άφηνε να καπελώνουν στην φορολογία τους υπηκόους του.
Αλλά ας κάνουμε και έναν άλλο ισοδύναμα άστοχο αναχρονισμό:
Εάν ο Καποδίστριας ζούσε σήμερα και εκλεγόταν Πρωθυπουργός της Ελλάδας, θα ήταν δικτάτορας;
Ή μήπως θα ήταν από τους πιό δημοκρατικούς ηγέτες;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Καμία μέριμνα υπήρχε για τις χήρες, τα ορφανά, και τους παλιούς πολεμιστές της επαναστάσεως, η τους άφησαν να ζητιανεύουν, να πεθαίνουν από τις αρρώστιες και γίνονται ληστές για να ζήσουν; Γιατί ωραία αυτά τα μανιχαιστικα, αλλά προσωπικά δε με πείθουν.

[ζιτανιτα]

Βέβαια πολλοί νόμιζαν ότι ο Ζαφείρης ήταν μία από τις «χατζαρούλες». Έτσι ονόμαζαν τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους αγωνιστές, που έκαναν συχνά γυναικείες δουλειές στο στρατόπεδο, είχαν σεξουαλικές σχέσεις με αρκετά παλληκάρια και φυσικά, όταν υπήρχε ανάγκη, πολεμούσαν το ίδιο ηρωικά με τους straight.

Παύση, και ρωτάω με κάθε ειλικρίνεια, αυτά σκέκουν πουθενά ή τα βγάζουν απ' τον κώλο τους οι κάθε λογής χατζήδες;