Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αφού ο Δημοκρατικός εμφανώς δεν έχει όρεξη για συζήτηση αλλά για τρολάρισμα, αλλά θέλω να παραθέσω μια άλλη πηγή που νομίζω κάνει τα πράγματα πιο καθαρά:
https://www.protothema.gr/stories/artic ... -tou-1821/
Κατανοώ ότι το πρώτο θέμα δεν είναι και η πιο αξιόπιστη πηγή, αλλά δεν μπορώ να βρω άλλη πηγή online που να είναι λεπτομερής, οπότε it is what it is. Αποσπασματικά:
Στο Πέτα, ακολούθησε πολεμικό συμβούλιο για να καθοριστεί ο τρόπος άμυνας. Δημιουργήθηκε ζήτημα για την οχύρωση. Οι φιλέλληνες και οι τακτικοί δεν ήθελαν να κατασκευάσουν ταμπούρια. "Ημείς έχομεν τα στήθη μας προμαχώνα", είπε ο Ντάνια στον Γώγο Μπακόλα. "Ηξεύρομεν κι εμείς να πολεμούμεν", είπε στον Βλαχόπουλο, ο επίσης Ιταλός φιλέλληνας Ταρέλα.
Οπότε μπορούμε να δούμε ότι ο Δημοκρατικός πήρε από εδώ την φράση για τους φιλέλληνες που προτάσσουν τα στήθη τους, αφού ουτε στην ελληνική, ούτε στην αγγλική wikipedia αναφέρεται κάτι τέτοιο. Οι τακτικοί ήταν εκπαιδευμένοι να πολεμήσουν ως πεζικό γραμμής και αποφασίσανε να το κάνουν. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι αν είχαν μαζί τους τίποτα Άγγλους τυφεκιοφόρους ή Αυστριακούς κυνηγούς (=τακτικό, αλλά ελαφρύ πεζικό που πολεμούσε με παρόμοιο τρόπο που πολεμούσαν οι άτακτοι) δεν θα τολμούσαν να πουν κάτι τέτοιο, αφού θα έπεφτε τρελό κράξιμο. Αλλά είχαν Έλληνες άτακτους και σαν κλασσικοί προκατειλημμένοι Ευρωπαίοι του 19ου αιώνα προσπαθήσαν να βγούν από πάνω στους ιθαγενείς.
Η τουρκική επίθεση ξεκίνησε στις 5 τα ξημερώματα της 4ης Ιουλίου 1822. Ήταν πανσέληνος και αυτό εξυπηρετούσε τους επιτιθέμενους. Οι δυνάμεις των Τούρκων ήταν 7.000-8.000 άνδρες (2.000 από τους οποίους ήταν ιππείς), με επικεφαλής τους Κιουταχή και Ισμαήλ Πλιάσα. Ένα μέρος των δυνάμεων αυτών στάλθηκαν στο Κομπότι για να επιτεθούν στους Έλληνες που βρισκόταν εκεί. Οι ελληνικές δυνάμεις στο Πέτα, ήταν περίπου 2.000 άνδρες.
Σαφής αριθμητική υπεροχή με τους Τούρκους να έχουν τον ίδιο αριθμό ιππέων όσο όλος ο ελληνικός στρατός στην μάχη. Δεν πήραν όλοι μέρος στην μάχη (κάποιοι στάλθηκαν στο Κομπότι) αλλά είναι απίθανο η αναλογία δυνάμεων να ήταν μικρότερη από 3 προς 1.
Με τέτοιο μειονέκτημα σε αυτούς τους τομείς οι Έλληνες δεν μπορούσαν να νικήσουν στην μάχη πολεμώντας σε ανοικτό πεδίο. Πολύ σωστά οι άτακτοι πήραν θέσεις στα υψώματα και οχυρώθηκαν (=ταμπούρι). Σε δύο άλλες πολύ σημαντικές μάχες της Επανάστασης που οι Έλληνες νικήσαν και που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό (Βαλτέτσι και Χάνι της Γραβιάς) οι επαναστάτες οχυρώθηκαν σε κτίρια. Άτακτοι μπορούν να πετύχουν νίκες πολεμώντας σε ταμπούρια γιατί δεν έχουν την εκπαίδευση να πολεμήσουν ως πεζικό γραμμής, όχι γιατί είναι δειλοί.
Και γενικά η φάση στέκομαι άρα είμαι άντρας, καλύπτομαι άρα είμαι δειλός είναι γραφικότητες. Την εποχή που μιλάμε το πεζικό γραμμής είχε τακτική σημασία, διότι ήταν το μόνο πεζικό που μπορούσε να αποκρούσει επίθεση ιππέων, ή γενική έφοδο πεζικού. Μερικές δεκαετίες αργότερα και κανένας δεν πολεμούσε σε παράταξη. Ο λόγος δεν ήταν ότι ξαφνικά χάσαν το θάρρος τους στην Ευρώπη, αλλά το γεγονός ότι αν πρότασσες τα στήθη σου στον εχθρό αυτά θα γέμιζαν τρύπες, μιας και πχ ένα Enfield 1853 μπορούσε άνετα να σε ξαπλώσει στα 500 μέτρα ή και παραπάνω.
Οι αρχικές επιθέσεις αποκρούστηκαν από τις ελληνικές δυνάμεις και τους φιλέλληνες. Τα πυροβόλα του Μπράντλι με τις εύστοχες βολές τους προκαλούσαν πανικό στους Τούρκους, οι οποίοι φαινόταν να τα έχουν χαμένα.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που δεν αναφέρθηκε: στο Πέτα η ελληνική πλευρά είχε πυροβολικό (από τις λίγες φορές, ίσως και η μοναδική που ίσχυε κάτι τέτοιο σε μάχη εκ παρατάξεως) το οποίο βοήθησε πάρα πολύ τους τακτικούς στην μάχη. Οπότε εκτός από τα στήθη τους είχαν και κάτι καλύτερο.
Ο Κιουταχής είχε στείλει από την αρχή της μάχης ισχυρό σώμα από 2.000 Αλβανούς στο πίσω μέρος της παράταξης των Ελλήνων, με εντολή να περάσουν από τον λόφο του Μετεπιού και να χτυπήσουν από τα νώτα. Ο Γώγος Μπακόλας, που όπως είπαμε είχε αναλάβει να φυλάει το Μετεπιό, άφησε να περάσει άθικτη η εμπροσθοφυλακή των Αλβανών. Όταν αυτοί που ακολουθούσαν, βρέθηκαν σε απόσταση βολής, οι Έλληνες τους χτύπησαν. Ο γιος του Μπακόλα και ο Δήμος Τσέλιος καταδίωξαν και σκότωσαν πολλούς. Οι 80 προπορευόμενοι Αλβανοί, όλοι σημαιοφόροι και οι πιο ανδρείοι απ' όλους, βρέθηκαν απομονωμένοι και, αμήχανα, τύλιξαν τις σημαίες τους και κατευθύνθηκαν προς την κορυφή του λόφου του Μετεπιού, αναζητώντας διέξοδο. Εκεί, έκπληκτοι, αντίκρισαν μόνο 8 Έλληνες και το άλογο του Γώγου Μπακόλα! Αναθάρρησαν, ξεδίπλωσαν τις σημαίες τους και τις έστησαν στην κορυφή του υψώματος. Αυτό έφερε τα πάνω κάτω.
Και πάμε στο ζουμί. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την πηγή, ο Μπακόλας δέχτηκε επίθεση από 2000 Αλβανούς. Όποιος κρατάει τεφτέρι θα δει ότι οι Αλβανοί είχαν τον ίδιο αριθμό όσο όλοι οι Έλληνες και συνεπώς ο Μπακόλας είχε σημαντικό αριθμητικό μειονέκτημα. Παρόλα αυτά, χτυπάει τους Αλβανούς με τον τρόπο που ήξερε: αφήνοντας την εμπροσθοφυλακή ανενόχλητη και χτυπώντας το κυρίως σώμα. Αυτή ήταν συνηθισμένη τακτική των Ελλήνων και χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες πιο γνωστές περιπτώσεις (Δερβενάκια, και εκεί η εμπροσθοφυλακή πέρασε τα στενα ανενόχλητη.) Αν ο Μπακόλας ήταν μόνος του, αυτό θα ήταν ικανό να νικήσει την μάχη, αφού η εμπροσθοφυλακή των Αλβανών θα μπορούσε να χτυπηθεί αργότερα και να καταστραφεί. Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν σφάλμα, και το άρθρο εξηγεί τον λόγο:
Οι άτακτοι Έλληνες στρατιώτες νομίζοντας ότι ο Μπακόλας τους πρόδωσε ή νικήθηκε, διασκορπίστηκαν. Μάταια ο Μπότσαρης προσπαθούσε να τους συγκρατήσει. Το σώμα του Βαρνακιώτη απουσίαζε παντελώς από τη μάχη. Ευτυχώς, πριν την ολοκληρωτική καταστροφή, ήρθε ο Γώγος Μπακόλας με τους άνδρες του και έτρεψαν τους Τούρκους σε φυγή.
Τέλος, αξίζει να παρατεθεί και το παρακάτω:
Παρά την ηρωική και λυσσαλέα αντίσταση, κυρίως των φιλελλήνων και των Επτανησίων, ο απολογισμός της μάχης ήταν τραγικός για τους Έλληνες. Το ένα τρίτο του τακτικού στρατού, 68 φιλέλληνες, μεταξύ των οποίων οι Ντάνια και Ταρέλα, οι μισοί Επτανήσιοι και δέκα πυροβολητές σκοτώθηκαν. Οι Τούρκοι έχασαν 600 άνδρες.
Συνολικές απώλειες Τούρκων=600 άντρες. Αφαιρώντας όσους σκότωσε ο Μπακόλας και όσους σκότωσαν οι πυροβολητές, πόσους Τούρκους σκότωσε το τακτικό;
Γενικά, ήταν μια μάχη όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι δείξαν γενναιότητα, αλλά τελικά χάθηκε από τακτικά σφάλματα. Κάτι το οποίο ισχύει για 99,9% των μαχών ανά την ιστορία. Το να ψάχνουμε προδότες είναι αγαπημένο ελληνικό σπορ, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλά δεν ισχύει.
Επίσης, από νωρίτερο απόσπασμα:
Το εκστρατευτικό σώμα αποτελούσαν 560 άνδρες, οργανωμένοι κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα (πιθανότατα, ο πρώτος τακτικός ελληνικός στρατός), σώμα Επτανησίων, άψογα οργανωμένο από τον Σπυρίδωνα Πανά και από 93 φιλέλληνες (96 κατά τον υπασπιστή του Μαυροκορδάτου Ρεμπό).
Δηλαδή ακόμα και στο τακτικό, τα 5/6 ήταν Έλληνες και μόνο το 1/6 ήταν Φιλέλληνες. Αλλά σύμφωνα με τον Δημοκρατικό, οι ξένοι πολεμούσαν σαν λιοντάρια, οι Έλληνες σαν κότες. I rest my case.
μπόρεσαν να κρατήσουν απέναντι σε όλες τις εφόδους των τούρκων.
