Επετειακό νήμα του ΟΧΙ.

[Obi Wan Iakobi]

Καταλυτικός παράγοντας του Έπους του '40. Έσωσε το Μέτωπο απο απόπειρες εσωτερικού σαμποτάζ:

Τους εμαθε τι εστι ρετσινολαδο

[Obi Wan Iakobi]

Καπεταν Κιτσος.

[Rudiche]

Αφιερωμένο σε όσους λένε ότι δεν θα πολεμήσουν για "μερικά βράχια".

Είμαστε πολύ περίφανοι που οι πρόγονοι μας ξεκίνησαν από όλη τη χώρα για να υπερασπιστούν "μερικά βράχια" στην Ήπειρο (Οι περισσότεροι δεν την είχαν επισκεφτεί ποτέ στη ζωή τους).

Χάρις σε αυτούς μπορούμε να τρώμε τα μακαρόνια με όσο τυρί θέλουμε

Φίλε μου, η Τουρκία το γνωρίζει ότι ο μέσος Έλληνας εδώ και κάποιες δεκαετίες δεν θα έδινε τη ζωή του για την πατρίδα και έτσι έχει προσαρμόσει την εξωτερική της πολιτική.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ. ΖΗΤΩ Η ΠΑΤΡΙΔΑ

[Στύγιος]

Σκοτωσε πραγματικα 250? Φαινεται απιστευτο

Έτσι γίνονται κάποιοι ΗΡΩΕΣ.

Σίγουρα ξάπλωσε πολλούς αλλά το 250 είναι υπερβολή. (Δεδομένου οτι όλοι οι νεκροί απο την επιχείρηση των Γερμανων σε Ελλαδα κσι Γιουγκοσλαβια ήταν μεταξυ 1099 (Χιτλερ) και 2500 (βρετανικες εκτιμησεις)

38.000! σφαίρες έριξε ρε φίλε , δεν το λες κι αδύνατον
Επαναλαμβάνω ότι στη μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί έδιναν απώλειες 4.700 νεκρών και τραυματιών και άλλες πηγές πάνω από 7.000.

[Obi Wan Iakobi]

ψωνιο

Παντα πατριαρχικο και καλοντυμενο το ειδωλο με 40 κοστουμια.

[Ζαποτέκος]

υπάρχει και σε συνέντευξή του Κοζαρτση στο ιντερνετ

Μια αμφισβήτηση για την συγκεκριμένη μαρτυρία .

SpoilerShow

Ο Παπαβασιλείου πήρε τη θέση του και πάλι. Οι Γερμανοί όλο και πλησίαζαν χωρίς, μερικούς, να τους δούμε γιατί το πολυβολείο μας δεν είχε θυρίδα στα πλάγια ή πίσω. Έτσι πλησίασε κάποιος από πίσω-Έλληνας ήταν, Γερμανός ήταν δεν ξέρω- και μιλώντας Ελληνικά μας είπε :

«Παιδιά παραδοθείτε, οι Γερμανοί δεν θα σας κάνουν τίποτε. Παραδοθείτε. Κατέβηκαν στον κάμπο και πάνε για τη Σαλονίκη».

Ο Ίτσιος δεν ήθελε να το πιστέψει και αρπάζοντας την αραβίδα μου χύμηξε έξω ουρλιάζοντας, γεμάτος από πατριωτισμό και πάθος.

Οι Γερμανοί ήταν πάνω και γύρω από το πολυβολείο. «Μπάγκ…».

Ανοίγω περισσότερο την πόρτα και τον βλέπω πεσμένο μπρούμυτα. Το κράνος του έπεσε κάτω. Τον χτύπησαν στο κεφάλι. Βγαίνω έξω με τα χέρια ψηλά και πάω κοντά του. Ήταν γεμάτος αίματα.

Τον γύρισα να «βλέπει» ουρανό- είναι κρίμα να βλέπει χώμα ο νεκρός- σκούπισα τα αίματα και τον σκέπασα με την χλαίνη του.

Βγήκαν και οι άλλοι. Οι Γερμανοί πλησίασαν και συζητούσαν μεταξύ τους.

Δεν μας πείραξαν. Ένας από αυτούς μας έκανε νόημα να φύγουμε. Είχε περάσει το μεσημέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το χωριό γιατί γύρω μας γινόταν ακόμη χαλασμός.

https://www.ww2wrecks.com/portfolio/%CF ... %B3%CE%BC/

Ο ιστορικός Κώστας Λαγός επιχειρεί να δώσει εξηγήσεις που βασίζονται στις φωτογραφίες που ανήκουν στο Μουσείο Φωτογραφίας «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΕΜΚΕΡΗΣ» του Δήμου Καλαμαριάς, προέρχονται από τα Γερμανικά αρχεία και εικονίζουν τον Λοχία Ίτσιο νεκρό: «μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το σώμα του άτυχου Λοχία κείται λίγα μέτρα από την πόρτα του πολυβολείου, μέσα στο χαράκωμα που κατασκευάστηκε για την προστασία των στρατιωτών που εισέρχονταν ή εξέρχονταν από την είσοδο του πολυβολείου. Από τη στάση των χεριών του φαίνεται καθαρά ότι όταν πυροβολήθηκε τα είχε ακόμη σε διάσταση, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι τα είχε υψωμένα σε στάση παράδοσης. Πρέπει να αιφνιδιάστηκε από τον πυροβολισμό, αφού δεν προσπάθησε να βάλει τα χέρια μπροστά στο όπλο του δολοφόνου. Φέρει τραύμα στον κρόταφο που επιβεβαιώνει ότι πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση». Ο Κώστας Λαγός συνεχίζει σχολιάζοντας τη δεύτερη φωτογραφία: «έχουμε μια κοντινή λήψη που φαίνεται καθαρά το τραύμα από τη σφαίρα στον κρόταφο του Λοχία με έξοδο από το δεξί μάτι του. Δίπλα στο σώμα του φωτογραφίζεται ένας Γερμανός Ανθυπολοχαγός, ο οποίος το περιεργάζεται. Στο χέρι του κρατά ένα χειρουργικό ψαλίδι με βαμβάκι στη άκρη.

Είναι απίθανο να προσπαθεί να δώσει πρώτες βοήθειες στον Λοχία και μάλλον περιποιείται κάποιο ελαφρύ τραύμα δικό του. Στο στόμα του έχει μια γάζα που δείχνει ότι έχει τραυματιστεί κι εκεί. Ο Ruef κατέγραψε τη μαρτυρία ενός ανώνυμου Αξιωματικού-καταδρομέα που πολέμησε εναντίον των ανδρών του Π8, ότι ιδιαίτερη δράση εναντίον του συγκεκριμένου πολυβολείου ανέπτυξε ένας Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, παρά το γεγονός ότι είχε τραυματισθεί στο στόμα. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για τον εικονιζόμενο Αξιωματικό». Και καταλήγει στο συμπέρασμα ο Κώστας Λαγός ότι «οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν τις λεπτομέρειες όπως τις κατέγραψε ο Πέννας, ενώ αποκλίνουν από όσα παραδίδει ο Ζαλοκώστας. Ο Λοχίας δολοφονήθηκε λίγα μέτρα από το πολυβολείο και με έναν πυροβολισμό στον κρόταφο. Φυσικά δε δέθηκε σε δέντρο, αφού όλα είχαν καεί από την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι Γερμανοί».






Προσπαθώντας να διακρίνουμε την ιστορική αλήθεια δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, που ζητούν εξηγήσεις. Αν θεωρήσουμε ότι ο Ίτσιος πυροβολήθηκε από Γερμανό στρατιώτη που ήταν στην οροφή του Π8, τότε δύσκολα εξηγείται η σφαίρα να μπήκε από τον κρόταφο και να εξήλθε από το μάτι του, διότι έπρεπε να τον βρει κάτω από τη γνάθο λόγω του ύψους από το οποίο έγινε η βολή. Συν τοις άλλοις αν ο Ίτσιος πυροβολήθηκε αμέσως μετά την έξοδό του, οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν να έχουν εικόνα για αυτά που συνέβησαν στον εξωτερικό χώρο του Π8, παρά μόνον να ακούσουν. Πέρα όμως από τις σύγχρονες απόψεις που διατυπώνονται και την μαρτυρία του συμπολεμιστή του Ίτσιου υπάρχει η επίσημη πολεμική έκθεση η οποία και αποτελεί τη βάση για το σύγγραμμα του Πέτρου Πέννα και αποτελεί την επίσημη θέση του Ελληνικού Στρατού:

«Στην πολεμική έκθεση του 111/70 Τάγματος του Ταγματάρχη (ΠΖ) Νικολάου Νουσάκη, που υποβλήθηκε στο ΓΕΣ για τις επιχειρήσεις του Οκτωβρίου 1940 ως τον Απρίλιο του 1941, το επεισόδιο και η γενναιότητα του Λοχία Δημητρίου Ίτσιου καταγράφονται με τα εξής: «…τα πολυβολεία Π7 και Π8 ανθίστανται μέχρι των τελευταίων φυσιγγίων. Εθέρισαν τον εχθρόν κυριολεκτικώς και επέφερον εις αυτόν σοβαροτάτας απωλείας, πλην όμως ήλθεν η ώρα να σιγήσουν ελλείψει πυρομαχικών. Κυκλούνται και πίπτουν εις χείρας του εχθρού. Οι άνδρες όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί με αυτούς ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος, αρχηγός του πολυβολείου Π8. Το πολυβολείον του δια του φοβερού πράγματι πυρός επέφερε εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δια τούτο ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός ζητεί να μάθη τον αρχηγόν. Ο Λοχίας παρουσιάζεται και αφού ο Γερμανός ηγήτωρ τον συγχαίρει δια την γενναιότητά του, διατάσσει τον τουφεκισμόν του δια την φθοράν που υπέστη εξ’αιτίας του το Γερμανικόν Πεζικόν. Το έναντι έδαφος είχε σπαρή από εχθρικά πτώματα. Ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με τον σκληρόν θάνατόν του θα εισέλθη εις το πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμόν των επερχομένων γενεών…». (πηγή ΓΕΣ/ΔΙΣ φακ.712/Γ.3 σελ.46) Γεννάται λοιπόν το ερώτημα «γιατί τόσα χρόνια δεν αμφισβητήθηκε η πολεμική έκθεση του Ταγματάρχη Νουσάκη;».

Επίσης το Ατομικό Δελτίο Απώλειας της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΣ/6οΓΡ/26-6-2007) γράφει χαρακτηριστικά: «εκτελέστηκε από Γερμανό Επιλοχία κατόπιν διαταγής του Γερμανού Διοικητού και ύστερα από τα συγχαρητήρια που του έδωσε ο δεύτερος για την ανδρεία, τη γενναιότητα και την άριστη άμυνα που προέβαλε το Οχυρό (Π8) που διοικούσε ο Λοχίας Ίτσιος.

https://www.pemptousia.gr/2020/04/lochi ... ataktites/

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

υπάρχει και σε συνέντευξή του Κοζαρτση στο ιντερνετ

Μια αμφισβήτηση για την συγκεκριμένη μαρτυρία .

SpoilerShow

Ο Παπαβασιλείου πήρε τη θέση του και πάλι. Οι Γερμανοί όλο και πλησίαζαν χωρίς, μερικούς, να τους δούμε γιατί το πολυβολείο μας δεν είχε θυρίδα στα πλάγια ή πίσω. Έτσι πλησίασε κάποιος από πίσω-Έλληνας ήταν, Γερμανός ήταν δεν ξέρω- και μιλώντας Ελληνικά μας είπε :

«Παιδιά παραδοθείτε, οι Γερμανοί δεν θα σας κάνουν τίποτε. Παραδοθείτε. Κατέβηκαν στον κάμπο και πάνε για τη Σαλονίκη».

Ο Ίτσιος δεν ήθελε να το πιστέψει και αρπάζοντας την αραβίδα μου χύμηξε έξω ουρλιάζοντας, γεμάτος από πατριωτισμό και πάθος.

Οι Γερμανοί ήταν πάνω και γύρω από το πολυβολείο. «Μπάγκ…».

Ανοίγω περισσότερο την πόρτα και τον βλέπω πεσμένο μπρούμυτα. Το κράνος του έπεσε κάτω. Τον χτύπησαν στο κεφάλι. Βγαίνω έξω με τα χέρια ψηλά και πάω κοντά του. Ήταν γεμάτος αίματα.

Τον γύρισα να «βλέπει» ουρανό- είναι κρίμα να βλέπει χώμα ο νεκρός- σκούπισα τα αίματα και τον σκέπασα με την χλαίνη του.

Βγήκαν και οι άλλοι. Οι Γερμανοί πλησίασαν και συζητούσαν μεταξύ τους.

Δεν μας πείραξαν. Ένας από αυτούς μας έκανε νόημα να φύγουμε. Είχε περάσει το μεσημέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το χωριό γιατί γύρω μας γινόταν ακόμη χαλασμός.

https://www.ww2wrecks.com/portfolio/%CF ... %B3%CE%BC/

Ο ιστορικός Κώστας Λαγός επιχειρεί να δώσει εξηγήσεις που βασίζονται στις φωτογραφίες που ανήκουν στο Μουσείο Φωτογραφίας «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΕΜΚΕΡΗΣ» του Δήμου Καλαμαριάς, προέρχονται από τα Γερμανικά αρχεία και εικονίζουν τον Λοχία Ίτσιο νεκρό: «μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το σώμα του άτυχου Λοχία κείται λίγα μέτρα από την πόρτα του πολυβολείου, μέσα στο χαράκωμα που κατασκευάστηκε για την προστασία των στρατιωτών που εισέρχονταν ή εξέρχονταν από την είσοδο του πολυβολείου. Από τη στάση των χεριών του φαίνεται καθαρά ότι όταν πυροβολήθηκε τα είχε ακόμη σε διάσταση, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι τα είχε υψωμένα σε στάση παράδοσης. Πρέπει να αιφνιδιάστηκε από τον πυροβολισμό, αφού δεν προσπάθησε να βάλει τα χέρια μπροστά στο όπλο του δολοφόνου. Φέρει τραύμα στον κρόταφο που επιβεβαιώνει ότι πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση». Ο Κώστας Λαγός συνεχίζει σχολιάζοντας τη δεύτερη φωτογραφία: «έχουμε μια κοντινή λήψη που φαίνεται καθαρά το τραύμα από τη σφαίρα στον κρόταφο του Λοχία με έξοδο από το δεξί μάτι του. Δίπλα στο σώμα του φωτογραφίζεται ένας Γερμανός Ανθυπολοχαγός, ο οποίος το περιεργάζεται. Στο χέρι του κρατά ένα χειρουργικό ψαλίδι με βαμβάκι στη άκρη.

Είναι απίθανο να προσπαθεί να δώσει πρώτες βοήθειες στον Λοχία και μάλλον περιποιείται κάποιο ελαφρύ τραύμα δικό του. Στο στόμα του έχει μια γάζα που δείχνει ότι έχει τραυματιστεί κι εκεί. Ο Ruef κατέγραψε τη μαρτυρία ενός ανώνυμου Αξιωματικού-καταδρομέα που πολέμησε εναντίον των ανδρών του Π8, ότι ιδιαίτερη δράση εναντίον του συγκεκριμένου πολυβολείου ανέπτυξε ένας Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, παρά το γεγονός ότι είχε τραυματισθεί στο στόμα. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για τον εικονιζόμενο Αξιωματικό». Και καταλήγει στο συμπέρασμα ο Κώστας Λαγός ότι «οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν τις λεπτομέρειες όπως τις κατέγραψε ο Πέννας, ενώ αποκλίνουν από όσα παραδίδει ο Ζαλοκώστας. Ο Λοχίας δολοφονήθηκε λίγα μέτρα από το πολυβολείο και με έναν πυροβολισμό στον κρόταφο. Φυσικά δε δέθηκε σε δέντρο, αφού όλα είχαν καεί από την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι Γερμανοί».






Προσπαθώντας να διακρίνουμε την ιστορική αλήθεια δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, που ζητούν εξηγήσεις. Αν θεωρήσουμε ότι ο Ίτσιος πυροβολήθηκε από Γερμανό στρατιώτη που ήταν στην οροφή του Π8, τότε δύσκολα εξηγείται η σφαίρα να μπήκε από τον κρόταφο και να εξήλθε από το μάτι του, διότι έπρεπε να τον βρει κάτω από τη γνάθο λόγω του ύψους από το οποίο έγινε η βολή. Συν τοις άλλοις αν ο Ίτσιος πυροβολήθηκε αμέσως μετά την έξοδό του, οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν να έχουν εικόνα για αυτά που συνέβησαν στον εξωτερικό χώρο του Π8, παρά μόνον να ακούσουν. Πέρα όμως από τις σύγχρονες απόψεις που διατυπώνονται και την μαρτυρία του συμπολεμιστή του Ίτσιου υπάρχει η επίσημη πολεμική έκθεση η οποία και αποτελεί τη βάση για το σύγγραμμα του Πέτρου Πέννα και αποτελεί την επίσημη θέση του Ελληνικού Στρατού:

«Στην πολεμική έκθεση του 111/70 Τάγματος του Ταγματάρχη (ΠΖ) Νικολάου Νουσάκη, που υποβλήθηκε στο ΓΕΣ για τις επιχειρήσεις του Οκτωβρίου 1940 ως τον Απρίλιο του 1941, το επεισόδιο και η γενναιότητα του Λοχία Δημητρίου Ίτσιου καταγράφονται με τα εξής: «…τα πολυβολεία Π7 και Π8 ανθίστανται μέχρι των τελευταίων φυσιγγίων. Εθέρισαν τον εχθρόν κυριολεκτικώς και επέφερον εις αυτόν σοβαροτάτας απωλείας, πλην όμως ήλθεν η ώρα να σιγήσουν ελλείψει πυρομαχικών. Κυκλούνται και πίπτουν εις χείρας του εχθρού. Οι άνδρες όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί με αυτούς ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος, αρχηγός του πολυβολείου Π8. Το πολυβολείον του δια του φοβερού πράγματι πυρός επέφερε εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δια τούτο ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός ζητεί να μάθη τον αρχηγόν. Ο Λοχίας παρουσιάζεται και αφού ο Γερμανός ηγήτωρ τον συγχαίρει δια την γενναιότητά του, διατάσσει τον τουφεκισμόν του δια την φθοράν που υπέστη εξ’αιτίας του το Γερμανικόν Πεζικόν. Το έναντι έδαφος είχε σπαρή από εχθρικά πτώματα. Ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με τον σκληρόν θάνατόν του θα εισέλθη εις το πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμόν των επερχομένων γενεών…». (πηγή ΓΕΣ/ΔΙΣ φακ.712/Γ.3 σελ.46) Γεννάται λοιπόν το ερώτημα «γιατί τόσα χρόνια δεν αμφισβητήθηκε η πολεμική έκθεση του Ταγματάρχη Νουσάκη;».

Επίσης το Ατομικό Δελτίο Απώλειας της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΣ/6οΓΡ/26-6-2007) γράφει χαρακτηριστικά: «εκτελέστηκε από Γερμανό Επιλοχία κατόπιν διαταγής του Γερμανού Διοικητού και ύστερα από τα συγχαρητήρια που του έδωσε ο δεύτερος για την ανδρεία, τη γενναιότητα και την άριστη άμυνα που προέβαλε το Οχυρό (Π8) που διοικούσε ο Λοχίας Ίτσιος.

https://www.pemptousia.gr/2020/04/lochi ... ataktites/

Ναι, αλλά η εκδοχή της εκτελεσης από που προκυπτει; Από ποιόν αυτοπτη;

Η στάση των χεριών του δε λέει πολλά. Είναι σε κεκλιμμενο επίπεδο θα μπορούσε το σωμα να πάρει οποιαδήποτε στάση πέφτοντας.

Εάν είχαν βγει όλοι από το πολυβολειο θα είχαμε αυτήν την μαρτυρία από τους συμπολεμιστές .
Αν δε βγήκαν δεν είναι λογικό να βγηκε να παραδοθει, να τον εκτέλεσαν και οι άλλοι να ήταν μεσα. Βγαίνοντας γιατί να μην εκτελέσουν κι αυτους;

[Ζαποτέκος]

υπάρχει και σε συνέντευξή του Κοζαρτση στο ιντερνετ

Μια αμφισβήτηση για την συγκεκριμένη μαρτυρία .

SpoilerShow

Ο Παπαβασιλείου πήρε τη θέση του και πάλι. Οι Γερμανοί όλο και πλησίαζαν χωρίς, μερικούς, να τους δούμε γιατί το πολυβολείο μας δεν είχε θυρίδα στα πλάγια ή πίσω. Έτσι πλησίασε κάποιος από πίσω-Έλληνας ήταν, Γερμανός ήταν δεν ξέρω- και μιλώντας Ελληνικά μας είπε :

«Παιδιά παραδοθείτε, οι Γερμανοί δεν θα σας κάνουν τίποτε. Παραδοθείτε. Κατέβηκαν στον κάμπο και πάνε για τη Σαλονίκη».

Ο Ίτσιος δεν ήθελε να το πιστέψει και αρπάζοντας την αραβίδα μου χύμηξε έξω ουρλιάζοντας, γεμάτος από πατριωτισμό και πάθος.

Οι Γερμανοί ήταν πάνω και γύρω από το πολυβολείο. «Μπάγκ…».

Ανοίγω περισσότερο την πόρτα και τον βλέπω πεσμένο μπρούμυτα. Το κράνος του έπεσε κάτω. Τον χτύπησαν στο κεφάλι. Βγαίνω έξω με τα χέρια ψηλά και πάω κοντά του. Ήταν γεμάτος αίματα.

Τον γύρισα να «βλέπει» ουρανό- είναι κρίμα να βλέπει χώμα ο νεκρός- σκούπισα τα αίματα και τον σκέπασα με την χλαίνη του.

Βγήκαν και οι άλλοι. Οι Γερμανοί πλησίασαν και συζητούσαν μεταξύ τους.

Δεν μας πείραξαν. Ένας από αυτούς μας έκανε νόημα να φύγουμε. Είχε περάσει το μεσημέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το χωριό γιατί γύρω μας γινόταν ακόμη χαλασμός.

https://www.ww2wrecks.com/portfolio/%CF ... %B3%CE%BC/

Ο ιστορικός Κώστας Λαγός επιχειρεί να δώσει εξηγήσεις που βασίζονται στις φωτογραφίες που ανήκουν στο Μουσείο Φωτογραφίας «ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΕΜΚΕΡΗΣ» του Δήμου Καλαμαριάς, προέρχονται από τα Γερμανικά αρχεία και εικονίζουν τον Λοχία Ίτσιο νεκρό: «μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το σώμα του άτυχου Λοχία κείται λίγα μέτρα από την πόρτα του πολυβολείου, μέσα στο χαράκωμα που κατασκευάστηκε για την προστασία των στρατιωτών που εισέρχονταν ή εξέρχονταν από την είσοδο του πολυβολείου. Από τη στάση των χεριών του φαίνεται καθαρά ότι όταν πυροβολήθηκε τα είχε ακόμη σε διάσταση, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι τα είχε υψωμένα σε στάση παράδοσης. Πρέπει να αιφνιδιάστηκε από τον πυροβολισμό, αφού δεν προσπάθησε να βάλει τα χέρια μπροστά στο όπλο του δολοφόνου. Φέρει τραύμα στον κρόταφο που επιβεβαιώνει ότι πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση». Ο Κώστας Λαγός συνεχίζει σχολιάζοντας τη δεύτερη φωτογραφία: «έχουμε μια κοντινή λήψη που φαίνεται καθαρά το τραύμα από τη σφαίρα στον κρόταφο του Λοχία με έξοδο από το δεξί μάτι του. Δίπλα στο σώμα του φωτογραφίζεται ένας Γερμανός Ανθυπολοχαγός, ο οποίος το περιεργάζεται. Στο χέρι του κρατά ένα χειρουργικό ψαλίδι με βαμβάκι στη άκρη.

Είναι απίθανο να προσπαθεί να δώσει πρώτες βοήθειες στον Λοχία και μάλλον περιποιείται κάποιο ελαφρύ τραύμα δικό του. Στο στόμα του έχει μια γάζα που δείχνει ότι έχει τραυματιστεί κι εκεί. Ο Ruef κατέγραψε τη μαρτυρία ενός ανώνυμου Αξιωματικού-καταδρομέα που πολέμησε εναντίον των ανδρών του Π8, ότι ιδιαίτερη δράση εναντίον του συγκεκριμένου πολυβολείου ανέπτυξε ένας Ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, παρά το γεγονός ότι είχε τραυματισθεί στο στόμα. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για τον εικονιζόμενο Αξιωματικό». Και καταλήγει στο συμπέρασμα ο Κώστας Λαγός ότι «οι φωτογραφίες επιβεβαιώνουν τις λεπτομέρειες όπως τις κατέγραψε ο Πέννας, ενώ αποκλίνουν από όσα παραδίδει ο Ζαλοκώστας. Ο Λοχίας δολοφονήθηκε λίγα μέτρα από το πολυβολείο και με έναν πυροβολισμό στον κρόταφο. Φυσικά δε δέθηκε σε δέντρο, αφού όλα είχαν καεί από την πυρκαγιά που προκάλεσαν οι Γερμανοί».






Προσπαθώντας να διακρίνουμε την ιστορική αλήθεια δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, που ζητούν εξηγήσεις. Αν θεωρήσουμε ότι ο Ίτσιος πυροβολήθηκε από Γερμανό στρατιώτη που ήταν στην οροφή του Π8, τότε δύσκολα εξηγείται η σφαίρα να μπήκε από τον κρόταφο και να εξήλθε από το μάτι του, διότι έπρεπε να τον βρει κάτω από τη γνάθο λόγω του ύψους από το οποίο έγινε η βολή. Συν τοις άλλοις αν ο Ίτσιος πυροβολήθηκε αμέσως μετά την έξοδό του, οι σύντροφοί του δεν μπορούσαν να έχουν εικόνα για αυτά που συνέβησαν στον εξωτερικό χώρο του Π8, παρά μόνον να ακούσουν. Πέρα όμως από τις σύγχρονες απόψεις που διατυπώνονται και την μαρτυρία του συμπολεμιστή του Ίτσιου υπάρχει η επίσημη πολεμική έκθεση η οποία και αποτελεί τη βάση για το σύγγραμμα του Πέτρου Πέννα και αποτελεί την επίσημη θέση του Ελληνικού Στρατού:

«Στην πολεμική έκθεση του 111/70 Τάγματος του Ταγματάρχη (ΠΖ) Νικολάου Νουσάκη, που υποβλήθηκε στο ΓΕΣ για τις επιχειρήσεις του Οκτωβρίου 1940 ως τον Απρίλιο του 1941, το επεισόδιο και η γενναιότητα του Λοχία Δημητρίου Ίτσιου καταγράφονται με τα εξής: «…τα πολυβολεία Π7 και Π8 ανθίστανται μέχρι των τελευταίων φυσιγγίων. Εθέρισαν τον εχθρόν κυριολεκτικώς και επέφερον εις αυτόν σοβαροτάτας απωλείας, πλην όμως ήλθεν η ώρα να σιγήσουν ελλείψει πυρομαχικών. Κυκλούνται και πίπτουν εις χείρας του εχθρού. Οι άνδρες όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί με αυτούς ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος, αρχηγός του πολυβολείου Π8. Το πολυβολείον του δια του φοβερού πράγματι πυρός επέφερε εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δια τούτο ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός ζητεί να μάθη τον αρχηγόν. Ο Λοχίας παρουσιάζεται και αφού ο Γερμανός ηγήτωρ τον συγχαίρει δια την γενναιότητά του, διατάσσει τον τουφεκισμόν του δια την φθοράν που υπέστη εξ’αιτίας του το Γερμανικόν Πεζικόν. Το έναντι έδαφος είχε σπαρή από εχθρικά πτώματα. Ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με τον σκληρόν θάνατόν του θα εισέλθη εις το πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμόν των επερχομένων γενεών…». (πηγή ΓΕΣ/ΔΙΣ φακ.712/Γ.3 σελ.46) Γεννάται λοιπόν το ερώτημα «γιατί τόσα χρόνια δεν αμφισβητήθηκε η πολεμική έκθεση του Ταγματάρχη Νουσάκη;».

Επίσης το Ατομικό Δελτίο Απώλειας της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού (ΓΕΣ/ΔΙΣ/6οΓΡ/26-6-2007) γράφει χαρακτηριστικά: «εκτελέστηκε από Γερμανό Επιλοχία κατόπιν διαταγής του Γερμανού Διοικητού και ύστερα από τα συγχαρητήρια που του έδωσε ο δεύτερος για την ανδρεία, τη γενναιότητα και την άριστη άμυνα που προέβαλε το Οχυρό (Π8) που διοικούσε ο Λοχίας Ίτσιος.

https://www.pemptousia.gr/2020/04/lochi ... ataktites/

Ναι, αλλά η εκδοχή της εκτελεσης από που προκυπτει; Από ποιόν αυτοπτη;

Έλα ντε. Ποιος έδωσε τις πληροφορίες στο ΓΕΣ ; Μήπως οι δύο άλλοι επιζώντες εκτός του Κοζαρτση ;

[Στύγιος]

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Οι συνεντευξεις είναι από κάτι απόστρατους αντισυνταγματαρχες.
Αυτό δεν είναι ντοκιμαντέρ , είναι καουμπόικο.

[Στύγιος]

Είναι πάντως ιστορική μαρτυρία, έστω με την υποκειμενική άποψη του γιου του θανόντος. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε. Παρατίθεται κι ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

[Ζαποτέκος]

(...)
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ‘ναι.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ‘χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του ’97 ή του ’12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα – έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.
(...)
Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»

https://www.in.gr/2020/10/27/plus/featu ... me-katara/

[dna replication]

Έτσι γίνονται κάποιοι ΗΡΩΕΣ.

Σίγουρα ξάπλωσε πολλούς αλλά το 250 είναι υπερβολή. (Δεδομένου οτι όλοι οι νεκροί απο την επιχείρηση των Γερμανων σε Ελλαδα κσι Γιουγκοσλαβια ήταν μεταξυ 1099 (Χιτλερ) και 2500 (βρετανικες εκτιμησεις)

38.000! σφαίρες έριξε ρε φίλε , δεν το λες κι αδύνατον
Επαναλαμβάνω ότι στη μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί έδιναν απώλειες 4.700 νεκρών και τραυματιών και άλλες πηγές πάνω από 7.000.

38.000 ακούγεται υπερβολικά υπερβολικό. Τι όπλο είχε που δεν υπερθερμάνθηκε ούτε έπαθε εμπλοκή και πόσες φορές άλλαξε κάνη?
πόσα κασόνια με πυρομαχικά είχε μαζί του? έναν τόνο θα ζύγιζαν μόνο οι σφαίρες..

[Στύγιος]

Σίγουρα ξάπλωσε πολλούς αλλά το 250 είναι υπερβολή. (Δεδομένου οτι όλοι οι νεκροί απο την επιχείρηση των Γερμανων σε Ελλαδα κσι Γιουγκοσλαβια ήταν μεταξυ 1099 (Χιτλερ) και 2500 (βρετανικες εκτιμησεις)

38.000! σφαίρες έριξε ρε φίλε , δεν το λες κι αδύνατον
Επαναλαμβάνω ότι στη μάχη της Κρήτης οι Γερμανοί έδιναν απώλειες 4.700 νεκρών και τραυματιών και άλλες πηγές πάνω από 7.000.

38.000 ακούγεται υπερβολικά υπερβολικό. Τι όπλο είχε που δεν υπερθερμάνθηκε ούτε έπαθε εμπλοκή και πόσες φορές άλλαξε κάνη?
πόσα κασόνια με πυρομαχικά είχε μαζί του? έναν τόνο θα ζύγιζαν μόνο οι σφαίρες..

Ένα 50άρι Βrowning λες να είχε μόνο;

[dna replication]

Υπήρχαν διαθέσιμα 166 πολυβόλα Μαξίμ υδρόψυκτα και 2000 πολυβόλα εννε αερόψυκτα.

Τα 166 πολυβόλα Μαξίμ διατέθηκαν για τα οχυρά Λίσσε και Βώλακος και στα υπόλοιπα δόθηκαν τα πολυβόλα Σαίντ-Ετιέν.
https://www.nevrokopi.info/%CE%B5%CE%BE ... 9%CE%BD-2/