Η Ζωή των Λεγεωναρίων και πως τα περνούσαν

[George_V]

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΩΝ
(Η οποια σε καποια πράγματα δεν απέχει και πολυ απο τη μοντέρνα θητεια στο στρατο τηρουμενων των αναλογιων παντα)



Α. Κατάταξη

Το να καταταγει κανεις στη Λεγεώνα δεν ηταν και το πιο ευκολο πράγμα στον κοσμο. Ασχέτως αν στον Αστερίξ οι Λεγεωνάριοι μουρμουράγανε μετα τις μπουφλες από τον Οβελιξ «καταταγειτε, καταταγειτε μας λέγανε…» υπήρχαν καποιες προυποθέσεις για να μπορέσει να καταταγει κανείς στις Λεγεώνες.

1. Να είναι Ρωμαίος Πολίτης: Φυσικα επρεπε να εισαι Ρωμαιος πολιτης για να γινεις Λεγεωνάριος και να μπορέσεις να ανελιχθεις στην ιεραρχία. Βεβαια οι μη-Ρωμαιοι δεν αποκλειονταν εντελώς από τον στρατό αλλα κατάτασσονταν στα βοηθητικά σωματα ιππικου, στους τοξότες, στο μηχανικο, στο Ναυτικο κτλ. . Λεγεωνάριοι μονο Ρωμαιοι ειτε από καταγωγη ειτε από πολιτογράφηση. Βεβαια να σημειωθει πως σε περιόδους κρίσεις όταν υπηρχε αναγκη για στρατιωτες η κατάταξη ανοιγε για ξένους και για σκλάβους ακόμα οπου εάν επιβιωναν επαιρναν τη Ρωμαικη υπηκοοτητα. Κλασσικο παράδειγμα του Νερωνα που για να αντιμετωπίσει την επανάσταση του Γάλβα δημιουργησε νεα Λεγεώνα από τους ναυτες του Στόλου. Βεβαια τον εκλασαν και αυτοι και πηγαν με τους στασιαστές αλλα αυτό είναι άλλη ιστορία. Υπο κανονικες συνθηκες εάν ανακαλυφθει σκλαβος ότι παριστάνει τον ελευθερο για να καταταγει στη Λεγεωνα καταδικάζεται σε «μεταλλισμο» δλδ καταναγκαστικα εργα σε ορυχεία η σε θάνατο δια σταυρώσεως.

2. Επρεπε να είναι ανυπαντρος: Toυλαχιστον από το 44 μ.Χ. αν όχι παλαιοτερα ισχυε η απαγορευση γάμου στους Λεγεωνάριους. Ο νομος στοχευε στο να δημιουργησει στρατιωτες των οποιων η πρωτη και μονη δεσμευση θα ηταν στην Αυτοκρατορία και όχι στην οικογένεια τους. Ο νομος δεν απέκλειε και ηδη παντρεμένους αλλα η κατάταξη ενός παντρεμενου στη Λεγεώνα μετρουσε ως αυτόματο διαζύγιο. O Aυτοκράτορας Σεπτιμιος Σεβήρος κατάργησε το νομο αυτό το 197 μ.Χ. και οι λεγεωναριοι μπορουσαν πλεον να εχουν οικογένειες. Βεβαια αυτό δεν απέτρεπε τους στρατιωτες να εχουν ερωμένες η ακομα και common-law wives αλλα όχι επισημες συζυγους. Οι ερωμενες αυτές πολλες φορές τους ακολουθουσαν στις εκστρατείες και φροντιζαν τους «αντρες» τους. Αλλοι παλι δένονταν με πορνες που και αυτές ηταν αναποσπαστο κομμάτι του καραβανιου της εκστρατειας και εκπληρωναν αυτές τα καθηκοντα της «ανεπισημης συζυγου» τα οποια εκτος από σεξ περιελαμβαναν, ένα καλο φαγητο, κουβεντα, καθαριοτητα και βασικα ότι κανει ένα ζευγάρι. Και αν υπηρχαν παιδια ακολουθουσαν και αυτά μαζι με τη μητέρα τους στην εκστρατεια. Ετσι εβρισκαν παρηγορια σε μια ψευδο-οικογένεια μεχρι να περάσει ο χρονος της θητείας και να μπορέσουν να παντρευτουν την «ανεπίσημη συζυγο».

3. Να είναι αρτιμελής και υγιης: Φυσικα ο υποψηφιος προς καταταξη επρεπε να είναι υγιης και αρτιμελης. Δεδομένου ότι μεγαλο ποσοστό Λεγεωναριων προερχόταν από επαγγέλματα όπως χασάπηδες, σιδεράδες και γεωργοι, το πρωτο που εξέταζαν ηταν εάν εχει και τα δεκα δακτυλα των χεριών του καθως ατυχηματα που κοστιζαν δαχτυλα ηταν πολύ συχνά σε αυτά τα επαγγέλματα και ελλειψη δακτυλων σημαινε ότι δεν θα μπορουσε να χειριστει σωστά το ξιφος η το ακόντιο. Ελλειψη αντίχειρα ή δεικτη σημαινε αυτοματο αποκλεισμο από τον στρατο. Πολλοι βεβαια για να αποφύγουν τη θητεία εκοβαν μονοι τους ένα από αυτά τα δυο δάχτυλα για να μη πανε φαντάροι. Φυσικα αν αποκαλυπτόταν ότι το εκαναν μονοι τους η τιμωρία ηταν βαρια. Στην καλυτερη «μεταλλισμος».

4. Υψος ανω του 1.78: Οποιος δεν περνουσε αυτό το οριο δεν καταταγόταν. Εν τουτοις εχουν καταγραφει εξαιρέσεις για υποψηφιους οι οποιοι επέδειξαν καποιο ιδιαιτερο ταλέντο σε οποια εργασια ή εχουν εξαιρετικη δυναμη ή ταχυτητα η καποιο άλλο φυσικο ταλέντο.

5. Να εχουν κανονικά ανδρικα γεννητικά οργανα: Προφανώς αυτος ο ορος αποκλειει γυναίκες και ευνουχους. Από το 100 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Τραιανος χαλαρώνει λιγο τη νομοθεσία και επιτρέπει την κατάταξη και σε οσους εχουν μονο έναν ορχι. Οσοι χασανε και το δευτερο αποκλειονται και παλι. Οπως και προφανως αποκλειονται οσοι εχουν @@ αλλα οχι παργαλάτσο.

6. Αριστη όραση: Προφανώς πρεπει να βλεπεις καλα για να πας στο στρατό. Μυωπες κλπ αποκλειονται για προφανεις λόγους. Οι υποψήφιοι περνουσαν εξετάσεις από το γιατρό της Λεγεώνας και οσοι περνουσαν το τεστ προχωρουσαν στην κατάταξη. Ολοι οι αλλοι σπιτια τους.

7. Να εχει καλο χαρακτηρα: Ο Λεγεωνάριος πρεπει να είναι αμεμπτος. Οι στρατολόγοι ενδεχομένως να κανουν τα στραβα ματια αν ο υποψηφιος εχει παρελθον μικροκλοπών π.χ. αλλα εάν εχει ιστορικο βαριας καταδίκης η επιχειρει να στρατολογηθει για να κρυφτει ενεκα φυγοποινιας/φυγοδικιας για σοβαρο αδικημα αυτό είναι κωλυμα. Η υπηρεσια στη Λεγεώνα είναι προνομιο, το ποσο καλα η κακα θα παει αυτή η υπηρεσία εξαρτάται από τον χαρακτηρα του καθενός και τις προσωπικες επαφές του.

8. Συστατικη Επιστολη: Το σημαντικότερο από όλα. Χωρις αυτό δεν πλησιαζεις τη Λεγεώνα καθως είναι το πρώτο που θα σου ζητηθεί. Η Επιστολη αυτή πρεπει να είναι γραμμένη από υψηλοβαθμο στρατιωτικο/πολιτικό ο οποιος προτείνει τον κομιστη για τη Λεγεώνα με εγγυηση την προσωπικη του φημη για το ποιον του προτεινομενου. Επισης δεκτες γινονταν και επιστολές από βετεράνους στρατιωτες και μαλιστα ειχαν πιο βαρυ αντικτυπο από τις επιστολές αξιωματικων η πολιτικών και ειδικα εάν ο βετεράνος που υπογράφει ειχε υπηρετησει στην ιδια λεγεώνα με αυτή που θα καταταγει ο κομιστης της επιστολης. Οι στρατολογοι εκτιμουσαν πιο πολύ τους βετεράνους καθως θεωρουσαν ότι ειχαν περισσότερο βαρος στην κριση για το ποιος θα γινει καλος λεγεωναριος και ποιος όχι βασισμενοι στην εμπειρια των 20 ετων που υπηρέτησαν στη Λεγεώνα.

Με την πολυποθητη Επιστολη στο χέρι λοιπον ο υποψήφιος κατευθυνεται στον στρατολόγο οπου θα περάσει συνεντευξη αρχικά λατινιστι “Probatio”. Ουσιαστικα προκειται για τεστ οπου ο υποψηφιος θα δοκιμαστει ετσι ώστε οι στρατολόγοι να διαπιστώσουν ότι οντως είναι αυτος που λεει ότι είναι και πως εχει την φυσική κατάσταση να αντέξει την στρατιωτικη υπηρεσια χρόνων. Η Επιστολη θα εξεταστει σε βαθος και θα επακολουθησουν τεστ σε φυσικο, ψυχολογικο και ιατρικο επιπεδο καθως και προσωπικη συνομιλια του στρατολογου με τον υποψηφιο όπως και background check.

Όταν ολοκληρωθει το «Probatio» και οι στρατολόγοι δεν βρουν αιτία απορριψης για τον εν λογω υποψηφιο (να σημειωθει εδώ ότι οι στρατολόγοι είναι αρκετοι καθως δεν παρουσιαζονται 5-10 υποψηφιοι αλλα 100αδες και πρεπει να ελεγχθουν ολοι) είναι πλεον ετοιμος μαζι με τους υπολοιπους που περασαν να πάρει τον Στρατιωτικο Όρκο. Από τη στιγμη που θα ορκιστει δεν είναι πλεον πολιτης αλλα στρατιωτης της Αυτοκρατοριας υποκειμενος σε αλλους νομους από ότι ηταν πριν και οι οποιοι επιβάλλουν τρομερες ποινες για στρατιωτικα εγκλήματα. Οι υποψηφιοι ορκιζονταν ενας ενας με τη σειρά επαναλαμβανοντας τον παρακατω ορκο:

«Παρουσιάσου νεοσύλλεκτε νουμερο 1 και ορκίσου στους Θεους με αθραυστους όρκους ότι θα ακολουθείς τον Διοικητη σου οπου και αν σε οδηγήσει. Θα υπακους ολες του τις διαταγές με ενθουσιασμό και χωρις ερωτήσεις. Αποβάλλεις την προστασία του Ρωμαικου Νόμου και δέχεσαι την εξουσία των Διοικητών σου ακομα και να σε εκτελέσουν χωρις δικη και απολογία για ανυπακοή και λιποταξία. Υποσχεσε να υπηρετησεις τα Λαβαρα για ορισμένο χρονικο διάστημα και να μην αποχωρήσεις ένα δεν απολυθεις κανονικα από τον Διοικητη σου. Θα υπηρετησεις πιστά τη Ρώμη ακομα και αν το τιμημα είναι η ίδια σου η ζωη και θα σέβεσαι τον νομο, τους πολίτες και τους συντρόφους σου στο στρατόπεδο. Συγχαρητήρια! Από τώρα εισαι στρατιώτης της Ρώμης. Επόμενος!»

Αφου αποχωρήσει ο νεοσυλλεκτος νουμερο 1, ερχεται ο νεοσυλλεκτος νουμερο 2 και επαναλαμβανει και αυτος τον ιδιο ορκο. Ετσι ορκιζονται και οι υπολοιποι. Εάν όμως υπαρχει μεγάλος αριθμος νεοσυλλέκτων τοτε μονο ο νεοσυλλεκτος νουμερο 1 επαναλαμβάνει τον ορκο και οι υπολοιποι νεοσυλλεκτοι απλα κανουν ένα βημα μπροστά και φωνάζουν την φράση «Idem in me» που σημαινει «το ιδιο ισχυει και για μενα».

Μετα την ορκομωσία γινεται η ταυτοποιηση των Λεγεωναριων. Οι νεοι Λεγεωνάριοι καταγράφονται επίσημα στους καταλόγους της Λεγεώνας με τα ονοματα τους αλλα επισης καταγράφονται και τυχον σημάδια που εχει ο καθένας όπως ελιές, ουλές, τατουαζ, εκ γενετης σημαδια κτλ. . Αυτό γινεται για να μπορουν να αναγνωριστουν εάν σκοτωθουν σε μάχη και δεν μπορει να αναγνωριστει το πτώμα από το κεφάλι (το οποιο θα μπορουσε να λειπει π.χ.) αλλα και για να γινει ενας τελευταιος ελεγχος μηπως ο νεοσυλλεκτος είναι σκλάβος η καποιος άλλος που παριστάνει τον ελευθερο για να παρεισφρησει στη Λεγεώνα. Αφου γινει η καταγραφη στους καταλόγους, ο γραμματέας δινει από ένα αντιγραφο στον νεοσυλλεκτο μεσα σε ένα δερμάτινο πουγκι που λεγεται «signaculum» το οποιο φοράει στο λαιμο. Ουσιαστικα προκειται για τον πρόδρομο των «dog tags» που εχουν οι σημερινοι φαντάροι. Ετσι ώστε να μπορει να αναγνωριστει κατευθειαν εάν πεσει στο πεδιο της μάχης (και δεν το χει χάσει πουθενα).

Αφου ολοκληρωθεί και αυτό εξέρχονται οι νεοσυλλεκτοι και τους παραλαμβάνουν ομάδες από κάθε κοορτη στην οποια θα καταταγουν και τους οδηγουν στα νεα τους καταλύματα σο στρατοπεδο της Λεγεώνας το οποιο συνηθως είναι μακρια από το στρατολογικο γραφείο. Και επειδη λοιπον είναι μακρια στην εξοδο τους περιμένει ο «Rationalis» δλδ ο οικονομικός διαχειριστης της Λεγεώνας και δινει στον καθένα από ένα πουγκι με χρήματα το καλουμενο «Viaticum» το οποιο σημαίνει «για το δρόμο» ετσι ώστε να καλυψουν τα εξοδα τους μεχρι να φτάσουν στο στρατόπεδο τους. Π.χ. η εδρα της 9ης Λεγεώνας ηταν στο Εβόρακουμ της Βρετανιας (σημερινη Υορκη) και η στρατολογία γινόταν στο Λοντινιουμ (σημερινο Λονδίνο) η αποσταση ηταν μεγάλη για να καλυφθει σε μικρο χρονικο διάστημα και τα λεφτα που τους εδιναν ηταν υπολογισμένα να καλυψουν εξοδα διαμονης σε πανδοχεία και την τροφη τους από το Λοντινιουμ μεχρι το Εβορακουμ.

Εάν συνοδεύει αξιωματικος το αποσπασμα που θα τους οδηγησει στο στρατοπεδο της Λεγεώνας τοτε οι νεοσυλλεκτοι του παραδίδουν τα χρηματα τους καθως επειδη εχει ξανακανει την διαδρομη ξέρει τα καλυτερα και τα οικονομικότερα μερη και φυσικα μπορει να διαπραγματευτει καλυτερες τιμές για τους στρατιωτες του. Εάν φτάνοντας στο στρατόπεδο εχουν περισσέψει λεφτά τοτε αυτά κατατιθονται στον λογαριασμο του Λεγεωνάριου που τηρει στο στρατοπεδο ο «Rationalis» της Λεγεωνας με το που θα φτάσουν εκει. Αν δεν υπάρχει αξιωματικος και πανε μονοι τους οι στρατιωτες εχουν δυο επιλογές. Η θα ταξιδεψουν πλουσιοπαροχα και όταν φτάσουν στη Λεγεώνα να μη τους εχει μεινει ουτε ασσάριο για το ΚΨΜ η να προτιμησουν να κανουν οικονομια και να φτάσουν στο στρατοπεδο με λεφτά για να περάσουν μεχρι να παρουν τον πρωτο μισθο. Φτανοντας στο στρατοπεδο ο Λεγεωνάριος βλέπει την «οικογενεια» με την οποια θα περάσει τα επομενα 20-25 χρονια μαζι. Είναι η πρωτη εικόνα από τη Λεγεώνα.

Συνεχίζεται...

[nyxtovios]

[Ναύτης]

Ενδιαφέρον νήμα

[Parrot]

Εξαιρετικό!!! Ανυπομονούμε για τη συνέχεια

[Ζενίθεδρος]

Αυτο το 1,78 καταρρίπτει το ότι οι άνθρωποι παλαιότερα ηταν κοντυτεροι.

[Von Mackensen]

1,78; Σοβαρά τώρα;

[Νon4me]

περνουσα

[George_V]

Β. Εκπαίδευση, Πειθαρχία και Βαθμοι

Με την άφιξη στο στρατόπεδο ξεκινουσε η εκπαίδευση του Λεγεωνάριου η οποια ειχε 5 στάδια τα οποια δεν ηταν και τα πιο ευκολα του κοσμου. Και εκει που ο Λεγεωνάριος ψόφιος νομιζε ότι τα χειρότερα περασαν ερχεται ο εκπαιδευτης να του θυμίσει ότι όχι μονο δεν πέρασαν αλλα δεν εχουν ερθει ακομα.

1ο Στάδιο: Στρατιωτικο Βαδισμα και Πορεία
Όπως ελεγε ο Σκιπιων Αφρικανος «Τι αξίζει ενας στρατιωτης αν δεν μπορει να περπατησει?» ετσι η πρωτη ασκηση που θα υποστει ο Λεγεωνάριος είναι να μαθει να περπατάει με στρατιωτικο τρόπο. Και για αυτό οι εκπαιδευτές το συνδιασαν εξυπνα βαζοντας τους νεοσυσλλεκτους να περπατανε συνεχώς γυρω γυρω στο στρατόπεδο μεχρι να μάθουν και την παραμικρη λεπτομέρεια του απ΄εξω. Κάθε λαθος απάντηση στην ερώτηση του εκπαιδευτη για το που είναι το τάδε πράγμα πληρωνόταν με εξτρα βάδην. Ωρες ατελειωτες γυρω γυρω από το στρατοπεδο μεχρι να το μαθει ολο και να του γινει βιωμα ο στρατιωτικος τροπος βαδισματος. Σε τετοιο βαθμο ετσι ώστε όταν ακουει το παράγγελμα να του βγαινει το στρατιωτικο βαδην με παβλοφικα αντανακλαστικα.

Αφου το πετυχουμε αυτό παμε παρακάτω. Πορεια ανευ οπλισμου και εξαρτησεως. Για αρχη 20 μιλια. Αλλα για να θεωρηθει πετυχημένη η ασκηση πρεπει η πορεια των 20 μιλιων να γινει σε 5 ωρες η λιγότερο. Κάθε φορά που αποτυγχανει η ομάδα, η πορεια επαναλαμβάνεται επι τόπου. Και θα συνεχιστει μεχρι οι Λεγεωνάριοι να πιάσουν τον στόχο των 20 μιλιων σε 5 ωρες. Όταν επιτευχθει ο στοχος τοτε θα αφησει ο εκπαιδευτης τους Λεγεωνάριους να ξεκουραστουν. Αλλιως θα παλευουν επι μερες από την ανατολη του ηλιου μεχρι τη δυση να πιασουν το στοχο.
Την επομενη μερα εχει ξανα πορεία. Αφου καναμε τα 20 μιλια σε 5 ωρες, σημερα θα κανουμε 40 μιλια σε 12 ωρες. Και παλι τα ιδια. Μεχρι να πιασουν οι Λεγεωνάριοι τα 40 μιλια σε 12 ωρες θα φτυσουν αιμα σε ποδαροδρομο. Τουλαχιστον είναι ανευ οπλισμου και εξαρτησεως. Όταν πιασουν τον στόχο (και υποθετωντας ότι την επομενη μερα θα μπορουν να κουνηθουν γιατι θα τους εχουν πρηστει τα ποδια από την προηγουμενη) προχωράνε στην επόμενη άσκηση που είναι 20 μιλια σε 5 ωρες ξανα αλλα αυτή τη φορά με πληρη οπλισμο. Και ξανα το ιδιο. Μολις πιασουν το στόχο, προχωράνε στα 40 μιλια σε 12 ωρες με οπλισμο. Και αφου πιασουν και αυτό ξανα πορεία 20 μιλιων σε 5 ωρες αλλα αυτή τη φορά με πληρη οπλισμο, εξάρτηση και 60 κιλα γυλιο. Όταν πιασουν και αυτό πανε στην τελικη φάση 40 μιλια σε 12 ωρες με πληρη οπλισμο, εξάρτηση και 60 κιλά γυλιο.

2ο Στάδιο: Οπλομαχία
Οι Ρωμαιοι εκπαιδευαν τους Λεγεωνάριους στην οπλομαχια με τον ιδιο τρόπο που εκπαιδευαν και οι Λανιστάς τους μονομάχους στην αρένα. Αρχικά τους εδιναν ξυλινα σπαθια και τους εδειχναν τις κινησεις σε ξυλινη κουκλα τις οποιες επαναλαμβαναν οι Λεγεωνάριοι. Αυτό βρισκόταν στο κεντρο του στρατοπέδου και συνηθως γινόταν σε μερες που ειχε ασχημο καιρο (βροχη, χιονι, αερα, καυσωνα κτλ) ετσι ώστε να συνηθίσουν οι στρατιωτες για να μπορουν να πολεμουν σε οποιεσδηποτε συνθηκες. Και φυσικα αφου ολοκληρωναν το μάθημα οπλομαχιας π.χ. υπο βροχην τοτε περνουσαν ολο την υπολοιπη μερα τριβοντας την πανοπλια τους με λαδι για να μη σκουριασει. Ηταν ένα από τα πλεον κλασσικα καψωνια των αξιωματικων στους νεοσυλλεκτους.
Τα εκπαιδευτικα ξιφη και ασπιδες ηταν επιτηδες βαρυτερα για να δυναμώσουν τα μπράτσα των Λεγεωνάριων ετσι ώστε να μπορουν να χειριζονται με ευκολία τα κανονικα ξιφη και ασπίδες. Η εκπαιδευση διαρκουσε για ωρες καθημερινα και ενιοτε χωρις διάλειμα ακομα και για κατουρημα. Κάθε πιθανη και απιθανη κινηση με το ξιφος και την ασπιδα επρεπε να απομνημονευθει και να προπονηθει μεχρι να του βγαινει αυτόματα.

3ο Στάδιο: Λογχομαχία
Όταν κρινουν οι εκπαιδευτες ότι οι νεοσυλλεκτοι εχουν αποκτησει ένα ικανο επίπεδο στο σπαθι τοτε προχωράνε στην εκπαιδευση με τις λογχες. Όπως και με τα εκπαιδευτικα ξιφη ετσι και οι εκπαιδευτικές λόγχες είναι βαρυτερες από τις κανονικες αλλα αντι για μεταλλικη αιχμη εχουν επικαλυψη από δέρμα στην ακρη το οποιο είναι αρκετο να σου προκαλέσει πονο αν σε πετυχει αλλα δεν θα σου κανει κατι παραπανω από ένα ασχημο μελανιασμα. Η εκπαιδευση λογχης ειχε δυο μέρη. Πως να πεταει κανεις τη λογχη και το δευτερο πως να περιμένει κανεις τη λογχη γιατι φυσικα σε μια μαχη δεν πετάς μονο εσυ λογχες στον αντιπαλο αλλα σου πετάει και αυτος. Οι Λεγεωναριοι χωριζονται σε αντιπαλες ομάδες και ουσιαστικα πετάνε εκπαιδευτικες λογχες ο ενας στον άλλο προσπαθώντας να πετυχουν τον αντιπαλο τους. Και εδώ παλι μπαινουν τα καψωνια των αξιωματικων στη μεση καθως πολλες φορές για να σπασουν πλακα τους λενε ότι δεν το κάνουν σωστα και τους δειχνουν πως γινεται ριχνοντας το ακόντιο σε καποιον κακομοιρη νεοσυλλεκτο που τρωει τη βολη από βετεράνο με τρομερη δυναμη και μενει ξερός από τον πονο.
4ο Στάδιο: Βελτιωση ευκινησιας
Το να φοράς πανοπλια σε προστατευει από τις βολές και τα ξιφη του εχθρου αλλα τι γινεται εάν πρεπει να κανεις γρηγορες κινησεις ή να ανεβεις σε μια σκαλα σε μια πολιορκια, η να πηδηξεις από έναν πολιορκητικο πυργο στα τειχη? Ετσι λοιπον οι επομενες ασκησεις εχουν σκοπο να βελτιωσουν την ευκινησία των Λεγεωναριων με πληρη οπλισμο. Οι Λεγεωνάριοι πηγαίνουν σε στιβο μάχης και εκει υπερπηδουν διαφορα εμπόδια φορώντας πανοπλια και θα την κανουν αυτή τη διαδρομη μεχρι να μπορέσουν να περάσουν όλα τα εμπόδια χωρις να φάνε τα μουτρα τους στο χώμα η στο νερο. Συνηθως μετα την πρωτη μερα οι περισσότεροι μολις βγάλουν την πανοπλια είναι γεμάτοι μελανιες καθως εχουν κουτρουβαλιαστει οπου να ναι και εκτος αυτου να εχουν τους εκπαιδευτες να ουρλιαζουν πανω από το κεφάλι τους. Βασικα είναι σαν το Full Metal Jacket στη Ρώμη. Οσο γινονται καλυτεροι όμως στο στιβο μαχης τοσο πιο πολύ τους δυσκολευουν οι εκπαιδευτες προσθετοντας νεα εμποδια, ψηλωνοντας τα παλια ή κρυβοντας εκπλήξεις που δεν περιμένεις. Π.χ. πηδας ένα τειχο και ενώ χτες που εκανες το ιδιο επεσες πανω σε αχυρα π.χ. σημερα πηδας τον τειχο και από κατω εχει μια θρακα με αναμενα καρβουνα. Η νερο, η αγκάθια κτλ. Το τελευταιο λεβελ είναι να καταφέρεις να ολοκληρωσεις το στιβο μάχης τρεχοντας με την πανοπλια κρατωντας το σπαθι στο ένα χέρι και ένα ακοντιο στο άλλο χωρις να φας τα μουτρα σου ουτε για μισο δευτερολεπτο. Και εδώ υπαρχει ένα τουιστ. Οσοι βγουν πρώτοι στο στιβο μάχης είναι αυτοματα υποψηφιοι για προαγωγη και μετάθεση στη μονάδα Ιππικου της Λεγεώνας. Και αυτό ολοι το θέλουν γιατι είναι λουφατζιδικη μονάδα. Εχουν λιγοτερα καθηκοντα από τους αλλους λεγεωναριους και καλυτερο μισθο.

5ο Στάδιο: Ασκησεις πυκνης τάξεως και πυρ και κινηση
Το τελευταιο στάδιο εχει σκοπο να μαθει στους νεοσυλλεκτους πως να λειτουργουν σαν ομάδα στη μάχη. Θα κανουν ασκησεις πυκνης τάξεως μεχρι να μαθουν να λειτουργουν σαν ένα. Ενας να αποκλινει και η ασκηση θα ξαναγινει από την αρχη. Μισο ποδι να ξεφυγει από τη γραμμη και θα τιμωρηθουν ολοι. Κάθε σάλπισμα και κάθε διαταγη πρεπει να εκτελειται άμεσα και από ολους ταυτοχρονα. Και εδώ υπαρχει ένα τουιστ οπου πολλες φορές όταν οι εκπαιδευτές δινουν παραγγέλματα οι σαλπισματα οι βετεράνοι στρατιωτες χτυπανε τις ασπιδες τους και γενικοτερα δημιουργουν εκκωφαντικο θόρυβο ώστε να εξοικιωσουν τους νεοσυλλεκτους με τον θορυβο της μάχης και να τους προπονησουν για το πως πρεπει να ακουνε τις διαταγές και τα σαλπισματα παρα τον θορυβο γυρω τους. Ο κάθε Λεγεωνάριος μαθαινει τη θεση που εχει στη μονάδα του, τι πρεπει να κανει αν βρεθει σε λαθος σημειο κατά τη μάχη, πως να τοποθετηθει όταν αλλαζει ο σχηματισμος από γραμμη σε σφήνα η πως να υποχωρήσει σε αμυντικο κυκλο αν σπασει η γραμμη της Λεγεώνας η να κανει συντεταγμένη υποχώρηση αναμεσα από τις εφεδρειες που ερχονται χωρις να σπάσει τη συνοχη τους. Ολες αυτές οι διαταγές εκτελουνται ενώ η μονάδα κινηται μπρος, πισω, αριστερα, δεξια, διαγωνια, πλαγια, κτλ. με μεγάλη ταχυτητα, μικρη ταχυτητα, σε ανωμαλο εδαφος, σε ομαλο εδαφος, σε λάσπη κτλ.

Πειθαρχία
Σιγουρα η πιο γνωστη ποινη που επιβαλλοταν σε Λεγεώνες ηταν ο «αποδεκατισμος» η Decimatio. Η πρώτη φορά που επιβληθηκε αυτή η ποινη ηταν ηταν από τον Αππιο Κλαυδιο προγονο του Αυτοκράτορα Τιβεριου ο οποιος για να τιμωρήσει μια Λεγεωνα που δειλιασε στη μάχη διέταξε να χωριστουν σε ομάδες των 10 και με κληρωσει να εκλεγει ενας ο οποιος θα ξυλοκοπηθει μεχρι θανατου από τους υπολοιπους 9 της κάθε ομάδας. Ο Ακυλιος εκανε το ιδιο επισης μονο που αλλαξε το ξυλοκοπημα με αποκεφαλισμο. Ο Κράσσος επισης αποδεκάτισε μια Λεγεωνα που τράπηκε σε φυγη από τον Σπάρτακο. Ο Μαρκος Αντώνιος αποδεκάτισε 2 Κοορτεις όταν από αμελεια τους ο εχθρος κατάφερε να του καψει τις πολεμικες μηχανες και αλλοι πολλοι επεβαλλαν αυτή την ποινη αλλα τον πρωτο αιώνα μ.Χ. αρχισε να θεωρειται βαρβαρη (και στο φινάλε ειχαν αναγκη τους στρατιωτες και δεν τους επαιρνε να τους σκοτώνουν ετσι απλα) και η τελευταια φορά που επιβληθηκε αποδεκατισμος ηταν από τον Αυτοκράτορα Γάλβα το 69 μ.Χ. .

Βεβαια πολλές φορές και οι στρατιωτες δεν αποδεχονταν την ποινη (την οποια ποινη) και αντιδρουσαν. Ενας εξυπνος τροπος αντιδρασης συνέβη στον προγονο του Αυτοκράτορα Γάλβα τον Σερβίλλιο Γάλβα ο οποιος θελοντας να τιμωρήσει μια ιλη Ιππικου για την ασεβεια της (η συγκεκριμένη ιλη κυκλοφορουσε ασεμνα ανεκδοτα για τον Σερβιλιο Γάλβα) τη διέταξε να παει να μαζέψει ξύλα σε ένα λοφο ο οποιος όμως ηταν στα χέρια του εχθρου ελπιζοντας πως οι αντιπαλοι θα εξοντώσουν τους τιμωρημενους. Οι στρατιωτες όμως δεν συμφωνησαν με αυτό και αρκετοι από αυτους ακολουθησαν κρυφα από τον Γαλβα την ιλη στο λοφο οπου όταν επιτέθηκαν οι εχθροι το ιππικο μαζι με τους λεγεωνάριους που ειχαν ερθει κατάφεραν να τους εξοντώσουν και να καταλάβουν και το λοφο. Μετά μαζεψαν τα ξυλα που τους ειχε διατάξει ο Γάλβα και γυριζοντας στο στρατόπεδο τα σωριασαν γυρω από τη σκηνη του και τους εβαλαν φωτια κανοντας τον Σερβιλιο Γάλβα ψητο.
Η πειθαρχια παντως δεν ηταν παντου η ιδια εξαρτωταν από το που βρισκοταν η Λεγεώνα και ποιος την διοικουσε και ουτε ολες οι τιμωριες επιβάλλονταν με την ιδια αυστηρότητα. Συνηθως εάν το παραπτωμα ηταν το πρωτο του Λεγεωνάριου και κατά τα αλλα ειχε ένα αριστο μητρώο τοτε κρινοταν με εξαιρετικη επιεικια. Αλλα κυριως ηταν θεμα διοικητη. Το ιδιο παραπτωμα που για τον ένα διοικητη μπορουσε να επιβληθει μαστιγωση για έναν άλλο η ιδανικη τιμωρια θα ηταν η δημοσια επιπληξη.

Ποινές

1. Ελαφρες Ποινές

Castigatio: Ραβδισμος/Μαστιγωση συνηθως από το vitis το ραβδι του Εκατονταρχου. Μπορει να είναι ένα χτυπημα μπορει να είναι και ξυλοκοπημα. Αναλογα την αποφαση του διοικητη.

Pecunaria multo: Στέρηση μισου μισθου. Συνηθης ποινη για απωλεια εξοπλισμου (δεν μας ενδιαφέρει πως χαθηκε, αν του πεσε, του τον κλεψανε, αν τον πουλησε κτλ αλλα το γεγονος ότι δεν τον εχει πλεον) η για κακη συμπεριφορα στον τοπικο πληθυσμο. Ο μισθος που αφαιρεθηκε πηγαινει στην αποκατάσταση της ζημιας.

Μunerum indictio: Εξτρα αγγαρειες συνηθως καθαρισμος σταβλων η τουαλετών. Επειδη όμως κανεις δεν ηθελε να τις κανει πολλες φορές αν ειχες βυσμα τον Εκατονταρχο ή αν τον πληρωνες ένα μικροδωράκι τοτε σου αλλαζε την ποινη με την Pecunaria multo. Οι περισσότεροι Εκατονταρχοι επεβαλλαν αυτή την ποινη για να τα παιρνουν από τους Λεγεωναριους που δεν ηθελαν να πανε να καθαρισουν σταβλους και τουαλέτες. Και βασικα ηταν διατεθειμένοι να θυσιασουν μισο μισθο από το να καθαρίσουν κοπρια και σκατα.

2. Βαριες Ποινες

Μilitiae Mutatio: Εκπτωση από βαθμο ή προνομια. Βαρια ποινη καθως για να παρεις προαγωγη η προνομια εχουν περάσει 5-10-15 χρονια και σε μια στιγμη τα χανεις όλα

Gradus Deiectio: Το ιδιο με το παραπανω αλλα με μπονους μετάθεση σε άλλη Λεγεώνα.

Αnimadversio fustium: Φραγγέλιο το οποιο εινα μαστιγιο με πολλές ουρες οι οποιες καταληγουν σε κοφτερα κοκκαλα η κοφτερα μεταλλα ή αγκιστρα η αγκάθια. Σε κάθε μαστιγωμα τα αγκιστρα μπηγονται στο σωμα και όταν ο Λεγεωνάριος τραβα το μαστιγιο πισω για να ξαναριξει ξεσκιζει και τις σαρκες του καταδικασμένου. Ποινη που επιβαλλοταν σε περιπτώσεις που σε παιρνει ο υπνος στη σκοπια στρατοπέδου.

Fustuarium: Ξυλοκοπημα μεχρι θανατου. Οι Αγγλοι το λενε «Running the Gauntlet». Ποινη που επιβαλλοταν για περιπτώσεις υπνου στη σκοπια ενωπιον του εχθρου. Οι στρατιωτες παρατάσσονται αριστερα και δεξια και ο καταδικασμένος είναι αναγκασμενος να τρέξει αναμεσα τους. Αν καταφέρει να περάσει ζωντανος μεχρι το τελος παιρνει χάρη. Αλλιως θα πεθανει καθως οι στρατιωτες τον ξυλοκοπουν, τον μαστιγώνουν, τον κλωτσουν, τον λιθοβολουν και τον γρονθοκοπουν συνεχεια και αμειλικτα οση ωρα βρισκεται αναμεσα τους. Αν εισαι δημοφιλης στρατιωτης μπορει να τη γλιτωσεις με ένα βαρυ ξυλο. Αλλιως δεν περνας. Ο υπνος ενωπιον του εχθρου ηταν από τα βαρυτερα αδικηματα καθως ο κινδυνος νυχτερινης επιθεσης και σφαγης ηταν μεγάλος τοτε.

3. Συλλογικές Ποινές

Frumentum Mutatum: Μειωση στις προμηθειες της μονάδας. Η μοναδα που καταδικάστηκε σε αυτή την ποινη χάνει την προμηθεια κρεατος και η προμηθεια σιταριου αντικαθισταται με προμηθεια κριθαριου. Και επειδη το κριθαρι θεωρειται ζωοτροφη είναι βασικα μια προσβολη στη μονάδα ότι απλα σας θεωρουμε ζωα. Συνηθως η ποινη αυτή παει πακετο και με την στέρηση μισου μισθου για ολη τη μονάδα.

Εxtra Muros: Αποβολη από το στρατοπεδο. Η τιμωρημένη μονάδα εξαναγκάζεται να στησει τις σκηνές της εκτος του στρατοπέδου. Σε εχθρικο εδαφος αυτό είναι θανασιμος κινδυνος. Σε φιλικο εδαφος εχει πιο πολύ ψυχολογικο χαρακτηρα καθως όταν η μονη οικογένεια που εχεις γνωρισει είναι η Λεγεώνα και αυτή σε αποβάλλει εξαναγκαζοντας σε να κοιμασαι εξω είναι πολύ επωδυνο ψυχολογικα. Η ποινη θα παραμεινει σε ισχυ μεχρι την επομενη φορα που η μονάδα θα δειξει ηρωισμο σε επιπεδα αυτοκτονιας στην μαχη. Αλλιως μεσα δεν ξαναμπαινει.

Misso ignominosa: Διάλυση του σχηματισμου ειτε είναι Λεγεώνα, ειτε Κοορτη κλπ. Οι στρατιωτες χανουν τη θεση τους και ξαναγινονται πολιτες, χανουν τις συντάξεις τους και γενικοτερα όλα τα προνομια τους. Επισης μπορει να επιβληθει και μεμονωμένα ως ατιμωτικη απόλυση από το στρατό.

Συνεχίζεται….

[Στύγιος]

1,78; Σοβαρά τώρα;

Σιγά μην ήταν και "Κούγιες" .1,67 ήταν ο μέσος όρος , σύμφωνα με ανθρωπολογικές μελέτες σε οστά της εποχής.

Επίσης πέρα απ΄τα μελοδραματικά λείπει το: semper fidelis et fidelitas ad legionem που γίνεται αργότερα > semper fi ως όρκος των SEALS.

[George_V]

1,78; Σοβαρά τώρα;

Σιγά μην ήταν και "Κούγιες" .1,67 ήταν ο μέσος όρος , σύμφωνα με ανθρωπολογικές μελέτες σε οστά της εποχής.

Επίσης πέρα απ΄τα μελοδραματικά λείπει το: semper fidelis et fidelitas ad legionem που γίνεται αργότερα > semper fi ως όρκος των SEALS Marines.

Fixed

Υ.Γ. Μη βιαζεσαι θα χει και συνεχεια...

Οσο για το υψος αν δεν εχω κανει λαθος στη μετατροπη των Ρωμαικων μονάδων το "6 Ρωμαικα ποδια" μου βγαινει περιπου 1.77-1.78

[Στύγιος]

Ναι και μετά τους γάμησε άνευ σιέλου πρώτα ο Αννίβας στις Κάννες και στην Τρανσιμένη και μετά ο Σπάρτακος πολλαπλώς.

[Στύγιος]

1,78; Σοβαρά τώρα;

Σιγά μην ήταν και "Κούγιες" .1,67 ήταν ο μέσος όρος , σύμφωνα με ανθρωπολογικές μελέτες σε οστά της εποχής.

Επίσης πέρα απ΄τα μελοδραματικά λείπει το: semper fidelis et fidelitas ad legionem που γίνεται αργότερα > semper fi ως όρκος των SEALS Marines.

Fixed

Υ.Γ. Μη βιαζεσαι θα χει και συνεχεια...

Οσο για το υψος αν δεν εχω κανει λαθος στη μετατροπη των Ρωμαικων μονάδων το "6 Ρωμαικα ποδια" μου βγαινει περιπου 1.77-1.78

Και οι Seals το έχουν

[George_V]

Αλλά είναι συνδεδεμένο με τους US Marines.

[Στύγιος]

Mπράβο για το αφιέρωμα , έχεις την απέραντη εκτίμηση μου

[Evritis]

Ναι και μετά τους γάμησε άνευ σιέλου πρώτα ο Αννίβας στις Κάννες και στην Τρανσιμένη και μετά ο Σπάρτακος πολλαπλώς.

Δυστυχώς και για τους δύο, η Ρώμη ήταν πολύ σκληρό καρύδι και μπορούσε να χάσει πολλές μάχες αλλά να κερδίσει τον πόλεμο.

Κάτι που διαπίστωσε και ο Πύρρος.