Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Chronicle]

Για τον "Πόλεμο της Τρωάδας"

Προφανώς υπάρχουν και άλλες εκδόσεις και δεν το έβρισκα. Βλέπω την έχει και ο Καραμπελιάς την συγκεκριμένη παραπομπή:

[Ζαποτέκος]

Για τον "Πόλεμο της Τρωάδας"

Προφανώς υπάρχουν και άλλες εκδόσεις και δεν το έβρισκα. Βλέπω την έχει και ο Καραμπελιάς την συγκεκριμένη παραπομπή:

Επηρεάστηκε φαίνεται και ο Ανώνυμος Βυζαντινός διασκευαστής απ' το "Γραικοί" του γαλλικού κειμένου.

[Pertinax]

Για δώσε σχετικό χωρίο από τον Φορτουνάτο.

Έλα ρε συ, τόσες φορές το έχουμε αναφέρει. Δες εδώ.

[Ζαποτέκος]

Για δώσε σχετικό χωρίο από τον Φορτουνάτο.

Έλα ρε συ, τόσες φορές το έχουμε αναφέρει. Δες εδώ.

Ουπς ! Το 'χα ξεχάσει.

Και πού να δεις τον Φορτουνάτο, την κρητική κωμωδία του 17ου αι. από τον Μάρκο Αντώνιο Φώσκολο. Το έργο περιέχει τέσσερα ιντερμέδια (εμβόλιμες σκηνές ανάμεσα στις κύριες πράξεις) που εξιστορούν τον Τρωικό πόλεμο. Εκεί οι Έλληνες ονομάζονται Ρωμαίοι και Ρωμιοί και η Ελλάδα Ρωμικάτο και Ρωμαικάτο (Ρωμαίικο).

Περιγραφή των χαρακτήρων
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. Ρήγας τσι Μυκήνης και γενεραλίσιμος στα φουσσάτα τα Ρωμαιϊκα
ΑΧΙΛΛΕΑΣ. στρατηγός τω(ν) Ρωμαίω(ν)

Μια λυγερή ομορφότατη παρά γυναίκαν άλλη
με δίχως ταίρι σ’ τσι ομορφιές κ’ εις τα περίσσα κάλλη,
ευγενικώτατη πολλά και σ’ τσι ομορφιές εμένα
μόνο ταιριάζει, στ’ όνομα τη κράζουσιν Ελένα
του Μενελάου είναι γυνή, όπου τη Σπάρτη ορίζει
στο Ρωμικάτο ευρίσκεται και φέγγει και πλουμίζει
[Η Αφροδίτη μιλάει στον Πάρη, Β΄, 155-160]

κ’ ήρθαμε εδώ την Έλενα να πάρωμεν οπίσω,
γη με μεγάλο πόλεμο και με θυμό περίσσο
τη Τρόγια να κεντήσωμεν όλη από πάνω ως κάτω,
ογιά να δή τσι δύναμες τσι έχει το Ρωμαικάτο
[ο Μενέλαος προς τους στρατιώτες, Γ΄, 145-148]

Τις ξεύρει ετούτο τ’ άλογο, πώς να ‘ναι καμωμένο,
κ’ εις είντα τέλος οι Ρωμιοί το ‘χουσι εδώ φερμένο
[o Λαοκόων προειδοποιεί τους Τρώες για τον Δούρειο Ίππο, Δ΄, 131-132]

Κύρι μου, την τραϊτοριά, τη κάμανε οι Ρωμαίοι,
και κάψασι τη χώρα μας˙ μέσα η καρδιά μου κλαίει
[o Αινείας προς τον Αγχίση, Δ΄, 155-156]

Είναι εποχές που η λαϊκή Ρωμιοσύνη οικειοποιείται δειλά δειλά το αρχαιοελληνικό παρελθόν και προσπαθεί να το ερμηνεύσει με τους δικούς της όρους.

[Pertinax]

Είναι ενθαρρυντικό ότι παίρνει τα μαθήματα του και πλέον αντί να μας πει κομπογιαννίτικα του στιλ, "Greci σημαίνει Ρωμαίος", γράφει ότι "στο στοχευμένο αναγνωστικό κοινό του Καρτάνου, οι ιταλικοί όροι Greci και Grecia μεταφράζονται Ρωμαίοι και Ρωμανία/Ρούμελη αντίστοιχα".

Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με τον κωμικό ισχυρισμό ότι υπάρχει... "εθνοτική" διάκριση Ρωμ-/Έλλην-, απλά επισημαίνουμε ότι κάποιοι μαθαίνουν με τον δύσκολο τρόπο να χρησιμοποιούν την ορολογία όπως πρέπει... Άλλωστε η χρήση του όρου "μεταφράζονται" παραπέμπει αυτονόητα στο γεγονός που έχουμε δείξει ότι καμία "εθνοτική" διάκριση Ρωμ- και Ελλην- δεν υπάρχει, αφού ίδιος ακριβώς όρος μεταφράζεται και ως Γραικ- ή Ελλην-.

Για πες μας...
Η λέξη Γάλλος δεν σημαίνει French;
Αυτά τα ονόματα δεν αντιστοιχούν σε δύο ταυτότητες που αφορούν τον ίδιο πληθυσμό;
Γιατί είναι λάθος να πούμε ότι η δυτική λέξη Graecus σήμαινε Ρωμαίος, αφού αυτή, η δεύτερη, ήταν η ζωντανή ταυτότητα του γένους στη ζωντανή του γλώσσα; Επειδή πολλοί Ρωμαίοι έλεγαν ότι είχαν πρόγονους τους Ρωμαίους του Βυζαντίου και πριν από αυτούς τους Έλληνες; Ή επειδή στα κείμενά τους δηλώνουν πού και πού ότι (κι εμείς) "είμαστε Έλληνες";

ο Καρτάνος κοίταξε απευθείας το ευαγγέλιο και ονόμασε αυτοβούλως τα αρχαία ελληνικά "ρωμαίικα" και τα ρωμαϊκά/λατινικά "φράγκικα".

Γράφει μάλιστα κάπου:
«Και είδες τον Πέτρον οπού ήτονε Γαλιλαίος, και αυτός εδιηγάτον ρωμανικά, εκείνα οπού ποτέ του δεν τα ήξευρε, ήγουν τα φράγκικα».

Στον ενετοκρατούμενο κόσμο που ζούσε ο Καρτάνος τα φράγκικα ήταν τα ιταλικά. Όπως και στην περίπτωση των ρωμαίικων, έτσι και στην περίπτωση των φράγκικων/ιταλικών η σύγχρονη ονομασία/ταυτότητα επιβάλλεται και ονοματίζει/ερμηνεύει την παλιά.

[Pertinax]

Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός είχε δώσει και μια άλλη πιθανή εξήγηση.

Οι χριστιανοί πήραν το “Έλληνες” για τους ειδωλολάτρες από τα βιβλία των Μακκαβαίων, όπου η αντίσταση κατά Ελλήνων είναι στην ουσία κατά ειδωλολατρών.

Άρα οι Έλληνες Χριστιανοί προτίμησαν να προδώσουν το εθνικό τους όνομα παρά να πατήσουν πόδι και να μην αποδεχτούν την παράδοση των πρωτο-χριστιανών/ιουδαιο-χριστιανών

Πάντως, φαίνεται ότι ο Καρτάνος έκανε καλή παρέα με τα κείμενα των "κολασμένων" όπως ο Ιπποκράτης...




ΟΙ άνθρωποι που πήγαν να στηρίξουν τον αφελληνισμό ολόκληρου του Βυζαντίου σε ανοησίες όπως η αυτονόητη καταδίκη της ειδωλολατρίας υπό το όνομα "ελλην-", συνεχίζουν απτόητοι τη στιγμή που την διαφοροποίηση αυτή και μάλιστα με το όνομα "έλλην-" τη συναντάμε και σε αυτούς που δηλώνουν Έλληνες στο γένος.

Ας αφήσουμε λίγο το ταυτοτικό ζήτημα και ας πάμε στο καθαρά πολιτισμικό. Στη σχέση των χριστιανών με τα αρχαία κείμενα που διέσωσαν και διάβαζαν για να αποκτήσουν παιδεία. Το ζήτημα είναι τι κρατούσαν και τι απέρριπταν από αυτά, έτσι δεν είναι; Έτσι δεν το θέτει και ο Μέγας Βασίλειος;

Εδώ βλέπουμε ότι ο Καρτάνος δεν επιτίθεται μόνο στη θρησκεία των Ελλήνων, αλλά και στις κοσμολογικές-επιστημονικές τους αντιλήψεις. Ή, καλύτερα, μπερδεύει τη θεολογία των ποιητών με την κοσμολογική σκέψη των φιλοσόφων. Ενώ οι φιλόσοφοι ήταν αυτοί που είχαν παραμερίσει το μύθο για να αναδείξουν τον λόγο (λογική). Ο Καρτάνος κάνει σκοταδιστική επίθεση ενάντια στη φιλοσοφική/λογική μέθοδο:

• «Λοιπόν ήφερεν ο Θεός το στερέωμα από τα νερά και επονόμασέ το ουρανόν, πλήν δε ο καθολικός ο ουρανός έναι εκείνος οπού φαίνεται επάνω, και δεύτερον ουρανόν λέγει η Γραφή και το στερέωμα, ήγουν την γην, αυτήν οπού έγινεν ως είπαμεν από τα νερά, και οι Έλληνες λέγουν ότι έναι ένας ουρανός, και δεν θυμούνται τι λέγει ο Μωυσής».

• «Και έτσι λέγουν οι σοφοί του Χριστού όσοι αυτόν πιστεύουν, αλλά οι σοφοί οπού εμωράνθη η σοφία τους, ώσπερ είναι ο Αναξαγόρας και ο Δημόκριτος και ο Διογένης και Αναξίμανδρος και ο Ξενοφάνης και ο Φιλόλαος, οπού τις λέγει ότι οι αστέρες είναι πέτρες από στία και υπήγαν και εκόλλησαν εις τον ουρανόν και τις λέγει ότι στία είναι και πέφτουν από τον ουρανόν, άλλος λέγει ότι ο ήλιος έναι γνέφος πεπυρωμένον, ομοίως και το φεγγάρι. Και τέτοια τίποτες φλυαρίσματα έλεγαν αυτοί οι σοφοί, δια τούτο λέγει ο μέγας Βασίλειος ότι θέλουν υπάγει εις την γέενναν του πυρός, διότι τον ποιήσαντα δεν εγνώρισαν»

• «διατί δεν τα έκανεν ο Θεός τούτα όλα οπού έκαμε τούτες τες τέσσαρεις ημέρας, την πρώτην ημέραν όταν έκαμεν τον ουρανόν και την γην, αμή έκανεν πάσα ημέραν ένα και ένα; Και απολογούμαι περί τούτου [...] διά να μην έχουν αιτία [οι ψευδοδιδάσκαλοι] να λέγουν ότι τα στοιχεία του ουρανού ζωογονούν και θρέφουν τα ύπωρα [...] διά τούτο ο καρδιογνώστης Θεός, δια να μην εύρουν αφορμή και η ψευδοσοφία αυτών βεβαιωθεί έκαμεν την τρίτην ημέραν... και εξεβλάστωσαν ως είπαμεν πάσα χόρτον και πάσα δένδρον με τον καρπόν αυτού. Ερωτώ σε τις τα εξεβλάστησεν αυτά; η δροσία, ο ήλιος, το φεγγάριν, ο λεπτός αήρ ή τις άλλος; ειπές μου. Τίνος ήτονε η δύναμις οπού τα εζωοπύρησεν; Την τρίτην ημέραν άστρη δεν ήσαν μήτε ήλιος μήτε φεγγάρι, πώς έτσι εξεφύτρωσαν όλα ένα έκαστον κατά τον καρπόν του, οπού ήλιος δεν τα εζωοπύρησεν; Λοιπόν δι’ αυτήν την αιτίαν ο ύψιστος Θεός έκαμεν ένα έκαστον την ημέραν οπού ηθέλησεν, διά να μην έχουν αιτία αυτοί οπού είπαμεν οι ψευδοδιδάσκαλοι να λέγουν ότι το φεγγάριν και τα άστρη ή τα τέσσαρα στοιχεία της γης αύξουν και ζωοποιούν όλα τα φυτά της γης και όχι ο Θεός»

Τουρλουμπούκι ποιητές και φιλόσοφοι και η "αρχή του σκοταδισμού/θρησκοληψίας"

• «η σοφία αυτών εμωράνθη και δια τούτο δεν τους έχομεν ουδετίποτες αυτούς τους σοφούς, ουδέ τα συγγράμματα αυτών θέλομεν να τα διαβάζομεν εις την εκκλησίαν μας, ώσπερ είναι τουτουνών, του Πλάτωνος, του Σοφοκλέους, τους Αριστοτέλους, του Αισχύλου, του Μπίνδαρου, του Αριστοφάνους, του Ομήρου τους μύθους και άλλων μυρίων ποιητών, οπού είναι ψεύται και άτυχοι, αλλά πιστεύομεν και διαβάζομεν τους λόγους των αγίων και πανευφήμων αποστόλων και εκείνων των αγίων ανδρών οπού επίστευσαν τον Θεόν αδιστάκτως και δίχως να πολυπραγμονούν τί έκαμεν και τί δεν έκαμεν, αλλά μόνον είπαν ότι αυτός οπού έκαμεν τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς, αυτός εστίν ο αληθινός Θεός, και λοιπόν τούτοι είναι οι σοφοί οι αληθινοί οπού πιστεύομεν ημείς, διότι η αρχή της σοφίας έναι εκείνος οπού έχει τον φόβον του Θεού».

[Chronicle]

Ας αφήσουμε λίγο το ταυτοτικό ζήτημα και ας πάμε στο καθαρά πολιτισμικό. Στη σχέση των χριστιανών με τα αρχαία κείμενα που διέσωσαν και διάβαζαν για να αποκτήσουν παιδεία. Το ζήτημα είναι τι κρατούσαν και τι απέρριπταν από αυτά, έτσι δεν είναι; Έτσι δεν το θέτει και ο Μέγας Βασίλειος;

Προφανώς εκπέμπεις σε άγνωστο μήκος κύματος. Οι περισσότεροι ολιγογράμματοι ήξεραν ελάχιστα για τους αρχαίους, ότι ήταν οι πρώτοι στα γράμματα και τη σοφία, ήταν δυνατοί, γίγαντες, χτίστες, ικανοί πολεμιστές και άντε να γνώριζαν τον Αλέξανδρο, τον Αχιλλέα, τον Ηρακλή.

Το να θες να συνδέεσαι με αυτούς αρκεί. Άκου... "παιδεία" για να έχεις ταυτότητα. Πάλι τις σάχλες του Στουραΐτη για τους 300 λογίους του Βυζαντίου θα πιάσουμε; Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης μας λέει ότι η ελληνική παιδεία μπορούσε να απλώνει τη σκιά της ακόμα και στον αγροτικό κόσμο. Μια σπάνια μαρτυρία αλλά μαρτυρία. Καταγράφονται μόλις 10% εγγράμματοι στην Φιλική Εταιρεία και όμως όλοι ορκίζονται στο όνομα Έλληνας.

Από εκεί και πέρα, ούτε σήμερα ασχολείται κανείς με τη θρησκεία τους ή με το κοσμοείδωλο τους. Ο μέσος σημερινός Έλληνας που έχει πάει και Λύκειο, ξέρει μόνο τον Παρθενώνα και μερικά ακόμα αρχαία μνημεία που τα θαυμάζει όλος ο κόσμος, ξέρει το όνομα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη τα οποία βρίσκονται στο στόμα όλης της ανθρωπότητας, κι ας μην ξέρει ο ίδιος τίποτα για το έργο τους και χ@στηκε για το κοσμοείδωλο τους και αδιαφορεί παντελώς για τη θρησκεία τους. Και είναι υπερήφανος που είναι Έλληνας.

Πάτε να τραβήξετε ένα σχοινί που δεν σας βγαίνει με τίποτα.

Και μόνο το όνομα Έλληνας/απόγονος Ελλήνων και Γραικός ως αυτοπροσδιορισμοί, χωρίς καμία παιδεία, είναι πλήρης ταυτότητα, σε όλο το της το εύρος, απόλυτα ισότιμη με το Ρωμαίος για τους λόγους που έχω πει 1.000.000 φορές. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να συζητάει σε επίπεδο "ταυτότητα στολίδι" (τι άλλο θα ακούσουμε...), "πειραματική ταυτότητα" και όλα τα άλλα που έχουμε ακούσει από υπηρέτες μια αδιέξοδης ιδεοληψίας δύο παράλληλων κόσμων Ρωμαίων, που ενώ όλοι δήλωναν Ρωμαίοι -λόγιοι και λαός, σε λόγια και σε δημώδη- εντούτοις κάποιοι επιμένουν ότι υπήρχε ανάμεσα τους διαχωριστική γραμμή. Καταργούμε τη γραμμή με πλήθος δημώδη κείμενα που συνδέουν τον ρωμιό με τον αρχαίο Έλληνα σε πλήρη σχέση ταύτιση ή σχέση προγονική, τα οποία ήταν προορισμένα να διαβάζονται σε αναλφάβητους, αγράμματους, ολιγογράμματους και πάλι τα ίδια ακούμε, ότι τάχα, οι ρωμιοί λαός και οι ρωμιοί εγγράμματοι αποτελούσαν δύο κόσμους που δεν συναντήθηκαν ποτέ, λες και ο παπα-Συναδινός ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό λαϊκό ιερεά.

Η χρήση του Ιπποκράτη στον Καρτάνο δείχνει πως όλη η παραφιλολογία για τους... κολασμένους είναι για γέλια. Είναι μια επανάληψη στο ίδιο έργο που βλέπουμε να υπάρχει ο αυτοπροσδιορισμός Έλλην-Γραικός και ταυτόχρονα το "έλλην-" με την έννοια "ειδωλολατρία" να υβρίζεται χυδαία.

Και ο Καμινιάτης ρίχνει μπινελίκια στην ελληνική ειδωλολατρία και τις ανόητες δεισιδαιμονίες της, και την ίδια στιγμή φουσκώνει από υπερηφάνεια για την ελληνική παιδεία της πόλης του, της "πρώτης των Μακεδόνων".

Απλά γίνεστε κουραστικοί.

[Pertinax]

Koίτα τι γράφω εγώ: Ας αφήσουμε λίγο το ταυτοτικό ζήτημα και ας πάμε στο καθαρά πολιτισμικό
Και τι απαντάς εσύ: Άκου... "παιδεία" για να έχεις ταυτότητα

Πού να μην το διευκρίνιζα κιόλας...

Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης μας λέει ότι η ελληνική παιδεία μπορούσε να απλώνει τη σκιά της ακόμα και στον αγροτικό κόσμο. Μια σπάνια μαρτυρία αλλά μαρτυρία.

Βλέπουμε την ποιότητα των γνώσεων που είχε ο απλός, μέσος γραμματιζούμενος σαν τον Καρτάνο... Ήξερε Ιπποκράτη και Όμηρο, αναφορικά όμως με τη φυσική λειτουργία του κόσμου είχε σαν Ευαγγέλιο την Εξαήμερο εκτοξεύοντας τέρατα του τύπου "επίτηδες ο Θεός δημιούργησε τα φυτά την 3η μέρα και τον ήλιο την 4η, για ξεφτιλίσει τους Έλληνες σοφούς που μας λένε ότι τα φυτά θρέφονται από τον ήλιο"...

Αν αυτό δεν είναι ντεκαφεϊνέ παιδεία, ευνουχισμένη από τη θεολογία, τότε τι είναι;

Και μόνο το όνομα Έλληνας/απόγονος Ελλήνων και Γραικός ως αυτοπροσδιορισμοί, χωρίς καμία παιδεία, είναι πλήρης ταυτότητα, σε όλο το της το εύρος, απόλυτα ισότιμη με το Ρωμαίος για τους λόγους που έχω πει 1.000.000 φορές. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να συζητάει σε επίπεδο "ταυτότητα στολίδι" (τι άλλο θα ακούσουμε...), "πειραματική ταυτότητα" και όλα τα άλλα που έχουμε ακούσει από υπηρέτες μια αδιέξοδης ιδεοληψίας δύο παράλληλων κόσμων Ρωμαίων, που ενώ όλοι δήλωναν Ρωμαίοι -λόγιοι και λαός, σε λόγια και σε δημώδη- εντούτοις κάποιοι επιμένουν ότι υπήρχε ανάμεσα τους διαχωριστική γραμμή. Καταργούμε τη γραμμή με πλήθος δημώδη κείμενα που συνδέουν τον ρωμιό με τον αρχαίο Έλληνα σε πλήρη σχέση ταύτιση ή σχέση προγονική, τα οποία ήταν προορισμένα να διαβάζονται σε αναλφάβητους, αγράμματους, ολιγογράμματους και πάλι τα ίδια ακούμε, ότι τάχα, οι ρωμιοί λαός και οι ρωμιοί εγγράμματοι αποτελούσαν δύο κόσμους που δεν συναντήθηκαν ποτέ, λες και ο παπα-Συναδινός ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό λαϊκό ιερεά.

Όσο για την ταυτότητα...
Ρωμιοί λαός και Ρωμιοί εγγράμματοι είχαν την ίδια. Ήταν πολύ Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) και λίγο 'Ελληνες (έως καθόλου: αυτό ισχύει για τους χωρικούς που πίστευαν ότι οι γίγαντες Έλληνες είχαν αφανιστεί). Εκείνοι που λάνσαραν άλλη ταυτότητα ήταν οι εγγράμματοι που το έπαιζαν περισσότερο Έλληνες παρά Ρωμιοί. Το να λες π.χ. ότι ο Δούκας και ο Σφραντζής (ο αυθεντικός του Minus) έχουν την ίδια, ισότιμη ταυτότητα με τους Χαλκοκονδύλη και Ιανό Λάσκαρι είναι κωμωδία. Μια απλή σύγκριση των γραπτών τους τα λέει όλα.

[πατησιωτης]

Εδώ βλέπουμε ότι ο Καρτάνος δεν επιτίθεται μόνο στη θρησκεία των Ελλήνων, αλλά και στις κοσμολογικές-επιστημονικές τους αντιλήψεις. Ή, καλύτερα, μπερδεύει τη θεολογία των ποιητών με την κοσμολογική σκέψη των φιλοσόφων. Ενώ οι φιλόσοφοι ήταν αυτοί που είχαν παραμερίσει το μύθο για να αναδείξουν τον λόγο (λογική). Ο Καρτάνος κάνει σκοταδιστική επίθεση ενάντια στη φιλοσοφική/λογική μέθοδο:

Αυτός πιστεύω είναι ο λόγος που ο πολυθεισμός ταυτίσθηκε για τους αντιπάλους του με τον ελληνισμό.Πολυθειστές ήσαν και οι Αιγύπτιοι και οι πάντες στην αρχαιότητα πλην Εβραίων.Οι Έλληνες όμως δεν ήσαν μόνο αυτό.Είχαν και φιλοσοφία και τέχνη και επιστήμη και αγώνες (ολυμπιακούς και άλλους).
Ήταν ολόκληρος πολιτισμός που θεωρήθηκε ασύμβατος με τη νέα θρησκεία.Ήταν ο ιδεολογικός αντίπαλος.
Οι Ρωμαίοι ήσαν η κρατική εξουσία,η τεχνική και η γραφειοκρατία.Όπως αυτά ήσαν στην υπηρεσία του πολυθεισμού έτσι πέρασαν στην υπηρεσία του χριστιανισμού.Τα άλλα ήσαν δύσκολα να περάσουν.
Ετσι εξηγείται το παράδοξο ότι ενώ οι Έλληνες ποτέ δεν προέβησαν σε διωγμούς χριστιανών,οι χριστιανοί στην εξουσία θεώρησαν αντίπαλό τους τον όρο Έλληνας και όχι τον όρο Ρωμαίος τον οποίο οικειοποιήθηκαν.

[Chronicle]

Αν αυτό δεν είναι ντεκαφεϊνέ παιδεία, ευνουχισμένη από τη θεολογία, τότε τι είναι;

οι εγγράμματοι που το έπαιζαν περισσότερο Έλληνες παρά Ρωμιοί.

Οι αρχαίοι Έλληνες εκτός απειροελαχίστων περιπτώσεων πίστευαν σε Θεό. Σήμερα ο κάθε πυροβολημένος Καλδέλλης θα μας πει ότι ο άθεος, ο βουδιστής, αυτός που πιστεύει στους εξωγήινους, δεν μπορεί να είναι Έλληνας γιατί η παιδεία του είναι "ευνουχισμένη" από τον αθεϊσμό, τον βουδισμό, τους εξωγήινους και τα κοσμοείδωλα που αυτά συνεπάγονται.

Ξυπνείστε...

Απ' αρχής, οι Βυζαντινοί γνωρίζουν και διαχωρίζουν ότι η σοφία και η παιδεία είναι των Ελλήνων, και η δύναμη των Ρωμαίων. Και κάποιος έχει τη φαεινή ιδέα να μας πει ότι υπάρχει εγγράμαματος που η ίδια του η ζωή είναι γεμάτη από τις έννοιες σοφία και παιδεία, και εντούτοις είναι... "λίγο Έλληνας" όταν αυτό που γεμίζει το πνεύμα του, τον χρόνο του, την υπερηφάνεια για τον εγγραμματισμό του, είναι καθαρά ελληνικό και καθαρά μή ρωμαϊκό. Αυτός που έχει ως υπέρτατη αξία αυτά που έχει εισπράξει από τον ελληνισμό είναι κατ' ουσία Ρωμέλληνας διότι το δίπολο σώμα πνεύμα υπήρχε από την αρχαιότητα και μόνο η καλδελλική φαντασίωση κατάφερε να πετσοκόψει επειδή έτσι γουστάρει τον παράγοντα ελληνικό (επώνυμα ελληνικό) πνεύμα μέσα από τους πολίτες. Αυτό το πνεύμα άλλωστε είναι αυτό στο οποίο η ρωμιοσύνη οφείλει την ελληνικότητα της και έκανε πλέον καθαρά προνεωτερικούς Έλληνες ή Γραικούς ή Ρωμιούς (μετά από χίλια χρόνια λαϊκής επαφής με το μεταλλαγμένο και απολατινικοποιημένο όνομα Ρωμαίος) τους μεταβυζαντινούς που ονομάζουν Ελλάδα το Βυζάντιο.

Φανταστείτε να είχατε αντίστοιχα τεκμήρια όπως αυτά όπου το άλλοτε υπερήφανα λατινοπρεπές αυτοκρατορικό κέντρο, λέει ότι τα λατινικά (γλώσσα των αρχαίων Ρωμαίων!) είναι γλώσσα βάρβαρη και ότι οι πολίτες ενσωματώνονται και γίνονται άξιοι βυζαντινοί όχι μόνο με τους ρωμαϊκούς θεσμούς αλλά απαραίτητα και με την πολιτισμική αξία της "Γραίκωσης" (Θεοφάνης, Λέοντας Σοφός σε τόσο πρώιμες εποχές).

[Pertinax]

Αν αυτό δεν είναι ντεκαφεϊνέ παιδεία, ευνουχισμένη από τη θεολογία, τότε τι είναι;

Οι αρχαίοι Έλληνες εκτός απειροελαχίστων περιπτώσεων πίστευαν σε Θεό. Σήμερα ο κάθε πυροβολημένος Καλδέλλης θα μας πει ότι ο άθεος, ο βουδιστής, αυτός που πιστεύει στους εξωγήινους, δεν μπορεί να είναι Έλληνας γιατί η παιδεία του είναι "ευνουχισμένη" από τον αθεϊσμό, τον βουδισμό, τους εξωγήινους και τα κοσμοείδωλα που αυτά συνεπάγονται.

Τρως και γαμώ τα σκαλώματα μωρέ αδερφάκι μου.
Η ελληνική φιλοσοφία δεν συνέδεε τα φυσικά φαινόμενα με τη θρησκεία. Δεν έχουν σχέση με θρησκευτικά κοσμοείδωλα οι ελληνικές φιλοσοφικές θέσεις (ο ουρανός είναι ένας, ο ήλιος είναι πυρωμένο νέφος, ο ήλιος δίνει ζωή στα φυτά) που αποκρούει μετά βδελυγμίας ο θρησκόληπτος ο Καρτάνος με την ελληνοχριστιανική του παιδεία.

Εγώ δεν θα πω ότι η ελληνοχριστιανική του παιδεία ήταν "λίγο ελληνική" (που θα μπορούσα). Θα πω ότι ήταν προβληματική.

Και βέβαια ο Καρτάνος δεν ήταν "λίγο Έλληνας" (στην ταυτότητα) εξαιτίας αυτού. Ήταν "λίγο Έλληνας" γιατί στην ιστορική του αφήγηση έδινε στους (αρχαίους) Έλληνες το όνομα των Ρωμαίων/Βυζαντινών. Ενώ ο "πολύς Έλληνας" Χαλκοκονδύλης κάνει το αντίθετο, αφαιρώντας εντελώς τη ρωμαϊκότητα από τους Βυζαντινούς.

[Obi Wan Iakobi]

[Ζαποτέκος]

"Οταν τον ΣΤ' αιώνα άρχισαν οί δογματικές έριδες των διφυσιτών Ελλήνων καί μονοφυσιτών 'Αρμενίων, τό εθνικό Horom άρχισε να σημαίνει διφυσίτης/χαλκηδονίτης, πού δεν αφορούσε πάντοτε τους "Έλληνες, αλλά όλους τους οπαδούς τής Συνόδου τής Χαλκηδόνας, μεταξύ αυτών καί των 'Αρμενίων διφυσιτών, οί όποιοι καί μέχρι των ήμερων μας ονομάζονται Hay-Horom, 'Αρμενο-Ρωμάϊοι, δηλαδή 'Αρμένιοι τήν εθνικότητα, αλλά Έλληνες τήν ομολογία τής πίστης. Σύμφωνα μέ τον Ιστορικό Βαρδάνη, ό Ρωμανός ό Διογένης απειλούσε τους 'Αρμενίους να τους κάνει όλους «Horom». Ό Ιδιος συγγραφεύς γράφει δτι ό τελευταίος έκπτωτος βασιλεύς Κακίκιος Β' ό Βαγρατίδης, δταν τό 1045 ήρθε στην Κωνσταντινούπολη, τάχα, ή αυτοκράτειρα «Θεοδώρα, αδελφή τής Ζωής, εκλιπαρούσε αυτόν να γίνει Horom καί σύζυγος της καί νά βασιλεύσει έπί των Ελλήνων, αλλά αυτός αρνήθηκε». 'Απαντά καί ρήμα horomanal, δηλαδή γίνεσθαι horom, τουτέστιν άσπάζεσθαι τον διφυσιτισμό, αποχωρώντας από τον μονοφυσιτισμό.

Ζαποτέκος @ Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

Στα Απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη : Χαηχρούμηδες.




https://books.google.gr/books?id=PfATAQ ... AXoECAAQAg

[Ζαποτέκος]

Η άποψη του προκρίτου Κανέλλου Δεληγιάννη ( 1854 ) .
( Θύμα του Διαφωτισμού )

[Chronicle]

Η άποψη του προκρίτου Κανέλλου Δεληγιάννη ( 1854 ) .
( Θύμα του Διαφωτισμού )

Πω, πω... Είναι για γέλια και κλάματα ότι οι παραχαράξεις του δυτικού διαφωτισμού αλλοίωσαν ακόμα και το όνομα Έλληνας που στην Τουρκοκρατία πλέον είχε το ίδιο περιεχόμενο με το Ρωμαίος. Διότι η δυσανεξία με το "Ρωμαίος" ξεκίνησε με εκείνους που παρασύρθηκαν να πιθηκίζουν τις αντικληρικές και αντιβυζαντινές εμμονές της ευρωπαϊκής μόδας της εποχής.

Ο Έλληνας ή απόγονος των Ελλήνων των προηγούμενων αιώνων ήταν ο Ορθόδοξος χριστιανός συνεχιστής των αρχαίων Ελλήνων και των βυζαντινών, που είχε σε κεντρική θέση της μνήμης του την Κων/πολη και τη Ρωμανία γι' αυτό και όλοι οι λόγιοι που αυτοπροσδιορίζονταν ως Έλληνες, χρησιμοποιούσαν εξίσου και το Ρωμαίος.

Το παρακάτω απόσπασμα του 1700 δείχνει πόση παραμόρφωση είχε υποστεί από τους δυτικόπληκτους η ιστορική πραγματικότητα 150 χρόνια μετά: