ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ - ΗΠΑΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΚΑΙ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ένας τρόπος με τον οποίο εξαπλωνόταν ο χριστιανισμός στις ΗΠΑ ήταν
η φυσική εξόντωση των εκπροσώπων των παλαιών θρησκειών. Αν και γενικά οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των αποίκων και των Ινδιάνων κινητοποιούνταν από τη δίψα για νέες εκτάσεις γης και για απόκτηση νέων πλουτοπαραγωγικών πόρων
υπήρχαν ορισμένες περιπτώσεις που η θρησκευτική συνθηματολογία και η δικαιολόγηση σφαγών μέσω της Βίβλου προκαλεί αίσθηση. Επίσης η πρακτική αρπαγής γυναικών των λευκών από Ινδιάνους επιδρομείς όπως η κλασική περίπτωση της απαγωγής της Mary Campbell από τους Ινδιάνους του Delaware το 1758, η διαφορετικότητα της εμφάνισης, της γλώσσας, του πολιτισμού και των θρησκευτικών πρακτικών των Ινδιάνων εδραίωσε μεταξύ των λευκών πληθυσμών τη γενικότερη αντίληψη ότι
«οι Ινδιάνοι είναι άγριοι παγανιστές που πρέπει να θανατωθούν στο όνομα του πολιτισμού και του χριστιανισμού».
Μια γνωστή περίπτωση εμπλοκής του θρησκευτικού παράγοντα στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι η
Σφαγή του Sand Creek στο ανατολικό Κολοράντο. Επικεφαλής του στρατιωτικού σώματος 700 λευκών ήταν
ο πρώην Μεθοδιστής ιερέας και ιεραπόστολος John Chivington. Παρά τη σχέση του με την Εκκλησία το μήνυμα μίσους που πέρασε στους στρατιώτες του πριν την επιδρομή ήταν ξεκάθαρο:
«Κατάρα σε όποιον άνδρα βλέπει με φιλικό μάτι τους Ινδιάνους! Ήρθα εδώ για να σκοτώσω Ινδιάνους και πιστεύω ότι είναι σωστό και τίμιο να χρησιμοποιήσω κάθε μέσο υπό τον παράδεισο του Θεού για να σκοτώσω Ινδιάνους». Το αιματηρό πρωινό της 29ης Νοεμβρίου 1864 οι λευκοί επιτέθηκαν σε 200 Ινδιάνους Cheyennes και Arapahos στον καταυλισμό τους με αποτέλεσμα να σφαχτούν 160 Ινδιάνοι, οι περισσότεροι γυναίκες και παιδιά. Παρότι οι Ινδιάνοι είχαν τοποθετήσει αμερικάνικη σημαία στον καταυλισμό τους όπως τους είχε υποδειχθεί για να δείξουν το ειρηνικό τους status, δεν γλίτωσαν την εξολόθρευση…Κανένα έλεος από έναν «
άνθρωπο του Θεού» που οργάνωσε την άνανδρη αιματοβαμμένη επίθεση.
Άλλη γνωστή περίπτωση με έντονη θρησκευτική χροιά είναι η μαζική σφαγή των Ινδιάνων Pequot στο οχυρό τους από τους στρατιώτες των λοχαγών John Underhill και John Mason και τους Ινδιάνους συμμάχους τους στο Connecticut το Μάιο του 1637. Οι λευκοί έβαλαν φωτιά στο οχυρό των Pequot όπου βρίσκονταν μέσα
500-700 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι, γυναικόπαιδα και άτομα με αναπηρίες. Όσοι Ινδιάνοι προσπαθούσαν να βγουν από το φλεγόμενο μέρος εκτελούνταν χωρίς οίκτο από τους εχθρούς τους. Η σφαγή ήταν τόσο άγρια -μόλις 14 άτομα επέζησαν- που σόκαρε και τους Ινδιάνους συμμάχους των λευκών αποίκων. Ενδιαφέρον όμως έχει να δούμε πώς είδαν ή δικαιολόγησαν το μακελειό οι λευκοί. Ο λοχαγός John Mason περηφανεύτηκε ότι η σφαγή
«ήταν μια πράξη Θεού ο οποίος γελά περιφρονητικά στους εχθρούς του και στους εχθρούς του λαού του. Το οχυρό μετετράπη σε πύρινο κλίβανο, καθώς με αυτόν τον τρόπο ο Κύριος καταδικάζει τους ειδωλολάτρες». Ο έτερος λοχαγός John Underhill δικαιολόγησε τη θανάτωση γυναικόπαιδων, ηλικιωμένων και ασθενών με την εξής φράση:
«μερικές φορές η Αγία Γραφή δηλώνει ότι οι γυναίκες και τα παιδιά πρέπει να πεθάνουν με τους γονείς τους. Είχαμε αρκετό φως από το Λόγο του Θεού για τους χειρισμούς μας». Οι άποικοι του Connecticut είδαν τι νίκη τους απέναντι στη φυλή των Pequot ως θεϊκή πράξη:
«Ας γεμίσει όλη η γη με αυτή τη δόξα! Έτσι ο Κύριος ευχαριστήθηκε με το να συντρίψει τους εχθρούς μας σε αυτά τα καθυστερημένα μέρη και να μας δώσει της γη τους σαν κληρονομιά». [Mason, John (1736). Paul Royster (ed.). "A Brief History of the Pequot War"]
Άλλη μια γνωστή αιματοχυσία με θρησκευτικό υπόβαθρο ήταν η
Σφαγή του Wounded Knee στη Νότια Ντακότα το
1890. Εκείνη την περίοδο είχε διαδοθεί σε πολλές φυλές Ινδιάνων από 16 πολιτείες μια νέα θρησκευτική τάση εσχατολογικής φύσεως γνωστή ως
«Χορός των Φαντασμάτων» (Ghost Dance). Ιδρυτής του πνευματικού αυτού κινήματος ήταν ένας Ινδιάνος ψευδοπροφήτης, η διδασκαλία του οποίου εξηγούσε ότι οι Ινδιάνοι είχαν ηττηθεί και κλειστεί στους καταυλισμούς επειδή παράτησαν τα παραδοσιακά τους έθιμα. Υιοθετώντας τον συγκεκριμένο χορό τα πνεύματα των νεκρών προγόνων θα αναστηθούν, οι λευκοί θα διωχθούν από την ινδιάνικη γη και οι Ινδιάνοι θα ζήσουν σε αρμονία δια παντός με τους προγόνους τους.
Η νέα θρησκευτική τάση ανησύχησε την αμερικάνικη κυβέρνηση και τρόμαζε τους στρατιώτες που επόπτευαν τους ινδιάνικους καταυλισμούς. Διάφοροι στρατιώτες μιλούσαν για μια απόκοσμη αύρα που συνόδευε τον χορό και τον θεωρούσαν πρελούδιο ινδιάνικης επίθεσης! Τα δυσάρεστα δεν άργησαν να συμβούν. Η Ινδιάνικη Αστυνομία του Καταυλισμού των Lakota στη Νότια Ντακότα προσήγαγε τον αρχηγό των Lakota, «
Καθιστό Ταύρο» θεωρώντας τον υποκινητή του «Χορού των Φαντασμάτων».
Στην αναμπουμπούλα ο «Καθιστός Ταύρος» πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε. Λίγες μέρες αργότερα οι Αμερικανοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια μιας παράδοσης όπλων
έσφαξαν περίπου 200 Ινδιάνους Lakota που είχαν υιοθετήσει τον «Χορό των Φαντασμάτων» εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν γυναικόπαιδα! Για την επαίσχυντη αυτή σφαγή ο Πρόεδρος Benjamin Harrison μοίρασε παράσημα στους στρατιώτες τα οποία παρά την γενική κατακραυγή δεν έχουν ανακληθεί μέχρι σήμερα…
(Μαζικός τάφος των δολοφονημένων Lakota)
ΟΙ ΙΝΔΙΑΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΤΟΥ JOHN ELIOT
Μετά την επικράτηση κατά των Pequot στο Connecticut και την σταθεροποίηση της πουριτανικής αποικίας της Μασαχουσέτης (που περιλάμβανε και ένα τμήμα του σημερινού Connecticut) διαμορφώθηκαν ευνοϊκές συνθήκες για τον εκχριστιανισμό των Ινδιάνων της περιοχής. Την σπουδαία αποστολή ανέλαβε ο
αιδεσιμότατος John Eliot, ο οποίος έμεινε γνωστός και ως «
Απόστολος των Ινδιάνων». Αρχικά ο Eliot έμαθε την ντόπια αλγκονκική γλώσσα και μετέφρασε ολόκληρη τη Βίβλο σε αυτήν. Η πρώτη του ιεραποστολική προσπάθεια ήταν παταγώδης αποτυχία. Δεν το έβαλε κάτω όμως.
Ζήτησε την βοήθεια των Αρχών της Αποικίας για να καταστεί η βλασφημία θανάσιμο αδίκημα καθώς και να απαγορευτούν οι παγανιστικές ιεροπραξίες των Ινδιάνων, οι παραδοσιακοί τους χοροί και οι παραδοσιακές συγκεντρώσεις. Εμπνευσμένος πιθανόν από τις ισπανικές reductions ο Eliot θέσπισε το σύστημα των «ινδιάνικων θρησκευτικών πόλεων», εγκαταστάσεων δηλαδή όπου οι Ινδιάνοι θα συγκεντρώνονταν και θα διαβιούσαν σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά, χριστιανικά πρότυπα συντηρώντας την πόλη.
Πολλοί Ινδιάνοι επιθυμούσαν να εγκατασταθούν σε αυτές τις πόλεις (παρότι έθεταν τους εαυτούς τους κάτω από την ολοκληρωτική εξουσία της Εκκλησίας) καθώς τους παρείχαν τροφή, στέγη και ασφάλεια από λευκούς τυχοδιώκτες και εκμεταλλευτές.
Μάλιστα τους δινόταν η δυνατότητα να αποκτήσουν γη εάν αποκήρυτταν την παραδοσιακή τους θρησκεία και ασπάζονταν τον χριστιανισμό, αν έπαυαν να μιλούν τη γλώσσα τους και υιοθετούσαν την αγγλική γλώσσα και εάν εγκατέλειπαν τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες (εκχριστιανισμός με ανταλλάγματα δηλαδή!). Από την άλλοι οι λευκοί άποικοι επιθυμούσαν τη δημιουργία τέτοιων πόλεων καθώς θα λειτουργούσαν ως «τείχος προστασίας» από άλλους Ινδιάνους στα ενδότερα που δεν είχαν υποταχθεί. Από το 1646 μέχρι το 1675 όπου εγκαταλείφθηκε το εγχείρημα,
ιδρύθηκαν περίπου 17 ινδιάνικες πόλεις όπου εγκαταστάθηκαν περίπου 4300 Ινδιάνοι. Αξίζει όμως να ειπωθεί ότι παρά τον χριστιανικό χαρακτήρα
οι πόλεις αυτές αποσκοπούσαν γενικά στην πολιτιστική γενοκτονία και την περιθωριοποίηση των Ινδιάνων. Με το που εισερχόταν ο Ινδιάνος στην πόλη οι αρχές τον κούρευαν και τον έντυναν με «αποδεκτά» ρούχα. Απαγορεύονταν τα ινδιάνικα θρησκευτικά έθιμα και ονόματα και η πολυγαμία. Γενικά σε όλες αυτές τις πόλεις ο John Eliot θέσπισε μια σειρά αυστηρών κανόνων που οι κάτοικοι έπρεπε να τηρούν. Οι κανόνες αυτοί ήταν:
-Εάν κάποιος παραμείνει άεργος για μια βδομάδα ή το πολύ δύο βδομάδες θα τιμωρηθεί με πρόστιμα 5 σελίνια.
-Εάν ένας ανύπαντρος άντρας συνευρεθεί με ανύπαντρη γυναίκα θα πληρώσει πρόστιμο 5 σελίνια.
-Εάν κάποιος χτυπήσει τη σύζυγό του θα του δεθούν τα χέρια πίσω από την πλάτη και θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη όπου θα τιμωρηθεί αυστηρά.
-Κάθε νεαρός ανύπαντρος άνδρας, που δεν είναι υπηρέτης κάποιου, υποχρεούται να στήσει την καλύβα του και να εγκατασταθεί σε αυτήν και όχι να τριγυρνάει σε άλλες καλύβες.
-Εάν μια γυναίκα δεν έχει δεμένα τα μαλλιά της αλλά τα αφήνει ελεύθερα ή τα κουρέψει κοντά όπως του άντρα θα πληρώσει 5 σελίνια.
-Εάν μια γυναίκα κυκλοφορεί με γυμνό στήθος θα πληρώσει 2 σελίνια.
-Όλοι οι άνδρες που φορούν μακριές τούφες θα πληρώσουν 5 σελίνια.
-Εάν κάποιος σπάσει ψείρα στα δόντια του θα πληρώσει 5 σελίνια.
Παρότι το project των ινδιάνικων πόλεων έλαβε τέλος το 1675, είχε μεγαλύτερη επιτυχία από τις αρχικές προσπάθειες του John Eliot.
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΙΕΡΩΝ ΤΟΠΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ-ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
Μία διαφορετική πρακτική χτυπήματος των ινδιάνικων εθίμων είναι
η απομάκρυνσή των Ινδιάνων από τους ιερούς τόπους λατρείας τους. Όπως είναι γνωστό,
για τους Ινδιάνους της βόρειας Αμερικής πολλά στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος είναι ιερά, όπως π.χ. είναι ιερός ο ποταμός Γάγγης για τους Ινδούς. Ένας ποταμός, μια λίμνη, φαράγγια, διάφοροι λόφοι ή βουνά και άλλα σημεία της αμερικάνικης φύσης διαθέτουν ιερότητα. Μπορεί να συνδέονται με ιστορίες καταγωγής φυλών, ιστορίες για απόκτηση ιατρικών γνώσεων από τα πνεύματα της περιοχής, ιστορίες μιας σημαντικής θυσίας προς παροχή γνώσεων στους ανθρώπους κ.α. Η ινδιάνικη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται σε τέτοια ιερά μέρη με τελετές τιμής προς τους προγόνους, με σοφούς γέροντες της φυλής που ερμηνεύουν τα πετρογλυφικά πάνω στους ιερούς βράχους, με τελετές σύνδεσης του ατόμου με το ιερό πνεύμα της περιοχής και παρόμοιες ιεροπραξίες. Άλλοι τόποι αποτελούν νεκροταφεία προγόνων και είναι κι αυτοί ιεροί.
Όπως είναι ευνόητο λοιπόν,
αν οι φυλές για κάποιο λόγο απομακρυνθούν από τους ιερούς τόπους δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τις ιεροπραξίες σ’ αυτούς με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η θρησκευτική και πολιτιστική τους παράδοση. Μια μεγάλη απομάκρυνση ινδιάνικων φυλών από τους αρχικούς τόπους εγκατάστασής τους συνέβη την εικοσαετία
1830-1850. Λόγω της επιθυμίας των λευκών Αμερικανών να αποκτήσουν νέες εκτάσεις γης, ο πρόεδρος Andrew Jackson υπέγραψε νόμο το 1830 σύμφωνα με τον οποίο οι Ινδιάνοι των «Πέντε Πολιτισμένων Φυλών» (όπως τους αποκαλούσαν οι λευκοί), δηλαδή
οι Cherokee, Creek, Seminole, Chickasaw, και Choctaw που κατοικούσαν στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ υποχρεώνονταν να μετακινηθούν πεζοί σε εκτάσεις γης δυτικά του ποταμού Μισισιπή. Την διαδικασία επόπτευε η αμερικάνικη πολιτοφυλακή. Σε αυτό το βασανιστικό ταξίδι των άνω των 8000 χιλιομέτρων που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως
«Μονοπάτι των Δακρύων»(Trail of Tears) αλλά και λίγο μετά απ’ αυτό, υπολογίζεται ότι
πέθαναν πάνω από 12.000 Ινδιάνοι λόγω ασθενειών, πείνας και έκθεσης στα στοιχεία της φύσης. 
Με άλλο νόμο που πέρασε το Κογκρέσο το 1851 οι Ινδιάνοι των ΗΠΑ θα μεταφέρονταν οριστικά σε καταυλισμούς από τους οποίους δεν επιτρεπόταν να φύγουν. Εκεί υποχρεώνονταν να ντύνονται όπως οι Ευρωπαίοι, να μαθαίνουν την αγγλική γλώσσα, να ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το πολιτιστικό πλήγμα για τους περιορισμένους στους καταυλισμούς ήταν η αδυναμία να επισκεφθούν τους ιερούς τόπους έξω από τα όρια του καταυλισμού και να ασκήσουν τα λατρευτικά τους καθήκοντα. Παράλληλα οι χριστιανοί ιεραπόστολοι βρήκαν την ευκαιρία να προπαγανδίζουν του Ευαγγέλιο εντός καταυλισμών με το έργο τους να είναι πιο εύκολο τώρα που οι Ινδιάνοι βρίσκονταν πολλοί μαζί σε ένα μέρος.
Οι καταστροφές και η βεβήλωση ιερών φυσικών τόπων των Ινδιάνων συνιστά ένα ακόμα πλήγμα στην ιερή τους παράδοση.
Από την ίδρυση των ΗΠΑ μέχρι και σήμερα το αμερικάνικο κράτος και οι ιδιώτες έχουν προβεί σε αυθαίρετες καταπατήσεις εδαφών. Πολλοί ιεροί τόποι καταστράφηκαν από χτίσιμο δρόμων, κατοικιών, εργοστασίων, ξενοδοχείων, καζίνο, κέντρων αναψυχής κ.α. Από το 1934 όπου η αμερικάνικη κυβέρνηση άρχισε να παραχωρεί περισσότερα δικαιώματα και τεμάχια γης στους Ινδιάνους η κατάσταση έχει βελτιωθεί κάπως και αρκετοί ιεροί τόποι προστατεύονται.
Συχνά όμως διακρίνεται η αδυναμία του κράτους να προστατέψει αποτελεσματικά κάποιους τόπους μέχρι σήμερα με αποτέλεσμα...ιερά πετρογλυφικά στην Καλιφόρνια να καταστρέφονται και να αποσπώνται από επιτήδειους και ινδιάνικα νεκροταφεία να ανατινάζονται για να χτιστεί το τείχος του Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό...ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ-ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΒΑΝΑΥΣΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
«Ένας σπουδαίος στρατηγός είχε πει ότι ο μόνος καλός Ινδιάνος είναι ο νεκρός Ινδιάνος. Συμφωνώ κατά μία έννοια αλλά με την εξής διαφορά: όλοι οι Ινδιάνοι που υπάρχουν στη φυλή πρέπει να πεθάνουν. Σκότωσε τον Ινδιάνο μέσα του, σώσε τον άνθρωπο». (1896, Richard Henry Pratt, υπολοχαγός και ιδρυτής του οικοτροφείου της Carlisle)
Μία από τις πιο επιτυχημένες αλλά ταυτόχρονα βάρβαρες μεθόδους εκχριστιανισμού των Ινδιάνων ήταν η δημιουργία χριστιανικών οικοτροφείων στην επικράτεια των ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα του νόμου του 1819 (Civilization Fund Act) που αποσκοπούσε στην επιτάχυνση του «εκπολιτισμού» των Ινδιάνων
ιδρύθηκαν από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι και το 1978 γύρω στα 357 οικοτροφεία προορισμένα να «φιλοξενήσουν» τα παιδιά των Ινδιάνων των καταυλισμών. Τα οικοτροφεία αυτά διευθύνονταν από τις εκκλησίες των διάφορων χριστιανικών δογμάτων (Μεθοδιστές, Καθολικοί, Λουθηρανοί, Βαπτιστές κ.α.) που ανθούσαν στις ΗΠΑ. Στελεχώνονταν από ιερείς, στρατιωτικούς και «άτομα με καλή θέληση» οι οποίοι αναλάμβαναν να εκπαιδεύσουν τα παιδιά των Ινδιάνων σύμφωνα με τα ευρω-αμερικάνικα, χριστιανικά πρότυπα.
Μέχρι το 1926 δεκάδες χιλιάδες παιδιά «μαθήτευσαν» στα χριστιανικά οικοτροφεία, σχεδόν το 83% του παιδικού πληθυσμού των ινδιάνικων καταυλισμών.
Παρότι η εισαγωγή σε τέτοια εκπαιδευτικά ιδρύματα εκ πρώτης όψεως ακούγεται ως θετική διαδικασία,
στην πραγματικότητα υπήρξε καταστροφική για τους Ινδιάνους και τον πολιτισμό τους. Το πρώτο αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι τα παιδιά εξαναγκάζονταν από τις αρχές να φοιτήσουν στα οικοτροφεία. Κρατικοί υπάλληλοι τα άρπαζαν από τις οικογένειές τους με τη βία και τα έστελναν για «εκπαίδευση» σε ιδρύματα που μπορεί και να βρίσκονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον καταυλισμό τους ώστε να περιορισθεί η δυνατότητα των παιδιών να επισκέπτονται τους γονείς τους τα σαββατοκύριακα. Η εισαγωγή στο οικοτροφείο ισοδυναμούσε αρχικά με πολιτιστικό θάνατο. Από τη στιγμή που το παιδί περνούσε τις πύλες του οικοτροφείου
«δεν μπορούσε να είναι Ινδιάνος με κανέναν τρόπο»!
Οι υπάλληλοι κούρευαν τα παιδιά με μακριά μαλλιά, τους στερούσαν τα παραδοσιακά ρούχα και τους απαγόρευαν να τα ξαναβάλουν. Τα έντυναν σύμφωνα με το «αποδεκτό» ευρω-αμερικάνικο στιλ, τους αποσπούσαν οποιαδήποτε αντικείμενα που συνδέονταν με τις πολιτιστικές τους παραδόσεις υποβιβάζοντάς αυτά τα αντικείμενα ως «απολίτιστα» και «βάρβαρα». Ανάγκαζαν τα παιδιά να αποκηρύξουν την παγανιστική θρησκεία τους και να αποδεχθούν το χριστιανισμό βαφτίζοντάς τα με νέα χριστιανικά ονόματα (τα παλιά ονόματα απαγορεύονταν). Τα εξανάγκαζαν να μάθουν την αγγλική γλώσσα και τους απαγόρευαν να μιλούν στις ντόπιες γλώσσες τους.
Τα παιδιά που προέβαιναν σε παραβιάσεις των κανονισμών τιμωρούνταν με προφορική παρατήρηση, ξυλοδαρμό, εγκλεισμό σε κελιά και στέρηση μερίδων φαγητού. Σε ορισμένες περιπτώσεις
η τιμωρία για ομιλία στην ινδιάνικη γλώσσα ήταν το πλύσιμο του στόματος με σαπούνι από αλισίβα! Η σεξουαλική κακοποίηση και οι βιασμοί των μαθητών ήταν μια οδυνηρή εμπειρία που περιγράφεται λεπτομερώς στα απομνημονεύματα κοριτσιών που επέζησαν από τον εφιάλτη των χριστιανικών οικοτροφείων.
(Νεαρός Ινδιάνος πριν και μετά την είσοδο σε χριστιανικό οικοτροφείο)
Μια άλλη σκοτεινή πλευρά των οικοτροφείων ήταν
η εξάπλωση ασθενειών που αποδεκάτιζε τους μαθητές. Σε περιβάλλον υπερπληθυσμού και με κακές συνθήκες υγιεινής
τα παιδιά υπέκυπταν σε ασθένειες όπως τράχωμα, φυματίωση, ιλαρά και γρίπη. Οι γονείς των παιδιών δεν ειδοποιούνταν όταν τα παιδιά τους αδιαθετούσαν.
Οι θάνατοι από ασθένειες ήταν συχνοί και οι αρχές ορισμένων οικοτροφείων προσπαθούσαν να αποκρύψουν τα πραγματικά νούμερα των θανάτων. Σε μια έρευνα του 1928 για τα συγκεκριμένα οικοτροφεία βρέθηκε ότι ο ρυθμός θανάτου των Ινδιάνων μαθητών ήταν 6,5 φορές μεγαλύτερος από κάθε άλλη εθνική ομάδα. Μια άλλη έρευνα του 1899 για το οικοτροφείο του Phoenix αποκάλυψε ότι
σε μια περίοδο 10 ημερών καταγράφηκαν 325 περιπτώσεις ιλαράς, 60 περιπτώσεις πνευμονίας και 9 θάνατοι! Δραματική ήταν και η κατάσταση στο οικοτροφείο της πόλης Carlisle, στην Πενσυλβάνια το οποίο περιγράφτηκε και ως
«στρατόπεδο εργασίας». Γύρω στα
500 παιδιά πέθαναν από ασθένειες και υποσιτισμό στο διάστημα λειτουργίας του ιδρύματος από το 1879 μέχρι το 1918.
Ελάχιστοι μαθητές αποφοίτησαν επιτυχώς από τα χριστιανικά οικοτροφεία ακολουθώντας κάποιο αναγνωρισμένο επάγγελμα (πχ. δικηγόρος). Πολλοί από αυτούς που επέζησαν και επέστρεψαν στις οικογένειές τους δεν ήταν πλέον οι ίδιοι.
Παρατηρήθηκαν έντονες ψυχικές διαταραχές, αποξένωση από το οικογενειακό τους περιβάλλον αλλά και απόρριψη κάθε φορά που οι μαθητές προσπαθούσαν να εισαγάγουν ένα ευρωαμερικάνικο έθιμο ή τρόπο συμπεριφοράς στην φυλή τους. Έχοντας λοιπόν αποτύχει να γίνουν αποδεκτοί στο παραδοσιακό περιβάλλον τους αναγκάζονταν να επιστρέψουν στα χριστιανικά οικοτροφεία. Ο υπολοχαγός και διευθυντής του οικοτροφείου της Carlisle στην Πενσυλβάνια,
Richard Henry Pratt παρατηρώντας την κατάσταση δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Για να εκπολιτίσεις τον Ινδιάνο, φέρ’ τον στον πολιτισμό. Για να τον κρατήσεις πολιτισμένο, άσ’ τον να παραμείνει εκεί». Η μεγάλη καταστροφή του ινδιάνικου πνεύματος είχε πια ολοκληρωθεί...
ΝΟΜΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Η νομοθεσία υπήρξε από πολύ παλιά πάγια τακτική των χριστιανικών κρατών για τον περιορισμό των ειδωλολατρικών θρησκειών. Από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της ύστερης αρχαιότητας και τα μεσαιωνικά χριστιανικά κράτη της Ευρώπης, οι αντιπαγανιστικές διατάξεις πέρασαν και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μαζί με τους αποίκους της νεότερης εποχής.
Στις ΗΠΑ πριν την ψήφιση του νόμου παροχής θρησκευτικής ελευθερίας του 1978 οι περισσότερες εκδηλώσεις της ινδιάνικης λατρείας και οι ινδιάνικες ιεροπραξίες απαγορεύονταν!
Για παράδειγμα,
από τα αρχεία της Αποικίας του Κόλπου της Μασαχουσέτης του 1648 διαβάζουμε μια διάταξη που απαγορεύει μεταξύ άλλων την ειδωλολατρία, τις αιρέσεις, τη βλασφημία, τις διεφθαρμένες και επικίνδυνες απόψεις!
Μια πολύ γνωστή περίπτωση επιβολής δια νόμου είναι ο φημισμένος
«Κώδικας των Ινδιάνικων Παραπτωμάτων». Καθιερώθηκε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ το
1883 για τους Ινδιάνους των καταυλισμών.
Σύμφωνα με αυτόν απαγορεύονταν οι πρακτικές των παραδοσιακών θεραπευτών, οι ινδιάνικοι παραδοσιακοί χοροί, τα γαμήλια δώρα, οι παραδοσιακές συγκεντρώσεις ανταλλαγής δώρων, η πολυγαμία και διάφορα ακόμα ινδιάνικά έθιμα. Εντύπωση προκαλεί η συνηθισμένη ποινή για τους παραβάτες που ήταν η στέρηση των μερίδων φαγητού στους καταυλισμούς για πολλές μέρες ανάλογα με το παράπτωμα. Με άλλα λόγια το κράτος έδινε σαφή εντολή στους Ινδιάνους:
εγκαταλείψτε τον παραδοσιακό πολιτισμό σας αλλιώς θα λιμοκτονήσετε! Χριστιανική αγάπη με τα όλα της...
Ο «Κώδικας των Ινδιάνικων Παραπτωμάτων» κατά μία έννοια ήταν συνέχεια παλιότερων διατάξεων του
1880, γνωστών ως
«Κανονισμοί Πολιτισμού» που
απαγόρευαν μεταξύ άλλων την έξοδο των Ινδιάνων από τους καταυλισμούς καθώς και την τέλεση ιεροπραξιών σε ιερούς τόπους.
Σχετικά με την απαγόρευση των παραδοσιακών θρησκειών αξιοσημείωτη είναι
η περίπτωση της Χαβάης. Αν και τα νησιά του αρχιπελάγους της Χαβάης εντάχθηκαν στο αμερικάνικο κράτος το 1898, οι αμερικάνικες ιεραποστολές στα νησιά είχαν ξεκινήσει τη δράση τους από το 1820.
Η απαγόρευση της χαβανέζικης παγανιστικής πίστης και η επιβολή του χριστιανισμού έγινε από μια ντόπια βασίλισσα υπό την επιρροή των χριστιανών ιεραπόστολων. Συγκεκριμένα
η βασίλισσα Kaʻahumanu θέσπισε νόμο το 1830 ο οποίος έλεγε τα εξής:
Απαγορεύεται η λατρεία των ειδώλων όπως ξύλα, πέτρες, καρχαρίες, οστά νεκρών, αρχαίοι θεοί και όλοι οι ψεύτικοι θεοί. Υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Ιεχωβά. Είναι ο Θεός που πρέπει να λατρεύεται. Ο παραδοσιακός χορός hula, η επωδός olioli, το τραγούδι της ευχαρίστησης (mele), ο αισχρός λόγος και το πλύσιμο από γυναίκες σε δημόσιο χώρο απαγορεύονται. Το φύτεμα του παραδοσιακού φυτού awa απαγορεύεται. Ούτε οι αρχηγοί ούτε οι απλοί άνθρωποι επιτρέπεται να καταναλώνουν το φυτό awa.
Επηρεασμένοι από τα χριστιανικά ιδεώδη,
πολλοί χριστιανοί της Χαβάης μέχρι το 1874 θεωρούσαν τον παραδοσιακό χορό hula ανήθικο!
Κι ενώ οι προχριστιανικές θρησκείες στην επικράτεια των ΗΠΑ τίθεντο εκτός νόμου,
αφθονούσαν οι νόμοι υποστήριξης και προστασίας της χριστιανικής θρησκείας. Πριν αλλά και κατά την ίδρυσή του αμερικάνικου κράτους συναντάμε πολλούς τέτοιους νόμους στις διάφορες αποικίες και μετέπειτα πολιτείες. Ας δούμε μερικούς.
-Αν κάποιος βλαστημήσει το όνομα του Θεού, του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος με άμεση, ρητή, απρεπή ή αυθαίρετη βλασφημία ή καταραστεί το Θεό με παρόμοιο τρόπο, θα θανατωθεί. (Αποικία Μασαχουσέτης, 1641 & Connecticut, 1650)
-Οι φύλακες των εκκλησιών πρέπει να αναφέρουν δύο φορές το χρόνο όλα τα παραπτώματα όπως χυδαιολογίες, βλασφημίες, τη μη τήρηση της ανάπαυσης του Σαββάτου, τη μέθη, τη συνουσία εκτός γάμου, τη μοιχεία και παρόμοιες απεχθείς αμαρτίες (Αποικία Νέας Υόρκης, 1665).
-Όποιος βλαστημά ηθελημένα το ιερό όνομα του Θεού, μέσω άρνησης, κατάρας ή περιφρονητικής αποδοκιμασίας του Θεού, της δημιουργίας του, της εξουσίας του ή της τελικής κρίσης του, ή καταριέται με προσβλητικό τρόπο ή αποδοκιμάζει τον Ιησού Χριστό ή το Άγιο Πνεύμα ή καταριέται, αμφισβητεί και γελοιοποιεί τον ιερό λόγο του Θεού που περιλαμβάνεται στις Ιερές Γραφές θα τιμωρείται με φυλάκιση για λιγότερο από έναν χρόνο ή με πρόστιμο όχι παραπάνω από 300 δολάρια και θα πρέπει να δεσμευτεί για καλή συμπεριφορά. (Μασαχουσέτη, 1917, ισχύει μέχρι σήμερα!).
-Είναι δικαίωμα και καθήκον όλων των ανθρώπων της κοινωνίας να λατρεύουν δημόσια και σε καθιερωμένα διαστήματα το Ανώτερο Ον, τον μεγάλο Δημιουργό και τον Συντηρητή του Σύμπαντος (Μασαχουσέτη, 1780)
-Κάθε χριστιανικό δόγμα βρίσκεται υπό την προστασία του νόμου...(New Hampshire, 1776)
-Όποιος αρνηθεί δημόσια την ύπαρξη του Θεού ή του Ανώτερου Όντος ή αποδοκιμάσει περιφρονητικά τη Θεία Πρόνοια και την εξουσία Του, θα θεωρηθεί ότι διαταράσσει την ειρήνη και τη γαλήνη του κράτους, ότι προσβάλλει τις ηθικές αξίες της κοινωνίας και θα τιμωρείται με πρόστιμο. (Vermont, 1797)
-Όλα τα μέλη του Νομοθετικού Σώματος θα πρέπει να είναι προτεστάντες στο θρήσκευμα. Οι αντιπρόσωποι θα επιλέγονται από τους κατοίκους κάθε κομητείας και θα πρέπει να είναι προτεστάντες. (Georgia, 1788)
-Είναι καθήκον κάθε ανθρώπου να λατρεύει τον Θεό με τον πιο αποδεκτό γι’ αυτόν τρόπο. Όσοι ασκούν την χριστιανική θρησκεία ως επάγγελμα δικαιούνται προστασία της θρησκευτικής τους ελευθερίας...[...]...Το Νομοθετικό Σώμα έχει τη διακριτική ευχέρεια να καθιερώσει γενικό και δίκαιο φόρο για την προστασία της χριστιανικής θρησκείας. (Maryland, 1776)
-Κανένας προτεστάντης κάτοικος αυτής της αποικίας δεν θα στερηθεί την χαρά των πολιτικών δικαιωμάτων του λόγω των θρησκευτικών του αρχών. Όσοι δηλώνουν πίστη σε οποιαδήποτε προτεσταντική σέχτα και υποτάσσονται ειρηνικά στην κυβέρνηση, μπορούν να διατηρούν γραφείο οικονομικής δραστηριότητας. (New Jersey, 1776).
-Όποιος αρνείται την ύπαρξη του Θεού, την αλήθεια της προτεσταντικής θρησκείας ή την θεϊκή εξουσία της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης, ή πιστεύει σε θρησκευτικές αξίες ασύμβατες με την ελευθερία και την ασφάλεια του κράτους δεν επιτρέπεται να κατέχει δημόσια θέση εντός του κράτους. (North Carolina, 1776)
-Όποιος εκλεγεί μέλος του κοινοβουλίου ή τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε δημόσια θέση πρέπει να προβεί στην εξής δήλωση: Πιστεύω στο Θεό Πατέρα και στον μοναδικό υιό του Ιησού Χριστό, και στο Άγιο Πνεύμα και αναγνωρίζω την θεοπνευστία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. (Delaware, 1776)
-Κάθε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων προτού πάρει τη θέση του πρέπει να προσυπογράψει την εξής δήλωση: Πιστεύω σε έναν Θεό, τον δημιουργό και κυβερνήτη του σύμπαντος, που επιβραβεύει το καλό και τιμωρεί το κακό. Και αναγνωρίζω τη θεοπνευστία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. (Pennsylvania, 1776)
ΠΗΓΕΣ
https://www.arcgis.com/apps/MapJournal/ ... df1ae0533bhttps://rationalwiki.org/wiki/Native_Am ... ristianityhttps://sojo.net/articles/time-acknowle ... estructionhttps://en.wikipedia.org/wiki/American_ ... ng_schools
