Ελληνική Μυθολογία και Λαογραφία

[Μαυροβασίλης]

ένας-ένας triggered

τα ριζίτικα για την άλωση είναι οπίσω και παλαιικά, 500+ χρόνια
κι ο μυρωδιάς του διαλεκτικού υλισμού επιχειρηματολογεί με σουβλάκια

[argouen]

Επίσης ένας συντονιστής θα μπορούσε ίσως να μεταφέρει τα ποστ για τους δράκους γενικά (τους εκτός Θρακης ) στο νέο νήμα γιατί ήδη έχουμε ωραίο υλικό άσχετο με τον τίτλο του παρόντος νήματος
Εκτός αν κάνει τη χαμαλοδουλιά ο κάθε χρήστης απο μόνος του Μαυροβασίλης στρώσου
Μεταφέρω πχ το δικό μου αριστούργημα για να δώσω το καλό παράδειγμα

[argouen]

Από εδώ

[Μαυροβασίλης]

δύσκολα, έχει πολύ καλό καιρό για να στρωθώ

[argouen]

δύσκολα, έχει πολύ καλό καιρό για να στρωθώ

Καλέ κάνε ενα κοπυ πάστε στα ριζίκα που έβαλες εδώ σιγά!, μετά θα κεράσω λεμονάδα να ξεϊδρωσεις

[Νταρνάκας]

εδιτ: Ξε σπόιλ γιατί πήγε άπατο κρυμμένο

Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να είναι αυτό:
https://epiloges.tv/%CE%B1%CE%BD%CE%B1% ... %BF%CE%BA/

[Yochanan]

Μιας και πχιάσαμε ελλ λαογραφια και επειδης αναφέρθηκε πηξιμο εθνομηδενιστών:

[Yochanan]

Και για το δρώμενο δράκη, μπορούμε εμεις σαν ικανοι και νεοι πχωρουμιτες να αναλαβουμε τα δρωμενα

Βρήκα τα παρακατω:
https://www.eleftherostypos.gr/istories ... to-ladwna/
http://www.indeepanalysis.gr/politismos ... -drakontes
https://ellinondiktyo.blogspot.com/2015 ... st_18.html

Το δεύτερο ειναι το πιο αντικειμενικο και το τριτο το πιο σχετικο αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειναι αντικειμενικη πηγη.

Από το 2ο

Στην επιστήμη της Λαογραφίας ως δράκοι ονοματίζονταν αρχαϊκοί θεοί, που εξέπεσαν από τις νεώτερες θρησκείες και επιβίωσαν κυρίως σε μύθους και παραμύθια.

Έτσι, μπορούμε να πούμε, ότι ο δράκος, που είναι μια χαρακτηριστικά εντυπωσιακή μορφή στα παραμύθια, είναι εξέλιξη του δράκοντα, του φιδόμορφου τέρατος της Ελληνικής Μυθολογίας. Κατά την εξέλιξη αυτή ο δράκος έγινε ανθρωπόμορφος. Μπορούμε να παρατηρήσουμε όμως εδώ, ότι οι δράκοι αυτοί παρουσιάζουν πάντοτε τα χαρακτηριστικά του δαίμονος, αφού είναι ανθρωποφάγοι και η κατοικία τους είναι σε δύσβατα μέρη του Κάτω Κόσμου.

Στην Ελλάδα υπάρχουν διάφορα είδη παραμυθιών, που αναφέρονται σε δράκους ή δράκοντες. Το πιο διαδομένο όμως παραμύθι στον Ελληνικό Λαϊκό Πολιτισμό είναι του Δρακοντοκτόνου ήρωα (ή και Δρακοκτόνου), το οποίο στον διεθνή κατάλογο των παραμυθιών έχει ξεχωριστή θέση.

Σύμφωνα με το παραμύθι της Δρακοντοκτονίας, ένας δράκος ή δράκοντας, που μπορεί επίσης να είναι λάμια ή πολυκέφαλο θηρίο, κρατεί το νερό μιας πόλης και δεν αφήνει τους κατοίκους της να το πάρουν εκτός και αν του δώσουν, για να το κατασπαράξει, το πιο επιφανές πρόσωπο της πόλης αυτής.

Η κατακράτηση του νερού σχετίζεται με αρχαϊκές θρησκευτικές παραστάσεις, οι οποίες συνδέονται με ποτάμια, λίμνες και πηγές. Τα σημεία αυτά εξουσιάζονται από τα συγκεκριμένα φιδόμορφα τέρατα, μέχρις ότου ο ήρωας των παραμυθιών, με την υπερφυσική δύναμή του, τα εξολόθρευε πριν κατασπαράξουν το επιφανές πρόσωπο (συνήθως βασιλοπούλα).

Αρα μπορει να εγινε η ταυτιση στο σκελος του τερατος που τρωει ανθρωπους και μπορει να ειναι και ενα θηριο ή λαμια (ο,τι κι αν ειναι αυτο!). Δλδ στην συγχρονη ελ παραδοση (χριστιανικη - δεν εξεταζω τους αρχαιους που το ειχαν δει αλλιως) "δρακος" σημαινει κυριως ανθρωποφαγο τερας

[Νταρνάκας]

και δεν έχει πάντα αρνητικό νόημα

Άρχοντες έχουν στη φλακή σα χίλιους πεντακόσιους.
Έχουν το Ρούσσιο τω Σφακιώ και τον Πωλογιωργάκη,
το Γιώργακα `που τον Πρασέ, το Δράκο `που τσι Λάκκους,
έχουν και τον Πρωτόπαπα απού το Πανωχώρι.
Μα `σπασ` ο Ρούσσιος τη φλακή.

[ΓΑΛΗ]

Οκ, ανοίγω πρώτο φύλλο με ένα παγκοσμίου φήμης ελληνικό τέρας, που έχει καταγραφεί κάπως έτσι.



Ο Καραβάτζιο ζωγράφισε τη δική "του" Μέδουσα σε κυρτή ασπίδα (του Περσέα) και αποτυπώνει τις τελευταίες στιγμές της Μέδουσας.
Η ασπίδα δωρήθηκε σε κάποιον Μέδικο, δεν θυμάμαι τώρα το όνομα του. Σε γενικές γραμμές πάντως, κάπως έτσι έχει καταγραφεί ως εικόνα και φυσικά ως κινηματογραφική ηρωίδα.

Ερώτημα: Σύμφωνα με τις μυθολογικές αναφορές ήταν όντως έτσι;

[Βινόσαυρος]

Ερώτημα: Σύμφωνα με τις μυθολογικές αναφορές ήταν όντως έτσι;

απότι ξέρω ήταν και το πρώτο γκομενάκι

[Υδράργυρος]

Αμμουδιά Πρέβεζας

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, η περιοχή ανήκε στην εξουσία των υποχθόνιων θεοτήτων, κατοικούμενη από τους Κιμμέριους, οι οποίοι θεωρούνταν προσωποποιήσεις των ψυχών. Το χωριό αναδύθηκε από τα σπλάχνα της Αχερουσίας λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο της κοινωνίας των ψυχών. Επομένως δίκαιος μπορεί να θεωρηθεί ο χαρακτηρισμός της Αμμουδιάς ως χωριό του «Κάτω Κόσμου». Αξιοσημείωτος είναι ο θρύλος της ύπαρξης δύο στοιχειών του Μπούμπη στο έλος της Σπλάντζας και του Μπούντη στο έλος της Μπούντας, τα οποία θεωρούνταν νυχτερινοί φύλακες των πυλών του Άδη και στενοί συνεργάτες του Κέρβερου.

Προσοχη με τη λεξη μπουμπη γιατι θα γινει κανα επεισοδιο παλι

[ΓΑΛΗ]

Ερώτημα: Σύμφωνα με τις μυθολογικές αναφορές ήταν όντως έτσι;

απότι ξέρω ήταν και το πρώτο γκομενάκι

Σωστός.

Απεικονίσεις του φόνου της Μέδουσας από τον Περσέα, παρουσία της Αθηνάς, σε ελληνικά αγγεία.

[ΓΑΛΗ]

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι πιο αποκρουστικές απεικονίσεις της Μέδουσας, παρουσιάζονται στη ζωγραφική της Αναγέννησης, όπως ο πίνακας του Caravaggio που ανέβασα. Ίσως εκφράζει την δαιμονοποίηση που επιβάλλει η κυρίαρχη πλέον Πατριαρχία, στις γυναικείες μορφές που διατηρούν το δαιμονικό (για τους εθνικούς θετικό και τους χριστιανούς αρνητικό) στοιχείο. Όμως, σε κάποια αγγεία της αρχαιότητας όπου η απεικόνιση είναι πολύ πιο πιστή προς τον μύθο, η μορφή της Μέδουσας είναι διαφορετική. Και οι αναφορές του Ησίοδου και του Πίνδαρου συμφωνούν.

Ο μεν Πίνδαρος αναφέρει ως έχουσα όμορφας παρειάς την Μέδουσα “εὐπαράου κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας”, ο δε Ησίοδος περιγράφει ως “καλλιπαρήους” τις κόρες του Φόρκυ και της Κητούς. Όσο για τον προσδιορισμό “φιδοπλουμισμένη κεφαλή της Γοργόνας” του Πίνδαρου “τε Γοργόνα, καὶ ποικίλον κάρα δρακόντων” πιθανόν να παραπέμπει σε οφιοειδείς βοστρύχους της Γοργόνας, όπως ακριβώς παρουσιάζονται σε σχετικό με τον μύθο αγγείο (τρίτη φωτογραφία). Δρακοντόμαλλους συνήθως έλεγαν τους σγουρόμαλλους και δράκοντες τα περιδέραια και τα βραχιόλια που είχαν σχήμα όφεων. Επίσης, η λέξη δράκων ήταν ακόμη ένας προσδιορισμός για το άγριο βλέμμα, κύριο χαρακτηριστικό της Γοργόνας Μέδουσας, κόρης του Φόρκυ που το όνομα της προκύπτει από το ρήμα μέδω=κυριαρχώ.
Αυτό δίνει και κάποιες ακόμη ερμηνείες στην έννοια του δράκοντος που ήδη έχει αναλυθεί σε κάποιο βαθμό.

Πράγμα που -μπορεί να- σημαίνει ότι ο φόνος της Μέδουσας αφορούσε στη διαμάχη μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα και η κεφαλή της Μέδουσας ήταν το τρόπαιο που ζήτησε η Αθηνά από τον Περσέα για να τον συνδράμει στα κατορθώματα του. Και όλως τυχαίως το θαλάσσιο τέρας που σκότωσε ο Περσέας για να σώσει την Ανδρομέδα, ονομαζόταν Κήτος, όπως η μητέρα της Μέδουσας.


Θα συνεχίσω.

[ΓΑΛΗ]

Λαογραφικό μουσικό διάλειμμα με κήτη ή θεριά με άγριο βλέμμα που ανταριάζουν τη θάλασσα.

https://www.youtube.com/watch?v=CKcvEkEaxDk&t=65s