ΕΡΤ : Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Ελλάδα

[Ζαποτέκος]

Ο Αλεκος και ο μπαμπάς του ενωσαν την Ελλαδα με τον ίδιο τροπο που ο Χίτλερ ενωσε την Ευρώπη.

Μοιρασμένη ήταν η Ελλάδα όπως στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Π.χ. την εποχή της μάχης της Χαιρώνειας ήταν

Μακεδόνες , Θεσσαλοί , Αργίτες , Αρκάδες

vs

Αθηναίοι , Θηβαίοι , Κορίνθιοι , Μεγαρείς , Αχαιοί , Χαλκιδέοι , Επιδαύριοι , Ακαρνάνες , Τροιζήνιοι

https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of ... a_(338_BC)

[Νταρνάκας]

Έχεις γίνει ο Φόρεστ Γκαμπ της ιστορίας με τις παπαριές που γράφεις.
[img]https://i.postimg.cc/N0sy4gq4/fore ... .jpg[/img]

h leksi Alek eine KATARA arvanitiki alvaniki apo ALE-KSAJ-ENDERR simeni GENITIKE STO ONEIRO

to kseris darnaka?

Όχι, δεν το ξέρω, όπως και δεν το ξέρει κανένας σοβαρός αρχαιολόγος, ιστορικός, φιλόλογος κ.τ.λ. σ' όλο τον κόσμο. Μόνο κάτι πυροβολημένοι Αλβανοί πιστεύουν τις ανοησίες που γράφεις.
Εκτός από το "Αλέξανδρος", υπάρχουν ένα σωρό αρχαία ελληνικά ονόματα με πρώτο συνθετικό ή ρίζα το Αλεξ-.
Π.χ. Αλεξάνωρ/Αλεξήνωρ, Αλέξαρχος, Αλεξίλεως, Αλεξίδημος/Αλεξίδαμος, Αλέξιππος, Αλεξίτιμος, Αλεξίνικος, Αλεξικράτης, Αλεξίστρατος, Αλεξίπολις, Αλεξικλής, Αλεξίμαχος, Αλεξίβουλος, Αλεξίας, Αλεξίων, Αλεξιάδης. Αλεξίκακος, Αλέξιος, Άλεξος, Αλεξιμένης, Αλεξομενός, Αλεξίβιος, Αλεξίμβροτος, Αλεξιμβροτίδας, Αλεξιφάη, Αλεξιφάνεια.

Πες μου ένα αλβανικό όνομα που να έχει ως ρίζα ή συνθετικό το Αλεξ-.

[Ζαποτέκος]

Συνέδριο της Κορίνθου
( Πανελλήνιο Συνέδριο )

Το συνέδριο της Κορίνθου ( ή Πανελλήνιο Συνέδριο * ), ήταν μια ομοσπονδία από ελληνικά κράτη που δημιουργήθηκε από τον Φίλιππο Β ' * κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 338/337 π.Χ. μετά τη Μάχη της Χαιρώνειας και που τον διαδέχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος το 336 π.Χ., για να διευκολύνει την χρήση στρατιωτικής δύναμης στον πόλεμο της Ελλάδας * εναντίον των Περσών. Το όνομα «συνέδριο της Κορίνθου» δόθηκε από σύγχρονους ιστορικούς, καθώς η πρώτη σύνοδος έγινε στην Κόρινθο. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που όλες οι ελληνικές πολιτείες ("πλην Λακεδαιμονίων", δηλαδή με την εξαίρεση της Σπάρτης) κατάφεραν να ενωθούν σε μια πολιτική ενότητα.Νωρίτερα, το 346 π.Χ., ο Ισοκράτης προέτρεπε με επιστολή του τον Φίλιππο να ενώσει την Ελλάδα κατά των Περσών. *

* διὰ τὴν εἰς τὸ θεῖον εὐσέβειαν ἡγεμὼν ἀπεδείχθη τῆς Ἑλλάδος πάσης καὶ μεγίστην βασιλείαν τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην περιεποιήσατο = Ο Φίλιππος , λόγω της ευσέβειάς του προς το θείο [ βοήθησε το μαντείο των Δελφών ] , έγινε ηγεμόνας όλης της Ελλάδος και απέκτησε την μεγαλύτερη βασιλεία της Ευρώπης ( Διόδωρος )

* ἐφιλοτιμεῖτο γενέσθαι πάσης τῆς Ἑλλάδος ἡγεμών. διαδοὺς δὲ λόγον ὅτι βούλεται πρὸς Πέρσας ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων πόλεμον ἄρασθαι καὶ λαβεῖν παρ᾽ αὐτῶν δίκας ὑπὲρ τῆς εἰς τὰ ἱερὰ γενομένης παρανομίας ἰδίους τοὺς Ἕλληνας ταῖς εὐνοίαις ἐποιήσατο.
διόπερ ἐν Κορίνθῳ τοῦ κοινοῦ συνεδρίου συναχθέντος διαλεχθεὶς περὶ τοῦ πρὸς Πέρσας πολέμου καὶ μεγάλας ἐλπίδας ὑποθεὶς προετρέψατο τοὺς συνέδρους εἰς πόλεμον. τέλος δὲ τῶν Ἑλλήνων ἑλομένων αὐτὸν στρατηγὸν αὐτοκράτορα τῆς Ἑλλάδος μεγάλας παρασκευὰς ἐποιεῖτο πρὸς τὴν ἐπὶ τοὺς Πέρσας στρατείαν. διατάξας δ᾽ ἑκάστῃ πόλει τὸ πλῆθος τῶν εἰς συμμαχίαν στρατιωτῶν ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Μακεδονίαν. = Ο Φίλιππος φιλοδοξούσε να γίνει ηγεμόνας όλης της Ελλάδας. Διέδωσε ότι θέλει να πολεμήσει τους Πέρσες για χάρη των Ελλήνων και να εκδικηθεί την καταστροφή των ναών. Έτσι κέρδισε την υποστήριξη των Ελλήνων. Συνέστησε λοιπόν ένα συνέδριο στην Κόρινθο, όπου μίλησε για τον πόλεμο κατά των Περσών και κέρδισε τους συνέδρους υπέρ του πολέμου. Οι Έλληνες τον εξέλεξαν στρατηγό αυτοκράτορα της Ελλάδας. Αυτός άρχισε να ετοιμάζει την εκστρατεία , διέταξε τον αριθμό των στρατιωτών που θα έπρεπε να δώσει κάθε πόλη , και επανήλθε στην Μακεδονία. ( Διόδωρος ).

* Ο Καλλισθένης ωστόσο πήρε τον λόγο και είπε: (...) δεν συναναστρέφεσαι ή δεν συμβουλεύεις Ανάξαρχε τον Καμβύση ή τον Ξέρξη, αλλά τον γιο του Φιλίππου, απόγονο του Ηρακλή και του Αιακού, του οποίου οι πρόγονοι ήρθαν από το Άργος στη Μακεδονία και είναι μέχρι σήμερα άρχοντες των Μακεδόνων όχι με τη βία αλλά νόμιμα. Άλλωστε ούτε στον ίδιο τον Ηρακλή παραχώρησαν οι Έλληνες θεϊκές τιμές όσο ζούσε, αλλά ούτε και αφού πέθανε, έως ότου ο θεός των Δελφών έδωσε τη συγκατάθεσή του να τον τιμούν ως θεό. Εάν όμως πρέπει να σκεφτόμαστε ως βάρβαροι, επειδή γίνεται η συζήτησή μας σε βαρβαρική χώρα, έχω από σένα την αξίωση, Αλέξανδρε, να θυμάσαι την Ελλάδα, προς χάρη της οποίας έγινε όλη αυτή η εκστρατεία, για να προσαρτήσεις την Ασία στην Ελλάδα. Σκέψου, λοιπόν, όταν επιστρέψεις εκεί, θα εξαναγκάσεις άραγε και τους Έλληνες, τους πιο μεγάλους φίλους της ελευθερίας, να σε προσκυνούν ή θα αφήσεις ήσυχους τους Έλληνες και θα επιβάλεις στους Μακεδόνες αυτήν εδώ την ατιμία; Ή θα κάμεις ο ίδιος μια για πάντα την διάκριση των τιμών, δηλαδή από τους Έλληνες και τους Μακεδόνες να τιμάσαι κατά τρόπο ανθρώπινο και ελληνικό και μονάχα από τους βαρβάρους κατά τρόπο βαρβαρικό; Αλλά, αν λένε για τον Κύρο, τον γιο του Καμβύση, ότι πρώτος αυτός από τους ανθρώπους προσκυνήθηκε και ότι γι᾽ αυτόν τον λόγο παρέμεινε αυτή η ταπεινή συνήθεια στους Πέρσες και τους Μήδους, πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνον τον Κύρο σωφρόνισαν οι Σκύθες, άνθρωποι φτωχοί, αλλά ελεύθεροι, και άλλοι πάλι Σκύθες τον Δαρείο, ενώ τον Ξέρξη συνέτισαν οι Αθηναίοι και οι Λακεδαιμόνιοι και τον Αρταξέρξη ο Κλέαρχος και ο Ξενοφών και οι μύριοι που ήταν μαζί τους, και αυτόν εδώ τον Δαρείο ο Αλέξανδρος χωρίς να προσκυνείται. Όταν, λοιπόν, ο Καλλισθένης είπε αυτά και άλλα παρόμοια, στενοχώρησε υπερβολικά τον Αλέξανδρο, ευχαρίστησε όμως τους Μακεδόνες. ( Αρριανός )

* μέλλω γάρ σοι συμβουλεύειν προστῆναι τῆς τε τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας καὶ τῆς ἐπὶ τοὺς βαρβάρους στρατείας: ἔστι δὲ τὸ μὲν πείθειν πρὸς τοὺς Ἕλληνας συμφέρον, τὸ δὲ βιάζεσθαι πρὸς τοὺς βαρβάρους χρήσιμον. ἡ μὲν οὖν περιβολὴ παντὸς τοῦ λόγου τοιαύτη τίς ἐστιν

Το συνέδριο διοικούταν από τον Ηγεμόνα (στρατηγός αυτοκράτωρ στο στρατιωτικό πλαίσιο) το Συνέδριο και τους Δικαστές (Δικασταί).

ἐπὶ δὲ τούτων Φίλιππος ὁ βασιλεὺς ἡγεμὼν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων καθεσταμένος καὶ τὸν πρὸς Πέρσας πόλεμον ἐνστησάμενος Ἄτταλον μὲν καὶ Παρμενίωνα προαπέστειλεν εἰς τὴν Ἀσίαν, μέρος τῆς δυνάμεως δοὺς καὶ προστάξας ἐλευθεροῦν τὰς Ἑλληνίδας πόλεις, = Εκείνο τον χρόνο ο Φίλιππος αναγορεύθηκε βασιλιάς ηγεμόνας από τους Έλληνες και ξεκίνησε τον πόλεμο κατά των Περσών στέλνοντας με ένα μέρος των δυνάμεων τον Άτταλο και τον Παρμενίωνα στην Ασία για να ελευθερώσουν τις ελληνικές πόλεις. ( Διόδωρος )

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Αλέξανδρος[14.1]: «Εἰς δὲ τὸν Ἰσθμὸν τῶν Ἑλλήνων συλλεγέντων καὶ ψηφισαμένων ἐπὶ Πέρσας μετ᾽ Ἀλεξάνδρου στρατεύειν, ἡγεμὼν ἀνηγορεύθη»

Ο Αλέξανδρος απαντάει στον Δαρείο με επιστολή : Οι πρόγονοί σου εισέβαλαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα ( εἰς Μακεδονίαν καὶ εἰς τὴν ἄλλην Ἑλλάδα ) και μας προξένησαν καταστροφές, χωρίς εμείς να τους έχουμε κάμει προηγουμένως κανένα κακό· εμένα οι Έλληνες με όρισαν για αρχηγό τους και εισέβαλα στην Ασία, επειδή ήθελα να τιμωρήσω τους Πέρσες, εφόσον εσείς πρώτοι αρχίσατε τις εχθροπραξίες. Γιατί και τους Περινθίους βοηθήσατε, οι οποίοι αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, που ήταν υπό την εξουσία μας, έστειλε ο Αρταξέρξης ο Ώχος στρατιωτικές δυνάμεις του. Ο πατέρας μου εκτελέσθηκε από συνωμότες, που εσείς υποκινήσατε, όπως άλλωστε οι ίδιοι καυχηθήκατε με επιστολές, τις οποίες στείλατε παντού· ( Αρριανός )

ὡς οἱ Ἕλληνες αὐτοκράτορα στρατηγὸν εἵλοντο Φίλιππον. ( Διόδωρος )

ὁ δὲ Ἀλέξανδρος τοῖς πρέσβεσι τῶν Ἀθηναίων φιλανθρώπους ἀποκρίσεις δοὺς ἀπέλυσε τοῦ πολλοῦ φόβου τὸν δῆμον. τοῦ δ᾽ Ἀλεξάνδρου παραγγείλαντος εἰς Κόρινθον ἀπαντᾶν τάς τε πρεσβείας καὶ τοὺς συνέδρους, ἐπειδὴ συνῆλθον οἱ συνεδρεύειν εἰωθότες, διαλεχθεὶς ὁ βασιλεὺς καὶ λόγοις ἐπιεικέσι χρησάμενος ἔπεισε τοὺς Ἕλληνας ψηφίσασθαι στρατηγὸν αὐτοκράτορα τῆς Ἑλλάδος εἶναι τὸν Ἀλέξανδρον καὶ συστρατεύειν ἐπὶ τοὺς Πέρσας ὑπὲρ ὧν εἰς τοὺς Ἕλληνας ἐξήμαρτον. τυχὼν δὲ ταύτης τῆς τιμῆς ὁ βασιλεὺς ἐπανῆλθε μετὰ τῆς δυνάμεως εἰς Μακεδονίαν. ( Διόδωρος )

Η απόφαση για την καταστροφή των Θηβών ως παράβαση στον ανωτέρω όρκο ελήφθη από το συμβούλιο του Συνεδρίου της Κορίνθου με μεγάλη πλειοψηφία. Γράφει ο Αρριανός :

Στους συμμάχους που πήραν μέρος στην επίθεση κατά των Θηβών ανέθεσε ο Αλέξανδρος να λάβουν την τελική απόφαση σχετικά με την τύχη της πόλεως. Αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να τοποθετηθεί φρουρά στην Καδμεία, να κατασκάψουν όμως ως το έδαφος την πόλη και να μοιράσουν στους συμμάχους τη γη, εκτός από εκείνη που ήταν αφιερωμένη στους θεούς· τέλος, να πουλήσουν ως δούλους τα παιδιά, τις γυναίκες και τους Θηβαίους που επέζησαν, εκτός από τους ιερείς και τις ιέρειες, καθώς και όσους ήταν προσωπικοί φίλοι του Φιλίππου ή του Αλεξάνδρου ή όσους είχαν γίνει πρόξενοι των Μακεδόνων. Λένε ακόμη ότι ο Αλέξανδρος διαφύλαξε το σπίτι του Πινδάρου καθώς και τους απογόνους του ποιητή από σεβασμό προς τον Πίνδαρο. Οι σύμμαχοι αποφάσισαν επίσης να ξαναχτίσουν και να τειχίσουν τον βοιωτικό Ορχομενό και τις Πλαταιές.


Πέρα από την παραβίαση του όρκου, το συμβούλιο έκρινε ότι με αυτόν τον τρόπο, οι Θηβαίοι τελικά τιμωρήθηκαν μετά από πολύ καιρό επειδή πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τους Περσικούς Πολέμους .

Η αποστασία όμως των Θηβών, που έγινε βιαστικά και απερίσκεπτα, και η άλωσή τους, που πραγματοποιήθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς κόπο εκείνων που την έφεραν σε πέρας, και οι φόνοι οι πολλοί από ομοφύλους, οι οποίοι έτσι εκδικούνταν παλιές έχθρες, και ο ολοκληρωτικός εξανδραποδισμός της πόλης, που ξεπερνούσε τότε σε δύναμη και σε πολεμική δόξα τις άλλες ελληνικές πόλεις, πολύ σωστά όλα αυτά αποδόθηκαν σε θεϊκή οργή. Έλεγαν δηλαδή ότι τιμωρούνταν με αυτό τον τρόπο οι Θηβαίοι ύστερα από πολύ χρόνο, γιατί πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τους μηδικούς πολέμους και γιατί κατέλαβαν σε καιρό ειρήνης τις Πλαταιές και επιχείρησαν ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό των κατοίκων τους· και γιατί ακόμη έγιναν αίτιοι να σφαγούν οι Πλαταιείς που παραδόθηκαν στους Λακεδαιμονίους, πράγμα που δεν ήταν σύμφωνο με τις ελληνικές συνήθειες· και γιατί ερήμωσαν τον τόπο, όπου οι Έλληνες αντιμετώπισαν τους Μήδους και απομάκρυναν τον κίνδυνο από την Ελλάδα· και γιατί τέλος προσπάθησαν με την ψήφο τους να καταστρέψουν την Αθήνα, όταν υποβλήθηκε στους συμμάχους της Σπάρτης η πρόταση να εξανδραποδιστεί η πόλη. ( Αρριανός )

Μετά τη Μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος

έθαψε τους αρχηγούς των Περσών, καθώς και τους Έλληνες μισθοφόρους που σκοτώθηκαν ενώ υπηρετούσαν στο πλευρό των εχθρών του· όσους όμως από αυτούς συνέλαβε αιχμαλώτους τους έδεσε με χειροπέδες και τους έστειλε στη Μακεδονία να δουλεύουν, επειδή παρά τις κοινές αποφάσεις των Ελλήνων, και μολονότι ήταν Έλληνες, πολέμησαν για χάρη των βαρβάρων εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδος ( ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο) . Απέστειλε επίσης στην Αθήνα τριακόσιες περσικές πανοπλίες ως αφιέρωμα στην Αθηνά στην Ακρόπολη. Διέταξε να αναγραφεί η εξής επιγραφή: «Ο Αλέξανδρος, ο γιος του Φιλίππου, και οι Έλληνες, εκτός από τους Λακεδαιμονίους, αφιερώνουν αυτές τις πανοπλίες, οι οποίες προέρχονται από τα λάφυρα των βαρβάρων που κατοικούν στην Ασία». ( Αρριανός )

Επίσης, ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει την απόφαση του Συνεδρίου το 333 π.Χ., μετά την μάχη της Ισσού, να στείλει πρέσβεις στον Αλέξανδρο που θα φέρουν το αριστείο της Ελλάδας (χρυσό στεφάνι) :

οἱ δὲ σύνεδροι τῶν Ἑλλήνων ἐψηφίσαντο πέμψαι πρέσβεις πεντεκαίδεκα στέφανον φέροντας χρυσοῦν παρὰ τῆς Ἑλλάδος ἀριστεῖον Ἀλεξάνδρῳ καὶ συνησθησομένους τῇ κατὰ Κιλικίαν νίκῃ.


Το 331 π.Χ. μετά τη μάχη της Μεγαλόπολης, η Σπάρτη υποχρεώθηκε να ενταχθεί στο Συνέδριο της Κορίνθου. Κατά την εκστρατεία στην Ασία, ο Αντίπατρος διορίσθηκε αναπληρωτής ηγεμών του Συνεδρίου, ενώ προσωπικά ο ίδιος ο Αλέξανδρος συνέστησε να έχει η Αθήνα στραμμένη την προσοχή της στα πράγματα, γιατί, αν ο ίδιος πάθαινε κάτι, εκείνη θα αναλάμβανε την εξουσία στην Ελλάδα.

Γράφει ο Πλούταρχος :

Με τους Αθηναίους ο Αλέξανδρος ήρθε σε συμβιβασμό, μολονότι έδειξαν να λυπούνται πάρα πολύ για τη συμφορά της Θήβας. Πράγματι, ενώ είχαν αρχίσει τη γιορτή των Ελευσίνιων Μυστηρίων, τη διέκοψαν λόγω πένθους και έδειξαν σε όλο τους το μεγαλείο τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους σε όσους κατέφυγαν στην πόλη τους. Έτσι, είτε επειδή είχε ήδη κορέσει τον θυμό του, όπως ακριβώς τα λιοντάρια, είτε επειδή επιθυμούσε να παρουσιάσει προς σύγκριση στην πιο ωμή και αποτρόπαιη πράξη του μιαν άλλην μετριοπαθή, όχι μόνο απάλλαξε τους Αθηναίους από κάθε κατηγορία, αλλά και συνέστησε να έχει η Αθήνα στραμμένη την προσοχή της στα πράγματα, γιατί, αν ο ίδιος πάθαινε κάτι, εκείνη θα αναλάμβανε την εξουσία στην Ελλάδα. Λένε πως αργότερα η συμφορά των Θηβαίων πολλές φορές του προξένησε λύπη, με αποτέλεσμα να δείξει περισσότερη επιείκεια σε όχι λίγους λαούς. Γενικά, τον φόνο του Κλείτου πάνω στο μεθύσι, τη δειλία των Μακεδόνων απέναντι στους Ινδούς, που είχαν αφήσει στη μέση την εκστρατεία και μείωσαν τη δόξα του, τα απέδιδε στη μήνη και την εκδίκηση του Διόνυσου.Δεν υπήρχε κανένας από τους διασωθέντες Θηβαίους που να τον συνάντησε αργότερα και να του ζήτησε κάποια χάρη και να μην ικανοποιήθηκε από αυτόν. Αυτά λοιπόν είναι τα σχετικά με τη Θήβα.

Το Συνέδριο διαλύθηκε μετά τη Μάχη της Λαμίας (322 π.Χ.). Το 302 π.Χ. ο βασιλιάς Δημήτριος και ο γιος του, Αντίγονος Γονατάς, προσπάθησαν να αναβιώσουν την ομοσπονδία εναντίον του Κασσάνδρου. Ο Αντίγονος Γ΄ Δώσων αναβίωσε επίσης το Συνέδριο εναντίον της Σπάρτης το 224 π.Χ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%BF%CF%85

[Ζαποτέκος]

Αποτίμηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου ( πηγή : κυρίως Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 4 )

• Ο Πλούταρχος πίστευε ότι οι λαοί που κατακτήθηκαν από τον Αλέξανδρο ήταν πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που του διέφυγαν . Γιατί τους δεύτερους κανείς δεν τους έβγαλε από την αθλιότητα της ζωής τους , ενώ τους πρώτους ο Αλέξανδρος τους ανάγκασε να ευτυχήσουν.

• Οι Ρωμαίοι Τρόγος , Κούρτιος , Πομπήιος , Καίσαρας και Αύγουστος θαύμαζαν τον Αλέξανδρο. Αντίθετα ο Τίτος Λίβιος τόνιζε την τύχη του Αλεξάνδρου , που έζησε για μικρό χρονικό διάστημα και αντιμετώπισε παρηκμασμένους Ιρανούς.

• Ο Παπαρρηγόπουλος θεωρεί την περίοδο του Αλέξανδρου και τους ελληνιστικούς χρόνους ως εποχές μεγάλων επιτευγμάτων του ελληνικού έθνους.

• Πολλοί Έλληνες και ξένοι ( Νομαρχία Ανωνύμου Έλληνος * , Οι Κουρσάροι του Αιγαίου του Ιουλίου Βερν κ.α. ) έβλεπαν την αλεξανδρινή περίοδο από την πλευρά των ελληνικών πόλεων - κρατών , της Αθήνας και του Δημοσθένη. Η αλεξανδρινή περίοδος ήταν γι' αυτούς η μακεδονική κατάκτηση των Ελλήνων, η παρακμή του κλασικού πολιτισμού και η κατάλυση της ανεξαρτησίας των Ελλήνων ( των ελληνικών πόλεων ).

* Ο Ανώνυμος τα έχει κυρίως με τον Φίλιππο :

Ἀφοῦ ὅμως εἰς τοὺς 375 πρὸ Χριστοῦ, Φίλιππος, ὁ πατὴρ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ἔλαβε τὸ μακεδονικὸν σκῆπτρον, διὰ πρώτην φοράν, ἤρχισε, φεῦ! νὰ μιάνῃ τὴν ἐλευθέραν γῆν τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀνεξάρτητον ἀρχήν του. (...) Ἡ Ἑλλὰς δὲ ἐλλιπής, κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἐποχάς, ἀπὸ ἀξίους στρατιῶτας, ὁπού, ὡς προεῖπον, εἶχαν θυσιάσει ἡ ματαιότης Φιλίππου καὶ Ἀλεξάνδρου καὶ οἱ ἀναμεταξύ των πολέμοι (...) Ἰδοὺ ὁ Δημοσθένης, ἀπὸ τὸ ἓν μέρος, θεωρεῖ δεύτερον Φίλιππον εἰς τὸν τύραννον τῆς Ἠπείρου **. Ἰδοὺ ὁ Λυκοῦργος βλέπει ἄλλους Σπαρτιάτας εἰς τοὺς Σουλιῶτας καὶ Μανιάτας.

** Aλή πασάς = Φίλιππος

[Ζαποτέκος]

Γόρδιος Δεσμός

Αρριανός

Όταν ο Αλέξανδρος έφθασε στο Γόρδιο, κυριεύθηκε από μεγάλη επιθυμία να ανέβει στην ακρόπολη, όπου ήταν τα ανάκτορα του Γορδίου και του γιου του Μίδα, για να δει την άμαξα του Γορδίου καθώς και τον ζυγόδεσμο της άμαξας. (...) Κυκλοφορούσε η εξής παράδοση σχετικά με την άμαξα: Όποιος θα έλυνε τον ζυγόδεσμό της, αυτός ήταν πεπρωμένο να εξουσιάσει την Ασία. Ο ζυγόδεσμος αυτός ήταν κατασκευασμένος από φλοιό κρανιάς και δεν φαινόταν ούτε η αρχή ούτε το τέλος του. Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να βρει τρόπο να λύσει τον ζυγόδεσμο, αλλά δεν ήθελε να τον αφήσει και άλυτο, μήπως αυτό προκαλέσει κάποια αναταραχή στον κόσμο. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν ότι χτύπησε με το ξίφος του τον ζυγόδεσμο, τον έκοψε και είπε ότι τον έλυσε· ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι ο Αλέξανδρος, αφού αφαίρεσε από τον άξονα τον μικρό πάσσαλο, που ήταν ένα ξύλινο καρφί περασμένο πέρα-πέρα μέσα στον άξονα για να συγκρατεί τον ζυγόδεσμο, τράβηξε τον ζυγόδεσμο έξω από τον άξονα. Εγώ πάντως δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω, με ποιό τρόπο έλυσε ο Αλέξανδρος τον ζυγόδεσμο. Αυτός όμως και η συνοδεία του απομακρύνθηκαν από την άμαξα με την πεποίθηση ότι είχε εκπληρωθεί ο χρησμός ο σχετικός με το λύσιμο του ζυγόδεσμου. Και πράγματι εκείνη τη νύχτα βροντές και αστραπές το επιβεβαίωσαν· γι᾽ αυτό την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος πρόσφερε θυσία στους θεούς που φανέρωσαν τα θεϊκά σημάδια και το λύσιμο του ζυγόδεσμου.
Την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος ξεκίνησε για την Άγκυρα, πόλη της Γαλατίας. Εκεί ήρθαν προς αυτόν πρέσβεις των Παφλαγόνων, που του παρέδωσαν τον λαό τους και συμφώνησαν τους όρους της παραδόσεώς του· τον παρακάλεσαν μόνο να μην εισβάλει με τον στρατό του στη χώρα τους. Ο Αλέξανδρος τους διέταξε να υπακούουν στον Κάλα, τον σατράπη της Μεγάλης Φρυγίας. Ο ίδιος προχώρησε προς την Καππαδοκία και προσάρτησε όλη τη χώρα δυτικά του Άλυος ποταμού, καθώς και μεγάλη έκταση πέρα από τον Άλυ. Διόρισε τον Σαβίκτα σατράπη της Καππαδοκίας και αυτός προχώρησε προς τις Κιλίκιες πύλες.

https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 74&page=31

Πλούταρχος

Ύστερα από αυτά νίκησε όσους από του Πισίδες αντιστάθηκαν και υπέταξε τη Φρυγία. Και αφού κυρίευσε την πόλη Γόρδιο, που λέγεται ότι ήταν η πατρίδα του αρχαίου Μίδα, είδε την ξακουστή άμαξα, που ήταν δεμένη με φλοιό κρανιάς, και άκουσε γι᾽ αυτήν κάτι που πίστευαν οι βάρβαροι, πως, όποιος θα έλυνε τον κόμπο, ήταν γραφτό να γίνει βασιλιάς της οικουμένης. Οι περισσότεροι λοιπόν λένε ότι, επειδή οι κόμποι είχαν κρυμμένη την αρχή τους και ήταν μπερδεμένοι στο βάθος πολλές φορές μεταξύ τους με δύσκολες θηλιές, ο Αλέξανδρος, αδυνατώντας να τους λύσει, τους έκοψε με το μαχαίρι· έτσι με το κόψιμο αποκαλύφτηκαν πολλές άκρες του. Ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι για τον Αλέξανδρο ήταν πολύ εύκολο το λύσιμο του Γόρδιου δεσμού, γιατί έβγαλε από το τιμόνι τον καλούμενο «έστορα» (:πάσσαλο), με τον οποίο συγκρατιόταν ο κόμπος και, τραβώντας το από κάτω, έλυσε τον ζυγό.

https://www.greek-language.gr/digitalRe ... 03&page=10

Ιουστίνος ( Πομπήιος Τρώγος )

He soon after marched to a city called Gordium, which is situated between the Greater and Lesser Phrygia, and which he earnestly desired to take, not so much for the sake of plunder, as because he had heard that in that city, in the temple of Jupiter, was deposited the yoke of Gordius's car; the knot of which, if any one should loose, the oracles of old had predicted that he should rule all Asia. (...) Alexander, having taken the city, and gone to the temple of Jupiter, requested to see the yoke of Gordius's car, and, when it was shown him, not being able to find the ends of the cords, which were hidden within the knots, he put a forced interpretation on the oracle, and cut the cords with his sword; and thus, when the involutions were opened out, discovered the ends concealed in them.
https://www.tertullian.org/fathers/just ... 11to20.htm

Κούρτιος Ρούφος

The Country was called Phrygia that he passed through; plentiful of Villages, but scarce of Cities: yet there was one of great Anti∣quity, called Gordium, the Royal Seat sometime of King Mydas. The River of Sangaray doth run through it, and it standeth in the mid-way betwixt the Seas of Pontus and Cilicia, being judged to be the narrowest part of Asia, by reason of the Seas which lye on both sides, representing the form of an Island; and if it were not for a finall point of Land that doth lye betwixt those Seas, they would joyn both together. Alexander having brought this City under his obeysance, entred into the Temple of Jupiter, where he saw the Chariot wherein My∣das, the Builder of the City, was accustomed to ride: The same, in the furniture and outward ap∣pearance, differed little from other common Cha∣riots; but there was in it a thing notable, which was a Cord folded and knit with many knots, one so intricate within another, that no man could per∣ceive the manner of it, neither where the knots began, nor where they ended: Hereupon the Coun∣try men had a Prophecy, That he should be Lord of all Asia, that could undo that endless Knot. This possest the King with a marvellous desire to become the fulfiller of the Prophecy: there stood a great number about him, both of Phrygians, and of Macedons, the one part of them expecting the event, and the other fearing the rash presumption of their King, for as much as they could perceive by no reason how the Knot should be undone: The King himself also doubting, that the failing of his pur∣pose in that matter, might be taken as a token of his evil Fortune to come, after he had considered the thing; What is the matter (quoth he) which way it be undone? and striving no longer how to unknit it, he with his Sword cut the Cords asunder; thereby either illuding, or else fulfilling the effect of the Prophecy.

https://quod.lib.umich.edu/e/eebo/A3551 ... w=fulltext

Εσείς τι πιστεύετε ; Έκοψε με το σπαθί του ή τράβηξε απλώς το ξύλο ;

[Gordian Knot]

«Ό,τι δεν λύεται κόπτεται», αυτό δα έλειπε να τεθεί η εκστρατεία εν αμφιβόλω για ένα χρησμό.
Κάτι ξέρουμε κι εμείς.

Επίσης, «Εις οιωνός άριστος» κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.
Δεν πα’ να γίνει έκλειψη ηλίου, να κοκκινίσει ο ουρανός, να ρίξει χαλάζι σε μέγεθος ΤσιτσιποΣακκαρένιας μπάλας, καλά σημάδια -θα ισχυριστούμε πως- είναι.

[demo162]

όταν οι Θηβαίοι κατακτούσαν τις Πλαταιές δεν ήταν Έλληνες εναντίον Ελλήνων? όταν οι Αθηναίοι κατακτούσαν την Σάμο την Λέσβο, την Μήλο και πολλές άλλες πόλεις δεν ήταν Έλληνες εναντίον Ελλήνων? όταν η Σπάρτη το 404 κυριάρχησε στην Ελλάδα δεν ήταν Έλληνες εναντίον Ελλήνων? Τώρα ξαφνικά η ΕΡΤ ανακάλυψε ότι μία άλλη φυλή!!!!!! οι Μακεδόνες κατέκτησαν την Ελλάδα? Θα τρελαθούμε τελείως?

[Juno]

Ειδικά στη Θήβα τον λάτρευαν

Όπως λάτρευαν οι Αθηναίοι τους Σπαρτιάτες, ειδικά μετά τους Πελοποννησιακούς πολέμους. Αλλά και αυτή η λατρεία δεν συγκρίνεται με την λατρεία των Μεσσηνίων προς τους Σπαρτιάτες όταν έγιναν είλωτες. Πού θέλεις να καταλήξεις;

[demo162]

Οι μισοί Έλληνες μισούσαν τους άλλους μισούς. Ο Θεμιστοκλής αποκάλεσε την Αίγινα τσίμπλα, οι Κορίνθιοι απαίτησαν από την Σπάρτη να ισοπεδωθεί η Αθήνα το 404, οι Θηβαίοι σιχαινόντουσαν τους Πλαταιείς και πολλά άλλα.

[Ζαποτέκος]

Την καταστροφή των Θηβαίων δεν την αποφάσισε ο Αλέξανδρος.

Η απόφαση για την καταστροφή των Θηβών ως παράβαση στον όρκο του Πανελληνίου Συνεδρίου της Κορίνθου ελήφθη από το συμβούλιο του Συνεδρίου της Κορίνθου με μεγάλη πλειοψηφία. Γράφει ο Αρριανός :

Στους συμμάχους που πήραν μέρος στην επίθεση κατά των Θηβών ανέθεσε ο Αλέξανδρος να λάβουν την τελική απόφαση σχετικά με την τύχη της πόλεως. Αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να τοποθετηθεί φρουρά στην Καδμεία, να κατασκάψουν όμως ως το έδαφος την πόλη και να μοιράσουν στους συμμάχους τη γη, εκτός από εκείνη που ήταν αφιερωμένη στους θεούς· τέλος, να πουλήσουν ως δούλους τα παιδιά, τις γυναίκες και τους Θηβαίους που επέζησαν, εκτός από τους ιερείς και τις ιέρειες, καθώς και όσους ήταν προσωπικοί φίλοι του Φιλίππου ή του Αλεξάνδρου ή όσους είχαν γίνει πρόξενοι των Μακεδόνων. Λένε ακόμη ότι ο Αλέξανδρος διαφύλαξε το σπίτι του Πινδάρου καθώς και τους απογόνους του ποιητή από σεβασμό προς τον Πίνδαρο. Οι σύμμαχοι αποφάσισαν επίσης να ξαναχτίσουν και να τειχίσουν τον βοιωτικό Ορχομενό και τις Πλαταιές.


Πέρα από την παραβίαση του όρκου, το συμβούλιο έκρινε ότι με αυτόν τον τρόπο, οι Θηβαίοι τελικά τιμωρήθηκαν μετά από πολύ καιρό επειδή πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τους Περσικούς Πολέμους .

Η αποστασία όμως των Θηβών, που έγινε βιαστικά και απερίσκεπτα, και η άλωσή τους, που πραγματοποιήθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς κόπο εκείνων που την έφεραν σε πέρας, και οι φόνοι οι πολλοί από ομοφύλους, οι οποίοι έτσι εκδικούνταν παλιές έχθρες, και ο ολοκληρωτικός εξανδραποδισμός της πόλης, που ξεπερνούσε τότε σε δύναμη και σε πολεμική δόξα τις άλλες ελληνικές πόλεις, πολύ σωστά όλα αυτά αποδόθηκαν σε θεϊκή οργή. Έλεγαν δηλαδή ότι τιμωρούνταν με αυτό τον τρόπο οι Θηβαίοι ύστερα από πολύ χρόνο, γιατί πρόδωσαν τους Έλληνες κατά τους μηδικούς πολέμους και γιατί κατέλαβαν σε καιρό ειρήνης τις Πλαταιές και επιχείρησαν ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό των κατοίκων τους· και γιατί ακόμη έγιναν αίτιοι να σφαγούν οι Πλαταιείς που παραδόθηκαν στους Λακεδαιμονίους, πράγμα που δεν ήταν σύμφωνο με τις ελληνικές συνήθειες· και γιατί ερήμωσαν τον τόπο, όπου οι Έλληνες αντιμετώπισαν τους Μήδους και απομάκρυναν τον κίνδυνο από την Ελλάδα· και γιατί τέλος προσπάθησαν με την ψήφο τους να καταστρέψουν την Αθήνα, όταν υποβλήθηκε στους συμμάχους της Σπάρτης η πρόταση να εξανδραποδιστεί η πόλη. ( Αρριανός )

Γράφει ο Πλούταρχος :

Λένε πως αργότερα η συμφορά των Θηβαίων πολλές φορές του προξένησε λύπη [ του Αλεξανδρου ] , με αποτέλεσμα να δείξει περισσότερη επιείκεια σε όχι λίγους λαούς. Γενικά, τον φόνο του Κλείτου πάνω στο μεθύσι, τη δειλία των Μακεδόνων απέναντι στους Ινδούς, που είχαν αφήσει στη μέση την εκστρατεία και μείωσαν τη δόξα του, τα απέδιδε στη μήνη και την εκδίκηση του Διόνυσου.Δεν υπήρχε κανένας από τους διασωθέντες Θηβαίους που να τον συνάντησε αργότερα και να του ζήτησε κάποια χάρη και να μην ικανοποιήθηκε από αυτόν. Αυτά λοιπόν είναι τα σχετικά με τη Θήβα.

[Αλιόσα]

Οι μισοί Έλληνες μισούσαν τους άλλους μισούς. Ο Θεμιστοκλής αποκάλεσε την Αίγινα τσίμπλα, οι Κορίνθιοι απαίτησαν από την Σπάρτη να ισοπεδωθεί η Αθήνα το 404, οι Θηβαίοι σιχαινόντουσαν τους Πλαταιείς και πολλά άλλα.

Oι Αθηναίοι έλεγαν πως η βρώμα απο το πτώμα του Μεγαλέκου έφθανε έως την Αθήνα. Τόσο πολύ τον συμπαθούσαν.

[demo162]

Είναι δύσκολο να χάνεις την πρωτοκαθεδρία και μάλιστα μετά από καθαρή ήττα σε μάχη, και να τον συμπαθείς. Μήπως οι Αθηναίοι συμπαθούσαν τον Λύσανδρο? Εδώ καταδίκασαν, σκότωσαν ή εξόρισαν τους καλύτερους τους άνδρες (Θεμιστοκλή, Αριστείδη, στρατηγούς Αργινουσών, Σωκράτη, Φειδία, Θουκυδίδη, Μιλτιάδη, στον Αλέξανδρο θα κολλούσαν?

[Ζαποτέκος]

Βραγχίδες και Αλέξανδρος

Λίγο μετά τη διέλευση του ποταμού Ώξου παρουσιάσθηκαν στον Αλέξανδρο πρέσβεις από μία μικρή πόλη, της οποία οι κάτοικοι ήταν Έλληνες δίγλωσσοι (Ελληνικά και βαρβαρικά) αν και τα Ελληνικά τους δεν ήσαν πολύ καλά. Τους προϋπάντησαν με μεγάλη χαρά και τους κάλεσαν στην πόλη τους, για να τους την παραδώσουν μαζί με τον ναό του Διδυμαίου Απόλλωνα στη νότια όχθη του Ώξου. Ο Αλέξανδρος δεν πρέπει να χάρηκε, όταν έμαθε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν οι απόγονοι των Βραγχιδών. Οι Βραγχίδες υπήρξαν θερμοί συνεργάτες των Περσών και μετά την ήττα του στην Ελλάδα, ο Ξέρξης για να τους προστατεύσει από την εκδίκηση των Μιλησίων, τους είχε μετεγκαταστήσει σ’ εκείνη την περιοχή. Ο Αλέξανδρος είχε ανακηρυχθεί από το Κοινό Συνέδριο των Ελλήνων στρατηγός αυτοκράτωρ, υποσχόμενος να πάρει εκδίκηση για τα δεινά, που προξένησε πριν 151 χρόνια ο Ξέρξης και στα πλαίσια αυτής εκδίκησης κατέστρεψε την Περσέπολη και εξανδραπόδισε τους κατοίκους της. Τώρα στα βάθη της Ασίας έπεσε πάνω στους απογόνους των στενότερων συνεργατών του Ξέρξη. Ασφαλώς θυμόταν ότι ένα από τα επιχειρήματα, που προέβαλαν οι γείτονες των Θηβαίων, όταν ζητούσαν την καταστροφή της πόλης ήταν η συνεργασία της με τους Πέρσες. Ανέκαθεν, οι απηνέστεροι εχθροί και σκληρότεροι τιμωροί των Ελλήνων, ήσαν οι ίδιοι οι συμπολίτες τους. Ήταν λοιπόν προφανές το πώς έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτούς τους ανθρώπους. Βέβαια οι Βραγχίδες παραδόθηκαν με μεγάλη προθυμία, αλλά πόσο σημαντική μπορούσε να είναι αυτή η λεπτομέρεια;

Ωστόσο, για να αποφύγει τυχόν επιπλοκές, ο Αλέξανδρος ανέθεσε τη λήψη απόφασης στους Μιλησίους συμμάχους, των οποίων η άποψη βάρυνε περισσότερο λόγω της κοινής καταγωγής με τους Βραγχίδες. Οι Μιλήσιοι άρχισαν μία μακρά συζήτηση χωρίς να καταλήγουν σε απόφαση και ο Αλέξανδρος εκνευρισμένος ξαναπήρε το θέμα πάνω του, διότι εκείνη τη στιγμή προείχε η σύλληψη του Βήσσου και όχι η τύχη μιας χούφτας προδοτών. Την επομένη λοιπόν μπήκε στο Βραγχιδών άστυ επικεφαλής λίγων ανδρών και ενώ γινόταν δεκτός με ενθουσιασμό, η φάλαγγα περικύκλωσε την πόλη και η σφαγή άρχισε. Ούτε η κοινή γλώσσα ούτε οι ικεσίες των άοπλων Βραγχιδών μπόρεσαν να τους σώσουν από την αγριότητα των Μακεδόνων. Οι κάτοικοι σφαγιάσθηκαν μέχρις ενός, τα τείχη κατεδαφίσθηκαν, τα δέντρα και τα ιερά άλση ξεριζώθηκαν και γενικά κάθε ίχνος της πόλης των προδοτών εξαλείφθηκε.

Η παραπάνω περιγραφή είναι του Κούρτιου και ο μοναδικός άλλος σωζόμενος ιστορικός, που φαίνεται ότι ανέφερε το ίδιο περιστατικό είναι ο Διόδωρος. Το βιβλίο του έχει χάσμα σ’ εκείνο το σημείο, ωστόσο η περιγραφή του δεν μπορεί να διέφερε πολύ από του Κούρτιου, αφού στα περιεχόμενα διαβάζουμε ότι «ο Αλέξανδρος εξολόθρευσε ως προδότες των Ελλήνων τους Βραγχίδες, τους οποίους οι Πέρσες είχαν μετεγκαταστήσει στις εσχατιές της αυτοκρατορίας τους».

https://chilonas.com/2016/09/09/httpwp-mep1op6y-49h/

[Annibas]

Είναι δύσκολο να χάνεις την πρωτοκαθεδρία και μάλιστα μετά από καθαρή ήττα σε μάχη, και να τον συμπαθείς. Μήπως οι Αθηναίοι συμπαθούσαν τον Λύσανδρο? Εδώ καταδίκασαν, σκότωσαν ή εξόρισαν τους καλύτερους τους άνδρες (Θεμιστοκλή, Αριστείδη, στρατηγούς Αργινουσών, Σωκράτη, Φειδία, Θουκυδίδη, Μιλτιάδη, στον Αλέξανδρο θα κολλούσαν?

Όταν ο Θεμιστοκλής δραπέτευσε στον Αρταξέρξη επειδή τον είχαν καταδικάσει οι Αθηναίοι σε θάνατο εκείνος τον δέχτηκε με την φράση

"Μακάρι οι Έλληνες να διώχνουν πάντα έτσι τους καλύτερους ανθρώπους τους".

[stavmanr]

Τι καθόμαστε και συζητάμε τώρα; Αν ήταν Έλληνες οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες και οι Μακεδόνες;

Είχαν κοινή εθνική συνείδηση αλλά για να μην βαριούνται, κάθε 20 χρόνια, ισοπέδωνε ο ένας την πόλη του άλλου και σκότωνε μία ολόκληρη γενιά.