ΤΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ [ΕΑΜ]

[Sol]

τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχιζουμε να βρίζουμε. Κλασσική μέθοδος.

[Πτολεμαίος]

αλλά κάνει πως δεν βλέπει τις προσβολές.

Συμφωνα με τον αρθουρ σοπενχάουερ οι προσβολές και οι αντχομινιές είναι το τελικό καταφύγιο των πτωχών σε επιχειρήματα. Δεν με ενδιαφέρουν οι προσωπικες επιθέσεις ίσα-ίσα φανερώνουν ότι αυτός που τις χρησιμοποιεί δεν έχει λόγο.

Ναι εντάξει, με ποιο τρόπο "απελευθέρωσε" ο ελας ελληνικές πόλεις δεν μας είπες όμως.
Οι Γερμανοί έφυγαν από την Ελλάδα λογω του ελας;

[Nandros]

τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχιζουμε να βρίζουμε. Κλασσική μέθοδος.

Είδαμε τις μαλακίες και τα αισχρά ψέματα που γράφεις εσύ και τις λες επιχειρήματα!

[Sol]

Αγγελάκη 13 μάγκες οποίος ενδιαφέρεται περνάει να δει τις πηγές.

[Chainis]

τελειώνουν τα επιχειρήματα, αρχιζουμε να βρίζουμε. Κλασσική μέθοδος.

Ποιες απόψεις σου δεν απαντήθηκαν με επιχειρήματα.
Σε πόσες από αυτές τις απαντήσεις ου πήρες έδωσες συνέχεια χωρίς να κάνεις τον ψόφιο κοριό;

[Chainis]

Αγγελάκη 13 μάγκες οποίος ενδιαφέρεται περνάει να δει τις πηγές.

Πήγες που λένε ότι στην μάχη της Στυμφαλίας ο ΕΛΑΣ εξοντώσει 500 Γερμανούς ενώ τα γερμανικά αρχεία της 117 μεραρχίας έχουν καταγεγραμένους 32 νεκρούς και αγνοούμενους;
Ευχαριστώ, δεν θέλω να παραμορφωθώ

[Frappezitis]

Για τον Δεκέμβρη του 1944 και την ήττα του μεγαλύτερου ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του ΕΑΜ και του μεγαλύτερου Κομμουνιστικού Κόμματος των Βαλκανίων, του ΚΚΕ
Από τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ακόμη, συγκροτείται ένα ακροδεξιό καθοδηγητικό κέντρο με επιτελικά στελέχη τον Χρήστο Ζαλοκώστα και τον Σπύρο Μαρκεζίνη και στόχο την καταπολέμηση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και την επαναφορά της προπολεμικής τάξης πραγμάτων με εγγυητή τη μοναρχία.
Η ευέλικτη και αποτελεσματική αυτή ομάδα, εξασφαλίζοντας οικονομικούς πόρους από τους μαυραγορίτες και την μεγαλοαστική τάξη της Αθήνας, αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση των αντιΕΑΜικών οργανώσεων, την οργάνωση και τον συντονισμό δυναμικών ενεργειών ενάντια στους κομμουνιστές.
Ηδη από το καλοκαίρι του 1944 σε συνεννόηση με τον κατοχικό αρχηγό της χωροφυλακής, στρατηγό Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος διορίζεται στρατιωτικός διοικητής Αθηνών από τον Γεώργιο Παπανδρέου, αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν την νομιμοφροσύνη των Ταγμάτων Ασφαλείας προς την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και τον συντονισμό όλων των αντιΕΑΜικών ένοπλων οργανώσεων στην προοπτική της σύγκρουσης με τον ΕΛΑΣ.
Για το αντιΕΑΜικό μπλοκ, επομένως, η σύγκρουση με το ΕΑΜ ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα επιλογή, την οποία ακολούθησαν με αταλάντευτη αποφασιστικότητα.
Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη στρατηγική το ερώτημα είναι ποια πολιτική γραμμή ακολούθησαν το ΕΑΜ και το KKΕ.
Η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχε πλήρη επίγνωση των βρετανικών σχεδίων, δεν έτρεφε αυταπάτες ούτε για τον χαρακτήρα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας ούτε για τις επιδιώξεις και τους στόχους του αντιΕΑΜικού μπλοκ.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από την αλληλογραφία και τις επαφές του ΚΚΕ με τα κομμουνιστικά κόμματα Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας αποδεικνύουν ότι η ΕΑΜική ηγεσία ανησυχούσε ιδιαίτερα για τους σχεδιασμούς των Βρετανών, το ενδεχόμενο στρατιωτικής τους επέμβασης στην Ελλάδα, τον ρόλο του Γ. Παπανδρέου και τα σχέδια φιλομοναρχικού πραξικοπήματος που προωθούσαν μοναρχικοί και ακροδεξιοί κύκλοι.
Τα συνεχή και πιεστικά αιτήματα του ΚΚΕ για πολεμική τροφοδοσία του ΕΛΑΣ και επισιτιστική βοήθεια για τους λιμοκτονούντες πληθυσμούς των πόλεων σε περίπτωση σύγκρουσης με τους Βρετανούς συναντούσαν την αδυναμία των ΚΚ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας να ανταποκριθούν.
Η επίγνωση ότι δεν θα πρέπει να υπολογίζουν παρά μόνο στις δικές τους δυνάμεις καθώς και τα όρια που έθετε η αδιαμφισβήτητη -όσο διαρκούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος- και αδιάσπαστη συμμαχία Μ. Βρετανίας και ΕΣΣΔ διαμόρφωναν ένα σύνθετο και ασφυκτικό πλαίσιο επιλογών για το ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Ετσι ερμηνεύονται οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες που παρατηρούνται τους τελευταίους μήνες πριν από την Απελευθέρωση. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι η αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ έφυγε για τον Λίβανο με συγκεκριμένες οδηγίες, οι οποίες προέβλεπαν, μεταξύ άλλων, να καθοριστούν οι προγραμματικές κατευθύνσεις της ενιαίας κυβέρνησης με βάση τους σκοπούς της ΠΕΕΑ, να δοθούν κατ’ ελάχιστο οι μισές έδρες της κυβέρνησης και τα υπουργεία Εσωτερικών και Στρατιωτικών σε ΠΕΕΑ, ΕAM, ΚΚΕ και να συγκροτηθεί ενιαίος στρατός.
Και επέστρεψε στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Στις 5 του Ιούνη 1944 ο Σιάντος τηλεγραφεί στον Τίτο επισημαίνοντας: «Η αντιπροσωπεία μας στη Μέση Ανατολή παρέβη τις γραπτές οδηγίες πληρεξουσίου (που τους είχαν δοθεί). Η υπογραφείσα συμφωνία δεν μπορεί να γίνει δεκτή καθώς βλάπτει τον εθνικό αγώνα».
Ωστόσο, σύντομα το ΚΚΕ αποδέχεται τη Συμφωνία του Λιβάνου και επιπλέον υπογράφει τον Σεπτέμβρη του ’44 τη Συμφωνία της Καζέρτας που προβλέπει μεταξύ άλλων ότι όλες οι ανταρτικές ομάδες τίθενται στις διαταγές της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία με τη σειρά της τις θέτει υπό τις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι.
Ακολουθεί η ολέθρια Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 που ολοκληρώνει την ήττα του ιστορικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και οδηγεί τους συνεργάτες των Γερμανών στην εξουσία μέχρι και σήμερα.

[Rakomelofronas]

Η ΕΣΣΔ ξεκίνησε τον πόλεμο απομονωμένη, πρόσφατα αποδυναμωμένη λόγω των εκκαθαρίσεων του Στάλιν, με μια πύρρειο νίκη σαν ήττα επί των Φινλανδών και με μια τυπική λυκοφιλία με τους ναζί, και εξήλθε από αυτόν ενισχυμένη, επικεφαλής συνασπισμού που έλεγχε σχεδόν τη μισή ξηρά και πληθυσμό του πλανήτη, ισότιμος ομιλητής των Δυτικών δυνάμεων, με παγκόσμια επιρροή μέσω των ΚΚ και της Αριστεράς γενικά. Το ότι το ΚΚ σε ένα τέτοιο κλίμα, έχοντας εκκαθαρίσει σχεδόν όλες τις άλλες αντιστασιακές ομάδες από το 1943 και μετά, κατάφερε να οδηγήσει το ΕΑΜ στον όλεθρο αντί να το μετεξελίξει σε δημοφιλή δεύτερο πόλο του δικομματισμού, είκοσι χρόνια πριν τη θνησιγενή κυβέρνηση της ακόμα πιο θνησιγενούς Ένωση Κέντρου και σαράντα χρόνια πριν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, είναι κατόρθωμα. Σίγουρα μέσα από αυτή τη διαδικασία ήττας, το ΚΚ βγήκε με περισσότερο φανατικούς οπαδούς, εξασφαλίζοντας έτσι την ιδεολογική του καθαρότητα και αντανακλώντας με ακρίβεια τις τάσεις εντός της ΕΣΣΔ μέχρι το 1991, αλλά θα γλιτώναμε από μεγάλο διχασμό, εξορίες, βία και αντεκδικήσεις κάθε είδους, όλα τα θετικά δηλαδή της ταξικής πάλης.

Πλέον το ΚΚ προσπαθεί να στήσει τη δική του Διεθνή, προσηλυτίζει σταθερά αρκετό κόσμο από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τις οικογένειες των φανατικών οπαδών του, έχει αναλάβει ατύπως την εκπαίδευση στελεχών για όλα τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού φάσματος και απολαμβάνει κάποιου είδους ασυλία ή ανοχή ή στραβά μάτια, όπως το πει κανείς. Για να γίνει αυτό, η λογική του λαϊκού μετώπου που γέννησε το ΕΑΜ έπρεπε να μπει οριστικά στην άκρη. Πλέον, η Νέα Αριστερά δεν ψαρεύει κόσμο με αμιγώς ταξικά επιχειρήματα αλλά με μονοθεματικό δικαιωματισμό εύκολα ενσωματώσιμο στο σύστημα και το ΚΚ έχει καταντήσει παππούς στη σοφίτα που μόνο ο Τζήμερος τού δίνει σημασία.

[Ασέβαστος]

Για τον Δεκέμβρη του 1944 και την ήττα του μεγαλύτερου ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του ΕΑΜ και του μεγαλύτερου Κομμουνιστικού Κόμματος των Βαλκανίων, του ΚΚΕ
Από τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ακόμη, συγκροτείται ένα ακροδεξιό καθοδηγητικό κέντρο με επιτελικά στελέχη τον Χρήστο Ζαλοκώστα και τον Σπύρο Μαρκεζίνη και στόχο την καταπολέμηση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και την επαναφορά της προπολεμικής τάξης πραγμάτων με εγγυητή τη μοναρχία.
Η ευέλικτη και αποτελεσματική αυτή ομάδα, εξασφαλίζοντας οικονομικούς πόρους από τους μαυραγορίτες και την μεγαλοαστική τάξη της Αθήνας, αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση των αντιΕΑΜικών οργανώσεων, την οργάνωση και τον συντονισμό δυναμικών ενεργειών ενάντια στους κομμουνιστές.
Ηδη από το καλοκαίρι του 1944 σε συνεννόηση με τον κατοχικό αρχηγό της χωροφυλακής, στρατηγό Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος διορίζεται στρατιωτικός διοικητής Αθηνών από τον Γεώργιο Παπανδρέου, αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν την νομιμοφροσύνη των Ταγμάτων Ασφαλείας προς την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και τον συντονισμό όλων των αντιΕΑΜικών ένοπλων οργανώσεων στην προοπτική της σύγκρουσης με τον ΕΛΑΣ.
Για το αντιΕΑΜικό μπλοκ, επομένως, η σύγκρουση με το ΕΑΜ ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα επιλογή, την οποία ακολούθησαν με αταλάντευτη αποφασιστικότητα.
Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη στρατηγική το ερώτημα είναι ποια πολιτική γραμμή ακολούθησαν το ΕΑΜ και το KKΕ.
Η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχε πλήρη επίγνωση των βρετανικών σχεδίων, δεν έτρεφε αυταπάτες ούτε για τον χαρακτήρα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας ούτε για τις επιδιώξεις και τους στόχους του αντιΕΑΜικού μπλοκ.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από την αλληλογραφία και τις επαφές του ΚΚΕ με τα κομμουνιστικά κόμματα Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας αποδεικνύουν ότι η ΕΑΜική ηγεσία ανησυχούσε ιδιαίτερα για τους σχεδιασμούς των Βρετανών, το ενδεχόμενο στρατιωτικής τους επέμβασης στην Ελλάδα, τον ρόλο του Γ. Παπανδρέου και τα σχέδια φιλομοναρχικού πραξικοπήματος που προωθούσαν μοναρχικοί και ακροδεξιοί κύκλοι.
Τα συνεχή και πιεστικά αιτήματα του ΚΚΕ για πολεμική τροφοδοσία του ΕΛΑΣ και επισιτιστική βοήθεια για τους λιμοκτονούντες πληθυσμούς των πόλεων σε περίπτωση σύγκρουσης με τους Βρετανούς συναντούσαν την αδυναμία των ΚΚ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας να ανταποκριθούν.
Η επίγνωση ότι δεν θα πρέπει να υπολογίζουν παρά μόνο στις δικές τους δυνάμεις καθώς και τα όρια που έθετε η αδιαμφισβήτητη -όσο διαρκούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος- και αδιάσπαστη συμμαχία Μ. Βρετανίας και ΕΣΣΔ διαμόρφωναν ένα σύνθετο και ασφυκτικό πλαίσιο επιλογών για το ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Ετσι ερμηνεύονται οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες που παρατηρούνται τους τελευταίους μήνες πριν από την Απελευθέρωση. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι η αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ έφυγε για τον Λίβανο με συγκεκριμένες οδηγίες, οι οποίες προέβλεπαν, μεταξύ άλλων, να καθοριστούν οι προγραμματικές κατευθύνσεις της ενιαίας κυβέρνησης με βάση τους σκοπούς της ΠΕΕΑ, να δοθούν κατ’ ελάχιστο οι μισές έδρες της κυβέρνησης και τα υπουργεία Εσωτερικών και Στρατιωτικών σε ΠΕΕΑ, ΕAM, ΚΚΕ και να συγκροτηθεί ενιαίος στρατός.
Και επέστρεψε στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Στις 5 του Ιούνη 1944 ο Σιάντος τηλεγραφεί στον Τίτο επισημαίνοντας: «Η αντιπροσωπεία μας στη Μέση Ανατολή παρέβη τις γραπτές οδηγίες πληρεξουσίου (που τους είχαν δοθεί). Η υπογραφείσα συμφωνία δεν μπορεί να γίνει δεκτή καθώς βλάπτει τον εθνικό αγώνα».
Ωστόσο, σύντομα το ΚΚΕ αποδέχεται τη Συμφωνία του Λιβάνου και επιπλέον υπογράφει τον Σεπτέμβρη του ’44 τη Συμφωνία της Καζέρτας που προβλέπει μεταξύ άλλων ότι όλες οι ανταρτικές ομάδες τίθενται στις διαταγές της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία με τη σειρά της τις θέτει υπό τις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι.
Ακολουθεί η ολέθρια Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 που ολοκληρώνει την ήττα του ιστορικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και οδηγεί τους συνεργάτες των Γερμανών στην εξουσία μέχρι και σήμερα.

...και στο τελος τον ηπιατε.

[Chainis]

Για τον Δεκέμβρη του 1944 και την ήττα του μεγαλύτερου ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του ΕΑΜ και του μεγαλύτερου Κομμουνιστικού Κόμματος των Βαλκανίων, του ΚΚΕ
Από τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ακόμη, συγκροτείται ένα ακροδεξιό καθοδηγητικό κέντρο με επιτελικά στελέχη τον Χρήστο Ζαλοκώστα και τον Σπύρο Μαρκεζίνη και στόχο την καταπολέμηση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και την επαναφορά της προπολεμικής τάξης πραγμάτων με εγγυητή τη μοναρχία.
Η ευέλικτη και αποτελεσματική αυτή ομάδα, εξασφαλίζοντας οικονομικούς πόρους από τους μαυραγορίτες και την μεγαλοαστική τάξη της Αθήνας, αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση των αντιΕΑΜικών οργανώσεων, την οργάνωση και τον συντονισμό δυναμικών ενεργειών ενάντια στους κομμουνιστές.
Ηδη από το καλοκαίρι του 1944 σε συνεννόηση με τον κατοχικό αρχηγό της χωροφυλακής, στρατηγό Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο, ο οποίος διορίζεται στρατιωτικός διοικητής Αθηνών από τον Γεώργιο Παπανδρέου, αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν την νομιμοφροσύνη των Ταγμάτων Ασφαλείας προς την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και τον συντονισμό όλων των αντιΕΑΜικών ένοπλων οργανώσεων στην προοπτική της σύγκρουσης με τον ΕΛΑΣ.
Για το αντιΕΑΜικό μπλοκ, επομένως, η σύγκρουση με το ΕΑΜ ήταν εξαιρετικά συμφέρουσα επιλογή, την οποία ακολούθησαν με αταλάντευτη αποφασιστικότητα.
Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη στρατηγική το ερώτημα είναι ποια πολιτική γραμμή ακολούθησαν το ΕΑΜ και το KKΕ.
Η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχε πλήρη επίγνωση των βρετανικών σχεδίων, δεν έτρεφε αυταπάτες ούτε για τον χαρακτήρα της κυβέρνησης εθνικής ενότητας ούτε για τις επιδιώξεις και τους στόχους του αντιΕΑΜικού μπλοκ.
Τα δεδομένα που προκύπτουν από την αλληλογραφία και τις επαφές του ΚΚΕ με τα κομμουνιστικά κόμματα Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας αποδεικνύουν ότι η ΕΑΜική ηγεσία ανησυχούσε ιδιαίτερα για τους σχεδιασμούς των Βρετανών, το ενδεχόμενο στρατιωτικής τους επέμβασης στην Ελλάδα, τον ρόλο του Γ. Παπανδρέου και τα σχέδια φιλομοναρχικού πραξικοπήματος που προωθούσαν μοναρχικοί και ακροδεξιοί κύκλοι.
Τα συνεχή και πιεστικά αιτήματα του ΚΚΕ για πολεμική τροφοδοσία του ΕΛΑΣ και επισιτιστική βοήθεια για τους λιμοκτονούντες πληθυσμούς των πόλεων σε περίπτωση σύγκρουσης με τους Βρετανούς συναντούσαν την αδυναμία των ΚΚ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας να ανταποκριθούν.
Η επίγνωση ότι δεν θα πρέπει να υπολογίζουν παρά μόνο στις δικές τους δυνάμεις καθώς και τα όρια που έθετε η αδιαμφισβήτητη -όσο διαρκούσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος- και αδιάσπαστη συμμαχία Μ. Βρετανίας και ΕΣΣΔ διαμόρφωναν ένα σύνθετο και ασφυκτικό πλαίσιο επιλογών για το ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Ετσι ερμηνεύονται οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες που παρατηρούνται τους τελευταίους μήνες πριν από την Απελευθέρωση. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι η αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ έφυγε για τον Λίβανο με συγκεκριμένες οδηγίες, οι οποίες προέβλεπαν, μεταξύ άλλων, να καθοριστούν οι προγραμματικές κατευθύνσεις της ενιαίας κυβέρνησης με βάση τους σκοπούς της ΠΕΕΑ, να δοθούν κατ’ ελάχιστο οι μισές έδρες της κυβέρνησης και τα υπουργεία Εσωτερικών και Στρατιωτικών σε ΠΕΕΑ, ΕAM, ΚΚΕ και να συγκροτηθεί ενιαίος στρατός.
Και επέστρεψε στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Στις 5 του Ιούνη 1944 ο Σιάντος τηλεγραφεί στον Τίτο επισημαίνοντας: «Η αντιπροσωπεία μας στη Μέση Ανατολή παρέβη τις γραπτές οδηγίες πληρεξουσίου (που τους είχαν δοθεί). Η υπογραφείσα συμφωνία δεν μπορεί να γίνει δεκτή καθώς βλάπτει τον εθνικό αγώνα».
Ωστόσο, σύντομα το ΚΚΕ αποδέχεται τη Συμφωνία του Λιβάνου και επιπλέον υπογράφει τον Σεπτέμβρη του ’44 τη Συμφωνία της Καζέρτας που προβλέπει μεταξύ άλλων ότι όλες οι ανταρτικές ομάδες τίθενται στις διαταγές της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία με τη σειρά της τις θέτει υπό τις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι.
Ακολουθεί η ολέθρια Συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 που ολοκληρώνει την ήττα του ιστορικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και οδηγεί τους συνεργάτες των Γερμανών στην εξουσία μέχρι και σήμερα.

Ανάλγητοι δεξιοί.
Δεν έκατσαν ήσυχα ήσυχα να τους σφάξει το ΚΚΕ και να κάνει την χώρα Αλβανία χωρίς εμπόδια.

Και οι Άγγλοι, ούτε ένα δωράκι καλής θέλησης στον Στάλιν δεν ήταν διατεθειμένος να κάνουν, οι ιμπεριαλιστές του κερατά.

[Sol]

[Sol]

μετά την κατάρρευση του φασισμού στο ανατολικό μέτωπο η γερμανία προσπαθεί να επιστρατεύσει εργατικο δυναμικό για το κεφάλαιο στη γερμανία στη βιομηχανία. Το εαμ με γενική απεργία με αποκορύφωμα τις 5 μαρτη 1943 ακυρώνει αυτήν την πολιτική επιστράτευση.


ο Νίκος πλουμπίδης είπε:

«Η 5η του Μάρτη, του 1943, είναι ιστορική ημέρα για το Ελληνικό Λαϊκό επαναστατικό κίνημα με παγκόσμια απήχηση και σημασία. Την ημέρα αυτή ολόκληρος ο Αθηναϊκός λαός με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στο κέντρο της Αθήνας επέβαλε στο Χίτλερ και στους Ελληνες πράκτορές του να ανακαλέσουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. Με λίγα λόγια και χωρίς φιλολογία η 3η Μάρτη εγεννήθη έτσι:

Στις 20 Φλεβάρη ο Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομμουνιστική Οργάνωση της Αθήνας) ο αξέχαστος Κ. Χατζήμαλης (σσ: γραμματέας της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ, εκτελέστηκε από τους γερμανοτσολιάδες στη Θεσσαλονίκη το 1944) ήλθε στο σπίτι μου και μου ανέφερε ότι την επόμενη οι ΔΥ (Δημόσιοι Υπάλληλοι) κατεβαίνουν σε απεργία, ότι όλα είναι έτοιμα και σε ότι σε μια ώρα συνέρχεται η επιτροπή Γκρούπας (ομάδας Αχτίδων) των ΔΥ για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες. Πριν δώσω τη συγκατάθεσή μου (διότι καθοδηγούσα την ΚΟΑ από το ΠΓ) θέλησα να εξετάσω προσωπικά τα πράγματα και πήγα στη συνεδρίαση (…). Από όσα ειπώθηκαν έκρινα ότι η απεργία ΔΕΝ είχε προπαρασκευαστεί και ΔΕΝ είχαν εκλεγεί απεργιακά όργανα παντού (…).Ανέβαλα την απεργία για μια βδομάδα και έδωσα συγκεκριμένες οδηγίες για την εκλογή απεργιακών οργανώσεων κ.λπ. Ταυτόχρονα έδωσα εντολή στην ΚΟΑ να προπαρασκευάσει τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους και τις λαϊκές μάζες των συνοικιών έτσι που όταν κηρύξουμε απεργία των Δ.Υ. να την επεκτείνουμε και να την γενικεύσουμε.

Στις 27 Φλεβάρη ξανασυνήλθε η επιτροπή Δ.Υ. (…). Εγώ αφού ανέπτυξα ότι δεν κάνουμε την απεργία για την απεργία αλλά την κάνουμε για να επιβάλουμε τη λύση των εργατικών διεκδικήσεων, ότι η απεργία είναι μια σοβαρή μάχη και η έκβασή της παίζει μεγάλο ρόλο, ότι οι Δ.Υ. χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους, το ΤΤΤ, δεν μπορεί νάχουν την επιβολή που χρειάζεται και τον αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, ανέβαλα για μια βδομάδα ακόμη και συνέστησα ειδικά συγκεκριμένα μέτρα για τα ΤΤΤ, και το Υπουργείο Οικονομικών.

Στις 4 του Μάρτη, πριν ακόμα φωτίσει, ήλθε ξαφνικά ο Κ. Χατζήμαλης και μου αναφέρει ότι “απεφασίσθη η πολιτική επιστράτευση και ότι αύριο στις 5 του μηνός θα το αναγγείλει από το Ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών ο Πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος”. Η είδηση ήταν σοβαρή με εξαιρετική πολιτική σημασία. Έπρεπε να προλάβουμε τον εχθρό, προτού αναγγείλει την απόφασή του. Είπα να συγκληθεί αμέσως η επιτροπή πόλης και με συνδέσμους να ειδοποιηθούν τα στελέχη της ΚΟΑ να είναι σε επιφυλακή (…) το ζήτημα ήταν σοβαρότατο, ήταν γενικό πολιτικό ζήτημα (…). Κατέληξα να αναλάβω τις ευθύνες, έβλεπα καθαρά την επιτυχία και τη ΝΙΚΗ, όχι συναισθηματικά, αλλά με τη μελέτη της κατάστασης και αποφάσισα να κατεβάσω στις 5 του Μάρτη τους εργατοϋπαλληλικούς κλάδους της Αθήνας σε ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και όλο το λαό της Αθήνας σε ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

Σε δυο ώρες συνήλθε η επιτροπή πόλης της ΚΟΑ που αποτελούνταν από διαλεχτούς αγωνιστές. Εκεί ανέπτυξα την πρότασή μου (σ.σ.: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ με σύνθημα: ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ. ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ) και ετόνισα τις ιστορικές ευθύνες που αναλαμβάνουμε. Όλα τα μέλη δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρότασή μου. Καθορίσαμε το γενικό πρόγραμμα δράσης και όλοι έφυγαν για να κινητοποιήσουν τους τομείς που καθοδηγούσε ο καθένας. Είπαμε να ειδοποιηθεί και η Κ.Ο. Πειραιά να βοηθήσει κι αυτή.

Από το μεσημέρι της Τρίτης 4 Μάρτη δεκάδες χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές βρίσκονταν σε πυρετώδη κίνηση. Τα τυπογραφεία και οι πολύγραφοι δούλευαν αδιάκοπα. Πλακάτ, σημαίες, συνθήματα ετοιμάστηκαν. Τα σχέδια πορείας του κάθε κλάδου και τομέα καταστρώθηκαν. Χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ μοιράστηκαν. Οι συνδέσεις των διαφόρων κρίκων εκανονίστηκαν.

Τα ΧΩΝΙΑ τότε εφευρέθηκαν και τέθηκαν σε εφαρμογή. ΟΛΟΙ οι τομείς ΟΛΑ τα γρανάζια της πολύπλευρης και πολύπλοκης μηχανής τέθηκαν σε κίνηση και άρχισαν να δουλεύουν ταχύτατα και κανονικά. Ξημέρωσε η Τετάρτη 5 Μάρτη του 1943. Όλη η κίνηση, όλες οι υπηρεσίες σταματημένες.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν πράγματι ΚΑΘΟΛΙΚΗ. Όλα νεκρώθηκαν. Εργάτες, υπάλληλοι, βιοτέχνες, έμποροι, όλοι απεργούν, όλα κλειστά και τότε άρχισε να ξεχύνεται στο κέντρο της Αθήνας ο λαϊκός χείμαρρος των συνοικιών. Για πρώτη φορά τόσο πυκνές λαϊκές μάζες κατέβηκαν στο πεζοδρόμιο για να διεκδικήσουν και να επιβάλουν τα αιτήματά τους. Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε μια τόσο μεγάλη σε όγκο και μαχητικότητα ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Αυτό ήταν πρωτοφανές όχι μόνο για την Αθήνα αλλά και για τις μεγάλες ξένες πρωτεύουσες κι αυτό όχι σε καιρούς ειρηνικούς αλλά κάτω απ’ τον πιο βάρβαρο καταχτητή.

Το παλλαϊκό ξεσήκωμα ήταν τέτοιο που οι κατακτητές αναγκάστηκαν να ανακαλέσουν την απόφασή τους και να δηλώσουν ότι “ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ζήτημα πολιτικής επιστράτευσης για την Ελλάδα”. Η 5η του Μάρτη του 1943 δεν έσωσε μόνο τα ελληνόπουλα από τα γερμανικά κάτεργα αλλά συνετέλεσε και στην πορεία και την εξέλιξη του πολέμου και έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί για να επιβάλουν τις θελήσεις τους (…)».

(Ν. Πλουμπίδης, Φυλακές Απομόνωσης 5.3.54).

[Sol]

"Αυλοκόλακες και ερπετά προ των εκμεταλλευτών του λαού, έμποροι χρησιμοποιούντες την θρησκείαν, φαρισαίοι για να κρατούν τον λαό στο σκότος της θρησκοληψίας..άσπονδοι εχθροί κάθε προόδου": Σαν σήμερα, 28 Μαρτίου 1950, πεθαίνει ο αντιστασιακός Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ Στρουμπής, που την περίοδο της κατοχής συντάχθηκε με το ΕΑΜ. Γεννήθηκε στα Θυμιανά της Χίου το 1880. Το 1911 εξελέγη Επίσκοπος Αρδαμερίου (στην Κεντρική Μακεδονία). Για τη συνολική του αντιστασιακή του δράση απέναντι στους Βούλγαρους και τους νεότουρκους, εξαναγκάστηκε να απομακρυνθεί απο την επισκοπή του το 1922. Το 1924, εκλέγεται μητροπολίτης Καρδαμύλων και στη συνέχεια Χίου (1933). Πρωτοστάτησε στην ανέγερση Νοσοκομείου στη Χίο για την καταπολέμηση ασθενειών που μάστιζαν το νησί, καθώς επίσης και άλλων κοινωφελών έργων και υποστήριζε εργαζόμενους που διώκονταν από τη δικτατορία του φασίστα Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ανέπτυξε σημαντική αντιστασιακή και κοινωνική δράση και έγινε μέλος του ΕΑΜ.


Η Ιερά Σύνοδος δεν έβλεπε με καλό μάτι την φιλανθρωπική και αγωνιστική δράση του στην κατοχή και μετά απο αυτήν. Με την πρώτη ευκαιρία τον καθαίρεσε. Αφορμή της καθαίρεσης ήταν η συμμετοχή του σε συγκέντρωση της ΕΠΟΝ το 1946 και η χοροστασία του στην κηδεία δύο αγωνιστών που δολοφονήθηκαν απο την αστυνομία. Δεν πτοήθηκε να παραστεί στην κηδεία, παρόλο που ήξερε ότι ετοίμαζαν συνωμοσία εναντίον του. Το 1946, επί αρχιεπισκόπου-αντιβασιλέα Δαμασκηνού, δικάστηκε για τη συμμετοχή του στο ΕΑΜ ως φιλοκομμουνιστής και τιμωρήθηκε με έκπτωση, σε δίκη-παρωδία, με κατηγορίες που κατασκεύασαν η εθνικιστική "Εθνική Οργάνωση Χίου"και άλλοι ιεράρχες. Τους εκπροσώπους της επίσημης Εκκλησίας που τον κυνήγησαν τους είχε περιγράψει ο ίδιος: "ερπετά προ των εκμεταλλευτών, έμποροι χρησιμοποιούντες την θρησκείαν, θεομπάιχται δοσίλογοι, φαρισαίοι για να κρατούν τον λαό στο σκότος της θρησκοληψίας.. εχθροί κάθε προόδου": Πέθανε 28/3/1950,πάμπτωχος, φιλοξενούμενος απο συγγενείς του

[Sol]

Σαν σήμερα... 2 Απρίλη 1962, πεθαίνει ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, στέλεχος του ΕΑΜ και εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. Μετά την απελευθέρωση αρνήθηκε να αναθεματίσει τους κομμουνιστές και διώχτηκε από την Εκκλησία...

[Ληστοσυμμορίτης]

28 Οκτωβρίου 1941 το ΕΑΜ γιορτάζει την επέτειο του πρώτου χρόνου