Για τη σφαγή της Σρεμπρένιτσα

[πατησιωτης]

[πατησιωτης]

[Jolly Roger]

πόσο μάλλον όταν ήταν βολικό για όλες τις νεόκοπες αστικές τάξεις της Γιουγκοσλαβίας να παίξουν αυτό το χαρτί απέναντι στη λαϊκή οργή για τις οικονομικές ανισότητες.

Τι ακριβώς είχαν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την λαική οργή στα τέλη της δεκαετίας του 80;μήπως η λαική οργή θα ζήταγε κανένα κομμουνισμό από παραστρατημένους κομμουνιστές όταν έπεφτε ο κομμουνισμός σε όλο τον κόσμο;
Θα πρέπει να ήσαν ανόητοι εάν φοβούνταν κάτι παρόμοιο.Απλώς ήταν έτσι μπλεγμένες οι μειονότητες που δεν μπορούσαν να χωρίσουν ειρηνικά.

Με 2400 εργοστάσια να τελούν υπό κατάληψη το 1987 σε όλη τη χώρα (από ένα κίνημα που έμοιαζε με την Αλληλεγγύη του Βαλέσα) και το ΔΝΤ να ζητάει όλο και πιο σκληρή λιτότητα, εσύ τι λες, είχαν ή δεν είχαν να φοβηθούν; Δε λέω ότι αυτός ήταν ο μόνος παράγοντας, ήταν όμως εκείνη την εποχή ένας παράγοντας εξίσου σημαντικός με το εθνοτικό.

[πατησιωτης]

Bαλτε στο Google τη φράση Τhe Forgotten 500 : αναφέρεται στη μεγαλύτερη διάσωση συμμαχικών αεροπόρων στην κατεχόμενη Ευρώπη - από τους Τσέτνικ.

[πατησιωτης]

πόσο μάλλον όταν ήταν βολικό για όλες τις νεόκοπες αστικές τάξεις της Γιουγκοσλαβίας να παίξουν αυτό το χαρτί απέναντι στη λαϊκή οργή για τις οικονομικές ανισότητες.

Τι ακριβώς είχαν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την λαική οργή στα τέλη της δεκαετίας του 80;μήπως η λαική οργή θα ζήταγε κανένα κομμουνισμό από παραστρατημένους κομμουνιστές όταν έπεφτε ο κομμουνισμός σε όλο τον κόσμο;
Θα πρέπει να ήσαν ανόητοι εάν φοβούνταν κάτι παρόμοιο.Απλώς ήταν έτσι μπλεγμένες οι μειονότητες που δεν μπορούσαν να χωρίσουν ειρηνικά.

Με 2400 εργοστάσια να τελούν υπό κατάληψη το 1987 σε όλη τη χώρα (από ένα κίνημα που έμοιαζε με την Αλληλεγγύη του Βαλέσα) και το ΔΝΤ να ζητάει όλο και πιο σκληρή λιτότητα, εσύ τι λες, είχαν ή δεν είχαν να φοβηθούν; Δε λέω ότι αυτός ήταν ο μόνος παράγοντας, ήταν όμως εκείνη την εποχή ένας παράγοντας εξίσου σημαντικός με το εθνοτικό.

Λέω ότι δεν είχαν να φοβηθούν σε πολιτικό επίπεδο.Σε προσωπικό ασφαλώς μπορεί κάποιος ιθύνων να την πλήρωνε αλλά γίνονται πόλεμοι μόνο για πρόσωπα;δεν ξέρω.
Σίγουρα ξέρω ότι κάποιος που πολιτικά ήθελε ιδιωτικοποιήσεις δεν θα είχε τίποτα να φοβηθεί από τον Βαλέσα και ας είχε συνδικάτο γιατί εν τέλει ο πολιτικός στόχος καθορίζει τα πάντα και το ρεύμα της εποχής οδηγούσε προς τα εκεί.

[Jolly Roger]

αυτό με τους πιλότους είναι αλήθεια. Η διάσωση των αμερικανών πιλότων, μαζί με την απελευθέρωση του Κρούσεβατς από κοινού από μονάδες του Κόκκινου Στρατού και των Τσέτνικ τον Οκτώβριο του 1944, ήταν οι μοναδικές αντιστασιακές πράξεις των Τσέτνικ σε ολόκληρο το 1944, τη χρονιά δηλαδή που οι Πολωνοί της ΑΚ έδιναν τη Μάχη της Βαρσοβίας και ο ΕΔΕΣ αυτή της Μενίνας.

Άλλο τίποτα δεν υπάρχει (πρέπει να πάμε πίσω στον Οκτώβρη του 1941 με τη μάχη του Κράλιεβο για να βρούμε Τσέτνικ να πολεμάνε Γερμανούς και όχι μαζί με Γερμανούς). Aπό έκθεση της SOE στα τέλη του '42:

"So far no telegrams have been received from either of our liaison officers reporting any sabotage undertaken by General Mihajlović, nor have we received any reports of fighting against the Axis troops. In Yugoslavia, therefore, S.O.E. could claim no equivalent to the Gorgopotamos operation in Greece. From all this it might seem that since the autumn of 1941 the British had – wittingly or unwittingly – been co-operating in a gigantic hoax."

και από Άγγλο απεσταλμένο παρόντα σε ομιλία του Μιχαήλοβιτς στο Λίποβο το '43:

Also according to Bailey's report, he added that his enemies were the Ustaše, the Partisans, the Croats and the Muslims and that only after dealing with them would he turn to the Germans and the Italians.

(οι Παρτιζάνοι ήταν ο Ν1 εχθρός από το 1942 για τους Τσέτνικ, γι' αυτό όλοι οι διοικητές του συμφώνησαν να θέσουν τους προσωπικούς άνδρες τους υπό τον έλεγχο των κατακτητών - ο Ντρένοβιτς με τους Ουστάσι, οι Τζούγιτς, Τζούρισιτς, Στάνισιτς, Λάσιτς, Γέβτζεβιτς με τους Ιταλούς, οι Ράτσιτς, Ράκοβιτς, Ντάνγκιτς, Μπάτσοβιτς με τους Γερμανούς).

όταν ο Τίτο έκανε το 1943 την Εθνική Συνέλευση στο Γιάιτσε, έκανε και ο Μιχαήλοβιτς μια δική του (στο Μπα). Του ζήτησαν οι Άγγλοι να ανατινάξει μια γερμανική σιδηροδρομική γραμμή αν θέλει να στείλουν επίσημη αγγλική αντιπροσωπεία στο συνέδριο, αυτός αρνήθηκε (γιατί τότε ήταν σε προχωρημένη συνεργασία με τους ναζί και τον Νέντιτς), ζήτησαν το ίδιο από τον Τίτο, αυτός το έκανε, και οι εκπρόσωποι της αγγλικής κυβέρνησης πήγαν στο συνέδριο του Τίτο.

[Golden Age]

αυτό με τους πιλότους είναι αλήθεια. Η διάσωση των αμερικανών πιλότων, μαζί με την απελευθέρωση του Κρούσεβατς από κοινού από μονάδες του Κόκκινου Στρατού και των Τσέτνικ τον Οκτώβριο του 1944, ήταν οι μοναδικές αντιστασιακές πράξεις των Τσέτνικ σε ολόκληρο το 1944, τη χρονιά δηλαδή που οι Πολωνοί της ΑΚ έδιναν τη Μάχη της Βαρσοβίας και ο ΕΔΕΣ αυτή της Μενίνας.

Άλλο τίποτα δεν υπάρχει (πρέπει να πάμε πίσω στον Οκτώβρη του 1941 με τη μάχη του Κράλιεβο για να βρούμε Τσέτνικ να πολεμάνε Γερμανούς και όχι μαζί με Γερμανούς). Aπό έκθεση της SOE στα τέλη του '42:

"So far no telegrams have been received from either of our liaison officers reporting any sabotage undertaken by General Mihajlović, nor have we received any reports of fighting against the Axis troops. In Yugoslavia, therefore, S.O.E. could claim no equivalent to the Gorgopotamos operation in Greece. From all this it might seem that since the autumn of 1941 the British had – wittingly or unwittingly – been co-operating in a gigantic hoax."

και από Άγγλο απεσταλμένο παρόντα σε ομιλία του Μιχαήλοβιτς στο Λίποβο το '43:

Also according to Bailey's report, he added that his enemies were the Ustaše, the Partisans, the Croats and the Muslims and that only after dealing with them would he turn to the Germans and the Italians.

(οι Παρτιζάνοι ήταν ο Ν1 εχθρός από το 1942 για τους Τσέτνικ, γι' αυτό όλοι οι διοικητές του συμφώνησαν να θέσουν τους προσωπικούς άνδρες τους υπό τον έλεγχο των κατακτητών - ο Ντρένοβιτς με τους Ουστάσι, οι Τζούγιτς, Τζούρισιτς, Στάνισιτς, Λάσιτς, Γέβτζεβιτς με τους Ιταλούς, οι Ράτσιτς, Ράκοβιτς, Ντάνγκιτς, Μπάτσοβιτς με τους Γερμανούς).

όταν ο Τίτο έκανε το 1943 την Εθνική Συνέλευση στο Γιάιτσε, έκανε και ο Μιχαήλοβιτς μια δική του (στο Μπα). Του ζήτησαν οι Άγγλοι να ανατινάξει μια γερμανική σιδηροδρομική γραμμή αν θέλει να στείλουν επίσημη αγγλική αντιπροσωπεία στο συνέδριο, αυτός αρνήθηκε (γιατί τότε ήταν σε προχωρημένη συνεργασία με τους ναζί και τον Νέντιτς), ζήτησαν το ίδιο από τον Τίτο, αυτός το έκανε, και οι εκπρόσωποι της αγγλικής κυβέρνησης πήγαν στο συνέδριο του Τίτο.

Αν δεν απατώμαι είχε υπάρξει μια διάσπαση των Τσέτνικ που είχε συνεργαστεί απο το '41 και μετά. Οι κανονικοί Τσέτνικ πολέμησαν μέχρι το '44 και κάπου εκεί συνθηκολόγησαν για να επιβιώσουν έναντι του Τίτο.

[Jolly Roger]

αυτό με τους πιλότους είναι αλήθεια. Η διάσωση των αμερικανών πιλότων, μαζί με την απελευθέρωση του Κρούσεβατς από κοινού από μονάδες του Κόκκινου Στρατού και των Τσέτνικ τον Οκτώβριο του 1944, ήταν οι μοναδικές αντιστασιακές πράξεις των Τσέτνικ σε ολόκληρο το 1944, τη χρονιά δηλαδή που οι Πολωνοί της ΑΚ έδιναν τη Μάχη της Βαρσοβίας και ο ΕΔΕΣ αυτή της Μενίνας.

Άλλο τίποτα δεν υπάρχει (πρέπει να πάμε πίσω στον Οκτώβρη του 1941 με τη μάχη του Κράλιεβο για να βρούμε Τσέτνικ να πολεμάνε Γερμανούς και όχι μαζί με Γερμανούς). Aπό έκθεση της SOE στα τέλη του '42:

"So far no telegrams have been received from either of our liaison officers reporting any sabotage undertaken by General Mihajlović, nor have we received any reports of fighting against the Axis troops. In Yugoslavia, therefore, S.O.E. could claim no equivalent to the Gorgopotamos operation in Greece. From all this it might seem that since the autumn of 1941 the British had – wittingly or unwittingly – been co-operating in a gigantic hoax."

και από Άγγλο απεσταλμένο παρόντα σε ομιλία του Μιχαήλοβιτς στο Λίποβο το '43:

Also according to Bailey's report, he added that his enemies were the Ustaše, the Partisans, the Croats and the Muslims and that only after dealing with them would he turn to the Germans and the Italians.

(οι Παρτιζάνοι ήταν ο Ν1 εχθρός από το 1942 για τους Τσέτνικ, γι' αυτό όλοι οι διοικητές του συμφώνησαν να θέσουν τους προσωπικούς άνδρες τους υπό τον έλεγχο των κατακτητών - ο Ντρένοβιτς με τους Ουστάσι, οι Τζούγιτς, Τζούρισιτς, Στάνισιτς, Λάσιτς, Γέβτζεβιτς με τους Ιταλούς, οι Ράτσιτς, Ράκοβιτς, Ντάνγκιτς, Μπάτσοβιτς με τους Γερμανούς).

όταν ο Τίτο έκανε το 1943 την Εθνική Συνέλευση στο Γιάιτσε, έκανε και ο Μιχαήλοβιτς μια δική του (στο Μπα). Του ζήτησαν οι Άγγλοι να ανατινάξει μια γερμανική σιδηροδρομική γραμμή αν θέλει να στείλουν επίσημη αγγλική αντιπροσωπεία στο συνέδριο, αυτός αρνήθηκε (γιατί τότε ήταν σε προχωρημένη συνεργασία με τους ναζί και τον Νέντιτς), ζήτησαν το ίδιο από τον Τίτο, αυτός το έκανε, και οι εκπρόσωποι της αγγλικής κυβέρνησης πήγαν στο συνέδριο του Τίτο.

Αν δεν απατώμαι είχε υπάρξει μια διάσπαση των Τσέτνικ που είχε συνεργαστεί απο το '41 και μετά. Οι κανονικοί Τσέτνικ πολέμησαν μέχρι το '44 και κάπου εκεί συνθηκολόγησαν για να επιβιώσουν έναντι του Τίτο.

υπήρχαν οι Τσέτνικ του Πέτσανατς, που εξαρχής συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς (δεν ήταν πάνω από 6.000 αυτοί) και οι Τσέτνικ του Μιχαήλοβιτς, που πολέμησαν εναντίον των Γερμανών στην πρώτη φάση της αντίστασης (Αύγουστος-Οκτώβριος 1941) και σε αυτό το διάστημα ομολογουμένως έδειξαν ηρωισμό που ήταν αρκετός για να πάει ο σερβικός πληθυσμός μαζί τους. Το Νοέμβριο του '41 μετά τις γερμανικές σφαγές Σέρβων αμάχων σε Κράλιεβο και Κραγκούγιεβατς και την ενδυνάμωση των παρτιζάνων, ο Μιχαήλοβιτς ήρθε σε συμφωνία κυρίων με τους ναζί (δε θα τους πείραζε, δε θα τον πείραζαν, κοινός εχθρός οι παρτιζάνοι). Μεμονωμένοι διοικητές των Τσέτνικ του Μιχαήλοβιτς (Dragutin Keserovic) πολεμούσαν τους Γερμανούς μέχρι το '44, η συντριπτική όμως πλειοψηφία (Uros Drenovic, Pavle Djurisic, Momcilo Djujic, Petar Bacovic, Dobroslav Jevdjevic, Jezdimir Dangic, Lazar Tesanovic, Djordje Lasic, Bajo Stanisic, Vojislav Lukacevic) από τα τέλη του 1941 πολεμούσαν μόνο τους παρτιζάνους όντας σε διαρκή συνεργασία με Γερμανούς και Ιταλούς (ο Τζούρισιτς μέχρι και παράσημο Σιδηρού Σταυρού πήρε!). Ταυτόχρονα ο Μιχαήλοβιτς παραμύθιαζε (ως τα μέσα του '43) τους Άγγλους ότι είναι ο αρχικαπετάνιος του βαλκανικού αντιφασιστικού αγώνα και έπαιρνε λίρες και όπλα με το τσουβάλι, την ίδια ώρα που έπαιρνε και από τους Γερμανούς. Μέχρι που το 1943 στη Μάχη του Νερέτβα 20.000 Τσέτνικ, όλοι μιχαηλοβιτσικοί, όχι του Πέτσανατς, αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή των Γερμανών στη μεγάλη επίθεση κατά των παρτιζάνων, και εκεί πια δεν μπορούσε να κρυφτεί από κανέναν το πράγμα.

Πολέμησαν οι κανονικοί Τσέτνικ, πράγματι. Όχι τους Γερμανο-Ιταλούς όμως. Ο ίδιος ο Μιχαήλοβιτς το έλεγε σε μυστικές αλληλογραφίες με τοπικούς οπλαρχηγούς, ότι όσο διαρκεί η γερμανοϊταλική κατοχή θα κάνουν μόνο ταξικό και "θρησκευτικό" πόλεμο, δηλαδή από τη μια έναντι των παρτιζάνων και από την άλλη έναντι αμάχων Βόσνιων και Κροατών ως εθνοκάθαρση-αντίποινα στην εθνοκάθαρση των Σέρβων από τους Ουστάσι, και όταν γίνει η απόβαση των συμμάχων στα Βαλκάνια (που τελικά δεν έγινε ποτέ) θα στρέψουν τα όπλα κατά των Γερμανών και θα μετατραπεί ο πόλεμος σε εθνικοαπελευθερωτικό. Πίστευε ότι με το να μην αντιστέκεται αυτός κατά των Γερμανών, θα σταματούσαν οι λυσσασμένοι Κροάτες Ουστάσι να γενοκτονούν τους Σέρβους.

Αυτό που έγινε το 1944 ήταν ότι ο Μιχαήλοβιτς, έχοντας χάσει την εύνοια των συμμάχων και βλέποντας ότι απόβαση στα Βαλκάνια δεν πρόκειται να γίνει, συνθηκολόγησε επίσημα με τους Γερμανούς (η πραγματική ανεπίσημη συνθηκολόγηση είχε γίνει από το Νοέμβρη του 1941) και έθεσε όλους τους Τσέτνικ υπό τον έλεγχο της κατοχικής κυβέρνησης Νέντιτς. Και ενώ το πιο μεγάλο κομμάτι των απλών στρατιωτών πήγε στους παρτιζάνους ή κατέθεσε τα όπλα με την αμνηστία του Τίτο, όλοι οι ηγέτες και όσοι είχαν διαπράξει εγκλήματα πολέμου, μετά το Σεπτέμβριο του 1944 συνέχισαν να πολεμούν ενσωματωμένοι πια πλήρως ως μονάδες του γερμανικού στρατού, και να υποχωρούν από τη Γιουγκοσλαβία μαζί με Γερμανούς και Κροάτες ναζί, ώσπου το Μάιο του 1945 έφτασαν στην Αυστρία όπου οι Άγγλοι τους παρέδωσαν στους παρτιζάνους και αυτοί τους πετσόκοψαν όλους. Γι' αυτό βλέπουμε σήμερα το παράδοξο, να ανεβαίνουν κάθε Μάιο στην Αυστρία από κοινού Κροάτες και Σέρβοι φασίστες και να αφήνουν στεφάνια μνήμης μαζί, ενώ ο ένας μισεί τον άλλο θανάσιμα.

[Lord Brum]

Απότι φαίνεται είναι άγνωστη ιστορία αυτή στην ελλάδα, δεν είναι τυχαίο που ενώ κατέρρεαν κυβερνήσεις για το γεγονός στην ευρώπη στην ελλάδα δε κουνιόταν φύλλο. Ρατκο Μλαντιτς και ραντοβαν Καραζιτς μάλλον είναι άγνωστα ονόματα.

Σε σας που μόλις τελειώσατε σχολείο, μπορεί, για άλλους καθόλου άγνωστα. Ολοι ξέρουμε πολύ καλά πως διαμελισαν τη Σερβία, την αισχρή προπαγάνδα που πάιχτηκε απο τη δύση και τα ΜΜΕ με πλαστά στρατόπεδα συγκέντρωσης, την εκκάθαρση της Κράϊνας, τους Ουτσεκάδες, τον βομβαρδισμό του Σεράγεβου απο τους ίδιους τους Μούσλιμς, τον βομβαρδισμό του Βελιγραδίου απο το ΝΑΤΟ, και ναι τη Σρεμπρενίτσα, για την οποία η ιστορία εχει αρκετά κενά. Τι μας έβαλες αυτή τη φωτογραφία λοιπόν, μπας και μας πιάσουν τύψεις; κατι βρήκες νομίζεις- σιγά μην έπεφτε κυβέρνηση γι' αυτό. Ελλάς-Σερβία συμμαχία.

μαγκιά όσων πήγαν τούρκομουσλιμ μη μείνει στον Μορία/στα βαλκάνια μηδε στον κόσμο όλο

[Jolly Roger]

Μια βραδιά ποίησης

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3644957

"Χάθηκα τελικά/ για όλους τους ευεργέτες./ Καίγομαι σαν τσιγάρο/ σε χείλος νευρωτικό:/ Ενά με ψάχνουν παντού -/ περιμένω τη χαραυγή/ τη μεγάλη τύχη/ να παρατήσω τα πάντα ξαφνικά/ όλα όσα ο καιρός μου δίνει,/ και να ρίξω την πρωινή βόμβα/ του χαμόγελου,/ του μοναχικού ανθρώπου". Το προφητικό αυτό ποίημα ανήκει στον Ράντοβαν Βούκοβ Κάρατζιτς.Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας, ασκείται με την ποίηση από παιδί. ""Εξ αμνημονεύτων χρόνων" και άλλα ποιήματα",τιτλοφορείται το βιβλίο ποιημάτων του (της περιόδου 1967 - 1990) που κυκλοφόρησε από τα "Ελληνικά Γράμματα" και τη Βαλκανική Ενωση Φιλίας,σε μετάφραση Στέφανου Σωτηρίου,προλογισμένο από τον ίδιο τον Κάρατζιτς και τους Μανώλη Γλέζο, Χρήστο Χαλαζία, Ζέλιντραγκ Νίκτσεβιτς.Το βιβλίο παρουσίασαν χτες σε συνέντευξη Τύπου οι Λ. Ζούκοβιτς (υπουργός της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας), Ρ. Λιούζικ (καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου) και Π. Μιχαλακάκος (πρόεδρος της Βαλκανικής Ενωσης Φιλίας).

[Fluffy]

[Fluffy]

Στις 11 Ιουλίου του 1995 οι σερβικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, κατέλαβαν τη Σρεμπρένιτσα, η οποία βρισκόταν υπό την προστασία των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ. Στην πόλη αυτή της Ανατολικής Βοσνίας συντελέστηκε η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε η ήπειρός μας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρόκειται για μια αποτρόπαιη γενοκτονία του μεγαλοσερβικού εθνικισμού, μια ήττα του ΟΗΕ που οι κυανόκρανοι του δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τη σφαγή, μια αποτυχία της Ευρώπης και μια ντροπή για την Ελλάδα που εθελοντές από αυτήν έλαβαν μέρος στο έγκλημα.

https://tvxs.gr/news/san-simera/h-sfagi ... efferer-c1

[Golden Age]

Στις 11 Ιουλίου του 1995 οι σερβικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, κατέλαβαν τη Σρεμπρένιτσα, η οποία βρισκόταν υπό την προστασία των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ. Στην πόλη αυτή της Ανατολικής Βοσνίας συντελέστηκε η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε η ήπειρός μας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρόκειται για μια αποτρόπαιη γενοκτονία του μεγαλοσερβικού εθνικισμού, μια ήττα του ΟΗΕ που οι κυανόκρανοι του δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τη σφαγή, μια αποτυχία της Ευρώπης και μια ντροπή για την Ελλάδα που εθελοντές από αυτήν έλαβαν μέρος στο έγκλημα.

https://tvxs.gr/news/san-simera/h-sfagi ... efferer-c1

Όξω φασίστα Τσάρτα από την προσφυγική ΑΕΚ

[πατησιωτης]

Τρία πουλάκια κάθονται το ιστορικό ταξίδι της ΑΕΚ για την υποστήριξη του σφαγέα της Σρεμπρένιτσα.

[Gordian Knot]

Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει η ΦΑΣΙΣΤερά.

Γι αυτό ψηφίζουμε ούλοι Αθανάσιο-Γλαύκο «Η φωνή της ΛΟΓΙΚΗΣ» Τζήμερο και Γαρουφαήλ Κρανιδιώτη.