Χουντισμός και λαϊκισμός, βίοι παράλληλοι ή αντιπαράλληλοι ;

[wooded glade]

Χούντες υπάρχουν ως γνωστόν πολλών και διαφόρων μορφών, και υπήρχαν.
Εδώ θα εξετάσουμε τις σιαϊεϊκές χούντες όμως του παλιού καιρού.
Αυτές ξεκίνησαν βασικά το 1963, με τη Βραζιλία. Στη συνέχεια κατακτήθηκε όλη η Νότιος Αμερική, έγιναν και κάποιες φάσεις στα νησιά του Ειρηνικού, μετά η Ελλάδα το 1967 και τελειώνουμε με τη Χιλή το 1973. Μετά έγινε σταδιακή αποκαθήλωση.
Το Λάνγκλεϋ Βιρτζίνια είχε να κάνει βέβαια και με καταστάσεις που υπήρχαν εμφύλιες συρράξεις εν εξελίξει, όπως το Νότιο Βιετνάμ, αλλά και γενικώς έχωνε τη μύτη του παντού. Μπορεί να ισχυρίζεται ότι σε μερικές περιπτώσεις δεν είχε ανάμιξη, αλλά όπως και να έχει τη δουλειά του την έκανε με τις χούντες. Στην Ελλάδα π.χ. απεφεύχθη η εγκαθίδρυσις ανδρεοπαπανδρεϊκού καθεστώτος.
Το Λάνγκλεϋ Βιρτζίνια δεν σκεφτόταν μακροπρόθεσμα, ότι έτσι υποβοηθείτο ο διεθνής κομμουνισμός, ή αν το σκεφτόταν το θεωρούσε δευτέρας τάξεως φαινόμενο. Αλλά και οι αντίστοιχοι σοβιετάνθρωποι δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι με το τείχος του Βερολίνου υποβοηθείτο ο διεθνής καπιταλισμός - το έχτισαν.
Οι δικοί μας τώρα εδώ, της απριλιέϊσιον, πως έβλεπαν τον διεθνή χώρο ;
Κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη πολλών ουδετέρων παρατηρητών αν έπρεπε να κάνουν κάτι αυτό ήταν να επικεντρωθούν στο θέμα ΑΣΠΙΔΑ, διότι αυτό ήταν το (πραγματικό ή υποτειθέμενο ανδρεοπαπανδρεϊκό καθεστώς).
Δεν έδειξαν όμως και τόσο πολύ ενδιαφέρον γι αυτό το πράγμα, αντίθετα από την αρχή μας έλεγαν ότι στοχεύουν στην "εθνική παλιγγενεσία", ένα αρκετά θολό όραμα.
Πίστευαν λοιπόν -ίσως- ότι όλη η Ευρώπη θα γίνει χουντική ;
Πράγματι κάτι πήγε να γίνει στην Ιταλία ενώ και στην Αγγλία έγινε μία συνωμοσία. Οι Αγγλοαπριλιάκηδες πρέπει να ήταν 5-10 τον αριθμό, χαρακτηρίστηκαν "αλκοολικά άτομα" και απετάχθησαν το 1974.
Στη Γαλλία όχι, παρά τα γεγονότα του Μαϊου του 1968 και το αστυνομικό κράτος που προέκυψε εξ αυτών των γεγονότων.
Αλλά εδώ έκανε λάθος θα έλεγα ο Τζωρτζ και η παρέα του. Δεν υπήρχε περίπτωση το Αμερικίος, Αγγλίος, Γαλλίος, Γκερμανίος να γίνουν απριλιακά κράτη.
Άρα την πάτησαν μάλλον. Πόνταραν σε κουτσό άλογο, διότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν κάποιος peanut ή κάποιος Bill που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα τους ξήλωναν.
Υπάρχει μία περίπτωση όμως να πίστευαν στη βοήθεια των αβγών. Τα αβγά που υπήρχαν και εκείνα τα χρόνια έλεγαν "democracy εμείς, αλλά οι κατώτεροι νότιοι πρέπει να έχουν junta της 21st of April". Ήταν δυναμικά στοιχεία.
Την πάτησαν όμως γιατί ουσιαστικά δεν μπορούσαν να πουν ποτέ στο Αγγλίος-Γκερμανίος-Γκαλλίος "ναι, τι ωραία, να καταργηθεί το δικαίωμα της απεργίας και το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, δεν θα είναι θαύμα ;". Εκεί την πάτησαν.
Έτσι φτάσαμε στο 1974 και άρχισε η αποκαθήλωση. Πρώτα η Πορτογαλία, μετά η Ελλάδα, μετά η Ισπανία, μετά η Νότιος Αμερική.
Στο Λάνγκλεϋ προφανώς είπαν "καλά, αφού δεν θα αντικατασταθούν με κομμουνιστικά καθεστώτα, δε βαριέσαι, φάτε τους".
Έγινε όμως αυτή η αλλαγή πολιτικής, της Σοβιετικής Ενώσεως υπαρχούσης ακόμα - δεν φτάσαμε στο 1990 για να γίνει.

Τώρα με τον λαϊκισμό έχουμε άλλο φαινόμενο.
Πάλι χουνταίοι είναι από πίσω, αλλά λειτουργούν αλλοιώς.
Φταίει ο Πολωνός υδραυλικός, η Ολλανδέζα μοδίστρα, η Τουρκάλα νοσοκόμα.
Έχει κερδίσει έδαφος (Τραμπ - μπρέξι).
Αλλά θα έχει την ίδια τύχη με την προηγούμενη κατάσταση ή διαφορετική ;
Τα κουμούνια είναι υπέρ του λαϊκισμού φυσικά. Δεν φοβούνται μήπως προκύψουν σταγονίδια, πιστεύουν ότι αυτή τη φορά θα νικήσουν αυτοί στις μικρές χώρες και θα εγκαθιδρύσουν το μπαχαλοκράτος τους.
Οπωσδήποτε είμαστε κάπου στη μέση του φαινομένου. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει, όπως το 1969-70 που λέγαμε οι πιό απαισιόδοξοι "χίλια χρόνια Παπαδόπουλος".

[Golden Age]

Λαϊκιστές αρχικά τιτλοφορούνταν οι προ του αναρχοκομμουνισμού αναρχοκομμουνιστές και πάντως επρόκειτο για αριστερούς.

Με τον καιρό ο όρος άρχισε να αποδίδεται ως κατηγορία κι έγινε λάστιχο (όπως το φασίστας πχ).


Εδω και δεκαετίες έχει τελείως άλλη έννοια. Στην Ελλάδα αποδόθηκε στον Γεώργιο Παπανδρέου τον Α' και στον Ανδρέα.

[wooded glade]

Λαϊκιστές αρχικά τιτλοφορούνταν οι προ του αναρχοκομμουνισμού αναρχοκομμουνιστές και πάντως επρόκειτο για αριστερούς.

Με τον καιρό ο όρος άρχισε να αποδίδεται ως κατηγορία κι έγινε λάστιχο (όπως το φασίστας πχ).


Εδω και δεκαετίες έχει τελείως άλλη έννοια. Στην Ελλάδα αποδόθηκε στον Γεώργιο Παπανδρέου τον Α' και στον Ανδρέα.

Παλιός λαϊκιστής ήταν ο Περόν, ο οποίος έφερνε λίγο του Τραμπ.
Ο Γ.Π. ο Α' λεγόταν περισσότερο δημαγωγός και όχι λαίκιστής.