Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Fluffy » 14 Νοέμ 2021, 10:06
Φορολογία στους πλούσιους κι άνοιγμα καταστημάτων
Όταν ανέλαβε το ΕΑΜ, μπορεί να υπήρχε μια μεγάλη ευτυχία στις λαϊκές μάζες, αλλά την ίδια ώρα έτρεχαν – όπως συνέβαινε σ’ όλη την Ελλάδα – πολύ σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Η δραχμή επί της ουσίας είχε χάσει την αξία της κι ο καθημερινός ανεφοδιασμός ήταν μια ανάγκη που έπρεπε να οργανωθεί από την αρχή.
Προκειμένου να πιεστεί η εαμική εξουσία της Θεσσαλονίκης, η οικονομική ελίτ, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας κι οι Άγγλοι, χρησιμοποίησαν μεθόδους οικονομικού αποκλεισμού, ώστε να γιγαντωθούν οι ελλείψεις και να στραφεί η οργή του κόσμου προς το ΕΑΜ.
Ο Οργανισμός Περίθαλψης και Αποκατάστασης των Ηνωμένων Εθνών (United Nations Relief and Rehabilitation Administration), που είναι γνωστός ως ΟΥΝΡΑ (από τα αρχικά UNRRA) διέκοψε τον ανεφοδιασμό που παρείχε σε τρόφιμα. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας σταμάτησε να παρέχει τα χρηματικά ποσά που ήταν αναγκαία ακόμα και για την πληρωμή των δημόσιων και δημοτικών υπαλλήλων.
Το ΕΑΜ αφενός στηρίχθηκε στην αλληλεγγύη που έδειξε ο κόσμος της επαρχίας, που στήριξε έμπρακτα τον ανεφοδιασμό, δίνοντας ψωμί στις επιτροπές του ΕΑΜ, το οποίο μπόρεσε να εξασφαλίσει πάνω από μισό κιλό ψωμί στον καθένα και να καλύψει έτσι τις βασικές τροφικές ανάγκες του πληθυσμού.
Ένα ακόμα μέτρο που πάρθηκε προκειμένου να καλυφθούν οι μισθοί των δημόσιων και δημοτικών υπαλλήλων ήταν η έκτακτη φορολόγηση εύπορων εμπόρων. Αυτή η κίνηση ενόχλησε αυτά τα στρώματα που αρνήθηκαν την καταβολή των φόρων.
Μια εξουσία κι ένα κράτος υφίσταται όταν από τη μία νομοθετεί κι από την άλλη έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει τη δικιά της νομοθεσία. Στην περίπτωση της εαμοκρατίας, το ΕΑΜ, πέρα από τα διατάγματα που έβγαζε, έδειξε τη διάθεση να εφαρμόσει μέσα από τις δικές του δομές, τα μέτρα που θα μπορούσαν να επωφελήσουν το λαό.
Μπροστά, λοιπόν, στο λοκ άουτ των εμπόρων, το ΕΑΜ έστελνε επιτροπές, οι οποίες άνοιγαν τα καταστήματα των εμπόρων που είχαν αρνηθεί την καταβολή της έκτακτης φορολογίας κι έπαιρναν σε προϊόντα ό,τι αντιστοιχούσε στη φορολογία. Ενίοτε γινόντουσαν και συλλήψεις, προκειμένου να καμθεί η αντίσταση των εμπόρων.
Ένα ακόμα οικονομικό μέτρο που πήρε η εαμική εξουσία στη Θεσσαλονίκη ήταν η κατάσχεση από την τράπεζα ενός ποσού 10.000 – 12.000 χρυσών λιρών. Μια μορφή «εθνικοποίησης» του τραπεζικού κεφαλαίου, χωρίς να αφορά όλες τις χρυσές λίρες που υπήρχαν στην τράπεζα. Ας σημειώσουμε, μάλιστα, ότι όταν μιλάμε για αποθέματα σε χρυσές λίρες επί ναζιστικής κατοχής, ας μη φανταζόμαστε ότι πρόκειται για τους «κόπους μιας ζωής» βιοπαλαιστών εργατών και μικρομεσαίων…