Chronicle έγραψε: ↑14 Ιούλ 2022, 08:41
Η εξέλιξη των ελληνορωμαίων του βυζαντίου, ήταν το ελληνικό έθνος και όχι το ρωμαϊκό. Αυτό οφείλεται ακριβώς στην κατάλυση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που συντηρούσε ουσιαστικά ως άξονας ταυτότητας την ρωμαϊκότητα.
Οι βυζαντινοί ήταν ελληνορωμαίοι, επειδή στο παρόν τους, ο πολιτειακός άξονας ήταν ζωντανός και είχε πραγματική βαρύτητα ως μια τάξη πραγμάτων που οφείλουν όλοι να υπακούν.
H εξέλιξη των Ελληνορωμαίων δεν ήταν ούτε το ελληνικό, ούτε το ρωμαϊκό έθνος. Ήταν το ρωμέικο. Ήδη από τον 9ο-10ο αιώνα (αν όχι νωρίτερα). Από εκεί και μετά υπήρχε ρωμέικη εθνότητα και (ουσιαστικά) ρωμέικο κράτος.
Η συνέχεια της αρχαίας πολιτικής ρωμαϊκότητας ήταν απλώς ρητορική και όχι ουσιαστική. Έχεις μπερδευτεί πολύ άσχημα, προκειμένου να συμπτύξεις όλες τις θεωρίες σε μία.
Το 1453 καταλύθηκε το ρωμέικο κράτος και έμεινε η εθνότητα. Όπως συμβαίνει σε κάθε εθνότητα που διαθέτει εθνικό κράτος και κάποια στιγμή αυτό καταλύεται. Όλα αυτά δεν μπορείς να τα δεις, όταν αρνείσαι πεισματικά την πραγματικότητα των πηγών και την εθνοτική σημασία του όρου Ρωμαίοι πριν το 1453.
Θεωρώ απλά γελοία μια συζήτηση όπου λέω σε κάποιον ότι ο πολιτειακός άξονας ταυτότητας τελειώνει και μένει σαν μνήμη, αδύναμη πλέον να συντηρήσει την βυζαντινή πραγματικότητα, και να μου λέει ότι ο Σουλτάνος ονομάστηκε... "βαασιλιάς ρωμαίων". Αυτός ο "βασιλιάς ρωμαίων" και η πολιτεία του, ήταν ό,τι πιο μισητό υπήρχε, και μόνος στόχος ήταν η απελευθέρωση από αυτούς.
Ενώ δεν θεωρείς γελοίο να πιάνεσαι από μια (ανεπανάληπτη) αναφορά, τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι ο Ρωμιός ήταν ραγιάς του Σουλτάνου.
Στην τελική ο θεσμός του Ρουμ Μιλλέτ και του Μιλλέτ-μπασί Πατριάρχη ποια πραγματικότητα συντηρούσε: τη βυζαντινή (ρωμέικη) ή μια... νέα εθνική ελληνική;
Στην Τουρκοκρατία δεν είχε πλέον καμία επιρροή η επίκληση Φαβίων, του Ρωμύλου ως σεμνώματος του γένους ή της πολεμικής ικανότητας των αρχαίων Ρωμαίων που ίδρυσαν την αυτοκρατορία, τα οποία βλέπουμε να παίζουν ρόλο στο Βυζάντιο ακόμα και στον 13ο-14ο αι. Η γνώση των δεδομένων της αρχαίας ιστορίας ήταν μια απλή μνήμη που δεν είχε καμία δυνατότητα να επηρεάσει τις ελληνικές συνειδήσεις και γι' αυτό η εξέλιξη οδηγήθηκε ως μονόδρομος στο ελληνικό έθνος.
Πρώτον, το σοβαρό αφήγημα περί (πραγματικών) προγόνων Φαβίων/αρχαίων Ρωμαίων δεν ήταν αφήγημα όλων των Βυζαντινών(=Ρωμιών).
Δεύτερον, για τους υπόλοιπους Ρωμιούς αυτές οι αρχαίες επικλήσεις ρωμαϊκότητας ήταν εντελώς ρητορικές. Δεν ήταν Ρωμιοί λόγω Φαβίων, αλλά λόγω του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Ιουστινιανού, του Βελισάριου, του Ηρακλείου, του Νικηφόρου, του Τσιμισκή κ.α. Άρα τι ακριβώς προσπαθείς να μας πεις; Ότι δεν υπήρξε συνέχεια της ίδιας ταυτότητας μετά το 1453, επειδή έχασαν την αξία τους αυτές οι εντελώς δευτερεύουσες ρητορικές αναφορές στην αρχαία ρωμαϊκότητα; Τη στιγμή που οι θεμελιώδεις αναφορές στα ιστορικά πρόσωπα της Νέας Ρώμης έμειναν απαράλλαχτες;
Ούτε καν ο Καταρτζής δεν μπόρεσε μέσα από τις αλχημείες του να διατηρήσει κάποια ψήγματα λογικής μέσα σε ένα παραλήρημα όπου στο τέλος, τα πάντα ήταν ελληνικά: το γένος, το παράδειγμα, η γλώσσα! Σε σημείο να τον ονομάζουν οι νεώτεροι ερευνητές "εθνικιστή"!
Το παραλήρημα δεν είναι του Καταρτζή. Είναι δικό σου, καθώς και των "περισπούδαστων" μελετητών του, γιατί δεν έχετε ιδέα από τη ρωμέικη ταυτότητα.
Χωρίς ρωμαϊκό κράτος, υπήρξε χώρος μόνο για ελληνικό έθνος και ελληνική ταυτότητα που είχε τρία εναλλακτικά ονόματα σε βαθμό να μπορούν πλήθος πηγές να βάζουν ανάμεσα το "δηλαδή" ερμηνεύοντας το Γραικός/Ρωμαίος/Έλληνας με εναλλαγή των εθνωνυμίων. Και αυτό αποδείχτηκε από τις πηγές και την ιστορία.
Με ή χωρίς ρωμαϊκό κράτος, το Ρωμαίος σήμαινε Ρωμιός. Και η εναλλαγή των τριών εθνωνυμίων υπήρχε από την εποχή του Παχυμέρη, αν όχι και νωρίτερα. Γι΄αυτό σου λέω ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Ρωμαίος του Παχυμέρη και στο Ρωμαίος του Ματθαίου.
Όσες σόδες κι αν χρειαστούν για να το χωνέψετε, σταματήστε αυτή την κλάψα ότι τάχα ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ για κάποιον λόγο που μόνο εσείς και η ιδεοληψία σας κατανοεί να είμασταν ρωμαϊκό έθνος, η πραγματικότητα απέδειξε αυτό που λέμε εμείς. Η απελευθέρωση είχε πέσει στα χέρια των Ελλήνων/Γραικών/Ρωμαίων ως έννοιες ταυτόσημες χωρίς κανένα πλέον χρωστούμενο στα αρχαιορωμαίκά σύμβολα του βυζαντίου.
Καλά κρασιά! (όχι σόδες)