Αφαίμαξη χριστιανόπουλων απο Εβραίους, ένα διαχρονικό "φαινόμενο"
Δημοσιεύτηκε: 19 Νοέμ 2020, 17:17
Γουλιέλμος του Νόριτς
και στα δικά μας:
Ρόδος
Antares,Χουργιατς, Juno: τα φώτα σας
Άγιος Σιμωνάκος του Τρέντου
Thomas of Monmouth arrived in Norwich around 1150. He decided to investigate the murder by interviewing surviving witnesses. He also spoke to people identified as "converted Jews" who provided him with inside information about events within the Jewish community. He wrote up his account of the crime in the book The Life and Miracles of St William of Norwich.[7]
In Thomas of Monmouth's account, of the murder he writes that “having shaved his head, they stabbed it with countless thornpoints, and made the blood come horribly from the wounds they made. . . some of those present ad judged him to be fixed to a cross in mockery of the Lord's Passion . . .”[9] William's body was later said to have been found in Thorpe Wood with a crown of thorns atop his head.
One convert, called Theobald of Cambridge, told Thomas that there was a written prophecy which stated that the Jews would regain control of Israel if they sacrificed a Christian child each year. Every year, Jewish leaders met in Narbonne to decide who would be asked to perform the sacrifice; in 1144, the Jews of Norwich were assigned the task. According to Thomas, the man who claimed to be a cook had been employed to entice William into the house where the sacrifice would occur. William was initially treated well, but was then bound, gagged and suspended in a cruciform position in a room where he was tortured and murdered in a manner imitating the Crucifixion of Jesus: the Jews lacerated his head with thorns and pierced his side. His body was then dumped in the nearby woods.[7]
Thomas supports this claim by saying that one converted Jew told him that there was an argument over how to dispose of the body. He also says that a Christian servant woman glimpsed the child through a chink in a door. Another man is said to have confessed on his deathbed, years after the events, that he saw a group of Jews transporting a body on a horse in the woods.
https://en.wikipedia.org/wiki/William_of_Norwich
Πάπας Ιννοκέντιος
τι γλυκούλης^
The events themselves have been reconstructed from a careful study of the trial records by American historian Ronnie Hsia. Simon, aged almost two and a half, went missing about 5 p.m. on the evening of Thursday, 23 March 1475. The following day, Good Friday, Simon's father approached the prince-bishop to ask for help in finding his missing child.[5] The podestà, Giovanni de Salis, had his men spread a description of Simon through the city. Over the following couple of days, searches were carried out by Simon's family and neighbours, by the servants of the podestà, and also by the Jewish community, who had been alerted to a rumour that they had taken the child and were concerned about the possibility of being framed.[5][4] On Saturday, 25 March, Simon's father appealed to the podestà specifically to search the Jews' houses, saying he had been advised they might have taken his child.[5] Despite these searches, no sign of the child was found. Samuel's property was extensive, including a hall that functioned as a synagogue, and a water cellar that was also used for ritual bathing and was supplied with water from a channel that ran beneath the property.[6] According to the trial record, on Easter Sunday, 26 March, a cook named Seligman went to Samuel's cellar to fetch water to prepare the evening meal and found Simon's body in the water. Samuel himself, accompanied by two other Jews, went to the podestà to report the discovery.[4] Later that evening, the podestà and some of his men retrieved the body, with his servant Ulrich being ordered to carry it to the hospital.[7] The narrative summary based on the trial documents, drafted in 1478–1479, omitted the fact that the Jews had themselves reported finding the body, stating only that Ulrich had found Simon's body in a ditch next to Samuel's house.[5]
Following the report of the body's discovery, the entire Jewish community (both men and women) were arrested and forced under torture to confess to having murdered Simon to use his blood for ritual purposes (a classic example of the blood libel that Jews used Christian blood in their rituals). An examination of the corpse by city doctors determined that Simon had not died of natural causes but had been exsanguinated. In Hsia's view, "the narrative imperative, the official story of ritual murder, the trial record of 1475–76, represents nothing less than a Christian ethnography of Jewish rites".[8]
https://en.wikipedia.org/wiki/Simon_of_Trent
^οι γιατροί σύμφωνα με την παράδοση, ήταν φυσικά εβραίοι
The first recorded attempt at a blood transfusion was in 1492. Pope Innocent VII was dying, so his doctors attempted to save his life by giving him the blood of three healthy young boys. The problem was, doctors didn't understand the concept of intravenous circulation at the time, so they had the pope drink the blood instead. Not surprisingly, he died shortly after, as did the boys who donated the blood.
https://www.seeker.com/the-bizarre-hist ... 95529.html
και στα δικά μας:
Ρόδος
ΚέρκυραΣτις 7 Φεβρουαρίου του 1840 χάθηκε στη Ρόδο το αγόρι μιας ορθόδοξης οικογένειας. Την επόμενη ημέρα η μητέρα του δήλωσε την εξαφάνισή του στις Οθωμανικές αρχές και ξεκίνησαν έρευνες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Οι χριστιανοί της Ρόδου ήταν σίγουροι ότι το παιδί είχε πέσει θύμα τελετουργικής δολοφονίας από τους Εβραίους και σε όλο το νησί επικρατούσε μεγάλη ένταση. Εντωμεταξύ οι πρόξενοι των ευρωπαϊκών χωρών στη Ρόδο πίεζαν τον κυβερνήτη του νησιού, Γιουσούφ Πασά, για την επίλυση της υπόθεσης.[1]
Μερικές μέρες αργότερα δύο Ελληνίδες ανέφεραν ότι είχαν δει το παιδί να κατευθύνεται προς την πόλη συνοδευόμενο από τέσσερις Εβραίους, ένας από τους οποίους είπαν ότι ήταν ο Ελιακίμ Στάμπολι (Eliakim Stamboli). Ο Στάμπολι συνελήφθη και αφού ανακρίθηκε του επιβλήθηκε ποινή 500 χτυπημάτων με φάλαγγα (bastinado). Στις 23 Φεβρουαρίου ανακρίθηκε και βασανίστηκε εκ νέου παρουσία του κυβερνήτη, του καδή, του αρχιεπισκόπου, των Ευρωπαίων προξένων και άλλων αξιωματούχων και τελικά μην αντέχοντας τα βασανιστήρια «ομολόγησε» και ενοχοποίησε και άλλους Εβραίους, δεκάδες από τους οποίους συνελήφθησαν.[2]
Με την υποκίνηση του ορθόδοξου κλήρου και των Ευρωπαίων προξένων, ο Γιουσούφ Πασά προχώρησε στον αποκλεισμό της εβραϊκής γειτονιάς της Ρόδου την παραμονή της εβραϊκής γιορτής του Πουρίμ και στη σύλληψη του αρχιραββίνου Γιάκομπ Ίσραελ.[3]. Ο αποκλεισμός αυτός είχε ως αποτέλεσμα οι Εβραίοι της Ρόδου να μην έχουν πρόσβαση σε νερό και τρόφιμα.[4] Ο μουσουλμάνος αξιωματούχος που ήταν υπεύθυνος για τον αποκλεισμό συνελήφθη να μεταφέρει λαθραία ψωμί στους αποκλεισμένους κατοίκους και με απαίτηση του Βρετανού προξένου στη Ρόδο υπέστη φάλαγγα και διώχθηκε από τη θέση του.
Εντωμεταξύ ο καδής της Ρόδου, που έβλεπε με συμπάθεια τους Εβραίους, ξεκίνησε νέες έρευνες σχετικά με την υπόθεση, από τις οποίες αποδείχτηκε ότι τα στοιχεία με βάση τα οποία είχαν φυλακιστεί διάφοροι Εβραίοι της Ρόδου δεν επαρκούσαν για να στηρίξουν τις κατηγορίες. Στις αρχές Μαρτίου ο κυβερνήτης ζήτησε οδηγίες σχετικά με την υπόθεση από την Κωνσταντινούπολη. Τελικά, και αφού η εβραϊκή γειτονιά ήταν αποκλεισμένη για δώδεκα μέρες, ο Γιουσούφ Πασά ήρε τον αποκλεισμό, ύστερα από εντολή που έλαβε από υψηλόβαθμο αξιωματούχο που επισκέφθηκε το νησί.[5]
Οι Εβραίοι του νησιού πίστεψαν ότι τα βάσανα τους τελείωσαν, όμως πολύ σύντομα, στις αρχές Μαρτίου, έφτασε στη Ρόδο η είδηση για την εξαφάνιση και δολοφονία ενός Χριστιανού μοναχού και του υπηρέτη του στη Δαμασκό την ίδια περίοδο, γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκαν και υπέστησαν βασανιστήρια και πάλι Εβραίοι.[6]. Η είδηση αυτή επανέφερε την ένταση στο νησί καθώς για τους Χριστιανούς «αποδείκνυε» την τέλεση τελετουργικών δολοφονιών από την πλευρά των Εβραίων. Σύμφωνα με τον Βρετανό πρόξενο «οι Έλληνες φώναζαν ότι δεν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη και ότι οι επικεφαλής των Εβραίων έπρεπε να φυλακιστούν». Τελικά για να κατευνάσουν τους Χριστιανούς οι αρχές προχώρησαν στη σύλληψη οκτώ Εβραίων, μεταξύ των οποίων και του αρχιραββίνου, και τους υπέβαλαν σε βασανιστήρια.[7]
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... F%82_1840)
Beria, Yochanan: εξηγηθείτεστα «εβραϊκά» σε ένα σακί με πίτουρα και χορτάρια ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι. Σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα στο πτώμα δεν βρέθηκε ούτε μια σταγόνα αίματος. Πρόκειται για την Εβραιοπούλα Ρουμπίνα Σάρδα, κόρη ενός Εβραίου ράφτη της πόλης. Όταν μαθεύτηκε το νέο προκάλεσε αναστάτωση στην κοινή γνώμη στο νησί. Ο εισαγγελέας εφετών Μπνέσης που είχε αναλάβει την διαλεύκανση της υπόθεσης, έστρεψε όλη του την δραστηριότητα προς την Εβραϊκή κοινότητα της πόλης. Έτσι προχώρησε σε κατασχέσεις ιερών βιβλίων και γραφών της Συναγωγής, ανέκρινε Εβραίους και μάλιστα προχώρησε ακόμα και στην σύλληψη των ίδιων των γονέων της 18χρονης δολοφονηθέντας [3].
Οι Εβραίοι πίστευαν ότι πίσω από την δολοφονία της 18χρονης εβραιοπούλας ήταν οι χριστιανοί κάτοικοι της πόλης, ενώ από την άλλη πλευρά οι χριστιανοί πίστευαν ότι ήταν οι Εβραίοι. Ο εισαγγελέας και οι αστυνομικές αρχές αγνόησαν το γεγονός ότι ο πατέρας της 18χρονης είχε δηλώσει την εξαφάνιση στην Αστυνομία και είχε προσλάβει κήρυκα (ντελάλη), υποσχόμενος αμοιβή σε όποιον βοηθούσε τις έρευνες για την ανεύρεση του.
Τα στοιχεία της υπόθεσης, το θρήσκευμα του δολοφονημένου παιδιού και η απελπισμένη αναζήτηση του από τον πατέρα, όπως είπαμε και παραπάνω, άφησαν αδιάφορη την κοινή γνώμη και τις αρχές της πόλης. Γι αυτούς το έγκλημα ήταν οπωσδήποτε εβραϊκή πλεκτάνη [4]. Οι κινήσεις των επίσημων αρχών έπεισαν και τους πλέον διστακτικούς ότι κάτι το πολύ σκοτεινό βρισκόταν πίσω από τον φρικτό θάνατο, κάτι που εκπορευόταν από το εσωτερικό της εβραϊκής κοινότητας. Το έναυσμα για την εκδήλωση αντισημιτικών ταραχών δόθηκε έτσι με τον πιο επίσημο τρόπο. Παρά τις διαμαρτυρίες και τις διαβεβαιώσεις του αρχιραβίνου της Κέρκυρας, αλλά και του νομάρχη, πλήθος ιστορίες κυκλοφόρησαν στην πόλη. Στην τελική τους εκδοχή, το κορίτσι παρουσιαζόταν ως χριστιανή κόρη την οποία ο δήθεν πατέρας της έκλεψε ή αγόρασε, ίσως στα Γιάννενα, ώστε να τη διαθέσει στις εβραϊκές ανθρωποθυσίες.
https://theshadesmag.wordpress.com/2016 ... corfu1891/
Antares,Χουργιατς, Juno: τα φώτα σας
