η μαχη στο τευτοβουγιο δασος

[run]

https://www.youtube.com/watch?v=Qz_euyW0DYw

οι υπότιτλοι είναι στα αγγλικα

οι ρωμαικες λεγεώνες φοβούνταν το σκοτεινο δασος

κι την απεραντοσυνη της στεπας

[run]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BF%CF%8D


Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση




Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού

Hermannsdenkmal beigealert 06.jpg
Άγαλμα προς τιμήν του Αρμινίου, θριαμβευτή της μάχης

Χρονολογία
Σεπτέμβριος του 9 μ.Χ.

Τόπος
Καλκρίζε, Γερμανία

Έκβαση
Νίκη των Γερμανών

Αντιμαχόμενοι



Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Διάφορα γερμανικά φύλα



Ηγετικά πρόσωπα



Πόπλιος Κουϊντίλιος Βάρος

Αρμίνιος



Δυνάμεις



20.000 - 25.000

άγνωστες



Απώλειες



σχεδόν όλοι

άγνωστες



Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού ονομάζεται η σύγκρουση ανάμεσα σε γερμανικά φύλα και τον ρωμαϊκό στρατό, η οποία έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 9 μ.Χ. Επικεφαλής των πρώτων ήταν ο Αρμίνιος και των δεύτερων ο Πόπλιος Κουϊντίλιος Βάρος.[1] Έληξε με σαρωτική νίκη των Γερμανών και αποτέλεσε κομβικό σημείο στον αγώνα τους εναντίον του ρωμαϊκού επεκτατισμού.

Ο Τευτοβούργιος Δρυμός είναι μεγάλη ημιορεινή περιοχή που απλώνεται σε δύο κρατίδια της σημερινής Γερμανίας, την Κάτω Σαξωνία και τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Το ακριβές σημείο της μάχης, το οποίο διασώζεται στις ρωμαϊκές πηγές απλά ως Τευτοβούργιο δάσος (saltus Teutoburgiensis), έχει εξακριβωθεί μόλις πρόσφατα. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η μάχη έλαβε χώρα στα στενά του Καλκρίζε (Kalkriese), βορείως του Όσναμπρικ (Osnabrück) στην Κάτω Σαξωνία. Την τοποθεσία αυτή είχε ήδη προτείνει ο Τέοντορ Μόμσεν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα.[2][1]



Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Ιστορικό περιβάλλον
2 Η μάχη
3 Συνέπειες
4 Παραπομπές
5 Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Ιστορικό περιβάλλον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε καταφέρει να επεκταθεί ανατολικά του ποταμού Ρήνου - όριο της Ρωμαϊκής Γαλατίας - μέχρι τον ποταμό Έλβα. Τα εδάφη αυτά ήταν οργανωμένα στη νεοσύστατη επαρχία της Μεγάλης Γερμανίας αλλά ο έλεγχός τους ήταν πολύ δύσκολος, αφού σημειώνονταν διαρκείς εξεγέρσεις των φυλών που τα κατοικούσαν.

Το 7 μ.Χ. τοποθετήθηκε έπαρχος της περιοχής ο Πόπλιος Κοϊντίλιος Βάρος, ο οποίος έφερε τη φήμη του πολύ σκληρού στρατιωτικού - τρία χρόνια νωρίτερα είχε απομακρυνθεί από την Ιουδαία, επειδή είχε καταστείλει μια εξέγερση σταυρώνοντας 2.000 άτομα. Την ίδια εποχή μετατέθηκε στην επαρχία και ο Αρμίνιος (ή Χέρμαν), πρίγκιπας μιας γερμανικής φυλής που μεγάλωσε στη Ρώμη, διακρίθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και μάλιστα είχε ανέλθει στην τάξη των ιππέων (χαμηλόβαθμοι πατρίκιοι). Από την πρώτη στιγμή της άφιξής του, ο Αρμίνιος προσπαθούσε κρυφά να συνενώσει τους ομοεθνείς του εναντίον της Αυτοκρατορίας.

Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 9 οι Ρωμαίοι είχαν μεταβεί στην κεντρική Γερμανία ανατολικά του ποταμού Βέζερ, με τρεις λεγεώνες υπό το Βάρο και βοηθητικές μονάδες ντόπιων υπό τον Αρμίνιο. Αφού ολοκλήρωσαν τις επιχειρήσεις και επέστρεφαν στο χειμερινό καταυλισμό τους μαζί με αποσκευές και οικογένειες στρατιωτών, ο Βάρος πληροφορήθηκε πως ο Αρμίνιος (που βρισκόταν μαζί του) συνωμοτούσε με Γερμανούς φυλάρχους εναντίον του. Επιθυμώντας να προλάβει οποιαδήποτε εξέγερση άμα τη γενέσει της, άλλαξε το δρομολόγιό του και κατευθύνθηκε προς τις επίφοβες περιοχές. Έτσι αναγκάσθηκε να περάσει από εδάφη που του ήταν τελείως άγνωστα, με αποτέλεσμα να πέσει στην παγίδα που είχε στήσει ο Αρμίνιος.

Καθώς οι Ρωμαίοι δυσκολεύονταν να διασχίσουν τα ελώδη δάση του Τευτοβούργιου Δρυμού, ο Αρμίνιος υποκρίθηκε ότι φεύγει για να φέρει βοήθεια. Αντί όμως βοήθειας, επέστρεψε με ένα στρατό από συνασπισμένες γερμανικές φυλές. Στη σύγκρουση που ακολούθησε, υπολογίζεται ότι συμμετείχαν περίπου 20.000 - 25.000 από τη μεριά των Ρωμαίων (3 λεγεώνες, 6 κοόρτεις από υποτελείς φυλές, 3 ίλες ιππικού) και 15.000 από τη μεριά του Αρμίνιου. Γνωρίζοντας εκ των έσω τις ρωμαϊκές στρατιωτικές τακτικές και την τοπογραφία του εδάφους, ο Αρμίνιος κατάφερε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του με τέτοιο τρόπο ώστε να επιφέρει συντριπτικά πλήγματα στον αριθμητικά υπέρτερο και καλύτερα εκπαιδευμένο αντίπαλο. Επί τρεις ημέρες οι Ρωμαίοι έπεφταν θύματα αλλεπάλληλων ενεδρών και επιθέσεων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν σχεδόν όλοι, ενώ πολλοί άνδρες από τις βοηθητικές κοόρτεις αυτομολούσαν προς τους συμπατριώτες τους. Ο Βάρος αναγκάσθηκε προς το τέλος της μάχης να αυτοκτονήσει για να μην πιασθεί αιχμάλωτος, όπως και αρκετοί ακόμα αξιωματικοί. Ο Τάκιτος έγραψε ότι κάποιοι Ρωμαίοι δεν πέθαναν στη μάχη, αλλά θυσιάστηκαν στα πλαίσια θρησκευτικών τελετών των νικητών ή κρατήθηκαν ως σκλάβοι - χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ επιχειρούσε στον Άνω Ρήνο το 50, ο διοικητής Λεύκιος Πομπόνιος βρήκε άνδρες του Βάρου υποδουλωμένους για σαράντα χρόνια.

Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ήττα στον Τευτοβούργιο Δρυμό είναι μία από τις χειρότερες στην ιστορία του ρωμαϊκού στρατού και οι κωδικοί αριθμοί των τριών λεγεώνων (XVII, XVIII, XIX) δεν ξαναχρησιμοποιήθηκαν ποτέ, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική των Ρωμαίων να αναδομούν τις ηττημένες λεγεώνες. Ο Σουητόνιος διασώζει ότι η είδηση της πανωλεθρίας συντάραξε τον γέροντα αυτοκράτορα Οκταβιανό, σε βαθμό που χτύπαγε το κεφάλι του στους τοίχους του παλατιού και φώναζε «Βάρε, δώσε πίσω τις λεγεώνες μου». Μολονότι στα επόμενα επτά χρόνια οι Ρωμαίοι διεξήγαγαν δύο επιτυχημένες εκστρατείες υπό την ηγεσία του Γερμανικού, η επαρχία της Μεγάλης Γερμανίας διαλύθηκε και τα σχέδια για επέκταση ανατολικά του Ρήνου εγκαταλείφθηκαν.


Στην πλευρά των νικητών, η νίκη δημιούργησε στον Αρμίνιο την προσδοκία ότι μπορούσε να συνενώσει όλες τις γερμανικές φυλές σε μόνιμη συμμαχία. Σημαντικό ήταν να πείσει τους πανίσχυρους Μαρκομάνους, λαό που κατοικούσε στην αριστερή όχθη του Άνω Δούναβη (κάπου στη σημερινή Βοημία) και έως τότε είχε τηρήσει ουδέτερη στάση. Έκοψε λοιπόν το κεφάλι του Βάρου και το έστειλε στον αρχηγό τους, αλλά αυτός αρνήθηκε να συμπράξει - μάλιστα σε μια κίνηση αβροφροσύνης έστειλε το κεφάλι στη Ρώμη για να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές. Τελικά, αν και το όνειρο για συνένωση των Γερμανών δεν ευοδώθηκε, μακροπρόθεσμα η νίκη στον Τευτοβούργιο Δρυμό είχε ευεργετικές συνέπειες: ακόμα κι όταν ο Γερμανικός προέλαυνε τα έτη 14-16, ο αυτοκράτορας Τιβέριος δεν τόλμησε να διατάξει επανενσωμάτωση της Γερμανίας στην Αυτοκρατορία. Επίσης τα λάφυρα -άψυχα και έμψυχα- ήταν τόσα πολλά που ώθησαν τους νικητές σε ανώτερο στάδιο ανάπτυξης[εκκρεμεί παραπομπή

[hades]

Σταμο η ήττα στον Δρυμό οφείλεται στην ανικανότητα του Βάρου κατά κύριο λόγο. Οι Ρωμαίοι τον έκραζαν που αντί σαν ανώτατος διοικητής πάρει την κατάσταση στα χέρια του αυτός αυτοκτόνησε. Μιλάμε για λεγεώνες που μέχρι τότε κυνηγούσαν τους Γερμανούς σαν ζώα και τους έσφαζαν
Λϊγα χρόνια μετά σε παρόμοιο περιστατικό (δεν θυμάμαι όνομα διοικητη και περιοχή ) βρέθηκε σε ακόμη ποιο δύσκολη θέση οι στρατιώτες του είχαν καταρρεύση σίγουροι ότι θα σφαχτούν το πήρε πάνω του και σώθηκαν οι λεγεώνες
Βέβαια η Ρώμη με τον Γερμανικό λίγα χρόνια μετά επί Τιβέριου εκδικήθηκε ν. Πέρασε λεπίδι πολλές Γερμανικές φυλές και νίκησε και τον Αρμίνιο που τον πίεζαν οι άλλοι πολέμαρχοι να εγκαταλείψει την τακτική της καμμένης γης . Οι Ρωμαίοι κατάφεραν και πήραν πίσω και τους τρεις αετούς με τον τελευταίο να τον παίρνουν επί Καλιγούλα μετά από μια άλλη εκστρατεία αντεκδίκησης .
Ο Τιβέριος σταμάτησε τον πόλεμο με τους Γερμανούς βλέποντας ότι ενώ απασχολεί τεράστιες δυνάμεις και χρήμα το ανταποδοτικό όφελος ήταν μικρό και η Γερμανία τεράστια δίνοντας χώρο στους Γερμανούς να αποχωρούν όταν τα έβρισκαν σκούρα.

[run]

ναι ο στρατηγος κι οι τακτικες που ακολουθει είναι καθοριστικες

,αλλα ο αρμινιος παρεσυρε τις λεγεώνες του βαρου βαθια στο δασος ,που ηταν αδυνατο να αναπτυχθουν οι ρωμαικες λεγεωνες

[hades]

ναι ο στρατηγος κι οι τακτικες που ακολουθει είναι καθοριστικες

,αλλα ο αρμινιος παρεσυρε τις λεγεώνες του βαρου βαθια στο δασος ,που ηταν αδυνατο να αναπτυχθουν οι ρωμαικες λεγεωνες

αν ο στρατηγός είχε ψυχραιμία η καταστροφή για τους Ρωμαίους θα ταν μικρότερη .Τον έπιασε πρώτα αυτόν πανικός αυτοκτόνησε και το στράτευμα που ταν και αναπτυγμένο σε πορεία σε πολλά χλμ (ίσως και σε πάνω από 30χλμ μήκος ) αντιμετώπισε τις επιθέσεις των Γερμανών μεμονωμένα ,τμήμα με τμήμα και χωρις ψυχραιμία με καταστροφικά αποτελέσματα όπως ξέρουμε

[Χουργιατς]

Πόσο μου έλειψες deep phorum

[run]

ο ρουμελιωτς είναι το...βαθυ φορουμ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

[Otto Weininger]

Σκουικι