Μακεδονομάχος, Βορειοηπειρο(το)μάχος και βενιζελικός . Γόνος αγωνιστών του '21 με καταγωγή από την Πόλη και την Πελοπόννησο. Γεννήθηκε στο Μοναστήρι. Σύζυγός του ήταν Ευδοκία Ντούσκα εκ Ρωσίας που έμενε στην Αθήνα.
Μαζί με τον γιο του ευέλπιδα Επαμεινώνδα Γρηγορίου (1921-1943) δολοφονήθηκαν δια λιθοβολισμού από αντάρτες του ΕΛΑΣ το 1943 στο Σισάνι Κοζάνης.
Έγραψε τα απομνημονεύματά του σε ελληνική καλλιγραφική του 19ου αιώνα. Ο ίδιος , όπως και οι Γρηγορίου του Πισοδερίου, ελληνικά, εβραϊκά, τούρκικα και βουλγάρικα.
Το 1916, ο Στέφος Γρηγορίου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης και την επικράτησή του στη Δυτική Μακεδονία. Την 31η Αυγούστου του 1916 συγκρότησε σώμα με τον επίσης Μακεδονομάχο Στέργιο Κουντουρά και άλλους τοπικούς παράγοντες, και σε συνεργασία με το Γαλλικό στρατό κατέλαβε την εξουσία στην Καστοριά, στο Σίστεβο (Δενδροχώρι), στη Σέτομα (Κεφαλάρι) και στο Μαυροχώρι. Υπήρξε επικεφαλής της ανακατάληψης της Φλώρινας από τις δυνάμεις της Αντάντ το 1916, και κατηγορήθηκε ως ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για τις αγριότητες που ακολούθησαν. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες, λέγοντας πώς ήταν αδύνατο να ελεγχθούν οι ένοπλοι, καθώς αποτελούσαν άτακτο σώμα.
Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου συγκρότησε ένοπλο σώμα, προκειμένου να αντιμετωπίσει ομάδες κομιτατζήδων που εξακολουθούσαν να δρουν εντός Ελληνικής επικράτειας τη δεκαετία του 1920. Στη συνέχεια διατέλεσε αξιωματικός της Χωροφυλακής στις περιοχές Φλώρινας και Καστοριάς. Η δράση του προκάλεσε αντιδράσεις σε σλαβόφωνους κατοίκους της περιοχής, καθώς αναφορές του προς τη Χωροφυλακή, για ενδεχόμενη βουλγαροφιλία, μπορούσε να οδηγήσει τους ύποπτους σε περιθωριοποίηση, εκτοπισμό, φυλάκιση ή και κακοποίηση. Ο Στέφος Γρηγορίου κατηγορήθηκε το διάστημα εκείνο για αυθαιρεσίες και για πράξεις βίας που σκοπό είχαν μάλλον το ίδιο όφελος και όχι την αποστολή της χωροφυλακής. Το 1932 ήταν υποψήφιος του Εθνικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Γεώργιου Κονδύλη, στην περιφέρεια Φλώρινας. Είχε προσωπικές, πολιτικές και κτηματικές διαφορές με το στέλεχος του ΚΚΕ Πέτρο Κέντρο με αποτέλεσμα να εξοριστεί ο τελευταίος. Το 1935 ήταν πρόεδρος του εργατουπαλληλικού κέντρου και υποστηρικτής της επανόδου του βασιλιά.
Κατα την κατοχή συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Είχε καταφύγει στη Βλάστη, καθώς στη Φλώρινα είχε φυλακιστεί από τους Γερμανούς. Συγκρότησε μάλιστα, παρά την προχωρημένη ηλικία του, ολιγομελές σώμα με τη συμμετοχή του γιου του Επαμεινώνδα, φοιτητή της Σχολής Ευελπίδων. Συμμετείχε με το σώμα του στη Μάχη του Φαρδύκαμπου κοντά στη Σιάτιστα, όπου και διακρίθηκαν αυτός και γιος του. Στη Βλάστη συναντήθηκε με αντάρτες του ΕΑΜ το 1943 και μετά από διαπραγματεύσεις δέχτηκε να παραδώσει τους άνδρες του και το γιο του στον ΕΛΑΣ, ενώ ο ίδιος να αποσυρθεί, καθώς η ηλικία του δεν επέτρεπε στρατιωτική δράση. Στις 24 Μαΐου του 1943 συναντήθηκε, όπως συμφωνήθηκε με μέλη του ΕΛΑΣ στο Σισάνι Βοΐου. Εκεί, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ τον σκότωσαν με πέτρες και ξύλα και την επόμενη μέρα σκότωσαν τον γιο του Επαμεινώνδα. Η πράξη της δολοφονίας τους, δικαιολογήθηκε από τον ΕΛΑΣ λόγω της εχθρικής προς το λαό δράση τους, ενώ η επίσημη αιτιολογιά του ΕΛΑΣ στους κατάπληκτους χωρικούς, που άρχισαν να διαμαρτύρονται , ήταν ότι πρόδωσε τον Γεώργιο Μόδη στους Γερμανούς. Η εκτέλεση του οπλαρχηγού του Μακεδονικού Αγώνα Στέφανου Γρηγορίου και του γιου του από τον ΕΛΑΣ, σχολιάστηκε ως προδοτική από τον τύπο των άλλων ανιστασιακών παρατάξεων.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%BF%CF%85
Γράφει ο Καλλιανιώτης στο διδακτορικό του :
Πώς συνέβησαν τα γεγονότα του Αυγερινού; Από το Τσοτύλι όπου βρίσκονταν οι εθνικιστές ξεκίνησαν µία περιοδεία στα, κατά βάσιν προσφυγικά, χωριά του Β∆ Βοΐου για να στρατολογήσουν άνδρες καθώς οι ειδήσεις για τις κινήσεις του ΕΛΑΣ και για εξαφανίσεις ή εκτελέσεις προσώπων ήταν ανησυχητικές. Αφορμή της περιοδείας θα µπορούσε να αποτελέσει η αιµατηρή επίθεση των ανταρτών του ΕΛΑΣ εναντίον των Εθνικιστών στην µονή Αγίων Πάντων Πιερίας την 3η Απριλίου 1943, αλλά άλλα γεγονότα κείτονταν κοντύτερα. Στην Πτολεµαΐδα ήδη από την 20ή Μαρτίου 1943 είχε απαχθεί από τον ΕΛΑΣ κι εξαφανίστηκε ο Ευστάθιος Μπαφατάκης *. Στο χωριό Σισάνι µετά από κράτηση είχαν επίσης εκτελεστεί από τους «µπολσεβίκους» την 24η του ιδίου µηνός ο καπετάν Στέφος µαζί µε τον υιό του. Σύµφωνα µε αντικοµουνιστικές πηγές ο Στέφος πέθανε έπειτα από λογχισµούς, αφού πρώτα είχε λιθοβοληθεί δεµένος στον κορµό ενός δένδρου. Ο γιγαντόσωµος, ως «τροµερός Αίαντας» καπετάνιος ανήκε έφηβος στο «Εκτελεστικόν» του Μοναστηρίου κι έπειτα έδρασε στη ∆υτική Μακεδονία ως οπλαρχηγός Σώµατος. Αργότερα, το 1916, τα παλικάρια του (ανάµεσά τους και Κοζανίτες) λεηλάτησαν «φρικωδώς» τη Φλώρινα, πολλά κλινοσκεπάσµατα της οποίας είχαν φτάσει (προς πώλησιν;) ως την Κοζάνη. Έπειτα κατοίκησε στη Φλώρινα αναλαµβάνοντας αντιπρόσωπος ιδιοκτητών γης σε χωριά της περιοχής. Ο καπετάν Στέφος ήταν άνθρωπος της εξουσίας. Το 1928 είχε επαναφερθεί στο αξίωµα του εφέδρου υπολοχαγού ως βενιζελικός, και µερικά χρόνια αργότερα εισήλθε στον τοπικό πολιτικό στίβο. Όµως το 1935 ως πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Φλωρίνης υπήρξε δηµόσιος υποστηρικτής της επανόδου του βασιλιά. Πριν από τις εκλογές του 1936 θεωρούνταν από αντιπάλους του όπως ο δικηγόρος Μενέλαος Γέλες (γνωστότερος ως Γκέλες), άνθρωπος του Νοµάρχη. Με την εισβολή των Γερµανών έφυγε από τη Φλώρινα, φοβούµενος τους Βουλγάρους, κι εγκαταστάθηκε στη Βλάστη. Υπεύθυνοι για το θάνατό του θεωρήθηκαν διάφοροι: ένας ηλικιωµένος παλαιός σύντροφός του από το Μικρόκαστρο ή ο ∆ηµητρός Χαρισιάδης, αλλά άλλοι µάρτυρες κατονοµάζουν ως άµεσος ηθικό αυτουργό το στέλεχος του τοπικού ΚΚΕ Ευστράτιο Κέντρο. Όντως µεταξύ των δύο ανδρών υπήρχαν παλαιές κτηµατικές τουλάχιστον αντιδικίες κι αλληλοµηνύσεις. ( Ο διοικητής της Χωροφυλακής Καστοριάς, Αντωνίου, κατονοµάζει ως υπεύθυνο τον καπετάν «Μίχα», στέλεχος του ΚΚΕ Εορδαίας .) Τα προσωπικά µίση βεβαίως κάλυπταν το ένα µέρος των αιτιών. Το επόµενο ήταν το πολιτικό όφελος που προσδοκούσε το ΕΑΜ µε τη θέση του ως προς τους Σλαβοµακεδόνες, καθώς διαφηµίστηκε (υστερόχρονα) ότι ο καπετάν Στέφος
εκτελέστηκε ως αντεκδίκηση για τις λεηλασίες και τους φόνους που είχαν υποστεί παλαιότερα αλλόφωνοι κάτοικοι της περιοχής από το Σώµα του. Ο υιός του είχε καταταγεί στον ΕΛΑΣ
, αλλά δεν είχε προλάβει να αναπτύξει καµία δράση, ώστε να θεωρηθεί υπεύθυνος και να εκτελεστεί. * Έφεδρος ανθυπολοχαγός απ' την Καβάλα . Πρόεδρος της «Λαϊκής Επιτροπής Προσφύγων Εορδαίας εκ Βουλγαροκρατούµενης Ελλάδος» και στέλεχος της ΥΒΕ/ΕΚΑ Εορδαίας . Ανέλαβε να διακινήσει εαµικά «κουπόνια» των 5.000.000 δρχ., όταν το ΕΑΜ της Κοζάνης υπέγραψε τον Ιανουάριο του 1943 ένα αρχικό πρωτόκολλο συµφωνίας µε τους αξιωµατικούς της Κοζάνης. Κατηγορήθηκε ως «βοηθός» των Γερµανών σε συλλήψεις πολιτών, «καταχραστής» χρηµάτων «του ΕΑΜ», οργανωτής «µισθοφόρων συµµοριών» και αργότερα «τυχοδιώκτης» και «ψευτο -αξιωµατικός»/«ψευτολοχαγός». Εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ ή την πρώιµη ΟΠΛΑ της περιοχής στις αρχές της άνοιξης του 1943.
Στέργιος Κουντουράς ή Κούντουρας
Μακεδονομάχος. Γεννήθηκε Βλάστη Εορδαίας της Κοζάνης το 1888. Βενιζελικός στον Μεσοπόλεμο. Υποστηρικτής της ΥΒΕ/ΕΚΑ στην Κατοχή. Εκτελέστηκε στις 25/5/1943 απ' τον ΕΛΑΣ ως εχθρός του λαού.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%AC%CF%82
Γράφει ο Καλλιανιώτης στο διδακτορικό του :
Ο Κούνδουρας, έφεδρος ανθυπολοχαγός εξ απονοµής, προήδρευε στο παράρτηµα Μακεδονοµάχων της Βλάστης και είχε χρηµατίσει αρχηγός τοπικού εκλογικού συνδυασµού. Το 1934 είχε προθυµοποιηθεί µαζί µε άλλους οπλαρχηγούς να εισβάλλει στην Αλβανία
για την προστασία των ελληνοφώνων και το 1936 διορίστηκε κοινοτικός σύµβουλος. 
εκτελέστηκαν 
στο Νεστόριο την 18η Απριλίου του 1943.
, επηρεασµένος ίσως από έναν περιρρέων ροµαντισµό, αλλά σίγουρα επειδή ο ίδιος ασχολούµενος µε τα γράµµατα δεν είχε σχέση µε τη χειρωνακτική εργασία. 
Τον Απρίλιο του 1943 ο υµνητής 
του εργάτη θα εκτελεστεί από εργάτες αντάρτες του ΕΛΑΣ στο Νεστόριο ως αντιδραστικός.