1) αυτή που ονομάζεις "κοινή" ήταν και αυτή "τεχνητή" γλώσσα. Κάτι σαν τη νεότερη καθαρεύουσα. Όχι σαν την αττικίζουσα, αλλά ούτε σαν τη φυσική ομιλούμενη. Οπότε, αν χρησιμοποιούσαν αυτά τα εθνωνύμια μόνο σε αυτή την "κοινή" (και στην αττικίζουσα προφανώς), είναι το ίδιο πράγμα. Δεν ήταν όροι της φυσικής ομιλούμενης.raffaello έγραψε: ↑26 Ιουν 2022, 17:28Και φυσικά τα χρησιμοποιούσε, ισχυρίζομαι, εναλλακτικά διότι και με αυτή συνεννοούταν. Την Κοινή του Τιμαρίωνος που είναι τόσο απλή όσο της Βίβλου. Δεν είναι αρχαϊζουσα του Τιμαρίωνος.Pertinax έγραψε: ↑26 Ιουν 2022, 16:07To θέμα δεν είναι αν κατανοούσε τα αρχαϊστικά εθνωνύμια, αλλά αν τα χρησιμοποιούσε στην απλή γλώσσα. Μέχρι στιγμής έχεις προσκομίσει ένα "Έλληνες" σε κείμενο γραμμένο στην αρχαϊζουσα, όχι στη δημώδη που μεταφέρει πιστότερα τη λαϊκή ορολογία. Για το "Έλληνες" του χρονικού του Μορέως διαφωνούμε, οπότε χρειάζεται να βρεις κάτι πιο ξεκάθαρο για να δείξεις ότι και ο λαός, ακολουθώντας τους λογίους, αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνες (εναλλακτικά πάντα, αφού δεν υπάρχει αμφιβολία για το κυρίαρχο εθνωνύμιο).
Πού είναι η αρχαΐζουσα; Κοινότατη είναι.
2) Ο Τιμαρίων δεν είναι γραμμένος σε αυτή την "κοινή", όπως π.χ. τα έργα του Πορφυρογέννητου. Είναι στην αττικίζουσα. Όχι τόσο υψηλής μορφής, όπως π.χ. αυτής του Ψελλού, αλλά πάντως αττικίζουσα. Πρόκειται για έργο που μιμείται τον Λουκιανό, ο οποίος ήταν αττικιστής.
Δεν το λέω εγώ, αλλά αυτοί που έχουν μελετήσει το έργο και το έχουν μεταφράσει.
Καλδέλλης: "The prose is simple Attic" (Hellenism in Byzantium, σ. 278 - αφιερώνει ολόκληρο υποκεφάλαιο στον Τιμαρίωνα).
Barry Baldwin, μεταφραστής του κειμένου (Timarion, Wayne State University Press, 1984, σ. 2):
"Είχαν το όνομα" παλιά. Όχι τώρα.Διότι λέει «Ἕλληνες εἶχαν τὸ ὄνομα». Το δηλώνει. Γιατί λοιπόν να μην το χρησιμοποιήσει εναλλακτικά;
Όχι δεν είναι ξεκάθαρο. Διότι σε όλο κείμενο παίρνει το μέρος των Λατίνων που έλεγαν τους σύγχρονους Ρωμαίους > Έλληνες, παλαιόθεν. Οπότε εάν ακολουθήσουμε μία φιλολογική προσέγγιση - και αρχίζουμε με το σκεπτικό σου να προσθέτουμε λέξεις εκεί που δεν υπάρχουν, υποθέτοντας - πολύ εύκολα μπορούμε επίσης να δεχθούμε ότι εννοούσε τους σύγχρονους Ρωμαίους ως Έλληνες εναλλακτικά, διότι αυτή είναι η πολιτική των Λατίνων που ακολουθεί σε όλο το κείμενο. Δεν είναι σαφές, δέχομαι την educated ερμηνεία σου, αλλά σαφές δεν είναι.
Εμάς μας ενδιαφέρει πώς χρησιμοποιεί το όνομα στο κείμενο, όχι το τι πίστευε γενικότερα. Δεν γίνεται να μην θυμόταν τι ακριβώς είχε γράψει προηγουμένως για το "Μέγας Κύρης" (ότι ήταν τίτλος που υπήρχε από την εποχή των Ελλήνων=αρχαίων).
Γιατί, ενώ ξεκίνησε από "λάθος" (λ.χ. του Χαλκοκονδύλη που πίστευε ότι τον "διορθώνει"), στη συνέχεια ρίζωσε και στο όνομα αυτό έγινε μια εθνική επανάσταση και ιδρύθηκε ένα εθνικό κράτος. Δημιούργησε δηλαδή τη δική του ιστορία. Εφόσον αυτή η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να διορθώσουμε το αφήγημα. Δηλαδή να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι περισσότερο "Νεοέλληνες" και λιγότερο "διαχρονικοί Έλληνες". Σ΄αυτό σίγουρα μπορεί να συμβάλει η επαναφορά του ονόματος Ρωμαίοι ή Ρωμιοί (για σαφέστερη διάκριση από τους Λατινορωμαίους) για τους "Βυζαντινούς" στα ιστορικά βιβλία.Ναι, γιατί τον δέχεσαι ως θέσφατο ενώ - υποτεθείσθω - "είναι λάθος"; Γιατί τον δέχεσαι ως θέσφατο, και όχι ως παράγωγο ενός ανακριβούς αφηγήματος;Ως θέσφατο δέχομαι τον σύγχρονο αυτοπροσδιορισμό. Αφού θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες, δεν γίνεται να το αλλάξουμε. Γίνεται; Μπορούμε όμως να διορθώσουμε το "αφήγημα" και να αποκαλούμε τους μεσαιωνικούς προγόνους μας με το όνομα που ήθελαν να έχουν αυτοί.
.